„Tumult in den Raad van Deventer Naar Amerika
Twss Edelachtbaren willen elkander te liif'
Ddt opschrift boven een nieuwstijding in het
laatste nummer van ons blad geeft me onder
staand artikeltje in de pen.
Onwillekeurig gaan mijn gedachten terug naar
„'Een raadslid" was toen een man omkranst
met een aureool van voornaamheid, goed inzicht
in zaken, bekwaamheid, beschaving en educatie.
Tegen die heeren zag je altijd hoog op; en als
er een stem in je binnenste; klonk: .Vriend, ga
hooger opdan ging je al op een raadszetel
zitten, te midden van al det vroede vaderen;
Maar helaas, de glorie is er af, glad' af.
Al het hooge, mysterieuze, deftige van vroe
ger is weg. Een raadslidfunctie, mits thans voor
mij, alle bekoring.
Nu zaten de Baden van vroeger in een hoekje,
waarin zij niet hoorden; de coterie-geest; zat er
bij die heeren duimen dik op! Hier en overal.
't Was nog een overblijfsel uit het oude regen
tentijdperk.
'tls nog niet zoo heel lang geleden, 't heugt
ons nog als de dag van. gisteren, dat in een niet
onvermaarde gemeente in onze nabijheid een ver
slaggever van een courant de raadsvergaderingen
mocht bijwonen in een soort „kast". De aantee-
keningen moest hij maken met het. papier op de
knie. ,JWat heeft het. volk mei, al die bespre
kingen en besluiten te maken," zoo., redeneerden
de heeren; „wij doen alles goedkoop en gezellig en
knusjes."
Dit. alles had veel tegen, dit voelen we allen.
Maai' wat meerdere Raden van thans ons te
zien geven, kan ons nog veel minder behagen,
't Is er soms een Janboel van belang.
We denken aan Botterdam, Hoogkerk, Bode
graven; zelfs hoogere machtscolleges moesten bij
de herrie, in de raadszalen dier gemeente door
raadsleden gemaakt, te pas komen.
Is 't niet ergerlijk?
Soortgelijke decadentie merkten we nu weer
op in Deventer; de edelachtbare, heeren Roebers
en Gerritsen, twee nog al hel rood getinte heeren
met warm bloed kregen het dermate met elkander
aan den stok over een vermoedelijke plaatselijke
oorzaak van paratyphus, dat ze elkaar „er wat
op" wilden geven; op straat werd de züak' voort
gezet. Of ze mekaar daar nog gekregen hebben,
meldt de historie niet.
Hoe komt het toch, dat er thans zoo onaange
name verwikkelingen in onze gemeenteraden zijn
Wij zouden twee oorzaken van zeer overwe
gende beteekenis willen opnoemen.
Allereerst de vrijheid van spreken.
Een raadslid is niet strafbaar voor wal hij
in zijn kwaliteit op de raadsvergaderingen zegt,.
Etn nu laten meerdere heeren zich verleiden, om
medeleden of personen buiten de raadszaal in
hun goeden naam aan te tasten. Ze luchten daar
hun overkropt gemoed eens.
Jn de tweede plaats is het, de verstoring van
oTde; men wil zich niet laten leiden, door niets
en door niemand.
Als politiemacht geroepen moei worden, om
de verbroken orde te herstellen, die door onze
plaatselijke parlementsleden op hun vergadering
verstoord werd, dan daalt wel zeer door zulke
botsingen het prestige van den Raad.
Zouden onze raadsleden van thans minder be
schaafd zijn, dan die van vroeger? Minder in
wendig fatsoenlijk?
Wc zouden deze vraag niet graag bevestigend
beantwoorden; 'tkon een beleejiging zijfi voor
de vele nobele geesten met gouden harten in
onze plaatselijke parlementen; maar wel meonen
wij, dat, door het stelsel der [Evenredige Vertegen
woordiging, dat zoozeer de partijgroepeering be
vorderde, er verscheiden personen raadsleden ge
worden zijn, die het nooit hadden moeten zijn.
Velen hunner hebben niet voldoende controle over
hun woorden, bezitten niet genoeg ervaring in
den beschaafden omgangsvorm, weten niet hun
evenwicht te bewaren; zijn den parlementairen
stijl niet meester.
Hier komt nog bij, dat de werkkring pp. nood
zakelijke bemoeienis der Raden in de laatste
jaren zeer is toegenomen; met een beetje kennis
en een schijntje inzicht kan een raadslid niet,
meer toe; als ze niet meer hebben dan dit, zijn
het slechts marionetten, die „gaan" als een ander
aan de touwtjes trekt, die voor zich laten den
ken en praten, en 'die alleen machinaal stemmen
Een voorname factor, die we hierbij vooral
niet voorbij mogen zien, is het stelsel der open
baarheid bij de behandeling der zaken van den
gemeenteraad.
Vroeger ging alles „onder ons Maar Thor-
beeke maakte daar een einde aan.
Gelukkig, want de geheimzinnigheid werkt de
coteriegeest in de hand; en de zin voor kliek
vorming is, ook in dit opzicht, uit den booze.
Maar het stelsel der openbaarheid in verband
met de vrijheid van spreken levert toch ook een
gevaar op.
Ddt, dat enkele raadsleden haar gebruik om
sommige private en persoonlijke zaken wereld
kundig te maken. Ze maken de raadszaal tot
een publieke spreektribune, opdat daar buiten
gezegd zal worden „Jonge, wat is dat een vent,
die durft." En Jan Publiek straks gnuift hij het
lezen van het raadsverslag„wat heeft hij zich
geweerd."
Of dit alles met den afgelegden eed of de
gedane belofte overeenkomt? Of het welzijn der
gemeente er wel door bevorderd wordt, wat doet
't, er toe?
Die daar spreekt is „vrij", wordt beschermd;
dus praat maar raak, laster desnoods.
Gelukkig komen in onze Staten deze. dingen
nog zeer sporadisch voor. Hier is ook veel rijker
keuze bij de verkiezingen.
Een praatjesmaker heeft wel vaak gemeente
lijke vermaardheid, maar zijn „roem gaat) ge
lukkig nog niet over het land, de kans om met
alléén gemeentelijke reputatie van druktemaker
gekozen te worden, is voor onze Provinciale en
Generale Statenverkiezingen niet groot.
Maar voor de Raden wel, Relaas wel
Dit zien we ook weer in, Deventer.
Amerika verovert zich in de Europeesche be
langstelling een steeds grootere plaats. De tal
rijk^ boeken, die in de laatste: jaren in Europa
over dat land verschijnen, de artikelen in de dag
bladen en tijdschriften bewijzen het. Amerika
is het land, dat Europa fascineert, en aanlokt
floor het groote en nieuwe. "Want in Yankeeland
overheerscht het economische bewustzijn in de
maatschappelijke structuur, de geheelo Ameri-
kaansche cultuur is op het economisch-massale
georiënteerd, en dwingt de Europeesche economie
tot verdere, „veramerikaniseering;". Ook de toe
rist komt diep onder den indruk' van de over
vloeiende energie in de Vereenigde Staten, die
geweldige wolkenkrabbers bouwde in tallooze
steden, die de 48 Staten samenbondi met 25.000
mijl luehtverbindingen, "die op de grootc ver
keerswegen 25 millioen automobielen bracht, die
ieder jaar meer dan 1 millioen jonge mannen en
vrouwen naar universiteiten zond en een, groote
mate van welvaart in voeding, kleeding en amu
sement verschafte aan 120 millioen personen:
Het zijn vooral de machtige wolkenkrabbers, die
zoozeer tot de verbeelding van den 'Europeaan
spreken. Wegens de duurte van den grond (een
vierkante voet in Walls tree t is minstens' f2000
waard) begint men in Amerika voor wolkenkrab
bers een aantal van minder dan 100 verdiepingen
al geen „economische hoogte" meer te achten.
Die nieuwe wolkenkrabber aan Beneden-Broadway
te New-York zal 150 verdiepingen (600 M.) hoog
zijn en kantoorlokalen bevatten, die 50.000 per
sonen kunnen herbergen; op het dak van dezen
hemel-bestormer zal een landingsterrein voor
vliegtuigen worden ingericht.
De spanning des levens komt vooralt tot uit
drukking in de jachtende menschen, dit voor ons
zoo typische Amerikaansche beeld. De toerist,
die niet voortdurenjd vergeet dat hij, Europeaan
is, en die bij iederen indruk) dadelijk een verge
lijking trekt met zijn eigen land of stad, zal
nimmer iets van deze gejaagde samenleving be
grijpen. Want de menschen dringen bij' duizen
den in de restaurants, hangen aan de hooge
tafels om schielijk den maaltijd te nuttigen. De
telefonen ratelen: New York heeft evenveel tele
foon-aansluitingen als Groot-Brittanië (de tele
foongids weegt 5 pond) en voert per dag* 8 milli
oen gesprekken. Zelfs de dooden schijnen haast
te hebban: in de lijk-auto worden; zij op derde
versnelrfng weggereden. Het Amerikaansche le
ven is een machine van emoties,1 en er zijn op
Bradway eiken dag opnieuw meer emoties te
beleven dan in alle Europeesche hoofdsteden sa
men. En een stad als New York slaapt nimmer;
ook de avond grijpt weer in razend tempo de
menschen: de duizelingwekkende reclames wer
pen hun machtige lichtbundels in den nacht;
in de straten deint het verkeer en boven de me
nigte donderen de bliksemtreinen door de sta
tions. Want de expresstreinen rennen met een
snelheid van 70 K.M. per uur onder en boven de
aarde ,dag of nacht zonder onderbreking.
Durf en organisatie, ziedaar de grondslagen
van de Ameriaaansche maatschappij, in welke
de grootte ecu in Europa onbekende- rol speelt.
Het is de strijd om een nieuwe cultuur: de ge-
staiidariseerde massa, de millioenen menschen met
de door de reelame, de films en de couranten ge-
standariseerdc behoeften en gevoelens. Het is
deze cultuur, welke in Amerika die twintigste-
oeuwsche wonderen heeft gewrocht, en nog steeds
rusteloos voortgaat te scheppen. Een cultuur, die
nimmer toestaat tevredenheid en voldaanheid over
het machtig vele, dat reeds bereikt is. Hierin
ligt het geheim van Amerika's ongebreidelde ont
wikkeling, de stimulans voor de, talrijke factoren,
die steeds bezig zijn de bevolking samen te sme
den tot steeds nieuwe solidariteit van denken en
handelen. In de moderne Amerikaansche samen
leving is voor tevredenheid met het bereikte
geen plaats.
Europa is zich pijnlijk bewust geworden van
zijn ouderdom tegenover het jonge, energieke
Amerika. En terwijl drommen Amerikanen den
Oceaan overstaken om zich in de Oude Wereld te
laven aan de brohnen van kunst- en historie,
volstond de Europeaan met. de lectuur; van een
of ander boek over Amerika. Dit' nu gaat ver
anderen door de steeds voortschrijdende techniek
is de Oceaan smaller geworden, ên het reizen in
gezelschap vormt een middel om het verschil ill
de waarde van het geld te. overbruggen. Voor de
Nederlandsche Reisvereeniging is Amerika ook
toeristenland geworden; op 24 Juli a.s. zal zich
een reisgroep naar het „Mekka van het Moder
nisme" begeven. Gelukkig te prijzen zijn degenen,
die al deze twintigeeuwsche wonderen, geschapen
dpor menschen zooals wij zelf zijn, met eigen
oogen mogen aanschouwen.
ning f36 bedroeg en op ongeveer f45 kan worden
gerekend van centen, door de kinderen zelf geofferd
zoodat over rond f 370 kan worden beschikt. Gezien
de kosten van vorige schoolfeesten zijn de noodige
finantien dus ruimschoots aanwezig.
Ofschoon het bestuur met geen bepaald voorstel
kwam voor den aard van het te houden schoolfeest,
herinnerde de voorzitter er aan, dat men verleden
jaar naar Amsterdam is geweest met de leerlingen
der 6e en 7e klasse en de oud-leerlingen van het
vorige jaar, waarom hij in overweging gaf dit jaar
naar den Haag en Scheveningen te gaan. Dit werd
bij acclamatie aangenomen. Voor de leerlingen van
de eerste tot en met de vijfde klasse stelde de heer
Jb. Heneweer voor, nu eens niet naar Bergen te
gaan, doch naar Haarlem en omstreken Na eenige
bespreking werd dit ook aangenomen. Goedgevon
den werd dat ook de kinderen, die voor April de
school verlieten, doch aan de leerplicht hadden vol
daan, aan het feest mogen deelnemen, dat op Vrij
dag 25 Juli zal worden gehouden. Zij, die den 13-ja-
rigen leeftijd bereikt hebben en desondanks nog niet
in de 6e of hoogere klas zitten, mogen mee naar den
Haag. Als geleiders naar de residentie werden aan
gewezen de dames de Ruiter-Kostelijk en Schoen
maker-de Jager en de heren J. du Burck en J, Schou
ten, C. de Ruiter en J. Schoenmaker. Al de overige
commissielden en voor zoover mogelijk hun dames
en het onderwijzend personeel zullen meegaan, naar
Haarlem en omstreken.
Bepaald werd dat men naar den Haag om 7 uur
en naar Haarlem e. o. om 8 uur n.t. zal vertrekken
De heer Kramer stelde weer welwillend de kolf
baan beschikbaar om alles klaar te maken en de
kinderen te ontvangen. Aan het Bestuur werden de
voorbereidende werkzaamheden opgedragen. Bedoe
ling is de reisjes te maken met de autobussen van de
firma Kok en Tuinman.
ZUIDSCHARWOUDE.
Onderscheidene groepen menschen (buurtgenoo-
ten enz.) maken in den zomer gebruik van de auto
bus om eens een dagreisje te maken Men huurt zoo'n
vervoermiddel voor een dag en gaat men heen waar
men wil. De kosten zijn dan miniem en nagenoeg
door iedereen te dragen. Deze week ging het clubje
„O.O." zoo'n reisje maken. De afrit was half acht.
Men bezocht Westerveld, de ruine van Brederode,
in den Haag de gebouwen: Vredespaleis, le en 2e
Kamer. Het strand te Scheveningen en daarna Am
sterdam. Hier werd bij den heer Doon gedineerd,
en ook nog een bezoek gebracht aan Karseboom en
Rembrandtheater om daarna huiswaarts te keeren,
waar men om pl.m. 2 uur des nachts aankwam.
Hier ziet men uit dat door onderlinge samenwerking
ook op dit terrein wel iets te bereiken is.
Vroeger ging dit moeilijker. Wel was er per spoor
bv, gelegenheid om goedkooper te kunnen reizen,
maar men was toch aan tijd enz. gebonden. De auto
bus haalt de menschen van en brengt ze weer naar
hüis, terwijl men aan niets gebonden is.
Alleen is eenige voorbereiding noodig maar het
genot van zoo'n dag geeft ruimschoots voldoening.
Wij meenen een en ander even op verzoek te
moeten releveeren, om de aandacht er op te vesti
gen, dat men voor weinig geld en wat samenwer
king een werkelijk aangename dag kan genieten.
De firma Kok, Tuinman en Wilken heeft pracht-
autobussen en vertrouwd personeel, dat er natuur
lijk wel toe bijdraagt het genoegen te vergrooten.
Binnenland
De Directie van den Landbouw deelt mede, dat,
blijkens telegrafisch bericht van onzen gezant te
Berlijn, het verhoogde invoerrecht op boter (50 Mark
per 100 kilogram) zeer binnenkort misschien reeds
15 dezer en uiterlijk 1 Augustus a.s. in werking zal
treden.
Bij het bericht dat Duitschland de verhooging
van het invoerrecht op boter reeds volgende week
uiterlijk over drie weken zal doen ingaan, teekent
het „Hbld" aan, de grootste pessimisten in vak
kringen dit niet voor 15 September hadden verwacht
Een en anders is het gevolg va nhet Duitsch-
Fransche handelsverdrag, waarover eerst te Helsing-
fors en, toen deze doodgeloopen waren, te Berlijn
is onderhandeld. Als resultaat is toen overeengeko
men dat Duitschland zijn invoerrechten op boter
kaas en margarine mocht verhoogen, doch dat Fin
land daarentegen zemelen en stikstofmeststoffen
aan een hooger tarief zal mogen onderwerpen. En
als gevolg van de meestbegunstigingsclausule zal nu
ook voor onze boter het Duitsche invoerrecht gaan
stijgen tot 50 mark of 30 gulden per 100 kilogram.
Reeds werd er in kringen van Duitsche importeurs
over gemompeld, dat als verder uitvloeisel van het
Duitsch-Finsche accoord een Duitsch rijksmonopolie
voor den invoer van boter en kaaszou worden inge
steld, d.w.z. dat er een rijksimportbureau zal worden
opgericht, dat in de plaats zal treden van de invoer-
bemoeiingen der particuliere importeurs Ja zelfs
zou Duitschland reeds met Finland zijn overeenge
komen, 8 millioen kilogram boter en 3 millioen kilo
gram kaas af te nemen.
Tenslotte herinneren wij er nog aan, dat ons land
in 1929 naar Duitschland uitvoerde 36 millioen kilo
gram boter of wel rond 80 procent van onzen totalen
boterexport.
In de eerste vijf maanden van het loopende jaar
bedroeg de boterexport naar Duitschland 12.8 mil
lioen kilogram van de 17.3 millioen kilogram totaal.
Om een idee te geven van de beteekenis voor on
zen boterexport va neen Duitsch invoerrecht ad
f 30 per 100 kilogram, wijzen wij er op, dat gerekend
naar onzen Duitschen boterexport in 1929 een in
voerrecht verschuldigd zal zijn een bedrag van....
f 11 millioen.
Plaatselijk Nieuws
BROEK OP LANGEN DIJK.
Post-, Telegraaf- en Telefoonkantoor
Nieuwe Telefoonaansluitingen.
'Telefoonnummer 38. Jac. Smit, groenten en
tomatenhandel, Broek op I.angendijk.
No. 158. "VV. v. d. Heerik, beurtschipper op
Alkmaar, Haarlem, 'Ilillegom en Lisse, Dorps
straat 71B, Noordscharwoude.
No. 159. Joh. Mol, 'chef-monteur Fa Kok,
Tuinman en Wilken, autogarage Noordscharw.
No. 160. J. Eecen, groenten-export, Oudkar-
spel.
No. 194. P. Leijen. bloem bollen kweeker, 21.
Pancras. t
fNo. 199. J. Jonker, autotransport. St. Pan
cras. I
ZUIDSCHARWOUDE.
De schoolfeastcommissie vergaderde Donderdag
avond ten lokale van den heer Kramer onder voor
zitterschap van den heer du Burck. die alle leden,
waarvan slechts één door ziekte ontbrak, het welkom
toeriep. Nadat de notulen waren gelezen en goedge
keurd, werden de gelden afgedragen welke de di
verse commissieleden voor het schoolfeest hadden
ingezameld. Als bestuurslid werd met algemeene
stemmen herkozen de heer J. Kostelijk Cz.
Overgaande tto de besprekingen van het te hou
den feest, deelde de voorz. mede, dat de lijsten f 290
hadden opgebracht dat het saldo der vorige reke-
Juli A. J. Cohen, radiohadelaar, Hemoylaan 10, Am
sterdam. 9 Juli J. A. Fernhout, aannemer en ma
kelaar, „Huize de Uil" Blaricum. 9 Juli G. S.
Moolhuizen Paardekraalstraat 14 II, Amsterdam.
9 Juli J. Vleeschkruier, zich noemende J. Godefroa
Nieuwe Heerengracht 115, Amsterdam.
Uitgesproken:
9 Juli L. T. Roos, kassier, bankier en commissio
nair, in effecten, Goes. 9 Juli J. Huige, commissio
nalr te Nleuwdorp. 9 Juli B. van der Engel, Over-
schie, otterdamscherijweg 51. 9 Juli Cornells Punt
los werkman, Schulpweg 89, Rotterdam (Charlois.)
9 Juli Michiel Iazk Frenk, schoenwinkelier, Rot
terdam, Noordmolenstraat 59. 9 Juli N.V. Wester
veld en van der Engel's Groenten, Fruit Import en
Commissiehandel, gevestigd te Rotterdam, Rechter
Rottekade 155. 10 Juli Cornelis Albertus Johannes
de Groot, voorheen sigarenfabrikant, thans voeger
Alkmaar. 10 Juli Mathias van Roy, koopman en
winkelier, Bakel, Kerkstraat B 44.
OPGEHEVEN WEGENS GEBREK AAN ACTIEF:
9 Juli Johan Ernst, Rotterdam. H. Spierings,
Amsterdam. 9 Juli J. de Vries, Amsterdam. 9
Juli J. Meyer Amsterdam. 9 Juli J. Rademaker,
De Eeuw van
Beton
Eenigen tijd geleden staken de leiders der Ameri
kaansche beton-industrie den Oceaan over naar
Leeds in Engeland, tot het eeren der nagedachtenis
van den man, dien zij als den vader hunner industrie
beschouwen. Dit was de metselaar uit Leeds, Joseph
Aspdin, die op 6 September 1824 een samenstelling
voor „Portland" cement wettelijk liet registreeren.
Het is een ironie van het lot, dat Aspdin veeleer de
eerste patenthouder van „Portland cement" blijkt te
zijn geweest dan zijn werkelijke uitvinder. M-. a. w.
hij was de man, die zoo vooruitziend was zijn patent
van de woorden „Portland cement" te laten regis
treeren. Het cement dat hij uitvond was in werkelijk
heid niet hetzelfde dat wij thans als Portland ce
ment kennen. Aan den anderen kant werd soortge
lijk cement als dat van zijn eigen patent door min
stens twee bouwers voor hem gemaakt.
Geen nieuwigheid.
Wij weten dat John Smeaton, in 1756 bij het bou
wen van den vuurtoren van Eddystone gebranden
kalksteen gebruikte. Vijf jaren later werd een be
schrijving voor Romeinsch cement gedeponeerd door
Thomas Parker van Northfleet. In 1821 produceerde
Frost een nieuw cement, dat hij als „Britsch ce
ment" patenteerde. Ofschoon Frost Aspdin vooraf
ging in zijn specificatie voor een „nieuw cement
of kunststeen" ging hij verder dan Aspdin in het
specificeeren der verhoudingen in zijn ruw mengsel
van materialen.
Feitelijk is natuurlijk cement zoo oud als Babyion.
De natuur maakt haar eigen beton door de eeuwen
lange persing van klei. De Babyloniërs schijnen voch
tlge klei of bitumen als metselstof tusschen bakstee-
nen te hebben gebruikt en de Egyptenaren gebruik
ten bij het metselen der Pyramiden echte kalk. De
oude Egyptenaren schijnen zelfs bijna evenveel van
metselen te hebben geweten als wij thans. Bij het
eerste gloren hunner beschaving gebruikten de
Grieken samenstellingen, met kalk als basis, tot het
bedekken van muren van ongebakken steenen. Waar
schijnlijk leerden de Romeinen het gebruik van kalk
aan de Grieken, hun uiverseele leermeesters. Bij
den bouw van zekere deelen van het oude Rome schij
nen de bouwmeesters cement meer dan eenige an
dere bouwstof gebruikt te hebben.
Wat Aspdin en de anderen uitvonden, was waar
schijnlijk een bruikbare vorm van kalk. I. C. John
son, die kort na 1840 in Frost's oude fabriek te Swan
ston werkte, produceerde voor de eigenaars het eer
ste cement, waarin eenige gelijkenis met het moder
ne Portland cement kan worden gevonden. Deze fa
briek heeft thans een jaarlijksche productie van
over de 400.000 ton.
Eerste successen.
Het moderne cement werd meer ontwikkeld dan
uitgevonden. Het wordt „Portland" cement genoemd
wegens de overeenkomst in kleur met Portland steen
Gedurende vele jaren wilde de nieuwe kunststeen
niet „inslaan." Een vooruitziend ingenieur van Bru
nei wilde hem voor de tunnel onder de Theems
gebruiken. Doch hij moest Aspdin f 12 tot f 13.50
per vat betalen, benevens de vracht naar Londen,
terwijl hij ter plaatse Romeinsch cement voor f 7.50
per vat kon krijgen. De meeste aannemers schrok
ken natuurlijk voor zijn prijs.
Het succes van den Theems tunnel bewees echter
dat Portland cement meer dan tweemaal zoo sterk
was als het oude Romeinsche cement. Eenige merk
waardige Hn 1859 genomen proeven ten behoeve van
het Londensche rioleeringsstelsel, gaven het gebruik
van Portland cement een stoot, en vele nieuwe fa
brieken werden opgericht. Gedurende eenigen tijd
leidde het groote verbruik van het cement in Londen
tot den vrij natuurlijken indruk dat Portland ce
ment slechts kon worden aangemaakt uit een com
binatie va het krijt en de lei welke aan de oevers
van de Theems en de Medway worden gevonden.
Aan dit verkeerde begrip werd echter tenslotte een
einde gemaakt en groote cementfabrieken werden in
Frankrijk en Duitschland geopend.
Tallooze wijzen van gebruik.
De jaarlijksche productie over de geheele wereld
aan cement gaat thans de 50.000.000 ton te boven,
waarvan de helft in de Vereenigde Staten wordt
gefabriceerd. Het was Portland cement, dat den
grooten dam van Assoean mogelijk maakte, en zon
der Portland cement zou er geen Suezkanaal geweest
zijn. Ja, het kan een der verwekkers van wonderen
van de twintigste eeuw genoemd worden.
Faillissementen in Nederland
Opgegeven door v. d. Graaf en C». Ni.'V.
Afd. Handelsinformaties.
Uitgesproken
9 Juli: J. van 'tHof, schoenwinkelieren koop
man, Sitrijen. -G. J. F. 'Av Eijsden, 'Dordrecht.
N. Roest wed. H. O. Floor. Groeneken, gem.
'Maartensdijk, Utrechtschestraatweg. 461. G.
van Dieën, veehouder en "koopman, Papekop.
E. J. J. A. Klinkum, Zuilen, Amsterdamsehe
straatweg 539. ILever, koopman en winke
lier, Utrecht, Lange Elisabethstraat. V. Bak
ker, slager, Zeist, Emmastraat 144—16. Ei.
van Eijkelenborg, Zuilen, Lutgerusstraat 10.
'Jac. van Wijk, veehouder, Leersum, 1 J. van
Muyen, koopman en winkelier, Utrecht, Haver-
straat 12, H. van Zanten, kruidenier, Amers
foort, Arnhemschestraat 27. Wl v. d. Linden,
sigarenfabrikant, Zeist, Vporheuvel 67. J.
M. Jansen, slager, Utrecht, Gansstraat 3d; bis.
Opgeheven wegens gebrek aan actief:
9 Juli: G. J. Eggink, Utrecht. K. A. M?n-
zel, Amersfoort.
Vernietigd op grond van verzet:
8 Juli: N.V. Visscherij Mij. „Tarbot) Bank",
IJmuiden, gem. Velsen.
Uitgesproken:
9 Juli A. Sturkop, colporteur, Christiaan de Wet
straat 48 I, Amsterdam. 9 Juli G. Lijmer, echtge-
noote A. Sturkop, openbare koopvrouw, Christiaan
de Wetstraat 48 I, Amsterdam. 9 Juli G. van der
Sluys, van Ostadestraat 82 huis, Amsterdam. 9
Evolutie
We zijn het er allemaal wel over eens, dat de we
reld vooruitgaat. Ze gaat misschien langzaam, zelfs
heeft er den schijn van, dat ze wel eens stilstaat of
achteruit gaat, maar toch: vooruitgang is er altijd
geweest, is er nog, en zal er altijd zijn. Met een mooi
woord heet dat: evolutie.
Nu zijn er menschen, zooals er altijd zijn geweest,
en er altijd zullen blijven, die vinden, dat het niet
hard genoeg gaat. En om nu gauwer te gaan, willen
ze de evolutie een handje helpen, en de klok met een
vaartje zoo maar een heel eind vooruit zetten. Dat
is: revolutie.
De revolutie heeft veel aantrekkelijks, omdat het
lijkt, alsof we er dan gauwer zijn. In werkelijkheid
is het een waan, in het leven geroepen door onge
duldige menschen. En ongeduld is verkeerd, zelfs
dom. Want revolutie beteekent geen vooruitgang,
doch achteruitgang. Het schijnbare voordeel wordt
geheel genivelleerd door het nadeel, dat materieel
en geestelijk uit revolutie voortspruit. Pas na langen
tijd komt het herstel met verbazing bemerken dan
de revolutieverwekkers, dat ze practisch op hetzelf
de punt zijn, vanwaar ze begonnen, of, zoo ze al
verder zijn, dan toch niet verder, dan ze bij evolutie
zouden geweest zijn. Met andere woorden, evolutie
Is natuurlijk, revolutie is tegen-natuurlijk.
Het is mijn doel niet alle menschelijke streven
naar verbetering te miskennen of zelfs te veroordee-
len Integendeel. Uit wat wij willen, wordt de toe
komst opgebouwd. Uit onze verstrekkende Ideeen
puurt een later geslacht de grondslagen voor verbete
ring Maar men late zich niet verlokken de idee
voor de werkelijkheid aan te zien. Men gaat toch
geen kind uitrekken, opdat het de lengte va neen vol
wassene, heeft met de redeneering, dat het later
toch zoo groot zal worden. Welnu, even dwaas doen
zij die de evolutie willen omzetten in revolutie.
Maar noodig is: vast geloof, vertrouwen op de toe
komst. Dan zal de evolutie ons deel zijn.
