H - Mg221.il
Buitenlandsche
Brieven
Nieuwstijdingen
UIT MOSKOU.
HET LAND VAN STALIN.
(door een Stafcorrespondent.)
MOSKOU, November 1030.
Tegenwoordig bestaat er geen land te: wereld
dat zich erop kan beroemen, niet door een crisis
bedreigd te worden, zij het ook in zeer apenbaren
tijd. Zelfs schijnbaar zeer rustige landen kunnen elk
oogenblik in de malaise meegesleurd worden Hun
positie is dus wat dat betreft niet veel zekerder dan
die van Sovjet Rusland. Toch hebben zij voor, dat
zij slechts bedreigd worden door wat in Moskou
sinds lang een feit is. Daarom zijn de gebeurtenis
sen in de Sovjet-hoofdstad ook zoo belangwekkend,
omdat zijn dikwijls de uitingen zijn van dieplig
gende, inwendige veranderingen.
Stalin streeft naar'de logische consequentie van
het communisme, nl. de steeds verder doorgevoerde
onderwerping van de persoonlijkheid aan de eischen
van het algemeen belang. Slechts bij een volk, dat
reeds onder het Tsaristisch regime gewand is ge
weest aan onderwerping aan het bestuur, dat als
noodlot gevoeld wordt, is een maatschappij vol
gens de principes van Stalin mogelijk. In Rusland
is er veel veranderd en toch hebben zij, die zeggen
dat er niets veranderd is, niet heelemo.al ongelijk.
Eenige weken geleden ontmoette ik een man,
die voor den oorlog als banneling te Parijs verblijf
heild en daar een clandestien revolutionair blaadje
redigeerde. Wij zagen elkaar toevallig in het the
atertje „Grand Guignol" waar op het programma
afwisselende vermakelijke kluchten en stragische
griezeilge sketches staan. Dien avond kwam er 'n'
stuk op voor, dat de gruwelen van Ochrana (de voor
looper van Tsjeka) schilderde, Ik was oprecht ver
ontwaardigd en geschikt, maar mijn Russische
vreind toonde slechts een melancholieke berusting.
Ik schrok er werkelijk van toen hij zei: „Ik ken ons
volk. De pyramide moest vroeg of laat op haar top
gezet worden. Maar zal er daarom veel veranderen?
Zij hebben ons gekweld, wij kwellen hen op onze
beurt. Zij hebben ons bespionneerd en in hun ei
gen belang in het geheim terechtgesteld. Zouden
wij dan anders doen?
Hij was tenminste eerlijk. Eenigen tijd na de re
volutie heeft hij een positie bekleed in het Sovjet-
bestuur en ik weet, dat hij juist zoo tegen de „bour
geois" is opgetreden. Als hij van tevoren gezegd
had. Maar op zekeren dag kon hij toch niet langer
meedoen. Hij trad uit het bestuur en voorziet nu
in zijn onderhoud als arbeider in een schoenenfa
briek. Het ging boven zijn kracht. Het volkomen
consequente „Stalinisme" door te voeren, dat in
Leinn, Ttrotzki, Boekarin en Rykow achterlijke,
sentimenteele menschen zelfs contra-revolutionai
ren ziet. Stalin verwijdert onvoorwaardelijk ieder
een, die niet abesoluut aan zijn kant staat. Velen
gaan vrijwillig heen. Zij verloren den moed en het
enthousiasme in hun revolutionaire idealen, zij
kunnen zich zelf niet voegen in den absoluten dwang
van staatswege, waarin Stalin zijn heil zoekt. Zijn
heil? Bij Stalin zelf mag men terecht vragen of
hij in de steeds zwaardere onderdrukking der men-
schelijke persoonlijkehid werkelijk het heil van het
land ziet of dat hij slechts verder gaat op dezen
weg, omdat hij niet meer kan omkeeren omdat
hij zijn schepen achter zich verbrand heeft en de
keus heeft tusschen al moordend overwinnen of te
vallen en zelf vermoord te worden.
Het is typeerend, dat juist de diplomaten der
Sovjet-Regeering, die in het buitenland geweest zijn
zoo dikwijls niet meer naar Moskou terug willen
keeren. Zij hebben iets anders gezien, een betrek
kelijke vrijheid gekend en veel meegemaakt, wat
men met name in het tegenwoordige Moskou nooit
meemaakt. Want daar vindt men dezelfde politieke
toestanden als in het Venetië der 17e en 18e eeuw.
En daar waren tenminste de economische en so
ciale verhoudingen anders. Men had er vrijhandel,
Carnavals en Courtisanes. Het tegenwoordige Mos
kou is troosteloos, verarmd, meer plebeisch dan pro
letarisch, Doch evenals in het toenmalige Venetië
is het bestuur gegrond op wantrouwen, ambtelijke
en particuliere spionnage. Dat is trouwens een le
vensvoorwaarde voor een staat als Venetië, die door
een olicarchie, of voor Sovjet Rusland, die door
een numeriek kleine partij wordt beheerscht. Gaat
de Sovjet-staat een crisis tegemoet? Dat weten wij
niet. Wij kunnen -haar slechts beschouwen met
hetzelfde gevoel, als waarmee een schaatsenrijder
een onbekende ijsvlakte opneemt.
Nadruk verboden.
BRIEF UIT BOEKAREST.
DE NOOD DER BESSARABISCHE BOEREN,
(door een Staf correspondent.)
BOEKAREST, November 1930.
De zware crisis, die de landbouw in Bessarabië
doormaakt, is ook in West-Europa bekend. Reeds in
de lente hebben de boeren er over geklaagd, dat de
onkosten voor het bewerken van het land en het
zaaien meer bedroegen, dan de geheele oogst zou
kunnen opbrengen. In het Noorden en Noord-Oosten
van het land zijn de wegen bovendien zeer slecht,
zoodat het transport naar de havens aan denDo-
nau veel tijd kost. .De transportkosten bedragen
daardoor in enkele gevallen reeds 50 procent van
den verkoopsprijs. Het geldgebrek onder de boeren
is ontstellend. Zij verkoopen paarden en koeien en
soms zelfs een gedeelte van hun huisraad om hun
belasting en hun verplichtingen aandebanken te
kunnen voldoen. De oogst van dit jaar is reeds
verkwanseld, omdat de boeren geld noodig hebben.
Zij nemen zelfs niet de voorzorg, voor het volgend
jaar zaad achter te houden. De Roemeensche mi
nister van binnenlandsche zaken heeft kortgeleden
in een proclamatie de boeren aangespoord geen
gerst meer te verbouwen doch tarwe, aangezien
daarvoor een ruimer afzetgebied bestaat. Maar de
boeren willen niet, ten eerste omdat zij geen geld
hebben voor tarwezaad en ten tweede omdat zij
naar hun eigen zeggen toch arm blijven, aangezien
de fiscus hun het vel over de ooren haalt. Elke
boer heeft tuhis een stapeltje onbetaalde wissels
en waarschuwingen van de belasting liggen en voor
zeer weinig geld kan men de beste boerderije koopen
Men vraagt zich af, hoe dat af moet loopen.
Het schijnt, dat de regeering nu op het laatste
oogenblik energiek wil ingrijpen en hulpmaatregelen
zal treffen voor de Bessarabische boeren. Doch dan
moet er snelle afdoende hulp geboden worden, want
dezen winter staat de hongersnood voor de deur.
Ook de Duitsche kolonisten hebben te lijden onder
deze omstandigheden en den zwaren arbeid die zij
dagelijks verrichten, brengt niet eens genoeg op
voor het voedsel van het gezin. Deze onhoudbare
toestand is voornamelijk daaraan te danken, dat
de landbouwproducten van Roemenië niet meer het
groote Europeesche afzetgebied hebben van voor
den oorlog. En het vroeger tot Rusland behoorende
Bessarabië staat vooral door de slechte wegen, ten
achter bij het overige Roemenië, en ondervindt deze
nadeelen dan ook in de eerste plaats. Hetzelfde
verschijnsel merkt men od in Zevenburgen, dat 't
Roemeensche landbouwgebied in 1919 aanmerkelijk
kwam vergrooten, juist op een oogenblik toen het
reeds een wanhopigen strijd had te voeren om het
behoud van het oude afzetgebied.
Nadruk verboden.
Würoterlezingsrg
Broek op Langendijk
Die nachtgezichten van Zaeharias.
Het tweede tafereel is nauw verwant aan het
eerste. De Profeet ziet vier hoornen. Hoornenj
symbolen van kracht. Vier in getal, voorstel
lende de wereld in haar geheel, naar de vier hoe
ken der aarde, zooals men dacht in, da oudheid,
naar de vier winden zooals wij weten.
Deze hoornen duiden aan de wereld die de
Kerk bedreigt, zooals de stier zijn prooi. D'e
tegenstander wordt in de hoogte gezwiept om Ln
doodelijkan val op haar horens terecht te ko
men. Doch de Profeet ziet meer. Vier smeden
vertoont de Heere aan zijn oog. Zijn de hoornen
het symbool van den sterke, de smeden beteeke-
nen de Sterkere. Die smid is sterker dan het,
hardste metaal. 'Zij zullen zwaaiende hun mo
ker de hoornen vermorzelen. Gods almacht- komt
de onmacht, de wanhoop van Juda te hulp, en
zal de heidenen verschrikken. Vier in getal zijn
ook de smeden. Tegenover de macht des vijanldb
stelt God precies genoeg van Zijn kracht. Niets
meer; het zou onnoodig zijn, niets minder, want
zij zal triomfeeren. Tegen de vier pijlen van
Satan, heft God Zijn vier schilden, om 2ïjn, volk
te beveiligen.
Zeker ,de hoornen zijn er. Die Profeet ziet' ze
Ze zijn gericht op de teederste deelen van hun
tegenstanders. Ook in onzen tijd verheft de Booze
zijn hoornen om de Kerk op haar gevoeligste
plaats te treffen. We kunnen gemakkelijk de
gelijkenis vinden tusschen de stierengevehcten
en de strijd die de belagers van Gdds volk voeren.
Haar aanval richt zich op de kinderen. De jeugd
is de meest trefbare. de minst beschermde zijde
der Kerk. Het huisgezin wordt uit elkaar ge
rukt. Vanuit Amerika komt een vloedgolf van
ontucht en zedeloosheid ons erf overstroomen,-.
Men spreekt van proef-huwelijk en huwelijk uit
kameraadschap. Met vuurroode letters, mijlen ver
in den omtrek zichtbaar, staat het parool) der
iroderne samenleving te lezen. „Ontrouw en On
tucht".
Het gi fvan het bolsjewisme werkt door. Die
ontzettende macht der wereld heeft in haar ba
kermat, Rusland, raden van kinderen ingesteld,
die alles te zeggen hebben, en de lakens uitdee-
len, waardoor de kinderzielen totaal worden ver
giftigd. Rome, de kerk der wereld, houiit\ haar
kinderprocessie's. D'e jeugd te bewerken, daar
is het hart des volks bloot. Het Christendom is
verspreid in stukken, verdeeld in kerken en kerk
jes. Het vormt geen eenheid meer, om den stoot
van der Boozen hoornen af te weren. Doch de
Profetische blik ziet meer dan hoornen. H©o-
ger en sterker verheffen zich de smeden. Bij; ons
zijn meerder, dan die bij hen' zijn. Zoo God vóór
ons is, wie zal tegen ons zijn. God doet Zijn werk
volkomen. De wijnlezers nemen niet alles. Ze
laten nog wel eens hier en daar een druifje zitteri.
Maar als God komt om den wijngaard der aarde
te doorzoeken, spaart Hij niets, alles wordt door
Hem gevonden. God laat niets heel, en als Hij
slaat, wee! wee!
Nummer drie der nachtgezichten verkondigt
een andere boodschap. Een ander geluid moet
hier worden beluisterd. Hier wordt het heil ge
predikt, de blijde boodschap beluisterd.
Eten jongeling gaat uit met een meetsnoer in
zijn hand. Zijn plan is, Jeruzalem te meten,
haar" lengte en haar breedte vast te stellen.
Doch een Engel nadert hem om Gods boodschap
tebrengen. Hij is te vroeg en 'te laat: Te vroeg,
want diet is ide tijd nog niet om Jeruzalem te
meten. Jeruzalem zal dorpsgewijze bewoond wor-.
den. Hij moet nog wachten, tot de verandering
heeft plaats gehad. En dan, als vanwege de veel
heid van inwoners en vee tot ver buiten de te
genwoordige muurwoningen worden gebouwd,
zoodat het zal zijn als een groot dorp, za'l zij
niet te meten zijn. Toch zal zij worden bevei
ligd tegen schadelijke invloeden van buiten af.
Dte Heere zal haar een vurige muur rondom zijn.
Uit dit gezicht spreekt een eugdig optimis
me. D'e jongeling is als de tegenwoordige jeugd.
De jeugd kenmerkt zich door een vooruitloopen
op de dingen. Toch wordt er overal een bewe
ging gezien onder de jeugd, en dit is verheu
gend. Deze eeuw is wel de eeuw van het kind
genoemd, maar dit zou gewijzigd kunnen wor
den. „De rijpere jeugd" vraagt aller aandacht.
Men hoort tegenwoordig van jeugdkerk, jeugd
dienst, jeugdkampen. De jeugd in de kerk vraagt
de aandacht, en er moet aandacht aan worden
besteed. Dier oudere nmeerdere ernst is noodig
niet als rem op het jeugdig optimisme, maar
als aanvulling. Wij ouderen, moeten meer ja-
loersch worden op die heerlijke belijndheid der
jeugd. Vroeger zagen oo'k wij meer de rechte
lijnen van het geloofsleven, waar wij nu slechts
sterren en hoeken zien.
De jongeling uit dit derde tafereel is in dit
opzicht verkeerd aan den gang. Hij wil' Gods
werk vooruit loopen. Ein dit moet geremd wor
den. Hij heeft het plan niet eerst uitgeteekend,
zooals in het Oosten de bouwmeesters het op
hun handpalmen in enkele trekken hadden ge-
teekend. Hij heeft bestek en teekening vergeten
en is zooals onze architecten het zouden noe
men, al aan het uitzetten.
Zijn idealisme is nog niet groot genoeg. Hij
wil zelf. Hij is nog te klein, Gods werk is «al
leen groot. Het spreekt van ruimen aanleg, bree-
de dorpen, vurige muren buitenom. Wij men
schen maken schotjes binnenin, en dit worden
van zei f klaagmuren, waar wij geen beschutting
achter kunnen vinden. God zelf vormt een vu
rige muur, wélke de roovers uitsluit en de moe
de wandelaar noódigt binnen haar veilige om
sluiting.
Haar inwonertal zal teveel zijn. Het loopt in de
millioenen, en dit is het voornaamste voor ieder
onzer persoonlijk. En onder die millioenen hebt
G.ij ook mij in t' oog. Hierin ligt vanzelf de
overgang tot 'het vierde tafereel. Dit beschrijft
het middelpunt van het Eivangelie. Het groot-
ste in Gods doel met de wereld. Gerechtvaardigd
i en geheiligd. Jozua de hoogepriester des volks
j staat voor liet aangezicht van den Engel des
j Heeren, en Satan klaagt hem aan. Dit is het
beeld van den mensch tegenover God. Jozua
zwijgt. Hij beeft niets om te spreken. Niets om
zich te verantwoorden. Jozua is bekleed met
vuile kleederen. En dit 'is het, waari Satan op
j wijst, het beeld van den mensch. Satan zegt: Gij
vroom? Gij in den hemel? Het zou wat. Dit
j is niet 'de Satan op bokspooten uit de middel-
eeuwen. Hier 'heeft hij de gestalte van, een en-
ge des lichts. Luther noemde hem den schalk-
j schen duivel.
Deze positie is voor Jozua niet prettig, en voor
geen erfkel mensch, die onder dezelfde omstan
digheden verkeert. Zondig voor God staan en ie
duivel als aanklager. Kierkegaard heeft het eens
stichtelijk' genoemd, dat wij altijd ongelijk hebben
tegenover 'God, maar hier is niets schadelijks
in. De schuldigheid is het onstichtelijke en de
genade is onbegrijpelijk. Is dat voor mij die ge
nade, die vrijspraak? zegt Jozua. Neen zegt
jSatan. Ja, zegt God. En hierolp moet de jubel
komen. „Niemand is er, die verdoemt daar mij
God rechtvaardig noemt. Twee dingen zijn er,
waar deze vrijspraak op rust. Ten eerste: de
eeuwige verkiezing Gods, het eeuwig welbeha
gen, en ten tweede: de vuurbrand uit het vuur
gerukt. Als God Zijn volk uit het vuur rukt,
heeft Hij er Zijn bedoeling mee. Het is een zalig
worden op bet kantje af. De rechtvaardige wordt
nauwelijks; zalig om hem des te dieper te doen ge
voelen, dat alles üit God komt en niets' uit hem
zelf. Eir is geen enkel© grond in Jozua, zelfs
niet zijn vuile kleederen, die hem voor God aan
nemelijk maken. Etr zijn wel menschen, di© in
hun vuile kleederen hun aanspraak op Gods ge
nade willen leggen, maar die zijn het juist,, die
hen van God af doen staan, di© hen beschaamd
maken. 1
Jozua bemerkt pas later, hoe vuil zijn kleede
ren waren. Het is niet hoe zwarter hoe lich
ter ,maar hoe lichter hoe zwarter. Niets uit
ons en al om Hem, zoo kom ik in Jeruzalem.
Het teekenende van dit beeld is, dat we naast
jozua den Emgel des Heeren zien staan^Jezus
Christus in het Oude Verbond. Het is als 't
ware of we op het doek van' onze verbeelding
deze figuur langzaam zien komen in d© plaats;
van Jozua. Hij staat naast ons, is in onze wereld
ingedaald. Is zelf in onze plaats gaan staan. Het
beeld van Jozua verdwijnt meer en meer. We
zien niets anders meer dan den Heiland, idfcn
redder der wereld. En zien op Jezus/ dbet de
satan zwijgen. Hij, het groote licht, is hef mid
delpunt van alle aanbidding en verheerlijking.
We zien niet meer op onze zonden. Het hand
schrift van Se zonden is uitgewischt. D© vuile
kleederen zijn uitgetrokken, en wisselkleederen
er voor in de plaats gegeven. Hier is de recht-
vaardigmaking in de heiligmaking overgegaan.
Gezongen werd Gezang ö4:5.
O, Gij die onze schuld woudt boeten
Door Uwe gadelooze pijn
0 Heiland, leer mij aan uw voeten
In eigen oog een zondaar zijn.
Bij al mijn deugd, bij al mijn werken
Vind ik geen troost, die mij kom sterken
Geen hoop dan die ik op U bouw,
öp uw genade zal ik leven,
Op uw gena 'den doodsnik geven,
01 Heer aan wien ik mij vertrouw.
(Wordt vervolgd).
Wonden
huiduitslag, springen- i
j de handen, kloven, win-
I terteenen, dadelijk ver-
S zachten en verzorgen meti
AKKER', 1
KLOOSTERBALSEM
bijt niet!
Wrijf Uw
pijnlijke spieren
en jjramme gewrichten, verdrijf
j diettfmattende pijnen van rheu-1
raafiek en spil met de berceadej
AKKER',
kloosterbalsem
kJcrzacflt verrMtend.
•nel.
PuGeeti goud
zoo goed."
f Rheumatiek
De pijn is te verzachten,
s het lijden te verminderen!
Wacht niet tot de kwaal ver
ergert, masseer direct met
AKKük's
kloosterbalsem
verzacht verra.«en<D
ZiUSTERMG ORDt
Het 15-jarig Duitsche meisje Josephine Dij-
nen, dat den laatsten tijd te Blijerheide in de ge
meente Kerkraide woonde, is door haar 22-jari
gen broer iSj. vermoord, zoo wordt uit Heerlen
aan de „Tel." gemeld. Hij had sinds eenigen tijd'
het voornemen zijn zuster te dooden, vermoede
lijk daar hij-itich ergerde aan haar lichtzinnige
leefwijze.
BRUTALE AANRANDING TE
STAMPERSGAT.
Toen Maandagavond de veekoopman Si. vail
den Meeberg uit Dinteloord van Oudenbosch naar
huis reed, werd hij op den dijk van- S(t. Antoine
nabij Stampersgat onverwacht door twee per
sonen aangevallen en 'van de fiets getrokken. Al
vechtende wist een der aanranders den veékoop-
man zijn portefeuille af te nemen en er mee aan
den haal te gaan. Toen de tweed© aanvaller de
kans schoon zag, volgde hij zijn makker. V.. d.
Meeberg wilde zijn aanvaller achterna rijden, I
doch door revolverschoten van de bandieten moest
hij hiervan afzien. Telefonisch gaf hij uit Stam
persgat kennis van de aanranding aan de mare-
chaussee van 'Oudenbosch, welke terstond een j
onderzoek instelden. Dinsdag werden verschil- i
lende personen geboeid opgebracht in verband
met deze zaak. Of men echter d© dadersl te pak- j
ken heeft, is nog niet bekend en de marec'haus- i
see bewaart hieromtrent voorloopig het stilzwij
gen. I
De portefeuille welke ruim f 600 bevatte, werd
later ledig op den dijk teruggevonden.
schap van den heer B. Wilton, in het Notarishuis
te Rotterdam word gehouden.
Het was bekend, dat in deze vergadering moei
lijkheden zouden rijzen in verband met de finan-
cieele verhouding tusschen deze maatschappij en
de N.VSimons Metaalhandel. |Maar deze moei
lijkheden gaven reeds voor de vergadering aan
leiding tot een hevige ruzie tusschen den heer
Simon Simons Jr., oud 52 jaar, directeur der
maatschappij en den heer Siegfried Simons, o'ud
25 jaar, een neef van Simon Simons Jr. en ad
junct-directeur. Bij deze twist heeft de neef den
oom met peper in het gezicht geworpen. Sieg
fried Simons heeft gisteren voor de Rptterdam-
sch© Rechtbank terecht gestaan. Een viertal ge
tuigen ac Iharge werd gehoord, waaronder twee
ter vergadering aanwezige verslaggevers. Ver
volgens werden 15 getuigen a decharge gehoord.
Het O. ;Mj. Mr- S. N. Hoekstra, heeftt betoogd,
dat het hier een ernstige mishandeling betrof,
waarvoor eigenlijk gevangenisstraf diende te wor
den opgelegd, doch dat hij in verbanldf met de
zeer gespannen familie-verhoudingen, die achter
dit geval schuilen, een boete van f 2000 subsidiair
één maand hechtenis eischte.
Mr. Drost heeft noodweer bepleit en gepoogd
aan te toonen, dat hier geen opzet\ tot' mishan
deling in het spel is geweest.
Uitspraak over '14 dagen.
SANEERINGSPL.AN VAN AMSTERDAM.
Bijna 24000 woningen voor afbraak bestemd1.
In het gemeenteblad van Amsterdam is thans
verschenen het plan voor saneering en krotop
ruiming in de geheele stad, onteigening van de
Joden Houttuinen en omgéving en den bouw
van gemeentewohingen.
Bij uitvoering van deze saneering vervallen
ongeveer 23.900 woningen.
Voor de 10.000 voor- en achter woningen, die
verdwijnen, komen evenwel 5000 verbouwde wo
ningen in de plaats en door het wijzigen van an
dere minderwaardige woningen zullen ongeveer
2900 bewoonbare woningen zijn te verkrijgen.
Op de Westelijke eilanden waaronder begre
pen zijn de Haarlemmerdijk, de Haarlemmerstraat
en omgeving, zal een aantal woningen moeten'
onteigend en afgebroken worden tot het schep
pen van voldoende licht en luchttoevoer. Voor
het gedeelte Jordaan I zich uitstrekkend van de
Rozengracht tot de EIandsgracht hebben B. en
W. een volledig plan voor onteigening ontwor
pen. In totaal zullen hiervan 2864 woningen,
1736 huizen verdwijnen.
Tevens bieden B. en W,. den raad' ter voor-
loopige vaststelling een bebouwingsplan aan voor
de Joden Houttuinen en omgeving en de Foelie-
straat en omgeving.
De afneming van de geheele woningvoorraad is
te stellen op rond 18.000.
B. en Wi. meenen het tijdvak voor de sanee-
rig noodig op ongeveer tien jaar te kunnen stel
len. De kosten van de geheele saneering. zullen
na verlooip van tien jaar naar schatting ruim
f 30.000.000 hebben bedragen.
HET SCHADELIJKE MOND;- EN
KLAUWZEER.
Het besluit van het Fransche ministerie van
Iandhouw, om voorshands geen vergunning te
verstrekken voor den invoer van Nederlandsch
fokvee, met uitzondering van enkele fokstieren,
vinldt, naar wij nader vernemen, zijn oorzaak
in het hier te lande heerschende mond- en klauw
zeer. i
Hoewel een uitzondering voor enkele fokstie
ren is gemaakt, staat de invoer, welke overigens
niet van zeer groóte beteeken is is, practiseh ge
heel stop. i' l"
PEPER IN HET GEZICHT GEWORPEN.
Op 20 Januari j.l. heeft zich een incident
voorgedaan in de algemeene vergadering van
aandeelhouders der N.V. Frank Rijsdijk's Inldus-
trieele Ondernemingen, wélke onder voorzitter-
VERDiUISTERING OP SCHEEPVAART
GEBIED!.
Hypotheekinstcllingen voor ruim vier ton
benadeeld.
Te Dordrecht heeft zich bij de justitie! aan
gemeld de makelaar in schepen J. C|. Lepeltak,
die Woensdag j.l. failliet is verklaard. Emkele
jaren terug begon hij te Alblasserdam met het
koopen van schepen. Daarop nam hij dan hypo
theek, vertrok er mede naar België eni Frank
rijk, gaf de schepen andere namen er» Seed ze
opnieuw ijken, waarna 'hij ze als onbezwaard
verkocht. Deze praktijken heeft hij te Dordrecht
waar hij twee huizen bezit, voortgezet. Ruiin
dertig vaartuigen heeft hij op deze wijze ver
kocht. Sommige zelfs twee en drie maal./ Vij:f
hypotheekinstellingen op scheepvaartgebied zijn
op deze wijze voor ruim vier ton' benadeeld.
