De val van Primo de Rivera
A .-levertr
De berichten, welke de censuur passeeren, zijn te
schaarsch en zeggen ons te weinig, om tot een oor
deel te kunnen komen aangaande hetgeen zich op
het oogenblik in Spanje afspeelt. Zeker is wel, dat
het aan den Spaanschen dictator Primo de Rivera
niet gelukt is, Spanje tot een nieuw leven te wek
ken, de verschillende bevolkinsgroepen aaneen te
smeden en dat aan zijn meer dan zesjarig dicta
torschap een einde gekomen is.
Het zou natuurlijk een dwaasheid zijn de oor
zaken der mislukking van het streven van Primo
uitsluitend en alleen te Zoeken in persoonlijke on
bekwaamheden. Zeker, Mussolini was wellicht een
grooter genie dan Primo, maar de omstandigheden
waaronder Primo en Mussolini het dictatorschap
aanvaardden, de economische en politieke facto
ren, waarmede beiden te maken hadden, waren ook
geheel verschillend van aard. Beiden vonden bij
het aanvaarden van de dictatuur een politieke en
economische chaos. Politieke verdeeldheid had van
Italië een woestenij gemaakt, mede en vooral door
de nederlagen in den oorlog had Spanje eigenlijk
opgehouden een staat te zijn. Zoowel in Italië als in
Spanje dus grenzelooze verwarring. Maar daarmede
hield ook eigeenlijk alle overeenstemming op. Ter
wijl uit den chaos in Italië een krachtige revolutio
naire nationale beweging tot algeheele reconstruc
tie voortkwam, welke Mussolini slechts in banen
had te leiden, daartegenover had de militaire dic
tatuur van Primo de Rivera alleen maar tot basis
den algemeenen wensch aan den oorlog in Marok
ko een goed einde te maken. Na dezen oorlog, welke
Primo werkelijk tot een goed einde gebracht heeft,
viel eigenlijk de basis van het dictatorschap weg en
kwamen de oude politieke tegenstellingen weer in
hun volle kracht naar voren.
Een vraag van het grootste gewicht is natuur
lijk, door wie de dictatuur van Primo de Rivera ten
val werd gebracht. Evenals Primo behoort generaal
Berenguer, welke zeer populair is en voor een be
langrijk deel die poulariteit aan zijn optreden in
Marokko heeft te danken, tot de uiterst gevaar
lijke camarilla, welke den koning omgeeft. Waar
schijnlijk is het dus, dat we te doen hebben met
een salonrevolutie, hoewel de benoeming in het
ministerie van Cambo, een der geniaalste financiers
in Spanje en machtige steunpilaar der groot-in
dustrie van Barcelona, wijst op de krachten waarbij
de hoog-adellijke Berenguer steun zoekt. Primo
heeft de finantieele en economische moeilijkheden
waarvoor Spanje staat, niet weten op te lossen.
Berenguer zal het anders en beter trachten te doen
Van een zelfstandig optréden der burgerij is voor
alsnog geen sprake en het zal ook zeer de vraag
zfjn, of zij tot dit optreden, zoo ook Berenguer niet
in staat mocht blijken orde en welvaart te brengen,
straks in staat zal zijn. Mochten haar, wanneer zij
tot het bewind geroepen wordt, de krachten ont
breken, dan zouden de gevolgen niet te overzien
zijn
Intusschen is de val van Primo de Rivera voor
het Italiaansche fascisme een geduchte misrekening
Niet alleen komt het fascisme hierdoor niet weinig
in discrediet maar ook komt de zoo hechte alli
antie tusschen Italië en Spanje in gevaar. De Ita
liaansche pers ziet in Primo's val een overwinning
der Fransche democratische politiek en verheelt
dan ook nauwelijks, dat aan het fascisme een ge-
duchten slag werd toegebracht. Van de vijf dicta
turen, waaraan ze den oorlog in de gebieden van
de Middellandsche zee het aanzijn gaven, zijn er na
den val der Grieksche en der Spaansche resp. on
der leiding van Pangalos en Primo de Rivera nog
maar een drietal overgebleven: de Italiaansche, de
Zuid-Slavische en de Turksche. Op de meest vriend
schappelijke wijze hebben Primo en Berenguer af
scheid van elkaar genomen. Het komt ons voor, dat
de invloed van koning Alfonso, die intusschen nooit
een vriend van Primo geweest is, hierbij wel een
groote rol heeft gespeeld. Men vergete niet, dat
Primo zijn rivaal in Marokko Berenguer voor een
blunder van generaal Silvestre in Oost-Marokko
liet opdraaien en hem zes maanden vestingstraf in
het fort Guadelupe bezorgde, wat door niemand
licht zal worden vergeten. H.
Buitenlandsch Overzicht
Die Londènsche Conferentie. Veel
en velerlei. Val van de dictatuur
van Primo de Rivera in Spanje.
Tegenstand. De staatsgreep van
1923 en wat er aan vooraf ging.
De ter dood veroordeelde kabinets
formateur. Marokko en de Spaan
sche tegenslag. De nieuwe regee
ring onder Berenguer maakt eenige
maatregelen van Primo de Rivera on
gedaan. Verbannen studenten en
ontslagen professoren. Frankrijk
niet gediend van tarievenwapenstil-
stand. De verdwenen Russische ge
neraal. De spook-taxi. De kwes
tie der gehuwde ambtenaresse in
Ehgeland. Een oordeel van vrou
wen hierover.
De 'conferentie in Londen is in vollen gang.
De vorige week, juister in het laatst van de vo
rige week, is men gereed gekomen met de vast
stelling van een agenda en nu gaat het er op
los: over tonnage, over lichtere en zwaardere
strijdkrachten, pariteit, compromisvoorstellen,,
rantsoeneering van slagschepen, kruisers, duik-
booten en wat al niet, om er het hoofd en den
lust om verder te lezen bij te verliezen. Voor
dat dit alles behoorlijk besproken en gedistilleerd
en bezonken is en ten slotte in de praktijkr toege
past, als de conferentie slaagt, nu daar zal ver
moedelijk wat tijd mee heengaan. De op deze
plaats reeds bij herhaling vermelde speciale wen-
schen en verlangens der verschillende mogend
heden zullen te hunner tijd wel te Londen aan' de
orde komen-en dan zullen we er wel meer van
hooren. De heeren vertegenwoordigende de
vijf groote mogendheden hebben eens een uitste
kende gelegenheid elkaar aan de tand te voelen.
Voorloopig kunnen we afwachten wat het resul
taat hunner besprekingen zal zijn en tot welke j
consequenties die besprekingen ten slotte al of J
niet zullen leiden en in welke mate de vredes-
gedachte door de conferentie gunstig beinvloed j
zal worden. En omgekeerd, in welke mate uit de
houding der gedelegeerden zal blijken hoe hunne
regeeringen staan tegenover de daadwerkelijke
voorbereiding en ontwapening en tenslotte ook
tegenover de vredesgedachte, in theorie en de
verwezenlijking diergedachte in de praktijk. Er
is werk aan den winkel!
In Spanje hebben groote gebeurtenissen plaats
gehad. Gedurende zes jaren heeft daar generaal
Primo de Rivera als dictator geheerscht. Nu is
hij als zoodanig afgetreden. In 1923 maakte hij
zich door een staatsgreep van het gezag meester
en een zijner maatregelen was o.m. de schorsing
van de grondwet en stelde de militaire dictatuur
in, die het dan zes jaren heeft uitgehouden,
t Heeft Primo de Rivera niet aan tegenstanders
ontbroken al ging de Spaansche koning ten
slotte met den staatsgreep en de daaruit voort
spruitende hervormingen accoord. De tegenstand
kwam niet zoozeer van de masse van het Spaan
sche volk, dat zich naar beweerd wordt door
een zekere lauwheid en onverschilligheid moet
kenmerken, waar 't regime betreft, waaronder
het geregeerd wordt. De tegenstand kwam in
hoofdzaak van de voorstanders van het oude
regime en daaronder in de eerste plaats de politici
die met den val van het oude regime buitenge
sloten werden. De voornaamste aanleiding tot den
staatsgreep van 1923 zou geweest zijn, het voor
Spanje's eigenliefde weinig gunstige verloop van
de gebeurtenissen in Marokko en de in dat land
door Spanje ondervonden tegenslag, welke te veel
van de krachten van land en volk eischte. 't Ging
dus eigenlijk om de liquidatie van de Marokkaan-
sche kwestie. Berenguer, de man die na den val
van Primo de Rivera tot kabinetsformateur is
benoemd ,was in 1921 opperbevelhebber in Ma
rokko. Dat was het jaar waarin het Spaansche
leger er al bijster slecht afkwam, toen het door
de troepen van Abd el Krim gansch verslagen
werd. Berenguer werd door den krijgsraad ter
dood veroordeeld, maar begenadigd. Het kan raar
loopen in de wereld. Na den val der militaire
dictatuur werd zooals we reeds zeiden de
vroeger ter dood veroordeelde tot kabinetsfor
mateur benoemd. Achteraf werd beweerd, dat
het proces tegen Berenguer op touw gezet was om
den koning te redden, op wiens aanraden de des
tijds eu Marokko bevelvoerende generaal Silves-
tie zijn gang ging, zonder zich aan de bevelen
der ministers te storen.
Voor de catastrophe in Marokko zou dan fei
telijk de koning verantwoordelijk zijn geweest.
Was Primo de Rivera aanvankelijk van meening,
dat de troepen uit Marokko teruggetrokken moes
ten worden, later bleek hij te vinden voor samen
werking met Frankrijk en werd Berenguer be
last met het opperbevel in Marokko), welke sa
menwerking tot een pacificatie met het z.g. Rif
gebied leidde. Al was de staatsgreep van 1923
van militair karakter, Primo de Rivera heeft
zich tijdens zijn bewind niet blijvend in den steun
van het leger mogen verheugen. Verschillende
samenzweringen en herhaalde muiterij in het le
ger, waaraan de officieren met burgerlijke poli
tici samenwerkten, leverden wel het bewijs, dat
PrimPde Rivera, dictator als hij dan was, wel
degelijk tegenstand ondervond, die hem dan ook
ten slotte 'tot aftreden genoopt heeft, nadat hij
zich vergewischt had omtrent de meening welke
in het leger en bij de vloot omtrent zijn dictatuur
gekoesterd werd. Berenguer had al spoedig een
nieuwe regeering gereed, die zich o.a. tot taak
stelt verscheidene van de door den dictator geno
men maatregelen weer ongedaan te maken. Deze
maatregelen betreffen o.m. ook de studenten, die
wegens bun actie tegen de dictatuur verbanneé
waren en de hoogleeraren die geweigerd hadden
hunne werkzaamheden onder de uit de dictatuur
voortvloeiende omstandigheden te blijven ver
richten. Ofschoon er aanvankelijk berichten kwa
men omtrent mogelijk gevaar voor de monarchie
werd later gemeld, dat de overgang van het mili
taire naar het civiele regime over het algemeen
een rustig verloop heeft gehad. De Spaansche
dictatuur is alzoo achter den rug.
In Frankrijk blijkt men voorloopig van een
wapenstilstand op het gebied der tarieven nog
niet veel te willen hooren, om reden, dat men
meent, dat de Franschen op verre na nog niet
genoeg bescherming van hunne industrie en van
hun landbouw hebben. De door de Fransche re
geering te nemen maatregelen inzake verhooging
van invoerrechten, waarover we al eerder spra
ken, wijzen er trouwens reeds op, dat het hier
waarschijnlijk is, dat de Franschen voorloopig
aan de vrije hand op tariefgebied de voorkeur
zullen geven boven een wapenstilstand, die zoo
als geen onmiddellijke wegneming of verlaging
der tarieven, dan toch een stopzetting van moge
lijk reeds voorgenomen verhoogingen zou bedoe
len. Nu is er voor Frankrijk ten slotte nog een
omstandigheid, waarop het zich zou kunnen be-,
roepen. Namelijk deze, dat tal van andere landen
indertijd accoord gingen met de resoluties betref
fende de zoo noodzakelijke wapenstilstand op
tarievengebied, zonder dat echter door een van
fdie landen tot heden de kat de bel werd aange
bonden en door verlaging van tarieven (om van
opheffing niet te spreken) de voorgestane theo
rie en practijk werd omgezet. De vraag is eigen
lijk, of het met betrekking tot de Franschen niet
als een daad van eerlijkheid en openhartigheid
moet worden beschouwd, dat zij tenminste rond
uit met betrekking tot den wapenstilstand zeg
gen: ,,wij doen er (nog) niet aan mee!"
'In of liever uit'Parijs is cnlangs een generaal
verdwenen, een Russische generaal, voorzitter van
den bond van gewezen Russische militairen. De
meening werd reeds geuit, dat wellicht de Sovjet
regoering in eenige betrekking zou staan tot de
raadselachtige verdwijning, wat van Russische
zijde tegengesproken ^moet. zijn. Hoe dit zij, de
generaal is weg en in verband meti zijn verdwij
nen is een verhaal van een spook-taxi opgedo
ken, d.w.z. een taxi die voorzien is van een toe
stel, dat de passagiers welke de taxi bevat in
enkele seconden door verdooving weerloos maakt.
De Fransche fantasie blijkt in de verdwijning van
den generaal ruimschoots stof te vinden.
De Britsche Rijksambtenaarsbond heeft onder
haar ruim zevenduizend vrouwelijke leden een
referendum gehouden over de kwestie van het
in betrekking blijven na het huwelijk de
kwestie dus van de gehuwde ambtenares. Ook in
ons land is deze kwestie meerdere malen en in
verschillende colleges aan de orde gesteld. De
uitslag van het door genoemden Bond gehouden
referendum is evenwel eenigszins anders dan men
wellicht verwachten zou. De groote meerderheid
toch is tegen het in dienst blijven na het huwelijk.
De secretaris van de Rijksambtenaren heeft in
een interview de door de dames gedane uitspraak
verklaard. Volgens hem gevoelen de tegenstan
ders van het in dienstblijven na het huwelijk,
dat het verband ook met de werkloosheid, beter
is dat er in elk van twee huizen een kostwinner
is en dan dat er in een huis twee kostwinners
zijn terwijl er in- een ander huis geen kostwinner
is. Dat is ook een standpunt, waarvoor iets te
zeggen is.
Plaatselijk Nieuws
NOORDSCHARWOUDE.
INSTITUUT VOOR
ARBEIDERSONTWIKKELING.
Dinsdagavond jl. werd in „Concordia" een lezing
met lichtbeelden gegeven over het onderwerp „Co-
operatie" door den heer K. de Boer, uit den Haag,
penningmeester van den Centralen Bond van Ned.
Verbruiks-cooperaties.
Zoolang de menschheid heeft geleefd en gedacht,
door alle tijden heen heeft zij gestreefd naar le
venszekerheid. Het is nu eenmaal een eigenschap
der menschen dat zij steeds zoeken naar betere le
vensvoorwaarden en betere verhoudingen. Hoewel
de mensch heel vaak zeer veel overeenkomst ver
toont met het dier en soms er nog beneden staat,
is in dit het groote verschil, dat de mensch een
sociaal wezen is, dat in groote groepen een belang
gemeen hebben en voor dat groepsbelang veel over
hebben, omdat ze inzien dat hetzelfde belang hen
samenbindt. Zoo is er ook steeds een zoeken naar
de verbetering van belangen en verandering der
werkwijzen en zoo is ook het ontstaan der machi
ne, die voor een groep van menschen, de kapitalis
tische klasse, verbetering beteekende, maar de ar
beidende klasse in de diepst denkbare ellende
bracht.
In Engeland bijv. was het in de weverijen en spin
nerijen voor de komst der machines een zwaar
werk, dat door mannen moest worden verricht.
Toen echter de machines kwamen, deden die het
zware werk van den man en kon de bediening
der weefgetouwen door vrouwen en kinderen ge
daan worden. Het waren voornamelijk de kinderen
die voor dit werk gebruikt wejden, immers kin
deren krijgen nu eenmaal een beetje loon en kon
den het werk even goed doen. In die dagen het was
pl.m. 1820 werkten er kinderen van 4 tot 12 jaar in
de gebouwen die men den naam van fabrieken niet
kon geven, want het waren holen gelijk. Slecht van
verlichting, bijna geen ventilatie, de kunstverlich
ting bestond uit walmende petroleumlampen. In de
ze holen waar steeds een dichte nevel van stof en
walm hing, moesten die stumpers werken 14 uur,
ja zelfs 16 tot 18 uur per etmaal.
Veel werd er door die fabrieken gewerkt met kin
deren uit de weeshuizen. Er werden contracten af
gesloten met de regenten der weeshuizen en zoo
graag waren de fabrikanten naar dit jeugdige
menschenmateriaal, dat ze niet zelden contracteer
den om op de tien gezonde kinderen één idioot
kind te nemen. Deze toch al zoo misdeelde kin
deren, die zonder ouders, zonder liefde in de wereld
stonden, werden door de fabriek geheel overgeno
men. Daartoe werd in de onmiddellijke nabijheid
van de fabriek een gebouw opgericht waar deze
kinderen de weinige uren, die ze niet moesten wer
ken, hun eten kregen, wanneer ze wilden zich kon
den wasschen en gaan slapen. Dit gebouw bevatte
slechts een vertrek waar al die kinderen verbleven
Hun eten, in een grodte pot bereidt, kregen ze in
houten nappen opgediend. Door de lange werktij
den is het begrijpelijk, dat de kinderen na het werk
zoo vermoeid waren, dat ze hun vrijen tijd slapende
doorbrachten. De fabrieken werkten dag en nacht
door en kwam nu een ploeg kinderen uit de fa
briek naar hier om te slapen, dan was de nieuwe
ploeg juist uit de smerige bedden opgestaan en
moesten de binnen komenden zoo weer in de warme
bedden. Ook had zoo'n fabriek een kerkhof voor de
kinderen die bezweken, en daar werden er heel
wat naar toegebracht ofschoon dat niet zoo erg was
want de weeshuizen hadden nog meer voorraad.
Door dezen toestand hadden de mannen in die
industrie geen werk en werd de ellende steeds
erger.
In Rochdale was ook de spinnerij, die voor de
komst der machines aan de meeste gezinnen als
huisindustrie een flink bestaan verschafte, gecen
traliseerd in fabrieken. De mannen, die nu bijna
broodeloos werden, konden op die fabrieken werken
tegen een loon van f 2.70 per week. De armoede
was schier ondragelijk. Toen vormde zich een groep
van 28 menschen tot een club die niet tevreden
zijnde met dat loon, besloten per week 10 cent af te
zonderen, dit twee jaar lang te doen en dan meer
loon te eischen en anders in staking te gaan.
Na afloop van die twee jaren, toen ze per persoon
ongeveer 12 gulden bijeen hadden, ging er inder
daad een deputatie naar den fabrikant om loonsver
nooging te vragen. Het resultaat was echter nihil.
Zij misten ook den moed om in staking te gaan.
Wat nu met het geld begonnen. Verschillende plan
nen werden geopperd en weer verworpen, totdat j
tenslotte werd besloten een communistische kolonie j
te stichten, communistisch in de beteekenis van
die dagen, dat slechts beteekende een gemeenschap
voor allen gelijk. Om dat echter te kunnen volvoe
ren was er veel geld noodig. Men besloot een bazar
op te richten en de winsten te gebruiken ter verster
king van het grondkapitaal. Aldus geschiedde. De
oprichters wekten kennissen op in de bazar te koo-
pen. De aldus gemaakte winsten werden bij het j
kapitaal gevoegd en zoo breidde de zaak zich ge-
stadig uit. De menschen die lid werden, deelden
naar verhouding van hun inkoopen in de winst.
Zoo is in 1845 in het Engelsche plaatsje Rochdale
de eerste coöperatieve vereeniging ontstaan. Nu
zijn er 25000 van de 90000 inwoners lid van de coö
peratieve vereeniging, dat beteekent dus zoo goed
als ieder gezin. Thans is het cooperatiewezen in
Engeland zeer krachtig ontwikkeld en heeft gewel
dige coöperatieve warenhuizen waar dus de twin-
sten aan de koopers, die tevens lid zijn, ten goede
komen.
Ook in Nederland ontwikkelt het cooperatiewezen
zich krachtig en de spr. toonde dit aan de hand
van tal van lantaarnplaatjes aan. Coöperatie voert
langzaam maar zeker tot de gewenschte samenle
ving, waar geen opeenhooping van kapitaal meer
mogelijk is, maar alles voor allen.
Hiermede besloot de spr. zijn rede.
Hierna volgden eenige besprekingen over het vei
lingwezen in het algemeen, waarna men vanzelf
overging tot het cardinale punt nl. voorveiling van
bloembollen nog in dit voorjaar en wel op 14 Fe
bruari a.s.
De voorz. deelt mede dat het bestuur voorstelt
een commissie te benoemen van een drietal leden
onzer vereeniging, welke tezamen met drie bestuurs
leden van de L.G.C. de voorveiling zullen regelen.
Hij noemt hiervoor de heeren C. de Geus Sint
Maarten, C. de Boer Wz. te Zuidscharwoude en C.
Timmerman te Broek op Langendijk, met welke be
noeming de vergadering accoord gaat.
Hierna krijgt de heer S. de Boer, secretaris der
L.G.C. het woord, bepleit het aanvoeren der bloem
bollen aan eigen veilng en dankt den voorz. voor
de vele bemoeiingen in deze gedaan.
Na nog enkele besprekingen van technischen en
internen aard, sluit de voorz. deze zeer geanimeer
de vergadering met den wensch, dat onze bloembol
lenveiling moge slagen tot voordeel en welzijn der
leden.
Rubriek van den Arbeid
BlE UITVOERING D(ER ZIEKTEWET.
Zoo langzamerhand komt er eenige teekening
in de maatregelen, welke worden getroffen voor'
de uitvoering der Ziektewet, die, zooals bekend
zal zijn, 1 [Maart a.s. in werking treedt.
Aangezien het doel der Ziektewet is, den ar
beider bij ziekte een gedeelte (80 pet.) van zijn
loon 'uit te keeren, is het dus dé hoofdzaak, dat
er 1 Maart a.s. zoodanige maatregelen zijn ge
troffen, dat de zieke arbeider ook inderdaad de
uitkeering krijgt, waarop hij recht heeft en dat
hij weet waar "hij deze kan verkrijgen.
De Ziektewet kent voor de uitvoering twee
soorten van organen, en wel in de eerste plaats
de Bedrijfsvereenigingen, welke in het algemeen
door samenwerking tusschen werkgever en ar
beider zijn opgericht met het doel jcle bij de
Ziektewet geregelde verplichtingen uit te voeren.
Van deze Bedrijfsvereenigingen zijn er thans
reeds een 40-tal opgericht. Uiteraard is de eene
verder gevorderd met de voorbereiden.de werk
zaamheden dan de andere, doch men is zich er
in het algemeen goed van bewust, dat men 1
Maart a.s. klaar moet zijn.
Natuurlijk zullen er nog wel moeilijkheden ko
men, en zal misschien met name de controle in
den eersten tijd nog wel eens wat te wenschen
overlaten, maar het spreekt vanzelf, dat men
deze moeilijke materie maar niet op 'één dag ge
heel klaar kan hebben én dat ér wel eenigen tijd
zal verloopen, voordat alles goed en wel mar
cheert.
Naast deze Bedrijfsvereenigingen staan de Ra
den van Arbeid, en deze zullen al die arbeiders
moeten verzekeren, welke niet bij een bedrij fsver-
eeniging zijn ondergebracht. Zij verkeer en uiter
aard in een wéinig benijdenswaardige positie,
omdat zij hebben moeten afwachten, wie zich
bij hun zal verzekeren. Dat dit waarschijnlijk én
zeker na verloop van eenigen tijd niet zoo heel
veel arbeiders zullen zijn, mag men aannemen
wanneer men bedenkt, dat de drang bij werkge
ver en arbeider om de sociale verzekering, en hier
dus de ziekteverzekering, zooveel mogelijk in
eigen hand te nemen, in de laatste jaren steeds
meer op den voorgrond is getreden.
Dit is zeer zeker een gelukkig verschijnsel
van de ontwikkeling der sociale verhoudingen
en met groote belangstelling mag dan ook worden
afgewacht, op welke wijze de Bedrijfsvereenigin
gen hun taak zullen vervullen.
Immers in laatste instantie gaat het hier niet
alleen om de ziekteverzekering alleen, maar zal
het hier gegeven voorbeeld mede moeten werken,
dat langzamerhand de geheele sociale verzekering
niet meer van bovenaf door overheidsorganen,
doch van onderop^ door organen, uit de vrije
maatschappij opgekomen, zal worden uitgevoerd.
DRAI5I}1A-vanVALKEHBURG'S
r.-LEEUWARDEN-
Buitenland
Haver.
Zaden
NOORDSCHARWOUDE.
Donderdag 6 Februari vergaderde in hotel „Con
cordia" de afdeeling Langedijk en Omstreken van
de algemeene vereeniging van Bloembollencultuur.
De voorz., de heer K. Wagenaar opende deze
vergadering waarvoor een buitengewone belang
stelling bestond, met een hartelijk woord van wel
kom en deelt mede dat onze afdeeling thans uit
160 leden bestaat.
Hierna kregen we een humoristisch gestyleerd
Verslag van den secretaris, waarin deze de wording
en den groei der vereeniging bespreekt, en komt
tot den huidigen staat van zaken in de vereeniging
Jaarverslag van den Penningmeester sloot met
een klein batig saldo.
In aanvulling op ons eerste bericht geven we
thans een overzicht, dat de rijkslandbouwconsu-
lent te Parijs, de heer Sevenster, gemaakt heeft
van de gewijzigde Fransche invoerrechten op ha
ver en aardappelen:
Oud Recht Nieuw Recht
per 100 Kjg. per 100 Kg.
15 frs. 21 frs.
22.50 31.50
meel 128 35
Aardappelen verseh 3 6
v. d. nieuwen oogst, ingevoerd
van 1 Maart—31 Mei 15 21
gedroogde schijven 15 21
vlokken, uitsluitend voor
veevoeder 7.50 10.50
andere vlokken 20 28
De haver-verbouwers ontvangen dus in zeke
re mate voldoening. Zoo als bekend, hadden zij
den laatsten tijd herhaaldelijk gewezen op de
sterke daling van den haverprijs, die een gevolg
zoude zijn van den grooteh aanvoer van dit arti
kel uit het buitenland.
Het invoerrecht op aardappelen, met uitzonde
ring van de vroegste soorten, die voor ons land
van geen beteekenis zijn, zijn met 100 pet. ver
hoogd hetgeen intusschen nog minder is dan
doo rde Fransche producenten was gevraagd, die,
naar bekend is, een recht van 10 frs. per 100 Kg.
noodig achtten. De rechten op de vroege aard
appelen zijn, zooals uit vorenstaande tabel kan
Wijken, betrekkelijk minder sterk verhoogd.
Het verdient vermelding, dat aardappelmeel in
dit Decreet niet staat vermeld, zoodat daarvoor
het oude recht, ad. 70 frs. per 100 Kg. gehand
haafd blijft. (Algem. Handelsbl.)
