Tulpen-Ziekten
Dan maar weer raad
mjwgsrs - at
Voor onze Lezeressen
Een bedriegelijk masker
worden nu duidelijk zichtbare wolkjes gevormd,
bestaande uit een alcoholblaasje, welke zich ten-
slotte samenvoegen tot één groote droppel Deze
droppels vallen in grooten getale loodrecht in de
vloeistof neer, zoodat wij hier een „regen" kunnen
paar briefjes, want in de laatste dagen is het-
werkelijk droevig, zóó weinig hoorde ik van jullie.
Dat ben ik niet gewend, hoor! Nu beste kinderen,
dan gaan we maar weer aan onze puzzle's en raad
sels De puzzle's schenen veel moeilijkheden op te
leveren, tenminste ik ontving maar één (zegge één)
opmerkten wolkjes vlak onder■de P«^en scha^ selen. Hier volgen
Deze wolklaag zinkt, naarmete de temperatuur daalt
lager en lager en tenslotte hangt er een wolkenlaag,
waarboven een geheel vrije, heldere ruimte, even
als in werkelijkheid boven onze wolken te zien is
(Nadruk verboden).
EEN VRUCHT VERDEELEN ZONDER HAAR AAN
TE RAKEN.
Wie kan een appel of een peer in twee of vier
partjes snijden, zonder haar aan te raken? Dat
lijkt niet eenvoudig en toch is het heel gemakkelijk,
als men maar precies opvolgt, hetgeen de teekening
aangeeft. Men bindt zonder de appel of de peer
aan te raken een draadje aan de steel en hangt
de vrucht daarmede op eenigen afstand van den
grond. Loodrecht daaronder houdt men twee mes
sen Wil men de vrucht in tweeën snijden, dan
moeten de messen langs elkaar worden gehouden
met de lemetten, doch als men de vrucht in vier
deelen wenscht te hebben, kan men de messen
kruiselings houden. Om te bepalen, waar de mes
sen ongeveer gehouden moeten worden, teekent men
vooraf met behulp van een schietlood je de plaats
af waar de appel zou neerkomen. Daar vlak boven
wórden de messen gehouden Ook kan men een
ander de messen laten vasthouden Nu steekt men
met een lucifer voorzichtig de draad waaraan de
appel hangt in brand en deze valt naar beneden,
op de messen en wordt zoo verdeeld. Spreidt een
courant op den grond uit, anders kan je de appel
of peer niet meer opeten.
(Nadruk verboden).
HET WEEKPRAATJE VAN OOM MAARTEN.
Beste neefjes en nichtjes:
Ik wed, dat jullie met 1 April alle huisgenooten
er tusschen hebt genomen. Ja, dat is een rare dag
die eerste April. Oom herinnert zich nog uit zijn
schooljaren, dat er in de krant werd aangekondigd,
dat de beroemde Spaansche toreador José Guaran-
OPLOSSINGEN.
LETTER N. had de twee ijzeren linealen eenigs-
zins naar elkaar toe (dus niet evenwijdig.) ge
legd- onder de linealen had men verschillende
bakjes geplaatst. De kogeltjes rolden zoover
langs de linealen, totdat zij de opening er tus
schen bereikt hadden, die hen doorliet; d^n
rolden zij in het onderstaande bakje. Op deze
wijze sorteerde hij automatisch en vlug de kogel
tjes! Moeilijk? Het ei van Columbuseen
beetje gezond verstand en je hebt het gevonden.
L. Men vindt mij tweemaal in het vuur,
Maar nooit in honderd jaar!
Ik vraag U wie ik wezen kan;
Wie heeft het antwoord klaar?
(Ingez. door „Glimwormpje
2. Welk dier zit omgekeerd aan een boom?
(Ingez. door „Poedel").
3. Met p ben ik een kleur, met b een visch en met
k kan ik branden! Wat ben ik?
(Ingez. door „Jimmy
4. Ik lig onder tafel; mijn eerste deel is een voer-
tuig. mijn tweede deel een kleedingstuk.
(Ingez. door „Blackie
Ziezoo, daar zijn er weer een viertal. Over prijs
winnaars behoef ik nog niet te spreken.. die
waren er niet voor de puzzle's! Maar nu zullen ze
wel weer komen. Jullie ziet, ik heb mijn raadsels
van vier nieuwe neefjes gekregen. Ja wij man
nen raken zoo langzamerhand in de meerderheid.
Dat komt ook wel een beetje omdat zoo veel meisjes
het vaandel van oom Maarten ontrouw worden en
overloopen naar Tante Gé. Maar die komt maar
in de veertien dagen en Oom Maarten elke
sierengevecht zou worden gehouden. Wij jongens ben N meisjes er met de handwerkjes
ofinapn 'smiddaers allen vol spanning kijken en.gend Un, Hof io vnnr ip
gingen 's middags allen vol spanning kijken
er was niets te zien! Het was een Aprilmop! Ja
als de couranten er aan gaan meedoen, beleef je
rare dingen! Mies is er tenminste lekker ïnge-
loopen, toen ik haar vertelde, dat ik een brief had
gekregen van den meester, waarin stond, dat ze
des middags vrij zou hebben. Ze was hoogst verwon
derd, dat de meester op school van geen vrije mid
dag sprak. En ze was er echt boos om, toen ze thuis
kwam. Maar je moet tegen je verlies kunnen, niet
waar' Vertel jullie me ook een wat je alzoo uitge
haald hebt? Dan krijg ik tenminste weer eens een
meedoen hoe beter, want het is iets, dat je voor je
leven leert. Later, als je een dikke huismoeder bent
geworden, dan brei je de eierwarmertjes en de ser
vetringen van je eigen huishouden en dan heb je
dat eigenlijk aan tante Gé te danken. Dus nichtjes
zie dat je de jongens weer de baas wordt. Vraag je
vriendinnetjes om mee te doen, dan krijgen we weer
een gezellig stelletje bij elkaar. En nu tot de
volgende week!
Jullie aller,
OOM MAARTEN.
ONZE KEUKEN.
WAT ETEN WIJ DEZE WEEK?
^Garnalen croutons, varkensbieftstuk, Bloemkool,
aardappelen, koffiepudding met vanillesaus.
MBloemkoolsoep, rosbeef, raapstelen, aardappelen,
(vruchtengriesmeel)
WOENSDAG:
Rundergehakt, gedroogde appeltjes, schuimomeiet.
DONDERDAG: u
Rijstpudding met kalfspoulet, spinazie met hardge
kookte eieren en croutons, gemengde vruchtenvla.
VRIJDAG: I.
Spinaziesoep, gestoofde schelvisch, sla, aardappe
len.
VRIJDAG II:
Spinaziesoep, bruineboonenpuree, sla, gebakKen
aardappelen.
ZATERDAG
Stamppot van peen, uien en aardappelen met
klapstuk. Beschuit met bessensap.
VOor de verandering ditmaal eens geen soep om
vuur UC VCIOIlUCiiliB vca O
Zondag mee te beginnen, maar garnalen croutons, nooaig.
waarvoor we driehoekjes of vierkantjes of zelfs
rond uitgestoken stukjes brood of roosteren of in
boter bruin bakken en beleggen met garnalen ra
gout, waarvoor we als extraatje room bij de melk
voegen.
200 gram garnalen.
11/2 d.L. melk.
1 d.L. room.
30 gram boter.
25 gram bloem.
zout, gehakte peterselie.
Het sausje maken we op de gewone wijze, door
boter te smelten, bloem er door roeren en lang
zamerhand de melk en de room er bij vegen, oppas
sen dat we een gelijke massa, zonder klontjes krij
gen en alles nog een minuut of 5 zachtjes koken.
De garnalen in warm water op temperatuur hou
den, doch niet koken, afgieten en door een sausje
roeren, daarna de croutons er mee beleggen. Hoewel
we natuurlijk nog geen Hollandsche bloemkool op
tafel kunnen brengen, is de buitenlandsche toch
ook goed van smaak en zullen we zoo langzamer
hand met de blikgroenten voor den Zondag ophou
den! niets gaat boven het gebruik van versche
groenten; zelfs de eenvoudigste groenten als bieten,
rapen en wortelen bevatten meer voedingszouten en
vitaminen, die zoo onmisbaar zijn voor den opbouw
van ons lichaam, dan de busgroenten. Het water,
waarin de bloemkool gekookt is, bewaren we in den
regel om den volgenden dag mee te beginnen als
bloemkoolsoep, waarvoor wij U reeds een recept ga
ven. Het is echter niet onmogelijk, dat de smaak van
de buitenlandsche kool iets te sterk is. in dat geval
bewaren we het dan niet. Voor de koffiepudding is
1 d.L. melk.
3 di. room.
Pl.m. 3/4 d.L. sterk koffie extract.
125 gram suiker.
10 bladen witte gelatine.
De melk met de room brengen we aan de kook
en voegen daarna de suiker er bij. De gelatine heb
ben we geweekt en goed uitgeknepen om het over
tollige te verwijderen en lossen we in de warme melk
op, voegen daarna het koffie extract erbij, waarna
de pudding vóór ze in den vorm gaat af moet koe
len, ook roeren we er van tijd tot tijd in om het
zakken van de gelatine te voorkomen. Begint de
massa drillerig te worden, dan in de natgemaakte
puddingsvorm gieten. Voor zekerheid moeten wc
gelatinepudding daags te voren maken om niet de
kans te loopen, dat ze niet stijf geworden zijn. Op
dienen met vanille saus of een wafeltje.
Vruchten griesmeel gaven we voor Maandag op,
ingeval we geen soep vooraf nemen. Het is altijd
heel gemakkelijk klaar te maken, daar men de gries
meel voor het gebruik klaar koopt en 2 ons per
liter rekenen. Behalve griesmeel en suiker vindt men
er vruchtjes, rozijnen enz. in en het is weer iets
anders dan de gewone griesmeel. Naar verkiezing
kunnen we er nog b.v. een eetylepel suiker bij doen
als de voorkeur gegeven wordt aan zoete pudding
Nadat de melk kookt en de griesmeel er door
geroerd is laten wij het nog door koken, tot de
vereischte dikte is verkregen en voor het in den
vorm gaat kloppen we eerst nog eenige minuten
met de gard om de pudding luchtig te krijgen.
Wil men er saus bij geven, dan is ieder vruchten
saus er bij klaar te maken. Heel gemakkelijk zijn
in den handel fleschjes vruchtensaus in allerlei
smaken, die in goede kruidenierswinkels te krijgen
zijn, en men even voor het opdienen over de pudding
schenkt. De rijstpudding voor Donderdag wordt
warm opgediend en neemt de plaats in van de
aardappelen, die niet al te best meer zijn.
300 gram rijst.
500 gram kalfspoulet.
4 d.L. bouillon.
35 gram bloem.
45 gram boter.
1 ei, zout, sap, 1/2 citroen.
Rijst op de gewone wijze koken met een tikje zout.
Poulet wasschen en opzeten met zooveel kokend
water, tot het even onderstaat, zout daarbij en
drie kwartier zachtjes laten trekken.
Boter smelten en roerende met de bloem vermen
gen, daarna 4 d.L. van de boillon er bij voegen en
de saus gedurende eenige minuten laten doorkoken,
citroensap bijvoegen, het flink geklopte ei en de
kleine stukjes poulet.
Een puddingvorm met boter inwrijven en met
paneermeel bestrooien en bodem en zijwanden met
3/4 met rijst bedekken en de binnenruimte met het
vulsel vullen, tenslotte met het nog overgehouden
vierde deel rijst bedekken. We sluiten den vorm en
koken de pudding ruim een uur in het kokend wa
ter.
Verschillende verzoeken bereikten ons om re
cepten voor koekjes te willen geven. Gaarne zullen
wij hieraan voldoen in de eerstvolgende weken.
Mochten er onder onze lezeressen zijn die nog een
of ander behandeld willen zien, dan zullen wij
gaarne aan deze verzoeken tegemoet komen. Redac
trice „Onze Keuken". Theresiastraat 424, den Haag.
(Nadruk verbóden).
FEUILLETON
De ritmeester scheen met gespannen opmerk-
zaamheid het eerste woord te verbeiden dat die j
sombere stilte zou verbreken.
Ebba was opgestaan en stond naast Stuart meer I
als èen standbeeld dan als een levend wezen. Zij
evenzeer scheen met bevende spanniing ce wachten
naar wat nu volgen zou.
Eindelijk ontwrong zich een diepe zucht aan de
borst des barons en met een scherpe, schrille stem j
vroeg hij:
„Wie geldt deze brief?"
Een koude siddering voer Mathilde door alle leden.
Marie antwoordde met bevende stem: „Mij."
Daar drukte de hand des barons op haren schou
der en in heftigen toorn riep hij uit:
Op de knieën, gij eervergeten! Beken uwe schan
de en bid allen hier om u heen om vergiffenis, daar
gij het waagdet onder hen op te treden terwijl gij
hunne achting onwaardig waart. En dan, ga uit
mijne oogen; gij zijt mijne dochter niet meer; gij
hebt het recht om mijn- naam te dragen verbeurd,
611 Houd op!" riep Ebba. „Marie is volkomen on
schuldig. Ik ben de misdadige, ik ben de moeder
VaMet8geweldige inspanning sprak Ebba deze woor
den en zag daarbij den ritmeestér aan, die onwille
keurig een paar schreden was teruggedeinsd en een
blik op haar sloeg die de grootste verbazing, ja ont
steltenis verried.
Toen drukte zij de hand tegen haar voorhoofd en
dacht met de voldoening der wanhoop:
„Goede pleegvader, nu heb ik u mijne schuld be
taald."
Zij greep Marie bij de hand en zeide:
„Sta op, Marie; aan u is het niet te knielen. Gij
zijt eene waardige dochter, eene tpouwe vriendin, en
hebt als zoodanig meer dan uw plicht gedaan."
Driftig omklemde zij Maria's hand, als om haar
het zwijgen te gebieden en wierp vervolgens een
bijna bevelenden blik op Stuart, die eene schrede
nader trad, maar nu als vastgeworteld bleef staan.
De baron naderde Ebba, sloot hare beide handen
in de zijne en psrak op doffen toon:
„Gij, de dochter mijner lieve, ongelukkige zuster,
zoüdt 'dus eene misdadige vrouw zijn?"
Dit treurige tooneel heeft reeds te lang geduura,
riep nu de overste met koele, trotsche stem „Daar
het nu niet langer uwe dochters geldt, zult gij, broe
der, mij wel toestaan dat ik Mevrouw Brandis naar
hare kamer breng, opdat zij gelegenheid hebbe toe
bereidselen tot hare afreis te maken."
Bij deze zoo grievend beleedigende woorden hier
Ebba met fiere waardigheid het hoofd weder op en
sloeg op Karei een blik zoo oprecht en rein, dat men
haar schuldeloos hart daarbij niet langer kon be-
twii fclcn
Met koele strengheid reikte de overste haar zijne
hand maar op hetzelfde oogenblik stond de rit
meester aan Ebba's zijde en bood haar zijnen arm
met de woorden:
Lieve nicht, sta mij de eer toe uw geleider te
zijn, en vóór wij deze kamer verlaten tee betuigen
dat gij de edelste vrouw zijt, die ik ooit ontmoette.
Hierop vatte hij Ebba's hand en bracht die vol
eerbied aan zijne lippen.
„Mijn zoon!" riep de overste met de kennelijkste
uitdrukking van ontevredenheid.
Karei'" riep de barones op verwijtenden toon.
Maar trots richtte deze het hoofd op en zag ern
stig den kring der aanwezigen rond.
Het is waar," sprak hij, „in deze kamer bevindt
zich eene misdadige vrouw, maar mevrouw Brandis
is zulks niet. Ik zou even laaghartig en verachtelijk
zijn als die vrouw, zoo ik toeliet dat mijne nicht
Ebba deze kamer verliet, zonder van haar te ver
klaren dat zij uit edelmoedigheid een onwaarheid
heeft gesproken, want ik weet dat zij niet de moeder
is van het bewuste kind. Dat zij die zich schuldig
weet nu optrede en hare rechtvaardiging niet koope
met de eer eener onschudige."
PRACTISCHE WENKEN.
JALOUZIEëN OPTREKKEN.
Wanneer men jalouzieën met verstelbare latten
heeft, stelle men deze vóór het optrekken of neer
laten altijd eerst horizontaal. Daardoor zijn zij
niet alleen gemakkelijker te hanteeren, doch de
jalouzieën blijven ook langer goed en men heeft
geen kans dat een der latten een anderen stand
inneemt dan de anderen en daardoor stagnatie ver
oorzaakt. Om het snel breken der trektouwen te
voorkomen, kan men deze dikwijls inwrijven met
wat vet of was.
ROESTVLEKKEN.
Roestvlekken kan men verwijderen op de volgende
manier, die een onzer lezeressen ons aan de hand
gedaan en zelf beproefd heeft.. Men bedruppelt het
bevlekte kleedingstuk met wat citroensap en legt
het dan vlak op een te vuur staande aluminiumpan,
waarvan het deksel dus ook vrij heet is. De vlek
zal na opvallend korten tijd verdwenen zijn, zonder
dat de stof in het minst onder de behandeling ge
leden heeft.
KARTONNEN BORDEN.
Wanneer men een avondje geeft met een wande
lend souper en bij menige andere gelegenheid zul
len kartonnen borden goed te pas komen. Ze zijn
stijf genoeg om er zelfs vochtige spijzen op te leggen
en wanneer zij van gekleurd karton zijn, behoeft
men niet bang te zijn, dat dit zal afgeven aan het
eten. Zij kosten een dubbeltje per stuk en zijn dus
niet goedkoop, maar wel heel praktisch, want men
voorkomt het vaten wasschen er mee.
(Nadruk verboden).
OUDE KADETJES.
Oude kadetjes maakt men weer versch, door ze
met zuiver water te bevochtigen en ze daarna in een
oven, op een kachel enz. te verwarmen onder een
afsluitend voorwerp,bijv. een omgekeerde pan; deze
is eveneens met water omgespoed. De kadetjes
smaken dan weer geheel versch en worden even
zacht en croquent als te voren.
TULPEN-ZIEKTEN.
Kwaden - grond-ziekten.
Merkten we de vorige keer op hoe juist de be
naming van Steker en Vuur, ook hier heeft men een
naam gegeven aan een ziekte, die zeer juist is.
De Kwaden-grond-ziekte is een van de aller ern
stige ziekte die in een gewas kan voorkomen. De
zwam leeft in den grond, ze vormt ook sclerotien,
die op de bol voorkomen en daar gemakkelijk van
af vallen, en welke jarenlang kiemkrachtig blijven.
Is de grond dan ook eenmaal besmet met deze
ziekte, zoo kan men practisch daarop geen tulpen
meer teelen, of men moet kinnenkort een uitvoer
baar bestrijdingsmiddel weten te vinden, wat op het
oogenblik er nog niet is. De ziekte verloopt als volgt:
In het voorjaar, dus ook nu, komen meerdere
bollen niet boven den grond met hun spruit, of als
ze nog een spruit voren, ziet men duidelijk dat de
plant ziek is. Dit verschijnsel is dus tot zooverre
gelijk aan dat van stekers, welke ziekte we de
vorige keer. behandelde. Haalt men den bol uit (Ten
grond, en snijdt men die door, dan ziet men dui
delijk van bovenn aar onder een roodbruine verkleu
ring van het vleesch. Bij aandachtige bescchouwing
ziet men zelfs dat de bol door een groot aantal
zwamdraden is doorwoekert, vooral in het boven
deel der bol. Tijdens het afsterven der plant komen
deze zwamdraden naar buiten, trekken zich dan na
verloop van eenigen tijd samen en vormen dan
weer de bekende zwamlichamen, n.l. de sclerotien.
Deze sclerotiën vindt men dan in een groot aantal
op de buitenste bolschubben, zijn eerst grijsachtig
en later zwart van kleur. Ze zijn gewoonlijk niet
groot, maar hun aantal kan wel 40 tot 50 bedra
gen. Ze zitten los op de bol, vallen er gemak
kelijk af vooral wanneer de plant laattijdig wordt
aangetast, en de bol dus niet geheel wordt verwoest,
waardoor de bodem-besmetting al gemakkelijk
plaats vindt. Door deze ziekte ontstaan de zooge
naamde „kwade plekken" in de bollenvelden, die
men thans met allerlei middelen van technische en
chemische aard tracht te bestrijden.
Plant men weer in die grond waar deze ziekte op
voorkwam na een paar jaar tulpen, dan tast de
schimmel, die dan uit de sclerotiën ontstaat, al zeer
spoedig de bollen aan, en men ziet heele plekken
waar geen tulp opkomt.
Tot heden zag ik gelukkig deze ziekte hier nog
niet, maar men vergete niet, dat door de vele import
van bollen elders vandaan, de mogelijkheid niet uit
gesloten is, deze binnenkort al heel gemakkelijk te
^He^vêrschil tusschen de stekersziekte en deze is
dus dat de eerstgenoemde gewoonlijk zich vertoont
door hier én daar een enkel exemplaar, maar bij de
kwaden-grond-ziekte, meerdere planten, soms pleks-
gewijze, bijeen.
De overeenkomst is, dat de aangetaste planten
niet, of slechts gebrekkig opkomen, en het gevaar
van de kwaden-grond-ziekte schuilt het meeste bij
de buurplanten, die om de „kwade plekken" staan.
Even als bij het bladrol in aardappelen men de
buurplanten niet kan houden voor de voortteelt,
kan men ook de buurplanten van kwade plekken
niet te zuinig verwijderen en vernietigen.
De zwam (ziekte) kan al heel gemakkelijk door
de sclerotiën en door het zwamweefsel van de eene
plaats naar de andere worden overgebracht zooals
door gereedschap, vervoer van de zieke bollen en
grond, alsmede door wind, en ook door op die plek-
ken ^0 ioop6n.
Men tracht op heden de grond te ontsmetten door
chemische middelen en ook door de grond (plekken)
te stoomen, echter beide middelen zijn duur en nog
al moeilijk toe te passen.
De meeste bepalen zich nog bij het oude middel,
n.l. het afgraven van de plekken waar de ziekte
voorkwam, en het zoo spoedig mogelijk in het voor
jaar uitkokeren van de aangetaste planten door
middel van een boer.
Men diene te zorgen bij het afgraven niet met de
besmette grond te morsen, dat zou echter versprei
ding der ziekte zijn.
(Wordt vervolgd).
„Karei, bedenk wat gij doet!" riep Ebba hem bij
den arm grijpend.
„Ebba," antwoordde de ritmeester „zij die den
moed heeft zichzelve op te offeren ten einde haren
pleegvader eene grievende smart te besparen, moet
een even deugdzaam als grootmoedig hart bezitten.
Laat ons nu het gezlschap verlaten."
Hij bood haar zijnen arm, maar de baron hield
hem terug.
„Niet van hier, neef", zei hij met koude strenge
stem, „alvorens gij uw gedrag hebt gerechtvaardigd.
Uwe woorden hebben de aanklacht teruggeworpen
op mijne dochters en als edelman roep ik u op om
te zeggen wie van haar de schuldige is."
„De vader van het kind is Max Eldner en het
werd geboren djrie maanden na zijn huwelijk met
Mathilde Remmer. Hare trotsche en zwakke moeder
wilde nog in den dood aan hare dochter de vader
lijke achting waarborgen. Dit, beste oom, is de een
voudige waarheid," besloot kalm de ritmeester.
„Mathilde!" riep de hooghartige vader en met een
hartbrekende zucht verborg hij het gelaat in beide
handen.
Weenend, een beeld van schaamte en smart gelijk,
was Mathilde neergezonken aan de voeten des ba
rons. Zij scheen op dit oogenblik alles om zich heen
te vergeten om alleen de smart te zien van haren
ouden vader van dien vader die in Mathilde's
anders zoo gevoelloos hart zulk een groote plaats
innam, van den éénigen mensch op aarde, wien zij
ware liefde en achting toedroeg.
Eindelijk richtte hij het sneeuwwitte hoofd om
hoog, beschouwde Mathilde met een langen, smar-
telijken en gestrengen blik en sprak toen langzaam:
„Er zijn misslagen, Mathilde, die kunnen veront
schuldigd worden, wanneer zij begaan worden door
menschen zonder opvoeding, zonder begrip van zede-
delijkheid, zonder godsdienst en zonder geboorte.
Waar echter de schuldige iemand is die zich in al
deze voorrechten verheugt, daar is geene veront
schuldiging denkbaar. Gij hebt zulk eene onteerende
daad begaan, gij hebt de achting voor uzelve en voor
den naam uws vaders vergeten; gij hebt daarna,
onder het volle bewustzijn uwer strafbaarheid, ge
tracht deze te verbergen op een wijs, die u uwe
plichten als moeder deed verlochenen; gij hebt u»
leven doorgebracht in eene aaneenhcsakeling van
genietingen, zonder te bedenken, hoe gij om mijne
berisping en het oordeel der wereld te ontgaan, u*
kind zijnen naam en zijn vaderland ontstal. OU
hebt gezondigd tegen plicht en geweten. En als ware
dit nog niet genoeg, gij bleeft zelfs zwijgen toen
uwe nicht mij uit edelmoedigheid de smart wU«
besparen, van u, de lieveling mijns harten, te
nederzinken van de hooge plaats die gij sedert uw
geboorte daarin hebt bezeten. Gij bleef zwijgen, en
liet haar zonder een zweem van barmhartignew
smadelijk uit deze kamer verjagen, zonder voorui
te treden en te verklaren: Ik ben de schuldige. ui
hebt dus niet het geringste gevoel van eer en
uwe borst klopt geen hart, dat beseft hoe laag ne
is zichzelve van schande vrij te koopen door
schandvlekken van zijnen naaste. Voor zulk te
wezen sluit ik mijne deur, voor zulk eene vrouw vos
ik niets dan verachting, voor zulk eene docn»|
open ik voortaan armen noch hart. Ga! Gij w
niet langer mijn kind, en ik heb voor altijd opge
houden uw vader te zijn!" J
„O, mijn beste vader, genade! barmhartigheid
snikte Mathilde en omvatte de knieën van ae»
baron. „J
„Sta op!" antwoordde de gestrenge man. „Uwe VJ
nederende zwakheid had ik kunnen vergeven, nU«"
uw valsch en slecht karakter kan ik vergeven n«
vergeten. Ik vloek u niet, want ik ben niet hard
wreed, maar ik ben rechtvaardig en daarom mot'
ik u verstooten."
Dit gezegd hebbende trad hij naar de deur; nw
Mathilde greep zijne hand. Hij maakt zich los
hernam
„Laat dit toöneel niet langer duren. Gij moest I
kennen en weten dat mijne besluiten onherroepe
rijn. Tijd noch afstand kan daaraan iets veranot»
