°i Nieuwsblad v. Holl. Noorderkwartier No52 DONDERDAG 12 MEI 1932 41e Jaargang Hitmi: firma I. H. KEI2EH. - Bedicteur I. H. KEIZER. Bureel Hoordscharwoude. Weekagenda Buiteniandsch Overzicht FEUILLETON De Twee Kleinzoons. Tweede Kamer NIEUWE LAIGËDIJKM COURANT DEZE COURANT VERSCHIJNT DINSDAG DONDERDAI en ZATERDAG Abonnmentsprijs: per 3 maanden 1.15. —I AD VERTENTIEN Van 15 regels 75 cent; elke regel meer 15 cent. GROOTE LETTERS NAAR PLAATSRUIMTE. 13 Mei: Nam. 7.30, vergadering van den Raad van 1 Oudkarspel. Le President est mort, vive Ie President. Dte Fransche verkiezingen. Fran- sche tegenspoeden. Inflatie is ook niet alles. Als in een monarchalen staat de koning serft is daarmede de nieuwe koning gewekt, want, de kroonprins is dan automatisch in de koninklijke rechten getreden. Zoo gauw gaat het met de wis seling van staatshoofd in een republiek niei- maar het gaat in Frankrijk toch welt snel. Op Zaterdagmorgen bliës de zoo algemeen gerespec teerde 75-jarige Fransche president, gevallen on der moordenaarshand, den laatsten adem uit en des Dinsdags erop werd de nieuwe president, de senaatsvoorzitter Lebrun, in de hoogste waar digheid des lands gekozen. Die grijze Dioumer heeft nog geen jaar op het Elysée gezeteld. Déze man, die in den oorlog het offer van vier zonen aan zijn land heeft gebracht moest ook zijn 'leven in dienst van Frankrijk ver liezen. Feller tragiek 'is haast niet denkbaar. Fm waarom dat alles? Doumer was heelemaal geen felle persoonlijkheid, geen bezieling van eenig stelsel, hij was slechts de eerste dienaar van een volk. D« moordenaar zelf heeft niet eens een motief kunnen opgeven. Misschien had hij er inderdaad ook geen, als hij krankzinnig moet worden ge- heeten, nl. zooals men aanvankelijk aannam. Hij is een Rus, Gorguloff, genaamd, en noemt zich zelf anti-bolsjewistisch. Hij zou op den Presi dent hebben geschoten, omdat Frankrijk niets tegen de Sovjets ondernam. Men begint echter aan te nemen dat hij een simulant is, misschien in werkelijkheid een communistisch agitator of agent provocateur. Zijn vrouw heeft nooit iets vreemds aan hem bespeurd en ook in de gevan genis gedraagt hij zich normaal. Men vond na den oorlog een verward geschrift op hem, waar in bv. ook te lezen stond, dat hij den kleinen Lindbergh had doen ontvoeren. P'us krankzinnig zeggen sommigen. Je reinste comedie, meenen an deren. 24.) Reeds bij het eerste bezoek van den geheimraad had Heinrich dezen verzocht, naar een anderen assistent om te zien, aangezien hij den eersten Mei zijn reeds' lang voorbereide wetenschappelijke reis wilde ondernemen. Met leedwezen werd dit Dericni ontvangen. Wel kwamen gedurende zijn ziekte enkele fijner vrienden hem bezoeken, maar vrouw Koch naa strenge orders ontvangen niemand toe telaIe"- vreesde, op de verschillende vragen, die hem onge twijfeld zouden worden gedaan, met betrek!king zijn reis, bepaalde antwoorden te moeten geven, en dat kon hij niet. Hij wilde geen van allen voor den eersten Mei meer zien. Aan zijn naaste en beste vrienden en eveneen aan den Geheimraad schreef hij een korten ar scheidsbreif, mochten zij het vreemd vinden, «at hij niet persoonlijk kwam, het was hem met moge lijk geweest. ri5,n Op de vraag van vrouw Koch. waarheen hij toch eigenlijk ging, antwoordde hij: „Lieve tante, de onwaarheid wil ik, en d® w heid kan ik u niét zeggen. Uit de papieren mijns va ders blijkt, dat in zijn verleden een onopgeloste aangelegenheid is, die ik moet trachten op te nei deren. Dat is het doel van mijn reis. Ik zal u van tijd tot tijd schrijven, zonder vermelding van d plaats waar ik vertoef. Mocht er letsjnjzonde hier in huis voorvallen, wil dan een advertenue m het dagblad plaatsen, dat ik zal Wijven leMn van den volgenden inhoud: „H. S. wordt verzocht te k men, Koch." Dan kom ik onmiddellijk, in een aag VrouwKoch^as veel te bescheiden, om verder te vragen naar dit geheimzinnig antwoord, en v s niet verder. - Den eersten Mei, 's morgens met den eersten trein, vertrok Heinrich. Het afsche zijn pleegouders was innig en hartelijk. door En de theatergeschiedenis? Heinrich had De nieuwe president Lebrun is eigenlijk een rechts geOrienteerde persoonlijkheid, op wien echter ook de linkerzijde in meerderheid heeft gestemd, nadat Painlevé zich omwille van een ge- wenschte demonstratie van eensgezindheid der natie had teruggetrokken. Die linkerzijde kon dat te gereeder doen, omdat Lebrun geen drijver is, niet onverzettelijk in het doorvoeren van. ei gen zienswijze. Lebrun is in feite dus een verte genwoordiger van de huidige kamermeerderheid, welke echter Zondag jl. bij de herstemmingen verslagen is en "door een linksche meerderheid van socialisten en radicalen zal worden opge volgd. Tardieu zal de loopende zaken tof 1 Ju ni' blijven afdoen. Dlan komt de nieuwe kamer bijeen en zal Herriot vermoedelijk zijn opvolger worden. Herriot, leider der radicalen is momen tcel triomphator. Zijn partij kwam van 109i op 156 zetels. Willen de socialisten zitting nemen in een kabinet Herriot dan zal dat kunnen steu nen op het kartel blok, dus op uitsluit end links ■Weigeren de socialisten verantwoordelijkheid te aanvaarden, dan kan een concentratieregeerin'g van radicalen en centrum partijen worden ver wacht. Men kan van de nieuwe regeering vooral een meer inschikkelijke houding verwachten te Geneve en Lausanne. Frankrijk is deze week op nog andere wijze getro'ffen. In een Parijsch restaurant overleed plotseling op 56-jarigen leeftijd de internationale figuur Albert Thomas, directeur van het zoo nauw met djen Volkenbond verbonden Internationaal Arbeidsbureau. Hij was een gematigd socialist die veel van zijn Marxistische veeren had verlo ren, maar een machtig sociaal werker en kundige organisator is gebleven. Bij alle instanties was hij zeer gezien. Wijlen Mgr. Nolens 'bv. was hem een ware vriend geweest. Albert Thomas werd gedoodverfd als opvolger van iSir Erie Drummond, als secretaris generaal van den Vol kenbond. Men hoopt thans, dat Drummond zal terugkomen op zijn besluit tot aftreden. De stad Lyyon, waarvan Herriot burgemeester is, werd al weer door een aardverschuiving ge teisterd. Twee en dertig menschen vonden den, dood onder de puinhoopen van twee ingestorte gebouwen van vijf verdiepingen elk. Diat met inflatie niet alles is te bereiken, ja dat men ermede achterop raakt, bewijst de praktijk in Engeland. Men verwachtte van het lage pond een opleving van de industrie. Een oogenblik scheen de praktijk te kloppen met de theorie, maar nu stijgt, de werkloosheid in Enge land weer aanmerkelijk, terwijl deze in andere landen; als Ruitschland en ook ten onzent, ge leidelijk vermindert, nu een gunstiger seizoen is aangebroken. alle gebeurtenissen totaal vergeten. Slechts nu en dan dacht hij eraan terug, als aan een lang gele den schoonen droom. Was Rosamunde bij het zien van haar redder bij na een onmacht nabij, niet minder was dit het geval met Heinrich Schwarz, toen hij plotseling in de jonge dame, die als eene geestverschijning voor hem verrees, het schoone meisje herkende, dat hü uit den vuurgloed had gered. Met één blik zag hij aan de gelijkenis met zijn jongen meester dat het de zuster van Graaf Albert was. Een schrik doorvoer hem, Wat had hij gedaan? Hij had ge waagd, door haar schoonheid getroffen, een Gravin Breitenbach te kussen, de voorname dochter des huizes, waar hij nog kort tevoren als bediende was aangesteld. Van het oogenblik, dat zij buiten be wustzijn was, had hij gebruik gemaakt haar on schuldige lippen te beroeren. -Zou zij het hem kun nen vergeven wanneer zij zich dat oogenblik zou indenken. Het was hem als zou de grond onder zijn voeten wegzinken. Zou deze daad, die verricht was zonder haar weten, zonder gevolgen blijven? Hoe had hij het toeval gezegend, dat hem zoo wonderlijk naar hier had gevoerd. Hier immers was het hem alleen mogelijk met succes de noodige nasporingen tp doen Hier lag verborgen het geheim zijns le vens, dat h« met hst of met geweld moest trach ten te ontraadselen. Van deze plaats mocht men hem niet verjagen, hier kon hij de bewijzen ver togen of de vereischte inlichtingen bekomen die anders nergens waren uit te vorschen. Hier was hij op den rechten weg ter bereiking van zijn doel. Hii had slechts een vluchtigen blik op de Gravin eeSasen maar die eene blik wekte ook nu wederom dezelfde'gevoelens bij hem op als op het oogenblik dat hij haar in zijn armen droeg toen hij haar uit de vlammen redde. De ziekte en de dood zijns va ders had dit gevoel eenigen tijd tot rust gebracht maar nu plotseling was dit weder in zijn volle hartstocht bij hem ontwaakt. Moest bij den grooten tfriid dien hij zich als een heüigen plicht op de «phouders had gelegd dien te volbrengen, ook nu noe een hartstochtelijke ongetwijfeld hopelooze lief de ziin geest en hart bestormen? Maar ook, wanneei hij haar zou beminnen, als gelijk van stand en af komst, zou de dochter eener familie, die hij op De regeering' Bruning in Berlijn heeft deze week heel wat te stellen gehad mek 'den weer eens bijeengeroepen Rijksdag, waaar de Nazi's een waar pandomonium hebben ontketend. Met al die herrie hebben ze er Bruning tenslotte toch weer niet onder gekregen. Ook in Weenen zijn regeeringszorgen. Er is een kabinetscrisis en ntl poogt dr. Diollfuss van de linkergroep der chr. soc. partij een nieuwe regeering te vormen. Hij zal wel slagen, maar voor hoelang? Heel Zuid Azie werd door een wervelstorm ge- LMfrd Ir. Annam zouden 050 dooden zijn geval len bij een tijphoon. In iSjanghai is nu toch niet alleen de wwapenstilstandsovereenkomst ge- teekend, maar de Japanners hebben zelfs besloten om hun troepen geheel en onvoorwaardelijk bin nen een maand uit het bezette gebied) terug tc nemen. Vermoedelijk hebben ze die troepen hard noodig in Mantsjoerije waarheen Z© dan ook al reeds voor een deel worden getransporteerd. Het verzet is daar zeer levekndig geworden tegen de 'nieuwbakken regeering en dezerJapansche be schermers. Generaal Ma heeft er de leiding der opposanten en zou deze week groote overwinnin gen hebben behaald. Tenslotte keeren we de blikken nog even naar Joego'Slavië, waar het ernstig gist en een mili tair complot tegen de dyynastie is ontdekt. We herinneren eraan, dat de huidige dyynastie er eveneens door een militair complot, en konings moord aan het bewind is gekomen. D|e> nieuwe samenzwering zou gericht zijn geweest op de instelling van een federatieve republiek. Wijziging postspaarbankwet. -- Presi dent Doumer herdacht. Dte instelling van den Eeonomischén raad. Hei is geenszins een teeken van volkswelvaren dal de Rijkspostspaarbank zoodanig met millioe- nen wordt overstroomd, dat de Directie niet meer weet hoe ze al dat geld moet beleggen. Er wordt zooveel naar de Postspaarbank gebracht, een omdat angst een overdreven en voor het. éco nomisch leven fatale spaardrift heeft gewekt, maar vooral ook, omdat het algemeen vertrouwen in het bankwezen en voor wat de belegging betreft, in de industrie ernstig is geschokt. De Postspaarbank was een staatsinstelling en deswe ge mocht de circulatiebank van haar geen staats schuld in beleening nemen. De Kamer heeft thans leven en dood zou bekampen, hem dan wederliefde kunnen schenken, hem, den grooten vijand van haar huis? Dat waren Heinrich's gedachten, als hij nadat hij de eetzaal had verlaten, in hooge mate verrast zich op een stoel in Albert's kamer had neergezet. Maar neen, aan dit gevóél zou hij zich niet mo gen overgeven, hoofd en hart moesten koel blijven, geen verschooning, geen medelijden met één van al len; ook al zou in het volvoeren van zijn plannen onschuldigen worden getroffen, de schurkenstreek tegenover zijn vader misdreven, moest gewroken wilde hij zich zelve niet als een meineedige moeten aanklagen. Driemaal-had hij den heüigen eed ge zworen, bij het lijk zijns vaders, bij de grafzerk van zijn grootvader en van zijn grootmoeder, die men uit het graf had weggenomen, omdat voor haar geen plaats werd gegund in het familiegraf. Hij stond op, hij had zich overwonnen, althans voor dit oogenblik. Graaf Albert had hem tot het diner vrijgelaten en hem reeds meermalen gezegd, dat hij zijn vrije tijd wel mocht besteden om het geheele slot, dat hij nog nimmer in zijn geheel had gezien, eens te bezichtigen, aangezien het veel bezienswaardigheden bevatte. Het trotsche gebouw, waar zijn grootmoeder jarenlang als meesteres had gewoond, dat hem van rechtswege toekwam, te leeren kennen, wekte steeds zijn belangstelling. Hij verliet Albert's kamer en steeg de trap op naar de eerste verdieping. Zou hij het wagen die groote prachtzalen te betreden, die slechts bezichtigd werden wanneer er gezel schap was? Zou in één dezer zalen een schilderij van Graaf Anselm, zijn grootvader, hangen? De familie was in de ontbijtzaal, de kamerdienaar be- neden werkzaam, hij kon het licht wagen. Hij zou niet gaarne van zijn nieuwsgierigheid doen blijken, maar indien men hem betrapte, zou-hij kunnen voorwenden, dat graaf Albert hem daartoe had aangeraden. Hij opdende een groote met gouden hjsten en rosetten versierde vleugeldeur, en trad in 'n grooten salon. De practhige inrichting verblidde hem de oogen. Het koninklijk slot in de residentie, dat hij tweemaal had aanschouwd, kon niet schooner zijn. Aan deze zaal grensde een tweede, aan deze een derde en vierde, alle verschillend, maar alle een on gekende luxe ten toon spreidende. In de vierde hingen ter weerszijden van den mar- een ontwerp aangenomen, waarbij aan de Rijks postspaarbank rechtspersoonlij heid, dus zelfstan digheid, is verleend, waardoor het genoemde be zwaar is vervallen. 'De rijkspostspaarbank kan het rijk nu met de haar toevertrouwde millioenen gerieven en zelve kan ze de staatsschuldstukken bij de Nederlandsche bank beleenen-, als dat voor de liquiditeit haref middelen gewenscht is. Wie wijzen er op, dat ook volgens de nieuwe wet, de staat onverkort verantwoordelijk blijft voor alle verplichtingen van de postspaarbank. Op Dinsdag van deze week heeft de voorzitter der Kamer namens zijn medeleden uiting gege ven aan de gevoelens van deelneming over het tragische einde van wijlen president Doumer van Frankrijk. De Kamei aanhoorde des voorzitters toespraak met groote ernst en de minister van buitenlandsche zaken zegde toe, dat hij van de deelneming der volksvertegenwoordiing in Parijs mededeeling zou doen. Minister Verschuur, zoo juist herdoopt als minister van Economische zaken en Arbeid, heeft een belangrijk ontwerp van zijn Departement verdedigd, de instelling nl. van een Eeonomischén raad. Wie gewoon is om uitvoerige kamerversla gen te lezen ,zal het niet zoo aanstonds duide lijk zijn geworden, waarom het alles precies ging Laten we daarom even samenvatten wat die Eco nomische raad in heeft. Deze raad moet' wor den een adviseerend lichaam, bestaande uit min stens 10 en ten hoogste 15 economische deskundi gen, door de Kroon te benoemen. Inzake eco nomische wetgeving en regeeringsmaatregelen zal de raad aan de regeering advies uitbrengen. Naast den raad zouden vaste commissies komen welke elk een zekere taak krijgen toegewezen, bv. scheepvaartzaken of anderszins. In die vaste commissies kunnen ook niet-raadsleden worden benoemd. De vaste commissies zouden desge vraagd, maar ook uit eigen beweging, recht streeks, dus zonder bemiddeling van den eeono mischén raad aan de regeering kunnen advisee- ren. Eigenlijk staan ze dus geheel onafhankelijk van den raad. Behalve de vaste commissies blijven als adviseerende lichamen ook gehandhaafd de zg. erkende colleges, als Nijverheidsraad en Mididen- standsraad. En tenslotte kan de Economische raad voor speciale vraagstukken nog bijzondere commissies instellen met dezelfde bevoegdheden als de vaste commissies, maar met een tijdelijke taak belast. I Men ziet, het is een vrij ingewikkeld: advies apparaat, waarvan de regeering en de Kamer echter nog al wat verwachten. Maar tegen de groote bevoegdheden van de vaste commissies was veel bezwaar. Dé heer van Braambeek s.d. meen de de bezwaren te kunnen ondervangen door een meren schoorsteen twee groote schilderijen in olie verf. Het waren levensgroote portretten, die een heer en een dame voorstelden. Een uitroep van verbazing en verwondering ont glipte aan Heinrich's lippen, bij den aanblik van de eerste beeltenis. Dat was het portret van zijn groot vader. Dezelfde zwakke en gedrongen figuur, de zelfde bleeke, energielooze trekken. Hoe geheel anders had hij Graaf Anselm zich voorgesteld. Groot, statig, ridderlijk, met spreken de oogen, een aristocraat, ook in zijn uiterlijk. Thans werd het hem duidelijk, hoe die vrouw, daar naast met den krommen neus, hoewel vijf en twintig jaar jonger dan thans, met nog zwart haar, die hij onmiddellijk als de oude Gravin herkende, hoe deze vrouw met oogen, die voor niets schenen te rug te schrikken, haar gade geheel had kunnen beheerschen, zóó, dat hij zich naar haar wü had moeten buigen. Anders toch was het een raadsel ge weest, dat hij zijn zoon uit den eersten echt had kunnen verjagen en zenden naar een instituut. Lang bleef hij staren naar de müde, goedmoe dige trekken, die hem zoo smartelijk aan zijn lief devolle vader herinnerden. Eindelijk maakte hij zich daarvan los, ging denzelfden weg terug en be zichtigde nog de overige ruimten. Hij opende hier en daar nog een deur, zag vluchtig naar binnen en sloot haar weder. Hij had gevonden wat hij had gezocht, het overige interesseerde hem minder. Meer belangstelling had hij voor de tweede etage, waar de oude Gravin woonde. Zoo ergens in het slot, moesten hier in haar kamers, wellicht geborgen in een groot bureau, dat hij reeds gezien had, brie ven, geschriften of documenten liggen, die hoewel misschien nog geen afdoend bewijs leverende, hem dan toch wellicht op een gewichtig spoor zouden kunnen helpen, namelijk op dat,"hetwelk zijn va der nooit had kunnen uitvorschen: waar zijn groot moeder in Amerika geboren en waar haar echtelijke verbintenis met graaf Anselm had plaats gehad. Eerst, wanneer hij dit gevonden had, mocht hij hopen in dat oord de bewijzen machtig te worden. Hadden zijn grootouders ergens een huwelijkscon tract, een wettelijke verklaring van hunne rechtma tige echtverbintenis in Amerika naar Duitschland medegebracht, zoo was het wel niet aan twijfel onderhevig, dat deze door de gesmede intriges ver nietigd zou zijn. CWordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuwe Langedijker Courant | 1932 | | pagina 1