Danifil Boone Buitenlandsch Overzicht Uit den Omtrek king bij zwemmen en roeien zijn nu aan de orde van den dag. Jan Publiek is weet men schrikkelijk hardleersch "t Besef dat zeker in ons ^kikkerland" ieder behoorde te kunnen zwemmen, is nog altijd voor duizenden een morsdoode letter. Evenals de waarheid, dat men zich te '.roeden heeft tegen het gebruiken van verontreinigd wa ter bij het toebereiden van eetwaren in het Preutse,he dorpje Erica werden tal van men sehen ernstig ziek na het gebruik van worst, door een slager aldaar verkocht. Ook personen in andere gemeenten, die van deze worst gege ten hadden, werden ernstig ongesteld. Men be rekent, dat in 't geheel wel driehonderd consu menten dér verdachte Erica-worst door symp tomen van vergiftiging werden aangetast. Een achtjarig meisje moest het smullen van de worst met den dood bekoopen. Het vermoeden, dat gebruik van slecht slootwater hie rde oorzaak der ellende was, werd door het tot dusver ge dane onderzoek niet ontzenuwd. Een dertigjarige badmeester, 'die in een zwem bassin bij Breda een eifjarig meisje poogde te redden ,is daarbij verdronken. Bij Zevenhuizen is op onbewaakten overweg een 19-jarige fietser onder een trein gedood. Bij Biabberieh is ook op een onbewaakten overweg, een karrevaer doo rtrein verpletterd. Quousque tandemTot hoe lang nog zal de gruwel van de onbewaakte overwegen voort duren Een auto stortte bij Assen in de Drentsche hoofdvaart, 't Kostte een menschenleven. Vader en zoon spoedde zich naar de T. T.-races te Assen, per motorfiets. Door het springen van een achterband werd de vader, "duo-rijder, bij Woerden op den weg geslingerd. De man is zeer kort na het ongeval overleden. Het conflict in de kartonindustrie is nog niet tot ontspanning gekomen. Vruchteloos trachtte tot dusver de Rijksbemiddelaar mr. 8- de Vries (d eoud-minister van Financiën) partijen tot el kander te brengen. Van 11 tot 12 Juli werd te Nijmegen de Espe- ranto-landdag gehouden. De benzine-prijs, 't was te verwachten is van 6 op 7 ets. gestegen- Tot de voor belanghebbenden tot de Jobs tijdingen te rekenen ;,nova" behoort het door Frankrijk verminderen de rkolen-import met 20 pet. Wat óók te voorzien was! Van 15 Juli af kunnen trein-telegrammen aan de stations worden afgegeven. Zegt 't voort! Ons toch al zoo gruwelijke straatverkeer is nog verergerd door het ^invoeren" van een geperfectionneerden auto-ped door de lieve jeugd, WWie in dezen stellig niet altijd vroolijkeil tijd z'n energie voelt dalen, die denke aan den 67-jarigen doctor in de scheikunde J. J. de Wijs, te 's Gravenhage ,die enkele dagen gele den aan de Leidsche Hoogeschool met goeden uitslag het candidaats-examen in de Rechtswe tenschap heeft afgelegd. Vivat, floreat!-.. In normale tijden behoorden we op het oogenblik midden in den komkommertijd te zitten. In plaats hiervan bevatten de bladen eiken avond kolommen vol belangrijk nieuws en spelen zich gebeurtenissen af van wereldschokkende beteekenis, op het gebied der internationale politiek, waar anders in dezen tijd van het jaar, als de parlementen op recès zijn en de staatslieden met vacantie, volslagen rust pleegt te heerschen. We kunnen dan ook slechts verklaren, dat we in verrevan normale tijden leven. De gebeurtenissen volgen elkaar, vooral in de afgeloopen weken, met verbijsterende snelheid op. En wie nog slechts ruim een week geleden gejuichd heeft over het einde van de crisis, dat nu, na het edelmoedige voorstel van den Amerikaanschen President Hoover, toch wel in zich zou zijn, zal waarschijnlijk met verbijstering de gebeurtenissen van de laatste week hebben ge volgd. Zou er dan geen verbetering komen? Was niet, alleen reeds na de aankondiging van het plan Hoover, de beurs gestegen? heerschte er niet, zooals dat in diplomaten- en krantenstijl heet, een „alge meen optimisme?" En nu, nauwelijks een week, nadat men zich bewust werd, dat een eenvoudig economisch foefje als het geven van een jaar uitstel van betaling waartoe President Hoover overigens ook niet ge komen was uit louter edelmoedigheid, maar voor namelijk met het doel, de Amerikaansche credieten in Duitschland veilig te stellen niet genoeg is «,om ons te redden uit de chaos, waarin we zijn 'gekomen door de dwaze economische en politieke politiek na den oorlog, nadat men zich bewust werd, dat er ook nog een politieke kant aan de zaak was aan welke „bewustwording" Frankrijk in hooge mate heeft bijgedragen staat de crisis dreigender dan tot nog toe het geval was plotseling voor de deur, en wel in het land, waar ze het eerst verwacht kon worden, in Duitschland. Bij de snelheid, waarmee de gebeurtenissen zich daar ontwikkelen, kunnen we er niet voor instaan, dat de toestand op het oogenblik, dat onze lezers dit overzicht onder de oogen krijgen, niet reeds geheel anders is, dan op het tijdstip, dat we dit schrijven. De sluiting van de Darmstaedter und National Bank was het begin van de naderende catastrophe. De Rijksregeering stelde zich garant voor de verplichtingen van deze zoo belangrijke bank uit welke middelen kon de regeering, die zelf zegt zoo op zwart zaad te zitten, dit doen? en en voorkwam erger door eerst per noodverordening de sluiting van alle beurzen, daarna van alle ban ken te gelasten, althans voor eenige dagen, om in dien tijd orde op zaken te kunnen stellen. Inmiddels werden links en rechts verzoeken om hulp gedaan. Maar het land, dat het meest in de melk te brokken, want het meeste goud in de safes van zijn centrale bank heeft, Frankrijk, is ditmaal niet tot directe hulp bereid. Ten eerste staat Frankrijk zoo sterk, dat een ineenstorting van Duitschland dit lana minder kan schaden dan bijv. Engeland of Amerika. Ten tweede wenscht Frankrijk, indien het hulp ver leent, daarvoor politieke garanties, die Duitschland echter niet wenscht te geven omdat het daarin een inbreuk op zijn zelfstandigheid voelt. Amerka staat er zelf niet al te best voor en met zijn moratorium- voorstel is President Hoover al heel ver gegaan. Wat zal er nu gebeuren? Zal Frankrijk toegeven? Het eenige, wat Frankrijk vreest, is het communis tische spöok, het dreigend gevaar, dat bij een ineen storting van Duitschland het communisme daar wel eens de baas zou kunnen worden, met alle gevolgen daavan voor West-Europa. Ook vreest Frankrijk de gevolgen van een Duitsche debacle voor zijn Midden-Europeesche bondgenooten, de staten van de Kleine Entente. Of zal Duitschland moeten zwichten en toegeven? In dit geval zal Frankrijk van de nood der Duitschers gebruik maken van zijn politieke macht om Duitschland voor nog langer tijd dan thans reeds het geval is tot machteloosheid te doemen. Het gevolg hiervan zal zijn een verster king van het nationalisme in Duitschland en de resultaten van dit alles: nieuwe chaos, nieuwe crisis. Nog steeds overheerschen de nationale en groeps belangen het algemeen belang, dat in de allereerste plaats gediend moet worden, zij het met opoffering van directe eigen voordeelen, indien men een uitweg uit de huidige, schier onoplosbaar lijkende verwar ring, wil trachten te vinden. - WARMENHUIZEN. Overzicht „O. V. V." van 6—11 Juli 1931. Wat mij niet meevalt, is ddat de aanvoer van Schotsche muizen niet meer toeneemt. Blijkbaar is dit een gevolg van het feit, dat het beschot lang niet meevalt. Volgens berekëhing wordt thans de helft minder aangevoerd dan verleden jaar om dezen tijd. Waren de prijzen van de Schotsche muizen tweemaal zoo 'noog als ver leden jaar, dan zo ude omzet over Juli 1931 niet veel verschillen met die van Juli 1930. Thans is de prijs van de SehotspLie muizen slechts een tikje hooger dan verleden jaar. In de afge loopen week is de prijs van de Schotsche muizen flink gekelderd". Schotsche muizen. J.l. Maandag 6 Juli leek bet alsof de oude prijzen gehandhaafd bleven. Voor de gewone schotsche muizen werd toen bedon gen van f7.90f9.40 per 100 Kg. Voor Maan dag was er toen een flinke aanvoer. Maar ach, de volgende dag, was de aardigheid er weer af. Tot en met j.l. Donderdag betaalde men voor de schotsche muizen (gewone grootte) van f5.60 tot f 8.20 per 100 Kg. Vergeleken bij de prijzen van de laatste twee dagen dezer veilingweek' waren deze prijzen nog niet zoo slecht. J.l. Vrijdag bleek het maar al te goed, dat de prij zen nog meer konden zakken. Op laatstgenoem den dag werd betaald voor de gewone schotsche muizen van f5.50 tot f6-70. Zaterdags daarop was het niet veel beter. D'e laagste noteering was bijna gelijk aan die van Vrijdag. Voor een enkel partijtje werd toen iets meer gegeven dan f6.70. De hoogste noteering was j.l. Zaterdag f7.30 per '100 Kg. Voor de drielingen schotsche muizen werd in deze week betaald van f46.60- Voor grove schotsche muizen betaalde men van f 5.108.80. Alleen op Maandag 6 Juli werd voor de grove nog f8.308-80 betaald. Op de overige dagen dezer week slechts ten hoogste f6.50- Eigenheimers. Voor het eerst in dit seizoen werd van de week Eigenheimers aangevoerd. Voor eigenheimers werd nog eene vrij goede prijs betaald. Op j.l. Donderdag betaalde men f7.90 en'j l. Zaterdag van f6.50 tot f 7.Wan neer het beschot van de eigenheimers normaal is ,dan ziet het met de opbrengst van de eigen heimers er niet slecht uit. De totale aanvoer van aardappelen bedroeg in deze week 571.750 Kg. tegen 338.326 Kg. in de vorige week. Bloemkool. Slechts 85 stuks bloemkool werd j.l. Vrijdag verkocht voor f 13.60. De vorige weck was de aanvoer 130 s'tuks. Roode kool. De eerste vroege roode kool kon men j.l. Vrijdag in de veiling aanschouwen. De kooper betaalde voor de 125 Kg. f6.30f8 per 100" Kg. Zilvernep. Eveneens was in dit seizoen weer voor het eerst in de veiling zilvernep en drielin gen. De zilvernep bracht op f 18.60 en de zilver- drielingen f7. De prijzen zijn zeer matig te noemen. De aanvoer bedroeg 350 Kg. Verslag van den Keuringsdienst voor Waren in het Keuringsgebied Alkmaar over het jaar 1930. Aan bovengenoemd jaarverslag ontleenen wij het volgende: Het gebied, waarvoor de dienst is aangewezen, bleef ongewijzigd en omvat thans 76 gemeenten. Als bijzonderheden, bij de inspecties dit jaar opgedaan, melk uitgezonderd, kan worden ver meld: dat des avonds in een café champagnepils merd verstrekt, die een onaangenamen smaak had. Ben volgenden dag bleek de voorraad aan den leverancier teruggezonden, die ze alreeds had vernietigd bij aankomst van den keurmeester, toegevende dat de smaak te wenschen overliet en dat het geval voor hem zeer onaangenaam was; dat een banketbakker boterspeculaas leverde, waarvan het vet volgens 'onderzoek in het labo ratorium ten hoogste voor de helft uit boter- vet bestond. De bakker hield eerst hardnekkig vol, dat dit botergehalte tenminste 2/3 van het toegevoegde vet moest zijn geweest. Bij onder zoek bleek de bakker in de speculaas oude koek kruimels te verwerken, zonder te weten of die geheel van botergebak afkomstig waren. Hij wist zelfs niet met zekerheid te verklaren of die koekkruimels- wel eenig botervet bevatten; dat ergens brood werd bewaard in een türf- opslagplaats dat een bakker, bij wien een keurmeester te licht brood constateerde, in eens zoo van streek geraakte ,dat hij den geheelen voorraad maar meteen vernietigde. Daar het de eers'te maal was, is geen strafvervolging ingesteld; dat op verzoek van een caféhouder bier werd bemonsterd, dat troebel bleek te zijn. De ver- kooper had daarvan meer last gehad en trof juist wweer zulk' een troebel vat op een druk mo ment in zijn bedrijf, wat hem schade veroor zaakte. Dbor bespreking met den leverancier is deze zaak in der minne geschikt; dat een bakker weer eens brood van 12 ons zoodanig bakte, dat dit brood gemakkelijk in twee deelen, dus in broodjes van 8 ons, was te breken. De bakker werd gewaarschuwd. dat weer eens een winkel werd gehouden in een huiskamer; ditzelfde werd later geconsta teerd in een woonkamer, die tevens als slaap kamer diende; dat flesschen met karnemelkspap, slechts af gesloten door een cartonnetje, aanwezig waren in een paardenstal, waarin een bedenkelijk ster ke reuk van paarden-urine merkbaar was. Bo vendien bevond zich op circa een meter afstand der flesschen een urinoir. Direct is aa|n deze wijze van opslag een einde gemaakt; dat op een kermis een oïiebollenkraamhou- der in de open lucht bezig was te bakken. Alle potien en pannen waren vol stof; dat in een winkel een kaart hing met „Va- nille-ijs, bereid met room". Het bemonsterde pro duct bleek slechts zeer weinig toegevoegden room te bevatten. De kaart was cadeau gegeven bij een zending ijspoeder, zonder dat er een ge vraagd was; dat vuile ijsvormen "bij een ijsvérkooper in ge bruik waren; dat een partij boter op de markt slecht smaakte, waarom ze aan de menschelijke con sumptie werd onttrokken; dat ongemerkte kaas ten verkoop in voorraad wasf dat een bakker zijn melk op temperatuur bracht door er een stoomslang in 'te laten uit monden. X- e melk wordt door de condensatie wel warm, doch het gecondenseerde water verdunde de melk beduidend. Dón bakker werd verboden hiermede door te gaan, daar hij anders groot gevaar liep, dat zijn melkbrood, met die melk bereid, niet aan 'de gestelde eischen zou voldoen; dat een pakker bij een inspectie voorgaf geen melkbrood in voorraad te hebben. Bij het ver laten van "het bedrijf tro fde keurmeester toch brood, gemerkt 'M B aan. Daar moeilijk was aan te nemen, dat een bakker een flinke partij melkbrood vergeet, was deze bevinding zeer ver dacht. Rij onderzoek van het genomen monster bleek het brood tegen onze verwachtingen toc'n aan de gestelde eischen te voldoen, waaraan de bakker misschien zelf ook had getwijfeld; dat op een zolder, die gedeeltelijk als slaap kamer diende, naast een bed, waarin drie kinde ren geregeld sliepen, een open baal suiker en kist vermicelli stonden. dat op een kermis vijgen te koop waren, "die sterk met mijt waren bezet; dat een groote firma kaas afleverde in zak ken, waarop „Echte Noordhollandsdne Edammer Kaas" stond gedrukt, terwijl die kaas niet in Noord-Holland bereid bleek te zijn; dat bij een bakker versche kadetjes werden afgedekt met een oude overjas, een vuil schort en een gedragen vest om uitdroging te voor komen. 7 Het aantal inspecties, dat dit jaar werd ge houden, bedroeg 15699, waarbij onder inspec ties wordt verstaan het uitoefenen van toezicht in of op een verkoopplaats. Ter gelegenheid van de verrichte inspecties werden 129116 voorraden gecontroleerd. Dit jaar werden 882 partijen afgekeurd. (Vervolg). Nu gevoelde Boone dat hij terstond moest trachten te ontsnappen, om zijn volk te waar schuwen. Er was geen oogenblik te verliezen, want de opmarsch der wilden zou plaats heb ben binnen een week. Hij maakte haastig de noodige toebereidselen en wist op een goéden morgen, omstreeks midden in Juni de waakzaam heid van zijn bewakers te verschalken. Terwijl de Zwarte Visch op een troep kalkoenen loer de, snelde zijn aangenomen zoon, de Groote Tor telduif, op de Ohio af. Met den grootst moge lijken spoed rende hij door de wouden, door waadde de stroomen en gebruikte alle kunst grepen der woudmenschen om zijn vervolgers het spoor bijster te doen worden. Daar komt hij bij de Ohio en ziet, dat de rivier buiten haar oevers is getreden. Vat nu te doen? Gelukkig, daar ontdekt zijn oog een in het struikgewas aan den oever achtergelaten kano. Haastig her stelde hij ze eenigszins stiet ze in den bruisenden stroom en slaagt er in, veilig den overkant in Kentucky te bereiken. Veer stort hij zich in het kreupelhout en zoo vlug Inij kan, slaat hij de richting van Boonesboro in. Maar hij was bijna uitgeput van honger en vermoeidheid. Om dat hij door een geweer af te schieten gevaar lie pzijn verblijfplaats aan de Indianen te verra den ,had hij bijna niets te eten gelnad, sedert hij op de vlucht was gegaan, 's Nachts sliep !nij een poosje in een holte of tusschen tiet dichte kreu pelhout. Zijn armen en beenen waren gescheurd, zijn voeten stukgeloopen. Op den derden dag van zijn reis waagde hij het een buffel te sdnie- ten ,niet ver van het kamp, waar hij was ge vangen genomen en hij deed zich te goed aan een heerlijk maal, het eerste na Inet begin van zijn wilde vlucht. Eindelijk waggelde hij, na in vier dagen 160 mijlen te hebben afgelegd, oonesboro binnen! waar men hem verwelkomde als een uit den dood verrezene. Zijn vrouw, zooals te begrijpen is, had hem al lang voor dood geinouden en was teruggekeerd naar haar oude tehuis in de vallei van Noord-Carolina. Met haar familie was zij gereisd langs den ,,weg door de wildernis", die haar man had gebaand. Door Boone's waarschuwing hadden zijn men sehen in het fort tijd, om zidn op den aanval voor te bereiden. Bovendien draalde de Zwarte Visch met optrekken en zoo werd het September eer de wilden zich, ongeveer vierhonderd in getale ,in den omtrek van Boonesboro lieten zien, onder bevel van den Zwarten Visch, den Zwar ten Vogel, den Zwarten Hoef en andere Indiaan- sche beroemdheden. Boone kon sleclnts 75 man ter verdediging hiertegenover stellen. De Zwarte Visch trachtte met mooie woorden de bezetting tot dé overgave te brengen en wilde zelfs een1 verdrag met haar sluiten. Om tijd te winnen en zich beter voor de verdediging voor te berei den, hield Boone verscheiden mondgesprekken met den hoofdman. Zoo kreeg men gelegenheid, het vee in het fort te brengen, de geweren in orde te maken en een goede hoeveelheid water uit een bron buiten het fort te verzamelen. Toen er tenslotte een einde aan de besprekingen kwam, verklaarde Boone kort en goed, dat de bezet ting zich verdedigen zou zoolang er nog één man in leven was. Nu begon het beleg, maar in dat soort oorlog voeren waren de Indianen niet erg thuis en daarom vorderden zij niet. Zij besloten dus om door list hun doel te bereiken. Zij probeerden van den oever der rivier af een tunnel onder het fort te graven. Maar de tunnel stortte in en de Indianen waren genoodzaakt het karweitje op te geven. Gedurende het beleg, dat negen dagen en nach ten duurde, verbruikten de roode mannen een geweldigen hoop ammunitie. Rondom de omhei ning van het fort vonden de belegerden later niet minder dan 125 pond lood, terwijl er 100 pond geschoten was in de planken van het blok huis. Na verloop van negen dagen gaven'de Indianen den strijd op en deden verder geen po ging om hét fort te vermeesteren. Zoo wisten Boone en zijn onverschrokken ka meraden Kentucky voor de blanken te behouden. In 1778, nadat het werk in Kentucky was afgeloopen, ging Boone, die zich diep in schulden ha dgestoken, nog eens met zijn vrouw en zijn jongste kinderen trekken en ditmaal naar de wouden van" West-Virginia. Daar bleef de familie elf jaar. Maar Boone, die inmiddels 65 jaar was geworden, vond er nog géén rust. Hij had, er, naar zijn zeggen, geen elleboog ruimte genoeg en om die te vinden, vergaderde hij zijn familie en zijn weinige hebben en houden en besloot een woonplaats te zoeken in Missouri aan de overzjjde van de Mississippi. Biehalve dan over het gebrek aan elleboogruimte had 'nij in "West- Virginia over niets te klagen. Zijn naburen hiel den veel van hem, die jaren aaneen hun vriend en beschermer was geweest. Zij hadden hem eens zelfs afgevaardigd naar den Wetgevehden Raad van Virginia. Boone had zijn weg door de wouden gezocht en was ter bepaalden tijd in de vergaderzaal verschenen met het geweer op schouder en zijn trouwen hond aclnter zich. Hij schijnt echter niet veel belang in de be raadslagingen te hebben gesteld, want heel kort daarna toog hij weer huiswaarts. B ijBoone's vertrek uit West-Virginia staar den ?ijn vrienden met tranen in de oogen, zijn boot achterna, die naar de Ohio afvoer en ook bij zijn doorvaart door Kentucky wuifden zijn vroegere vrienden en buren den ouden padvinder hun groeten toe. Boone trok de Mississippi, den Vader der Wa teren over en niet ver van het tegenwoordige Sint-Louis bouwde hij voor zich en Zijn Rebekka zijn laatste blokhuis. De faam was hem reeds vooruitgesneld naar Missoure en spoedig werd hij de aanvoerder in de grenshederzettingen. Ook werd hij tot zooiets als vrederechter benoemd en in die kwaliteit besliste hij op 'den grondslag van het recht. Met wettelijke bewijzen bemoei de h ijzich niet. Als Inij iemand schuldig bevond aan een of andere overtreding, veroordeelde hij hem soms om geranseld te worden met witte- not-enstok. Als hij oordeelde, dat beide partijen overtreden hadden, beval hij eenvoudig, dat ze beiden geranseld zouden worden en voegde er dan de vermaning bij, dat de roede er goed moest worden opgelegd. Met hard werken kwam de bejaarde Boone flink vooruit en was zoo in staat, zijn schulden af te betalen; eenige daarvan dateerden reeds van den tijd, toen hij in Kentucky woonde, dertig jaar geleden. Veel te besparen gelukte hem nooit, op zekeren tijd bestond zijn geheele kapitaal uit 50 Amerikaansche centen, dat is 5 Holland- sehe kwartjes! Veertien jaren leefden Daniël en Rebekka in Missouri, toen stierf de vrouw, die ondanks de bezwaren aan het pioniersleven verbonden, met haar man een gelukkig leven had geleid. Boone gevoelde zich nu zeer eenzaam en ging aan vankelijk bij een zijner zonen inwonen. Maar die zoon woonde in een steenen huis, in die dagen voor Missouri een paleis, en de oude Boone gaf de voorkeur aan een plankén hut, zooals hij altijd had gehad. Daarom bouwde 'nij een hutje in den hof va(n zijln zoon en braadde er zijn wildbraad aan het einde van een laadstok. Hij had het in zijn kleine woning goed naar zijn zin, maar zijn rustelooze natuur vond er toch geen volkomen bevrediging. Op vijf en tachtig jarigen leeftijd begon hij nog eens te denken over een nieuwen tocht en nu naar het verre Oalifornië. Zijne kinderen echter wisten hem óver te 'nalen om in Missouri te blijven. Lang duurde dit verblij fniet meer. Weldra moest hij zich ge reed maken voor 'de reis waarvan niemand te rugkeert. Op een schoonen Septemberdag ont sliep hij kalm en werd begraven naast zijn ge liefde Rebekka, niet ver van de Missouri. Daar rustten de beide voortrekkers gedurende vijf en twintig jaren te midden van dé s'tlite van het woud. Toen werd hun stoffelijk overschot terug gebracht naar 'Kentucky en begraven te Frank fort, waar een schoon monument hun laatste rustplaats aanwijst.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuwe Langedijker Courant | 1931 | | pagina 4