Voor onze Lezeressen
Wetenschappen
DE VRIENDIN DES HUIZES.
De woningnood en de mindere duurzaamheid van
het huwelijk in onzen tijd hebben ten gevolge, dat
steeds meer mannen en vrouwen zonder eigen thuis j
een gewoonlijk onvoldaan leven leiden op gemeubi-
leerde kamers.
Het spreekt dan wel vanzelf, dat zij graag aanslui
ting zoeken bij families met een gezellig gezin en
huis. Vooral vrouwen hebben hieraan behoefte, om-*
dat zij, meer dan mannen, lijden onder het genjS
van een hartelijk familieleven.
Deze vriendinnen van het gezin vormen helaas
dikwijls een gevaar ervoor; wanneer de intimiteit
steeds toeneemt, ontstaat al gauw de beruchte „drie
hoek" en het is een oude ervaring, dat één daarbij
aan het kortste eindje moet trekken. Elk huwelijk,
al is het nog zoo normaal, biedt al zooveel stof
voor conflicten en wrijving op allerlei gebied, eischt
zooveel opofferingen van weerszijden en doet elk
gemis aan overeenstemming en wederzij dsch begrip
tusschen man en vrouw zoo scherp gevoelen, dat
een „driehoeksverhouding" bijna altijd verkeerd
eindigt voor de getrouwde vrouw.
Het komt slechts zeer zelden voor, dat de man
•genoeg zelfbeheersching heeft om de verhouding
zuiver vriendschappelijk te houden; zooowel een te
groote sympathie als een antipathie van zijn kant
lijdt tot moeilijkheden; de antipathie veroorzaakt
n.l. de gewone onaangenaamheden, die optreden
wanneer man en vrouw het niet eens zijn in de
waardeeringn van hun vrienden.
Zonder de minste bewuste of vooropgezette kwade
bedoelingen van den vriendin wordt dus dikwijls het
huwelijksgeluk verwoest. Men kan eigenlijk van
geen schuld spreken, want de eigenaardige verhou
ding leidt er bijna onvermijdelijk toe. Nu spreken
wij nog niet eens van vrouwen zonder geweten, voor
wie geen moreele grenzen bestaan en dié met niets
ontziend egoïsme haar gastvrouw van haar plaats
trachten te verdringen.
Wanneer er geen zweem van liefde is tusschen
"den man en de vriendin des huizes, kan zij echter
evengoed een gevaar voor het huwelijksleven vor
men. Voor iemand, die het gezinsleven van nabij
meemaakt, kunnen de echtelijke twisten onmogelijk
verborgen blijven. En als denkend mensch kan zij
niet nalaten, daarop kritiek uit te oefenen en in
stilte partij te kiezen. Als zij geen liefde of een
daarop gelijkend gevoel voor den man koestert, zal
zij meestal partij kiezen voor de vrouw, omdat zij
zich haar toestand het beste in kan denken. Dit
leidt tot te groote intimiteit tusschen de vrouw en
haar vriendin, waardoor de man zich achteruitge-
steld of zelfs beleedigd kan gaan gevoelen, terwijl
de vriendin zoo'n geval ook te veel beslag legt op de
huisvrouw. Wij zien dus, dat in bijna alle gevallen
de vriendin geen goeden invloed op het huwelijk
heeft en de bestaande twisten en moeilijkheden nog
verergert.
(Nadruk verboden).
PRACTISCHE WENKEN.
DROOG REINIGEN VAN WOL.
Dit kan men doen met tarwemeel, waarbij men
precies eender te werk gaat als wanneer men de
stoffen inderdaad zou wasschen. Het meel wordt
daarna zorgvuldig uitgeklopt. Deze behandeling
wordt zoo noodig herhaald.
ZELF GOLVEN VAN HET HAAR.
Naast de huid is het' haar het meest beslissend
voor het uiterlijk van een vrouw en daarom moet na
elke wassching gezorgd worden voor het goed „zit
ten" van het haar. Dit hangt voor het overgroote
deel af van de golving en wanneer men niet van
nature met golvend haar is begiftigd, wordt de
uiterlijke verschijning zeer verbeterd door 't kunst
matig golven. Wij geven hier een succesvolle metho
de aan, die gemakkelijk thuis kan worden toege
past.
Het haar moet vochtig zijn, dus wij golven na het
wasschen, na het haar met een natten kam bevoch
tigd te hebben of na dit gedaan te hebben met een
in warm water gedrenkte en daarna uitgewrongen
handdoek, die om het gladgekamde hoofd wordt
gelegd.
Daarna wordt het haar besprenkeld met een daar
voor geëigend preparaat; men kan het ook zelf
maken, door 3/4 gram Arabische gom en half ons
borax op te lossen in 8 ons warm water; na afkoe
ling voegt men er drie ons kamferspiritus bij. Nu
kan het haar gegolfd worden met de gewone kam
men, die bij eiken kapper te krijgen zijn. Een be
langrijk punt, dat men voor het golven dient te
overwegen, is de plaats van de scheiding. Een schei
ding in het midden maakt het gezicht lang en het
voorhoofd hoog en vereischt een zuiver ovaal ge
zicht en regelmatige trekken. Een kort gezicht staat
gewoonlijk achterover gekamd haar. Als uw gezicht
breed is, moet het haar over de wangen vallen en
niet uitstaan bij de ooren; is het daarentegen te
smal of te mager, dan is het aan te raden het
voorhoofd bedekt te houden en het haar te laten
golven bij de ooren. Verder herinneren wij er u aan,
dat bij het golven de tanden van de eerste kam
van de scheiding afstaan en van alle volgende kam
men naar de scheiding gericht zijn.
HET GEHEIM DER LjElVENSIS'TRADPN.
Eigenaardige nnderzoekingsresultaten op
het gebied der Geologie.
door Dir. E. WALTER.
Jaren geledén werkte in Weenen de beroemde
arts Dï\ 'Mesmer, de ontdekker van het „dier
lijk magnetisme". Hij verkondigde dat in den
mensch een bijzondere levenskracht werkzaam;
was welke overeenkomstig het gewone magne
tisme b.v. van ijzer, eenvoudig door hand-opleg
gen o'f bestrijken van den eenen mensch op den
andere kan worden overgebracht. Verder leerde
hij ,dat iedere ziekte in den grond slechts berust
op een gebrek aan 'levensmagnetisme en dat er
mensehen bestonden, Hie een zeker te veel van
deze kracht bezaten. Bestrijkt zulk een persoon
met zijn vingertoppen, waar deze kracht kan
uitstroomen, een zieke, dan "kan hij genezing
bewerken. Het mesmerisme sloeg in. Het leek
wel op 'Otto Otto of Zeileis, niet alleen wegens
de overeenkomst in behandeling, doch ook we
gens de enorme toeloop van zieken. Mesmer had
letterlijk! niet genoeg handen, om al die duizenden
te magnetiseeren. Hij kwam toen op een curieuze
gedachte: hij behandelde met zijn magnetische
streken een emmer water of éen ijzeren staaf en
droeg op deze voorwerpen zijn teveel aan le
vensmagnetisme over. Het water en de staaf
waren dus een soort van accumulatoren. Inplaats
van dat de wonderdokter nu zelf zijn patiënten
magnetiseerde, straalden deze levenlooze objec
ten het levensmagnetisme naar de zieken uit en
de lijdenden werden weer gezond van het mag-
netiseerende water, als door de behandeling van
Er. Mesmer zelf. Men begrijpe goed: even ge
zond
Wij zijn geneigd, deze geheele behandeling als
hocus-pocus te veroordeelen en er eens hartelijk
om te lachen, vooral om het feit,t dat dezelfde
levenskracht zich op het water zou laten, over
brengen en dit water, deze kracht zelfs lager
weer zou 'teruggeven, nog daargelaten of er wer
kelijk levensmagnetisme bestaat en of men daar
mee genezingen bewerkstelligen kan.
In ieder geval staat vast, dat zelfs tegenwoor
dig nog verscheidene gediplomeerde artsen als
magnetiseur optreden en de Mesmerische methode
in toepassing brengen.
Het schijnbaar nog meer dubieuse feit, n.l.
dat de geneeskundige kracht van Mesmer in het
water overgaat, zich hier verzamelt en dan op
andere levende wezens kan inwerken. Is nu, op
verbluffende wijze bevestigd door een nauwgezet
wetenschappelijk onderzoek. De Fransche biologe
Mile Ohoucroun is reeds geruimen tijd bezig
met onderzoekingen op het, tegenwoordig in het
middelpunt van de belangstelling staande ge
bied van de door Gurwitsche ontdekte „levens
stralen", die door elk levend wezen worden uitge
zonden, die van het eene levende wezeni op "het
andere kunnen overgaan en die overal waar zij
komen cel-deelingen veroorzaken. Dé Eransche
biologe nu onderzocht de invloed van de le
vensstralen op de eieren van zee-egels, de klas
sieke proef-konijntjes der embryologie. Als zen
der dezer groeibevorderende stralen fungeerde de
bekende kankerverwekker der planten, de be
ruchte „Bacillus tumefaciens".
Die proeven leverden gunstige resultaten op.
Het gelukte werkelijk door middel van dei uit
stralingen van de kankerbicillen in de zee-egel
eieren cel-deelingen te veroorzaken. Opvallend
echter was het verschil in plaatselijke werking.
De eene maal was zij sterk, de andere maal zwak.
In den beginne kon men deze verschillen in de
resultaten der verschillende onderzoekingen niet
verklaren en moest een onbekende factor in het
spel zijn. En zoo ontpopte het zeewater zich
tenslotte als de gezochte factor. Bij de bestraling
van de zee-egel eieren door de kankerbacillen
werd het zeewater, waarin de eieren lagen, dik
wijls meebestraald. Wie had kunnen vermoeden,
dat dit van eenigen invloed zou zijn op het ver
loop der proefnemingen? En toch, het bleek' na-
-derhand duidelijk, zond dit zeewater, nadat het
met de kankerbacillen in contact had gestaan,
nu zelf de levensstralen uit. Men kon het haast
niet gelooven en deed dezelfde proeven nog eens
en nog eens. Maar het resultaat bleef hetzelfde:
gewoon zeewater heeft geen invloed op de; ont
wikkeling van eieren, daarentegen neemt het zee
water, dat voor de cholibevord erende stralen van
de kankerbacillen is getroffen, deze stralen in
zich op en wordt nu zelf tot stralen-uitzender
zoodat in de eieren dezelfde cel-'deelingen plaats
vinden, als de kankerbacillen zelf veroorzaakten.
Men kan het vergelijken met het verschijnsel van
het phosphoriseeren. Ook daar stralen voorwer
pen ,die voordien aan het zonlicht waren bloot
gesteld, nadat zij in het donker zijn, geplaatst,
licht uit. De levensstralen zijn dan ook, volgens
de jongste onderzoekingen, aethergolven van zeer
bepaalde lengte, en in wezen zooverre met. het
licht verwant, dat zij juist onzichtbaar zijn.
Het is mogelijk, dat men hier zelfs te doen
heeft met een nalichten van het zeewater,, on
der invloed van de levensstralen.
En hiermede is op een eigenaardige wijze) de
zoozeer bespotte methode van Dr. Mesmer gere
habiliteerd. Men behoeft slechts inplaats van
levensmagnetisme de levensstralen tc denken en
men verkrijgt hetzelfde resultaat. Niet deze ver
gelijking met het verleden, maar wel de gedachte
aan de toekomst maakt de ontdekking van de
Eu-ansche biologen zoo gewichtig. Daarmede is
toch in principe vastgesteld, dat de levensstralen
van levende wezens medegedeeld kunnen wor
den aan levenlooze voorwerpen en dat onze le
venlooze voorwerpen dan wederom levende wezens
door de uitzending van de opgevangen stralen
beinvloeden. Misschien is daarmede tevens een
verbluffend eenvoudige verklaring gegeven voor
de tot hog toe als „occult" beschouwde eigen
schap uit brieven of andere levenlooze voorwer
pen den bezitter te beschrijven. Misschien is door
net bovenstaande ook de genezende kracht van
zeewater verklaard, dat door duizenden zeedie
ren met hun levens-uitstralingen doordrongen is.
MERKWAARDIGE MUZIEKINSTRU
MENTEN.
Er is een muziekinstrument, dat op Nieuw-
Guinea „Boeroemamaramoe" genoemd wordt, bij
de indianen in Noord-Amerika „Wihoewikete"
en bij de Engelschen „Bullroarer" heet. Het,s
wordt in Nederlandsch-Indië, op de eilanden der
Stille Zuidzee, in Australië, door Indianen,
Boschjesmannen, Eskimo's en Venetiaansche kin
deren op precies dezelfde wijze gespeeld. Het
bestaat uit een stuk hout, dat aan een feouw
wordt rondgeslingerd, en geeft piepende en flui
tende geluiden. Voor vele volkeren is dit het mu
ziekinstrument bij uitnemendheid en we mogen
hen daarom niet bespotten. Want leven wij niet
in de eeuw van den Jazzband:
Het wezen der muziek is nog even; onbekend
als de oude muziekgeschiedenis. Wij weten wel,
dat het woord muziek komt van Jars musica (de
kunst der muzen), terwijl musa bergvrouw.
Maar daarmee is de zaak nog niet duidelijk. Cle
Chineesche overlering verhaalt ons, dat in 2851
voor Christus 'Keizer Foe-lSii de muziek heeft
uitgevonden, doch wij kunnen daar weinig ge
loof aan hechten, hoewel de Chineesche muziek
zeer oud is. Wel staat het historisch^ vast, dat
in 246 voor Christus de gevreesde Keizer Sioe
Hoeag Tie, alle muziekinstrumenten en manus
cripten liet vernietigen, zoodat er haast niets
van bewaard is gebleven. 0;.a. is ook! verloren
gegaan de beroemde hymne van den grooten
componist Soen (2255 v. Christus), waardoor Con
fucius 1000 jaar later zóó werd aangegrepen, dat
hij in geen drie maanden at.
Het meest indrukwekkende Chineesche instru
ment is de „hoa-tung" ,een soort bazuin, be
staande uit een koperen buis, die uitmondt in
een reusaehtigen koperen of houten cylinder. De
toon is donker en melancholiek; het instru
ment wordt dan ook voornamelijk bij begrafe
nissen bespeeld. Dé oudste trompet was gemaakt
van een schelp, waarop men blies, of! door een
opzij geboord gaatje of door een dun bamboe-
stengeltje; in Japan werden ze zelfs voorzien
van koperen mondstukken.
Het merkwaardigste muziekinstrument vinden
wpj in Peru. Het bestaat uit twee vaten van
aardewerk, die met elkaar verbonden zijn door
een holle en een massieve pijp. Doet men water in
het eene vat, dan wordt de samengeperste lucht
gedreven door de holle pijp, die in het andere vat
uitmondt en daar voorzien is van een, kegelvor
mig deksel, dat het geluid voortbrengt.
In Thibet bespeelt men de damaroe, die be
schouwd wordt als het muziekinstrument van
Oiwa. Twee verschillende kinderschedels zijn met
een aan de binnenzijde bevestigd houtje aan el
kaar verbonden. Het instrument wordt dan met
slangeleer bespannen, waartegen twee aan touw-
tjesi bevestigde kogeltjes trommelen. Minder grie
zelig is het instrument der Hindoesche bede
laars, de amandalarari. Een kleine trommel wordt
onder den linkerarm gekneld, een grootere in de
linkerhand gehouden. Tusschen de middelpunten
der trommelvellen loopt een snaar.
Met de Grieksche klappersandalen, scabellum
genaamd, is het treurig afgeloopen. Oorspronke
lijk moesten ze op het klassieke Grieksche too-
neel met plechtig voortschrijden op den vroo-
lijken dans der acteurs markeeren, maar nu is
het een instrument, dat in de Jazzbands wordt
gebruikt.
