Een man van principes
Iets over Sinterklaas
Zielen
m
Voor onze
Sinterklaas vertelling.
i
D|e geschiedenis is al twintig jaar oud, d.w.z.
niet als verhaal, maar als gebeurtenis. Ze betreft
zekeren Harmsen, nu boekhouder bij de firma I
nu ja, laten we zeggen: bij (de firma Vroon| in
Deventer. De juiste namen mogen we niet noe- 1
meh, want ons verhaal is waar en de hoofdperso
nen leven allen nog.
Vroon had behalve een lief stel aardige, jonge
kleuters, ook 'nog een knappe en charmante doch-
ter. Anne heette ze en ze was negentien. Anne
kende van de schoolbanken af al een zekeren Jan, I
officieel Jan H,armsen genaamd. Jan was drie
eta twintig, wat een heele leeftijd is voor een pian.
Dian geven mannen er zich n.l. voor het eerst
rekenschap van, dat ze oud beginnen te worden
Nóóit!
Dan ga ik maar weer! Met een zeer be
zwaard hart zon het me niet mo vel ijk ziin.
Je blijft! zeg ik je.
Vindt u het dan goed, mijnheer Vroon
Ach, weigert u Sinterklaas toch niet om het
geluk te verzekeren van uw dochter.
Nou, goed dan. E|n schiet nu op!
- U w wóórd, mijnheer Vroon
teiuterklaas, je hebt mijn woord ér op.
Eh de officieels verloving, mijnheer Vroon,
wat dacht u Van Kerstmis?
Best, best!
Het behoeft geen betoog, dat de Sinterklaas
avond genoegelijk verliep. Aüeen mijnheer Vroon
keek sip en toen Sinterklaas hem een. kistje
sigaren overhandigde, kon hij zelfs zijn afschu
welijk gegrom ,nog niet onderdrukken.
h»id (d«#r opvatting. Sommigen meenen, dat Sin
terklaas met Spanje in verband is gebracht, door
dat hier in vroeger eeuwen velerlei lekkere din
gen uit dat land werden aangevoerd, anderen
meenen, dat met Spanje het hemelsche rijk werd
bedoeld.
De legende der vier dochters van My ra moge
iets tot de huidige glorie van Si. Nicolaas ten
onzent henben bijgedragen, zeker is, dat het St.
«k. Sinterklaasgebruiken herinneren nog aan
©en heidenschen oorsprong. De verschillende Sin-
terkWskoeken b.v., die de oude duvekaters en
offerkoeken hebben vervangen.
De oudste offerkoeken en -brooden symboli
seren het lichaam van den mensch, in welker
plaatsen zij immers aan de goden ten offer wer
den gebracht. Later kwamen ook diervormen in
Het was Ejerste Kerstdag. Een gelukkige, stra-
eta het hoovste tiilrl is i ^nde jongeling, belde in het middaguur aan
en net noopte tijd is, dat ze zich een' vrouw de wo'nmg van den heer Vroon aan Eindeliik was
kiezen om hun levensavond te veitielderen. Jan het dan w, JLJ
had trouwens al gekozen,
en Anne 13. D|e vrijerij had zidn toen bepaald j
tot een verlegen lachje en knikje, na twee jaar
gevolgd door ©en romantische wandeling op een
buitenweg, waar ze elkaar min of meer toevallig
hadden ontmoet en thans was hij al zoover ge
vorderd, dat papa Vroon zijn eerste huwelijksaan
zoek voorloopig beleefd, maar beslist had afge
wezen.
Papa Vroon was n.l., wat men in die jaren
noemde „een man van principes".
Hij vond Jan een goeden jongen, maar 23 jaar
noemde hij jong. Verbeeld je! Eh hij nam 'wel
aan ,dat Jan Harmsen zijn best deed, doch bleef
va,tl nieening, dat hij Inet eerst nog wat verder
in de maatschappij moest (nebben gebracht, vóór
hij nem zijn Anne kón toevertrouwen. Zijn doch
ter was pas 19, dus die kon ook nog) goeS een
paar jaar geduld oefenen.
Die jongelui waren het er natuurlijk heelemaal
met mee eens. De heer Vroon echter had Jan
er met nadruk aan herinnerd, dat zijn woord
een woord beteekende en dat Jan de eerste twee
jaar niet terug behoefde te komen.
Anne weende in stilte veel om wat ze haar
verloren géluk noemde. Jan was overtuigd, dat
hij sterven ging. Maar het moet tot zijn
eer gezegd worden lang bleef hij niet bij de
pakken nerzitten. Zoo „heel toevallig" ontmoette
hij zijn Anne nog wel eens en wie die twee een
week vóór Sinterklaas zop zijn tegengekomen,
zo/u bet zelfs een zeer opgeruimd paar hebben
gevonden, boven welker hoofden geen wolkje aan
den hemel te bespeuren was. Ze hadden een com
plotje met elkaar.
Eik jaar kwam (Sinterklaas in hoogst eigen'per-
eoo'n bij de familie Vroon op visite. E(u al groei
den de kleuters al aardig uit de eerste kinder-
sehoehen, pa handhaafde, als man van principes,
zijn traditie.
Dezen Sinterklaasavond was het 10 uur .ge
worden en pa verkeerde in vrij radeloozen toe
stand. Sinterklaas, die zijn bezoek tegen S uur
had aangekondigd, was er nog niet en jdel kinderen
hadden al lang in bed moeten liggen. Zou dit
jaar voorbij moeten gaan, zonder het traditioneele
bezoek Pa Vroon vrat zich op van ergernis.
Eindelijk, daar ging de bel. Anne schoot vlug
naar voren. In de kamer hoonde men de buiten
deur openen, toen bleef het stil. Pa werd er
nerveus van. .Wild opende hij de kamerdeur, keek
in den gang enzag daar Anne in de armen
va'n Sinterklaas. Anne slaakte een gilletje, Sin
terklaas ging dapper naar voren.
BOiksemsche aap. Ik heb jou toch zeker niet
besteld Schaam je, dat
i-'sstSsst! kwam Sinterklaas. Kijk r's,
mijnheer Vroon, uw Sinterklaas is daar net dren
kten opgepakt door de politie.
D'r uit! zeg ik je. D['r uit!
Ssst! Ssst! Denk om (Ie kinderen, mijnheer
Vroon. Heuseh, laat ik mijn rol nu maar spelen,
anders zal er dit jaar geen Sinterklaas hier in
de familie zijh geweest.
Mijnheer Vroon schrok van de gedachte.
Nou, vooruit dan maar.
Ennevindt u dan goed, mijnheer, dat
ik, als Sinterklaas, vanavond eenring schenk
aah Anne?"
verhelderen. Jan j het dan toch zoover. D|e jongelui'haddeTdkaar
toen hij 18 was in diec tussehentijd buiten zoo nu en dan wel
eens ontmoet en dan was Anne weinig gerust
gebleken. Als ze thuis over haar a.s. verloving
sprak, dan had pa slechts zuur geglimlacht en
gezegd: „Hjet is nog niet zoover". 'Maar Jan
stelde haar gerust. „Je vader is soms moeilijk,
zei hij, maar hij is een man van zijn woord.'1'
Diaar klonken zware stappen in den gang; het
was de heer Vroon zelf, die opende.
IWèl, jongmensch? vroeg hij.
Dag, mijnheer Vroon, gelukkig Kerstfeest!
Dank je, van hetzelfde. Anders nog iets
Maar, mijnheer Vroon, u weet toch, dat ik
met uw toestemming hier kóm om me te verloven
met Anne. U hebt uw woord verpand, dat u...
Hoor r's, jongmensch, ik ben een man van
principes. We leven hier niet in Turkije. Mijn
dochter is verloofd met 'Sinterklaas en zoolang
dat nog niet uit is, kómt hier geen andere vrijer
over de drempel.
Metéén sloeg de heer Vroon de deur dicht voor
dén verbaasden jongeling.
Hel was Tweede Kerstdag. Daar naderde
de Zondag-stille straat een met vier paarden be-
spahnen rijtuig, waarachter een joelende menigte
'kinderen en opgeschoten jongens. Het geval hield
stil voor de woning van den heer Vroon en daar
stapte Sinterklaas uit in vol ornaat. Zwarte
Piet bleef op 'den bok zitten. Er ontstond een
griot lawaai e;n veel vroolijkheid onder de me
nigte, toen Sinterklaas aanbelde.
Hei! SünterklaosJe bin in de baune. 't
nou Kirsmis, jö!
Weer deed de heer Vroon open, maar nu met
een woedend gezicht,
Wat beteekent dat voor «en schandaal
bulderde hij. t
Ssst 'Ssst! zei Sinterklaas, terwijl hij zijn
voet tussehen de deur zette, moeten al die men-
scheü nu hooren, dat Sinterklaas zijn offieieele
verloving 'komt vieren met uw dochter? U hebt
uw woord gegeven, mijnheer Vroon, dat u....
-Kerel! snauwde Vroon, kom in vrodes naam
shel binnen, maar stuur eerst dat rijtuig weg
e(i dien zwarten slemiel daar!
Dien dug werd de verloving verbroken van
ISinterklaas, maar Anne Vroon en Jan Harmsen
ringen,
wanneer hij „met groot geraas heel dé
stad op Stelten zet", daarmee dezelfde aardig-
hed uithaalt als zijn oud-Germaansche dubbel
ganger Wodan weleer placht te doen.
In de eerste eeuwen heeft het Christendom ern
stig gepoogd om de viering der oud heidensetae
I feesten uit te roeien, maar dat ging niet. Toen
zijn door de wijze raadgeving van paus Grego-
rius I, d.d. 18 Juli 601, vele va'n die heidensdie
vieringen in christelijke feesten omgezet.
Onze literatuur herinnert er aan, dat het Sin
terklaasfeest hier sedert vele eeuwen reeds met
opgewektheid wordt gevierd. Djenken we b.v.
maar eens aan het verguldpartijtje bij Bakker
de Groot, waarvan 'Nic. Beets in zijn Cjamera
Gbscura zoo aardig heeft verteld en dat hem
zoo'n overtuigend pleidooi in de pem gaf voor de
stelling, „dat eenvoudige genoegens óók" genoe
gens" zijn. ii
heligen vastgelegd.
Gezien het strenge Calvinistische standpunt
der 17-eeuwsche magistraten, is het dan ook be
grijpelijk, dat 'de Arnhemsdne overheid op den
3en ejn '4en December 1632 een keur uitvaar
digden, waarbij zij het bakken van Sinterklaas
koekjes verbood, omldat deze ,,'tfacoen van
eenighe beeldekhens hebben, saecken niet alleen
strijdende teghen de goede orde ende polytic,
doch ook de burgers afleidende van de ware
Godesdyenst."
Inderdaad, gezien door een permatologischen
bril permatologiede leer der broodvormen)
met, hun symbolisdnen achtergrond worden de
kruiïge klaasmaïmetjes onberekenbaar oude koek-
wmen, die in zeer nauw verband tot de oude
IWodaii-viering staan.
De Archemsche burgerij trok zich echter niets
aan van het verbod en bakte er lustig! op los.
FEUILLETON
IQ)
Het was elf uur in den morgen, toen Krause
ia 'de omgeving van het station Eriedrichsstrasse
!een café binnen ging en 'n plaatsje zocht' in oen
box om op z'in gemak het boek „Strijdende Zie
len" 'te lezen. Vijf uur later was hijr aan het eind
va.'n de laatste pagina gekomen en verliet hij' het
café weer, om zijn kamer in de Novalisstraat op
te zoeken.
Geen mensch scheen zich in de woning van
juffrouw Armbruster op te houden; de deur naar
de kamer van Hartwig was open.
Een specifiek Berlijnsch gemeubileerde kamer.
De gebruikelijke sofa, een wankele fauteuil, een
klok aan den muur, die nooiit den juisten tijd aan
gaf, een versleten vloerkleed, maar ondanks dat
alles een groo't schrijfbureau en aan de wanden
paar goede teekeningen, origineele met op
drachten ,in handschrift, niet aan de weduwe
Armbruster, maar aan „m'n besten vriend", „den
scherpzitmigen criticus", enz. Op de schrijftafel
«en rijtje boeken, op den achtergrond in lijst
en achter glas een mooie foto van juffrouw
I'rohlich.
Krause nam zijn zakmes en boog aan den
achterkant van de lijst een paar spijkertjes om,
zoodat hij de foto er uit kon nemen. lp steil,
eigenzinnig schrift stonden daar de woorden:
„Steeds de jouwe! Lotte".
Krause pleegde een oogenblik overleg, ging
tóen naar het portaal, sloot de deur van de wo
ning af en liet den sleutel in het sloij steken,
toodat de weduwe Armbruster of Hartwig bij
eventueelen terugkeer zouden moeten bellen. Nu
was hij tegen elke onwelkome storing gevrij
waard.
Een klein lederen faudraal, dat h!ij uit zin
binnenzak haalde, werd nu van zijn inhoud, be-
St. Nicolaas heeft werkelijk bestaan, al zal
hij nooit van zijn latere populariteit hebben kun-
hen droometo. Hij was in het begin der vierde
eeuw bisschop in de Klein-Azische stad Myrè,
waar hij volgens de legende „de vier arme doch
ters van Myra." eens van de zonde redde. In 325
heeft hjj vermoedelijk het concilie van Nicea
bijgewoond.
Een speciaal katholiek feest is Sinterklaas
echter niet. In geen land wordt hij herdacht als
bij óns, waar hij als volksheilige volstrekt inter
confessioneel, eigenlijk a-confessioneel is. Wjat
hij met Spanje te maken mag hebben gehad, is
'niet te aeliter1/)alen. Mr. J. van Lennep beschouw
de het (Sinterklaasfeest als een ten tijde van Fi-
lips de ISchoohe uit Spanje ontvangen volksge-
inoegen, maar historici betwijfelen zéér de juist-
staande uit een aantal miniatuur werktuigen,
eh kort daarop was de eene lade van de schrijf
tafel 'na de andere geopend. Manuscripten, ta
bakszakken, half leege sigarettendoosjes, prent
briefkaarten, foto's en documenten werden over
de tafel verspreid. Het onderste, grootste vak
was gevuld met brieven. Tn zware bundels lagen
zij daar opgestapeld, dozijnen, honderden, vele
hog ongeopend, maar alle aan Idylle aan de
Havel, Administratie .van de Generalanzeiger,
gericht.
Het gelaat van Krause verried geen verras
sing; slechts een lichte flikkering in zijn oogen
bewees, dat de zaak hem geweldig interesseerde.
Gelaten nam hij de brieven uit het vak, zette
zich aan de schrijftafel, als bevond hij zich in
zijh eigen kamer en begon dan bliksemsnel van
deh inhoud der geopende brieven kennis te ne
men terwijl hij de nog ongeopende terzijde legde.
Daarmee verliep een half uur, tientallen couverts
lageta opeengestapeld, alle mogelijke en onmo
gelijke luchtjes stegen uit den berg postpapier
op, het begon in de kamer naar oude vrijsters
armoede, kommer, viooltjes en lavendel te rui
ken. En terwijl hij las, luisterde hij scherp, ver
nam door de opeu deur elk geluid, elke schrede
op de 'trappen, steeds bereid binnen een paar
seoohden alles weer in orde te brengen en uit de
kamer van Hartwig naar die van zichzelf te
sluipen.
Nu we.rdeta zijn pupillen grooter, in gespannen
aaindacht, de lippen opeen geklemd las hij een
brief nauwkeurig door. Het was die vau de ver
dwenen Kathe Pfeiffer. En vlug achtereen vond
hij nu ook! de epistels van de dames Muller,
Mol Ier, Jensen en Cohen. Blauw, groen, rose en
wit postpapier, van goede linnen kwaliteit, maar
ook' van bet slechte soort, zoodals dat in lunch
rooms en café's te krijgen is, ernstige, nuchtere
eh prullerige, met duiven en vergeet-mij-nietjes
Dit was de brief van 'Annemarie Jensen uit
Hamburg: 1"
Zeer geachte Heer!
Naar aanleiding van uw advertentie in de
SINTERKLAAS-SNOEPERIJEN.
tiet zelf bereide lekkers smaakt het fijnst.
Eemige recepten voor de huisvrouw.
Nu de laatste feestdagen, van het jaar weer in
aantocht zijn, kómt onwillekeurig de lust bij
vele huisvrouwen opm>m zélf te trachten de spe
ciale lekkernijen te maken. Hot spreekt vanzelf,
dat dit een groote bezuiniging beteekent, daar
gelaten nog, dat het voor de huisgenooten altijd
een groote bekoring is, als moeder zelf iets ge
maakt heeft.
De goede soorten borstplaat en marsepein blij
ven altijd nog duur en als we op iets) extra's
willen onthalen, zullen wij toch liever niet tot
de goedkoope, vaak minderwaardige soorten over-
Tót 'de steed$ Z6er in den smaak' vallende
Snoeperijen 'behoort zéker wel de marsepein en
wanneer de eerste marsepein aardappeltjes dan
ook weer in de étalages der banketbakkerswin
kels uitgestald zijh, is het sein gegeven, dat
rat. Uioolaas de rij der feestdagen gaat openen.
Marsepein maakte reeds de vreugde onzer kin
derjaren uit en ook thans valt het nog zeer in
den smaak en geldt als een fijne snoeperij
In verschillende vormen wordt het ons dan
ook aangeboden, een der eenvoudigste is wel
-het marsepeinbrood, dat geheel wit is gebleven
en alleen ©en donkerbruinen bovenkant heeft,
doordat men dien met een chocoladelaagje heeft
bekleed en wordt in den regel voor volwassenen
bereidt, daar bet hein meer om Jen smaak dan
wel om den bouw te doen is. Hartvormen zullen
door jonge meisjes gaarne voor haar uitverkorene
gekozen worden, die dan versierd worden met
geeonfijte vruchten, terwijl men voor kinderen
meer grappige vormen tracht uit te deuken. Be
schikt men over een weinig fantasie, dan is het
marsepein geduldig genoeg om zich in alle mo
gelijke denkbare vormen te laten kneden.
We beginnen dus met onze marsepein zelf te
bereiden en de grootste vreugde van het jonge
volkje is wel, als zij mogen zien hoe moeder het
doet en soms zelf een handje mogen mee 'helpen.
De hoofdbestanddeelen van marsepein zijn sui
ker, en wel poedersuiker, en een goede soort ge
pelde amandelen; de bereiding zelve is zeer een
voudig. Men rekent 500 gram zoete en 20 gram
bittere amandelen©, 500 gram poedersuiker, 3
eetlepels rozenwater.
Deze ingrediënten geven een groote hoeveel
heid marsepein -en kan men naar gelang van
behoeften natuurlijk zelf verminderen, indien men
dan echter maar zorgt zidn aan de juiste ver
houdingen te houden.
De amandelen worden met kokend water over
goten en blijven hierin ©enige minuten staan,
waarna men gemakkelijk de bruine schil verwij
dert daarna worden ze gedroogd en met de
suiker drie of vier malen door den amandelmolen
gemalen, waarna de massa in een. pan gedaan
wordt ,en het rozenwater erbij wordt gevoegd,
toi gaat de pan even op een zeer laag pitje en
roert me'n zoolang, tot men een compacte massa
heeft gekregen, daarna wordt het op een porse-
lenen schaal overgebradnt en nog eens goed door
een gekneed.
De marsepein in grondvorm is klaar. Nu kun
nen we onze fantasie laten werken en er d-e ge-
«vejnschte figuren aan geven, die op een mét
papier bekleed en met suiker op bloem bestrooid
bakblik gelegd wordeh en bij zeer zwakke warm-
tie met bovenhitte daarin blijven, tot ze licht
geel zijn, daarna worden zij nog warm van het
papier genomen en indien men dit wenscht met
geeonfijte vruchten versierd.
Zelf bereide marsepein verheugt de feestvreug
de der kinderen, dus zeker zullen velen uwer
-aan het werk gaan en niet tegen de moeite op
zien. We gaan nu verder met het maken van
borstplaat.
Vanille borstplaat.
500 gram suiker, 1 d.L. water of melk, eenige
druppels vanille-essence.
Wanneer we borstplaat gaan maken, zorgen
wij, dat er twee bekers met koud water bij de
hand. .staan, in de eene hebben we een schoont
kwastje en in de andere een dikke alluminium
haakhaald of de steel van een theelepeltje.
-We beginnen de suiker in de pan te doen met
het water of de melk en brengen dit roerende aan
de kook, waarna we het op een lage pit verder
laten koken.
Aan de zijkanten van de pan zal het schuim
der suikeroplossing zich afzetten en het is noo
dig deze met het kwastje, dat niet te na! mag
zijn (daar het inkoken dan langer duurt) de
randen schoon te vegen, wat we later zoo noodig
nog eens herhalen. Zien wij nu, dat de suikerop
lossing dik begint te worden, dan nemen wij de
in den beker koud water staande haaknaald of
theelepel en gaan er mee door het kooksel, is de
oplossing nu zóo dik, dat ze aan de naald blijft
-hangen en wij er met de vingers een stevig bal
letje van kunnen vormen, dan nemen wij- de
pan van het vuur, is de stroop daarentegen nog
te dun, dan zullen wij ze nog even laten door
koken. Bij de stroop, die nu de vereischte dikte
heelt, wordt nu de vanille essence gevoegd en
daarna zoo lang geroerd, tot ze min of meer
dof begint te worden en dan is het oogenblik ge
komen om ze vlpg in de ringen te gieten,,"die
©enigen tijd in koud water hebben gestaan en
uitgezet zijh op wit glad papier. Voor versiering
kan men na het uitgieten hier en daar een door
gesneden geconfijt vruchtje in de weeke massa
drukken of ook wel een gesuikerd paars viool
tje, die bij den banketbakker per ons te krijgen
zijn. Is de massa nu stijf geworden, dan halen
wij de ringen voorzichtig van het papier en
laten den achterkant ook geheel bekoelen; het
beste is ze in schuinen stand tegen den muur op
het aanrecht te plaatsen.
Tallooze variaties zijn er van borstplaat te
maken, en evenzeer kam men ze in diverse vormen
maken. Bij het uitgieten is het wel zoo gemak
kelijk als er twee persouen zijn; de eene drukt de
rixgen vast op het papier ea de ander giet het
mengsel in de yormen. Het wil nog al' eens voor
kómen, dat de ringen het papier niet overal ra
ken, doordat zij verbogen zijn en dan loopen zij
de kans, dat de suikerstroop uitloopt.
Waar ik vau tallooze variaties sprak duidde
ik op de diverse smaken. W© kunnen deze vanille
borstplaat; ook 'nadat ze van het vuur is, ver-
mengen met gepelde en aan stukjes gestooten
nooten en dan een versiering van eenige stukjes
noot aanbrengen -op den bovenkant. Verder is
daar, citroen- -en sinaasappel borstplaat, waarvoor
we da'n inplaats van essence de natuurvruchten
uitpersen en de goed schoongemaakte schil afras-
pe.i met een klontje suiker, wat een aéer fijn
aroma geeft. W© nemen dan op 500 gram suiker
1 d.L. vruchtensap eu geen water of melk.
Voor chocolade borstplaat hebben wij noodig:
50O gram suiker, 30 gram chocoladepoeder ruim
I d.L. water of melk.
Wij vermengen suiker of chocoladepoeder eerst
met elkander en voegen daarna het water erbij,
waahna de borstplaat wordt bereid als bove*
omschreven. I i I I l
Lukt een borstplaat om een of andere reilen
niet of breekt ze, dan doen wij: alles weer in de
pa'n met- een tikje water, maken de zijkanten
als hot mengsel kookt weer goed schoon met een
kwastje en gaan weer o,p
Generalanzeiger, ben ik zoo vrij te reflecteeren,
daar ik meen aan alle door u gestelde eischen te
kunnen voldoen. Ik ben 24 jaar oud, van nette
farnilie en geboren in Hamburg. Mijn vader was
kapitein bij Woertmann, doch is, evenals mijn
toteder, reeds lang gestorven, zoodat ik: nie
mand op de wereld meer heb en geheel alleen
sta. Voor een goed echtgenoot zou ik' graag een
zorgzame vrouw zijh en ik durf dan ook wel
te zeggen, dat u er ge^n spijt van zult hebben.
Ik ben brunette, slank, naar men zegt knap en
beta, behalve van een goeden uitzet, in het bezit
an een vermogen van 20.000 Mark', waarover
vrij beschikken kan. Daar ik geheel onaf-
Voor koffie borstplaat wordt een sdheutje zeer
sterke koffie-extract toegevoegd als de suiker
stroop reeds vau het vuur is, dus vóórdat men
ze gaat ïoereu om uit te gieten. Ziezoo, 'de ge-
wenscht-e hoeveelheid is klaar en we beginnen
otaze heerlijke dikke gekruide speculaas.
300 gram bloem, 125 gram boter, 125 gram
donkere basterdsuiker, 1 eetlepel melk, 1 eet
lepel speeulaaskruideta (of 1 groote theelepel ka
neel, een halve theelepel gemalen noodmuskaat)
50 gram amandelen, 25 gram sucade.
hüi.kelijk van dit schrijven, van plan ben naar
Berlijh te gaan, zouden wij -elkaar wellicht kun
nen ontmoeten en dan zien of we bij' elkaar
passen. Gaarne zie ik' het antwoord onder motto
„Levensgeluk 24" poste restante postkantoor Do-
rotheastraat Berlijn, tegemoet.
Ein in precies denzelfden toon, zij het 'dan
ook in ander handschrift en met andere zins-
wemidingen, schreven ook de dames Möller, Mul
ler -en Cohen. Zij allen legden 'den indruk' op haar
eenzaamheid, beweerden, naar men zegt knap
te zij-n, spraken van tienduizend of twaalfdui-
zetod of nog minder Mark, van uitzetten en
gespaard geld, van verlangen naar huiselijk geluk
eh den wensch pm -een trouw en voorbeeldig
echtgetaoole te zijn. - t -
