P*£8h;«s©
ysaenetLSit£hei grootkru,s in ae
Binnenland.
verzoek hebben voldaan is hy ervan overtuigd, dat
het idee fixe haar eenige tekortkoming is.
Sara's werkelijke zoon, die opgegroeid is onder den
naam Bobbie Ashmore, is een flinke jongen gewor
den die nite bijster tevreden is over de opvoedkundi
ge methodes van zijn ouders, iüt bezorgdheid voor
hem verbieden deze hem alles waarin een jongen
van zijn leeftijd pleizier in heeft. Op denzelfden dag
waarop de heer en mevrouw Ashmore Sara in kennis
brachten met hun doofstomme zoon, verlaat Bobbie
wij dat gelooven, wat Ood van Zijn Zoon getuigd
heeft Wanneer we 1 Joh. 2 2 gelooven dan zijn
we voor eeuwig behouden, gelooven we dit Wet,
^i1 we God, uit voor een leugenaar, dit is
vreese ijk, en vooral wordt dit niet verwacht van
m61Ü.+6}?6nJ-fd? zic^1 Christelijk noemen, hoewel de
praktijk dit jammer genoeg leert. Spreker bewijst
dit weer uit den Bijbel en leest voor 1 Joh. 5 912.
Nadat spreker hier eenigen tijd over spreekt, raad
mgr. Nolens. Wij teekenen er nog bij aan, dat hij in
^|,6 werd aangewezen als regeerlngsvertegenwoordi
F t*? u?e fers^e Internationale Arbeidsconferentie
te Washington, waar het internationaal gezag, dat
reeds had' op eei1 onwankelbaren
grondslag werd gevestigd. De achtste ccnferentie
koos hem tot haar voorzitter.
„„^gr' Molens was voorts voorzitter van den Mijn-
raad hij was het, die als nog jong afgevaardigde
Howard aan.
Hoewel Bobbie een der bedienden, die hem gezien
heeft heeft omgekocht, om niet te vertellen, dat hij
van huis is weggeloopen, vindt deze het toch beter
er met Howard Vanning over te spreken. Deze
krijgt argwaan. Hoe is het mogelijk dat Sara Bobbie
om twaalf uur in het huis der Ashmore's zag, terwijl
Bobbie toen reeds op het landgoed was? De con
clusie ligt voor de hand. Sara's verhaal, haar idee
fixe berust op waarheid. De Ashmore's hebben een
ander kind laten zien.
Wanneer Ashmore en zijn echtgenoote die Bobbie
per auto gevolgd zijn, eveneens op het landgoed aan
komen eischt hij dat zij Sara vergiffenis vragen
Bobbie heeft intusschen kennis gemaakt met Sara
Zonder te vermoeden dat zij zijn moeder is,
maakt hij met haar een tochtje in een oud motor
bootje. Sara ontdekt al gauw, dat Bobbie haar lang
verloren zoon is, doch als het kind blijft spreken
van zyn moeder, die hij zeer lief heeft, besluit zij
zich terug te trekken, zonder hem de waarheid te
zeggen.
De wind steekt o pen Bobbie kan het bootje niet
in zijn macht houden. De boot slaat om en hoewel
beiden gered worden, krijgt Bobbie een zware long
ontsteking. Als hy in zyn koorts voortdurend naar
zijn moeder vraagt, besluit de verpleegster Bobbie's
moeder naar binnen te roepen. Zoowel mevrouw Ash
more als Sara begeven zich naar binnen en als
Bobbie de oogen opent en besluiteloos van de een
naar de ander kykt is hun dit oogenblik een eeu
wigheid. By intuitie slaat Bobbie zyn armen om
Sara s hals, om vredig in t eslapen.
Een aangrypend dramatisch conflict, zonder sen
timenteel te worden, dat een ieder heden- en mor
genavond moet gaan zien.
Plaatseiijk Nieuws
KORT VERSLAG VAN DE GEHOUDEN VERGADE
RING VAN VRIJDAG 21 AUGUSTUS
IN „CONCORDIA".
Spreker de heer Groen van Sint Pancras.
Onderwerp: „Vrede, vrede, geen gevaar"
Na het zingen van een lied uit de Bundel van
Joh. de Heer, opende spreker deze Evangelisatie
avond met gebed.
Spreker begon met te zeggen dat er twee soorten
van menschen zyn welke beide roepen: Vrede vrede
geen gevaar.
De eene categorie van n^enschen kunnen we
noemen de Kerkeiyke menschen en de andere de
onkerkeiyke.
De onkerkeiyken zoeken naar vrede op de aarde
en denken dat zy deze vrede kunnen krygen door
allerlei dingen te doen op gebied van conferenties
Spreker hechte niet veel waarde aan het Volkspe
titionnement, daar alle vredesbewegingen op niets
uitloopen, omdat zy den vrede zoeken, zonder zelf
vrede te hebben door het bloed des kruises.
Met de kerkeiyken is het niet veel heter, ook zy
doen al wat ze kunnen om vrede te krygen, denkt
aan de vredesbeweging „Kerk en Vrede". Hoe goed
Tóbpfeh?',f\p<lsLis...het moet noodzakelyk op niets uit-
schen dit zouden klaarspelen dan zou deze uitroep
over de gansche wereld gaan: „Vrede, vrede, geen
gevaar."
De By bel of Gods Woord zegt ons echter heel wat
anders. Spr. las toen voor uit den By bel 1 Tess. 4
vers 13—18. Openbaring 20 5 en 6 en daarna 1
Tess 5 1—10.
Om eenigszins een verband te krygen moest spr.
eerst even deze twee gedeelten voorlezen, om goed
aan te toonen dat hier nog van een derde categorie
van menschen gesproken wordt. Deze worden aan
gesproken als Broeders.
Hier in hoofdstuk 5 vinden we weer 2 soorten
van menschen en wel behoudenen en nog ver-
loornen. Hier wordt de iyn zeer scherp gesteld en
ook wordt de vraag tot ons en u gericht, zyt ge
behouden voor de eeuwigheid; Hebt ge vrede ge
vonden in Hem die zyn leven ook voor u heeft
overgegeven. Spreker bracht zeer sterk naar voren
dat er volkomen voor ieder persooniyk betaald is
op Golgotha, en bewyst dit uit den Bybel 1 Joh.
2 vers 2. De christelyke menschen verwyten spreker
wel eens, dat hij algemeene verzoening predikt,
doch spreker kan bewyzen uit den H. Schrift dat
we hoofd voor hoofd verzoend zyn, Rom. 5 vers 6
tot 10, daar lezen we dat wy als vyanden van God
verzoend zyn. Het komt er alleen maar opaan of
ook niet te gelooven.
De meeste toehoorders gelooven wel in Jezus ge
boorte, ook in zyn sterven en ook in zyn opstan
ding en ook in zyn hemelvaart, maar dat Hy
(Jezus) een verzoening IS voor onze zonden en niet
alleen voor onze (d.w.z. voor degene die alreeds in
Hem gelooven) maar ook voor de zonder der ge-
heele wereld, dat geloofd byna niemand. Spreker
tonode aan dat Christus juist hiertoe in de wereld
«meu' om in onze plaats te staan> daartoe
w wn Jg °wn' daart0® is H« gestorven, daartoe
is Hy opgewekt en ten hemel gevaren. En als wy
dan niet geloovig aanvaarden, dat Christus voor on
ze zonden op Golgotha betaald heeft, dan heeft
het heelemaal geen zin om al het andere te geloo-
Arhpwaalen,7.°0rzitt6rJvan den Hoogen Haad van
Arbeid, voorzitter van de commissie voor de Werk
verruiming, buitengewoon lid van den Centralen
Gezodheidsraad, bestuurslid van tal van vereenigin
f,6JLv2?,r het meerendeel op sociaal gebied. In 1923
werd hij benoemd tot minister van Staat. De Paus
schonk hem de eere-ambten van protonotarius apos
tolicus en huisprelaat. Van zyn onderscheidingen
noemen wy het commandeurskruis van den Neder-
Wanneer wy dus in Jezus gelooven als onze per-
soonhjke Zaligmaker, dan zien we de toekomst
«edg t6g6n 6? al roepen de kerkeiyken en
onkerkeiyke menschen dan vrede, vrede geen ge
vaar. De gelookvigen zyn niet in duisternis, zy wor
den niet verrast als Jezus komt geiyk een dief in
den nacht, neen zy verwachten Hem als vredeko-
ning.
Nadat enkele dames een lied hadden gezongen
sloot de heer Wiering met dankgebed Hierna wer
den nog eenige vragen beantwoordt en wekte de
heer Groen de aanwezigen op om vooral Zaterdag
avond te komen, daar deze lezing dan voortgezet
tair zyn?" onderwerP „mag een christen mili-
We hopen dit in een volgend nr. te plaatsen.
De groote beteekenis van dezen veelzydigen ge-
leerde en diepzinnigen staatsman heeft gelegen op
het gebied der politiek. Niet omdat hy darain gaar-
"h dan voorgrond stelde - integendeel
Nolens, die byna geen Kamerzitting verzuimde
was in ons politiek leven een stille kracht, een wer
ker achter de schermen, in de Kamer „de souf
fleur geiyk D. Hans hem eens genoemd heeft
in een zyner parlements-films. Hy heeft nooit een
minister-portefeuille willen aanvaarden. Nooit of
nagenoeg nooit heeft hy een minister geinterpel-
leerd of hem een schriftelyke vraag gesteld. Hoe
wel leider van de sterkste groep in de Tweede Ka
mer spreekt mgr. Nolens zelden en als hy het woord
neemt Spreekt hy met de grootste bedachtzaamheid
Voorzeker zal het hem niet dan heel zelden overko- I
men zyn dat hy een eens uitgesproken meening I
heeft moeten herzien.
Maar deze afgevaardigde, die bescheidenlyk zyn
plaats heeft ingenomen op het achterste bankje
het betoovbm®
L'tw11:;" °P it?? 8ans"der .eg-e'rTngszak/n'een en 12 zo.hanj'PwbKfenfV1
moeiiyk te meten is, maar algemeen som tier «stallen on r? n £eplaatst, dat
imer, dan he( .■Ini-.iJm ,1p, leae*"e lijn
MGR. W. H. NOLENS t
Omtrent den dood van dezen P'.iester-staatsman
lezen wy in :i~t „Handeslbladvan Vryüagmor-
gen het volgende:
MGR. W. H. NOLENS OVERLEDEN.
Een zwaar verlies, niet alleen voor de R. K.
Staatsparty, maar ook voor het politieke ,n
sociale leven van ons geheele land.
Monseigneur prof mr. dr. W. II. Nolens is gis
teravond om 8.20 vur te 's-Graven dage zacht en
kalm overleden.
welke s nachts nog aanwezig waren geweest,
meegenomen. In de eerste plaats natuurlijk de
handschoen en voorts de actetasdn van het slacht
offer. Tot zijn vreugde constateerde de reporter,
dat men aan de overige voorwerpen blijkbaar
gee'n waarde had gehednt; zij waren althans on
aangeroerd gelaten. Terwijl hij zich in een doek
van de coupé zette, bekeek hij een en ander onder
de loupe wat nauwkeuriger. Dte bananenschil'
boezemde hem weinig belang in, maar daaren
tegen wijdde hij wat meer aandacht aan de bei
de leege zakjes, waarvan er een afkomstig bleek
te zijn van een banketbakker in de residentie,
terwijl het andere oorspronkelijk in het bezit
bleek te zijn geweest van een bekende comes-
tibleshandel in Amsterdam.
Hij borg beiden zorgvuldig in z'n portefeuille
ofschoon hij betwijfelde, dat ze Liem van nut
zouden kunnen zijn. Over het algemeen hedntte
hij trouwens weinig waarde aan al deze kleinig
heden ,die aan honderden anderen hadden kunnen
toebehoord. Bovendien mocht men van iemand,
die tot zulk een misdaad in staat was, toch wel
verwachten, dat hij niet zoo onvoorzichtig zou
zijn zulk kostbaar bewijsmateriaal achter te la
ten. Maar ondanks deze overwegingen zette de
reporter zijn onderzoek voort.
Het eindje touw bleek bij nadere beschouwing
een gedeelte van dat verpakkingsmateriaal, waar
op de naam van de betreffende firma kan wor
den gedrukt. Het had slechts een lengte van
efhkele centimeters, maar Wils kon toch ook
duidelijk de volgende opdruk ontcijferen:
aven, Dames en Heer
Veel was het niet, maar ook dit volgde den
weg van de beide zakjes, evenals het lucifers;
doosje van een zeer bekend merk en de papier
snippers.
De reporter maakte reeds aanstalten de coupé
De dood van dezen priester-starosm.rn, dezen be
dachtzame en i.-iv'tedrijke politicus, sociaal econoom
internationaal desktndige op het gebied van urbeids
w.r geving, de il.cmist, wiens geest de draagwydte
•£?TTbcide,1 srnolc encyclieken van wijlen paus
Leo XIII Aeterni Patris en Renun N varum
overspande, is een verlies voor geheel Nederland.
Willem Herbert Nolens werd 7 Sept. 1860 te veh-
lo geboren. Hy doorliep in deze stad de lagere school
en de 3-jarige hoogere burgerschool en ging daarna
ter studeeren. Daarby sloten aan een philosofisehe
cursus te Rolduc en de theoolgische studie te Roer
mond. Daarnaast studeerde de jonge Nolens staats
wetenschap aan de universiteit van Utrecht. In
1887 wer.d hy tot priester gewyd, waarna hy te Rol
duc moraalphilosophie en staatswetenschap do
ceerde, zich tevens voorbereidend op het doctoraal
in de rechtswetenschappen. Op 2 Februari 1890 pro
moveerde hy te Utrecht met lof tot doctor in de
staatswetenschap op een proefschrift over .„De Leer
van den H. Thomas van Aquino over het Recht"
en tot doctor in de rechtswetenschap op stellingen.
Hy was nog leeraar te Rolduc toen hij werd aan
gewezen oni mr. Haffmans op te volgen als afge
vaardigde van Venlo in de Tweede Kamer. In 1896
deed hy zyn intrede in het parlement en tot zyn
dood is hy onafgebroken lid der Tweede Kamer ge
bleven.
In 1909 werd mr. dr. Nolens benoemd tot hoog
leeraar in de arbeidswetgeving aan de gemeentelij
ke universiteit te Amsterdam welk ambt hy twintig
jaren vervulde..
Ziedaar de voornaamste data uit het leven van
te verlaten, toen zijn aandacht getrokken werd
door iets wits op de verwarmingsplaat. Het
bleek een uiterst klein stukje emaille te zijn,
dat over een oppervlakte van enkele milimeters
rood was gekleurd. Bijna op hetzelfde moment
dat hij het onder de loupe nam, ridntte hij zijn
blik op de aan de deur bevestigde platen met de
bekende waarschuwingen: „Niet openen voor de
trein stilstaat!" en „Verboden te rooken". Zij
waren, zooals zoovelen van deze borden, deer
lijk gehavend, zoodat het zeer wel mogelijk was
dat het stukje emaille hiervan afkomstig was.
Nochtans pakte hij 'net zorgvuldig in een blaadje
van z'n bloknota om het daarna bij de andere
voorwerpen te bergen.
Haastig begaf hij zich vervolgens in de rich
ting van de stad. Zijn eerste werk zou nu zijn
op het bijkantoor van De „Mercuur", waar z'n
oollega Hoobema zetelde, een verslag over z'n
ervaringen voor het avondblad samen te stellen.
Binnen een kwartier had hij het bureau bereikt.
Hobbema zelf bleek afwezig, hetgeen "Wils echter
geenszins betreurde, want daardoor werd hem
een antwoord op de tallooze vragen, welke zijn
spraakzame collega hem ongetwijfeld zou hebben
gesteld, bespaard en kon hij zich rustig aan
diens schrijfbureau zetten om zijn artikel, dat
van alle nieuws in het avondblad ongetwijfeld het
eerst gelezen zou worden, samen te stellen.
Binnen een uur was hij gereed en geen half uur
later staken een aantal typografen op de zetterij
van „De Mefeuur" de hoofden bij elkaar om
van de zoo juist telefonisch van den eersten re
porter ontvangen copie over den moord op ban
kier Leuvensteijn, kennis te nemen.
Op datzelfde moment verliet Wills het bijkan
toor in Rotterdam om een welverdiende lunch
te gaan gebruiken.
wordt gevoeld. Als er spanning is in de Kamer, dan
souffleur^1" N°lens stllle spel van den Sr°°ten
Men ziet hem niet en men hoort hem niet. Maar
plotseling ontdekt men hem by de regeeringstafel.
„Hoe hy er gekomen is" vertelt de heer Hans, „weet
men eigenlijk niet. Zonder eenig opzien, zonder in
het oog te loopen is hy er heen geschoven, onschul
dig als een lammetje. Maar hy weet wat hy wil
en wat hij doet. Houdt hem in de gaten en ge ziet
hoe hij den premier een advies geeft. Een paar
woordjes soms. Maar genoeg.
„En als het te veel opzien zou baren om het den
premier te doen, wel, dan blyft hy aan het eind
van de regeeringstafel staan en zegt wat tegen een
ander minister. Die brengt het dan wel over. En-
als de zending van mgr. Nolens is afgeloopei: hij
stond er zoo doodnuchter by de regeeringstafel of
hy het over het weer had, of over den prijs van de
capucijners, nieuwe oogst, of over een binnen-
brandje, dan schufit hij weer even ongemerkt
naar z'n bankje."
HO Ei EEN KRUISSPIN HAAR. NElT
MA A VfR
Iedereen heeft in zijn leven wel eens een min
net van de kruisspin; en iedereen heelt dan wei
eens een oogenblik gehad, waarop hij ondanks
zijn griezel voor de groote, veelpootige spinnen,
een soort bewondering voelde opkomen voor het
teere, ragge spinneweb, dat zij gesponnen had
den. Trouwens, ons woordje „spinnen" zegt reeds
genoeg, dat het web van de spin als voorbeeld
gediend heeft voor het latere gesponnen en ge
weven goed. Het zal ons daarom zeer zeker
interesseeren eens te hooren, hoe zoo'n web éigen-
lijk wordt gemaakt.
In de eerste plaats maakt de spin de zooge
naamde „hoofddraad". De draad wordt in het
spmnelijk gevormd en komt door een opening
aan het achterlijf te voorsdnijn. De spin maakt
n ueen lange draad en laat deze in den wind
hangen. Dan wacht zij zoolang, totdat Inet andere
einde zich vasthedit aan een andere tak. Nu is de
„brug" gereed. Nu gaat zij langs deze draad naar
de overkant, niet echter zonder zich door middel
van een nieuwe draad te hebben verbonden met
de verlaten tak. Dit is de zg. veiligheidsdraad.
En nu begint de spin aan het eigenlijke web.
■h« wa«
idraden^iirir11 Veelhoek heeft gespannen. I
oil Z jn kIeverig en hechten zidn, als
de spS71ten-°niddtllijk aan elkaar vast. W
lv P hf dan houdt ziJ' de draden met e
d aehtfirpooten uit elkaar. Dan worden
bektTd XstU£ m,ld;lelpUllt spiraalvorm
Pit ziin T hulpspiraal aan de beur
w ied t,; die-200 vcr van Elkaar zijn veiP
draad kan st SPn Mg juist van draad to
n-raad kan stappen. Daarop volgt de vanedraa
de li uTpspira^pvui?2^}/1® de ruimte 'tussche
iAangdraad moet i
door de spm nauwkeurig bewerkt, daar zij hie
zeil plaats neemt en aan de trillingen van he
web vaststelt, of zij een prooi heeft gevangen
feomnuge spinnen zoeken een schuilplaats on
der een blad, of op een boomtak en leggen ee
aparte signaaldraad aan. Trilt het web onde
de pogingen van een gevangen insect, om vrij t
komen, dan bemerkt de spin dit aan het werkei
van de signaaldraad en snelt zij langs deze draai
naar het wak om haar voedsel verder te „betoan
delen dommige spinnen leggen de hulpdraac
met m spiraalvorm, doch in gesloten cirkels
Anderen maken een gat in het net en spannei.
dwars daarover heen de signaaldraad. Overigen
moeten om de twee/of drie dagen de draden°vai
het web zorgvuldig nagezén en hersteld wordien
zoodat men ook hier alweer ziet, dat zelfs
kruisspin niet gemakkelijk haar dagelijkschi
brood verdient.
