Pierre Saccone
„West-Friesland" breidt zijn Accomodatie weer uit
~SP0RT EN WEDSTRIJDEN
Rechtzaken
De bloembollenveiling ^West-Friesland" heeft
alweer ruimte noodig. Het schijnt dat deze kwaal
chronisch is. Emkele jaren geleden zijn eenige ge
bouwen verrezen, zoo groot als in West-Friesland
geen andere staan.
Fin nu zijn zelfs die alweer te klein!
„(Met de 3000 M2. bebouwde oppervlakte kun
nen wij niet toe." zei voorzitter Mantel in de ver
gadering ,die Woensdagmorgen werd gehouden
in de veilingszaal te Bovenkarspel. „Wij durven
zoo althans de campagne niet beginnen. Ons leden
tal loopt al naar de 3000, en als we den aanleg
van tulpen in ons gewest zien, dan schrikken
we haast van de geweldige hoeveelheid bollen, die
dezen Zomer naar Bovenkarspel zullen komen."
Incident tijdens veiling van „West-Friesland".
Nadat de leden van „West-Friesland" Woens
dagmorgen hun bestuur fiat gegeven hadden voor
den bouw van nieuwe panden tot een bedrag
van meer dan honderdduizend gulden, ving een
gladiolenveiling aan.
,,'tls maar een klein veilinkje", vertelde ons
voorz. Mantel. „Zoo'n prutsdingetje. 'tTelt eigen
lijk niet meer bij ons."
(Maar dit kleine „veilinkje" had dan toch nog
ettelijke honderden belangstellenden getrokken.
De ruime veilingszaal was redelijk goéd gevuld.
Bé banken-met-de-knopjes waren allemaal bezet
met. menschen die met veilingsboekjes in de hand
nauwkeurig de groote wijzer volgden, die rond
draaide op de „klok".
Het podium vóór die klok is tijdens zulk een
veiling altijd vol. Daar troont „West-Fries-
land's bestuur mét zijn trawanten. I)e kleine,
voorzitter in.het midden, vlak onder de as van
den Wijzer, rechts en links van hem zijn mede
bestuursleden, en aan een tafel ter zijde de „tra
wanten": de betaalmeester en zijn helpers.
Allen werken hard. De voorz. leest snel en luid
de partijen af. 't bestuurslid Vijn toovert mid
dels een soort schrijfmachine de nummers der
partijen in lichtende letters op den wand, allen
schrijven als razenden zoo snel, en een man in
hemdsmouwen drukt op knopjes en laat zoo den
wijzer draaien.
Die man in hemdsmouwen is afslager Wokke.
Hij 'leest den koopprijs waarop is afgemijnd af
van het groote bord en gééft gelijk den naam des
koopers op.
/Dertig cents 67, veertig cents 28, 60 cent
134, een gulden 288.
Dat gaat zoo onafgebroken door en telkens
als er een rijtje cijfers afgelezen is, is een partij
geveild. Tien, twintig partijen in de minuuf
Fen buitenstaander staat met open mond te,
kijken naar al die manipulaties, 't Diuurt een
kwartiertje aleer hij er de portee van snapt.
(Maar voor dé ingewijden schijnt het doodeen-,
voudig. Alleen treft u de rust in de zaal. Aller
aandacht is gespannen op het veilen. Geen won
der trouwens. In enkele uren wordt hier vaak
voor tienduizenden guldens omgezet.
Zoo gaat het met de „leverbare" bollen, die
voor den handel zijn bestemd. Er is ditmaal ech
ter niet veel leverbaar, 't Grootste deel der aan
gevoerde bollen bestaat uit „plantgoed". En dit
wordt niet afgemijnd,doch gaat bij opbod van
de hand-
Hierbij kan de „klok" geen dienst doen. Op-
de ouderwetsche manier moet het worden Wge-"
mijn<j. En nu komt de man-in-hemdsmouwen pas
goed in actie. Verbazend wat een keel hij heeft.
Dat ratelt uren achtereen: „Tien, tien, tien,
tien, tien Twaalf, twaalf, twaalf. veertien,
veertien, veertien, veertien... zestien... acht
tien, achttiën... twintig, twintig, twintig twin
tig, niemand meer? Sijmen Dinges van Dutje-
winkel is kooper. En dat gaat niet „trekkend"
als op een verkooping va nonroerend goed! Het
gaat in sneltreinvaart En afslager Wokke, die
honderd oogen schijnt te hebben, laat onderwijl
zijn potloodje, tusschen zijn vingers dansen. Met
dat potloodje wijst nij de bieders aan in de ver-
borgenste hoeken van de zaalterwijl hij roept,
roept, roept. Deze man heeft een keel die Duijs
hem benijden zou...
Lang gaat het zoo door. Voor den toeschou
wer wordt het eentonig ten langen leste.
Totplotseling stopt het afslaan.
Ben incident.
Men is genaderd tot de partijen gladiolen aan
gevoerd door Nico bwart-Boukens t.e Lutjebroek.
Gedenkschriften van een Commissaris
van Politie.
19)
„Om hoeveel speelt ge?"
„Om Wat, ge wilt."
„Zijn vijftig louis te veel
(Raymond maakte een verachtend gebaar.
„Foei!" riep hij, duizend francsmaar op die
wijze kan men een geheelen nacht door verliezen,
zonder alles kwijt te zijn, dat is waarlijk de moei
te niet waard. Ik, mijnheer, speel nooit meer dan
drie partijen; bij de eerste waag ik tien duizend
francs, bij de tweede 'twintig duizend, en bij do
laatste veertig duizend francs. Op die wijze
ten minste verlaat men de tafel of men gewonnen
of verloren heeft, zonder zich zeiven noch zijno
tegenpartij geruïneerd te hebben."
„Maar men kan zestig duizend francs met dat
spel verliezen," wierp Colonna, een weinig van
zijn stuk gebracht, hier tegenin.
,/Men kan ze ook winnen, mijnheer," antwoord
de Raymond.
„Esi zievoegde hij er bij, „daar is mijnheer
Ricordi, die zoo vriendelijk is ons kaarten te
brengen, wees zoo goed mij te zeggen, of ge mijn
voorstel aanneemt."
,jOp mijn woord,'' zei Colonna, ,,'tis de eerste
partij van dien aard, welke ik maak. 'Maar om
de zeldzaamheid der zaak..."
Raymond legde op de tafel tien banknoten,
ieder van duizend francs, en zijne tegenpartij
deed hetzelfde.
De omstaanders hadden nooit iets dergelijks ge
zien. Gewoonlijk speelde men niet zoo gróf bij
Mousseline, en deze aanzienlijke som op 'die tafel
trok in een oogwenk al de genoodigden om de
twee spelers heen.
Maar het moet gezegd worden dat, wat deze
„Een groote aanvoer heeft hij", vertelt het be
stuurslid naast ons, „veel nieuwe snufjes in plant
goed en kralen.'
Een handelaar staat op. 'tls de heer De Jong,
vertegenwoordiger van Konijnenburg en Mark
te Noordwijk, een der belangrijkste handelshui
ven op het gebied van gladiolenbollen.
Hij vraagt of voor de hier aangeboden bollen
bijzondere condities mogen géiden. Of uitstel van
betaling mag worden verleend tot deze bloemen
bloeien, 't Is doodstil geworden in de zaal, en deze
stilte stijgt tot sterke spanning, als de heer De
Jong zich richt tot den aanvoerder. „Waar hebt
ge deze bollen vandaan? Eir zijn soorten bij die
niet in den handel kunnen zijn. Die enkel in het
bezit zijn van mijn firma
De heer Swart staat. op. „Ik heb ze gekocht van
de firma Papendrecht en Co. te Hillegom."
De heer De Jong: „Laat dan het bestuur van
„West-Friesland" informeeren naar de soliditeit
der firma Papendrecht 'en 'Co. bij den burgemees
ter van Hillegom."
De heer Schoonderbeek, vertegenwoordiger van
de firma Veldhuis te Hillegom, bevestigt de woor
den van den heer De Jong. Daar moet knoeierij
zijn bij deze aanvoer.'"
De heer 5 wart verzoekt hiero pde door hem
aangeboden partijen niet te veilen- Hij neemt ze
terug.
Men deelde ons op de veiling mede, dat de heer
Nico Swart-Boukens er 14 dagen geleden wel in
geslaagd is partijen bollen te doen veilen, en dat
hij ook belangrijke kwantums uit de hand heeft
verkocht.
Het. incident was gesloten. Afslager Wokke ra
telde de prijzen weer afde lichtende cijfers
op den wand flitsten weer aan, op het podium
werd weer ijverig gepend.
Alleen in de hoeken van de zaal praatten groep
jes nog na over hetgeen was voorgevallen.
(„Vrije Westfries).
B. T. 8. 2 Nieuwe Niedorp 114.
Deze wedstrijd, gespeeld voor het Gouden Kruis
is voor het tweede op een flinke nederlaag üitge-
loopen. Mét de rust zag het er daar echter niet
naar uit. Daarvoor speelden zij een uitstekende
partij en overvleugelden op vele momenten N.
N. Mot veel enthousiasme, gepaard met goed spel,
werden talrijke aanvallen ondernomen, en uit
een dezer, maakt v. Meurs een prachtig doelpunt.
De gasten kregen weinig gelegenheid tegen te
scoren, terwijl ze de enkele kansen daartoe niet
wisten te benutten. Met 1.0 voor Di. begon de
tweede helft.
De jongens van het tweede hadden voor de
rust blijkbaar te veel van zich gevergd, en waren
nu vrijwel uitgespeeld, ondanks dat zij nu den
wind in den rug hadden. Zonder dat N. N'. zich nu
bepaald sterker toonde, gelukte het hen geleide-,
ljjk den stand op te voeren. De keeper der gasten
weet zijn doel goed te verdedigen en maakte
nogal eens eenige gevaarlijke schoten onschade
lijk. Het laatste doelpunt van 'N. N. kwam voort,
uit een penalty, waarbij de Di.-doelman zich van
een onsportieve zijde liet kennen, door zonder
eenige moeite te doen den bal gemoedelijk langs
zich heen tc laten gaan. Wat er 'ook moge zijn,
een speler bedenke, dat sportiviteit een eerste ver-
eisehte is. Dat maakt hem tot den echten sport
man. i
D.T.S. 2 is hiermede dus uit-ge-gouden-kruisl.
A.s. Zondag speelt D.T.S.. 1 een thuisweddstrijd
tegen Oosterpark van A'dam, een 3e klasser.
Deze ontmoeting'is nog voor de le ronde om "den
N.V.B.-Beker.
VOOR BEN KANTONRECHTER,
Zitting van Vrijdag 21 Maart.
Geen faciliteiten meer te wachten.
In de voortgezette zaak contra den heer A
B., brood- en koekbakker te Alkmaar, aan wlen
ten laste was gelegd overtreding der arbeidswet:
0£> Vrijdag 31 Januari, werd alsnog gehoord
de heer Staats, agent van politie, tevens belast
met de controle op 'de naleving der arbeidswet.
Doojr tden heer B. was als getuige a decharge
meegebracht zijn bediende, die zich buiten den
wettelijk geoorloofden arbeidstijd had bezig ge-
beweging en nieuwsgierigheid opwekte, minder
het verwachte tooneel was dan hij, die het uit
gelokt had; aller blikken richtten zich verwon
derd op den jongeling met het zacht, innemend
gelaat, die onder het voorkomen van een knaap
zooveel "beradenheid en stoutmoedigheid bezat
en de vrouwen die zagen met welk een onver
schillige verkwisting hij op één kaart een vermo
gen zette, wisten hem niet genoeg te bewonde
ren en voelden zich onweerstaanbaar tot hem aan
getrokken.
Plotseling ontstond een diep-i stilte, aller oogen
waren gloeiend, en iedere borst hield den adem in.
De partij was begonnen en Colonna had een
Heer gekeerd. Raymond lette er nauwelijks op;
maar na een vluchtigen blik op zijn spel geworpen
te hebben, legde hij zijn kaarten de een na de
andere neer en kondigde la vole aan.
Dat bezorgde hem twee punten.
Vervolgens deed hij zooals zijn tegenpartij en
keerde een Heer.
Colonna's lip bewoog zich zenuwachtig.
„Ik vraag kaarten! sprak hij met schorre,
stem. Raymond antwoordde met oen weigerend
gebaar. En wederom teekende hij twee punten,
wat hem de partij deed winnen.
„Spelen wij voort?" vroeg Raymond, na de
banknoten van zijn tegenpartij bij de zijne ge
voegd te hebben.
Tot éenig antwoord nam Colonna uit zijn zak
twintig duizend francs, welke hij op de tafel
legde, en de partij werd hervat.
Het zou onmogelijk zijn te zeggen wat in.de
aandachtige groepen omging. De nieuwsgierigheid
had schier den hoogsten graad bereikt; geen
woord, stoorde de stilte, men volgde elke be-
weging der twee spelers en zocht te lezen op hun
I gelaat de indrukken, welke het zien van hun
spel in hen kon veroorzaken, en angstig wachtte
men den uitslag van dit dramatisch gevecht.
Eindelijk klonk een kreet, die al de aanwezigen
deed rillen. Raymond had andermaal gewonnen
en zonder eenige de minste aandoening te laten
blijken, nam hij koel de twintig banknoten ieder
houden met bankëtbakkerswerkzaamheden. Veel
nieuws werd niet naar voren gebracht. Natuurlijk
i had de verbalisant geen toestemming verleend,
zooals onjuist was voorgesteld, om bewusten ar-
beid, het vervaardigen van koekjes, voort te zét-
i ten, doch met het oog op het spoedig bederf der
gebezigde grondstoffen geen bezwaar gemaakt,
dat speciaal dat werk verder werd afgemaakt.
Het procesverbaal der geconstateerde overtredin
gen had ipso facto het gewone strafrechterlijk
l verloop. Dé heer kantonrechter gaf echter te
kennen een dergelijke faciliteit ongewenscht en
verwarringstichtend te achten, zoodat in 't ver
volg wel als vaststaand kan worden aangenomen
een volstrekte beëindiging van dergelijke toegeef
lijkheden met welke wetenschap belanghebbenden
dus hun voordeel kunnen doen. De heer B. ten
slotte had weinig profijt van de aanhouding en
werd tot f 10 boete of 10 dagen veroordeeld,
j ^Onbekendheid inet de wet geeft géén vrijheid
tot overtreding.
Het ware wel wenschelijk dat in den tegenwoor-
digen tijd van tallooze wetten en verordeningen,
niet het milnst de veiligheid van* het verkeer
regelende, de kennis dier wetten meer onder het
bereik van hen, die meer dan anderen, mét derge-
hike oepaLngen hebben te maken, werd gebracht.
Het' zal dan ook misschien in de toekomst op "de
lagere scholen op den rooster der te behandelen
leerstof worden geplaatst. Men zal zich dan ook
niet meer kunnen beroepen op onbekendheid met de
wet, zooals de 22-jarige chauffeur Hendrik K. I
uit Hoorn, die op 26 Januari te Alkmaar een
door hem bestuurd motorrijtuig zonder vergun- I
rung van B. en W. dier gemeente had geplaatst j
op den openbaren weg, de in aanbouw zijnde Co- j
manstraat. De verdachte beklaagde er zich te-
vens over dat een tweetal agenten, die hem deze j
zijstraat in de buitenwijk, alwaar absoluut geen. j
verkeer was en welke straat uitliep op een stuk j
onontgonnen weiland, hadden zien inslaan, hem
niet 'even hadden gewaarschuwd.
De ambtenaar, die ook te Hoorn bij het kan
ton gerecht optreedt als vertegenwoordiger van
,het openbaar Ministerie, bracht verdachte on
der het oog dat ook te Hoorn een dergelijke ver
ordening bestaat en vorderde f4 boete of 4 dagen,
doch de kantonrechter hield rekening met de situ
atie en braoht de op te leggen straf terug op
f 1.50 boete of 1 dag.
Taut savoir teut pardoiiner!
Als gedelegeerde uit Bergen versoheen de 40-
jarige heer Jan B-, die aldaar het nuttig en aan
genaam vak van brood- en banketbakker uitoefent
en thans ter zitting was opgeroepen, omdat hij
op 4 Febr. j.l. een tweetal gezellen, de heeren,
Schotte en Kraakman na de op de arbeidslijst aan
gegeven uren "had doen arbeiden en dit nog wel
nadat geen twee jaar waren verloopen nadat het
vonnis wegens een dergelijke overtreding onher;
'roepelijk was geworden, een omstandigheid die een
nieuwe vervolging altijd nog wat aandikt. De
heer B. deelde onder overlegging van het. desbe
treffend stuk een arbeidslijst, den kantonrech
ter Snede, dat het met deze overtredingen niet
niet geheel in orde was, daar zijn knecht, Kraak
man even bekwaam banket- als broodbakker, ver
gunning heeft tot 6.30 te mogen werken. De
verbaliseerende rijksveldwachters hadden vermoe
delijk een arbeidslijst., die niet ten behoeve van
Kraakman was aangelegd, geraadpleegd. De zaak
had zich evenwel als volgt toegedragen. Kraak
man hield zich onledig 'met het inpakken van be
schuit én toen had gezel Schotte uit louter colle
gialiteit en buiten voorkennis van den afwezigen
patroon, aangeboden een handje te helpen.
De kantonrechter, die belangstellend van deze
toedracht had kennis genomen, achtte het verweer
belangrijk genoeg om de zaak aan te houden tot
a.s. week, teneinde de heeren verbalisanten te
hooren.
Een gevaarlijk monster, dat zijn meerdere
kracht misbruikte.
Een grijs gekneveld oud Heertje, dat .geheel
wel buiten het gewone genre comparanten voor
den kantonrechter bleek te zijn, de 71-jarige ren
tenier. J. E. D'. te Heiloo en wélke heer zich had
te 'verantwoorden wegens het nalaten van de
wettelijk véreischte zorg, dat een hem toebehoo
renden en onder zijn hoede staanden gevaarlijken
hond geen schade kon veroorzaken, wélk feit.
strafbaar is gesteld bij artikel 425 2te lid, wetboek
van strafrecht. De heer D'. heeft namelijk als
buren de familie Baltus, tuinder aldaar, die in
het bezit is of lierver was van eten jong wit fox
hond je, dat voortdurend de ontevredenheid scheen
op te wekken van den krachtigen wilden herders
hond, aan den heer D. toebehoorend. Reeds een-
van duizend francs van Colonna op.
Deze was bleek. Een klein schuimvlokjn glin
sterde in den hpek zijner opeengedrukte lippen.
„Spelen wij voort?" hernam Raymond, de kaar
ten mengende.
„Neen, neen, 'tis genoeg!" riep Mousseline,
die medelijden met den afstammeling der Italiaan-
sehe republikein hebbende, tusschen beiden kwam-
Met een trotsche beweging wierp Colonna ver-
tigduizend francs op 'tafel'. Hij had geen'woord
gesproken. Zijn keel was beklemd, zijn oogen rol
den in hun kassen, zijn wangen kregen èen groe
nen tint.
.Ten derdemale werd de partij hervat. In de
eerste oogenblikkcn scheen het geluk zich te wen
den. Colonna teekende vier punten, zonder dat
zijn tegenpartij er één had.
„Beken," zei nu Raymond, met den hem gewo
nen zachten, fijnen glimlach, „beken dat deze
partij inderdaad interessant is."
„Zeker, zeker," antwoordde C'olonna werktui
gelijk, „wilt ge mij kaarten geven?"
„Onmogelijk."
„Ge hebt een goed spel, naar 'tschijnt?"
„Ik heb den heer en een punt."
„Laat zien,"
Raymond toonde zijn spel. Het geluk kwam
tot hem terug. Toen hij de kaarten, welke zijn
tegenpartij hem gaf, opnam, kon hij zich niet
beletten een beweging te ipaken.
„(Wat is er?" vroeg Colonna, die hem in 'toog
hield driftig.
„Gelooft ge?"
„Ik ben er zeker van."
/Dat zullen we zien!"
„Zie dan, mijnheer, en oordeel zelf!"
Colonna was als vernietigd, hij had verloren,
en Raymond nam een voor een de veertig bank
noten op, welke hij gewonnen had.
Terwijl hij ze in zijn portefeuille legde, voelde
hij een hand op zijn schouder. Hij keerde zich om
en zag Hector Beaulieu.
maal was het dit bloeddorstig gedierte gelukt
het foxhondje te pakken te krijgen, doch na zorg
vuldige verpleging had het zwaar gewonde foxje
het er weer bovenop gehaald,- op 12 Februari
echter zag de wraakzuchtige herder opnieuw kans
over het kippengaas, waarmede het erf van den
heer Di. is afgezet, te springen en besprong hij
het jammerlijk jankende foxhondje, dat met open
gebeten buik ditmaal voor goed aan de moordlust
van den herder ten offer viel. De heer Baltus,
dio volgens zijn bewering den heer D;. reeds meer
malen had gewaarschuwd den nond vast te hou
den ,deed toen aangifte bij de Rijkspolitie met
het hiervoren gereleveerde gevblg.
De bejaarde heer Dl. echter, nog goed bij de pin
ken, verzuimde niet een meer gunstige voorstel
ling van het bloedig drama te geven dan mej A.
Baltus en haar 56-jarige vader Klaas Baltus
volgens toelichting va,"n (den verdachte werd de
hond geplaagd en woest gemaakt door de kinderen
van B., die met steenen en, andere projectielen
tegen l(ct gaas wierpen.
De kantonrechter gaf evenwel krachtig zijn
mindere sympathie voor herdershonden te ken
nen. Hij noemde dit soort honden zeer gevaarlijk
en lastig en betreurde het dat het houden van
deze honden niet wettelijk werd verboden.
De heer Ambtenaar noemde het in zijn tamelijk
scherp requisitoir ergerlijk dat verdachte niet
beter had gezorgd voor het onschadelijk maken
van dezen gevaarlijken hond en vorderde f 20
boete of 20 dagen.
Na repliek van verdachte, die nog altijd heel
wa.t minder vlekken zag en als den bonten hond
afgeschilderd huisdier werd de heer Di. veroor
deeld tot f 15 boete of 15 dagen, waarna hij het
voornemen te kennen gaf in hooger beroep te
willen komen.
Fletser in gepeins verzonken.
De 32-jarige koopman P. J. O., gedomicilieerd
te Alkmaar, bevond zich 14 Maart aldaar op
het rijwiel, welke manier van voortbewegen over
het algemeen in die gemeente nog is toegelaten,
doch in geen geval in de smalle Magdalenestraat,
zoodat den zich in die straat voortpeddelenden
koopman, zich weldra in het bezit zag gesteld:
van het honformige formulier, dat hem heden
in persoonlijke relatie bracht met den kanton
rechter. Gezegde heer O. M. had deze gunstige
gelegenheid, die hem in rechtsgeleerd milieu
bracht, niet onbenut laten voorbijgaan cn deed
hij zich kennen als iemand, die beslist geen oppo
sitie voerde tegen het desbetreffende artikel der
politieverordening, doch hij was in gedachten ver
zonken, onbewust van het verbod, bedoelde straat
ingereden Het was de eerste maal dat hij zich
aan rijwielovertreding had schuldig gemaakt.
De heer kantonrechter aanvaardde zonder eeni
ge bedenking het. door verdachte ter zijner ontlas
ting aangevoerde verweer en veroordeelde hem
vervolgens tot f2 boete of 2 dagen, precies de
helft van hetgeen door den geachten ambtenaar
die stijving van 's Rijks kas als een intregeerend
deel van een effectieve rechtspraak beschouwt,,
was gerequireerd.
Die eemlienst van Bacchus gedesavoueerd.
De laatst aanwezige verdachte bleek te zijp
de 42-jarige loswerkman W, Ei. uit de Uiten-
boschstraat te Alkmaar, welke heer verklaarde
"zich beslist niet te kunnen vereenigen met de
observatie en intentie van den politieagent, die
hem ter zake het zich in kennelijken staat bevin
den op den openbaren weg had geverbaliseerd.
Volgens de verklaring van den heer Ei. had hij in
totaal slechts 3 glazen bier geconsumeerd en had
dit ge'ringe kwantum alcohol het door den. agent
in een donkere straat, die de onderscheidene voor
werpen 'n nevelig aanzien gaf, waargenomen ef
fect onmogelijk kunnen sorteeren- Comparant deel
de voorts mede, zich beleedigd te achten dat bij,
door den agent met jij en jouw was toegesproken,
welke tutoyatie hij voor zoo weinig kennis onge
past vond, voorts oefende hij een zachte critiek'
uit op het beleid van 'den ambtenaar, die had:
nagelaten den verbalisant te dagvaarden, opdat
hij zich ten opzichte van de door verdachte ont
wikkelde bezwaren tegen zijn optreden had kun
nen verantwoorden.
Dc kantonrechter, na met geduld de door ver
dachte ter tafel gebrachte bedenkingen te heb
ben aangehoord, verklaarde volkomen bereid te
zijn de lieer F. M. alle mogelijke satisfactie te-
verschaffen, en gelaste aanhouding der zaak tot
a.s. weck. Deze regeling kon echter ook al weer
niet de goedkeuring van verdachte wegdragen en
beklaagde hij zich over de geldelijke schade die
hij als vader van een groot gezin door arbeids
verzuim leed. Het werd echter volkomen aan
zijn beleefdheid overgelaten om al dan niet tc
verschijnen, terwijl de wet aan verdachte geen
vergoeding toekent.
XIII.
Wie de Nubisehe was.
Gp mijn woord, mijnheer,'' zei Hector, „hoewel
ik ide eer niet heb u rte kennen, zou het mij; toch
aangenaam zijn u ide hand te mogen drukken."
„Gaarne," antwoordde Raymond, „mag ik we
ten, aan wien ik dat genoegen te danken heb?"
„Waaraan anders dan aan uw gelukkig spel."
„Hoe dat."
„Wel, ge hebt mij op mijn vreeselijksten tegen
stander gewroken, en er zou mij iets ontbreken,
zoo ik u niet mijn dank betuigde."
Raymond was opgestaan en deed eenige schéë-
den met Hector.
,/Een andere manier om mij te danken zou mij
aangenamer zijn."
„Welke?" vroeg Hector.
„Is hier iets of iemand die u Weerhoudt?"
„Noch een, noch ander."
„Ge zijt dus vrij
„Volkomen."
„Welnu, zoo ge wilt kunnen wij te voet en
pratende heengaan."
„Voorwaar een goed denkbeeld."
„Ge neemt het aan?"
„Ik ben geheel de uwe."
De twee jongelieden scheidden, en Raymond
wilde den hertog gaan begroeten, toen een man
door de menigte der genoodigden heendrong en
haastig Palmarès naderde, die met Colonna in
gesprek was. De binnengetredene was "Spavento.
Zijn gelaat was bleek on zijn haren waren in
wanorde; hij ging voorbij zonder Raymond op
te merken, die getroffen werd door zijn gewron
gen gelaat en stilstond om hem te beschouwen.
Wat Spavento zoeht was de hertog, en hijgend,
buiten adem, kwam hij bij hem.
Hem ziende fronste de hertog de wenkbrauwen.
