Luchtvaart
ALLERLEI
Vice Versa
Damrubriek
EEN VERSTEOOIEE BURGEMEESTER.
Vleesehkeuringsstempel op het trouwbewijs.
Een vermakelijke stempelgeschiedenis heeft
zich onlangs, naar het Tijdschrift voor Dierge
neeskunde" aan de Deutsche iSlachthof eitung
ontleend, in een dorpje van het Boven-Maindal
voorgedaan. De burgemeester van dat plaatsje
is n.l. tegelijkertijd keurmeester voor vleesch.
Deze dubbele functie bezorgde den burgervader
zooveel werkzaamheden, dat hij eens het vleeseh
keuringsstempel gebruikte inplaats van het ge
meentestempel bij het afstempelen van een werk-
loozenkaart. Deze werklooze werd daardoor voor
gezond en trichinenvrij verklaard.
Ook geschiedde nog het volgende voorval met
dit stempel. Een jong bruidspaar wilde trouwem
Men had bij de bruiloft te weinig op het dï»6r
den burgelijken stand afgegeven 'trouwbewijs acht
geslagen. Bij aankomst bij den priester bleek dan
ook, dat het huwelijk moest worden uitgesteld
daar het trouwbewijs met het vleeschkeurings-
stempel was afgestempeld geworden eft derhalve
ongeldig moest worden verklaard. Natuurlijk ver
liepen er al eenige uren alvorens het vereischte
gemeentestempel op het trouwboekje was gezet.
Sportvliegen in Engeland.
Onlangs is een lijst gepubliceerd met de na
men van alle vliegtuigbezitters in Engeland en
daarbij bleek duidelijk, hoe het gebruik van par
ticuliere vliegtuigen voor sport en zakendoelein-
den is toegenomen. Er zijn nu 250 vliegtuigbezit-
ter smet [2 9 5 toestellen. Dit aantal lijkt misschien
schien klein, als men nagaat hoeveel de kranten
ons steeds hebben medegedeeld over de liefheb
berij voor sportvliegtuigen onder de rijke Eln-
gelschen. Maar volgens statistische mededeelin-
gen van een Londensch aviatiekblad is de on
gelijke verhouding tusschen het kleine aantal
particuliere vliegtuigen en de groote geestdrift
en belangstelling voor het vliegen in Engeland
een gevolg van de buitengewoon gunstige voor
waarden, waarop men vliegtuigen kan afhuren
en kan reizen met luchtvaarttaxi's.
Boven aan de lijst staat Arthur Guinness, de
broer van Lord Ivagh, met vier vliegtuigen w.o.
2 Meth-vliegtuigen. Verder merken wij op de
Hertogin van Bedford met een Moth en een
Fokker. De Moth-toestellen zijn verreweg het
populairste; wij tellen er 174. In de tweede plaats
komt de Avro Avion te staan met 21 toestellen
en in de deride de Puss Moth met 20 toestellen!.
Onder al de bekende namen van vliegtuigbe
zitters missen wij dien van den Prins van Wales,
wiens enthousiasme voor de luchtvaart alge
meen bekend is, hi]* kocht onlangs een Puss Moth
machine.
De Italiaansche Luchtvaart gaat vooruit.
De Italiaansche regeering heeft door het ver-
leenen van subsidie aan particuliere maatschap
pijen en de binnenlandsche luchtvaart tot groo-
ter. bloei gebracht. De subsidies worden gewoon
lijk gegeven in baar geld naar het aantal gevlo
gen kilometers, terwijl de rijks vliegvelden met
de hangars en den meteorologisehen dienst gra
tis tot ieders beschikking staan. Etr worden geen
invoerrechten geheven voor goedgekeurde bui-
tenlandsche vliegtuigen, motoren, onderdeelen,
benzine en olie, voor zoover deze voor de lucht
vaartmaatschappijen noodig zijn. Deze lichamen
betalen ook een minimale belasting, terwijl zij
verder nog gesteund worden door contracten voor
het vervoeren van poststukken.
Eenige jaren geleden was Italië nog geheel
van buitenlandsche import afhankelijk, maar nu
worden er in het land zelf al een groot aantal
vliegtuigen gemaakt, waarbij zooveel mogelijk
en soms zelfs uitsluitend Italiaansche grondstof
fen verbruikt worden. Er worden zelfs al Ita
liaansche vliegtuigen uitgevoerd.
Tengevolge van den grooten bloei van het
vliegwezen hebben thans verscheidene Italiaan
sche fabrieken naast hun hoofdproduct ook het
vervaardigen van vliegtuigen of onderdeelen
(Vrij naar het Engelsch.)
8)
„Ik hoop, dat Je nem in goede gezondheid ach
tergelaten hebt? Zulk een liefhebbend vader,
Bichard, met zoo'n edel "hart! Ik kreeg in de
vacantie een lieven brief van hem, Richard, waar
in uit lederen regel je vader's angst voor je wel
varen sprak."
Paul was een beetje verschrikt. Hij herinner
de zich te hebben geschreven, maar hij kon zijn
brief niet als „lief betitelen, daar hij niet meer
had gedaan dan een cheque in te sluiten om het
schoolgeld te betalen.
,JMaar en dit is, wat ik je zeggen wilde,
Blinders ton zijn genegenheid is niet dwaas
verblind. Hij heeft mij, voor je eigen bestwil ge
vraagd, dat als ik je weer van het pad'der plicht
zie.afdwalen, mijn handen niet thuis te houden..
En ik zal zijn 'bevelen niet vergeten.
Enkele minuten geleden had het Paul zoo ge
makkelijk en eenvoudig geleden den doctor alles
te vertellen.
Maar, hoe het zij, de woorden wilden nu niet
te voorschijn komen. D|e gestalte van den leer-
aar voor hem kwam hem zoo verschrikkelijk en
hoog verheven voor en hijzelf zoo zwak en mach
teloos, dat hij al gauw zichzelf bepraatte, dat
een publieke plaats zooals het perron van een sta
tion geen plaats was voor verklaringen van zulk
een pijnlijken aard.
Hij gaf op het oogenblik elke gedachte aan
weerstand op. „Misschien is het beter, 'dat ik
hem in zijn dwaling laat, totdat wij in den trein
gaan," dacht hij, ,,dan Taken wij dien anderen
jongen kwijt en kan ik het hem langzamerhand
in de coupé mededeelen, als ik meer aan hem ge
wend raak."
„En nu," zei de doctor, naar de stationsklok
kijkende, „moeten wij er aan denken om te ver
trekken. Maar vergeet niet, wat ik je gezegd
heb."
daarvan ter hand genomen. Dit gebeurt vooral
in het industrieel hoog ontwikkelde Noorden.
Over het algemeen zijn de vliegtuigfabrikanten
geassocieerd met de maatschappijen, die de lucht
lijnen exploiteeren. Zoo worden de Dornier Wal
vliegtuigen gemaakt door de CostruziomT Mecca-
nische Aeronautiche bij Genua in samenwerking
met de ?((ocieta) A(onnima di) N(avigazione)
A(erea).
De Italiaansche industrie onderscheidde zich
vooral in 1929 met de Ca-90, die voorzien was
van 6 Asso-motoren elk van 1000 paardekrachten.
Deze Asso-motoren vindt men ook in de Cant-22
watervliegtuigen, die drie motoren hebben met
900 paardekrachten.
i Een Postzak vanginrichting voor
vliegtuigen.
Het oppikken van postzakken door vliegtuigen
wordt thans in de praktijk uitgevoerd te Bea
ver Falls en Newcastle in Amerika, waar een
touw bezwaard met een haak dient om een post
zak neer te laten op een duidelijk zichtbaren
driehoek' op den grond, waarna een anderen post-
zq(k wordt opgehaald, zoodat het vliegtuig de
plaats niet behoeft aan te doen om post in en uit
te laden. Df. Adams te Seattle heeft deze vang
inrichting reeds in 1928 gedemonstreerd. De
zichtbare driehoek wordt mede gevormd 'door 2
rechtop staande randen in V-vorm. Het laagvlie-
gende toestel sleept de af te geven mailzak over
den grond tot in de punt van de V, waar hij
niet verder kan komen en door den druk losge
trokken wordt van het touw; hij wordt n.l. aan
het touw bevestigd door een soort reuzen-druk
knoop, waarvan de bol aan het touw zit. Dieze
bol gaat nu door een groeve naar de op' te vangen
zak en wondt daar vanzelf mee verbonden door
een speciale installatie.
Vliegtuigen tot bestrijding van parasieten.
Uit Vancouver wordt gemeld, dat het te velde
staande gewas tegen ongedierte wordt beschermd
dooi' er met vliegtuigen vergif over heen te
strooien. Thans zijn in de bosschen van Britsch
Columbia proeven genomen, om op dezelfde wij
ze ongedierte te verdelgen. Met 300 pond calcium-
arsenaat worden bosschen en een groot park in
de omgevnig van Vancouver bewerkt, na afloop
waarvan 95 pet. van het ongedierte in het park
bleek te zijn gedood.
De luchtvaart in Frankrijk.
Frankrijk voerde in 1929 uit voor een waarde
van 22.443.200 gulden en importeerde aan mate
riaal voor de constructie van vliegtuigen voor
een waarde van 350.000 gulden. Op de burger
lijke luchtlijnen werden 5.661.000 KM. gevlo
gen, terwijl er ongeveer 25000 personen ver
voerd werden. Particuliere vliegtuigen zijn tot
nu toe een groote zeldzaamheid, doch de regee-
rin goverweegt maatregelen om de animo daar
voor te verhoogen.
Een V hegschool te Shangai.
Er bestaan plannen tot oprieht;no. van een
vliegschool te Shanghai tot opleiding van Ohi-
neesche piloten. Deze school zou de eerste zijn in
geheel China, wat ondanks hun grooten vooruit
gang in de aviatiek hebben de Qhineezen zich
nooit iets aan de opleiding van p'iloten gelegen
laten liggen.
(Nadruk verboden).
EWERGCLQWN EN HOOFDREGISSEUR.
De beroemde kleine circusclown Zoli, een
dwerg, werd geëngageerd voor een circusfilm.
Ir. de pauze, toen alle spelers en technici in de
cantine tezamen gekomen waren, liep hij overal
romd en was er erg trotsch op, dat hij alle film
beroemdheden persoonlijk! kende. Aan iedere tafel
begroette hij een „bekende". Tegen 'den hoofd
regisseur Schwarz, die juist met zijn assistent
in gesprek is, zegt hij: „Ach, mijnheer Schwarz,
mag ik u misschien een oogenblik storen
Ein zij wandelden terug in de richting van
de boekenstalletjes langs het 'buffet, naar een
deel van het perron, waar zes jongens van ver
schillende grootte op een hoopje onder het gas
licht van een lantaren stonden,
„Aha," zei Dr. Grimby, met iets .in zijn toon
van een reus, die jongens opeet, „nog meer van
mijn leerlingen hé ,We vormen een heel groep
je. Hoe gaat het met jullie, 'jongens? Welkom
weer op school!"
En de zes jongens traden naderbij, allen schijn
baar treurig gestemd en namen hun groote hoe
den met een welbestudeerde beleefdheid af.
„Hier zijn eenige oude vrienden, Blinderston",
zei de doctor, den onwilligen Paul naar de groep
duwende.
„Je kent Tipping natuurlijk, Qoker ook,
die heb je al eerder ontmoet en Coggs. Hoe
gaat het met je, Siggers? Je ziet er goed uit.
Ha, drommels, ik zie qpn nieuw gezicht. Kif fin,
denk ik Kiffin, dit is Blinderston, die je, naar
ik hoop, bekend zal maken met onze manieren en
gewoonten."
Tipping, een lange roodharige jongen met voor
uitstekende jukbeenderen, met mouwen en een
broek, waar hij uitgegroeid was groote schoenen
aan, schudde Paul's hand krachtig.
Coggs en Coker verwelkomden hem met open
armen als hun gelijke, 'terwijl Siggers, een klei
ne, zwakke jongen met scherpe gelaatstrekken
op een zachten toon zei: „Hoe gaat het ouwe
jongen?"
Die andere twee waren Biddlecomb, een jon
gen met een frisch roode gelaatskleur en een
buitengewoon zachte stem, en de nieuweling Kif
fin, die zich ook niet thuis gevoelde in het ge
zelschap van andere jongens evenals mijnheer
Blinderston, want hij bleef steeds een eind van
hen verwijderd staan.
Paul was er nu van overtuigd, dat indien hij
zich niet zeer inspande om gewichtig te doen,
de overeenstemming met zijn zoon nooit in twij
fel getrokken zou worden en dat gevaar maakte,
dat hij een plotseling besluit nam.
((Wprdt vervolgd).
Schwarz keek even om en als hij den dwerg
bemerkt, zegt hij„Zou u eerst niet eens opstaan,
als u met mij wilt spreken?"
ONDER DE KANNIBALEN.
Een gesprek met den bekenden schrijver
A. P. ANTOINE.
door JEAN GRESSELY.
De bekende Fransche schrijver
leefde gedurende eenige maanden
onder de kannibalenstammen van
de Nieuwe Hebriden en draaide
daar een klankfilm „Avonturen on
der de Kannibalen", die door de
Aafa wordt uitgebracht. De film
is in Buitschland reeds in omloop.
Aan den zoom van liet woud van Verrières,
temidden van een heerlijke natuur, woont Paul
André Antoine en daar ook kreeg ik hem te spre
ken. Ik stelde hem verschillende vragen over zijn
Hebriden-reis en over de laatste nog levende
menscheneters. 1
„Ik zou graag van u "willen weten, hoe u op
de gedachte kwam, naar de Stille Zuidzee te
gaan;, ook stel ik groot belang in de bijzonder
heden van uw verblijf onder de menscheneters."
„<Van mijn jeugd af had ik een sterk verlangen
naar avonturen. Ik maakte toevallig kennis met
den operateur I ugeon en met hem besprak ik de
mogelijkheid film-opnamen op de Hebriden te
maken. Hij keurde mijn plannen goed en dus be
sloten wij te vertrekken. Ons hoofddoel was het
eiland Malekula, dat nog ongeveer 5000 men
scheneters herbergt."
„Hebt u geen angst gehad?"
„Jawel, eenigszins wel! De 'Fransche consul
verklaarde ons namelijk op den dag van onze af
reis, dat wij, voor het geval, dat er iets met ons
gebeurde, niet op eenige hulp konden rekenen,.
Maar het verlangen een grpot avontuur te be
leven, was sterker dan onze vrees!"
„Hoe kwam u op het eiland Malakula
,Met een kleine zeilboot, van slechts 7 ton,
die met een hulpmotor werd aangedreven. De ex-
peeditie begon niet erg gelukkig. Een verschrik
kelijke storm stak op, juist toen wij voor het.
eiland voor anker waren gegaan. Onze motor had
panne. Ondanks alle inspanning'werd het scheep
je stuurloos op het strand geworpen. Het kon
niet meer vlot komenen daar zaten wij op
het menscheneters-eiland."
„Kon u zich direct met de wilden in verbinding
stellen?"
„(Neen, dat was het Juist! Wij voelden, dat
wij door de inboorlingen werden gadegeslagen,
zonder dat wij één enkele zwarte gezien hadden.
Onze donkere begeleiders werden onrustig en
wilden vluchten. Toen ondernamen wij een on
derzoekingstocht door het binnenland van het
eiland. Na een marsch van ongeveer een uur,
dwars door het oerwoud, kregen wij eenige hut
ten in het. gezicht, die alle door de bewoners wa
ren verlaten. Het eenige, wat wij in de hutten
vonden, was een aantal beenderen en doodskop
pen. Het was niet bepaald een opwekkend ge
zicht, deze afgekloven overblijfselen van je me-
demenschen. Pas drie weken na onze landing ge
lukte het ons met de wilden op grooteren voet
van vertrouwelijkheid te komen. IWij werden goe
de vrienden met een opperhoofd, Meltetali ge
naamd, die ons naar zijn stam bracht. Van dat
oogenblik af stonden wij onder zijn bescherming.
Zender hen waren wij misschien nooit levend
van het eiland afgekomen."
„Zijn er veel wilde dieren?"
„O neen integendeelalleen ongevaarlijke die
ren, als wilde zwijnen en dan veel hoenders."
,-,Wat eten deze kannibalen eigenlijk?"
„Niet dat, wat u zoudt verwachten. Deze zoo
genaamde „menscheneters" leven haast uitslui
tend van vegetarisch voedsel. Het hoofdbestand
deel van hun maaltijden is de Yam-wortel. Zij
eten wel visch, hoenders, varkens en meeuwen.
Menschenvleesch eten zij echter slechts eens per
jaar, op een bepaalde dag, het zoogenaamde Na-
manguie-feest, op welken dag zij de gevangenen,
die zij in den strijd tegen andere stammen heb
ben buitgemaakt, slachten. Het is eigenlijk meer
een soort menschenoffer. Iedere inboorling krijgt
'dan een stuk menschenvleesch, dat als een bij
zondere delicatesse wordt beschouwd. De opper
hoofden krijgen de beste stukken, zooals het
hart en de hersenen."
„Hoe staat het met de vrouwen?"
„De vrouwen mogen de hutten slechts op be
vel van het opperhoofd verlaten. Zij worden
als onrein beschouwd en als slavinnen behan-
deld."
„Is het klimaat nogal dragelijk?"
„Tja! Dat is een kwestie van smaak. Wij"
maakten een tropische slagregen mede, die eenige
weken lang aanhield. Daarbij maakten ratten,
luizen en groote zwermen koortsveroorzakende
muskieten het leven daar volgens mij vrij onaan-
beschaafde wereld!"
„Toen wij in Port-Villa, de hoofdstad van de
nieuwe Hebriden aankwamen, vielen onze vrien
den van verbazing om. Mén had zich ons reeds
lang voorgesteld als een hoopje gebraden en af
gekloven knoken."
„(Hoeveel'meter film hebt ai kunnen afdraaien?
„Ongeveer 30.000 Meter, doch gedurende den
storm is er veel verloren gegaan of beschadigd."
„Zoover ik weet, heeft u 'de eerste klankfilm
opnamen kunnen maken van de Bichlamar-taal.
jWjat is dat eigenlijk
„Bichlamar is de omgangstaal van de Kanaken,
een vermenging van meer dan 'dertig verschil
lende dialecten."
Antoine had helaas geen tijd meer voor mij,
want een dringende afspraak noopte hem te ver
trekken.
„Gaat, 'ft- mee Stapt u dan maar in
Etn in een klein kwartiertje had zijn mooie
blauwe wagen mij naar Parijs teruggebracht.
(Nadruk verboden).
partijtje kaart voor aan een anderen filmacteur,
een dirigent en een regisseur. Zij beginnen. Veidt
speelt erg gelukkig. Hij wint voortdurend. Dian
moet hij plotseling weg, want de opnamen gaan
weer beginnen. De spelers rekenen af. Daarbij
blijkt het, dat de regisseur zijn schuld niet ge
heel en al kan voldoen. Conrad Veidt houdt nog
30 Al ark van hem te goed.
„jEn wanneer krijg ik die van je?" vraagt hij.
„•Vandaag zal ik je het geld nog thuissturen,"
verzekert hem zijn schuldenaar, 'sMiddags komt
een loopjongen bij Veidt en geeft hem een brief.
Conrad opent het couvert, twee tienmarkbiljet-
ten vallen er uit fen een Jokerkaart. Veidt, be
grijpt deze taal, want de Joker in een spel maakt
de andere kaarten volledig. De regisseur heeft
met deze kaart het nog ontbrekende tienmark-
biljet aangevuld
LEONARDO DA VIN Cl EN DE JONGE
ACTRICE.
Een jonge filmactrice, die pas een half jaar aan
de Film was, maar die reeds verscheidene be
scheiden rolletjes had gespeeld, waardoor haar
naam op de programma's had gestaan, was erg
verwaand en vreeselijk dom. Haar mannelijke en
vrouwelijke collega's haalden allerlei grappen met
haar uit. Op zekeren dag zat zij weer eens in de
cantine van Neubabelsberg. Haar medespelers
omringden haar en trachtten haar om beurten
er tusschen te nemen. Een ervaren filmactrice
vroeg plotseling: „Vertel mij eens ,kind, ken je
misschien ook den heer Leonardo da. Vinci?"
„[Neen," antwoordde de ander zacht, „maar
waarschijnlijk kent hij mij wel!"
Bulderend gelach
J. W. VAN DARTELEN
Raadhuisstraat 1, Heemstede
Wij geven deze week ter afwisseling eens een
tweetal bijzonder fraaie vraagstukken ter oplossing.
In de eerste plaats een schitterend probleem van
den Franschen kampioen en ex-wereldkampioen
Marius Fabre.
Probleem nr. 84.
Auteur: Marius Fabre, Parijs.
Ontleend aan Bizot's rubriek in het Parijsche dag
blad „Le Radical".
Stand in cijfers:
Zwart 8 schijven op: 5, 9, 12, 13, 14, 15, 16 en 22.
Wit 9 schijven op: 21, 23, 24, 25, 30, 34, 47, 48 en 50.
Wit speelt en wint.
Voorts geven wij ter oplossing een zeer leerrijk
vraagstuk van den bekenden Franschen eindspel-
componist Gaston Beudin.
eindspel-studie om te
Eindspel no. 85.
Auteur: Gaston Beudin.
Ontleend aan Bizot's rubriek in het Parijsche1
dagblad „Le Radical".
Stand in cijfers:
Zwart 3 schijven op: 15, 39 en 45.
Wit 2 schijven op: 38 en 50 en een dam op 4.
Wit speelt en wint.
Het geheim deer trik-trak-lijnen.
De oplossingen dezer beide vraagstukken zullen
wij in onze volgende rubriek publiceeren.
DAMFLITSEN.
PAUZE IN HET ATELIER.
Voor mensehen, die hun sehuld niet
kunnen betalen.
Aan een tafeltje in een filmcantine zit Conrad
Veidt. Hij heeft een oogenblik pauze en omdat
hij een hartstochtelijk speler is, stelt hij een
AAN DE VROUWEN.
Vrouwen, waarom houdt ge U verre
Van het schoone schijvenspel?
Waarom laat ge 't aan de mannen,
Waarom toch, zeg, weet ge 't wel?
Eens slechts zag ik eene dame
In een club (een zeer trouw lid),
Waarom zoudt ge 't niet probeeren
Hoeveel moois in 't Dammen zit?
Laat 't vooroordeel nu eens varen;
Strijdt ook hier eens voor uw recht.
„Wij" toch hebben nooit de vrouwen
,,'t Meedoen" aan ons spel ontzegd.
Kom, wie is de eerste vrouwe,
Die een Vrouwendamclub sticht?
(Slechts als overgang mijn vrienden)
Wie stuurt 't eerst hiervan bericht?
Later kunnen dan de dames
In een club met heeren gaan.
Dan kan het heel vaak gebeuren:
Door 't dambord naar 't stadhuis gegaan.
J. ASSAN Dl ARIBO.
