Danifil Boone
Buitenlandsch
Overzicht
Uit den Omtrek
king bij zwemmen en roeien zijn nu aan de orde
van den dag.
Jan Publiek is weet men schrikkelijk
hardleersch
"t Besef dat zeker in ons ^kikkerland" ieder
behoorde te kunnen zwemmen, is nog altijd voor
duizenden een morsdoode letter.
Evenals de waarheid, dat men zich te '.roeden
heeft tegen het gebruiken van verontreinigd wa
ter bij het toebereiden van eetwaren in het
Preutse,he dorpje Erica werden tal van men
sehen ernstig ziek na het gebruik van worst,
door een slager aldaar verkocht. Ook personen
in andere gemeenten, die van deze worst gege
ten hadden, werden ernstig ongesteld. Men be
rekent, dat in 't geheel wel driehonderd consu
menten dér verdachte Erica-worst door symp
tomen van vergiftiging werden aangetast. Een
achtjarig meisje moest het smullen van de worst
met den dood bekoopen. Het vermoeden, dat
gebruik van slecht slootwater hie rde oorzaak
der ellende was, werd door het tot dusver ge
dane onderzoek niet ontzenuwd.
Een dertigjarige badmeester, 'die in een zwem
bassin bij Breda een eifjarig meisje poogde te
redden ,is daarbij verdronken.
Bij Zevenhuizen is op onbewaakten overweg
een 19-jarige fietser onder een trein gedood. Bij
Biabberieh is ook op een onbewaakten overweg,
een karrevaer doo rtrein verpletterd.
Quousque tandemTot hoe lang nog zal
de gruwel van de onbewaakte overwegen voort
duren
Een auto stortte bij Assen in de Drentsche
hoofdvaart, 't Kostte een menschenleven.
Vader en zoon spoedde zich naar de T. T.-races
te Assen, per motorfiets. Door het springen van
een achterband werd de vader, "duo-rijder, bij
Woerden op den weg geslingerd. De man is
zeer kort na het ongeval overleden.
Het conflict in de kartonindustrie is nog niet
tot ontspanning gekomen. Vruchteloos trachtte
tot dusver de Rijksbemiddelaar mr. 8- de Vries
(d eoud-minister van Financiën) partijen tot el
kander te brengen.
Van 11 tot 12 Juli werd te Nijmegen de Espe-
ranto-landdag gehouden.
De benzine-prijs, 't was te verwachten is
van 6 op 7 ets. gestegen-
Tot de voor belanghebbenden tot de Jobs
tijdingen te rekenen ;,nova" behoort het door
Frankrijk verminderen de rkolen-import met 20
pet. Wat óók te voorzien was!
Van 15 Juli af kunnen trein-telegrammen aan
de stations worden afgegeven. Zegt 't voort!
Ons toch al zoo gruwelijke straatverkeer is
nog verergerd door het ^invoeren" van een
geperfectionneerden auto-ped door de lieve jeugd,
WWie in dezen stellig niet altijd vroolijkeil
tijd z'n energie voelt dalen, die denke aan den
67-jarigen doctor in de scheikunde J. J. de
Wijs, te 's Gravenhage ,die enkele dagen gele
den aan de Leidsche Hoogeschool met goeden
uitslag het candidaats-examen in de Rechtswe
tenschap heeft afgelegd. Vivat, floreat!-..
In normale tijden behoorden we op het oogenblik
midden in den komkommertijd te zitten. In plaats
hiervan bevatten de bladen eiken avond kolommen
vol belangrijk nieuws en spelen zich gebeurtenissen
af van wereldschokkende beteekenis, op het gebied
der internationale politiek, waar anders in dezen
tijd van het jaar, als de parlementen op recès zijn
en de staatslieden met vacantie, volslagen rust
pleegt te heerschen.
We kunnen dan ook slechts verklaren, dat we in
verrevan normale tijden leven. De gebeurtenissen
volgen elkaar, vooral in de afgeloopen weken, met
verbijsterende snelheid op. En wie nog slechts ruim
een week geleden gejuichd heeft over het einde van
de crisis, dat nu, na het edelmoedige voorstel van
den Amerikaanschen President Hoover, toch wel in
zich zou zijn, zal waarschijnlijk met verbijstering
de gebeurtenissen van de laatste week hebben ge
volgd. Zou er dan geen verbetering komen? Was
niet, alleen reeds na de aankondiging van het plan
Hoover, de beurs gestegen? heerschte er niet, zooals
dat in diplomaten- en krantenstijl heet, een „alge
meen optimisme?"
En nu, nauwelijks een week, nadat men zich
bewust werd, dat een eenvoudig economisch foefje
als het geven van een jaar uitstel van betaling
waartoe President Hoover overigens ook niet ge
komen was uit louter edelmoedigheid, maar voor
namelijk met het doel, de Amerikaansche credieten
in Duitschland veilig te stellen niet genoeg is
«,om ons te redden uit de chaos, waarin we zijn
'gekomen door de dwaze economische en politieke
politiek na den oorlog, nadat men zich bewust werd,
dat er ook nog een politieke kant aan de zaak was
aan welke „bewustwording" Frankrijk in hooge mate
heeft bijgedragen staat de crisis dreigender dan
tot nog toe het geval was plotseling voor de deur,
en wel in het land, waar ze het eerst verwacht kon
worden, in Duitschland. Bij de snelheid, waarmee de
gebeurtenissen zich daar ontwikkelen, kunnen we er
niet voor instaan, dat de toestand op het oogenblik,
dat onze lezers dit overzicht onder de oogen krijgen,
niet reeds geheel anders is, dan op het tijdstip, dat
we dit schrijven. De sluiting van de Darmstaedter
und National Bank was het begin van de naderende
catastrophe. De Rijksregeering stelde zich garant
voor de verplichtingen van deze zoo belangrijke
bank uit welke middelen kon de regeering, die
zelf zegt zoo op zwart zaad te zitten, dit doen? en
en voorkwam erger door eerst per noodverordening
de sluiting van alle beurzen, daarna van alle ban
ken te gelasten, althans voor eenige dagen, om in
dien tijd orde op zaken te kunnen stellen. Inmiddels
werden links en rechts verzoeken om hulp gedaan.
Maar het land, dat het meest in de melk te brokken,
want het meeste goud in de safes van zijn centrale
bank heeft, Frankrijk, is ditmaal niet tot directe
hulp bereid. Ten eerste staat Frankrijk zoo sterk,
dat een ineenstorting van Duitschland dit lana
minder kan schaden dan bijv. Engeland of Amerika.
Ten tweede wenscht Frankrijk, indien het hulp ver
leent, daarvoor politieke garanties, die Duitschland
echter niet wenscht te geven omdat het daarin een
inbreuk op zijn zelfstandigheid voelt. Amerka staat
er zelf niet al te best voor en met zijn moratorium-
voorstel is President Hoover al heel ver gegaan.
Wat zal er nu gebeuren? Zal Frankrijk toegeven?
Het eenige, wat Frankrijk vreest, is het communis
tische spöok, het dreigend gevaar, dat bij een ineen
storting van Duitschland het communisme daar
wel eens de baas zou kunnen worden, met alle
gevolgen daavan voor West-Europa. Ook vreest
Frankrijk de gevolgen van een Duitsche debacle voor
zijn Midden-Europeesche bondgenooten, de staten
van de Kleine Entente. Of zal Duitschland moeten
zwichten en toegeven? In dit geval zal Frankrijk
van de nood der Duitschers gebruik maken van
zijn politieke macht om Duitschland voor nog langer
tijd dan thans reeds het geval is tot machteloosheid
te doemen. Het gevolg hiervan zal zijn een verster
king van het nationalisme in Duitschland en de
resultaten van dit alles: nieuwe chaos, nieuwe crisis.
Nog steeds overheerschen de nationale en groeps
belangen het algemeen belang, dat in de allereerste
plaats gediend moet worden, zij het met opoffering
van directe eigen voordeelen, indien men een uitweg
uit de huidige, schier onoplosbaar lijkende verwar
ring, wil trachten te vinden.
- WARMENHUIZEN.
Overzicht „O. V. V." van 6—11 Juli 1931.
Wat mij niet meevalt, is ddat de aanvoer van
Schotsche muizen niet meer toeneemt. Blijkbaar
is dit een gevolg van het feit, dat het beschot
lang niet meevalt. Volgens berekëhing wordt
thans de helft minder aangevoerd dan verleden
jaar om dezen tijd. Waren de prijzen van de
Schotsche muizen tweemaal zoo 'noog als ver
leden jaar, dan zo ude omzet over Juli 1931
niet veel verschillen met die van Juli 1930.
Thans is de prijs van de SehotspLie muizen slechts
een tikje hooger dan verleden jaar. In de afge
loopen week is de prijs van de Schotsche muizen
flink gekelderd".
Schotsche muizen. J.l. Maandag 6 Juli leek bet
alsof de oude prijzen gehandhaafd bleven. Voor
de gewone schotsche muizen werd toen bedon
gen van f7.90f9.40 per 100 Kg. Voor Maan
dag was er toen een flinke aanvoer. Maar ach,
de volgende dag, was de aardigheid er weer af.
Tot en met j.l. Donderdag betaalde men voor
de schotsche muizen (gewone grootte) van f5.60
tot f 8.20 per 100 Kg. Vergeleken bij de prijzen
van de laatste twee dagen dezer veilingweek'
waren deze prijzen nog niet zoo slecht. J.l.
Vrijdag bleek het maar al te goed, dat de prij
zen nog meer konden zakken. Op laatstgenoem
den dag werd betaald voor de gewone schotsche
muizen van f5.50 tot f6-70. Zaterdags daarop
was het niet veel beter. D'e laagste noteering
was bijna gelijk aan die van Vrijdag. Voor een
enkel partijtje werd toen iets meer gegeven dan
f6.70. De hoogste noteering was j.l. Zaterdag
f7.30 per '100 Kg.
Voor de drielingen schotsche muizen werd in
deze week betaald van f46.60- Voor grove
schotsche muizen betaalde men van f 5.108.80.
Alleen op Maandag 6 Juli werd voor de grove
nog f8.308-80 betaald. Op de overige dagen
dezer week slechts ten hoogste f6.50-
Eigenheimers. Voor het eerst in dit seizoen
werd van de week Eigenheimers aangevoerd.
Voor eigenheimers werd nog eene vrij goede
prijs betaald. Op j.l. Donderdag betaalde men
f7.90 en'j l. Zaterdag van f6.50 tot f 7.Wan
neer het beschot van de eigenheimers normaal
is ,dan ziet het met de opbrengst van de eigen
heimers er niet slecht uit.
De totale aanvoer van aardappelen bedroeg
in deze week 571.750 Kg. tegen 338.326 Kg. in
de vorige week.
Bloemkool. Slechts 85 stuks bloemkool werd
j.l. Vrijdag verkocht voor f 13.60. De vorige
weck was de aanvoer 130 s'tuks.
Roode kool. De eerste vroege roode kool kon
men j.l. Vrijdag in de veiling aanschouwen. De
kooper betaalde voor de 125 Kg. f6.30f8 per
100" Kg.
Zilvernep. Eveneens was in dit seizoen weer
voor het eerst in de veiling zilvernep en drielin
gen. De zilvernep bracht op f 18.60 en de zilver-
drielingen f7. De prijzen zijn zeer matig te
noemen. De aanvoer bedroeg 350 Kg.
Verslag van den Keuringsdienst voor Waren in
het Keuringsgebied Alkmaar over het
jaar 1930.
Aan bovengenoemd jaarverslag ontleenen wij
het volgende:
Het gebied, waarvoor de dienst is aangewezen,
bleef ongewijzigd en omvat thans 76 gemeenten.
Als bijzonderheden, bij de inspecties dit jaar
opgedaan, melk uitgezonderd, kan worden ver
meld:
dat des avonds in een café champagnepils
merd verstrekt, die een onaangenamen smaak
had. Ben volgenden dag bleek de voorraad aan
den leverancier teruggezonden, die ze alreeds
had vernietigd bij aankomst van den keurmeester,
toegevende dat de smaak te wenschen overliet
en dat het geval voor hem zeer onaangenaam
was;
dat een banketbakker boterspeculaas leverde,
waarvan het vet volgens 'onderzoek in het labo
ratorium ten hoogste voor de helft uit boter-
vet bestond. De bakker hield eerst hardnekkig
vol, dat dit botergehalte tenminste 2/3 van het
toegevoegde vet moest zijn geweest. Bij onder
zoek bleek de bakker in de speculaas oude koek
kruimels te verwerken, zonder te weten of die
geheel van botergebak afkomstig waren. Hij
wist zelfs niet met zekerheid te verklaren of
die koekkruimels- wel eenig botervet bevatten;
dat ergens brood werd bewaard in een türf-
opslagplaats
dat een bakker, bij wien een keurmeester te
licht brood constateerde, in eens zoo van streek
geraakte ,dat hij den geheelen voorraad maar
meteen vernietigde. Daar het de eers'te maal was,
is geen strafvervolging ingesteld;
dat op verzoek van een caféhouder bier werd
bemonsterd, dat troebel bleek te zijn. De ver-
kooper had daarvan meer last gehad en trof juist
wweer zulk' een troebel vat op een druk mo
ment in zijn bedrijf, wat hem schade veroor
zaakte. Dbor bespreking met den leverancier
is deze zaak in der minne geschikt;
dat een bakker weer eens brood van 12 ons
zoodanig bakte, dat dit brood gemakkelijk in
twee deelen, dus in broodjes van 8 ons, was te
breken. De bakker werd gewaarschuwd.
dat weer eens een winkel werd gehouden in
een huiskamer; ditzelfde werd later geconsta
teerd in een woonkamer, die tevens als slaap
kamer diende;
dat flesschen met karnemelkspap, slechts af
gesloten door een cartonnetje, aanwezig waren
in een paardenstal, waarin een bedenkelijk ster
ke reuk van paarden-urine merkbaar was. Bo
vendien bevond zich op circa een meter afstand
der flesschen een urinoir. Direct is aa|n deze
wijze van opslag een einde gemaakt;
dat op een kermis een oïiebollenkraamhou-
der in de open lucht bezig was te bakken. Alle
potien en pannen waren vol stof;
dat in een winkel een kaart hing met „Va-
nille-ijs, bereid met room". Het bemonsterde pro
duct bleek slechts zeer weinig toegevoegden room
te bevatten. De kaart was cadeau gegeven bij
een zending ijspoeder, zonder dat er een ge
vraagd was;
dat vuile ijsvormen "bij een ijsvérkooper in ge
bruik waren;
dat een partij boter op de markt slecht
smaakte, waarom ze aan de menschelijke con
sumptie werd onttrokken;
dat ongemerkte kaas ten verkoop in voorraad
wasf
dat een bakker zijn melk op temperatuur
bracht door er een stoomslang in 'te laten uit
monden. X- e melk wordt door de condensatie wel
warm, doch het gecondenseerde water verdunde
de melk beduidend. Dón bakker werd verboden
hiermede door te gaan, daar hij anders groot
gevaar liep, dat zijn melkbrood, met die melk
bereid, niet aan 'de gestelde eischen zou voldoen;
dat een pakker bij een inspectie voorgaf geen
melkbrood in voorraad te hebben. Bij het ver
laten van "het bedrijf tro fde keurmeester toch
brood, gemerkt 'M B aan. Daar moeilijk was
aan te nemen, dat een bakker een flinke partij
melkbrood vergeet, was deze bevinding zeer ver
dacht. Rij onderzoek van het genomen monster
bleek het brood tegen onze verwachtingen toc'n
aan de gestelde eischen te voldoen, waaraan de
bakker misschien zelf ook had getwijfeld;
dat op een zolder, die gedeeltelijk als slaap
kamer diende, naast een bed, waarin drie kinde
ren geregeld sliepen, een open baal suiker en kist
vermicelli stonden.
dat op een kermis vijgen te koop waren, "die
sterk met mijt waren bezet;
dat een groote firma kaas afleverde in zak
ken, waarop „Echte Noordhollandsdne Edammer
Kaas" stond gedrukt, terwijl die kaas niet in
Noord-Holland bereid bleek te zijn;
dat bij een bakker versche kadetjes werden
afgedekt met een oude overjas, een vuil schort
en een gedragen vest om uitdroging te voor
komen. 7
Het aantal inspecties, dat dit jaar werd ge
houden, bedroeg 15699, waarbij onder inspec
ties wordt verstaan het uitoefenen van toezicht
in of op een verkoopplaats.
Ter gelegenheid van de verrichte inspecties
werden 129116 voorraden gecontroleerd.
Dit jaar werden 882 partijen afgekeurd.
(Vervolg).
Nu gevoelde Boone dat hij terstond moest
trachten te ontsnappen, om zijn volk te waar
schuwen. Er was geen oogenblik te verliezen,
want de opmarsch der wilden zou plaats heb
ben binnen een week. Hij maakte haastig de
noodige toebereidselen en wist op een goéden
morgen, omstreeks midden in Juni de waakzaam
heid van zijn bewakers te verschalken. Terwijl
de Zwarte Visch op een troep kalkoenen loer
de, snelde zijn aangenomen zoon, de Groote Tor
telduif, op de Ohio af. Met den grootst moge
lijken spoed rende hij door de wouden, door
waadde de stroomen en gebruikte alle kunst
grepen der woudmenschen om zijn vervolgers
het spoor bijster te doen worden. Daar komt hij
bij de Ohio en ziet, dat de rivier buiten haar
oevers is getreden. Vat nu te doen? Gelukkig,
daar ontdekt zijn oog een in het struikgewas
aan den oever achtergelaten kano. Haastig her
stelde hij ze eenigszins stiet ze in den bruisenden
stroom en slaagt er in, veilig den overkant in
Kentucky te bereiken. Veer stort hij zich in
het kreupelhout en zoo vlug Inij kan, slaat hij
de richting van Boonesboro in. Maar hij was
bijna uitgeput van honger en vermoeidheid. Om
dat hij door een geweer af te schieten gevaar
lie pzijn verblijfplaats aan de Indianen te verra
den ,had hij bijna niets te eten gelnad, sedert hij
op de vlucht was gegaan, 's Nachts sliep !nij een
poosje in een holte of tusschen tiet dichte kreu
pelhout. Zijn armen en beenen waren gescheurd,
zijn voeten stukgeloopen. Op den derden dag
van zijn reis waagde hij het een buffel te sdnie-
ten ,niet ver van het kamp, waar hij was ge
vangen genomen en hij deed zich te goed aan
een heerlijk maal, het eerste na Inet begin van
zijn wilde vlucht.
Eindelijk waggelde hij, na in vier dagen 160
mijlen te hebben afgelegd, oonesboro binnen!
waar men hem verwelkomde als een uit den
dood verrezene. Zijn vrouw, zooals te begrijpen
is, had hem al lang voor dood geinouden en was
teruggekeerd naar haar oude tehuis in de vallei
van Noord-Carolina. Met haar familie was zij
gereisd langs den ,,weg door de wildernis", die
haar man had gebaand.
Door Boone's waarschuwing hadden zijn men
sehen in het fort tijd, om zidn op den aanval
voor te bereiden. Bovendien draalde de Zwarte
Visch met optrekken en zoo werd het September
eer de wilden zich, ongeveer vierhonderd in
getale ,in den omtrek van Boonesboro lieten zien,
onder bevel van den Zwarten Visch, den Zwar
ten Vogel, den Zwarten Hoef en andere Indiaan-
sche beroemdheden. Boone kon sleclnts 75 man
ter verdediging hiertegenover stellen. De Zwarte
Visch trachtte met mooie woorden de bezetting
tot dé overgave te brengen en wilde zelfs een1
verdrag met haar sluiten. Om tijd te winnen en
zich beter voor de verdediging voor te berei
den, hield Boone verscheiden mondgesprekken
met den hoofdman. Zoo kreeg men gelegenheid,
het vee in het fort te brengen, de geweren in orde
te maken en een goede hoeveelheid water uit
een bron buiten het fort te verzamelen. Toen
er tenslotte een einde aan de besprekingen kwam,
verklaarde Boone kort en goed, dat de bezet
ting zich verdedigen zou zoolang er nog één
man in leven was.
Nu begon het beleg, maar in dat soort oorlog
voeren waren de Indianen niet erg thuis en
daarom vorderden zij niet. Zij besloten dus om
door list hun doel te bereiken. Zij probeerden
van den oever der rivier af een tunnel onder het
fort te graven. Maar de tunnel stortte in en de
Indianen waren genoodzaakt het karweitje op
te geven.
Gedurende het beleg, dat negen dagen en nach
ten duurde, verbruikten de roode mannen een
geweldigen hoop ammunitie. Rondom de omhei
ning van het fort vonden de belegerden later
niet minder dan 125 pond lood, terwijl er 100
pond geschoten was in de planken van het blok
huis. Na verloop van negen dagen gaven'de
Indianen den strijd op en deden verder geen po
ging om hét fort te vermeesteren.
Zoo wisten Boone en zijn onverschrokken ka
meraden Kentucky voor de blanken te behouden.
In 1778, nadat het werk in Kentucky was
afgeloopen, ging Boone, die zich diep in schulden
ha dgestoken, nog eens met zijn vrouw en zijn
jongste kinderen trekken en ditmaal naar de
wouden van" West-Virginia. Daar bleef de familie
elf jaar. Maar Boone, die inmiddels 65 jaar
was geworden, vond er nog géén rust. Hij had,
er, naar zijn zeggen, geen elleboog ruimte genoeg
en om die te vinden, vergaderde hij zijn familie
en zijn weinige hebben en houden en besloot
een woonplaats te zoeken in Missouri aan de
overzjjde van de Mississippi. Biehalve dan over
het gebrek aan elleboogruimte had 'nij in "West-
Virginia over niets te klagen. Zijn naburen hiel
den veel van hem, die jaren aaneen hun vriend
en beschermer was geweest. Zij hadden hem
eens zelfs afgevaardigd naar den Wetgevehden
Raad van Virginia. Boone had zijn weg door de
wouden gezocht en was ter bepaalden tijd in
de vergaderzaal verschenen met het geweer op
schouder en zijn trouwen hond aclnter zich.
Hij schijnt echter niet veel belang in de be
raadslagingen te hebben gesteld, want heel kort
daarna toog hij weer huiswaarts.
B ijBoone's vertrek uit West-Virginia staar
den ?ijn vrienden met tranen in de oogen, zijn
boot achterna, die naar de Ohio afvoer en ook
bij zijn doorvaart door Kentucky wuifden zijn
vroegere vrienden en buren den ouden padvinder
hun groeten toe.
Boone trok de Mississippi, den Vader der Wa
teren over en niet ver van het tegenwoordige
Sint-Louis bouwde hij voor zich en Zijn Rebekka
zijn laatste blokhuis. De faam was hem reeds
vooruitgesneld naar Missoure en spoedig werd
hij de aanvoerder in de grenshederzettingen. Ook
werd hij tot zooiets als vrederechter benoemd
en in die kwaliteit besliste hij op 'den grondslag
van het recht. Met wettelijke bewijzen bemoei
de h ijzich niet. Als Inij iemand schuldig bevond
aan een of andere overtreding, veroordeelde hij
hem soms om geranseld te worden met witte-
not-enstok. Als hij oordeelde, dat beide partijen
overtreden hadden, beval hij eenvoudig, dat ze
beiden geranseld zouden worden en voegde er
dan de vermaning bij, dat de roede er goed
moest worden opgelegd.
Met hard werken kwam de bejaarde Boone
flink vooruit en was zoo in staat, zijn schulden
af te betalen; eenige daarvan dateerden reeds van
den tijd, toen hij in Kentucky woonde, dertig
jaar geleden. Veel te besparen gelukte hem nooit,
op zekeren tijd bestond zijn geheele kapitaal
uit 50 Amerikaansche centen, dat is 5 Holland-
sehe kwartjes!
Veertien jaren leefden Daniël en Rebekka in
Missouri, toen stierf de vrouw, die ondanks de
bezwaren aan het pioniersleven verbonden, met
haar man een gelukkig leven had geleid. Boone
gevoelde zich nu zeer eenzaam en ging aan
vankelijk bij een zijner zonen inwonen. Maar
die zoon woonde in een steenen huis, in die dagen
voor Missouri een paleis, en de oude Boone gaf
de voorkeur aan een plankén hut, zooals hij
altijd had gehad. Daarom bouwde 'nij een hutje
in den hof va(n zijln zoon en braadde er zijn
wildbraad aan het einde van een laadstok. Hij
had het in zijn kleine woning goed naar zijn zin,
maar zijn rustelooze natuur vond er toch geen
volkomen bevrediging. Op vijf en tachtig jarigen
leeftijd begon hij nog eens te denken over een
nieuwen tocht en nu naar het verre Oalifornië.
Zijne kinderen echter wisten hem óver te 'nalen
om in Missouri te blijven. Lang duurde dit
verblij fniet meer. Weldra moest hij zich ge
reed maken voor 'de reis waarvan niemand te
rugkeert. Op een schoonen Septemberdag ont
sliep hij kalm en werd begraven naast zijn ge
liefde Rebekka, niet ver van de Missouri. Daar
rustten de beide voortrekkers gedurende vijf en
twintig jaren te midden van dé s'tlite van het
woud. Toen werd hun stoffelijk overschot terug
gebracht naar 'Kentucky en begraven te Frank
fort, waar een schoon monument hun laatste
rustplaats aanwijst.