KEG Nieuwsblad v. Holl. Noorderkwartier nieuwe thee No. 120 TELEFOON INTERCOMMUNAAL NO. 52. DON DERDAG 9 OCTOBER 1930 39e Jaargang Uitgave: Firma J. H. KEIZER. Redacteur 1. H. KEIZER. Bureel Noordscharwoude. Brief uit New York ALBUM Sehoone woorden maar geen daden NIEUWE UmiJKER COURANT DEZE COURANT VERSCHIJNT DINSDAG DONDERDAG en ZATERDAG. Abonnmen tsprlj s per 3 maanden 1.15. ADVERTENTIEN: Van 15 regels 75 cent; elke regel meer 15 cent. GROOTE LETTERS NAAR PLAATSRUIMTE. TflEiO,DORE VAN DjE, RITZ. (van een bijzonderen correspondent). Ik" ben zoo juist teruggekeerd van een nach telijke ronde; dat is nu eenmaal een phase van het New-Yorksche leven, waaraan je je niet zoo heel gemakkelijk onttrekken kunt. Hoewel het geen bekoring meer voor mij heeft, neem je! er aan deel, zooals je noodgedwongen naar een pre mière gaat. Wij kwamen in een nachtgelegenheid, waar een krachtpatser aan de deur vroeg om onze revolvers in de garderobe achter te laten. Noch ik, noch mijn sehoone gezellin hadden eeh- tergevaarlijker wapens bij ons dan een „lipstick" en derhalve behoefden wij niets af te geven. Ho- ven de deur was een bordje met: „T:he woman 1 you take in, is the woman you take* out,?' D;at voorkomt vechtpartijen en vergissingen, eventueel een verrassend ontwaken den volgenden ochtend. Van premières gesproken, a.s. week zullen wij „insult" (D'olle Hans) te zien krijgen. Shubert voert het op voor Jan Eabricius met de origi- 1 neele Eugelsche bezetting, d.w.z. de acteurs en de actrices, die het stuk in Engeland spelden. De 1 publiciteitsman van Shubert vertelde me, dat i hij niet wist, dat Eabricius zooveel vrienden j had. Honderden en honderden menschen wilden vrijkaarten hebben, omdat zij met Fabricius op de bewaarschool gingen, omdat zij met Fabricius in het leger warenomdat zij met Fabricius op ^dezelfde krant werkten. Volgens de publici teitsman moet het personeel van die Indische! krant enorm geweest zijn en zoo iets van da ge combineerde staf van de Times moeten zijn. Een paar honderd Franschen kwamen ook al op zijn bureau. Jan moest eens in Frankrijk een krant gehad hebben of iets dergelijks. De grootste Franschman in Holland en de grootste Hollander in Frankrijk, volgens een juffrouw. „Le cher Hol landais" etc. etc. En een twee dozijn firma's en particulieren wilden de lobby van het- theater versieren met windmolens en Indische objects d'art uit hun privé-collectie. Stel je voor, "dat men het stuk gaat zien en in de vestibule, eerst een klap van de molen krijgt, om daarna in het halfdonker van de zaal, een doodsschrik le be komen door een Dajak-uitrusting. Gelukkig we ten ze hier het verschil tusschen een panopticum ene een theater. Volgende week hel verslag* als het interesseert. Doch om op de nachtelijke ronde terug te komen. 'Op een menu 'in een van de nachtkroe gen stond: „Zalm salade.... 3.000 dollar. In klei ne lettertjes was er onder gedrukt: „Stipuleer of u de zalm versch wenscht of uit blik) en zend daarna een gebed op!" Onder „Kaviaar" stond: ,«U mag er 'één keer naar raden of zij geimpor- teer dis of niet." Die rekening heeft het interes sante opschrift: „Kwaad Nieuws". Het was echter niet zoo erg kwaad. De mini mum vertering was 5 dollar per persoon, zoodat ik voor twee kleine 5 cents fleschjes sodawater 10 dollar betaalde en er verder met een dollar fooi aan den, kelner, een andere dollar in de. garde robe om mijn hoed terug te koopen en een derde dollar aan den portier voor het openen vap de taxideur mee afkwam. 'Ik ken den captain (ober) hij was vroeger op de Róchambeau. "We zijn goede vrienden en derhalve 'behoef ik hem slechts eens per jaa.r een cadeautje te doen, hetgeen hij! mij ook doet en "wel met Kerstmis. Die nieuwste „vouw" 'van het nachtleven is de „lunchwagon". Eie iflunchwagon is een soort vervcrschingstent. Het is 'inderdaad een klein restourant in den vorm van een wagon. Het beeft een lange 'toonbank of bar met een dozijn draaistoeltjes. Je kunt 'er van een sandwich tot «en klein diner 'bekomen, hoewel het voedsel nu niet- direct van de beste kwaliteit is. De „Gentle- me nand Ladies about town", het uitgaande 'mondaine publiek heeft 'er plotseling plezier in gekregen om na afloop van de nightclubs naar een van die goedkoope lunchwagons te gaan en zoo mogelijk de boel op stelten te zetten. Die „wagons' 'worden voornamelijk bezocht door chauffeurs en dergelijken én de dames en heeren in avondkleeding maken daardoor een geweldig contrast, waai' het hen om te doen is. Als het keurig gekleede gezelschap 'in vroolijke stemming is, wordt er 'zoo nog al eens mek een zacht ei gegooid, terwijl een roomtaart ook een dank baar voorwerp blijkt te zijn. Ik heb het meege maakt, dat de 'agent uit de buurt als impromptu- compère optreedt en de feestvreugde verhoogt. Do lunchwagons in 'de verlaten havenwijken zijn het meest in trek. Om drie en vier uur 'snachts of nog een beetje later, kan men, "daar gewoonlijk een bovenomschreven gezelschap .vin den. De afgelegen wagons zijn in den smaak, omdat de bezoekers eerst wat frissche lucht hap pen, voordat zij er aankomen en als ziji er een maal zijn, kunnen zij zooveel lawaai maken als zij willen, aangezien er niemand in de buurt woont en "het lawaai derhalve niet als „burenge rucht" aanstoot geeft. De enkele dokwerkers, die 's nachts werken en even een kop koffie ko men halen, nemen gewoonlijk actief deel aan de vreugde en op die manier maakt Park Avenue kennis met de 12e Avenue en vice. versa, komen de bootwerkers in aanraking met New-Yorks „beste kringen". We hooren zooveel over internationale good will, dat deze puur nationale good-will bevredi gend aandoet. 1 1 De R|itz is een lunchwagon-de-luxe. Slechts de élitie krijgt er indigestie. Andere menschen moeten maar zien, 'dat zij die elders oploopen. De Ritz is te duur. De ober van de Ritz is een 'be roemd personage. Theodore is zijn naam. Theo dore van de 'R,itz is wereldvermaard. Als society- reporters geen weg "kunnen in het Sociale Regis ter of: de Almanack de Gotha, vragen zij» het aan Theodore. Theodore 'heeft gekellnerd in New- York, Londen (Parijs, Berlijn en Constantinopel Hij kent meer millionairs, vorstelijke hoofden en magen, dan welke diplomaat ook. Theodore is een pasl -master in zijn kunst. Bedienen is n.l. een kunsf Als Theodore een ongewenscht perso nage zviet, weet 'hij hem ergens achter een palm boom onder bet orkest neer te planten en doet het op zulk een gracieuze wijze, dat die persoon gecharmeerd is en denkt, dat hem een speciale gunst werd verleend. Als men Theodore tijdens de lunch, ziet, denkt men met een aristocraat te doen te hebben. Goed beschouwd is hij dat ook: een aristocraat onder- de kéllners. Theodore ziet (den ernst van idjn betrekking in en verliest nooitzijn evenwicht. Ik heb wel eens geprobeerd om een grape 'met hem jte maken, doch hij; is... wel... hi| is Onbuigzaam. Hij neemt zijn baantje even ernstig op als Einstein. Als het restaurant van de Ritz 's avonds sluit, verwisselt Theodore van kleeren en zijn geüni formeerde chauffeur brengt hem in zijn licht snorrende limousine naar zijn buitenhuis, waar hij een uurtje lateT tusschen zijn geliefde bloemen en planten rondwandelt, alsof er geen New York en geen Ritz bestaat. Such is the let of a milli onaire waiter! Van al de kelners, die wij kennen, houden wij het meeste van een jeugdigen knaap ergens op, I.ecington Avenue, die vraagt: „Wat mot je hebbe Eien glas bier of een schop onder je broek?" Ein van bier gesproken... onze boorlegger kwam vandaag binnen op zijn schip en de prijs van whiskey is naar omlaag en hebben wij; een voorraad opgedaan? 'tls jammer, dat die man slechts eens per maand hier komt. Zoodra er geregeld evliegdiensten over den Oceaan inge steld worden, kunnen wij vlugger bediend wor den. Dat oceeaanvliegen is ook wat! Ze hebben er nu al over gevlogen va nlOost naar West en van West naar :Oost. 'Nou zou ik het wel eens iemand willen' zien doen van Noord naar Zuid. Ln het Zuiden is het weer mis. Revoluties een van alles. Zij hebben daar geen invoer meer, alleen maar uitvoer en dat voornamelijk in pre sidenten. Argentinië "is economisch aangelegd. Die lui combineeren een feestelijke presidents-verkie- zing met een revolutie, alles voor eén geld. VERTELD DOOR C.J— KIEVIET IN IEDER PAKJE KEO'STHEE BEVINDT ZICH EEN BON VGDB EEN PLAATJE QQr is sedert de economische conferentie in 1927 te Oenève gehoude nwerd, heel veel ge schreven en gesproken over de wenschelijkheid om bestaande belemmeringen in den internatio nalen goederenruil uit de wereld te helpen. De Volkenbond zat niet stil. Men schreef nieuwe fonferenties uit. Deskundigen togen aan het werk, brachten lange rapporten uit (vrucht van veeel studie) en zoo kwam men tot het. sluiten van de beroemde, doch inmiddels berucht gewor den tariefovereenkomst, krachtens welke men el kaar plechtig beloofde om geen pogingen meer te doen tot verhooging van de tariefmuren. De 'deegat-i.es dineerden, brachten een dronk uit op het welzijn va neen onbelemmerd ruilverkeer tusschen de volkeren en reisden naar hunne haardsteden terug. Wat ze daar precies aan hun regeeringen vertelden, weten wij niet, doch er zullen er wel l/ij geweest zijn, die geschud hebben van 'het lachen vanwege het feit, dat de tariefconventie de mooiste wassen neus is, welke er ooit op. de wereld bestaan heeft. Het is niet onvermakelijk, hoewel als bittere, ernst bedoeld, wat de Zweedsche gedelegeerde, Christian Günther onlangs over 'de tariefovereen komst van Oenève schreef. Men moet niet ver geten, aldus deze zeer bekwame schrijver, dat de Volkenbond tenslotte slechts een aaneenslui ting is van staten, die onder elkaar volkomen dezelfde rechten hebben. De Bond beschikt over geen enkel machtsmiddel om de in alle talen van de wereld uitgesproken wenschen tot uitvoering te brengenMen kan in Oenève niet heb eene land tegen het andere uitspelen, noch tegenstrib belende partijen door bedreigingen tot toegeven dwingen. De Bond kan alleen maar trachten om zoo goed mogelijk de belangen van zijn leden te bearhtigen, in welke richting deze belangen ook mogen gaan. Een vrijhandelsland wenscht b.v. verlaging van alle tarieven prachtig, men stelt derhalve snel een artikel op, hetwelk be- 1 paald, dat de tarieven verlaagd moeten worden. I Nu komt echter een protectionistische staat aan I het woord. Deze kan zich met dat artikel in zake tariefsverlaging niet vereenigen, meent zich derhalve het reent te moeten voorbehouden om j zijn tarieven te verhoogen. Vlug als de wind worden alle krachten in beweging gezet óm een nieuw artikel te formuleeren, hetwelk vaststelt, dat, indien het noodig mocht zijn, de tarieven natuurlijk ook verhoogd kunnen worden. Zoo wordt dan eindelijk de overeenkomst, opldat alle partijen het er mede eens zijn, tot een warrewin- kei van bepalingen, aanvullende bepalingen en j uitzonderingen, welke als geheel beschouwd de tegenstellingen tusschen de verschillende landen 1 eerder verscherpe ndan verzachten, j D'at is inderdaad weinig bemoedigend, wat de heer Günther ons daar van clen geest van Genève vertelt. Maar nu begrijpen wij ook, waarom men in ons land bij de behandeling van heli suiker wetje zoo luchtigjes over de bezwaren is heen gegleden, welke sommigen meenden te ontdekken in het feit, dat Nederland de conventie van Oe nève had onderteekend. Heeft Nederland dan toch nog terzelfder ure lichtelijk de spot gedre ven met die conventie, waarover zooveel hoog dravende woorden' zijn gesproken. Maar wat moe ten wij andere landen dan nog verwijten? Kun nen wij da nnog wel met goed fatsoen een hooge borst opzetten tegen Duitschland, dat onze zui velproducten, eieren en groenten weert? Hebben ?wij ons allerbeste wapen, n.l. dat van den mo- ?reelen moed, om aan de zaak van den vrijhandel trouw te blijven, niet uit handen gegeven door invoering van een invoerrecht op suiker, waar van het nog geenszins zeker is, dat zij, voorzie die steun bedoeld is, er eenig voordeel van zul len hebben? Neen, het ziet er mét ee nonbelemmerd inter nationaal ruilverkeer nog niet rooskleurig uit. Drie jaar geleden werd even de schijn gewekt, alsof de wereld op den goeden weg was. Die sehoone redevoeringen waren niet van de lucht. Op het oogenblik weten wij, dat het slechts schoonklinkende woorden waren. D'aden hebben wij nog niet gezien. Plaatselijk Nieuws ZUlDSiCHARWOUBlEi. Zondagavond kwam bij den heer M. een vreem de persoon binnenloopen, die om brood vroeg. Dé bewoners waren reeds ter ruste, doch hadden de deur opengelaten, omdat de oudste zoon nog moest thuis komen. Hij begaf zich naar den zolder, waar 'twee kinderen sliepen, die op het zien van, den man begonnen te gillen. De heer M-, die over een goede dosis spierkracht beschikt, pakte hem aan en vroeg naar zijn bedoelingen. Honger was het antwoord. Intusschen bleek al spoedig dat men met een zenumpatiënt te doen had, zoodat de heer M. hom wat kalmeerde en hem bij de politie vist te brengen. Deze vond het beter hem naar Noordscharwoude te transporteeren, waar een be tere gelegenheid voor overnachten was. In het arrestantenlokaal ging hij evenwel zoo luidruch tig tc keer, dat de politie op kalmeering moest aandringen, daar zelfs schade werd aangericht aan het gebouwtje en hij zich zelf deerlijk! had verwond. Was men oorspronkelijk van plan een en ar.der op zijn beloop te laten, bij nader snzien werd het beter geoordeeld, procesverbaal op te maken. Dé ongelukkige bleek iemand uit Kampen te zijn ,die op de fabriek van de firma Kramer werk had gevonden. Hij is naar Alkmaar getranspor teerd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuwe Langedijker Courant | 1930 | | pagina 1