tm'XXXJMM/WA/
Brief van Krelis
Contrasten
Een bevredigde wensch.
In orde P
Zoo erg?
En daarom steun.
Pinkstergebruiken
Voorts wijst de heer J. Ootjers erop, dat het nie;
onmogelijk is, dat door de H. S. M. het laden der
vrachtauto's op het terrein, in eigendom der H. s.
M (nabij de paardestallen) zal worden verboden
Door spreker is den betrokken inspecteur erop ge
wezen, dat er door de auto's hoofdzakelijk wordt
aangevoerd, niet alleen voor verscheping maar ook
voor de wagons en is het dus een direct voordeel
der maatschappij, indien dit niet wordt verboden
Niets meer aan de orde zijnde sluit de voor
zitter onder dank voor de belangstelling de ver
gadering.
Eie kloeck van moed is, volght geluck;
Een swaerhooft blijft alt.ijt in druck."
Gewezen is daarbij op het feit, dat deze vorm van
steunverleening heel wat minder kost, dan de thans
geldende. Edoch mocht zulks geen gehoor vinden,
tien verkeersagenten zijn noodig om het verkeer Want aldus werd, naar de Minister meende, een pre-
te regelen en het parkeerterrein is eenige kilo- cedent geschapen. Als deze steun aan den land- en
te gaan. Het zingt langs de straat van reizende
clubs met autocars en vrachtauto's, minstens
Er is deze week te 's-Gravenhage een crisis-
congres gehouden van de Algemeene R. K. Werk-
geversvereeniging.
Wie gelegenheid hc-eft gehad de uitgesproken
redevoeringen te besluis! eren (de R.K. Radio-
Omroep heeft het gesproken woord uitgezonden)
moet toch wel een oogenblik diep doordrongen
zijn geweest van den nood der tijden. De voor
zitter, de heer Mr. .VI. P. L. Steenberghe, wees
erop, dat in de laatste maanden de economische
toestand in ons land zich dermate catastrophaal
heeft verscherpt, dat het Dag. Bestuur der or
ganisatie gemeend heeft de noodklok te moeten citroenen"
luiden. Van Vrijhandel kan niet meer worden ge- f|e kool tv
sproken en de in ons land ten troon verheven
politiek heeft slechts eenzijdigen vrijen invoer be
vordert Als bewijs, dat in den allerlaatsten tijd
ook in andere groepen het besef doordringt, dat
wij er met onze handelspolitiek niet komen, noem
de 'spr. het op 27 April jl. door den geheelen
georganiseerden, landbouw, tuinbouw, veeteelt en
industrie aan den minister-president gezonden
manifest; overtuigend is ook het beroep van den
grooten voorvechter van den internationalen vrij- j
handel, dr. Colijn, dat wij moeten vechten voor
het naakte bestaan. En dan is het voor de indus-
tfieelen bijzonder ergerlijk, wanneer de voor de
hand liggende maatregelen door gebrek aan
krachtige leiding niet .worden getroffen. Plicht
is voorts alles te doen, wat door bezuinigings
maatregelen verlichtingkan brengen. En elke
Nederlander heeft den plicht naar vermogen aan
de verbetering van ,den toestand mede te werken
en moet hij piet. beginnen zich steeds tegen alles
te verzetten. Verder werd er gesproken van den
donkersten 1 Mei-dag. Van het geheele vermogen
der kapitaalkrachtigen is door de koersdalingen
der effecten slechts 12 procent overgebleven en
de belastingopbrengst zal daardoor ©norm zijn
gedaald. 1
De heer B. .T. M- van Spaendonck concludeerde
in zijn achtste tstelling:
meters in hef vierkant groot om de auto's te bei'
gen. O, ja, die auto's. Laatst hoorde ik van
iemand, die het weten kan, dat er van de 100
auto's, die langs ons heen rennen en levensgevaar
lijke snelheden ontwikkelen, 90 procent op
schuld waren gekocht. - - De winkelétalages gloei
en van het eleotrisch licht, in waaiervorm
hangen de stoffen in honderderlei dessins zoor
de ramen, het goud en zilver blinkt en schittert
in de etalagekasten, de fijnste damesschoentjes
en -pantoffeltjes, de rijkste heerenschoenen en
-laarzen pronken in honderden soorten in de éta
lages, met Duitsche loktermen uitnoodigend
„ü&sz gibt nur einmal, Dasz kommt nicht wie
der'" „Klatergoud, vrienden klatergoud.
Achter de gevels in de huizen moetl men een
blik slaan, men 'zou met éen blik in de winkel-
boeken der verkoopers een ander beeld krijgen
van den toestand, die in werkelijkheid onsj zou
benauwen. Maar daarom hebben wij ons nog
niet te verkniezen. Zoolang ge nog ltool hebt,
kool kunt eten, hetzij roode-, witte-, Brussel-
sche-, savoye-, akker-, asperge-, bloem-, boeren-
kabuis-, kapper-, krul-, raap-, sluit-
spruit-, zomer-, winter-, veld-, chinee-
sche- en zuurkool, tot zoolang, geen nood'
Laat u geen kool verkoopen, of knollen voor
"t is allemaal kool, het sop is
de kool niet waard. U wordt met hetgeen
aan den buitenkant wordt vertoond een kool
gestoofd, -— en daarom weest paraat, mijn
tuinbouwvrienden, laat u niet 'verblinden door
schoone beloften en gemoedelijke toezeggingen.
blijft hameren op hetzelfde aanbeeld,
vraagt hulp en steun, die u niet kunt missen,
- maar .blijft welgemoed! „Dlie kloeck van
moed is, volgt geluck.; Een swaerhooft blijft
altijt in druck." KRELISj.
Plaatselijk
Nieuws
Broek op JLangenidijk.
Alhier is komen aanvliegen een postduif ge
merkt Dolf 31—1007688.
Inlichtingen verstrekt de heer. H. Strijbis, Sluis
kade te Broek op Langendijk.
Uit den Omtrek
,,Het Algemeen Nederlandsch vbelang eischt
dat de regeering ten spoedigste de handelspo
litieke voorwaarden schept, om de contingen-
teeringsma at regelen te kunnen prijs geven te
genover den invoer uit die landen, die bereid
zijn onzen export pp redelijke wijze te bejege
nen onverwijlde herziening ,der handelsver
dragen met het pog op de meestbegunstigings-
clausule is daarvoor eerste voorwaarde."
Het komt mij voor, dat der regeering de geesel-
roede niet is onthouden. Zij heeft, verstaat men
dat beter, geducht ,voor haar broek gehad, van
een zijde, waar .ontwikkeling en maatschappelijk
inzicht onmiskenbaar aanwezig zijn. Maar, te
gelijk rijst bij ,mij de vraag: Zal het helpen?
Wanneer ik de .raadsverslagen en de verslagen
der tuinbouwvergaderingen lees, dan schrik ik
bijna van de felle verwijten, die naar het hoofd
der regeering worden geslingerd, waar zij in ge
breke blijft de gevraagde hulp en steun te ver-
leenen Toezeggingen genoeg, maar, waar blij
ven de daden Het jongste telegram, namens het
bestuur van den „Noordermarktbond" aan den
Minister van Economische zaken en Arbeid ge
zonden, is er voor de zboveelste maal het bewijs
van Al de vragen en beden in deze richting
gedaan, klinken als die eens roepende in de woes
tijn. Het is waarlijk ontmoedigend. En waar
de regeering zich niet onbetuigd laat, wanneer
het verzet van de zijde van georganiseerd perso
neel komt in staatsbedrijven, zooals het jongste
antwoord aan den personeelraad der spoorwe
gen terwijl zij verder de autonomie bedreigt
der'gemeenten daar moet men zich wel verwon
deren over de' dubbelslachtige houding, die zij
aanneemt, waar zij blijkbaar doof blijft voor de
smekingen, die geuit worden door het. land- en
tuinbouwbedrijf en van de zijde der industrie
om hulp en pteun.
Wanneer ik al die verslagen lees, o.a. nu ook
van het gehouden congres, dan moet men wei
tot de overtuiging komen dat er nood is hoogc
nood zelfs, die zoo spoedig mogelijk gelenigd
moet worden. - Maar, laten wij eens eerlijk
zijn. Wat zien wij rondom ons - Geachtele-
zeres en lezer, zoo u ziet is Krelis voor zijn
jaren nog hoffelijk, - ziet eens om u h®e"'
Ziet gij 't aan het verkeer dat d« pestend f
slecht is? - Ziet gij 't aan de klecderlraeht dat
er aan den toestand wat hapert - Z^et ge t aan
het vermaak, dat de jongelui over geen geld
beschikken. Hoort ge niet steeds door dej-adio
concerten aankondigen,, tegen entree-prijzen, die
veelal niet beneden den gulden zijn
eii laatst nog niet, dat voor den voetbalmatch
Holland Ierland nog plaatsen beschikbaar wer
den gesteld van vijf, zeven en e.^ het eS
gulden? - Werd er niet gebedeld, om het eem
ge duizende guldens tekort bedrag
neming aan de Olympische speten i» het buiten
land,? Zijn de bioscopen met liezetJ;n, u ld
kocht Is het niet alsof het geheele ^nd eenje
is van allerlei spelen? - Extea-tranenwMde
ingelegd om dc voetbalspelers tegen goed*
pere reisbiljetten gelegenheid te geven er heen
Sint Pancras.
Sommige druivenkweekers hebben op het oo
genblik zwaar te kampen met den grootsten vij
and der druiven, het zoogenaamde „druiven-
haantje." In enkele kassen werden honderden
van deze vijanden gevonden. Zoeken en nog eens
zoeken is het eenigste verdelgingsmiddel.
Sint Pancras.
Ee collecte van het Emmabloempje heeft in
deze gemeente opgebracht 24.68. Het bestuur
van het Witter Kruis brengt zijn dank! aan de
damees, die daarvoor hun gelangelooze medewer
king hebben 'gegeven.
tuinbouw werd verleend, zou straks ook de in
dustrie, de visscherij etc. om gelijke steun vragen.
We voelen al zeer weinig voor dit ministrieel
argument, en meenen, dat men verstandig zal han
delen met de methode van werkverschaffing bij het
Staatsboschbeheer te breken.
Wat het zwaartst is, moet het zwaarst wegen.
De bezaaide en beplante akker vraagt straks de
arbeidskracht. Dat is de normale gang van zaken.
En hoe meer men zich aan het normale leven
aanpast, des te beter.
Fel en schrijnend worden de contrasten.
Als ge trouw uw dagblad leest en de raadsver
slagen volgt uit de groote steden, dan moet het U
opvallen, hoe zwaar en lang er geboomd wordt over
luttele procenten salariskorting of verhaal op pen
sioen. In Amsterdam kon zelfs een korting van
enkele procenten geen meerderheid in den raad
verkrijgen, het voorstel van B. en W. werd ver
worpen. Gedeputeerde Staten namen o.i. terecht
met dit raadsbesluit geen genoegen.
't Is precies of men in de steden er niet aan
denkt, dat er nog zoo iets als een crisis bestaat.
Men leeft er op los, als ware er geen wolkje aan de
lucht. Dat het levensonderhoud ne zoo ongeveer
20 pet. globaal is gedaald, (ten koste van het plat
teland) men houdt er schier geen rekening mee.
De heer Colijn sprak het onomwonden in de
Tweede Kamer uit, dat er wel geen enkel lid dier
Kamer er meer aan twijfelt, of men kan met de
reeds toegepaste salariskorting van het rijksper
soneel niet volstaan.
Er zal meer moeten volgen. Doch wanneer?
Schrijnend en fel worden de contrasten. Een deel
van ons volk ziet de grond van zijn bestaan weg
zinken en is der vertwijfeling nabij. Een ander deel,
niet zoo gering, verzet zich met hand en tand tegen
elk offer.
We aarzelen niet, dit zonder meer verblinding te
noemen.
Want bij den voortduur moet en zal er veel scher
per moeten worden opgetreden. De menschen in
overheidsdienst mogen wel eens bedenken, dat hun
salarissen uit belastinggelden moeten worden be
streden. Als men nu weet, dat in 1928—'29 het
totaal belastbaar inkomen van ons volk 4 milliard
bedroeg en dit inkomen voor 1931 wordt geraamd
op 2*/a milliard, dan zal de grootste optimist zich
wel wat onbehagelijk gaan gevoelen.-
Een daling van bijna 50 pet. van het volksin
komen is catastrophaat en zal schier onoverkome
lijke moeilijkheden brengen, 't Ware te wenschen,
dat ons volk deze werkelijkheden inzag en er naar
wilde handelen. Dan kan nog veel leed worden
voorkomen.
Juist de felle contrasten tusschen het levenspeil
van het eene volksdeel tegenover het andere leiden
zoo licht tot groote gevaren. De geschiedenis is in
dezen leerzaam.
De dagbladen hebben bericht, dat aan een sinds
jaren door den Land- en Tuinbouw geuit verlangen,
de weer-instelling van het ambt van Directeur-
Generaal van den Landbouw, door de Regeering is
voldaan. Als zoodanig zal optreden Ir. Mansholt,
hoofd van een Voorlichtingsdienst aan het depar
tement van Binnenlandsche Zaken.
Met bevrediging zal dit bericht in land- en tuin-
bouwkringen zijn vernomen. Sinds de heer Lovmck
als zoodanig aftrad en toen gelijke positie innam in
Indië, is naar we meenen, de functie onvervuld ge-
^Ii^buitengewoon moeilijken tijd treedt de nieuwe
functionaris op. Het tegenwoordig levend geslacht
heeft geen tijdperk gekend, waarin de land- en
tuinbouw zoo ernstig in het bestaan werd bedreigd
dan nu Zelfs de landbouwcrisis van 1880—1890 nam
niet zulk een schrikbarende omvang aan, dan die
heden schier elk bedrijf met ondergang bedreigt.
Daar zal van Ir. Mansholt ontzaglijk veel ge
vraagd worden. Moge hij erin slagen, de zwaarste
slagen, die dreigen, te pareeren.
Het water is tot aan de lippen gestegen
De eenige critiek op deze regeeringsdaad, die naar
we meenen gerechtvaardigd is, Is deze :zijkwam
zeker één of twee jaar te laat.
Meerdere werklooze land- en tuinbouwarbeiders
in onze omgeving zijn met rijks- en gemeentesteun
te werk gesteld bij het Staatsboschbeheer. Voor de
betrokken menschen een uitkomst, die ieder wel-
meenend mensch hen gaarne gunt.
Werkloosheid is wel mee een der zwaarste beproe
vingen, die een valide arbeider kan treffen-
Echter is de toestand niet zoo, dat niet velen dezer
arbeiders in hun ouden werkkring geplaatst kunnen
worden. Er is op de akkers straks volop arbeid,
edoch het ontbreekt de tuinbouwers, velen althans
aan de noodige middelen, dien noodigen arbeid te
doen verrichten. Zuiderzeewerken en Staatsbosch
beheer dreigen veel arbeidskracht ongewild op te
nemen die veel beter en meer productiever m den
land- en tuinbouw konden worden benut.
Indien naar het zich laat aanzien, niet tijdig
wordt ingegrepen, dreigen straks vele tuinbouwcul-
turen door het onkruid te worden verstikt, terwijl
de werkwillige handen der vakarbeiders bezig zijn
met helmbeplanting in de duinen.
Reeds is op deze dreigenden toestand gewezen en
geadviseerd? om van regeerings- en gemeentewege
een toeslag te geven op den arbeid in den land- en
tr inbou wverricht.
crisis-branding te sturen. Doch het gaat om
met Dr. Colijn te spreken om het naakte lijf.
En als we om ons heen zien, letten op de vele
groote en kostbare, millioenen-vorderende werken,
dan wijst zulks niet op onvermogen.
Wil men soms een staatje van die werken?
Allereerst noemen we de wegenaanleg. Hoeveel
millióenen worden aan wegen en bruggenbouw,
ook nog in dezen tijd besteed?
't Is zeker uitnemend werk, dat arbeid en brood
aan velen geeft. Echter veroorloven we ons de op
merking dat het intact houden van land- en tuin
bouw van grooter nationale beteekenis mag heeten,
dan het aanleggen van nieuwe wegen en het bou
wen van dure bruggen.
We noemen verder de Zuiderzee-werken
Reis eens naar Amsterdam en geef uw oogen de
kost.
Dan ziet ge ook wegenaanleg, en wie van onze
lezers weet, hoe groot de bedragen zijn, daarbij
gemoeid?
Gaat ge over de Hembrug, denk dan eens aan het
werk, dat straks gaat beginnen; de verbreeding van
het Noordzeekanaal; meerdere tientallen millióenen
zullen er aan ten koste worden gelegd.
En dat millioenenwerk zal doorgaan, ondanks de
schier doodelijke malaise in de scheepvaart!
Als ge de Hembrug passeert, kijk dan ook eens
naar het zandtransport van af het kanaal langs den
spoordijk naar Amsterdam, bestemd voor den ring-
spoorweg om Amsterdam. Dat zandtransport duurt
al een paar jaar!
Links ziet ge de werkzaamheden aan de nieuwe
Coenhaven, waarmede ook weer ettelijke millióenen
gemoeid zijn.
Voeg daar nu nog bij de te maken verbinding
van Amsterdam met den Beneden-Rijn, en het nu
pas aanvaarde plan tot verhooging van den spoor
baan om Amsterdam, en ge hebt een beeld van de
ontzaglijke sommen, die hier worden besteed.
En bij al dezé werken (misschien met uitzon-
dering van de Coenhaven) is de Staat geïnteresseerd
Als dat alles kan, en daarom mogen we zeker toch
wel besluiten, zou het dan boven het vermogen
i van de Staat zijn, de land- en tuinbouw kracht-
i dadig te steunen?
Dat kunnen we maar moeilijk gelooven.
Temeer niet, waar een groot deel van de kosten,
aan deze steun verbonden, zeer terecht op de con-
sumenten kunnen worden verhaald.
Wat tot heden aan steun is ontvangen, mag toch
eigenlijk geen naam hebben.
I Gesteld eens (schier ondenkbaar) dat de Staat
i tot onze menschen zei: „Ga heen en wordt warm",
wat beeld zal dan in korten tijd onze streek ver-
toonen?
Dan vindt ge in de koolstreek schitterende onder
wijsinrichtingen, prachtwegen naar de hoofdsteden,
straks nieuwe kanalen incluis.
En een nu ten deele reeds mismoedige, verslagen,
straks, wat God verhoede, hongerende bevolking.
Is het in de veehouders- en tuinbouwbedrijven
dan zou treurig gesteld? Overdrijft ge niet een
weinig zal deze of gene misschien vragen.
Och ga eens naar de vee- en zuivelmarkten.
Ongehoorde sommen worden op de veestapal ver
loren. Het vee wordt tegen afbraakprijzen verkocht,
de boter geldt even een halve gulden per pond,
terwijl de kaasprijzen om en bij de f 20.— bedragen,
terwijl de melk aan de zuivelfabrieken geleverd
2Va3 cent per liter opbrengt.
Uit Friesland, hoort men noodkreet op noodkreet,
en dat nog wel in de provincie, beroemd om zijn
veestapel, die een wereldvermaardheid heeft.
J.l. Zaterdag vertelde ons een handelaar in vee
voeder, dat hij enkele bunders grasland voor een
appel en een ei had gehuurd.
Dagelijksch is zijn knecht met de vrachtauto er
op uit, om biggen bij de boeren voor nul komma
nul op te halen. Een kleine honderd stuks heeft hij
reeds bijeen; de dieren krijgen eerst wat goedkoop
voer en gaan dan op hoop van zegen de vetwei in.
Zoo is de toestand in de varkenshouderij.
En bij het gras van de tuinbouwers is het al niet
anders.
't Zou misschien wel een goed zijn, de naakte
werkelijkheid, zooals die in vele tuinbouwersgezin
nen is, te schetsen.
Eens te gewagen in de finesses van al hetgeen
deze menschen hebben te doorworstelen. Van den
last, en het leed, ondervonden van veel en velen.
Of ook, wat in meerdere gevallen terecht is ge
komen van de steun, door de rentelooze credieten
bedoeld, maar niet gegeven, wijl de sommen, daar
voor ontvangen, soms niet eens ontvangen, dade
lijk moesten overgegeven worden aan verhuurders,
aan den fiscus, aan polderlasten enz., zoodat niets
overbleef voor levensonderhoud en voor voortzetting
van het bedrijf.
En dit geld waarlijk niet alleen de z.g. hopelooze
gevallen.
Doch we willen het bij deze vage aanduidmgen
laten, overtuigd als we zijn, hiermede voldoende
den algemeenen noodtoestand te hebben geteekend.
Zonder steun van Overheidswege k'an de land
en tuinbouw, alsmede de veehouderij niet verder.
Het duurt alles maar zoolang, en de vrees be
kruipt menigeen, dat als de hulp eens komt, het
voor zoovelen te laat stal zijn.
Onze bdemcultuur kan niet wachten, er moet
geholpen worden. En deze hulp zal in andere vorm
moeten worden gegeven als tot heden is geschied.
Mocht in 1931 nog worden gehoopt op een goeden
wintercampagne voor de kool, waardoor de positie
van de tuinbouwers iets dragelijke zou worden, die
hoop is vervlogen. Er is egen uithoudingsvermogen
meer, het levenspeil is voor talrijke menschen tot
het minimum gedaald.
Thans- beraadslagen de tuinbouworganisaties en
diverse bonden over de te vragen hulp. Er is reeds
meerdere malen in ons blad over geschreven en we
hopen zeer, dat men het onderling over de te
vragen vorm van steun een zal worden.
Velen wijzen erop, dat de Staat onder de lasten,
die hem worden opgelegd, nog dreigt te bezwijken.
Nu zullen we de laaatsten zijn, om dit bezwaar
een bagatel" te noemen. Integendeel ,het zal groote
moeite en het uiterste van het beleid en voorzich-
tigheid vorderen, het scheepje van Staat door deze
ik heb ondervonden dat het goed is om een
of twee maal per week des avonds het gelaat
een paar minuten met Purol te masseeren, waar
na ik de gewoonte heb de niet in de huid ge
drongen Purol met een zacht doekje af te vegen.
Deze eenvoudige behandeling geeft op den duur
aan de huid een bijzonder zachte en mooie teint.
Als we van Pinkstergebruiken gewagen, dan geldt
dat meerendeels half- of heel uitgestorven volks
gewoonten, of herleefde tradities, door minnaars
van de oude folklore in eere hersteld. Aan dat laat
ste wordt tegenwoordig zeker veel gedaan, al blijft
men toch verre van het ouderwetsche ongekunstel
de. Voor de oude gebruiken waren vaak een aantal
overtredingen van het mijn en het dijn en van
sommige bepalingen van tucht noodig, welke onze
„geordende" maatschappij niet meer duldt.
DE PINKSTERGEBRUIKEN leggen op drie dagen
beslag, wat natuurlijk stamt uit den tijd, dat paus
Urbanus de feestelijke viering van Pinksteren op
drie dagen bepaalde.
PINKSTER-DRIE is een ontspanningsdag, door
velen, der traditie getrouw, ook nu nog begeerd. In
sommige plaatsen Rotterdam b.v. wordt op
Pinkster-drie geregeld een groote bloemenmarkt
gehouden en dan ziet men talloozen met een bloeien
de plant in de armen huiswaarts gaan.
PINKSTERBLOEM, -BRUID, -BOOG, -KROON
zijn allemaal woorden, die met elkaar overeenko
mende gebruiken betrekking hebben. Met Pinkster
bloem bedoelen we dan niet in de eerste plaats
het fraaie, algemeen bekende bloempje van de veld-
kers, dat omstreeks Pinksteren bloeit en daaraan
haar naam dankt, maar meer een de kunstmatige
bloem, door fijne meisjesvingeren samengesteld,
die onder een versierden boog of in een dito kroon,
in optocht werd en tegenwoordig ookweer wordt
rondgedragen tot zelfs in Amsterdam waarbij
vroeger door de jeugd gewoonlijk geld werd inge
zameld. Pinksterbogen met -bloemen worden ook
wel aan straathoeken of in boomen opgehangen.
In Hindeloopen is het nog gebruikelijk, dat de
jongelui onder den Pinksterboog allerlei dansen uit
voeren.
PINKSTERBRUID was de mooiste jongedochter
uit het dorp. Zij werd vaak in optocht, en mooi
uitgedost, rondgevoerd. De deelnemers omhingen
zich daarbij met Pinksterkransen en -slingers.
EEN PINKSTERMAN hoorde tot veel onvrien
delijker'gebruik, dan het rondvoeren van de Pink
sterbruid. Pinkstermannen immers waren stroo-
poppen, die dagen tevoren gemaakt werden en des
nachts vóór den feestdag op de daken werden be
vestigd van huizen, waar manzieke meisjes woonden.
O.a. een Geldersch gebruik in den ouden tijd.
LUILAK. Hoewel het Pinksterfeest, zooals we
zeiden, drie volle dagen omvatte, bleek men weleer
aan dien tijd niet genoeg te hebben om alle dolle
voorjaarsvreugde uit te vieren, waarom ook de dag
vóór Pinksteren met de trits werd verbonden, en
wel door de algemeen bekende luilakviering.
In sommige streken onderneemt men met gun-
stigen uitslag pogingen om de al-oude luilak-vie
ring niet alleen te handhaven, maar er nog een
massale uitbreiding aan te geven, tevens door goede
paedagogische leiding zorg dragende, dat de leelij-
ke kanten worden afgeschaafd.
In het algemeen is de luilak-viering tegenwoor
dig anders van betrekkelijk onschuldigen aard. Het
zijn in hoofdzaak nog slechts jonge en schoolgaande
kinderen, die het gebruik in eere houden. Zij voor
zien zich des Vrijdags van groene takken helaas
niet altijd met overleg en onderscheid voor het
doel gekozen en staan des Zaterdagsochtends een
