Nieuwsblad v. Holl. Noorderkwartier
De vierde men
No. 110 thwoon raraiGomiDifML so. n. DONDERDAG 17 SEPTEMBER 1931 40e Jaargang
nieuwe mm
DEZE COURANT VERSCHIJNT
DINSDAG DONDERDAG
en ZATERDAG.
Abonnmentsprijs:
per 3 maanden ƒ1.15.
Uitgave: Firma J. H. KEIZER. Redacteur I. H. KEIZER. Bureel Roordscharwoude.
ADVERTENTIEN:
Van 15 regels 75 cent;
elke regel meer 15 cent.
GROOTE LETTERS
NAAR PLAATSRUIMTE.
Rubriek
van den Arbeid
Dip regeling der arbeidsvoorwaarden.
Zooals bij een zoo algemeen en zoo diep ingrij
pende depressie van het bedrijfsleven wel was te
verwachten, geeft de regeling der arbeidsvoor
waarden Ln tal van bedrijfstakken tegenwoordig
groote moeilijkheden, met het gevolg, dat ver
schillende collectieve,, contracten, waarin de ar
beidsvoorwaarden na overleg tusschen de werk
gevers- en arbeidsorganisaties, zijn vastgelegd,
niet vernieuwd kunnen worden.
Het meest sprekende geval van den laatsten
tijd vormen wél de gebeurtenissen in de metaal
industrie. Nadat groote moeilijkheden waren
overwonnen, is het vorige jaar in dit bedrijf een
collectief contract tot stand gekomen, waartegen
verschillende patroons nog wel bezwaren had
den ,doch die men, met het oog op 'de bedrijf s-
rust, per slot van rekening toch aanvaardde. In
Juni van dit jaar was dit contract afgeloopen en
de onderhandelingen over de verlenging er van
zijn mislukt. De werkgevers wenschten name
lijk, gezien de zeer moeilijke economische om
standigheden, waarin de metaalindustrie momen
teel verkeert, de contractueele uurloonen met
5 pet. te verlagen, terwijl zij zich het recht wil
den voorbehouden, om, indien een onderneming
dit noodig zou hebben, de werkelijke uurloonen
die over het algemeen belangrijk hooger zijn
dan de contractueele, met 10 pet. te verlagen. De
arbeidersorganisaties, met uitzondering van de
Christelijke organisatie, konden zich 'niermede
niet vereenigen, zoodat de met zooveel moeite
tot stand gebrachte collectieve arbeids-overeen-
komst wederom verdween.
Ook in de Koopvaardij bestaat sinds eenigen
tijd de collectieve arbeids-overeenkomst, die tus
schen de reeders en de organisaties der officieren
en die der schepelingen was afgesloten, en vele
jaren tot algem-eene tevredenheid heeft gewerkt,
niet meer. Ook hier is het een loonkwestie, aan
gezien ook in dit bedrijf de bestaande loonen
door de buitengewoon moeilijke omstandigheden,
'waarin de Koopvaardij verkeert, niet gehand
haafd konden blijven.
In het havenbedrijf te Rotterdam hebben de
werkgevers nog wel geen loonsverlaging voor
gesteld, doch hebben zij zich toch losgemaakt van
de collectieve arbeids-overeenkomst, door deze op
te zgegen, teneinde bij eventueel nog slechteren
galng van zaken in het bedrijf niet gebonden te
zijn aan voorwaarden, die het onmogelijk maken
het bedrijf langer voort te zetten.
Naast deze gebeurtenissen staan nog andere,
die zelfs reeds tot een conflict hebben geleid.
Zoo kuunen wij wijzen op de staking in de car-
tonindusti-ie in Groningen, terwijl onlangs bij
een van de grootste ondernemingen in de tapijt
industrie eveneens een staking uitbrak. Ook hier
vormt het loonvraagstuk het moeilijke punt.
Uit dit alles blijkt wel hoezeer de crisis in
het bedrijfsleven ingrijpt, niet alleen dat voor tal
van werklieden de wekelijksche werktijd is in
gekort en zij daardoor minder inkomsten genieten,
doch ook verder zal men nu eenmaal niet aan
de economische wetten kunnen ontkomen en zul
len de moeilijkheden, waaronder het bedrijfsle
ven tegenwoordig gebukt gaat, ook direct op de?
hoogte der loonen invloed moeten hebben.
Plaatselijk
Nieuws
DE FLORALIA - TENTOON STELLIN G TE
NOORDSCHARWOUDE.
Evenals 't'vorig jaar is door de damesclub, die
onder den naam van „W. O. L." haar werk verricht,
een Floralia-tentoonstelling georganiseerd in de
groote zaal van het gebouw „Concordia" te Noord-
scharwoude.
Het groote succes en de krachtdadige medewer
king, die zij het vorig jaar mocht constateeren,
hebben zeker niet weinig er toe bijgedragen om
thans om thans opnieuw het vele voorbereidende
werk te verrichten, dat aan de organisatie van een
dergelijke tentoonstelling vooraf gaat. En ook nu
is deze arbeid niet tevergeefsch gedaan, want het
resultaat is schitterend het succes groot.
Ontelbare plantjes rijen zich aaneen, tot een
mooi, en oogbekorend geheel en geen wonder
dat we schrijven ontelbare, want er zijn er dit jaar
ongeveer 100 meer aan de kinderen uitgereikt dan
't vorig jaar.
J.l. Maandag werden de plantjes door de kinde
ren ingebracht in ontvangst genomen door een
vriendelijke dameshand terwijl daarbij aan iedere
kleine een reepje kwatta werd overhandigd. Een
aardig idée.
Veel, zeer veel moest en is er gedaan om te ver
krijgen wat thans tot stand is gebracht, en we voe
gen er aan toe; het is af.
Wanneer we de zaal binnentreden, dan zien we
links de plaats waar de plantjes van de kinderen
en ouderen zijn opgesteld.
In het midden van de zaal nog een afdeeling
met door jongens en meisjes opgekweekte planten,
vervolgens een keurige groep van vrije inzendingen,
die het oog bekoren en den reuk streelen. Voor het
tooneel op den grond een perkje ingericht door den
heer Lichtenberg, die tevens alle plantjes voor de
kinderen en ouderen leverde.
Een groote vaas met kleine zonnebloemetjes trekt
de aandacht, waartusschen de woorden prijken:
Laat bloemen uw tolk zijn.
Aan de linkerzijde zien-we de prijzen uitgestald,
die voor de bekroningen moeten dienen, daarnaast
FEUILLETON
Een interview.
Wils' eerste gang was nu naar het bureau van
„de Mercuur" waar hij den chef der afdeeling „Bin
nenland" aantrof in een stemming die niet veel
goeds voorspelde.
„Hoor eens, waarde heer" begon deze ,toen de re
porter zich na een korten morgengroet naar zijn
schrijftafel wilde begeven, „ik heb je nu al meer
dan eens gevraagd mij even te vertellen waar je
heengaat en wanneer je denkt terug te zijn. De
lui hier" hij doelde blijkbaar op eenige andere
verslaggevers, die onder Wils' onmiddellijke leiding
stonden „d elui hier loopen met hun ziel onder
den arm, doordat je verzuimt hun werk te geven
en tenslotte laat je alles maar aan mij over."
Het betrof hier het zich op vrijwel alle redactie-
bureaux openbarende verschijnsel, van naijver tus
schen de aan hun stoel gebonden redacteuren en de
zich vrij bewegende verslaggevers, die, niet geheel
ten onrechte, voor zich het recht opeischten, te
kunnen gaan en komen wanneer zij dat verkiezen.
Vermoedelijk zal het meeningsverschil over de vraag
of een, zijn taak serieus opvattende reporter', wel
altijd in staat is zijn chef regelmatig van zijn doen
en laten op de hoogte te houden, welO nooit worden
opgelost en Wils zou zich van het vrwijt van zijn
collega, dat hij reeds tallooze malen had gehoord
dan ook niet bijster veel hebben aangetrokken,
wanneer deze het hierbij gelaten had.
Doch toen Wils zweeg, meende de redacteur, die
naar den naam van Manen luisterde, er nog een
schepje bij te moeten opgooien:
„Het is nu waarachtig al zoover gekomen, dat
je ook de behandeling van de zaak Leuvensteyn
aan ons overlaat. Zelf loop je misschien den de
tective te spelen, maar het verzamelen van nieuws
over deze affaire het eenige waar tenslotte
iets aan hebben laat je kalm aan ons over"
Met een vragend verwonderden blik draaide Wils
zich in zijn stoel om.
„Dat moet je me toch eens nader verklaren."
„Wel je weet schijnbaar nog niet eens dat de
politie in het bezit is gekomen van een schrijven
van Hellinger, waardoor vrijwel zeker is komen
vast te staan, dat hij de dader is. Snuffelgraag
heeft het bericht zooeven van het hoofdbureau
meegebracht."
De jongste verslaggever, die algemeen bij dezen
bijnaam, welke aan den hoofdpersoon van een
muizenhistorie ln de kinderrubriek ontleend was,
genoemd werd, gnuifde. Daar had hij waarachtig
meneer Wils, die als de beste verslaggever van de
stad gold, een primeur afgesnoept. De vreugde
was echter van korten duur, want de eerste repor
ter wendde zich nu rechtstreeks tot hem, toen hij
antwoordde:
„Snuf, jo, het spijt me werkelijk, dat ik je van die
illusie moet berooven. Dat van Doorn op het
schrijfbureau van Leuvensteyn een door Hellinger
onderteekend briefje gevonden heeft, wist ik van-
morge om negen uur al. En als je er prijs op stelt
wil ik je den inhoud van dat briefje wel even voor
lezen. Maar wat jullie niet weten, is, dat er van
middag bericht uit Rotterdam zal komen, dat Hel
linger ontkent, dat dat briefje van hem afkomstig
is. Zie je Snufje," besloot hij met een bemoedigend
knikje in de richting van het jongste lid der redac
tie, „als je het werkelijk ver wil brengen op het
glibberige pad der journalistiek, moet je altijd zor
gen, dat je het nieuwtje al weet, voordat het ge
beurd is."
„Dat kan toch niet" zei Snuf, die nu werkelijk
een beetje sip keek en met deze opmerking bewees,
dat hij het inderdaad nite ver zou brengen.
Van Manen tijdig inziende, dat zijn uitval on
gemotiveerd was geweest, was al weer half verzoend.
„Nou, enfin, ik hoor wel, dat je er toch wat meer
van weet, dan ik dacht. Maar doe me voortaan een
genoegen en vertel me waar je heengaat. Je zult
me moeten toegeven, dat het voor mij ook geen
pretje is, al jouw werk hier onvoorbereid te' moe
ten overnemen."
„Brave vriend en medewerker," zei Wils, terwijl hij
opstond en zijn chef kalmeerend op den schouder
klopte, „ik zal er aan denken hoor. Nu ga ik naar
zuster Robert, particulier verpleegster en een der
de prijzen voor de verloting.
En boven dit alles zweefe het groote vrachtvlieg
tuig, dat ons spreekt van vlugge verzending, maar
tevens aantoont, dat het de brenger is van den
Hollandschen roem op de buitenlandsche markten.
Maar er is meer dat de aandacht trekt.
Drie kweekers hebben hun afdeeling om te too-
nen, wat zij het publiek kunnen en willen brengen.
Beginnen we met de afdeeling van den heer Lig-
tenberg.
Hier ziet men een groote verscheidenheid van
planten en bloemen, die zeer de aandacht trekken
van de bezoekers.
Zoon oemen wij de Phoenix Canariënsis palm.
Varens en Kamerplanten. Bijzondere belangstelling
genieten de Ficus Australis. wit blad met groene
rand, Crotons in kleur, met rood, geel en groen ge
vlekt blad, Oracaena met rood blad, Aralea elegan-
tissima, een soort vingeplant met fijn bruin ge
karteld blad, het Oranje appelboompje, Coleas in
verschillend^ soorten en kleur, mosplanten, Moeder
plant, hangplanten.
Ook zagen we bloeiende balchicinnis of zooge
naamde droogbloeier# met zachte lila kleuren,
hyacinthenbollen om te trekken voor winterbloei.
Daarnevens kunstmest voor alle kamerplanten,
Pokon, zeer aan te bevelen voor alle kamerplanten,
ook voor cactus en vetplanten.
De heer Groen van de kweekerij „de Dahlia" te
Sint Pancras heeft zijn oude plaats van het vorig
jaar weer ingenomen en exposeert met zeer mooie
dahlia's, waarvan wij noemen: Bloodstone, rood,
Couronne d'Or, goudgeel; Couleur Cardinal, rood;
Jane Cowl, barnsteen, zeer groot, Jerry Beauty,
zalmrose; Luxor, zwart-rood; Maidenhood, wit;
Nagels Ideal, blauw; Oranje Boven, oranje; Robert
Treat, cerise; Royal Pink, rose; Solo Mio, geel;
Seejmagfer, rose; zeer- laag; Andreas Hof er, rose;
Correct, rood; Chemars masterpiece, lila blauw,
groot; Frau Ida Mansveld, hard geel, Goldene Sonne,
geel in oranje overgaand, Marie Muray, oranje; Uls-
water, donker zalm; Prins Carnaval, rood met wit.
Een collectie, waar men wel een keuze uit kan
doen.
Dan zien we nog een afdeeling van den heer P.
Glas uit Broek op Langendijk, die met een keur-
coitectie cactussen komt.
Wat opstelling en groepeering betrof, niet dan lof.
Het komt ons voordat dit bij deze planten een
moeilijk werkje is. Ongeveer 500 verschillende soor
ten Opuntia's en Cereusen, waaronder van meer dan
een meter lengte, zagen we daar staan.
Verschillende bolcactussen, met zeer lange door
nen, of geheel behaard, een keur van verscheiden
heid.
De cactusliefhebbers konden hier genieten, en
hoevelen er zijn die zich voor deze planten interes
seeren, bleek wel door het drukke bezoek welke deze
stand genoot.
We zeggen dan ook zeker niet te veel, dat deze
stand behoorde tot de mooiste en interessantste
van de tentoonstelling.
Heeft men alles bezien, dan eerst een kopje thee
gedronken op 't toneel, dat als heetuin is ingericht,
waar alles wordt geserveerd door nijvere dames
handen, terwijl de gezelligheid wordt verhoogd door
zeer afwisselende plaatmuziek.
Gisteravond was de zaal meer dan vol met be
zoekers, hetgeen zeker ook wel zijn oorzaak vond in
het feit dat de gemengde Zangvereeniging „Cres
cendo" van Noordscharwoude zou Concerteeren.
voornaamste getuigen inde zaak Leuvensteyn. Maar
wanneer ik terug ben weet ik niet Als het lang duurt
moet Snuf me maar komen halen.'
En haastig verliet hij het vertrek.
Het perceel in de tweede Oosterparkstraat waar,
blijkens door de politie verstrekte opgave, zuster
Robert moest zetelen, was een van die bovenhui
zen, zooals men die in de oudere buitenwijken van
Amsterdam bij duizenden aantreft.
Toen de chauffeur van de taxi welke Wils had
gerequireerd om vlugger op de plaats van bestem
ming te zijn, langzaam rijdende uitkeek naar het
huisnummer, dat hem door zijn passagier was op
gegeven, viel zijn oog van dezen laatste reeds op
een groot emaille "naambord, waarop in forsche
letters de woorden: E. Robert, gediplomeerd ver
pleegster" waren aangebracht.
Op de deur bleek bonevndien nog een kleiner
naambordje te zijn bevstigd en daarop was met
potlood geschreven: twee maal bellen.
Wils deed zulks, maar hij moest de opdracht tot
twee maal toe herhalen, alvorens een klikkend ge
luid aan het slot van de deur bewees, dat er boven
aan een touw getrokken werd.
De reporter trad het vestibuletje binnen, waar een
boodschappenmand je aan een touw, een inderwagen
en twee fietsen, die als even zoovele zwaarden van
Damocles boven de trap bengelden, hem alle uitzicht
belemmerden. Hij deed een wanhopige poging om
langs het mandje over den kinderwagen en tus
schen de spaken der fietsen doör een blik naar bo
ven te werpen, waar zich ongetwijfeld een levend
wezen moest bevinden, maar als eenig. resultaat
riep thans een min of meer krijschende vrouwen
stem: „gooi maar in het mandje" welke invitatie
vergezeld ging van eenig# nerveus schokkende be
wegingen van dit vlechtwerk.
Wils dacht er niet aan zichzelf in het mandje te
deponeeren, maar hij schrok toch even toen het
ding plotseling ratelend langs zijn hoofd suisde en
met een geweldige vaart achter de fietsen ver
dween.
Het zou dwaasheid geweest zijn het oorverdooven-
de lawaai dat het snel langs den staaldraad klim
mende mandje veroorzaakte, te overstemmen, en
de man in het portaaltje wachtte dan ook geduldig
tot het in Amsterdamsch bovenhuizen schijnbaar
I „Crescendo" zong, zooals wij dat van haar gewend
i zijn, en steeds klonk een luidklinkend applaus op,
wanneer een der zangnummers was beëindigd.
De eerste dag mag voor de dames van „W. O. L."
1 een waar succes worden genoemd, en wij zouden,
een ieder willen opwekken om vandag, de laatste
dag, de tentoonstelling nog te bezoeken.
De tentoonstelling is het tenvolle waard en men
toont daarmede de dames van „W. O. L." waardee
ring voor hetgeen zij in „Concordia" tot stand heb
ben gebracht.
Wij laten hier nog de uitslag van bekroningen vol
gen:
JURYLEDEN:
L. MALLEKOTE, Noordscharwoude.
K. van der LAAN, Alkmaar.
H. LIGTENBERG. Oudkarspel.
VOLWASSENEN.
FUCHSIA.
No.
Aantal
punten.
50 G. Schenk-Smit, Noordscharwoude, le prijs 90
53 A. Feller- de Hart Noordscharwoude le pr. 81
3 G. Swager-Hopman, Nrdscharw. 2e prijs 63
33 Juffr. Wiersma, Noordscharwoude, 2e prijs 59
51 C. Vennik Oudkarspel 3e prijs 58
COLLECTIES CACTREAE.
20 W. J. Ploeger Broek op Lanegndijk le prijs 86
29 Wed. W. Kaan, Noordscharwoude, 2e prijs 75
35 Piet Meereboer, Oudkarspel, 3e prijs 64
GERANIUMS.
50 G. Schenk-Smit, Noordscharwiude, le prijs 82
2 R. Borst-Hart Noordscharwoude, 2e prijs 71
24 C. Hemke-Butter Noordscharwoude 3e prijs 70
34 T. Bf>s-Wardenaar, Noordscharwoude, le pr. 81
56 A. Wagenaar-Kooi Noordscharwoude, 2e prijs 67
12 G. Zeeman-van der Oord Noordscharw. 3e pr. 66
COLEUS.
5 Né Ootjers Noordscharwoude, le prijs 79
29 M. Keeman-v d Abeele Noordscharw. le pr. 76
2 R. Borst-Hart Noordscharwoude 2e prijs 75
49 Molhuizen-Lammers, Zuidscharw. 2e prijs 67
53 N.N. 3e prijs 64
64 M. Visser, Noordscharwoude, le prijs 77
2 R. Borst-Hart, Noordscharwoude, le prijs 76
49 Molhuizen-Lammers, Zud.scharwoude 2e prijs 74
12 G. Zeeman-v. d. Oord Noordscharw. 2e prijs 69
60 A. Tauber-Ootjers, Oudkarspel 3e prijs 67
6 P. Deutekom-Berkhout Noordscharw. 3e pr. 66
BLADBEGONIA'S.
2 R. Borst-Hart Noordscharwoude le prijs 76
39 D. Oom-Bos Noordscharwoude, le prijs 75
35a D. Groot-Ootjers, Noordscharw. 2e prijs 74
35 D. Groot-Ootjers, Noordscharw. 2e prijs 71
44 Juffr. Frielink, Noordscharwoude, 3e pr. 66
onontbeerlijke transportmiddel het einddoel bereikt
had en eenige onverstaanbare maar verre van min
zaam klinkende woorden van de onzichtbare fee
boven aan den tarp bewees, dat deze zich van de
nutteloosheid van deze manoeuvre overtuigd had.
Juist wilde hij den mond openen om hiervan een
z.i. alleszins gewenschte verklaring te geven, toen
het mandje met nog grooteren spoed dan waarmee
het vertrokken was, terugkeerde en onmiddellijk
daarop de vrouwenstem zich weer liet hooren:
„Wie is daar nou?"
Wils kreeg nu een kans welke hij gretig accep
teerde. Met den rechter hand het mandje vasthou
dende om een nieuwe poging tot iphalen te voor
komen werkte hij zich met den linker langs den
kinderwagen heen en brulde:
„Is zuster Robert thuis?"
„Zuster Robert, zegt u dat dan direct."
Dat was het tweede ongemotiveerde verwijt dezen
morgen, maar ook dit maal achtte de reporter zich
niet geroepen tot ene weerlegging.
Boven aan d etrap klonk nu eenig gestommel, dat
zich langzaam verwijderde daarop volgde nauwelijks
hoorbaar een stem, die iets scheen te roepen, maar
eindelijk kwam dan toch de invitatie: „komt u maar
boven."
Wils voldeed aan het verzoek, kroop onder de fietsen
door en bereikte tenslotte, na een ontelbaar aantal
treden te hebben beklommen, amechtig een over
loop, waar hij ontvangen werd door een bepaald
boosaardig uitziende juffrouw, die hem van het
hoofd tot de voeten opnam en hem daarna met een
armgebaar een deur wees, waar hij zich blijkbaar
moest vervoegen. Op hetzelfde moment echter werd
deze deur geopend en verscheen het hoofd van de
verpleegster, die hem, wat minder onvriendelijk
dan de krijschende hospita, uitnoodigde binnen te
komen.
„U moet voortaan twee maal bellen" kwam de juf
frouw nog venijnig toen hij haar den rug toekeerde
„Het spijt me, dat ik u moet tegenspreken, maar
ik heb tweemaal geebld" antwoordde Wils vriende
lijk glimlachend.
De juffrouw scheen hem echter geen antwoord meer
waardig te keuren, haalde met een minachtend
gebaar haar schouders op en verdween.
(Zie vervolg vierde pagina).
