Geeft uw gave n
Nieuwsblad v. Holl. Noorderkwartier
41e Jaargaag
i: firma H. KEIZER. Bedacteur J. H. KEIZER. Bureel Noerdscharwoude.
Weekagenda
Binnenlaiidsoh Overzicht
BuitenSandssh
Overzicht
gente vrien-
3de Dorothy,
zal ik hem
Eveline, kom
en?
antoor hier-
c, ze konden
n nooit kun-
Dorothy niet
degenheid te
ntoordag op
nsdag haaste
r, zich dade-
;den, zij zou
erp Dorothy
;ateerde, dat
roomen was,
i afwachting
b een beetje
.ar chef, die
Die moderne
ng en bios-
or het raam
was een be
en er stond
De familie
e.
aan.
ens met mij
mer van uw
van foto's,
met me uit-
goedof
ien?
itseling ant-
tiap houden,
ikamer maar
ichen, zei ze,
Jten, zei Do-
bord in de
aam te dro-
zei Dorothy,
ermoeien en
't Is niet
een baby te
keiijker toen
at zal ik U
tentje boven
at je. En dan
de moderne
ief hebben!
l Storm,
aaar betrek
feit kunnen
dingen ver-
nen als hij
de vacantie
huwelijk ge
in, want die
ijgt hij geen
heb je van
reeuwen, als
ikking, alsof
maken met
en de wasch
mannen, die
cenes maken
leren, dat ze
kunnen ver-
orothy redde
zen die zich
ie geen bord
ook nog wat
oorden, toen
ty en snelde
arzeling. Hij
e pogingen
ngen.
)ok kunnen!
3d en wiegde
er huilde en
neer, dekte
teenen, ge
in de gang.
soms ook tot
minder moe
eer hersens
ay energiek,
aod verdient
s een meisje
en al haar
eline, dat is
een goede
feit, dat ze
Vroeger was
n zoo'n man
gered en de
in. Het mo-
aamiddag en
r, en dat is
:en mannen,
ik gebruik
jrootmoeders
liet preutsch
vezen is, ver
el, ik geloof
:r niet vroeg
hem te hel-
iten, als dat
iter, flinker,
dat is alles.
verder zon-
wamen, riep
i! Daar heb
je zoo nijdig
den mantel
,s hem in de
de, want ze
mist! Ik heb
ullie keuken,
t ik borden
i baby's be
en voor het
eije schrijft.
een artikel
aar charme,
gevoel voor
van vroeger,
lebben aan
kregen, diep
eindelooze
ran nu zich
er haalt en
m keek Do-
ierne meisje
ir even lief
geleden.
NOi 3 TELEFOON INTERCOMMUNAAL NO. DONDERDAG 7 JANUARI 1932
NIEUWE
UNGEDIJKM COURANT
DEZE COURANT VERSCHIJNT
DINSDAG - DONDERDAG
en ZATERDAG.
Abonnmentsprijs:
per 3 maanden ƒ1.15.
ADVERTENTIEN:
Van 15 regels 75 cent;
elke regel meer 15 cent.
GROOTE LETTERS
NAAR PLAATSRUIMTE.
10 Januari, van 12 tot 2 uur. Radiouitzending met
medewerking van „Crescendo", „Concordia".
liet hoort zoo bij het Nieuwe Jaar, dat we
goede voornemens maken. Ein het is de plicht
van degenen, die het publiek le rzake van haar
materieel en geestelijk welzijn van voorlichting
moeten dienen, om aan het nut van zulke goe
de voornemens te herinneren en van tijd tot tijd
de vraag te stellen, of men te dien opzichte niet
heeft vergeten.
Goede voornemens mogen op eigen welzijn ge
richt wezen, maar de beste voornemens betref
fen het heil van anderen. Met de uitvoering van
die laatste voornemens beoefenen we de deugd
van naastenliefde. Welnu, velen van onze naasten
verkeeren op het oogenblik in groot-en materiee-
len nood laten onze allereerste Nieuwe Jaars
plannen dus gericht wezen op ide leniging daar
van. Het is waarlijk een prettig werk, als we
het doen kunnen. Al hebben we ook eigen zor
gen, de weten ,dat we nog tot geven in staat zijn
verheft onze positie al dadelijk aanzienlijk bo
ven die dergenen, en het zijn haast onnoembaar
velen geworden, die thans leven moeten van de
kruimelen, welke op de tafelen der overigen
achter blijven. Daarom is het geven een genie
ting van den bevoorrechte, een genieting, welke
hij bij voortduring kan smaken, wanneer hij re
gelmatig geeft.
Dat we zulks inderdaad doen, regelmatig ge
ven dus, is van heel groot belang voor een 'be-
teekenende hulpverleening aan de slachtoffers.
Er wordt soms veel gegeven. Telkens worden
we a errast bij het vernemen van aanzienlijke
bijdragen. Maar daar moet het toch niet van ko
men, want tVulke gaven blijven te tellen en ze
zijn als druppelen op een gloeiende plaat. Het
moet hier komen van de talrijke kleine bijdragen
die regelmatig toevloeien. Ein daaraan ontbreekt
het <p het oogenblik. Aan kleine bijdragen ont
ving het crisis-comité nog geen som tezamen,
waarvan aan eiken behoeftige een gulden zou
kunnen worden uitgekeerd.
Velen maken wel goede voornemens, maar ze
worden zoo onregelmatig ver-vuld. De meeste
menschen hebben geen vermogen om met een
royale greep daaruit voo rlangen tijd aan hun
gemeenschapsplicht te kunnen voldoen. Wat de
menschen geven kunnen, is meestentijds slechts
2cn kleinigheid, die ze moeten afstaan van hun
wekelijksch of maandelijksch inkomen; dat te
.loen, nemen ze zich ook wel voor;; een kwartje
>f twee kwartjes per week. Eien kee rstorten ze
lie bijdrage .misschien twee keer, maar dan
wondt het al eens makkelijk vergeten en over
geslagen. Zoo is de mensch; zoo bent u, zoo zijn
tvij allemaal.
Daarom is het zoo goed een kleine verplichting
te scheppen; een eigen busje thuis, waarin ieder
3p Zaterdag zijn bijdrage stort. Of een crisis-
ïlubje in de vereeniging, waarvan we lid zijn; of
Jene afspraak met den patroon om regelmatig
ien bijdrage op het loon in te houden. Toe, pro-
oeeren we allen om op dergelijke wijze regelmaat
in onze bijdrage te brengen.
Dat men toch ook overal, tot in de kleine dor
pen, crisis-comité's oprichte. Laksche gemeente
bestuurders moeten daartoe eens worden aange-
set. Stuurt, den burgemeester, zoo noodig, maar
Jens een briefje. Overal wordt gebrek geleden.
De verhouding van de plaatselijke comité's tot
bet nationaal comité is zoo geregeld, dat 90 pro-
Jent der ingekomen giften ter plaatse blijft, en
L0 procent aan het nationaal comité wordt afge-
li agen, dat daarvan hulp verleent, waar zulks het
reest noodig wordt geoordeeld.
Maar daartegenover staat weer, dat aan het
plaatselijk comité door het nationaal comité een
utkeering kan worden verstrekt, deze 10 pro-
:ent te boven gaande.
iMien mag aannemen, dat zulks objectief wordt
pregeld, maar de zorg voor dicht opeen huizen-
Ie gemeenschap spreekt nu eenmaal duidelijker
tan het leed van verspreide gezinnen. Diaarom
:al de groote stad meer hulp geworden dan het
platteland, ofschoon de zorg daar wellicht even
groot is.
Het platte land mag niet verzuimen om voor
de behoeftigen uit eigen omgeving op te komen
door het stichten, in elke gemeente, van een eri-
sis-oomité.
Laat uw ernstigste Nieuw Jaarsvoornemen zijn
uw medemenschen te helpen. Geeft naar vermo
gen, doet dat regelmatig, zoo mogelijk aan het
plaatselijke crisis-comité.
Wel en wee in de eerste dagen van
het Nieuwe Jaar. Wordt in Frank
rijk stemming tegen Nederland ge
maakt? Koloniale tentoonstelling te
den Haag.
Met nieuwe hoop, met nieuwe werklust en met
nieuwe plannen zijn wij het nieuwe jaar inge
gaan. Het is met de jaarwisseling hetzelfde als
met die oude geschiedenis, die steeds weer nieuw
blijft. Elke jaarswisseling heeft haar bekoring,
we ontkomen er niet aan en vooral in deze som
bere tijden hebben we een opfrisschertje noo'dig
om op de been te blijven. Doch deze stemming,
die vele menschen doordringt komt helaas niet
al te sterk bij het openbare leven tot uitdruk
king. Het ka nnatuurlijk ook moeilijk anders,
menschen en toestanden zijn niet plotseling ver
anderd als de wijzers van een klok op een ge
geven oogenblik het nieuwe jaar aanwijzen.
Het jaar was nauwelijks een uur oud of de eer
ste moord was reeds gepleegd. Diitmaal was de
rijksveldwachter P. Tap te Kerkdriel het slacht
offer. Verschillende messteken waren hem toe
gebracht, waardoor de dood is ingetreden. D>e
moord heeft plaats gehaid op den dijk en daarna
heeft men het lijk naar beneden laten rollen
Op Nieuwjaarsdag wedden enkele personen aan
gehouden, de drie gebroeders R. uit Kerkdriel.
Er scheen een vee'te tusschen hen en den veld
wachter te hebben bestaan over een of andere
bekeuring. Twee van de drie broeders hebben
intusschen een bekentenis afgelegd, maar de der
de ,in wien men de hoofddader vermoedt, blijft
nog steeds ontkennen.
Het was de eerste onheilstijding van het jaar.
Ofschoon minder sensationeel, was ook de mede-
deeling van het nationaal crisiscomité, dat het
teleurgesteld over de giften is, evenmin bemoedi
gend. Het aantal' gevers blijkt ver beneden ver- j
wachting te zijn gebleven en de enkele honderd- i
Huizende nguldens, die in geld en de 140.000
die aan giften in natura zijn binnengekomen, zul-
Ien slechts een schamele druppel beteekenen op
de gloeiende plaat der erisisslachtoffers. De aan
vragen om ondersteuning komen echter in een
steeds wassende stroom de bureaux der plaat
selijke crisis-comité's binnen. Lang niet alle aan
vragen kan men inwilligen, want de beschikbare
gelden zijn niet al te groot.
Dte spoor mannen hebben daarentegen weer een
aangename verrassing thuis gekregen op den
Nieuwjaarsdag. Hun bezoldiging blijft voorloo-
pig nog zes maanden gehandhaafd en gedurende
dien tijd behoeven zij geen korting te duchten
Dioch met het oog op de bijzondere omstandighe
den en verrassingen, waarvoor het bedrijf nog kan
komen te staan kon de minister het reglement der
dienstvoorwaarden slechts met zes inplaats van
met 12 maanden verlengen. Er zullen velen on
der de spoormenschen zijn die denken, wie met
1 Juli leeft, wie dan zorgt. Misschien zal dan
wel iets van de crisisnevel zijn opgetrokken.
De slagboomen van de onbewaakte overwe
gen blijven helaas ook nog steeds opgetrokken
en het eerste ongeluk op zulk een onbewaakten
overweg valt te boeken op het baanvak Neede-
Eibergen, waar een vrachtauto van de wasch-
en Strijkinrichting Slijkhuis te Groenlo door een
trein werd gegrepen. De chauffeur trachtte nog
uit den wagen te springen, maar de auto kantel
de en de man kwam er onder terecht. Hi| was
op slag dood.
Wprdt in ons land munitie voor Duitschland
vervaardigd was het ophefmakende opschrift van
©en bericht, dat boven ©en aantal vragen van
het Tweede Kamerlid Albarda stond. Wat is
nu de kwestie? Door een zekeren heer Franklin
Bouillon, in Frankrijk is ee nredevoering gehou
den, waarbij deze ons volkomen onbekenden
grootheid beweerde, dat er in Nederland 1200
stukken zwaar geschut zouden zijn vervaardigd,
die voor Duitschland bestemd waren.
Eien a ndere meneer, luisterende naar den naam
Jean Rey, en lid van de academie van weten
schappen te Parijs beweerde van een medewerker
van een Fransch bankiershuis te hebben gehoord
dat hier te lande der voldoening aan Duitsehe
j opdrachten granaten voor zwaar geschut worden
vervaardigd, voor welke bestellingen de betalin
gen vlot geschieden en waarvan de Nederland-
sch© fabrikanten verklaren, dat hun ondernemin
gen haar bestaan voor een belangrijk deel aan die
bestellingen danken.
Deze beweringen zijn door de pers naar alle
windstreken der aarde overgebracht, zonder dat
natuurijk de desbetlreffende heeren hun licht ter
bevoegder plaatse hebben opgestoken.
Die heer Albarda heeft nu aan de regeering ge
vraagd te willen mededeelen of zij in staat is
iets over de juistheid van deze geruchten te
kunnen mededeelen.
Veel behoeven we ons voorloopig niet van deze
berichten uit Franschen koker niet aan te trek
ken. Die Fransche pers is over het algemeen niet
zeer betrouwbaar en vooral als men iets tegen
Duitschland kan aanvoeren, dan staan de kolom
men wagenwijd open en zuigen de journalisten
graag aan hun legendarische duim. jWje hebben
waarschijnlijk hier te doen met een funeste stem
mingmakerij, die tot gevaarlijke conflicten aan-
eiding zou kunnen geven.
i Gélukkig heeft hei; Nieuwe Jaar ons toch ook
nog een aangename boodschap gebracht. Het
Nederlandsche Paviljoen, dat op de koloniale ten
toonstelling zoozeer de bewondering der bezoe
kers afdwong komt naar Nederland. Het ver
huist naar den Haag waar het van Mei tot Oc
tober een plaatsje zal vinden.
Aanvankelijk lag het in de bedoeling van de
gemeente den Haag de overbrenging als de ex
ploitatie. geheel voor gemeenterekening te ne-
men, doch een te Parijs ingesteld onderzoek wees
uit, dat aan deze onderneming een te groot ri
sico verbonden was. Een particuliere firma bleek
echter genegen onder enkele voorwaarden voor
eigen rekening de tentoonstellingsgebouwen over
te brengen en weer op te bouwen.
In het Westbroekpark, dicht bij de badplaats
Seheveningen zal nu het paviljoen, dat zoo van
de energie van het Nederlandsche volk getuigde
oprijzen en de vele Nederlanders, die niet in de
gelegenheid waren naar Parijs te gaan zullen nu
in staat zijn voor weinig geld de glorie van de
kolonale tentoonstelling in hun eigen land te
aanschouwen.
De ramp van „de Ooievaar" blijft nog stteeds
de couranten de aandacht vragen. Het rapport van
de Siameesche regeering is thans bekend gemaakt
De commissie wijdt de schuld van het ongeluk
aan de bemanning. Het noodluik was niet ge
sloten, terwijl de stabilisator zich niet in den
juisten stand bevond. Van overbelasting was
geen sprake.
De strijd over de schuldvraag is echter nog
niet beëindigd. Immers Nederlandsche vliegeniers
blijven volhouden dat de belasting voor tropische
landen te groot was.
(Nadruk verboden.)
grenzen en oorlogs- en andere schulden meteen van
de baan zijn. Rusland is sterk in de diplomatie,
eerst sloot het handelsverdragen om aan zijn steeds
ontwikkelende industrie afzetgebieden te verzekeren.
Juist deze afzetgebieden zijn de aanleiding tot de
onrust in de wereld en de geheele Japansche strijd
in Mandsjoerije is er een om afzetgebieden voor de
gemoderniseerde Japansche industrie te scheppen.
De Japansche industrie is vooral na den wereld
oorlog enorm verbeterd en in staat tegen de Euro-
peesche waren te concurreeren. Veel van ons mo
derne aardewerk komt uit Japan om slechts een
voorbeeld te noemen. Maar ook Rusland heeft sinds
langen tijd „zin" in Mandsjoerije als afzetgebied.
Door den strijd tusschen Japan en China, door het
steeds weer toevloeien van nieuwe Japansche troe
pen, een kort geleden aan het bewind gekomen
sterk nationalistische regeering in Tokio en ook
de aandacht, waarmee men in Europa, zoowel als
in Noord Amerika dezen strijd volgt, ziet Rusland
i groote moeilijkheden aan zijn grenzen in het Verre
Oosten rijzen. Nog is de strijd tot Mandsjoerije ge-
localiseerd gebleven, maar de diplomatieke inciden
ten volgen elkaar in verhaast tempo op. Nu is weer
een Amerikaansch diplomatiekvertegenwoordiger te
Moekden bij vergissing gearresteerd. De Amerikaan-
sche regeering overweegt thans of zij de Japansche
verontschuldiging zal aanvaarden
Er worden nog andere zaken in Amerika over
wogen. De vloot moet uitgebreid worden. Er is zelfs
I haast bij. Binnen enkele maanden moet reeds de
I kiel gelegd worden voor een nieuwe oorlogsbodem.
De minister van marine heeft in de vlootcommissie
van het Huis van afgevaardigden een vlootpro-
gramma van tien jaar ontwikkeld om de Ameri-
kaansche vloot „in overeenstemming te brengen"
met het vlootverdrag van Londen. Dat weten we
dus weer en ook, bij voorbaat, dat de vloot er komen
zal ook, ondanks de ontwapeningsconferentie, want
lezen we niet, dat in bevoegde kringen wordt ver
klaard, dat de Amerikaansche regeering aan haar
gedelegeerden ter ontwapeningsconferentie de in
structie zal geven zich te verzetten tegen iedere
zuiver budgetaire methoude tot beperking van de
bewapening, althans wat de Vereenigde Staten be
treft.
We hebben altijd gedacht, dat ontwapenen betee-
kende, van wapenen ontdoen en dat, om een voor
beeld te geven, iemand met een pistool evenzeer
gewapend is als iemand met een moderne browning,
welke laatste misschien iets kleinere kogels af
schiet, doch minstens even gevaarlijk, ja gevaar
lijker is dan een pistool met groote kogels. Zoo zal
het straks wel bij de ontwapeningsconferentie gaan.
De pistolen zullen afgeschaft worden en de brow
nings komen er voor in de plaats. Van ontwape
ning in den werkelijken zin des woords zal echter
De problemen van het Nieuwe Jaar
komen uit het Oosten. Mandsjoerije en
Voor-Indië vragen onzen aandacht.
Ouder gewoonte werd het Nieuwe Jaar, hier te
lande zoowel als over de grenzen ingeschoten en
ingeluid. Donderbussen ontploften, klokken luidden.
Maar het was niet alleen vuurwerk, dat de jaars
wisseling aangaf, ergens in het Oosten donderden
de kanonnen, rateldelden de mitrailleurs en stegen
de jammerklachten van de gewonden van het
slachtveld op. Neen maar, dat is toch geen oorlog
trachten de Japanners ons diets te maken. We
bestrijden slechts het bandietisme in Mandsjoerije.
Deze gedachtengang gaat tamelijk parallel met de
propaganda der geallieerden in den grooten wereld
oorlog, toen deze de Duitschers als Hunnen en bar
baren voorstelden, die het einde van de bescha
ving inluidden. Intusschen maakt vooral Rusland
zich ernstig ongerust over dit uitroeien van bandie
ten dicht aan zijn grenzen. Oorlog echter is iets
viat het groote communistische rijk op het oogen
blik allerminst gebruiken kan en het doet dan ook
alle mogelijke moeite om zich miiddels non-agres
sieve verdragen met alle mogelijke landen tegen
oorlog te verzekeren. De verzekeringspremie, die de
Sovjet-republieken willen betalen is echter niet zoo
heel groot en het afsluiten van deze verdragen be-
teekent niet, dat nu ook oude geschilpunten over
Het gaat er slechts om de bewapening van A. in
overeenstemming te brengen met die van B en C.
Voor het evenwicht en de rust! Ook Duitschland
zucht om een betere bewapening en zelfs in de
Nieuwjaarsrede van den ouden Hindenburg heeft
men tusschen de regels door kunnen lezen: Laat
ons oorlogsschepen, kanonnen, vliegmachines en
tanks bouwen. Met dat handjevol soldaten, dat we
thans hebben voelen we ons zeer onbeschermd. Neen
ook Duitschland zal het verlossende woord op de
ontwapeningsconferentie niet spreken.
Wenden wij ons thans naar Voor-Indië, waar het
sinds den terugkomst van Ghandi uit Europa alles
behalve rustig is verloopen. De naar zelfbestuur
strevende bevolking heeft in het resultaat van de
Ronda Tafel conferentie te Londen niets anders
gezien dan een volkomen negeeren van hun ver
langens. De Britsche Overheid is geen stap nader
getreden en blijven vasthouden aan de oude tra
dities. Het blijkt thans dat Engeland er geen grapje
van maakt. Het is bezig met militaire en politie
maatregelen zijn gezag te onderstreepen. Gewa
pende troepen trekken door het land, de politie
ontziet zich niet van vuurwapenen gebruik te ma
ken. Van een minnelijke schikking van beide par
tijen is geen sprake meer. Het gaat op het oogen
blik hard tegen hard, ofschoon Ghandi en de an
dere leiders nog steeds tot geweldlooze actie aan
sporen. Doch hoe zal dat voortgaan? Zullen de
kogels van een kant blijven fluiten?
Ghandi is gearresteerd en daarna nog vele an
dere leiders van de congrespartij. Wel een schrille
tegenstelling is het: eenige maanden geleden als
een vorst te worden ontvangen in Europa, enkele
weken later achter slot en grendel te worden gezet.
Wij gelooven niet,, dat deze arrestatie een ver
standige zet van de Engelsche regeering is geweest.
Het kan een aanleiding voor de Indische bevolking
worden om tot verscherpten strijd over te gaan, die
inmiddels trouwens reeds is ingezet. De boycot
tegen de Engelsche goederen neemt enorme afme
tingen aan, de ongehoorzaamheidscampagne wordt
metfelheid gevoerd. Men vraagt zich af: Wat is
beter, een Ghandi in de gevangenis of een Ghandi
in vrijheid? In de gevangenis wordt hij tot marte
laar en kan hij vermanende woorden tot zijn vol
gelingen spreken. Het zou wel eens kunnen ge
beuren, dat de congrespartij zonder de leiding van
-Ghandi tot daden overgaat, die de Mahatma zeker
niet zou hebben gewenscht.
Intusschen is het overal in Britsch Indië tot bot
singen met de politie gekomen. Europeanen ont
vingen dreigbrieven, waarin hun werd geadviseerd
het land te verlaten, daar zij anders vermoord zou
den worden. Tallooze arrestaties hebben plaats
gevonden en enkele dooden zijn reeds gevallen.
Hoe de toestand zich verder zal ontwikkelen is
moeilijk te voorspellen. Goedingelichte personen ge
looven, dat het nog al los zal loopen, maar andere
eveneens „goed ingelichte" personen zeggen, dat het
op een bloedige burgeroorlog zal uitloopen.
De eerste weken zal het Oosten nog meermalen
onze aandacht vragen.
