Ons Courantenverhaal
500.000 Dollar
Mannen van
beteekenis
Vice Versa
ÜLLËRLËi
Damrubriek
Jim Sharkey hield z'n adem in, toen de dek
wacht op z'n ronde, de reddingboot voorbij kwam.
Hij hoefde anders niet te vreezien, dat hijf ge
zien zou worden, want de reddingboot bevond
zich buiten den lichtkring der lampen, doch er
was iets, wat Jim zelf niet wist, dat hem drukte.
Veel gevaarlijke karweitjes had hij in z'n misda-
digersloopbaan al' opgeknapt, waarbij er nog nirpr1"
mer één was 'geweest met zoo weinig risico, waar
bij vergeleken, de buit ongewoon groot zou zijn.
Jim had op deze gelegenheid gewacht en al
eenige dagen tevoren z'n plan tot in de puntjes
uitgewerkt. Het was zoo eenvoudig, dat het sla
gen moest. Volle twintig minuten zou het duren,
alvorens de dekwacht weer langs zou komen, en
in dien tijd zou Jim het karweitje opgeknapt
ihebben en zou ter geen liaan naar kraaien, dat hij
de dader was.
Jim grinnikte even. Een oogenblik later ben
gelde een touw onder de reddingboot over de
reeling. Snel keek Jim naar beneden. Het reikte
juist tot aan de patrijspoort van hut nummpr
13, de hut, waar de buit zich bevond. Ver in
de diepte stroomde het zeewater, snel vlietend
langs den wand van het groote passagiersschip.
Heel wat whiskey's had hij de nrijken Wer
ner naar binnen laten gieten alvorens hij van
hem te weten was gekomen wat hij wilde. Wer
ner was een snoever, die hem aan 't begin van de
reis reeds verteld had, dat hij steelds eenj groot
bedrag, nl. minstens vijftig duizend dollars, bij'
zich droeg.
Bij Jim was onmiddellijk het plan gerijpt,
zich van dat geld meester te maken. Een handige
diefstal, en de kosten van zijn zeereis waren er
dubbel en dwars uitgeslagen.
Werner had hem verteld, dat hij altijd met een j
geopende patrijspoort sliep, omdat hij ziek werd i
door bedompte lucht. Die deur van zijn hut gren- i
delde hij zorgvuldig uit vrees voor ongewenschte i
bezoekers. En zijn geld borg hij onder z'n hoofd-
kussen, zoodat hij niet de minste risico liep, dat J
het hem ontstolen werd, zooals hij er bijvoegde.
;To,en Jim dit gehoord had, wist hij, dat hem
geen ander middel, om het geld in z'n bezit te
krijgen, overbleef, dan het door de patrijspoort
te gaan halen. En nu zou dit gebeuren;
Hij voelde nog even of fiet chloroformspuitje
in goede orde was, en lenig als een kat, slingerde
hij zich over de reeling en liet zich 'langs heit
touw zakken. Het touw was wel iets te kort,
maar hij kon zich laten zakken tot z'n! voeten
rustten op een richel buiten boord, terwijl hij
zich aan de patrijspoort vasthield.
Voorzichtig stak Jim het hoofd naar binnen
en een flauwe lichtstraal, die door het raampje
boven de hutdeur naar binnen viel, stelde hem
in staat de situatie te overzien. Werner lag in
diepen slaap, z'n hoofd geen halven meter van
de patrijspoort vandaan. Voorzichtig wrong Jim
ook z'n rechterarm naar binnen, in z'n hand het
spuitje. Met een snelle beweging spoot hij wat
van het bedwelmend vocht op het gelaat van
den slapenden man. Enkele oogenblikken van.
wachten waren voor Jim genoeg. Hij kende vol
doende de werking van de chloroform om geen
fouten te maken. Nu kon hij gerust onder het.
hoofdkussen 'tasten en met een ingehouden kreet
van triomf haalde hij een pak bankbiljetten te
voorschijn. Zacht jubelend herhaalde hij eenige
malen: Minstens vijftigduizend dollar! Minstens
vijftigduizend dollar!
Nu snel'terug en de buit was veilig. Niemand
zou !hem ooit verdenken.
Zonder te kijken, en met den arm zwaaiend,
trachtte hij het einde van het touw te grijjpen.
Met een schok bemerkte hij, dat het er niet. meer
was. Als in 'n muizenval gevangen? Maar neen,
daar zag hij het touw, dat door den winld en
de snelheid van het schip naar achter wegwoei.
Stom, dat hij het einde niet verzwaard had, dan
had hem dat niet kunnen gebeuren. Nu maar
voorzichtig langs den richel naar het einde van
'het touw toe. Wanneer de wind even minder
sterk zou zijn,, dan zou het einde wat lager komen
en kon hij het grijpen.
Angst voelde Jim nog niet, maar wel voelde
hij zich minder op zijn gemak. De gedachte aan
de vijftigduizend dollars vroolijkte hem evenwel
weer op. Het moest toch eigenlijk ook niet al te
gemakkelijk gaan!
langzaam schuifelde Jim verder, zich vast
pakkend waar het maar mogelijk was. Nog een
halven meter en hij zo,ai zijn,, waar hij! wezen
moest en dan was tevens de redding nabij. Daar
was een klein rond gat in den scheepswand,,
waar hij zich gemakkelijk kon vastgrijpen.
Wanneer de scheepstimmermansjongen niet een
klein restje verf'had overgehad, dan zou er niets
geschied zijn. Nu greep Jim naar het gat, greep
in een glibberige massa en verloor alle houvast...
Tien minuten later kwam de dekwacht langs.
Met een stevige vloek vroeg hij, wie een| touw
buiten boord had laten hangenMaar niemand
was er, die antwoord gaf.
(Nadruk verboden).
de toekomst. De droomers, de artistiekerigen,
hooren hierbij. Ze kéeren -zich af van het heden,
om dezelfde reden, waarom de vorige groep het
deed. „niet goed genoeg". Later in na"bije of verre
toekomst, dan zal het beter zijn. Soms wachten
ze het zoetjes af, soms werken ze ihiet .veel
enthousiasme en idealisme er aan mee, die toe
komst te bouwen. Maar ze hebben twee linker-"
handen.
Het beste resultaat van hun leven verkrijgen
zij, die leven in het heden, niet oppervlakkig,
maar welbewust. Dat zijn de menschen, die de
waarde van het verleden erkennen, zonder zich
erin te verliezen, die de toekomst duidelijk, voor
zich zien, die look wel op hun tijd eens niet-ernstig
kunnen zijn. Maar gewoonlijk werken ze, met
twee goede handen, aan den opbouw van de toe
komst uit de bouwstoffen, die het heden hen
biedt. E(n dat is,-wat we allen noodig hebben:
een nieuwe toekomst. Öpen dan uwe oogen voor
het heden. t
Kachel glans.
Als ge kachelglans met azijn nat maakt, in
plaats van met water, zal de kachel of het for
nuis veel mooier glimmen.
Hij: „Je zegt altijd, dat ik mijn kleeren op een
hanger moet houden, maar ik vind het nogal
ongemakkelijk, Emma."
(Lond. Opinjon).
(Vrij naar het Engelsch.)
9)
Wat het hem ook mocht kosten zijn vrees
voor den doctor te overwinnen, hij zou zichzelf
dwingen om zooveel mogelijk te handelen en te
praten als hij gewoonlijk deed gedurende idle reis
naar Market. Roilwell, om zoodoende den doctor
alvast voor te bereiden op de bekentenissen, die
hij dei de eerste de beste gelegenheid van iplan was
af te: leggen. Hij begon in te zien, dat het spoor
wegrijtuig met al die jongens geen geschikte
plaats was om een zoo kiesche en moeilijke zaak
te bespreken.
Toen de conducteur de passagiers gezegd had
om in te stappen èn Jolland, die al dien tijd niet
te zien was geweest, terugkwam uit de richting
van het buffet, terwijl hij heimelijk eenige ver
dachte kruimels van zijn jas klopte, gingen ze
allen in een eerste klas coupé, Paul met de
overigen. j
HOOFDSTUK IV.
Gedurende eenigen tijd, nadat zij vertrokken
waren, las de doctor het avondblad van zijn
krant en mijnheer Blinderston, die tegenover hem
bij liet raampje zat, voelde zich weer opnieuw
bedeesd en verlegen.
Hij wist, dat, als hij weer vrij wilde zijn^ hij
dit gevoel moest bestrijden en overwinnen; dat,
zoo ooit, het nu de tijd was te bewijzen,| dat hij
wel wat anders was dan een onervaren jongen,
zcoals hij er uit zag. Hij had maar te spreken en
ook te handelen, zooals hij anders altijd deed,
zooveel mogelijk' de verandering te vergeten, wat
alles wel beschouwd toch zoo moeilijk niet was,,
en toch zonk zijn hart al dieper en dieper in
zijn schoenen bij elke nieuwe telegraafpaal, die
voorbij vloog.
„Ik zal hem eerst laten spreken," dacht hij,
„dan weet ik, wat ik zeggen of doen moet, ^Maai
er school meer vrees dan voorzichtigheid in dit
besluit.
Eindelijk legde de doctor zijn krant neer en
na eens om zich heen gekeken te hebben, merkte
hij op: „Wel jongens, jullie hebben deze keer
een ongewoon lange vacantie gehad die wij te
Misantroop: „Dat is nu het ellendigste van
deze plaats, overal waar je komt zie je menschen
om je heen."
(Lond. Opinion).
HEDEN
Er zijn vier groepen van menschen, wat betreft
den tijd. Je hebt er, die zeggen: „Vandaag leven
we nog, zet de zorgen maar opzij voor morgenj
laat onsi eten, drinken en vroolijk zijn." Die leven
bij,den dag van vandaag, bij het heden. Meestal
zijn het menschen zonder eenig dieper leven,
menschen van de oppervlakte, die pas bij hun.
dood ontdekken, dat er toch nog wel iets anders
is óók dan alleen het vandaag.
Dan heb ik liever nog die anderen. Die leven
bij het verleden. Vaak, maar lang niet altijd, zijn
het bejaarde menschen, die om de tien regels!
spreken van „die goeie ouwe tijd", of die her
inneren aan Holland's Gouden eeuw„nee maar,
toen was het anders", of aan den 80-jarigen oor
log. Die menschen zijn beklagenswaardig, omdat
ze te laat geboren zijn (wat trouwens ook. het
geval zou zijn geweest, als ze in 1500 of zoo ge
boren waren). Maar ze zijn toch een graadje
beter dan de oppervlaks-menschen.
De derde groep is alweer 'beter. Die ziet naar
CORNEILLEu
i Deze beroemde dichter, die wel de vailer van
het Fransche treurspel genoemd wordt, werd ge-
boren te Rouaan in 1606. Daar zijn vader advo-
caat was, studeerde hij aanvankelijk in de rech-
j ten, maar met weinig plezier. Hij voelde zich
reeds jong tot de poëzie aangetrokken. Eerst
maakte hij een blijspel „Melite" dat hij aan het
gezelschap van Alexander Har zond; in 1629
werd het voor het eerst opgevoerd. Het suc-
1 ces, dat hij oogstte met dit stuk, moedigde hem
I aan om op den ingeslagen weg voort te gaan,
zcodat hij verscheidene blijspelen samenstelde.
Zijn eerste treurspel „Médée", gaf reeds blijken
van een groot talent op het gebied van dicht-
kunst. „Le Cid" (1636) was een openbaring:
nog nooit waren zoo edele, verheven gevoelens in
zulk een krachtige taal op het tooneel uitgedrukt;
i Frankrijk bezat nu een echt nationaal tooneel.
j Zijn volgende stukken „Horace", „Ciinna'', en
j „Polyeucte" (1639'40) waren oorzaak, dat hij
voortaan de „groote Corneille" werd genoemd,
welken naam hij altijd heeft behouden. Inder
daad is grootheid een kenmerkende karaktertrek
vann de personen, die hij schetst. De bewonde
ring, die zij ons afdwingen is de voornaamste
oorzaak van zijn succes. Met bovengenoemde vier
meesterwerken was het treurspel gegrondvest. In
1642 maakte hij nog een boeiend treurspel: „Le
i Monteur" (de leugenaar), vol intrigues, dat een
wegwijzer is geweest yoor Molière. Ten slotte
dankt men aan jCorneille nog de schepping van
een derde, genre van tooneel, de tragi-comedie,
dat in den modernen tijd is uitgegroeid tot het
romantisch drartia. Zijn ouderdom werd helaas
verdonkerd door het geringe succes, dat hij met
zijn laatste stukken verwierf en door de ondank
baarheid van het publiek, dat hem liet zitten
om Racelle, zijn jeugdigen en genialen opvolger,
te verheerlijken. In 1648 stierf hij onder droevige
omstandigheden, bijna vergeten door het Fran-
sche volk, dat hem na zijn dood weer zou gaan
roemen. Tot de weinigen, die hem tot het einde
toe getrouw bleven, behoort Madame de iSévigné,
die zijn verzen „verrukkelijk" vond.
danken hebben aan den buitengewoon strengen
winter. We moeten trachten dien tijd door harde
vlijt in te jhaleni. Ik ben van plan de Paaschvacan-
tie tot een week terug te brengen." t
Bit bericht (dat de neerslachtige stemming
onder de jongens niet bepaald verminderde) was
goed nieuws voor Paul, en had zelfs de uitwer
king, Idat hij zijn positie geheel vergat.
„Ik 'ben blij, dit te hooren, Dr. Grimby," zei
hij hartelijk, „een uitmuntende schikking! De
jongens hebben tegenwoordig veel te lange va-
canties. Er bestaat volgens mij, geen reden, waar
om de ouders biji telken sneeuwstorm de lijdenldle
partij moeten zijn. Ik verzeker u, het is geen
grapje, een grooten luien jongen te hebben, die
den 'heelen dag niets loopt te doen en je de ooren
van het, hoofd eet."
Alle jongens werden uit hun dommel gewekt
om te luisteren naar en zich te verbazen over
deze verraderlijke gevoelen, die uit den monidl
van iedereen, behalve van een medeleerling hun
bittere vijandigheid en verachting zouden op
gewekt hebben. Diaar ze uitgesproken werden door
een kameraad, veranderde hun verbazing in geest
driftige bewondering en wachtten zij de gevolgen
van deze uitspraak met een angstige en geheime
vreugde af.
Het duurde eenigen tijd, voorTat Ide doctor
zichzelf weer werd, toen zei hij met een boosaar-
digen lach: „Je gevoelens, 'indien ze ernstig zijn,
Blinderston ik 'herhaal, indien ze ernstig
zijn zijn zeer prijzenswaardig. Maar toch ben
ik zoo vrij ze met achterdocht te beschouwen.
Vervolgens om van dit twijfelachtige onderwerp
af te komen, vroeg hij in 't algemeen„En hoe
hebben iullie je vacantie doorgebracht?"
Niemand deed eenige moeite om antwoord op
deze vraag te geven, daar er gevoeld werd dat
ze bedoeld was als het conventioneeleHoe maakt,
u het? waarop iëvenmin een antwoord verlangd
of verwacht wordt, vooral daar de doctor bijna
onmiddellijk vervolgde: „Ik nam mijn zoon Tom
mee naar stad, een week voor Kerstmis om, de
voorstelling van Agamemnon te gaan zien in St.
George's Hall, dat, zooals de meesten van jullie
wel zult weten, een drama van Aeschylus is, een
zeer bekend Grieksch dichter.
Wetens-
wa ardigheden
WEET GIJ???
dat het Amerikaansche volk elk jaar on
geveer 52.500.000.000 gulden uitgeeft voor ont
spanning, tijdverdrijf en vermaak? en wel 12500
niillioen voor autotochten, 7500 millioen voor
avondpretjes, 5000 millioen voor vacantiegenoe-
gens, 3750 millioen voor bioscoopbezoek, 2500
millioen voor dag- en weekbladen, 1875 millioen
voor radio en 1250 millioen voor schouwburgen?
en
dat het werkloozenleger (het duurste le
ger) in Engeland en Wales 3.618.450 gulden per
dag kost?
Vertrekkende vacantie-gast„U heeft nog iets
vergeten op de rekening te zetten, juffrouw
Schrijfop." l
Hospita: „Lieve help, wat is het mijnheer?"'
Vertrekkende vacantie-gast: „U heeft vergeten
ons het mooie weer van de laatste week in
Tekening te brengen."
(Lond. Opinion).
BE OORSPRONG VAN HET DOMINOSPEL
EN ZIJN NAAM.
Men beweert, dat het dominospel is uitgedacht
door twee monniken, behoorend tot het klooster
van den Mont Casein, hetwelk in 529 gesticht
werd door den H. Renedictus en waar zich o.a.
Karleman, de broer van Pepijn, den Korten, te
rugtrok. Dit' spel stelde hem in staat zich te ver
maken, zonder den regel van het stilzwijgen te
overtreden en 'de winnaar vergenoegde zich met
het neuriën van het eerste vers der vespers, dat
begon met deze woorden: Dixit Dominus domino
meo. De navolgers hebben deze liturgische for
mule spoedig vereenvoudigd, zoodat er slechts
éen Woord van overgebleven is. Dit woord werd
de naam van de verzameling steenen of blokjes,
die het spel vormen.
Fluweel.
Moet een fluweelen jurk opgeknapt worden?
Fluweel kan gereinigd worden door het te wrij
ven met een lap, die in wat poedermagnesia ge
doopt is.
Bootverhuurder: „Boot mijnheer?"
Jansen: „Neen, dank u, ik heb er een."
(Lond. Opinion).
J. W. VAN DARTELEN
Raadhuisstraat 1, Heemstede
PRACTISCHE WENKEN VOOR DEN PROBLEMIST.
Van al de karaktertrekken, noodig om een goed
problemist te worden, is misschien geduld de meest
belangrijke.
Hij moet voorbereid zijn op mislukking en altijd
bereid zijn, zijn tijd en moeite onbegrensd aan
reconstructie te geven. Hij moet moeilijk zijn te
voldoen en trachten naar verdere verbetering.
De beste problemen ne emenmnaandeHGshrdlu
De beste problemen nemen maanden soms
jaren om volmaaktheid te bereiken en hebben
digwijls honderden verschillende bewerkingen on
dergaan, alvorens de vorm te bereiken, waarin het
kan geacht worden waardig te zijn om aan het
publiek te worden voorgelegd.
Een bekwaam werker moge het soms gelukken,
een correcte en mooie bewerking van een motief,
bij de eerste poging, in misschien vijf of tien minu
ten, voor den dag te brengen, en moeilijk de verlei
ding tot publicatie kuilnen weerstaan.
De problemist van ervaring echter, weerstaat ge
woonlijk deze verleiding, want ondervinding heeft
hem geleerd, dat zulke standen, voor de vuist weg
gemaakt, haast altijd nog voor verbetering vatbaar
zijn, en zijn geduld wordt dikwijls beloond door het
maken van een meesterstuk van wat eerst weinig
meer was dan een aardige verwikkeling.
Dublin Mail 1896.
DAMFLITSEN.
'T OPLOS-MANIAKJE.
Hij zat met zichzelf, zonder zwammen,
Tot diep in den nacht nog te dammen.
Hij peinsde zich dol,
Z'n hersenpan zwol:
Ze hebben z'n kop moeten krammen!
LEO.
Evenals de kunstgenieting, door Schoppenhauer
genoemd: een tijdelijke verlossing van de kwelling
des levens, zoo onttrekt ook het spel onzen geest
aan de moeiten en zorgen van ons bestaan en
schenkt ons een weldadig gevoel van bevrijding.
Dr. C. J. WIJNAENDTS FRANKEN.
OPLOSSINGEN.
De oplossingen van de vraagstukken uit onze
vorige rubriek zijn:
No. 84. Marius Febre.
Wit: 29—19 (Zwart gedwongen tot 14 23); 24—19
34—30; 25—20; 20:7 of 30:8 en wint.
Zwart: Steeds gedwongen.
No. 85. Gaston Beudin.
Wit: 4—18 (Zwart 39—44) A; 50 39 (Zwart 45—
50); 38—33 (Zwart 50—45) B; 18—1 (Zwart 45—50);
145 en blijft op de lijn 1 tot 45 en wint.
A. Op Zwart 1520 volgt Wit 181, Zwart 20—
24; Wit 16, Zwart 39—44 gedwongen, Wit 50 39,
en op Zwart 2429 of 2430 volgt Wit 3934 enz.
en wint.
B. Op Zwart 1520, Wit 181 en 145 en wint.
De diverse kleine onder-varianten zijn allen di
rect gewonnen.
„HET GEHEIM DER TRIK-TRAK-LIJNEN"!
Voor onze probleemliefhebbers geven wij hier
onder wederom een probleem ter oplossing.
Probleem Nr. 86.
AuteurJ. W. van Dartelen, Heemstede.
Eerste publicatie.
50
Stand in cijfers:
Zwart 7 schijven op: 1, 11, 15, 19, 21, 33 en 45
en een dam p 27.
Wit 9 schijven op: 25, 30, 34, 36, 37, 40, 42, 43
en 44.
Wit speelt en wint.
Met klein eindspel.
De oplossing van dit vraagstuk publiceeren wu
in onze volgende rubriek.
„Juffrouw Boonekruid, bent u haast klaar met
dat eeuwige telefoneeren
„{Een oogenblikje nog mijnheer. Ik moet nog
even vlug vragen, of ik bij de laatste schoon
heidswedstrijd soms den eersten prijs behaald
heb 1"
