De politiek vanjovjet Ruslanil
Buifenlandsch Overzicht
Ëjr zijn mij geen bezoekers van het Rijk der
govejts bekend, die niet tot de conclusie gekomen
zijn, dat de economische toestand van .Rusland
slecht, zeer slecht te noemen is. Prof. Prijda,
lid cener delegatie naar Rusland, waartoe ook
onze groote bouwkunstenaar Berlage behoorde,
heeft ons een en aiider weer eens bevestigd. Hij
schatte het gemiddelde loon van 'den Russischen
arbeider op f 12 per week, een loon, dat iemand
de haren ter berge doet rijzen f Als lichtpunt geldt
dan de verklaring van Prof. Prijda, dat, speciaal
in Moskou, hard gewerkt wordt voor de econo
mische reconstructie van Rusland. Het ligt in
onze bedoeling in het onderstaande de binnen- en
buTitenlandsche politiek, door de Bolsjewisten I
gevoerd, eens zeer in het kort weer te geven;
Hoeveel ook overigens de buitenlandsche politiek
van het tegenwoordige Rusland van de Czaris-
tische mogen verschillen, in velerlei opzichten
vertoont zij met deze laatste gelijkeni^. Zoo was
de Russische buitenlandsche politiek der laatste
eeuw er op gericht! een „vrije doorvaart" naar de
Middellandsche Zee te verkrijgen. Hiervoor werk
te men met Engeland samen om Napoleon te doen
vallen, hiervoor is men hoofdzakelijk in 1914
met de Entente meegegaan. Zulke wereldpolitieke
problema's worden natuurlijk door de communis
ten niet één, twee, drie opgelost. De Qzaren;
voerden een Balkanpolitiek, de communisten even
zeer. Alleen verschillen de methodes, welke zij
gebruiken om hun doel te bereiken. We dienen
in verband met een en ander de oproepen van
dc zgn. Derde Internationale aanhangsel ter Sov-
jet-regeering, te onderscheiden in zulke, welke
gericht zijn op een Russisch, dus nationaal ef
fect, en dezulke, gericht op een internationaal
effect. Men begrijpe goed, dat deze tegenstelling
.dooi' de communisten zelf niet wordt aanvaard,
omdat voor hen nationale Russische belangen
samenvallen met internationale „proletarische"
belangen: Voor hen geldt: Rusland dienen wil
zeggen de belangen diénen van het „wereldpro-
letariaat". Zij willen dus de j*eheele wereld rus
sificeren. Alleen wordt dit. laatste niet steeds
door de communisten der niet-R.ussische Staten
aanvaard, waaruit dan herrie tusschen de com
munisten in deze Staten onderling voortspruit.
Heeft dus de buitenlandsche politiek der Bolsje
wisten een tweeslachtig karakter, iels dergelijks
vertoont hun inwendige politiek.
Men weet, dat de communisten zich stellen op
het standpunt van de „dictatuur van het prole
tariaat". Zooals, naar hun zeggen, in de niet-
Russische wereld bestaat de dictatuur van het
„'Kapitaal", de democratie slechts de vorm is,
waarin zich die dictatuur geldend maakt en
straks in een andere vorm kan omslaan (fascisme)
zoo bestaat in het land der Sovjets de dictatuur,
de heerschappij van het proletariaat. Onder pro
letariaat, (de menschen, die niets als hun proles
kroost bezitten) moet dan worden verstaan
de „werkende massa in de stad en op het land".
Men krijgt dus de heerschappij der werkenden.
'Wat hiervan in de praktijk terecht komt is een
andere zaak .Trotzky, de verbannen leider, sprak
van eene dictatuur van Stalin. Onder eenige
zoodanige dictatuur van het proletariaat nu, heeft
slechts het proletariaat rechten; wie hiertoe niet
gerekend wordt is rechteloos. Worden al rechten
aan andere bevolkingslagen toegekend, dan is
dit slechts noodgedwongen, slechts tijdelijk, wel
ke rechten ophouden, tegelijk met het verdwijnen
dier bevolkingsgroepen (tegen hen wordt een
doorloopende strijd gevoerd). De dragers van het
.particulier initiatief (privaat-productie) worden
))dus zoolang geduld als dit aan de Sovjets voor-
deelen biedt; ha nleven hangt dus aan een zijden
draadje. Men ziet hieruit, het tweeslachtige der
Bolsjewistische ©terne politiek, Men vergete ech
ter niet, dat door deze tweeslachtigheid het Bols
jewistisch bewind eenige soepelheid verkrijgt,
welke soepelheid een der stille steunselen van
het sovjetbewing is. Alleen leidt dit systeem tot
het doen van allerlei concessies en kan, bij al te
veel toegeeflijkheid voeren naar den ondergang
der Bolsjewisten. Immers is het gevolg van de
doorwerking van het particuliere initiatief, dat
de meest krachtigen en arbeidzaamsten naar vo
ren komen, er ontstaan „koelakken", rijke boeren,
die een doorloopend gevaar voor de regeerders
zijn. De vraag is nu, hoever men moet gaan bij de
bestrijding der „koelakken"de linksche en recht-
sche strooming in de Russische Bolsjewistische
partij ontstaat en hiermede ontbrandt de strijd
tusschen Stalin, Trotsky, Boecharin enz.
Men diene te bedenken, dat Rusland is een
overwegend agrarisch land, de landbouw is er dus
hoofdmiddel van bestaan. Men kan zich dezen
landbouw niet primitief genoeg voorstellen. De
ijzeren ploeg is nog uitzondering, a.l vindt men
er natuurlijk ook stoomploegen. Nadat men de
boeren, Moor hun het land der grootgrondbezittere
te beloven ,in de communistische actie had be
trokken, heeft men deze verder grootendeels on
gemoeid gelaten. Evenwel is bijna de geheele
handel gesocialiseerd en zijn de boeren dus voor
den verkoop hunner producten op de Regeèring
aangewezen. Dteze socialisatie van den handel is
Wede een krachtig middel ter bestrijding der
koelakken. Het zgn. 5-jaars plan 'doet ernstige
P°gingen om den landbouw te socialiseeren. De
kracht, welke de koelakken zullen kunnen ont
wikkelen (ze moeten van socialisatie niets hebben)
en de voordeelen, die metn aan de 'zeer arme boeren
Zal kunnen aanbieden, zullen het succes van het
Plan bepalen.
Het brandpunt der communistische actie is de
industrie der steden, speciaal Moskou. Hoe ver
der men zich van Moskou verwijdert, des te min
der wordt de kracht der Bolsjewisten. Het voor
naamste deel der Bolsjewisten is om de industrie
zóo spoedig mogelijk omhoog te brengen, als
gevolg waarvan men een fundeering der commu
nistische macht verwacht. Zullen de „kapitalis
tische" §taten door het verstrekken van leeningen
aan oen zoodanigen opbouw medewerken De
Nederlandsche regeering heeft onomwonden ver
klaard, dat zij daartoe niet bereid is.
Clemenceau overleden. De man
van den Vrede, van het verdrag
van Versailles, dat ook véle Fran-
schen niet bevredigde om verschil
lende redenen. De conferentie
ter oplossing van de kwestie van
het Saargebied. Wat het Ver
drag van Versailles bepaalt.
Duitschland kan de mijnen in dat
gebied terugkoopen.Verschillend
inzicht omtrent de waarde der mij
nen. Politieke laster. Een
pleidooi tegen de slavernij.
In den nacht van Zaterdag op Zondag is in
het kleine dorpje in'de Vendéo, waar hij terugge
trokken leefde, overleden een van Frankrijks
meest bekende figuren op het gebied van poli
tiek. Georges Clemenceau. Hij stierf in den ouder
dom van 88 jaar. Een strijder in den waren zin
des woords, die naar zijne wijze en naar zijne
opvattingen zijn land gediend heeft, zooals hij
meende, dat het 't best te dienen was. Hij heeft
zijn land gediend in op- en ondergang en vrijwel
in alle politieke functies, tot de hoogste toe op
één na, de functie van President der Fransche
republiejk heeft hij niet mogen bekleeden, als
leek het misschien even in 1920, dat hij ook voor
deze hoogwaardigheidbestemd was. Aanvanke
lijk studeerde hij'in de medicijnen en promoveerde
hij tot doctor in de geneeskunde, maar een poli
tieke loopbaan bleek voor hem weggelegd, als
politieke figuur heeft hij een veelbewogen leven
doorgemaakt. Voornamelijk in en na de oorlogs-
jare nheeft hij in het buitenland zoowel als in
Frankrijk van zich doen spreken. Hij behoorde
niet tot de buigzamen van natuur en hij was niet
een man van z achte middelen. Onder zijn bewind
werd het Vredesverdrag van Versailles gesloten.
Hij heeft in moeilijke dagen bij zijn volk den
moed doen herleven en, dat de vrede gesloten
werd op den voet van het Vredesverdrag van Ver
sailles, met al wat daarin bepaald werd, dat
EYankrijk verkreeg, wat het kreeg, ook Elzas
Lotharingen, dat wordt door velen toegeschreven
aan de geestkracht'van Clemenceau. Hij was niet
wat men noemt een man desWredes, althans niet
iemand, bij'wien 'het streven naar vrede met ver
zoeningsgezindheid gepaard ging. Zijn landge-
nooten heeft hij ondanks het door hem bereikte
niet geheel en op den duur kunnen bevredigen.
Aan den eenen kant gaf hij aan het militairistisch
aangelegde deel van Frankrijk reden tot onte
vredenheid, doordat na den oorlog bij het Ver
drag van Versailles niet bereikt werd, wat men
zich gedroomd had en omdat, zooals het heette,
Clemenceau door al te veel het oor te leenen aan
de pacifistische beschouwingen en wenschen van
President Wilson waardoor Frankrijk dan niet
gekregen zo uhebben wat het gehoopt had. Aan
den anderen kant verwekte hij op den duur onte
vredenheid bij degenen, die tenslotte wel begon
nen in te zien, dat het Verdrag van Versailles en
de aan Duitschland opgelegde vrede niet als een
duurzame oplossing te beschoruwen waren en
dat er mogelijk aanleiding tot nieuwe conflicten
uit zouden voortkomen. Clémenceau trok zich
terug uit het politieke leven, toen het hem ge
bleken was, dat de openbare meening hem, on
danks de.vele hoedanigheden die hij bezat en de
vele diensten, die hij zijn land bewezen had;
niet waardig keurde het hoogste ambt, dat van
president der republiek ,te bekleeden. Zoo is het
tenslotte voor een belangrijk deel ook de critiek
geweest, die hem noopte, zich in het dorpje in
de Vendée terug te trekken, voorgoed, waar hij
nu overleden is. Uit het testament, dat hij naliet,
bleek zijn wensch, dat'bij zijn teraardebestelling
geen officieele plechtigheden zouden plaats heb
ben. De begrafenis had Maandag al plaats. De
regeering besloot, dat a.s. Zondag ter herdenking
van den overledene door de oud-strijders gede
fileerd zal worden voor het graf van den onbe
kenden soldaat. De vorige week is te Parijs de
conferentie begonnen, waarop getracht zal wor
den te komen tot de liquidatie van de Saarkwes-
tie tusschen Frankrijk en Duitschland. Het Saar
gebied, dat volgens het verdrag van Versailles
van Duitschland werd afgescheiden, zonder dat
het in werkelijkheid aan Frankrijk toebedeeld
werd, zou volgens de desbetreffende berichten
voor een tijdperk van vijftien jaar bestuurd wor
den door een door den Volkenbondsraad benoem
de Commissie. De bedoeling van deze met betrek
king tot het Saargebied getroffen regeling was
Frankrijk schadeloos te stellen voor de door de
Duitschers op Fransch gebied aangerichte ver
woestingen. In 1835 zou dan, volgens de afspraak
een volksstemming gehouden moeten worden,
waardoor dan zo uworden uitgemaakt of de bewo
ners van dit gebied tot Frankrijk of tot Duitsch
land zouden behooren.
Of Frankrijk toen de afspraak gemaakt werd,
niet heimelijk gehoopt heeft in den loop der
jaren bij het herkregen gebied Elzas Lotharingen
ook het Saargebied met de rijke mijnen als ein-
delijke winst van den oorlog te voegen.? Hoe
?dit zij, het moet sinds 1918 al meer en meer ge
bleken zijn dat het met de verfransching van het
Saargebied (indien deze dan gewenscht en ver
wacht werd) niet zoo vlót ging en dat de uit-
)sla gvan een te houden referendum in het Saar
gebied aan duidelijkheid omtrent den volkswil
niet veel te raden zou overlaten. Met andere
woorden ,de kans, dat de bevolking van het Saar
gebied zich voor de opname van hun land in
het Fransche regeeringsverband zou verklaren,
moet niet bijster groot geacht worden. Wanneer
in 1935 de bewoners van het Saargebied zich
voor Duitschland verklaren, dan moet Duitsch
land volgens de bepalingen van het vredesver
drag de kolenmijnen van Frankrijk terugkoo
pen. En, afgezien nog van de oogenblikkelijke
waarde dier mijnen en het bedrag, dat Frankrijk
er eventueel voor zal krijgen, zou de afstand van
de mijnen voor Frankrijk van zeer groote econo
mische beteekenis zijn ,al was het alleen daarom,
dat Frankrijk zijn industrie thans op het bezit
dier mijnen heeft ingericht. Voorzien wordt, dat
er op de conferentie inzake het Saargebied heel
wat te praten izal vallen en dat het wel eens lang
zou kunnen duren voor Frankrijk en Duitschland
het op politieke en economische gronden met
elkaar een szijn. Is het bezit van het Saargebied
met zijn mijnen'voor Frankrijk van groot belang,
van niet minder belang is het ook voor Duitsch
land. En, als'het tusschen Duitschland en Frank
rijk tot een vervroegd accoord inzake de terug
gave van het Saargebied zou kojnen, zal naar
mag worden aangenomen, de prijs welken
Duitschland voor de mijnen te betalen heeft een
belangrijk punt van bespreking uitmaken. Frank-
rij kzal gaarne voor de mijnen zooveel mogelijk
ontvangen en Duitschland zal allicht zoo weinig
mogelijk willen geven. Volgens Fransche bladen
zou de prijs waarvoor de mijnen gegeven moeten
worden ver uitgaan boven het bedrag, waarop
oorsprokélijt de waarde geschat is, namelijk 3
honderd millioen mark. Want, zoo redeneeren die
Fransche bladen, er zijn door de Frjmschen groo
te verbeteringen aangebracht in de installaties.
Maar Duitsche bladen zetten hun meening hier
tegenover. Zij beweren namelijk, dat de waarde
der mijnen verminderd is tengevolge van den,
door de Franschen toegepasten roofbouw. Zooals
gezegd, er zal heel wat te praten vallen voor
de liquidatie van de Saarkwestie een feit ge
worden is.
Ook in de politiek wordt gelasterd. D<e „Köl-
nische Zeitung", vertelt een staaltje van laster,
dat nogal kras lijkt. Volgens genoemd blad zou
iemand in een vergadering van het „Volksbe-
gehren" (de bekende Hugenbergsche actie) ver
teld hebben, dat aan wijlen minister Stresemann
door bemiddeling van een Amsterdamsche Bank
een bedrag van een millioen mark was toege
stopt als belooning voor het tot stand brengen
van het plan-Young en, aan minister Briand zou
zelfs vier millioen zijn uitgekeerd. Achteraf is
gebleken ,dat de man, een dokter, die het nieuws
in de vergadering van het „Volksbegehren" ver
telde (met de bedoeling om eenige aanhangers te
winnen) zijn nieuws had van een zegsman, dié
later erkende, dat zijn mededeelingen onjuist wa
ren geweest. Het zou niet onmogelijk zijn, dat
dokter in kwestie zich nu nog te verantwoorden
krijgt. Er zijn van die boeken geweest, waarvan
na hun verschijnen, beweerd werd, dat ze een ril
ling door het menschdom deden gaan. Eien der
gelijk boek moet dat geweest zijn, waarin al
vele tientallen jaren geleden, mevrouw Harriet
Beecher Stowe de ellende van deslavernij ten
toon stelde. Wij leven thans in de meening, dat
de slavernij afgeschaft is. Maar, dit meenende
hebben we het blijkbaar ver mis. Thans is te Lon
den een boek verschenen van de hand van een
zekere lady Simon, waarin genoemde dame een
pleidooi houdt tegen de slavernij. En die persoon
lijke slavernij zo uvolgens lady Simon nog be
staan in China, Arabië, Abessinië, in Centraal
Amerika enz. enz. Lady Simon verwacht van de
bestrijding der nog heerschende slavernij veel,
zoo niet alles van de openbare meening. Zoo moet
ook mevrouw Beecher Stowe er over gedacht heb
ben, maar hoe gunstig de openbare meening te
genover haa rwerk gestaan moge hebben, zij
heeft blijkbaar in groote gebieden nog niet het
gewenschte effect kunnen hebben.
dat bevreemding werd uitgesproken, dat
twee vereenigingen lid is en zoo doende van twee
walletjes wenscht te eten. De vraag, waarom het
ging, en die hier als basis moet dienen voor een
juiste beoordeeling, werd in het middelpunt der
discussies geplaatst, nl. verzet het reglement zich
tegen het lidmaatschap van twee vereenigingen?
Dit bleek het geval niet te zijn, waarna bij meer
derheid van stemmen werd uitgemaakt, dat het
betrokken lid de volle uitkeering ad ƒ3 per dag
zal worden gegeven, niettegenstaande hij slechts
ƒ2.25 had gevraagd. De vergadering meende hier
een hoog standpunt te moeten innemen, aan den
betrokkene zelf overlatende te beoordeelen of zijn
handelwijze den toets der critiek kan doorstaan en
of zijn aansluiting bij twee vereenigingen met zui
vere bedoelingen is geschied.
Bij het punt „bespreking finantien" werd goed
gevonden uitvoering te geven aan het in een vo
rige vergadering genomen besluit, om bij de meest
gegoede leden een vrijwillige bijdrage te vragen als
de finantien niet toereikend blijken alle uitkeerin-
gen te kunnen doen. In afwachting van het resul
taat van dit verzoek zal het bestuursvoorstel om
de contributie op 12.5 cent per maand en per per
soen te brengen tot de jaarvergadering worden
Het reglement werd op verschillende punten ge
wijzigd. 0.a. werd bepaald, dat de verplichtingen
va nden verzekerde eerst 6 weken na het eindigen
van het lidmaatschap vervallen, dit om te voorko
men dat men zich zou kunnen onttrekken aan het
bijdragen in een eventueel tekor.t. Bij overschrijving
naar een zustervereeniging houdt de vereeniging
de Voorzorg haar verplichtingen zoolang de be
trokkene contributie heeft betaald. Uitvoerig
werd van gedachten gewisseld over de vragen of de
leden, die in observatie in een ziekenhuis worden
opgenomen, ook vergoeding moeten ontvangen, 't
Bestuur stelde voor dit te beperken tot eên tiental
dagen. Uit de vergadering kwamen echter stemmen
die er op wezen, dat het juist de bedoeling der ver
eeniging is te vergoeden de kosten, die verbonden
zijn aan het opnemen in een ziekenhuis. Voor de
betrokkenen is het finantieel gesproken, onverschil
lig waarvoor die kosten moeten betaald worden; er
werd dan ook besloten dit punt aan te houden tot
de jaarvergadering.
Lid van de vereeniging kunnen worden zij, die
aan den Langendijk, Sint Pancras en Heerhugo-
waard woonachtig zijn. Uitgesloten werd, dat men
lid is van twee vereenigingen tegelijk. Ofschoon
niet was opgenomen een artikel, waarbij bepaald
is, dat zij, die 50 jaar of ouder zijn, niet meer als
lid kunnen worden toegelaten, werd door een der
leden gez'egd, er prijs op te stellen, dat dit artikel
werd geschrapt. De volgende vergadering komt dit
punt aan de orde.
De vergadering werd daarna onder dankzegging
gesloten.
Land- en Tuinbouw
DE RIJKSSERUMINRICHTING.
Plaatselijk Nieuws
ZUIDSCHARWOUDE.
Ten lokale van den heer P. Schoenmaker varga
derde Donderdagavond de vereeniging voor zieken-
huisverpleging „De Voorzorg" Allicht mede tenge
volge van het ongunstige weer, was de opkomst
niet groot, slechts 18 leden waren present.
Na opening der bijeenkomst door den voorz., den
heer J. de Ruiter, die er op wees, dat het jaar 1929
zware offers van de finantien had gevergd, en le
zing der notulen, welke onveranderd werden goed
gekeurd, volgde bestuursverkiezing. Wegens vertrek
van den heer Korver naar Alkmaar moest nl. in
die vacature worden voorzien. Bij tweede vrije stem
ming werd gekozen de heer Jb. Schoenmaker Pis.,
die deze benoeming aannam.
Voorz. deed daarna mededeeling van een tweetal
gevallen, waaruit bleek, dat men niet altijd voor
zijn pleizier bestuurslid is, daar de wenschen van
leden wel eens moeten worden afgewezen. Het eer
ste geval betrof een gezin, dat naar Amsterdam
was vertrokken en waarvan de man in een zenuw
lijdersinrichting ter verpleging moest worden op
genomen. Hij maakte aanspraak op vergoeding. Het
Bestuur besliste echter, daaraan niet te voldoen,
daar verpleging van zenuwpatiënten niet voor uit
keering in aanmerking komt. De vergadering ging
na eenige discussie met het besluit van het bestuur
accoord.
Een ander geval betrof een gezin, waarvan de
leden ook lid waren van de andere, in deze gemeen
te bestaande vereeniging voor ziekenhuisverpleging
Het hoofd van het gezin, waarvan een der leden
in het ziekenhuis werd opgenomen, geopereerd en
in de tweede klasse B verpleegd werd, vroeg uit
keering van de helft van de.ligkosten, d.i. per dag
2.25. De andere vereeniging vergoedde ook dit be
drag. Het bestuur had besloten de helft van het
aantal ligdagen te betalen. Uitvoerig werd over
deze kwestie gedelibereerd, waaruit we aanstippen,
Zooasl bekend zal zijn is in Rotterdam de Rijks-
seruminrichtlng gevestigd, waar verschillende se-
i ra worden gewonnen tegen diverse veeziekten en
waar ook verschillende zieke dieren ter onderzoek
1 worden ontvangen. »Het onderzoek en het geven
van advies is kosteloos. Men adresseert aan: Den
Directeur van de Rij ksseruminrichting te Rotter
dam.
Van dit instituut ontvingen we het verslag over
1928, waaruit we enkele dingen naar voren willen
halen, om het toenemende belang van deze inrich
ting uit te doen komen.
In 1928 werd 12.500 kilogram serum en voor 380
diuzend dieren entstof afgeleverd. Daarbij komen
nog 1304 liter van middelen ter bestrijding van de
ratten- en muizenplaag in 16 liter reincultuur van
melkzuurbacteriën. Niet minder dan 8643 onderzoe
kingen werden verricht.
Er werd een groot aantal onderzoekingen gedaan
naar het besmettelijk verwerpen bij runderen, in
verband met de meening, dat de ziekte fabris im-
dulans door dezelfde bacterie zpu worden veroor
zaakt als de abortus bij het rund. De melk van
hygiënische stallen, die hoofdzakelijk door zieken,
zwakken en ouwen van dagen mag deze bacillen
zeker niet bevatten. In verband hiermede zijn tal
van bloedmonsters aan runderen van dergelijke be
drijven onderzocht. Daarbij is gebleken dat er ge
vallen voorkomen, waar de immuniteitsreacties van
het bloed sneller verdwijnen dan de abortusbacillen
uit de melk. Daardoor kan alleen het bloedonderzoek
geen zekere verklaring geven, dat de abortusbacil
niet voorkomt, maar is melkonderzoek eveneens noo
dig. Dit heeft dan ook nog slechts plaats gehad op
een hygiënischen stal van 30 stuks melkvee waar
vroeger abortus was opgetreden. Thans bleken nog
bij 6 runderen in de melk abortusbacillen voor te
komen. Nadat die dieren waren verwijderd, konden
geen -abortusbacillen meer worden aangetoond.
Vooral ook het pullorumonderzoek is zeer belang
rijk geweest. Een onderzoek, dat zeker niet elk jaar
voorkomt, is dat geweest van bijen die aan een
kwaadaardige darmziekte leden nl. de Nosema, die
in vorige jaren sporadisch in 1928 zeer kwaadaar
dig is opgetreden Er werden verschillende geheim
middelen onderzocht. Het is niet overbodig van die
geheimmiddelen de samenstelling te geven, daar
nogal veel geknoeid wordt om voor waardeloos spul
het goede geld van het publiek te verkrijgen. Zoo
werd een middel onderzocht genaamd Anaphtol een
middel tegen mond- en klauwzeer. Dit bleek te be
staan uit Zoutzuur van 25 pet. waarin 1 pet. gema
len kinabast in gesuspendeerden vorm. Een middel
tegen diarrhee tegen kuikens bestond voor 23.5 pet.
uit Yzeroxyde veel zetmeel, kaneel en Semon Foe-
nugraeci en ruim 13 pet. vocht.
Een middel tegen alle mogelijke ziekten van men-
schren en dieren bestond uitsluitend uit Semen Foe
nugraeci. „Astralin" tegen rotkreupel bestaat uit
een 10 procentische oplossing van gekristalliseerd
kopersulfaat, waarin 1 pet. basisch kopercanbo-
naat in gesuspendeerden vorm en een klein beetje
kamfer. Van de 4494 inzendingen van dieren en or
ganen enz. van dieren waren er 77 van paarden
afkomstig, 512 van runderen, 239 van varkens, 13
van schapen, 6 van geiten, 89 van konijnen 24 van
honden, 42 van katten, 3188 van kippen, 267 van an
dere vogels, waarvan 112 eenden, 13 ganzen en 21
kalkoenenè Uit deze opsomming moge duidelijk ge
worden zijn de groote beteekenis die de Rijksserum-
inrichting voor den landbouw en veeteelt maar ook
voor den particulier heeft. Wie een ziek dier heeft,
wachte niet te lang raad te vragen en het dier op
te zenden. Wie weet of het niet aan een zeer be
smettelijke ziekte lijdende is. In Rotterdam geeft
men gaarne advies en goed advies, na gedaan onder-
Mijn wandeling voert me langs een veld, dat in
den afgeloopen zomer stamboonen en peulen heeft
gedragen. Gedurende den groei en ook in den oogst
tijd een prettig gezicht. Maar nu is het treurig.
Langs de boonenstaken en het erwtenrijs hangt t
gestorve nstroon in slordige slierten te slingeren.
Het staat erg leelijk. Maar wat erger is, het is
