NIEUWE
Nieuwsblad v. Holl. Noorderkwartier
No. 137
40e Jaargang
Hui UIMl. - htelm 1.1. KM. - hml Noardschirwoiidt.
De komende Feestdagen
Binnenlanclsch Overzicht
raroon n^QMMD^AAL KóriT^DONDERDAG 19 NOVEMBER 1931
DEZE COURANT VERSCHIJNT
DINSDAG DONDERDAG
en ZATERDAG.
Abonnmentsprijs:
per 3 maanden 1.15.
ADVERTENTIEN
Van 1—5 regels 75 cent;
elke regel meer 15 cent.
GROOTE LETTERS
NAAR PLAATSRUIMTE.
f -Als de eerste dagen van Dteoember in het zid.it
kiomen, wordt de ziel van den menseh met blijd
schap vervuld en harten zoowel aïs beurzen
openen zich om van 'naar rijkdom mee te deelen
aan anderen. Toen in het Inart van den uitgever
van idit blad de vóór-Dleeembersche snaren aan
het trillen raakten, ontbood hij ons, trouwen me
idewerker, bij zich, en nadat (nij zijn beurs voor
onze verbaasde oogen had uitgeschud, sprak hij
met zijn zonnigsten glimlach op het gelaat:
„Steek dit bij je, vertrek naar Schiphol of Waal
haven en verschaf je bij de K;.L/.:M. een re-
tourtje-Spanje. Zoek daar St. Nicolaas op en
interview hem speciaal voor ons blad over
zijn voornemens bij zijn aanstaand bezoek aan
ons land. j
D:aar we uit ervaring wisten, dat men van een
royale bevlieging van den „baas" snel moet pro
fiteered, vóór hij weer spijt krijgt, schaarden
we de duiten bijeen en holden we het' kantoor uit.
Drie volle dagen hebben we den uitgever in
angstige onzekerheid gelaten over het lot en de
bestemming van zijn beursinhoud, maar toen
daagden we weer op, en w|e waren werkelijk in
Spanje geweest. Eir bestaan geen afstanden meer
tegenwoordig.
Waar we den goeden Sint hebben getroffen,,
moeten we voorloopig nog geheim houden met
het oog op de eigenaardige politieke verwikke
lingen in Spanje. St. Nicolaas houdt er zich
n.l. schuil voor de politieke agenten. Voor het
speurdersoog echte rvan een "Nederlandscjn jour
nalist kon de toevlucht van den ouden bisschop
nie tverborgen blijven. De ontvangst was overi
gens allerminzaamst.
Nadat we ons volgens het protocol op één knie
hadden geworpen en den bisschoppelijken zegel
ring hadden gekust, pakte de brave grijsaard
ons bij den schouder en zei:
Ziezoo, doet u nou maar weer een beetje
gewoon.
stamelden we Uwe Hoogheid Ex
cellentie is bijzonder
Zeg maar kortweg Sinterklaas tegen me.
Nou, dat stelde ons reuze op ons gemak.
Is het hier werkelijk zóó ernstig, Sinter
klaas, dat u zich schuil moet houden?
Ja, mijn zoon, maar dat gaat wel over.
lElkje 'geboorte gaat met weeën en vaak met
naweeën gepaard en waar de Spaansche republiek
geboren is uit een monarchie, die al een beetje
hoven de jaren wasEjnfin, u begrijpt! De
republikeinsche baby 'heeft nu wat last van
krampjes ,maar als het itl het leven kan blij7
ven, zal dat alles wel beter worden.
Als ze u !nu vinden, Sinterklaas, moét u
d'r dan uit?
Misschien,misschienZe weten op het
oogetoblik nog niet goed, wie ze kwijt willen
en ook niet hoe. Maar zelfs een tijdelijke ver
banning zou me hard vallen
Oh, moodigden we vlot, dan moet u maar
bij ons komen. U weet, Nederland is door de
eeuwen heen berucht geweest om
Ik weet het, mijn zoon, maar je begrijpt,
dat ik dit land, waar de citroenen groeien
Dia's jammer, citroenen groeien bij ons niet.
Maar we hebben knollen en die verkoopen we
aan de liefhebbers wel eens voor Citroenen. En
kersen.
Kersten Is dat niet die
Juist, Sinterklaas, precies! We maken hem
voorzitter van de Cpmmissie voor Ontvangst. Hij
is de eenige, die nog een hooge hoed heeft.
Om kort te gaan: Sinterklaas houdt zijn home
voorloopig nog in Öpanje, maar zijn jaarlijksche
bezoek aan ons land mogen we tegen den 5en
December zeker tegemoet zien.
Hebt u nog bijzondere plannen? zoo
vroegen we hem.
Plannen Vertel mé eerst eens iets over de
situatie in Nederland. Hebben de zakenmenschen
mijn pad al zoo'n beetje geëffend? Hebben ze
flink van den toren laten blazen? Hebben, ze
de menschen oegeerig gemaakt naar al dat aar
dige, schoone en nuttige, dat ze hebben te bieden'.
Houd op.' Sinterklaas. U weet het misschien
nog niet, maar bij ons hebben we crisis-en-ma}-,
laise-en-slechten-tijd-en-sombere-perspectieven en
dreigende-van-dit^en-van-dat
Zoo, zoo! Alles dus nog hetzelfde. Zwaar
op de hand, jaL i
Ejn daarom adverteeren ze maar zoo weinig
'mogelijk, de winkeliers. Bezuiniging! Jawel, het
zal er nog van komen, dat ze de winkeldeur slui
ten om op d'r eigen schoenreparatie te bezuini
gen. Ze bezuinigen zóó, dat de klanten niet meer
weteto, wat ze 'te köo phebben. Diie klanten toel-
pen zich zelve dan ook maar. Ze halen zelfs
geen zeep meer in den winkel, 'doch wassdaen
zich de haren met benzine, spiritus of petroleum
aether. En gaan dan in vlammen op,
Ik ken dat! De menschen maken elkaar al
lemaal ziek met d'r geklaag en gesteun. D.e tijden
zijn nergens goed, maar daarom juist is het zoo
jioodig, dat door verdubbelde cotie en door een
levendige reclame de geest van handel en ver
tier wordt levendig gehouden. Denk je, dat ik
ofP tien 5en Diecember zoo'n succes zou hebben,
als ik tevoren niet eens begon met zoo nu en dan
wat pepernoóten te strooien Wat voor mij die
pepernooten beteekenen, dat zijn de advertenties
voor den winkelier. Strooien moeten de zaken
menschen, 'net publiek porren, dan komt de goede
geest weer terug. Tegen 'de ziekte der maat
schappij is geen beter middel denkbaar dan de
methode-Cioué. Die suggereerde zich elk' oogett-
iblik van den dag: ik voel me al wléér beter, nóg
lekkerder, nóg
Van Coué en zijn methode had de goede Sint
toog méér te vertellen, maar dat bewaren we voor
de volgende week. r
Ons Weekpi*aatje
luister en glorie.
vak, zouden we haast zeggen. Een vak overigens,
We behoeven elkaar niet onnoodig op kosten waar men "iet rijker mee wordt. Toch wordt deze
te jagen ,maar het zijn juist die kleine attenties
etn kleine verrassingen, die de vriendschap on
derhouden, verlangende kinderharten bevredigen,
ecu bj ij den lel wekken op anders zoo zo-gVijke
gezichten, vriendschaps- en familiebanden ver
sterken door de verhooging der intimiteit,
bezigheid niet altijd even deskundig beoefend. Dat
hebben de gemeentebesturen van zich zelve ervaren,
toen zij hun goede hart lieten spreken ten opzichte
van de land- en tuinbouwarbeiders en derzelver
bazen. Die gemeentebestuurders verleenden toesla
gen op loonen, als daarmee werkgelegenheid kon
worden geschapen of behouden. De regeering heeft
ze thans op de vingers getikt en indien men de
En wat een prachtige'gelegenheid bieden ons j moving'van den*men
aie dagen om ons goede hart eens te laten spre- de logica van diens redeneering niet ontkennen...
ken tot degenen, van wie we de omstandigheden 1 Zulke individueele hulpverleening, zegt hij, hoe goed
De groote bekoring van den winter is de hui
selijke gezelligheid, het intieme samenzijn aan
huiselijken haard enn bij lamplicht, als daar
buiten: ©en barre natur in gure vlagen uitwoedt.
De winter echter duurt lang, ja zou te lang
duren, als in zijn midden - niet de trits van
feestdagen omsloten werd gehouden Sinter
klaas, Kerstmis en Nieuwjaar waarheen we
vol verwachting blikken, omdat de wintered,ie
gezelligheid in die feestdagen culmineert. Zijn
ze eenmaal voorbij, dan hebben we ons, ook
met den winter leeren verzoemen, omdat we de
schoone lente dan vjóór ons weten.
Zander den glans der genoemde feestdagen
zou de winter inderdaad te somber wezen. Is
het dan wonder, dat duizenden zich afvragen,
wat ze met Sinterklaas, Kerstmis en Nieuwjaar
te wachten staat? Wat ze kunnen doen om die
?dagen voor zich en de hunnen in hun oude luis
ter te vieren?
Vele zakenmenschen vooral, zijn in dat op
zicht wéinig optimistisch. D|e tijden zijn slecht.
Eh tal van loontrekkenden praten juist eender.
Wel is er tenslotte slechts één op tien hunner
werkloos eh zou slechts die één met recht kun-
hen klagen, maar het klagen zit ons in het
bloed en daarom doen die negen anderen van
den weeromstuit mee. Die klagen dan maar over
de slechte vooruitzichten.
Zoo de a.s. feestdagen" van hun luister zullen
inboeten, zal dat minder om de noodzaak zijn,
dain wel voortkomen uit de gesuggereerde som
berte vain geest. Het zou dwaas zijn om te ont
kennen, dat er een crisis bestaat en ontstellende
werkloosheid heerscht, maar daarnevens staat het
as een paal boven water, dat de zaken er lang
'niet zoo hopeloos voorstaan, als we elkander
wijs maken en napraten. Een paar feiten
Gaat ze des Zondags maar eonstateeren op
de voetbalvelden, waar tienduizenden met een
lach Inuh offer brengen aan den bruinen afgod.
Loopt 't's avonds tegen het aanvangsuur der
voorstellingen maar eens langs de ingangen der
bioscoopen in de groote steden.
Laten we u vertellen, hoe ook in het' afgeloopen
sezoen de kermissen „vlot" zijn verloopen in
ons land en alleen in de Znandamsche kermisweek
f70.000 aan snoep en vermaak werd besteed.
Weet dan b.v. ook, dat het circus-Sarassani
in enkele weken tijds een ton gouds aan verma
kelijkheidsbelasting in de gemeentekassen deed
vloeien en ten behoeve van eigen exploitatie
ruim een hal fmillioen incasseerde.
Tien mille moesten enkele voetbalwedstrijden
op j.l. Zondag opleveren ter subsidieering van
de uitzending van athleten naar de Olympische
Spelen. Zonder twijfel is het geld binnengekomen.
Al is de nood van velen groot, de massa der
bevolking heeft nog geld genoeg voor allerlei
verzetjes eh 'pretjes, die we haar overigens ook
volstrekt hiet misgunnen.
Maar als duizenden en duizenden onzer voor
alle hierboveh genoemde zaken nog zooveel geld
over hebben, dan mogen ze aan Üe viering der
komende feestdagen ook niets ontnemen van oude
dan inderdaad zorgelijk weten. Niet door het
pliehtsbewuste gebaar, waarmee we offeren aan
de vereenigingen van weldadigheid, maar door de
welwillendheid, die we als menseh tot menseh
kunnen betoonen. Als menseh tot mensdn en
toch onpersoonlijk, door het verbergen van onze
persoonlijkheid achter de onpersoonlijke figuur
van een weldoenden Sinterklaas of een vrede-
neil brengend Kerstkind.
Klaagt niet zoo luide, gij, zakenlieden! Maar
wekt luide ein exploiteert het goede hart der
'menschen ten hunne behoeve, ten behoeve van
anderen en ook va nu zelve.
Eir is nog wel geld onder de menschen, dat
bewezen we hiervoren. Maar men moet het uit
hun zakken weten te kloppen. Terwijl gij jere-
ntieert over den slechten tijd en het elkaar na-
babbelt, dat er geen geld meer onder de men
sehen is, komt hier een Duitscher met een tent,
wat beesten en... een suggestieve reclame. En
die Duitscher incasseert hier een half millioen
Hollaiidsche guldens.
I Laat het u een les zijn.
Een algemeene Nederlandsche bededag.
Werkloos, tien kinderen, geen steun.
Staking in Twente. Geen roofover
vallen?
Ons volk moge al verdeeld zijn in velerlei politieke
partijen en in nog meer kerkelijke richtingen, die
zelfde verscheidenheid heeft het ook veel verdraag
zaamheid geleerd, zoodat men elkaar zonder veel
moeite weet te vinden en te steunen, als de nood
eendrachtig samengaan eischt. Nood is er op het
oogenblik zeer zeker en waar alle economen tot
heden falen in het vinden van middelen om de
economische wereldstructuur te verbeteren, daar
pleit het voor den goeden geest van ons volk, dat
het thans in al haar godsdienstige schakeeringen
samenwerkt om in één machtige smeekbede den
hemel geweld aan te doen en van de Goddelijke
Voorzienigheid een herstel van het maatschappe
lijk lijden des volks af te smeken, voor zooverre dat
met een hooger heiel vereenigbaar zou zijn. Pro
testanten, Katholieken en Joden, allen zullen op
Zondag a.s. in hun kerken of synagogen bidden om
uitkomst, ieder op eigen wijze en met eigen woor
den, maar allen met eenzelfde intentie en tot den
zelfden, den éénen Heer aller volkeren. Dat feit
is op zich zelf al bemoedigend, want een volk, dat
het geloof en vertrouwen in haar Schepper nog niet
heeft verloren, zal niet vergaan!
Toch zou alle vertrouwen ijdel zijn, als de menseh
intusschen niet alles deed, wat in zijn vermogen is
om de huidige moeilijkheden te bestrijden en zoo
mogelijk te overwinnen, niet alleen voor zoover hij
zelf daartoe slachtoffer is, maar óók zijn mede-
mensch. Het mag niet mogelijk wezen, dat iemand
buiten zijn schuld honger lijdt, zoolang een ander
nog méér heeft, dan hij behoeft. Dat is een plicht
van individu tot individu, maar bovenal van de
gemeenschap tegenover haar leden.
We hebben allen ons geweten wel eens gerust ge
steld met de gedachte, dat in ons land geen menseh
buiten zijn schuld honger behoeft te lijden, de
overheid, zoo meenden we, bewaart de menschen
tenminste voor broodsgebrek. Wanneer we dan ook
in de een of andere groote stad van ons land wel
eens een demonstrant ontmoetten, die een boort
of vel karton met zich meedroeg, waarop stond,
dat hij werkloos was, en geen uitkeering ontving,
dan dachten we niet anders, of de overheid zou er
wel haar geldende redenen voor hebben. Het moest
hier een werkschuwe betreffen, of een dronkaard.
Veelal zal zoo'n meening ook wel juist zijn, maar
toch is ons vertrouwen in de juistheid der steun
regeling wel een beetje geschokt geworden
In „De Maasbode" vonden we deze week een op
roeping van de bekende katholieke liefdadigheids-
vereeniging „Vincentius" te Amsterdam. Die vroeg
hulp voor een oppassenden vader van tien kinderen,
die werkloos was en geen steun kreeg. Ook vroeg
ze hulp, d.w.z. arbeid, voor een anderen werkloozen
huisvader, die evenmin voor uitkeering in aanmer
king kwam, omdat hij nog te kort in de hoofdstad
woonachtig was. We mogen van deze Vincentius-
vereeniging aannemen, dat ze niet zoo openlijk zal
opkomen voor onwaardigen. Maar dan zijn de door
haar te kennen gegeven toestanden ook verschrik
kelijk te achten en moeten we de overheid ten deze
in gebreke stellen. Door de kennis van zulke feiten
gaat men veel voelen voor de argumenten derge
nen, die in de Tweede Kamer een algemeene lan
delijke regeling voor hulp en steun aan crisis
slachtoffers voorstelden. Intusschen zien onze le
zers, hoe goed ze er aan kunnen doen met in dezen
tijd zoo ruim mogelijken steun te verleenen aan de
erkende vereenigingen van weldadigheid. Men is
dan zeker, dat het geld goed wordt besteed.
Helpen, verstandig helpen, is immers óók een
ook bedoeld, schept onbillijkheid ten opzichte van
land- en tuinbouwers in andere gemeenten, die niet
tegen hun gesubsidiëerde collega's op kunnen wer
ken. Ze schept ook gevaarlijke precedenten, want
straks zal men op dezelfde gronden handel en indu
strie tegemoet moeten komen, die het óók moeilijk
hebben. En tenslotte: de werkloosheid dreigt er
door vergróót te worden, omdat meerderen ontslag
aan hun personeel zullen aanzeggen in de verwach
ting van flnancieelen bijstand der gemeete. De mi
nister riep dan ook de medewerking der provinciale
besturen in om de gemeenten van dit gevaarlijke
pad terug te voeren.
Alsof de ellende nog niet groot genoeg ware, zijn
in Twente nu ook nog stakingen uitgebroken in de
textiel-industrie als verweer tegen aangekondigde
loonsverlaging. We vellen er geen oordeel over,
dat is voor insiders al heel moeilijk, voor buiten
staanders onmogelijk. Maar het feit is een afschu
welijk drama en zwaar drukt de verantwoordelijk
heid op degenen, die dezen strijd vermochten te ont
gaan en het niet deden, hetzij het hier de werk
gevers betreft of de werknemers, dan wel beide groe
pen. Gevreesd moet zelfs worden, dat het conflict
zich zal uitbreiden door de beantwoording der sta
kingen met een algemeene uitsluiting. En dat alles
in een tijd, waarin tienduizenden bereid zouden
zijn om honderd kilometers barrevoets te gaan naar
de plaats, waar arbeid voor hen is en verdienste.
Overigens verliep de afgeloopen week vrij rustig,
het schijnt zelfs mogelijk, alhoewel niet waar
schijnlijk, dat ze zonder roofoverval wordt beëin
digd. Het „weest op uw hoede" zit er trouwens zóó
in bij de menschen, dat men haast niet meer naar
zijn hoofddeksel durft te grijpen voor een groet,
omdat een of andere angstige juffrouw het gebaar
zou kunnen misverstaan en om „help, moord!" zou
gaan roepen. Dat ondervond een Tilburgsche han
delsreiziger, die nabij het Hevea-dorp een jongen
om den weg vroeg. De knaap had wat geld bij zich
en fantaseerde daarom een roofoverval, in vol
strekte overtuiging overigens van de realiteit er van.
PlaatseSijk
Nieuws
N O ORiBfeTGH AR,WO UDEL
Die correspondent voor Arbeidsbemiddeling te
Noordscharwoude maakt hekend, dat in den loop
van 1932 (vanaf 1 Febr.) voor landarbeiders, be
kend mei de werkzaamheden in toet gemengde
landbouwbedrijf, gelegenheid bestaat, zicto met
hun gezin te vestigen in de W,ieringermeerpolder.
Gegadigden kunnen zich toiertoe aanmelden aan
het correspoudentsctnap voor Arbeidsbemiddeling
te Noordscharwoude, 'Oosterstraat 27, waar na
dere inlichtingen worden verstrekt.
Die correspondent voornoemdy
J. OOTJElRSi.
lift den Omfrek
VICTORIA THEATER, ALKMAAR.
Die waarheid over Amerika's wildernis.
Behoort u tot degenen, die gelooven, dat een
struisvogel zijn 'kóp in het zand steekt, in de
meening, dat de achtervolgende vijand liem dan
niet zal 'kunnen zien Öf dat de leeuw' inderdaad
de koning der dieren is?
Dit zijn sprookjes, evenals zoovele geschie
denissen uit de jungle. E|en struisvogel doet niet
aan de naar hem genoemde politiek, dergelijke
domheden laat toij aan minder ontwikkelde twee
voeters over en wat den leeuw betreft, een
flink uit de kluiten gewassen sebra is hem de
baas, en kan hem gemakkelijk op de vlud.it doen
slaan. i j
Deze feiten kan men met eigen oogen zien en
met eigen ooren hoorie nin de film „Trader-
Hor n", een sensationeel Metro Goldwijn Meijer
Afrika-drama, waarvan ide vertooning a.s. Vrij
dag zal plaats hebben.
„.Trader Horn" weid verfilmd door de groot
ste filmexpeditie, die ooit naar Afrika trok en
die het eerste klankfilm-opname apparaat naar
de wildernis vervoerde. Het wilde leven in oer
woud en steppe werd door microfoon zoowel als
dcor de camera's vastgelegd.
De reis, waarbij 25000 kilometer werden afge
legd, dwars door wildernissen, oerwouden en moe-
