Rechtzaken
INGEZONDEN
SPORT EN WEDSTRIJDEN
OnsGourantenverhaal
VOOR DEN KANTONRECHTER TE ALKMAAR.
Strafzitting van Vrijdag 18 September.
Waarnemend ambtenaar Mr. C. A. de Groot.
Er zal in het vervolg scherp op worden gelet .en
streng worden gestraft.
Deze krachtige uitingen van den Kantonrechter
werden hem in den mond gegeven door de straf
zaak contrta den heer I. M. A. H. B. te Haarlem,
welke heer terecht stond omdat hij op 27 Juli j.l.
op den Rijksstraatweg onder Heiloo met zooveel
snelheid en roekeloosheid tusschen eenige aanko
mende auto's was heen geslipt en het verkeer op
dusdanigje wijze had gesneden", dat bijna een
aanrijding het gevolg was. Een en ander was ge
constateerd door den brig.»Titulair Tjipke Muilende
uit Krommenie, die zich op verkeerscontrole be
vond en had plaats genomen in een der aanwezige
automobielen. De heer B. ontkende zoo wel on
voorzichtig te hebben gereden als wel de hem toege
dichte snelheid van 90 K.M., daar zijn ford 1928
geen grooter snelheid dan 75 K.M. kon ontwikkelen.
Ten slotte werd de heer B. wegens bewijsgebrek
vrijgesproken, doch de Kantonrechter nam de gele
genheid te baat, den Centralen persvertegenwoor
diger te verzoeken, automobilisten en motorrijders
ernstig tegen het onverantwoordelijke en absoluut
onnoodige snelle rijden te waarschuwen.
Zijn protesten hadden nu geen waarde meer.
Bij de voortzetting van de zaak tegen Pieter de
W., een loswerkman, die zich op Zondag 16 Augus
tus in beschonken toestand had bevonden op een
bank in het Victoriapark te Alkmaar, bleek wél de
verbalisant, agent Aqricola, doch niet de heer de
W. voornemd aanwezig te zijn. welke absentie al
direct geen goeden indruk maakte. Echter, tout
sa voir est tout pardonner, nicht wahr? De verbali
sant verhaalde op bewusten datum te zijn gewaar
schuwd door eenige wandelaars, dat in bovenge
noemd park zich een dronken man bevond. Hij had
den verdachte dan ook zoodanig aangetroffen en
als de risée van een groepje kinderen. Aanvanke
lijk had hij nog getracht de W. gelegenheid te
geven zich huiswaarts te begeven, doch het bleek
dat zulks niet meer kon worden getolereerd, op
grond van een en ander werd verdachte bij verstek
veroordeeld tot f 6.00 boete of 6 dagen.
Het behaalde succes was nihil.
De heer H. B. van H., Medisch student te Alk
maar, die was geverbaliseerd door agent Staats
ter zake het wielrijden in triple alliantie in de Lan-
gestraat te Alkmaar, had bij de voortgezette behan
deling geen motief, zich zelf de hand te drukken
en geluk te wenschen met het gunstige resultaat.
Laat ons hopen, dat zijn succes bij zijn toekom
stige patiënten van meer beteekenis is. Gehoord
werd alsnog de groentenhandelaar Nic. Poot, die
als burger geheel buiten het. geding stond en kon
verklaren de drie heeren in kwestie naast elkander
ter plaatse te hebben zien rijden. Deze getuigenis
gaf overwegend den doorslag en had de veroordee
ling des heeren v. H. tot f 3.00 boete of 3 dagen ten
gevolge.
Een automobilist treft steeds een groote verant-
woordefijkh eid.
De 48-jarige heer Maurits N., 'n keurig gecostu-
meerd zakenman uit Amsterdam, wiens welverzorgd
gebit voorzien was van minstens 'n half kilo goud,
was op 21 Juli toen hij in zijn snellen wagen den
rijksweg naar den Helder bereed, onder de gemeente
Bergen, bij het passeeren van een geheele collectie
auto's met schoolkinderen, zoo onfortuinlijk een
rechts van den weg wielrijdend knaapje, de 15-
jarige Piet van Heugten, aan te rijden. Dit jonge
mensch werd daardoor ter zijde in het bermgras
gekwakt en zijn rijwiel beschadigd. Door het sterk
remmen geraakte de autó dwars over den weg en
weerd ook een dée schoolfeestawto's geraakt. De
Heer N., terzake deze ongevallen terecht staande,
ontkende het gebeurde niet, docfy noemde het een
ongelukkigen samenloop van omstandigheden. Hij
zelf zat reeds 10 jaren achter het stuur een was nog
nimmer veroordeeld. Daar de zaak echter heden
niet voldoende tot klaarheid kon worden gebracht,
werd besloten tot aanhouding en voorzetting op
16 Oct. alsdan worden nog gedagvaard, 'n brigadier,
'n hoofdonderwijzer en 'n melkcontroleur. Als het
met zulke celebateiten niet lukt, lukt het nooit.
De jachtopzieners hadden er maar wat van gemaakt
De heeren gebroeders K. en C. D., 2 visschers op
het droge te Egmond aan Zee, hadden zich op 24
Juli in de duinen van Jhr. Six, cum suis bevonden,
vergezeld van een tweetal honden, niet bepaald met
het doel om deze diertjes „uit te laten" doch wel
om ze „in te laten" met de Konijnenjacht. Ze ston
den thans voor dit gescharreel teerecht, doch slechts
een der gebroeders compareerede in persoon en had
zoo veel aan te meerken op de jachtopzieners de
Winter en Daan Koelewijn, dat de Kantonrechter
de verdere conversatie maar staakte en de zaak
aanhield tot 16 October om het afgebroken onder-
te hervatten met het hooren der verbalisanten.
De vroolijke timmerman gaf een hachtelijke
zanguitvoering.
De heer Sine H., timmerman te Alkmaar, was in
den avond van Zondag 9 Aug. zoo'n beetje in de
lorum geraakt als gevolg van genoten bierrondjes
en begaf zich omtrent het nachtelijk uur huiswaarts,
blijkbaar in de beste stemming, die zich uitte door
een, zooal niet prachtig, maar in elk geval krachtig
gezang, dat echter met weinig kunstwaardeering
werd aangemerkt als prozaisch „burengerucht" voor
welk strafbaar feit Sine thans terecht stond. De
heer H. heeft echter veel tact om met de heeren
van het gerecht om te gaan, daar men beter vlie
gen vangt met stroop dan met zure augurken. Hij
erkende openhartig, gaf een uitleg van het hoe
en het waarom en werd zeer clement veroordeeld
tot f.2,— boete of 2 dagen.
Een vermoedelijk mislukte poging om de geruïneerde
staatskas te sterken.
Een tweetal ingézetenen van het geboortedorp
van den vermaarden „Jaepie Jaepie", de H. H. E. Pr
en P. G., varieerden in den nacht van 22 Juli den
vervelenden wacht op een trauwler engagement door
met behulp van een lichtbak en 'n hondje konijn
tjes te gaan knuppelen. Welke onderneming even
wel faliekant uitpakte, zooals heden bleek uit de
verschijning van Engel P. in qualiteit van vertegen
woordiger der firma als verdachte. De heer Kanton
rechter pakte duchtig uit tegen dezen zondaar en
veroordeelde ieder tot f30 boete, 'n mooi sommetje
tot stijving van het bodemelooze rijkscentenbakje
maar waarvan wel niet veel terecht zal komen, daar
daar de veroordeelden ook de keuze hebben om zich
gedurende 30 dagen uit het gewoel der wereld terug
te trekken, waardoor de boete schuld automatisch
wordt geannuleerd.
Een duel tusschen vrachtauto en rijwiel.
De vrachtrijder Adr. K. te Bergen had op 25 Juli
'n pechdag, aangezien hij op den hoek van den
Natteweg en van Bosselaan aldaar een wielrijdsters
mej. Lina Wensma van de sokken rammeide, met
gevolg dat deze dame werd gekwetst en haar rijwiel
beschadigd. Bovendien werd nog een vervolging
ingesteld en de vrachtrijder in tegenspoed heden
bij veerstek veroordeeld tot f 12 boete of 12 dagen
vermoedelijk beleven wij echter nog een tweede
opvoering, die zal waichten op het gelukkig voorstel
van den veredediger mr. Indel, thans door griep
getormenteerd.
Op marsch naar den krententuin?
Een 49-jarig arbeider uit Castricum, Hendrik Z.,
gevoelt blijkbaar niet veel voor geheelonthouding en
werd op 8 Augustus te Limmen aangetroffen in een
stadium van alcoholvertroebeling, dat hem een j
strafvervolging ter zake artikel 453 bezorgde. Aan
gezien het niet voor de eerste maal was, dat hij
te dier zake met den Kantonrechter in kennis
kwam, vorderde de waarnemend ambtenaar drie
dagen principale hechtenis. De Kantonrechter zag
echter daarvoor thans nog geen noodzakelijkheid en
legde f8.00 boete of 8 dagen op, maar niettemin
zal de veroordeelde verstandig doen op dezen kron
kelweg niet voort te gaan, daar zij ten slotte leidt
naar de rijkswerkinrichting.
Methamorphose van een bedrijfsleider en een
fabrieksdirecteur
In de gemeente Limmen hebben een zestal gras-
boeren een kaasfabriek opgericht en als bedrijfs
leider aangesteld de kaasmaker N. Zomerdijk. Het
schijnt echter voor de instandhouding van het be
drijf noodzakelijk dat ook des Zondags gewerkt
wordt en daarvoor had nu de arbeidsinspecteur
een stokje gestoken met het resultaat dat de heer
Corn. P., gedelegeered commissaris van de ven
nootschap terecht stond wegens overtreding der
arbeidswet. De heer P. beklaagde er zich over, dat
het altijd goed was rondgeloopen, maar dat de in
spectie nu eensklaps moeilijkheden begon te maken.
Mr. de Groot, die als ambtenaar niet veergat dat
hij ook advocaat is, adviseerde van den bedrijfs
leider een directeur te maken, dan was de kous
ineens af. Besloten werd tot aanhouding op 16
October, daar de ambtenaar en Kantonrechter wel
eens 'n woordje met den controleur der A. I.,
Renooy willen wisselen.
Een goed woord vindt een goede plaats!
De duitsche machinist P. J. W. uit Haarlem had
op 8 Augustus per auto een uitstapje gemaakt naar
de wereldberoemde stad van Gort en 40 plus én
alstoen zijn wagen geparkeeerd op het pleintje
naast de groote Kerk, alwaar weetgieerige kinderen
zich vermoedelijk hadden geïnteresseerd voor de
technische werking der verschillende lampen, al
thans bleek hem, toen hij in den avond den terug
tocht naar de Hoofdstad der Provincie aanvaardde,
dat het met zijn lantaarns droeevig gesteled was.
De gedupeeerde autobestuurdeer deede zijn uiterste
best het gebrek tee verhelpen, doch kon niet ver
hinderen. dat hij te Limmen, waar steeeds een bij
zondere activiteit wordt ontwikkeld, werd geca-
lanceerd. De machinist trachtte heden in een niet
bepaald onberispeld taaltje zijn tegenspoed toe te
lichten en deed daarbij in welbespraaktheid voor
een bedienaar van een omroepstation beslist niet
onder. Evenwel vonden zijn klachten een gewillig
oor en werd verdachte veroordeeld tot slechts f 1.—
boete of l dag.
De zorgzame zuster.
Een jongmensch uit Amsterdam, Corn. V., 'n soort
onbruikbare scheepskok had op 30 Augustus te
Bergen aan Zee verboden grond (zie Art. 461) be
treden en was hem de traditioneel» convocatie uit
gereikt. In zijn plaats verscheen echter zijn zuster,
om den Kantonrechter mede te deelen, dat haar
broeder niet als geestelijk volwaardig kon worden
beschouwd. Rekening werd gehouden met deze offi
cieuze toelichting en de straf bepaald op f 1.50 boete
of 1 dag, welk bedrag door de bezorgde zus direct
werd voldaan.
De éxodus, oftewel uittocht der Castricummer wa
terleidinglijders naar de Alkmaarsche Kanton
gerechtszaal.
Het provinciaal waterleidingbedrijf, hoe voortref
felijk het zijn taak ook moge vervullen tot heil der
gezondheid van Noord-Hollands burgers en eigen
portemonnaie('n millioen pegels-reserve werd
er heden geschimpt) is ongetwijfeld ver van popu
lair bij een groot deeel van Castricum's burgerij, al
thans niet mindere dan 11 men gelieve aan dit
nummer geen extra aandacht te schenken, want
dit is niet anders dan zuiver toeval) ingezetenen
van verschillend beroep ene positie stonden hedén
terecht wegens opzettelijk verzuim, zich aan te
hebben doen sluiten en te laven aan de provinciale
waterleiding. Onder deze groote groep „verdachten"
zooals het wetboek hen minder beleefd noemt, be
vonden zich tuinders, winkeliers, 'n schoenmaker,
'n rentenier, 'n pensionhoudster en zelfs 'n brie
vengaarder uit Bakkum. Het scheen of zij een extra
autobus hadden afgehuurd en de waarnemend amb
tenaar gewaagde zelfs van een plezierreisje, doch
als dat zoo was, kon onmogelijk worden vastge
steld, wie de „flesch" in zijn bezit had.
De stemming van het gezelschap was evenwel
minder „Plezierig" en geheel vrij van waardeeering
voor het provinciaal bedrijf. Nagenoeg ieder was
volkomen tevreden met het hem ten dienste staan
de kosteloos natuurwater. De pensionhoudster had
dit op haar eigen kosten scheikundig doen onder
zoeken en kon een schitterend certificaat van deug
delijkheid overleggen, doch tot dank voor haar
moeite was zij door den gemeentesecretaris zoo'n
beetje uitgekafferd, althans minder hoffelijk beje
gend. Ieder der verschenen comparanten had na
tuurlijk zijn bezwaren. Bij de een was het de schrale
beurs, bij den ander de malaise, 'n derde verlangde
geen ander water, de brievengaarder wilde verbou
wen een de forsche heer Gerrit K., 'n waardig lid
van dit kennemer reuzengeslacht verklaarde in over
eenstemming daarmede dat hij beschikte over „reu
ze water". Een 74-jarige rentenier met een pessi
mistisch uiterlijk gaf somber en vol twijfel in de
rechtvaardigheid van de autoriteiten te kennen, dat
hij zijn drinkwater niet had laten keuren. Dat
was niks waard want het werd tóch afgekeurd, mop
perde deze waardige grijsaard. De goede Kanton
rechter had heel wat te stellen met deze score
ontevredenen en men kon zien, dat hij van harte
meeleefde, maar zijn ambtsplicht dwong hem tot
ingrijpen daar waar de wet was overtreden en
hij veroordeeelde 10 der verschenen sukkelaars aan
waterleidingmisêre ieder tot f2.00 boete of 2 da
gen, terwijl de pensionhoudster, die jammerelijk
stond te klagen, bij wijze van extra deelneming
kon volstaan met betaling van 1 gulden boete, des-
verekiezend, om het verschil eens te constateeren
tusschen particulier en rijkspension, te vervangen
door 1 dag hechtenis.
Zaken gaan zeer zeker vóór het meisje.
Een acht en(neen „hoffelljkheidshalve wil
len wij hier het juiste leeftijdscijfer niet noemen en
laten de invulling over aan de fantasie onzer ge-
eerde lezers) jarige dame, mej. Elisabeth P., van
beroep huishoudster, was op 17 Juni krachtens de
haar eervol ten deel gevallen bevoegdheid, verplicht
haar stem uit te brengen voor de verkiezing van
leden van het Alkmaarsche wetgevend lichaam, den
gemeenteraad. Ze was volkomen bereid om dezen
haar zelfs aangenamen plicht te vervullen, doch
belast met de zorg voor het tijdelijk welzijn van
eenige officieren van het Leger des Heils en dit
nobele werk hield haar zóó lang bezig, dat, toen
zij zich eindelijk opmaakte om haar kiesplicht te
vervullen, de aangewezen tijd was verstreken en een
der groepen van haar stem verstoken bleef. De na
latige kiezeres heden in staat van beschuldiging ge
steled, gaf naar eer en geweten openhartig verslag
van de verzuimsoorzaak en werd op voorstel van Mr.
de Groot wel veroordeeld, doch op haar geen strof
toegepast. Een oordeel, wijlen Z. M. Salomo waar
dig!
Een waardeloos object voor de persmuskiet.
De laatste der aanwezige invite's van de 114
behandelde zaken noemde zich een „bloeinen schar
relaar" had den aanvalligen leeftijd van 17 jaar
bereikt en was dus juridisch minderwaardig, zoodat,
van zijn overtreding door de pers geen kennis werd:
genomen noch gewag gemaakt. Het gemis zal echter.,
in deze rubriek niet gevoeld worden.
(Buiten verantwoordelijkheM der Redactie).
Koedijk, 21 September 1931.
Aan de Redactie der Nieuwe Langed. Courant-
Geachte Radactie.
Mag ik nog een klein plaatsje in uw Blad
aan A. T. Het antwoord valt mij: niet mee.
Hij zegt. van het, Boerenóomitë om daar niet
ined ete gaan daar dit oommunisties is. Ik kan
de communisten niet verdedigen omdat ik hun
leer en werk niet ken, maar ik ben 62 jaar, op
gevoed in de christenleer en ben nog lid der
Kerk, en 20 eeuwen heeft men de dnristenleer
verkondigd, heb uw naasten lief als u zelf en God
boven alles; en wat ziet men nu: Werkeloosheid,
ellende, honger, en dat in een rijke wereld van
productie en productievermogen met machtige
mechaniseering in de bedrijven om producten te
verkrijgen, een gewéldige gélldvermorsing voor
het instandhouden van moordwerktuigen om men-
schon te. vernietigen; laat men nu maar eensi
overgaan om geld beschikbaar te stellen om de
menschen voor ondergang te belhoeden. Daarom
wïl ik trachten met alle geoorloofde middelen
de ntoestand in ons tuinbouwbedrijf te helpen en
met anderen samen te werken en niet tei vragen:
Wie zijt gij maar in de allereerste plaats te
vragen: Wat en hoe wilt gij'? Hiervoor is noodig
de groote trom te roeren om onze vertegenwoor-
dgers in de bestuurslichamen op de hoogte te
brengen va nden toestand, en hun mèdewerking
te vragen.
Geachte Redactie, wij kuTinen Inier wel verder
op doorgaan, maar ik zal niet meer van u vra-
gén, en dank u voor de ruimte.
Met achting,
q. BEiETiS:.
Schoorl 1—Dj, T- 8j. 2.
Zoo is dan de lang verbeide competitie weer
begonnen. Wekenlang kwamen de diverse elftal
len meer in 't veld. Dit zal wel de groote oor
zaak geweest zijn va® de minder gunstige uitsla
gen voor D1. T- S.
De spelers van het tweede elftal gingen per
fiets naar '.Schoorl met zegge negen spelers. Eten
der spelers had geen bericht gekregen, da,t hij
ingedeeld was in het tweede en Zondag moest
voetballen. De ander had met Inern afspraak ge
maakt om gezamenlijk per motorrijwiel naar
Slchoorl te gaan. Dit was de oorzaak dat beide
spelers ontbraken. D'it was heel jammer en ook
mede oorzaak der gróote.nederlaag. Met 11 te
gen twee werd de strijd ten voordeele van Schoorl
beslist.
(Enfin jongens, niet getreurd. Laten wij zor
gen dat zulke dingen niet meer voorkomen. E|n
men kan beter in 't. begin een wedstrijd verliezen,
dab op het einde.
p. T. :S. aUitgeest a.
Uitgeest arriveerde pl.m- een kwartier te laat
Het was dan ook' over tijd toen scheidsrechter
Mol uit Alkmaar liet beginnen.
De Deetjes waren gehandicapt door net niet
meespelen der gebroeders Kuilman en het weg
blijven van Dekker, waardoor slechts vier spe
lers in de Voorhoede stonden. Todn ontwikkelt
zich een Ineel aardig spelletje voetbal.
De Deetjes hebben voor de rust wind tegen.
Uitgeest is dan ook sterker. Zij weten door mooie
doelpunten, waaraan keeper Ötsen weinig kan
doen ,met 20 voor te komen. Doch ook Dj-
komt vaak voor het Uitgeest-doel en uit één der
aanvallen, doelpunt de linksbuiten met een lis
tig boogballetje, dat juist over den uitloopenden
doelman in het net, verdwijnt. Voor de rust
brengt U. den stand op 31 door een flink schot
in den benedenhoek.
Ia do tweede helft nu D;. voor den wind speelt
en weer met zijn elven is, zijn de doelunten
sch'aarsdi. Slechts éë'nmaal wordt nog gescoord
cn wel door de gasten, die dus met 41 win
den. Veel krachtversdnil was er overigens niet
tusschen beide ploegen. Indien D>. compleet was,
zou zeker de uitslag een andere geweest zijn.
Ti.ans kunnen wij wel zeggen, dat U. door 'naar
beter geheel, de overwinning werkelijk verdiend
heeft.
Dl T. S. 3Uitgeest 3.
Ook dit was een strijd tusschen gelijkwaardige
tegenstanders. Evenals in de eerste wedstrijd dok
!nxi weer zeer fair spel, waarbij de scheidsrechter
een gemakkelijke taak heeft.
Over het verloop het volgende
Vati weerszijden wordt dadelijk flink aange
pakt. Vlug golft het spel op eh neer. D. is, de
gelukkige, die het eerste doelpunt maakt. Bij
een scherpe voorzet van rechts, ziet de linksbin
nen juist nog kans, onhoudbaar in den hoek te
schieten. Doch ook het Dj -heiligdomheeft het
soms zwaar te verduren. Keeper Jonkers staat
in laatste instantie wel als een rots in de bran
ding, maar kan toch niet beletten, dat hij voor
de rust tweemaal moet zwichten.
Na de rust weer een gelijk opgaande strijd, die
steeds spannender werd, naarmate de doelpunten,
'volgden. Was de eerste helft in het voordeel
van ,U. met 21, reeds spoedig was de gelijkma
ker daar, toen werd het 23, 33, 43, 4—4,
daarna 54 voor D:. Pardon het was wel 54,
doch scheidsrechter Mol meende wegens een over
reding dit. doelpunt te moeten annuleeren. U- is
dan de maker van het negende doelpunt, waar
door zij de strijd in een 54 overwinning voor
hun beëindigen.
Het Voetbalveld.
In dé laatst gehouden bestuursvergadering
werd besloten, een beroep te doen op spelers,1
donateurs en ieder die voor de voetbalsport voelt,
om mee te helpen het terrein zonder kosten zoo
goed- mogelijk in'orde te maken.
Daarmede is nu j.l- Zaterdagmiddag een aan
vang gemaakt. Reeds een flink stuk is veel ver
beterd. Voor het westelijk doel is de grond be
werkt en -een flinke hoeveelheid sintels er in ge
bracht voor (net beter wegzakken van het regen
water. Vervolgens wordt het geheel met een
flinke grassode bedekt. Dit zal de volgende Za
terdag nog eens worden herhaald. Als dit ge
beurd is, kan men er gerust van op aan, dat ter-
rernafkeuringen dit seizoen niet vaak zullen voor
komen.
Het is van het D|. Tl- Öl.bestuur een heel ver
standig besluit geweest ,om gezien den gelde
lijke® toestand der vereeniging, met eigen krach
ten de noodige werkzaamheden te verrichten.
Competitie-indeeling N. H. V. Bl-
Afd. B;. 2e klas: K, V. V. 3', Q|. 8,. Q. 3, Uit
geest 2, C. 8|. V. 1, Alcmaria 4, Schoorl 1,
Vrome 2, Alkmaarsche B|oys 1.
Afd, Bi- 3e MasAlcmaria 5, Alkmaar 2, Ber
gen 2, D-.T.S. 3, KjS.V. 1, Uitgeest 3, Alkmaar
sche Roys 2.
Adspiranten: Alcmaria a, Alkmaar a., Bergen-
a, Vrone a, B.T.8. a, Uitgeest a, Alkmaarsche
Blovs a, t i
DE TROMPET-SOLO.
Door JAMES VANSELL.
Dick Copper voelde zich heelemaal niet goed.
Had men hem gevraagd, wat hem nu eigenlijk
mankeerde, dan zou hij dat met geen mogelijkheid
hebben kunnen omschrijven.
Toch had hij redenen genoeg voor zijn depressie.
De eerste was, dat hij na het diner aan Jack's
Bar tien dollars had omgezet in „als van ouds het
geWone". De tweede, wel, die was moeilijker te defi-
neeren en ook veel belangrijker dan die eerste alco
holische. Die had eigenlijk al weken, al maanden
in hem gewerkt. Misschen lag het wel aan zijn
trompet. Want wat zoo gek was: den laatsten tijd,
haatte hij zoo nu en dan dat instrument. Er was
een tijd geweest, dat hij zijn glanzend koperen trom
pet aangebeden had; een tijd, dat hij het instru
ment wel eens streelde en er tegen sprak als tegen
een ouden trouwen vriend. Dat was al lang geleden,
In den tijd dat Dick voor het eerst op Broadway
speelde, toen hij zich verbeeldde in staat te zijn de
geheele wereld verstomd te doen staan over zijn
spel. Dat was in het begin, toen hij er naar had
gestreefd een ster van de eerste grootte op Broad
way te worden.
Maar zijn enthousiasme was langzaam, maar des
te zekerder uitgedoofd; zoo nu en dan flikkerde er
nog iets van op, maar met hoe langer hoe grooter
tusschenpoozen.
Soms, wanneer hij in het orkest speelde, vaagde
een crescendo in de muziek de nevels weg, die zijn
verstand omsluierden, maar alleen voor korten tijd.
Met het volgend diminuendo liep de branding, die
in hem omhoog kwam, weer terug, en vloeide zijn
leven voor telkens langeren tijd weer als een traag
zich bewegende, slijmerig-troebele rivier.
Hij schrok wakker uit zijn sombere gedachten-
schemering, doordat de stem van Bower, den diri
gent, opgehouden had met zeuren.
Allemachtig! Hij had weer zitten suffen! Als
Bower nu maar niets bijzonders gezegd had, en
geen veranderingen had aangebracht in het pro
gramma dat ze gisteren gerepeteerd hadden! Auto
matisch sloeg hij zijn partijen op: 4e trompet.
Hardman, aan de microfoon, was juist alweer aan
het kweelen, als eiken avondwe zullen dan
thans overgaan tot onze eerste foxtrott: Moon
light.
Bover hief zijn dirigeerstokje op.
Copper haatte dien man op dat oogenbük. Hij
zette de trompet aan den mond en in zijn woedende
bui blies hij veel te hard.
Brrr! Wat keek Bower nijdig! Misschien zou hij
hem daarvoor al wel ontslaan! 't Mocht wat! 4e
trompet, zij het dan in het beroemdste orkest van
Amerika! Hij kon naar de pomp loopen! Het kon
Copper niets schelen, dat heele gedonderjaag hier!
En juist omdat het hem niets kon schelen, wond
Copper zich onder het spelen hoe langer hoe meer
op.
Uit was het. Nieuw blaadje.
Copper kreeg het warm en benauwd.
De eerste saxofonist stond op en liep naar de
microfoon voor zijn solo. Bower zwaaide weer: een,
tweeCopper zette een halve maat te vroeg in.
Bower werd vuurrood en de anderen keken Copper
verwonderd en bezorgd aan. Dat beteekende ont
slag. In het meest geperfectionneerde orkest van de
wereld mocht zooiets niet gebeuren.
Copper ergerde zich geweldig, en aan alles.
Nu weer het meest aan dien saxofonist.
Die kerel kende er geen steek van!
Ze speelden een langzame „blues" en die man
„voelde" het niet. Hij blies huilerig en met een
van tranen oververzadigd geweeklaag. Het was af
schuwelijk! Zouden nu al die luisteraars niet kun
nen hooren dat dit niet een „echte" „blues" was?
O, kerel, hou op! Gelukkig, het is uit.
Omslaan. Het volgende nummer was er wéér een
met een solo voor den saxofonist. Omdat hij zoo
even zoo geblazen had en de luisteraars hem natuur
lijk nog eens wilden hooren.
Een, twee, daar gingen ze: een Quickfoxtrott.
Hé, dat was nog eens wat: een schitterende „in
troduction" en een zuiver jazz „verse". De opzwee-
pende syncopen stegen en daalden, hun rythme
steeg Copper naar 't hoofd. Hij transpireerde. Hé,
wat was het warm!
Plotseling was het hem, alsofeen gespannen draad
in zijn hoofd knapte. Zijn collega's, Bower, de heele
studio, zag hij voor zijn oogen ronddraaien. Die on
muzikale vervelende snoeshanen, hij zou ze leeren!
Hij lapte ze allemaal aan zijn laars, hij verachte
ze, de heele boel: Bower, het „beste orkest van de
wereld", de millioenen luistervinken, allemaal! En
hij zou het ze toonen ook!
Hij stond op en liep naar de microfoon. Juist wilde
de saxofonist zijn instrument aan de lippen bren
gen om bij het „chorus" in te vallen, maar Copper
duwde hem opzij, zette de trompet aan en blies
blieszooals hij zijn leven nog niet geblazen had.
Muziek, echte jazss, waanzinnige maar opzwee-
pende jazz, onmelodieuze maar meesleepende klan
ken, wild maar prikkelend rhytme vond zijn weg
door de microfoon, trilde in den aether, weerklonk
bij millioenen luidsprekers. Wilder en wilder klon
ken de koperen tonen in de studio, tot de climax,
toen werd het geluid zachter, vleiender, betoove-
render, nog zachter, weemoediger, klagend, tot het
in mineur wegstiérf.
Het orkest zat stomgeslagen. Bover was spierwit
Hij opende zijn mond al om te spreken, maar be
dacht zich plotseling, dat ze in de studio waren, en
elk woord over geheel Amerika te hooren zou zijn.
Hij zweeg met zichtbare moeite en hief met tril
lende hand zijn dirigeerstokje op om het vol
gende nummer te laten beginnen. Geheel automa
tisch keerden de orkestleden het blaadje om en
speelden de noten die daarop stonden.
Copper stond nog steeds stil. Wat hij gedaan had,
drong eprst nog niet geheel tot hem door, totdat het
als mokerslagen in zijn brein hamerde: de reputatie
van het beste orkest van de wereld verguisd, de
omroep belachelijk gemaakt. Afwisselend werd hij
ijskoud en gloeiwarm. Toen hij voelde, dat hij de
macht over zijn beenen teruggewonnen had, draaide
hij zich om en verliet de studio.
Hoe hij buiten kwam, wist hij niet.
Hij stond plotseling op straat, waar hij het op
een loopen zette, hoe langer hoe harder, tot hij
thuiskwam. Hij gooide zich gekleed op bed en
huilde zichzelf als een klein kind in slaap.
Den volgenden morgen werden er verscheidene
telegrammen bij hem thuis bezorgd, die vrijwel
allen eender luidden:
„Bied U plaats 1ste trompet in mijn orkest aan
stop. Uw salaris kunt U zelf noemen."
