Duitsche misère
en Hollandsche zorgen
Langs de Straat
VERSTOPPING
INGEZONDEN
Voor onze Lezeressen
Na den len Januari van elk jaar pleegt „de Stan
daard", het bekende A. R. Hoofdorgaan, in een
serie hoofdartikelen den toestand van de groote
landen de revue te laten passeeren. Deze artikelen
trekken altijd weer de aandacht, en inzonderheid
zou ik zeggen dit jaar. Wie de schrijver er van is,
is vrij onbekend; dat het iemand is van veel kennis
en begaafd met een buitengewoon helder oordeel,
zal ieder toestemmen, die deze pracht-artikelen
leest.
laeestêiersKnd'dmaeR.9o3 gtawatSaemUif en
Waar het vrij bekend is, dat velen van de lezers
van dit geen Standaardlezers zijn, wil ik enkele
grepen doen uit het hoofdartikel van de Standaard
van Dinsdag 13 Januari, dat handelt over „Duitsch-
Enkele cijfers. De ondersteuning van de ruim
drie millioen werkloozen vordert een bedrag van
3'/j milliard Mark per jaar.
Aan herstel kosten moet 2 milliard worden be
taald. Het verloor door het verliezen van den oor
log al zijn koloniën, één achtste deel van zijn
grondgebied, alsmede zijn bedrijfskapitaal, waar
onder ongeveer 40 milliard Mark Duitsch vermogen
in het Buitenland.
Om ieder duidelijk te maken, wat het bovenstaan
de zeggen wil, gaat de Standaard na, wat in soort
gelijk geval bij gelijke druk van Nederland zou
worden gevorderd en komt tot het volgende resul
taat, de gevallen zouden gelijk staan, als Neder
land verloor: al zijn koloniën, zijn handelsvloot,
zijn rechten, eigendommen en vorderingen op het
buitenland inclusief de effecten, 25 pCt. van al zijn
directe en indirecte belastingen, accijnsen en ze
gelrechten.
Als men dat alles zich goed voorstelt, moet men
nog verwonderd zijn, dat er nog geen groote onge
lukken zijn gebeurd.
Niettemin wordt het bij den dag klaarder, dat
de toestand er zeer critiek is en de jammerlijke
toestand ginds, drukt in niet geringe mate op den
tuinbouw in ons land, misschien het zwaarst in onze
provincie.
Als men zich de Duitsche toestanden poogt voor
te stellen,, dringt zich onwillekeurig de vraag naar
voren, of een verandering van onze handelspolitiek
tegenover Duitschland wel gewenscht is. Meer en
meer blijkt, dat Duitschland niet anders kan doen,
als het doet, wil de anarchie niet haar intrede
doen.
Velen gelooven, als er geen grondige verandering
komt in de thans geldende vredesverdragen en er
geen groote verlaging van herstelbetalingen wordt
toegestaan, er voor Duitschland en ook voor Europa
geen hoop op normale verhoudingen en toestanden
Dezer dagen las ik in „Der Fruchthandel", dat de
voorraden in Duitschland van roode kool zoo goed
als verbruikt zijn.
Voor ons in koolland een niet onaangenaam be
richt. We kunnen gerust zeggen, dat bij normale
toestanden in dit seizoen vrij zeker voor de in
Noord-Holland aanwezige voorraden zeer goede,
zelfs hooge prijzen te bedingen zouden zijn. Alles
wijst daar op, als een behoorlijke vraag en niet te
groote voorraden. Als dan 't weer nog wat wil mee
werken, zijn alle factoren gunstig.
Edoch, onze hoofdafnemer heeft practisch zijn
crediet verloren.
Reeds eerder maakte ik melding van het feit,
dat de Noord-Hollandsche exporteurs op initiatief
van de Vereen, van Koophandel de wenschelijkheid
hebben bésproken, verscherpte betalingsconditiën
voor de Duitsche afnemers vast te stellen.
Dit heeft tot geen algemeen resultaat geleid, dat
de toestand echter tot groote voorzichtigheid noopt,
bewijst wel, dat enkele voorname exporthuizen on
danks het niet slagen van een gezamenlij optreden,
nu zelfstandig anderen conditiën hebben gesteld.
Het is zoo ver gekomen, dat men heelemaal niet
vreemd heeft op te zien, als op eenmaal een groote
„kracht" intreedt; dat de Rijkskanselier bij zijn be
zoek aan Oost-Pruisen als 't ware door den Rijks-
weer stap voor stap moest worden bewerkt, geeft te
denken.
Voeg daarbij het feit, dat de oude beproefde
Duitsche trouw, eerlijkheid en hoogstaande morali
teit (ondanks de bekende „grosze Maul") van vóór
1914 zoo goed alse geheel is verdwenen, en men
begrijpt, dat het voor de kooplieden een onbezonnen
hoogst riscante zaak moet heeten, hun Duitsche
klanten zonder kapitaal, op crediet te leveren.
Uit den aard der zaak drukt dit alles zeer op het
bedrijfsleven hier.
Een groot voorrecht mag het heeten, dat Noord-
Holland niet meer uitsluitend op Duitschland is aan
gewezen, al kunnen we dit land onmogelijk als af
zetgebied missen.
Er wordt door de kooplui hard gewerkt, om het
goed te plaaten.
Zoo zien we dat Duitschland's misère Holland in
zorgen brengt.
'k Begrijp niets van onzen bedrukten, verlichten,
door velen donker geheeten tijd, dien we doormaken.
Lees ik een krant van een jaar oud, tien tegen
een, of zij bevat een lofrede op het mode woord
„efficiëncy".
Wat dat beteekent
Een heeleboel werk verrichten in den kortstmoge-
lijken tijd met de minste kosten.
Als bij wijze van spreken een man met een
jongen een week kunnen doen, is het dom twee
mannen in dienst te nemen.
Geen twee kruideniers, geen twee bakkers, geen
twee vroedvrouwen, dokters, apothekers, als één
kruidenier, één bakker etcf het werk af kan.
Geen 100 kamerleden, als vijftig al genoeg hoo
rnen, enz. enz. enz.
Ga je zoo door, dan bemerkt ge ras, er is nog al
wat aan vast.
Maar in een courant gedateerd in het pas begon
nen jaar, lees je zoo geen aanbeveling meer van
die zoo hemelhoog geprezen methode.
Integendeel, nu heet het, dat is een van de vele
oorzaken, die de werkeloosheid brachten.
Tegenwoordig veranderen de inzichten nog vlug
ger dan de damesmade.
En dat wil wat zeggen.
Laatst liep ik door ons goede Broek op Langendijk
te peinzen over bovenstaande dingen.
't Woord efficiëncy zat me in m'n hoofd. Dat
kun je zoo ereis hebben, niet waar. 'k Kwam van
het Noordeind en nu viel mijn oog op een grooten
ketel, gelegen op een onbebouwd terrein, midden in
't dorp. 'n Stoomketel vraag ik.
We hebben toch goedkoope electrische kracht,
wat ter wereld kan iemand nu toch bewegen een
stoomketel in dienst te stellen?
Dat ware niet gerekend met „efficiëncy". 'k Sloeg
de plank glad mis, maar die ketel moest dienst doen
voor benzinetank. Meer noordelijk, nauwelijks 200 M,
meende ik ook al een benzine-verkoop gelegenheid te
hebben gezien.
Ik wandelde door en zoowaar, nu op nog geen
150 M. meer verder vond ik weer zoo'n benzine
reservoir.
Zie je deze dingen, dan denkt ge onwillekeurig,
dat iedere Broeker er minstens een Ford voor dage
lijks gebruik en een Cadillax voor extra-gelegen
heden op nahoudt.
Door informatie kwam ik te weten, dat in de
environs van de Spoorstraat diverse tanks liggen,
die gezamenlijk een 30 a 50 H.L. auto-doen-puffend-
vermogen inhouden.
Van de Sluis wil ik niet sprekerv, daarover sprak
de Raad zich uit, en met dat oordeel kan ik me
uitstekend vereenigen.
Veiligheid vóór alles.
Met dit alles wil ik piaar zeggen, dat wij Broe-
kers ons laten meevoeren met eiken wind van eco
nomische leer.
Wij behoeven in dat opzicht ons dus ook niet te
herzien.
Leve de concurrentie, die ons brengt: goedkoope
benzine, goedkoope melk, goedkoop brood enz.
Wie begrijpt onzen tijd?
Ik snap er niets van.
Nieuwstijdingen
DE FRANSCHE SPOORWEGEN EN DE
GROENTEUITV OER.
De Fransche spoorwegen hebben vrachtverlagin
gen ingevoerd voor bloemkool, die als ijlgoed van
Fransche stations naar België, Duitschland en verder
gelegen landen vervoerd worden.
Wij hebben vroeger al eens melding gemaakt van
de bloemkooltreinen van de „Nord". Blijkens een
recente aankondiging vertrekken deze snelgoederen-
treinen van stations in Bretagne (Nosroff, Saint Pol-
de-Leon, Taulei-Henvic, Paimpol en Saint-Malo) des
namiddags tusschen 20 min. voof vijf (Bosroff) en
10 min. voor acht (Saint Malo).
Gesteld dat de trein, die dagelijks rijdt, Maandag
avond van St. Malo vertrokken is, dan bereikten de
wagons Woensdagmorgen half vier Brussel, zeven
uur Antwerpen, te één uur Rotterdam, half twee
Den Haag, drie uur Amsterdam.
Het gedeelte, dat Oostwaarts gedirigeerd wordt,
bereikt, het vertrek op Maandag stellende, Dins
dagavond half negen Luik, Woensdagmorgen 2uur
Aken, half vier Keulen, één uur Dusseldorf, zes
uur Essen, Donderdagmorgen twee uur Bremen, drie
uur Hamburg en vier uur Berlijn.
(Hbld.)
VERKIEZING PROV. STATEN IN
NOORD-HOLLAND.
De verkiezing van leden van Prov. Staten in de
provincies Noord-Holland is vastgesteld op Woens
dag 22 April a.s.
De bouwers werden wijzer;
Men richtte toen een veiling op,
Waar iedereen kon koopen:
Dat was de spijker op den kop,
De zaak ging beter loopen.
Ook concurrentie kwam daarbij,
I Het werd een Eldorado,
Maar in den winter was men vrij;
Men liet dat nog maar gaan zoo.
Verkocht de kool aan soorten dan,
Een, twee of vier te samen;
En wachtte dan soms maandenlang,
Totdat ze er om kwamen.
Verkocht men in December reeds,
Dan was dat heel gewoontjes
Dat men in Maart pas leveren kon,
Daarvoor kreeg men geen loontjes.
Maar ook dat was men langer zat,
Dat werken voor een ander.
En schiep weer order en heel gevat,
Zette men het .voor elkander.
Tuinbouwvereenigingen tot een bond vereend,
Besloten flink te handelen.
Eén voor allen, allen een,
En allen gelijk uit wandelen.
De veiling toch, hun ideaal
Daar moest men alles veilen,
En iedereen, ja, allemaal,
Ze kwamen ook te veilen.
De Handel moest dus heel gedwee,
Alles in de Veiling koopen,
En dat viel in 't begin niet mee!
Maar om kool kon ze niet meer loopen.
De leiders van de Veilingen toch,
Zij keken met Argusoogen,
Wie of brutaal eens wezen mocht,
Dat kon men niet gedogen.
Toch, ja, waar is dat toch gebeurt,
Men toch weer ging verkoopen,
En zonder dat men werd bekeurd,
De koopman weèr ging koopen.
Gebeurd dat bij de L. G. C.
Dat is niet te gelooven;
Die gaat met elk besluit toch mee,
Dat moest men toch belooven?
En toch gebeurt het op Koedijk,
Zooals men vroeger déé,
Daar haalt men 't besluit zoo door het slijk,
Dóet men dan daar niet mee?
O, Leider, van de L. G. C.
Weet wat daar gaat gebeuren,
Of telt zoo'n bagatel niet mee,
Als men 't besluit gaat smeuren.
Verkoopen doet men alle daag',
Dat is toch wel bekend;
Maar dat weer als vroeger gaat,
Was dat U ook bekend?
Weer wachten tot men leveren moet,
Al is het reeds verkocht:
Dat gaat, dunkt mij, toch heusch niet goed,
Ik dacht dat dat niet mocht.
En belt er iemand U dan op,
Die dat ter harte gaat,
'k Dacht, Gij stond dan minstens op uw kop.
En was verbazend kwaad.
Maar och, wat heb ik mij vergist,
DRAADLOOZE IN HET VATIKAAN.
De werkzaamheden voor den bouw van den
draadloozen zender in de Vatikaansche stad zijn
thans voltooid. De feestelijke inwijding zal den 6en
Februari geschieden. Dit is tevens de jaardag van de
verkiezing van den tegenwoordigen Paus, Pius XI.
Verwacht wordt, dat de Paus op dien dag zijn
eerste radiorede tot de katholieken zal houden.
De warmte in Batavia.
De gemiddelde temperatuur in Januari was twee
graden Celsius boven het gemiddelde van de jaren
1866 tot 1925. De hoogste temperatuur werd bereikt
op 10 Januari 1931, n.l. 33,2 gr. Celsius.
(Celsius 33,2 graden is Fahrenheit ongeveer 91.8).
(Hbld.).
gang regelt men vlug zonder kramp of pijn met
MUNHARDT'S L A X EERT A RLBTTEN
Prijs per doos 60 ct. Bij Apoth. en Drogisten
(Buiten verantwoordelijkheid der Redactie).
De geschiedenis herhaalt zich.
Wanneer men hoort hoe 't vroeger was,
Van oude grijze bouwer,
Met 't verkoopen van hun Tuingewas,
Dan schokte, men de schouders.
Hun noeste vlijt werd schraal beloond,
Wie kocht er de producten?
De handel die was onbeschaamd;
En plukte er de vruchten.
Men gaf het zoo maar mee ter vracht;
Op prijzen moest men wachten.
En menigeen slaakte zucht op klacht,
Ook slapelooze nachten.
Want of het goed ging of ook slecht;
Dat kon men nooit bespeuren!
Men was des handels groote knecht,
Daar kon men dan mee geuren.
Maar och. het viel toch nooit eens mee,
De markt was altijd minder;
En men aanhoorde heel gedwee,
't Was overvloed daarginder.
Betaalde Sijmen wat men wou,
En meestal lage prijzen.
Toen stak men d'handen uit de mouw,
Het eenigst wat U zei;
Dat men dan toch de bonnen mist,
Is anders alles vrij?
Gij, die toch altijd zoo met klem,
Dat vjeilen heeft bepleit,
Waar is, O Leider, dan uw rem,
Die hem daarvan bevrijdt?
Ik kan toch heusch niet denken,
Al ben ik nog zoo stout,
Hieraan uw goedkeuring te schenken,
Gij zijt toch' wijs en oud?
Ook mag ik niet verwachten,
Dat gij loopt aan een band,
En Handél het besluit verkrachten,
Wie heeft de touwtjes in de hand?
Treed op dan, o heerscher, en roep er 't halt;
j Dat mag zoo niet langer meer gaan,
Genomen besluiten handhaven.
Je Maintendrai, en breng die zaak tot staan.
NOORDSCHARWOUDE, Jan. 1931.
J.
Schrale huid
en gesprongen handen
genezen direct en blijven
heerlijk zacht en lenig met
AKKER'»
KLOOSTERBALSEM
bjjt niet!
Geen goad
zoo goed.
nacht
verzachtenden
KLOOSTERBALSEM
Geen goad
zoo goed.'
Winterteenen
De gruwelijke jeuk ver
dwijnt onmiddellijk met
AKKER
KLOOSTERBALSEM
zuivert - verzacht
geneest
Geen goad
too goed
WAT ETEN WIJ DEZE WEEK?
ZONDAG.
Tomatensoep, biefstuk spruitjes met kastanjes,
aardappelen, caramelvla.
MAANDAG.
Gehakt, groene kooltjes, aardappelen, broodpud
ding.
DINSDAG.
Runderrollade, andijvie, aardappelen, gort met ro
zijnen.
WOENSDAG.
Kbud vleesch, gestoofde prei, aardappelen, rijn
struif.
VRIJDAG.
Preisoep, schelvischschotel, witte boonen met zure
saus, aardappelen.
VRIJDAG n.
Preisoep, witte boonen met zure saus, aardappelen,
ha vermoutkoekjes.
ZATERDAG.
Rookworst, stamppot van boerenkool, havermout
en aardappelen, beschuit met bessensap.
Tomatensoep.
Noodig: 1 kalfspootje, 1.75 liter water met zout,
busje tomaten puree, 1 uitje, 50 gram boter, sap
van een halve citroen, 45 gram bloem.
Inplaats van vleesch trekken we bouillon van
een kalfspootje zoo dat we een anderhalve liter
overhouden. Boter smelten en het uitje er in frui
ten, echter zoo, dat het licht gekleurd blijft, bleem
toevoegen en tomatenpuree en langzaam de bouillon
tseeds blijven roeren, daar we een mooie gelijke soep
moeten krijgen, het laatste de citroen sap. Alles nog
een half uur op een zacht vuur koken.
Rijnstruif.
Noodig: 4 eieren, 4 lepels bloem, 4 lepels suiker,
halve liter melk, pakje vanille suiker.
Eierdooiers met suiker en vanille suiker kloppen
tot het een schuimig geheel is, daarna de bloem er
door mengen en heel langzaam de melk, tot hgt een
mooi beslag zonder klontjes wordt. Eiwit heel stijf
kloppen en door het beslag roeren. Hier worden 4
groote of meerdere kleine koeken van gemaakt, die
echter slechts aan een kant worden gebakken. Tel
kens twee koeken met de ongebakken kant op elkan
der. Koud opdienen.
Schelvisch schotel.
I Noodig: 50 gram boter, 35 gram bloem, 1.5 liter wa-
i ter waarin de visch gekookt is, half kopje melk of
i room en ongeveer naar verkiezing 50 gram geraspte
Parmezaansche kaas.
Schelvisch in ruim water met zout gaarkoken en
ze van de graten ontdoen. Een sausje maken van de
boter en bloem met het vischwater en de melk of
room, er zoo noodig wat zout bijdoen en een minuut
of 10 door laten koken. Een vuurvaste schotel met
boter inwrijven en met paneermeel bestrooien en
daar de visch in overbrengen en deze geheel met de
saus overdekken. Men kan hier nog ongeveer 50 gram
geraspte kaas bv. Parmezaansche over strooien en
de schotel in de oven mooi bruin laten worden.
Havermoutkoekjes.
Noodig: 150 gram havermout, 150 gram bloem, 3
eieren, 1 eetlepel suiker, tikje zout, Delfrite, 2.5 dl.
De havermout wordt in het water ongeveer een uur
geweekt, daarna bloem suiker, zout en de goed geklop
te eieren erdoor roeren, en er zoo noodig nog wat
water aan toevoegen tot men een dik beslag heeft,
zooals bv. voor drie in de pan.
In de koekepan een blokje Delfrite warm laten
worden en daarin eenige koekjes tegelijk op een
niet te hard vuur aan beide kanten mooi bruin bak
ken. Warm opdienen met basterdsuiker of wat jam.
Moccataartje zonder oven.
Noodig: 200 gram zachte biscuits, bv. Colombijn-
biscuits. 150 gram boter, 150 gram basterdsuiker, 3
eetlepels sterke koffie extract.
Voor deze taart nemen we bv. een klein hooikist
pannetje of biscuitsbusje en beleggen de bodem met
biscuits en zetten ze ook tegen de opstaande kanten.
De boter tot room roeren en de suiker er door roeren
tot men een zacht gelijk mengsel heeft gekregen
daarna druppel voor druppel het extract. Op de bis
cuitsbodem legt men een laagje creme, daarna weer
bicuits, creme, enz., zoo, dat de laatste laag uit bis
cuits bestaat en er nog creme overblijft om het
taartje als het uit den vorm is genomen mede te be
strijken. Op de laatste laag biscuits wordt nu een
bordje gelegd met iets zwaars, bv. een kannetje wa
ter om de biscuits en de creme op elkaar te laten
drukken en zoo wordt alles op een koele plaats gezet
tot den volgenden dag. Alvorens het taartje daarna
te keeren wordt de biscuits gelij-k afgesneden en na
het keeren worden de zijkanten met de achtergehou
den creme bestreken en met chocolade hagelslag be
strooid.
GENEZING VAN LICHAAMSGEBREKEN IN HET
ZWEMBASSIN.
Een orthopedische kliniek te New York die gratis
kreupele kinderen behandelt, maakt op grooten
schaal gebruik van gymnastische oefeningen in een
zwembassin. Dit is een bak van 4 bij 8 meter die in
de gymnastiekzaal staat en van ruwen steen ge
maakt is om uitglijden te voorkomen. Door den op-
waartschen druk van het water verliest het lichaam
nl. grootendeels zijn gewicht en kunnen de kinde
ren verschillende oefeningen doen, waartoe anders
hu krachtlooze rachitische lichaampjes niet in staat
zouden zijn. Zij worden aan den hengel gehouden
of steunen op onder water staande tafels.
