Uit den Omtrek
BeeMmhen
SINT PANCRAS.
Naar wij vernemen is de heer A. Pool, tweede be
steller der posterijen alhier, als eerste besteller be
noemd te Andijk.
In de plaats van den heer Pool zal dan ambts
halve komen de heer Tj. Koelemeij Sr., thans hulp-
besteller alhier.
SINT PANCRAS.
Burgerlijken Stand over de maand September.
Geboren: Pieter Jacob, zoon van Jacob de Wit en
Trijntje Groen. Hiltje, dochter van Willem Hoek
stra en Dieuwke van Dijk.
Overleden: Pieter van Stipriaan, 88 jaar, wedn.
van Bregtje Sieuwers, eerder van Gaske Koelemeij.
SINT MAARTEN.
Vrijdag vergaderde ten huize „Rust en Lust
alhier de afdeeling van „Het Witte Kruis".
Voorzitter opende met een welkom aan de aan
wezigen er zijn spijt bij uitsprekende dat zoo weinig
belangstelling werd betoond voor de afdeeling en
dat vooral de leden van het dorp dit wel meer
konden toonen door vergadering bezoek, temeer
daar thans reglementswijziging in behandeling
Hierna kreeg de secretaris gelegenheid de notulen
der vorige vergadering te lezen, welke onveranderd
onder dankzegging werden goedgekeurd en getee-
kend.
De rekening, nagezien door de heeren D. Swart
en D. A. Blom, werd goedgekeurd met een ontvangst
van f 969.88; op Boerenleenbank f535.81 maakt
samen een bedrag van f 1505.69. Uitgaaf f 1036.30,
totaal bezit f469.39.
Bij veerkiezing bestuur werd bij acclamatie her
kozen de heer J. Schermerhorn voor de vacature
D A. Blom de heer P. Breed, voor de vacature de
Vries de heer D. A. Blom en voor de vacature Not-
telman de heer K. Kalf Jr.
Tot leden voor het nazien der rekening 1932 wer
den gekozen de heeren P. Breed, A. Brak en P.
Heneweer. A
Als afgevaardigden naar de op Dinsdag 6 October
te houden algemeene vergadering te Amsterdam
werden gekozen de heeren A. Klerk en T. Rens en
tot plaatsvervangers de heeren K. Wit en A. Brak.
De heeren, genoemd bij al deze verkiezingen en
benoemingen, ter vergadering aanwezig, namen
allen hunne benoeming aan.
In bespreking kwam thans het bestuursvoorstel
„Wijziging Reglement". Voorzitter gaf een toelich
ting waarom wijziging hiervan noodig was hetwelk
hierpo neerkwam, dat wij door onze afdeeling geen
uitzending van t.b.c. patiënten kunnen bewerkstel
ligen daar het steeds noodzakelijk bleek, om de
Provinciale subsidie hiervoor te krijgen, dat de af-
deeeling een wijkzuster moeest hebben.
Dit zegt voorzitter, blijkt echter niet noodzake
lijk maar is te verkrijgen door wijziging van ons
reglement.
De kosten der uit te zenden t.b.c.-patienten wor
den dan voor de helft door de prov. vergoed, terwijl
de gemeente de andere helft moet betalen.
Te Schagen zal een consultatie bureau uitwijzen
welke patiënten hiervoor in aanmerking komen.
Voor de benoodigde kosten zal een post op de Gem.
begrooting worden uitgetrokken. Deze uitzending,
zegt voorzitter vindt dan alleen plaats, als de pa
tiënt te genezen is.
Hierna kwam in behandelig de agenda voor de
a.s. Hoofdbestuursvergadering, die na ampele be
spreking de vergadering deed besluiten, vrij man
daat aan de heeren afgevaardigden te verleenen.
De rondvraag leverde niets op zoodat voorzitter
over ging tot sluiten der vergadering en de aan
wezigen hierbij dank bracht voor opkomst en za
kelijke bespreking.
SINT PANCRAS.
Vrijdag 2 October, 's avonds 7 uur, vergaderde
„Het Witte Kruis" in het café van den heer Bouw-
stra onder leiding van den heer C. Kloosterboer.
Aanwezig waren 22 leden.
In zijn openingsrede betreurd de voorzitter de
geringe opkomst, ook bracht voorzitter naar voren
de nuttige werking der vereeniging in de grieptijd
nooit toch werd er misgeloopen, veel materiaal was
in gebruik, doch we zijn ruim van alles voorzien.
Op de notulen maakte de heer Hart een opmer
king van persoonlijken aard, en keurde dit af.
Voorzitter meent dat alles persoonlijk moest
worden gedaan.
De secretaris vind dat er zand over deze kwestie
moest, en had dit geschreven uit het hart.
De heer Schuur vind dat de secretaris niets van
de geheel zaak afweet anders had hij dit niet ge
schreven, de heeren de Jong en Booy onderstreepen
dit.
De secretaris meent als hij dit niet mag, te moe
ten bedanken.
De heer v. d. Wal meent dat we hier zijn geko
men om de gemeenschap te dienen en stelt voor
om over te gaan tot de zaken.
Ingekomen stukken en mededeelingen.
De heer W. Gootjes is opgenomen in een sanato
rium.
Juffrouw Kliffen is naar Heideheuvel te genezing.
Tot ons leedwezen moesten 3 leden worden ge
schorst wegens wanbetaling.
Benoeming afgevaardigden.
6 October zal te Amsterdam de Algemeene Ver
gadering worden gehouden.
De heer de Jong stelt vóór om eerst de beschrij
vingsbrief te behandelen, wat wordt toegestaan.
De heer G. Booy Az. vraagt of er nog nadere ge
gevens zijn over Vechtoever.
De voorzitter antwoord dat de financieele toestand
daar slecht is, en door andere sanatoriums moet
worden bijgestaan.
De voorzitter bespreekt de salarissen van het
Hoofdbestuur en vind deze verbazend hoog.
De heer van der Wal meent dat als wij niet weten
wat er voor mooet worden gedaan, wij niet kunnen
oordeelen.
De heer Schuin. Alle hoofdbestuursleden hebben
het als een bijbaantje, doch 't geeft op zich zelf een
reuze tractement.
De verkiezing voor het Hoofdbestuur geeft veel
stof tot besprekingen, de een wil deze de ander die
candidaat naar voren brengen ten slotte wordt be
sloten dat de candidaturen van Dr. Michels; C. de
Groot en iviej. Bakker zullen worden gesteund.
De afgevaardigden krijgen over de volgende pun
ten vrij mandaat.
Benoeming afgevaardigen.
De heer Hart wil bij acclamatie den voorzitter
benoemen, doch dit mag niet volgens reglement.
De stemming bracht uit dat de heer C. Klooster
boer met 16 stemmen werd gekozen.
De heer Kloosterboer dankt de vergadering m
het in hem gestelde vertrouwen en neemt de be
noeming aan.
Als plaatsvervanger wordt gekozen G. Booy Az.
De heeren H. Olie en C. de Jong worden benoemd
als rekening nazieners over 1931.
Rondvraag.
De voorzitter doet de mededeling dat de Heer
D. de Goede Sr gratis zand disponibel stelt indien
dit door den dokter wordt bevolen voor ernstige
ziektegevallen, wat dankbaar wordt aanvaard.
De heer Groenenberg laakt het harde rijden trots
waarschuwingsborden.
De heer Schuin vraagt hoe het staat met het
vervoer van zieken, het Witte Kruis geeft toch re
ductie, en hoe staat het met minvermogenden.
Door verschillende sprekers wordt hier breed-
voeri over gesproken, waarin naar voren komt dat
Witte Kruis en Ziekenhuisverpleging tegenover
81 De^heer de Jong wil dat „Het Witte Kruis" po
gingen doet tot oprichting „Vacantie Kolonie".
Is reeds eerder aangewerkt zegt secretaris en zal
reeds binnenkort voor elkaar komen.
Hierna sluiting.
ALKMAAR.
Optreden van het „Dresdener Kreuzchor" op 12
October a.s. in de Groote Kerk te Alkmaar.
Aangezien er waarschijnlijk zelfs in dezen
tijd nog wel muziekliefhebbers gevonden zullen
worden, die dit wereldberoemde koor beslist willen
hooren, dat in 1927 in dezelfde kerk voor een 1300
menschen heeft gezongen, volgen hier eenige bij
zonderheden.
Het koor dateert al uit de Middeleeuwen, n.l. uit
omstreeks 1200. Omdat het in de Kruiskerk zong
kreeg het de naam van Kruiskoor. Het was van
ouds een knapenkoor. De jongens kregen al gauw
een opleiding in een school, de Kruisschool („Kreuz-
schule") genaamd, waar zij onderwijs ontvingen in
het Latijn en n de muziek. Reeds in de 16de eeuw
was er een vaste cantor en werd het zingen op
straat afgeschaft. t
Wel is in de zeven eeuwen van zijn bestaan veel
in het koor gewijzigd, maar nog altijd is ongeveer
de helft van de leerlingen in de school gehuisvest
om daar dan kosteloos onderhouden en opgeleid
te worden. Geen wonder, dat men steeds hooge
eischenaan de leerlingen stelde! Dat Richard Wag
ner, de bekende componist, één van die leerlingen
was, zegt genoeg.
Op Zon- en Feestdagen en op Zaterdagavonden
vóór de vesper zingt het koor nog altijd in de Kruis-
1 kerk te Dresden. Vaak luisteren dan duizenden naar i
hun zang.
Het koor maakt nu van 21 September tot 17 Oct.
een groote concertreis door ons land. Blijkens critie-
ken uit verschillende steden (Utrecht, Leiden, Den
Haag) werden de concertgangers buitengewoon ge
boeid en ontroerd. Uit deze critieken spreekt be
wondering, ja ontzag voor zangers en leider. De sa
menzang onder den cantor Rudolf Mauersberger
was vaak ongeloofelij k.
Dit kerkconcert gaat uit van de „Vereeniging voor
internationaal Jeugdverkeer", die contact en daar
door beter onderling begrip wil tot stand brengen
tusschen de jeugd uit verschillende landen. Waar
het batig saldo echter ook ten goede komt aan de
noodlijdende jeugd in Roergebied en Rijnland en
dus ook voor een liefdadig doel wordt nagestreefd,
zal men er des te meer voor voelen, deze bijzondere
avond niet te laten voorbijgaan.
Het concert, dat half acht begint, is ongeveer
half tien afgeloopen. De zang zal worden afgewis
seld door orgelmuziek, te spelen door den Alk-
maarschen organist Pieket Weezerik.
HEER HUGOWAARD.
Jan Groot, de Jager.
Als een bijzonderheid kan worden medegedeeld,
dat door J. Groot Cz„ in onze gemeente algemeen
als Jan Groot, de Jager, bekend, heden voor de
vijftigste maal een groote jachtacte in ontvangst
werd genomen.
Groot, die de 73 zeer dicht nadert, beschikt nog
over een vlugheid en kracht, die menige jongere
hem benijden zal, en die hem de breede slooten in
den polder nog steeds met gemak doen nemen.
De gouden van vroeger, toen de Waard nog voor
De gouden tijd van vroeger, toen de Waard nog
voor een groot gedeelte met bosch bezet was, waarin
houtsnip en haas een welkom toevluchtsoord von
den, terwijl in de dulerige wallen langs de toen niet
zoo goed als thans onderhouden graslanden menig
watersnipje te verschalken was, is echter voorbij.
De voornaamste buit bestaat uit een enkele haas,
terwijl mede eendvogel en snip steeds schaarscher
worden.
VOOR DEN KANTONRECHTER TE ALKMAAR.
Strafzitting van Vrijdag 2 October 1931.
Een oppositie die geen voor- maar nadeel bracht.
Een te Alkmaar wonend melkhandelaar, die zich
volgens den eisch des tijds bedient van een vracht
auto, de heer Pieter B„ was verzocht op 24 Juli
terecht te staan wegens 'n paar door hem te Heiloo
gepleegde en geconstateerde overtredingen der mo
tor- en Rijwielwet. In de eerste plaats stak hij met
zijn melkmotorrijtuig eensklaps den straatweg over
zonder een teeken te geven, zoodat een achter-
rijdende automobilist, de heer J. H. Dyserinck, koop
man te Haarlem, met zijn wagen in aanraking
kwam en daarbij een niet onbelangrijke materieele
schade beliep. Voorts werd nog opgemerkt door den
rijksveldwachter Beekman uit Bloemendaal, die zich
in het rijtuig van den heer Dyserinck bevond ter
uitoefening der vrijwillige verkeerscontrole, dat aan
den vrachtauto een wegspiegel ontbrak. De heer B„
destijds niets verschenen, werd bij verstek veroor
deeld tot g geldboeten, een van f 6 of 6 dagen voor
den wegspiegel en een van f 15 of 15 dagen ter zake
het nalaten van een te geven verkeersteeken, dat
hij den rijweg wenschte over te steken. De ver
oordeelde kwam tegen deze veroordeelingen in ver
zet, doch was ook bij de vernieuwde behandeling
niet tegenwoordig, welke afwezigheid niet in zijn
voordeel werd uitvoordeel werd uitgelegd. Trouwens
had de geheele zaak een ongunstig verloop, aange
zien nu de straf werd verzwaard tot f 8.00 boete of
4dagen en f20 boete subsidiair 10 dagen hechtenis.
Het einde bekroond hier het doel.
1 De heer N. G. J. H„ assistent aan de bekende zui
velfabriek te Stompetoren, wiens zaak bereids op
31 Juli en 7 Augustus werd voorgebracht ter beoor
deeling van den Rechter, had heden bij de derde
behandeling allerminst reden zich over den afloop
te beklagen. Het betrof hier een weinig beduidende
aanrijding te Oudorp op 2 Juni met een voor hem
rijdende vrachtauto, die, zooals de verdachte ver
klaarde, zonder dat eenig teeken werd gegeven,
eensklaps dwars over den weg reed. Volgens den
chauffeur, die zelf niet reed, maar zich onledig
hield met de dressuur van een toekomstigen kilo
meter-vreter wat dit teeken wel degelijk gegeven
en kon de schuld der aanrijding alleen worden ge
weten aan den heer H„ die niet goed uit zijn doppen
zou hebben gekeken. Heden bleek echter bij de der
de behandeling, de waarheid van het gevleugelde
woord: „Wie wel doet, wél ontmoet! De heer H. had
namelijk destijds welwillend een voetganger als pas
sagier opgenomen in den persoon van den heer
de Nobel, destijds te Schagen en thans Haarlem
woonachtig en diens verklaring, als onbevooroor
deeld en onpartijdig getuige deed de weegschaal van
het recht overwegend overslaan ten gunste van den
verdachte, die heden van het hem tenlaste gelegde
feit werd vrijgesproken, na een daartoe strekkend
requisitoir van den heer ambtenaar.
Lage en laffe grap, gekweekt uit drankmisbruik en
baldadigheidszin!
Een tweetal „broodvechters" te Uitgeest, de bol-
lenhandelaar N. Willemse en zijn medestrijder voor
een droge boterham Cor Twisk, besloten in den
nacht van 22 op 23 Juli hun geluk te beproeven met
den levende bloemenhandel in Rotterdam en moes
ten dus al heel vroeg met hun auto op stap tenein
de tijdig op de markt aldaar aanwezig te zijn. Hun
wagen stond dus rijvaardig klaar en 'n oogenblik
onbeheerd toen zij zich naar de woning van Wil
lemse begaven, ten einde nog een partij bloemen
te halen. In dat onbewaakte oogenblik maakten
echter eenige dorpslosbollen gebruik er met den
wagen tusschen uit te trekken, ten einde een nach
telijke dronkenmansrit te maken door omliggende
dorpen. Tot het proviand behoorde een flesch met
sterken drank, men behoeft dus niet te vragen hoe
ijverig den beest gespeeld werd door dat nobele
gezelschap. Toen de auto dan ook na uren wachtens
weer in het bezit kwam van den eigenaar, bleek de
wagen vrijwel uitgesloopt, waren de ruiten ver
brijzeld, de carburator lek gestooten en wat dies
meer zij. Alléén een lege drankflesch was in het
rijtuig achter gebleven. De eigenaar dorst echter
maar geen critiek uit te oefenen uit vrees door de
I opgewonden bachanten tegen de vlakte te worden
geslagen. De handelaars waren echter ten zeerste
gedupeerd, niet alleen door de schade, ongeveer
f 50 aan de auto toegebracht, doch ook omdat voor
hen de kans was verkeken nog tijdig in Rotterdam
te komen, zoodat ook een partij bloemen als waar
deloos kon worden aangemerkt.
De voornaamste bedrijver van deze misselijke
dronkenmansgrap werd geacht te zijn, zekeren A.
S„ 'n bekend type, behoorende tot het clubje nacht
rumoermakers, dat Uitgeest op stelten zet. Tot hem
wendde de heer Willemse zich om schadevergoeding
voornamelijk omdat deze snaak zou hebben ge-
chauffeerd, hoewel hij niet in 't bezit was van een
^Toen^alsnu schadevergoeding uitbleef werd het
gebeurde ter kennisse gebracht van de politie en
omdat men niet met juistheid wist hoe men deze
handelingen moest qualificeeren, tegen gemelden
St. een strafvervolging ingesteld wegens het bestu
ren van een auto zonder in het bezit te zijn van een
rijbewijs.
Vrijdag werd deze zaak behandeld tegen St. ge
vorderd f40 boete of 40 dagen, doch de heer kan
tonrechter kon zich blijkbaar nog niet met deze
strafvervolging vereenigen en vreesde kennelijk een
echec. Besloten werd dus tot aanhouding voor on-
bepaalden tijd, teneinde te overwegen in overleg
met den heer officier van justitie of niet een ver
volging ter zake wederrechtelijk toe eigening van
den auto kans op welslagen had. In ieder geval was
een nader en meer uitgebreid onderzoek gewenscht
en nam de ambtenaar de zaak voorloopig terug,
teneinde het resultaat van deze instructie af te
wachten.
Met de beste voornemens bezield zichzelf tot een
voorbeeldig staatsburger op te leiden.
De 20-jarige Lodewijk St., uit Sint Pancras, is
een reuzeknaap met een zeer presentabel uiterlijk
maar ondanks zijn jeugdigen leeftijd helaas niet
afkeerig van drankmisbruik en knokpartijen. Amu
sementen, die hem reeds ettelijke malen in aan
raking brachten met den strafrechter, onlangs was
het ook weer leelijk mis met Lodewijk, toen hij zich
bevond bij een feestelijke gelegenheid te Oterleek,
alwaar hij de bierpot weer geducht had aangespro
ken en alstoen in gevecht raakte met eenige andere
personen, die ook niet gearriveerd waren om 'n
uiltje te knappen. De heer St. liet zich natuurlijk
niet onbetuigd en sprong zelfs op de treeplank van
een auto om de inzittenden door een geweldig ge-
beuk op de portierruiten duidelijk te maken, dat hij
met den gang van zaken niet te vreden was. Hij
stond nu terecht wegens ordeverstoring in staat van
dronkenschap en gedroeg zich waarlijk onberispe
lijk. Noemde zich slager, scharrelaar en thans wer
keloos, deelde den kantonrechter mede, dat hij nu
maar eens was uitgescheiden met die „rommelarij"
en voornemens was zich behoorlijk te gedragen,
vooral, en dit was blijkbaar de grootste stimulans
tot zijn bekeering, nu hij in het gelukkig bezit was
van een meisje. De heer kantonrechter toonde zich
dan ook verheugd over de bekeering van den eenen
zondaar, die meer vreugde geeft dan 99 rechtvaar
digen, met wieri hij zich niet heeft te bemoeien
en liet het voor dit maal bij het opleggen van f 12
boete of 12 dagen en een ernstige vermaning aan
verdachte, om zijn goede voornemens standvastig
te handhaven.
Geen roosjes zonder doornen!
Een achtenswaardig gepensioneerd boekhouder uit
Amsterdam, de heer Abram Kamminga B„ bevonü
zich omtrent 12 Augustus met zijn zoon en verdere
bestaande en aanstaande familie te Egmond aan
Zee ten einde te genieten van de heerlijkheden en
gezondheid bij paplepels, die zee, bosch en duin
hem aanbood. Onder het programma dier natuur-
genietingen behoorde ook longen en spierenster-
kende wandelingen, doch jammer genoeg waren het
weer die schrikwekkende borden met strafwet be
dreigingen, die het genot vergalde en oorzaak waren
dat de heer Abram K. B. heden terecht stond we
gens overtreding van artikel 461, het loopen over
verboden grond. De zoon Theodorus K. B. was ook
met zoo'n gewichtig proces vereerd, doch deze had
vertegenwoordiging maar overgelaten aan zijn va
der. Wat dezeen hoffelijken ouden heer dan ook
zóó goed was toevertrouwd, dat hij de meeste sym
pathie verwekte en de kantonrechter met een vrien
delijk woord zich vergenoegde aan deze zoo on
schadelijke „verdachten" slechts op te leggen fl
boete of 1 dag hechtenis.
Een motorkarretje dat op een fietspad reed.
De handelsreizenden automobilist of automobi-
liseerenden handelsreiziger H. V. te Alkmaar had
zich veroorloofd op 13 Augustus te Oudorp op den
z. g. Breelaan met zijn motorrijtuig het rywielpad
te beroeren, 'n misbruik, dat daar ter plaatse
veelvuldig voorkomt en volgens den heer V., die
heden voor dit feit terecht stond moet worden toe
geschreven aan den buitengewoon slechten toe
stand van den rijweg. De Kantonrechter kon zich
het verleidelijke, zoowel mogelijk beveiligd te wor
den tegen het beenenkneuzend, ribbenkrakend ge
rammel best indenken, doch vond daarin toch geen
vrijheid den overtreder een veroordeeling tot f4.00
boete of 4 dagen te onthouden.
Nog geen vaarwel, maar een tot wederziens.
Volgens de dagvaarding had de heer Jan Gr. Piet-
zoon te Egmond aan Zee, van beroep trawlerboot-
visschers, uitgezonderd de laatste 10 maanden die
hij als gedwongen rentenier doorbracht, zich in den
avond van 17 Augustus in het jachtveld bevonden
met wildstrikken, welke voorwerpen blijkbaar niet
in den smaak vielen van den surveilleerenden jacht
opziener. De werklooze visscher, die thans terecht
staande, ontkende botweg het feit, waarop de kan
tonrechter de conversatie eensklaps afbrak en aan
zijn cliënt beduidde, dat hij volgende week om 10
uur maar op zijn spreekuur terug moest komen,
Welken duidelijken wenk voldoende was om Jan met
bekwamen spoed te doen verdwijnen.
De rechercheur haastte zich nu den reporter te
verzekeren, dat het allerminst in zijn bedoeling
had gelegen hem of de Hollandsche politie, aan wie
men zelfs met betrekking tot deze zaak veel ver
schuldigd was, te beleedigen. Hij meende echter
aanvankelijk een collega tegenover zich te hebben
en dat had tenslotte aanleiding gegeven tot dit
misverstand. Politiemenschen, dat zou de heer Wils
in zijn intiemen omgang met inspecteur Sanders
wel bemerkt hebben, waren nu eenmaal van een
bijzonder slag, dat het gewone, burgerlijke leven
min of meer ontgroeid was en zich daarbij niet goed
meer "kon aanpassen.
De reporter vond deze verontschuldiging vrij
dwaas, maar waar de man thans weer overvloeide
van beleefdheid en met veel strijkages zijn blunder
trachtte te herstellen, riep hij den kellner om af
te rekenen en maakte hij zich gereed den recher
cheur te volgen.
Voor den ingang van het café aan de Koningallee
wachtte een zware Mercedes, waarvan de chauffeur,
Beleefd salueerend, het portier opende, toen het
tweetal naderde. De rechercheur gaf opdracht terug
te rijden naar het bureau en een minuut later
stoof de wagen de Königsallee af in de van de
Corneliusplatz.
De politieman was thans weer een en al welwil
lendheid. Met groote belangstelling informeerde
hij naar den toestand in Holland, dat hij, tijdens
eenige korte bezoeken aan Arnhem en den Haag
had leeren waardeeren, waarbij hij intusschen niet
naliet zijn gast te wijzen op de bezienswaardig
heden van Dusseldorf, die vooral in het stadsdeel,
dat zij nu doorkruisten, bijzonder talrijk vertegen
woordigd waren.
Met onverminderde snelheid raasde de wagen
over den Hindenburgwall en vervolgens door de
stille straten van de langs den Rijn gelegen villa
wijk. Daar deze in het zuiden begrensd wordt door
een klein wandelpark, dat onmiddellijk aan het
oude stadsdeel met de Alte Jakobstrasse aansluit,
verwonderde het Wils geenszins, dat het bureau
van de derde sectie zich in deze omgeving bevond.
Juist wilde hij in dezen zin een opmerking maken,
toen zijn aandacht getrokken werd door een auto,
wilke uit tegenovergestelde richting naderde en
waarvan de bestuurder zich alle moeite scheen te
geven den chauffeur van de Mercedes te beduiden
dat hij moest stoppen. Merkwaardigerwijze maakte
deze onmiddellijk aanstalten aan dezen wensch ge
volg te geven, doch Wils verkeerde over de reden
hiervan niet lang in twijfel, want bijna tegelijker
tijd wendde zich de naast hem zittende rechercheur
wien een en ander evenmin ontgaan was, tot den
chauffeur, met de woorden: „Stop even, Kurt,
't Schijnt dat Oswald een boodschap voor ons
heeft."
Inderdaad werd nu het portier van den anderen
wagen geopend door een heer, die haastig uitstapte
en snel de straat overstak. De rechercheur boog
zich met een korte verontschuldiging over Wils
heen en opende nu op zijn beurt het portier. De
andere was inmiddels de Mercedes genaderd en
wendde zich, na den reporter vluchtig gegroet te
hebben, tot diens metgezel, die in eenigszins gebo
gen houding bleef staan.
„Heb jij het proces-verbaal van de zaak-Mayer
bij je?"
Het antwoord op deze, schijnbaar zeer onschul
dige vraag, ontging Wils, want plotseling wist hij
zich van twee kanten aangegrepen en nog eer hij
een hand tot zijn verdediging had kunnen uitste
ken, voelde hij, hoe een zwarte kap op zijn gezicht
werd gedrukt en een weeë, ondragelijke lucht hem
in neus en mond drong. Slechts gedurende een
oogenblik, te kort om zelfs maar aan weerstand te
kunnen denken, drong het tot hem door, wat hier
gebeurde. Een overval.chloroform! Dan ont
spande zich de last op zijn borst. Zijn aanvallers
lieten hem losHij trachtte zijn arm op te hef
fen, doch deze scheen van lood. Nog werd het licht
door de zwarte kap verduisterd en een lichte druk
op zijn gelaat bewees, dat het ding door iemand
werd vastgehouden. Zwaar suisde en gonsde het in
zijn ooren, een gevoel van intense loomheid deed
hem alle belangstelling voor zijn omgeving verlie
zenMet een ruk zette de wagen zich weer in
voor de tweede maal op dezen morgen het restau
rant binnentrad. De ruime zaal bood nu een geheel
ander aspect dan enkele uren geleden. Van de ge
dekte tafeltjes was er vrijwel geen enkele onbezet;
haastige kelners, beladen met borden, schotels en
gerechten van de meest uiteenloopende soort, baan
den zich, tallooze malen dezelfde verontschuldiging
mompelend, een weg tusschen de gaande en komen
de gasten door en het gegons van honderden stem
men, af en toe onderbroken door het lawaaierige
gerinkel van ijlings neergeworpen messen en vor
ken, bewees afdoende, dat het niet uitsluitend een
zame zakenmenschen waren, die hier hun middag
maal gebruikten.
Tot zijn niet geringe verbazing vond Sanders
ook de tafel aan het raam, waaraan hij ongeveer
twee uur geleden met Wils gezeten had, door ande
ren in beslag genomen. Hij had er geen oogenblik
aan getwijfeld, of de reporter zou, hoe onaange
naam dat ook voor hem mocht zijn hier op hem
wachten. Dat was afgesproken en een gevoel van
wrevel bekroop hem dan ook bij de gedachte, dat
Wils, het wachten moe, besloten zou hebben elders
zijn fortuin te zoeken. Juist passeerde hem de kelner
die hen dien morgen bediend had en hoewel de
man beide handen vol had met een stapel soepbor
den en twee glazen schuimend bier, hield hij hem
staande om naar den reporter te informeeren.
Eenigszins ongeduldig, bijna onmiddellijk nadat
de vraag gedaan was reeds weer doorloopend, ant-
geen°stappen'te"ohdernemen zonder zijn voorkennis. J woordde de kelner, dat „der.^err" vetrokken was
Tot eiken prijs móest hij trachten te voorkomen '1,° hpTri w"kh*ar kwam halen.
vonden. De mededeelingen van den Hollandschen
collega, wiens achtervolging van een berucht land-
genoote geleid had tot de ontdekking van een ver
blijfplaats van misdadigers, die met eenige reden
verdacht konden worden van een serie in de om
geving van Dusseldorf gepleegde en tot dusver on
opgehelderde inbraken, hadden niet nagelaten eeni-
gen indruk te maken op den dienstdoenden com
missaris, die onmiddellijk eenige zijner beste speur
ders liet ontbieden om de te treffen maatregelen
gezamenlijk onder de oogen te kunnen zien.
Unaniem was men van oordeel, dat het wensche-
lijk was den terugkeer van rechercheur Evertsen
af te wachten, alvorens zelf in te grijpen. Wellicht
was de rechercheur erin geslaagd nadere bijzon
derheden met betrekking tot de bewoners van het
geheimzinnige pand te weten te komen, welke bij
het verdere onderzoek of een eventueele noodzake
lijken overval van belang zouden kunnen zijn.
Sanders stelde echter onmiddellijk de voorwaarde,
dat zijn belangen, welke vrijwel uitsluitend betrek
king hadden op de faits et gestes van de pseudo
verpleegster, door het optreden der Dusseldorfsche
autoriteiten niet zouden worden geschaad.
Hij begreep zeer wel, dat men hier op het hoofd
bureau meer interesse had voor de bewoners van
het perceel in de Alte Jakobstrasse dan voor de
zaak, die hem naar Dusseldorf had gevoeord en het
leek hem daarom geenszins overbodig zijn buiten-
landsche collega's op het hart te drukken vooarl
dat de pseudo verpleegster er de lucht van kreeg, I
dat zij gevolgd werd en, afgaande op den, in dit
verband min of meer bedenkelijken dienstijver van
Duitsche rechercheurs, leek hem dit gevaar geens
zins denkbeeldig.
De toezegging van den commissaris, dat niets
,._dbuiten hem om zou worden ondernomen, stelde hem
bewegingFluisterende stemmen, onverstaan- tenslotte gerust en als resultaat van de besprekin- --------nn rirlp kwar-
bare woorden, die langzaam wegstierven, drongen gen kwam men voorloopig overeen, dat Sanders j bewoordingen mede, _dat_ WUs^ ongeveer^ drie kwar
met iemand, die hem blijkbaar kwam halen.
Als een schok trof Sanders deze mededeeling.
Toen de kelner, nu bevrijd van zijn last, weer naar
het buffet draafde, drukte hij hem een geldstuk in
de hand, hetgeen zijn uitwerking niet bleek te mis
sen. De dienende geest bleef nu uit eigen beweging
staan en alle ongeduldige bezoekers, die hij met een
minzaam „ik kom zóó bij u" of „direct meneer"
den mond snoerde, ten spijt, deelde hij nu in korte
Sanders op het oorlogspad.
Inspecteur Sanders had op het hoofdbureau van
politie, waar hij zich bij de afdeeling „Krimminal-
polizei" vervoegd had, een dankbaar gehoor ge
weer naar Hotel „Zweibruckenhof" zou gaan om
daar den terugkeer van Evertsen af te wachten.
Met dezen zou hij zich dan wederom aan het hoofd
bureau vervoegen, waarna verdere maatregelen in
gezamenlijk overleg zouden kunnen worden vast-
Het lunchuur was reeds aangebroken, toen hij
tier, nadat Sanders vertrokken was, het restaurant
verlaten had met een heer, die zich aan hem had
voorgesteld. Beide waren dat had hij duidelijk
door het raam gezien in een groote luxe auto
gestapt, welke de richting van de Corneliusplatz
was opgegaan.
(Wordt vervolgd).
