KEG
Nieuwsblad v. Holl. Noorderkwartier
nieuwe thee
No. 120 TELEFOON INTERCOMMUNAAL NO. 52. DON DERDAG 9 OCTOBER 1930
39e Jaargang
Uitgave: Firma J. H. KEIZER. Redacteur 1. H. KEIZER. Bureel Noordscharwoude.
Brief uit New York
ALBUM
Sehoone woorden
maar geen daden
NIEUWE
UmiJKER COURANT
DEZE COURANT VERSCHIJNT
DINSDAG DONDERDAG
en ZATERDAG.
Abonnmen tsprlj s
per 3 maanden 1.15.
ADVERTENTIEN:
Van 15 regels 75 cent;
elke regel meer 15 cent.
GROOTE LETTERS
NAAR PLAATSRUIMTE.
TflEiO,DORE VAN DjE, RITZ.
(van een bijzonderen correspondent).
Ik" ben zoo juist teruggekeerd van een nach
telijke ronde; dat is nu eenmaal een phase van
het New-Yorksche leven, waaraan je je niet zoo
heel gemakkelijk onttrekken kunt. Hoewel het
geen bekoring meer voor mij heeft, neem je! er
aan deel, zooals je noodgedwongen naar een pre
mière gaat. Wij kwamen in een nachtgelegenheid,
waar een krachtpatser aan de deur vroeg om
onze revolvers in de garderobe achter te laten.
Noch ik, noch mijn sehoone gezellin hadden eeh-
tergevaarlijker wapens bij ons dan een „lipstick"
en derhalve behoefden wij niets af te geven. Ho-
ven de deur was een bordje met: „T:he woman 1
you take in, is the woman you take* out,?' D;at
voorkomt vechtpartijen en vergissingen, eventueel
een verrassend ontwaken den volgenden ochtend.
Van premières gesproken, a.s. week zullen wij
„insult" (D'olle Hans) te zien krijgen. Shubert
voert het op voor Jan Eabricius met de origi- 1
neele Eugelsche bezetting, d.w.z. de acteurs en de
actrices, die het stuk in Engeland spelden. De 1
publiciteitsman van Shubert vertelde me, dat i
hij niet wist, dat Eabricius zooveel vrienden j
had. Honderden en honderden menschen wilden
vrijkaarten hebben, omdat zij met Fabricius op
de bewaarschool gingen, omdat zij met Fabricius
in het leger warenomdat zij met Fabricius
op ^dezelfde krant werkten. Volgens de publici
teitsman moet het personeel van die Indische!
krant enorm geweest zijn en zoo iets van da ge
combineerde staf van de Times moeten zijn. Een
paar honderd Franschen kwamen ook al op zijn
bureau. Jan moest eens in Frankrijk een krant
gehad hebben of iets dergelijks. De grootste
Franschman in Holland en de grootste Hollander
in Frankrijk, volgens een juffrouw. „Le cher Hol
landais" etc. etc. En een twee dozijn firma's en
particulieren wilden de lobby van het- theater
versieren met windmolens en Indische objects
d'art uit hun privé-collectie. Stel je voor, "dat
men het stuk gaat zien en in de vestibule, eerst
een klap van de molen krijgt, om daarna in het
halfdonker van de zaal, een doodsschrik le be
komen door een Dajak-uitrusting. Gelukkig we
ten ze hier het verschil tusschen een panopticum
ene een theater. Volgende week hel verslag*
als het interesseert.
Doch om op de nachtelijke ronde terug te
komen. 'Op een menu 'in een van de nachtkroe
gen stond: „Zalm salade.... 3.000 dollar. In klei
ne lettertjes was er onder gedrukt: „Stipuleer of
u de zalm versch wenscht of uit blik) en zend
daarna een gebed op!" Onder „Kaviaar" stond:
,«U mag er 'één keer naar raden of zij geimpor-
teer dis of niet." Die rekening heeft het interes
sante opschrift: „Kwaad Nieuws".
Het was echter niet zoo erg kwaad. De mini
mum vertering was 5 dollar per persoon, zoodat
ik voor twee kleine 5 cents fleschjes sodawater
10 dollar betaalde en er verder met een dollar
fooi aan den, kelner, een andere dollar in de. garde
robe om mijn hoed terug te koopen en een derde
dollar aan den portier voor het openen vap de
taxideur mee afkwam. 'Ik ken den captain (ober)
hij was vroeger op de Róchambeau. "We zijn goede
vrienden en derhalve 'behoef ik hem slechts eens
per jaa.r een cadeautje te doen, hetgeen hij! mij
ook doet en "wel met Kerstmis.
Die nieuwste „vouw" 'van het nachtleven is
de „lunchwagon". Eie iflunchwagon is een soort
vervcrschingstent. Het is 'inderdaad een klein
restourant in den vorm van een wagon. Het
beeft een lange 'toonbank of bar met een dozijn
draaistoeltjes. Je kunt 'er van een sandwich tot
«en klein diner 'bekomen, hoewel het voedsel nu
niet- direct van de beste kwaliteit is. De „Gentle-
me nand Ladies about town", het uitgaande
'mondaine publiek heeft 'er plotseling plezier in
gekregen om na afloop van de nightclubs naar
een van die goedkoope lunchwagons te gaan en
zoo mogelijk de boel op stelten te zetten. Die
„wagons' 'worden voornamelijk bezocht door
chauffeurs en dergelijken én de dames en heeren
in avondkleeding maken daardoor een geweldig
contrast, waai' het hen om te doen is. Als het
keurig gekleede gezelschap 'in vroolijke stemming
is, wordt er 'zoo nog al eens mek een zacht ei
gegooid, terwijl een roomtaart ook een dank
baar voorwerp blijkt te zijn. Ik heb het meege
maakt, dat de 'agent uit de buurt als impromptu-
compère optreedt en de feestvreugde verhoogt.
Do lunchwagons in 'de verlaten havenwijken
zijn het meest in trek. Om drie en vier uur
'snachts of nog een beetje later, kan men, "daar
gewoonlijk een bovenomschreven gezelschap .vin
den. De afgelegen wagons zijn in den smaak,
omdat de bezoekers eerst wat frissche lucht hap
pen, voordat zij er aankomen en als ziji er een
maal zijn, kunnen zij zooveel lawaai maken als
zij willen, aangezien er niemand in de buurt
woont en "het lawaai derhalve niet als „burenge
rucht" aanstoot geeft. De enkele dokwerkers,
die 's nachts werken en even een kop koffie ko
men halen, nemen gewoonlijk actief deel aan de
vreugde en op die manier maakt Park Avenue
kennis met de 12e Avenue en vice. versa, komen
de bootwerkers in aanraking met New-Yorks
„beste kringen".
We hooren zooveel over internationale good
will, dat deze puur nationale good-will bevredi
gend aandoet. 1 1
De R|itz is een lunchwagon-de-luxe. Slechts
de élitie krijgt er indigestie. Andere menschen
moeten maar zien, 'dat zij die elders oploopen. De
Ritz is te duur. De ober van de Ritz is een 'be
roemd personage. Theodore is zijn naam. Theo
dore van de 'R,itz is wereldvermaard. Als society-
reporters geen weg "kunnen in het Sociale Regis
ter of: de Almanack de Gotha, vragen zij» het
aan Theodore. Theodore 'heeft gekellnerd in New-
York, Londen (Parijs, Berlijn en Constantinopel
Hij kent meer millionairs, vorstelijke hoofden
en magen, dan welke diplomaat ook. Theodore is
een pasl -master in zijn kunst. Bedienen is n.l.
een kunsf Als Theodore een ongewenscht perso
nage zviet, weet 'hij hem ergens achter een palm
boom onder bet orkest neer te planten en doet
het op zulk een gracieuze wijze, dat die persoon
gecharmeerd is en denkt, dat hem een speciale
gunst werd verleend. Als men Theodore tijdens de
lunch, ziet, denkt men met een aristocraat te
doen te hebben. Goed beschouwd is hij dat ook:
een aristocraat onder- de kéllners. Theodore ziet
(den ernst van idjn betrekking in en verliest
nooitzijn evenwicht. Ik heb wel eens geprobeerd
om een grape 'met hem jte maken, doch hij; is...
wel... hi| is Onbuigzaam. Hij neemt zijn baantje
even ernstig op als Einstein.
Als het restaurant van de Ritz 's avonds sluit,
verwisselt Theodore van kleeren en zijn geüni
formeerde chauffeur brengt hem in zijn licht
snorrende limousine naar zijn buitenhuis, waar
hij een uurtje lateT tusschen zijn geliefde bloemen
en planten rondwandelt, alsof er geen New York
en geen Ritz bestaat. Such is the let of a milli
onaire waiter!
Van al de kelners, die wij kennen, houden wij
het meeste van een jeugdigen knaap ergens op,
I.ecington Avenue, die vraagt: „Wat mot je
hebbe Eien glas bier of een schop onder je
broek?" Ein van bier gesproken... onze boorlegger
kwam vandaag binnen op zijn schip en de prijs
van whiskey is naar omlaag en hebben wij; een
voorraad opgedaan? 'tls jammer, dat die man
slechts eens per maand hier komt. Zoodra er
geregeld evliegdiensten over den Oceaan inge
steld worden, kunnen wij vlugger bediend wor
den. Dat oceeaanvliegen is ook wat! Ze hebben
er nu al over gevlogen va nlOost naar West en
van West naar :Oost. 'Nou zou ik het wel eens
iemand willen' zien doen van Noord naar Zuid.
Ln het Zuiden is het weer mis. Revoluties
een van alles. Zij hebben daar geen invoer meer,
alleen maar uitvoer en dat voornamelijk in pre
sidenten. Argentinië "is economisch aangelegd. Die
lui combineeren een feestelijke presidents-verkie-
zing met een revolutie, alles voor eén geld.
VERTELD DOOR C.J— KIEVIET
IN IEDER PAKJE KEO'STHEE
BEVINDT ZICH EEN BON VGDB EEN PLAATJE
QQr is sedert de economische conferentie in
1927 te Oenève gehoude nwerd, heel veel ge
schreven en gesproken over de wenschelijkheid
om bestaande belemmeringen in den internatio
nalen goederenruil uit de wereld te helpen. De
Volkenbond zat niet stil. Men schreef nieuwe
fonferenties uit. Deskundigen togen aan het
werk, brachten lange rapporten uit (vrucht van
veeel studie) en zoo kwam men tot het. sluiten
van de beroemde, doch inmiddels berucht gewor
den tariefovereenkomst, krachtens welke men el
kaar plechtig beloofde om geen pogingen meer
te doen tot verhooging van de tariefmuren. De
'deegat-i.es dineerden, brachten een dronk uit op het
welzijn va neen onbelemmerd ruilverkeer tusschen
de volkeren en reisden naar hunne haardsteden
terug. Wat ze daar precies aan hun regeeringen
vertelden, weten wij niet, doch er zullen er wel
l/ij geweest zijn, die geschud hebben van 'het
lachen vanwege het feit, dat de tariefconventie
de mooiste wassen neus is, welke er ooit op. de
wereld bestaan heeft.
Het is niet onvermakelijk, hoewel als bittere,
ernst bedoeld, wat de Zweedsche gedelegeerde,
Christian Günther onlangs over 'de tariefovereen
komst van Oenève schreef. Men moet niet ver
geten, aldus deze zeer bekwame schrijver, dat
de Volkenbond tenslotte slechts een aaneenslui
ting is van staten, die onder elkaar volkomen
dezelfde rechten hebben. De Bond beschikt over
geen enkel machtsmiddel om de in alle talen van
de wereld uitgesproken wenschen tot uitvoering
te brengenMen kan in Oenève niet heb eene
land tegen het andere uitspelen, noch tegenstrib
belende partijen door bedreigingen tot toegeven
dwingen. De Bond kan alleen maar trachten om
zoo goed mogelijk de belangen van zijn leden te
bearhtigen, in welke richting deze belangen ook
mogen gaan. Een vrijhandelsland wenscht b.v.
verlaging van alle tarieven prachtig, men
stelt derhalve snel een artikel op, hetwelk be-
1 paald, dat de tarieven verlaagd moeten worden.
I Nu komt echter een protectionistische staat aan
I het woord. Deze kan zich met dat artikel in
zake tariefsverlaging niet vereenigen, meent zich
derhalve het reent te moeten voorbehouden om
j zijn tarieven te verhoogen. Vlug als de wind
worden alle krachten in beweging gezet óm een
nieuw artikel te formuleeren, hetwelk vaststelt,
dat, indien het noodig mocht zijn, de tarieven
natuurlijk ook verhoogd kunnen worden. Zoo
wordt dan eindelijk de overeenkomst, opldat alle
partijen het er mede eens zijn, tot een warrewin-
kei van bepalingen, aanvullende bepalingen en
j uitzonderingen, welke als geheel beschouwd de
tegenstellingen tusschen de verschillende landen
1 eerder verscherpe ndan verzachten,
j D'at is inderdaad weinig bemoedigend, wat de
heer Günther ons daar van clen geest van Genève
vertelt. Maar nu begrijpen wij ook, waarom men
in ons land bij de behandeling van heli suiker
wetje zoo luchtigjes over de bezwaren is heen
gegleden, welke sommigen meenden te ontdekken
in het feit, dat Nederland de conventie van Oe
nève had onderteekend. Heeft Nederland dan
toch nog terzelfder ure lichtelijk de spot gedre
ven met die conventie, waarover zooveel hoog
dravende woorden' zijn gesproken. Maar wat moe
ten wij andere landen dan nog verwijten? Kun
nen wij da nnog wel met goed fatsoen een hooge
borst opzetten tegen Duitschland, dat onze zui
velproducten, eieren en groenten weert? Hebben
?wij ons allerbeste wapen, n.l. dat van den mo-
?reelen moed, om aan de zaak van den vrijhandel
trouw te blijven, niet uit handen gegeven door
invoering van een invoerrecht op suiker, waar
van het nog geenszins zeker is, dat zij, voorzie
die steun bedoeld is, er eenig voordeel van zul
len hebben?
Neen, het ziet er mét ee nonbelemmerd inter
nationaal ruilverkeer nog niet rooskleurig uit.
Drie jaar geleden werd even de schijn gewekt,
alsof de wereld op den goeden weg was. Die
sehoone redevoeringen waren niet van de lucht.
Op het oogenblik weten wij, dat het slechts
schoonklinkende woorden waren.
D'aden hebben wij nog niet gezien.
Plaatselijk
Nieuws
ZUlDSiCHARWOUBlEi.
Zondagavond kwam bij den heer M. een vreem
de persoon binnenloopen, die om brood vroeg. Dé
bewoners waren reeds ter ruste, doch hadden de
deur opengelaten, omdat de oudste zoon nog moest
thuis komen. Hij begaf zich naar den zolder, waar
'twee kinderen sliepen, die op het zien van, den
man begonnen te gillen. De heer M-, die over een
goede dosis spierkracht beschikt, pakte hem aan
en vroeg naar zijn bedoelingen. Honger was het
antwoord. Intusschen bleek al spoedig dat men
met een zenumpatiënt te doen had, zoodat de
heer M. hom wat kalmeerde en hem bij de politie
vist te brengen. Deze vond het beter hem naar
Noordscharwoude te transporteeren, waar een be
tere gelegenheid voor overnachten was. In het
arrestantenlokaal ging hij evenwel zoo luidruch
tig tc keer, dat de politie op kalmeering moest
aandringen, daar zelfs schade werd aangericht
aan het gebouwtje en hij zich zelf deerlijk! had
verwond. Was men oorspronkelijk van plan een
en ar.der op zijn beloop te laten, bij nader snzien
werd het beter geoordeeld, procesverbaal op te
maken.
Dé ongelukkige bleek iemand uit Kampen te
zijn ,die op de fabriek van de firma Kramer werk
had gevonden. Hij is naar Alkmaar getranspor
teerd.