Binnenlandsch Overzicht
Nieuwe moeilijkheden voor onze boter-
export? Hulp aan de mijnindustrie.
I)e ambtenaren wijzen salarisver
laging af. Japansch worstelen in den
Rotterdamschen raad. Een nieuwe
Bezem. De 4-daagsche afstandmar-
marsch. Noodweer te land en ter
zee. Een ernstig geval van voedsel
vergiftiging in Indië.
Het schijnt, dat onze boter-export naar Duitsch-
land weer met nieuwe moeilijkheden wordt be
dreigd. De industrieelen en agrariërs zijn het in
Duitschland met elkaar eens geworden over nieuwe
regelingen van den invoer van boter en deswege
zullen op het einde van deze week vermoedelijk
nieuwe onderhandelingen door Berlijn met onze
regeering worden geopend. De nieuwe plannen
moeten slechts voor Denemarken voordeelen bren
gen. Ten opzichte van dat land hadden we een min
of meer gunstige positie, doordat de invoer van boter
uit Denemarken in Duitschland met een extra- va
lutatoeslag van 36 M. werd belast. Het schijnt, dat
die toeslag zal komen te vervallen, waardoor het
mogelijk wordt, dat Denemarken ons met haar
valutaprijzen van de Duitsche markt zal verdrin
gen.
De Limburgsche mijnwerkers, die in grooten ge
tale met ontslag worden bedreigd, hebben blijkbaar
niet vergeefs een beroep op de regeering gedaan.
Uit Den Haag wordt althans bericht, dat r»en er
beschermingsmaatregelen voor onze industrie over
weegt. Het staat evenwel nog niet vast, welke richt
lijnen daarbij zullen gelden.
Noemden we reeds eerder in ons Overzient ae
wijzen waarop de Centrale van vereeniginger. van
Rijkspersoneel de budgetaire moeilijkheden van den
staat overwonnen wilde zien (o.a. een 2 pet. heffing
op de vermogens en een natuurlijke personeelsin
krimping door stopzetting gedurende drie jaar van
nieuwe aanstellingen), thans heeft bedoelde orga
nisatie ronduit aan de regeering bericht, dat ae
salarisvoorstellen der commissie-Weiter voor de
ambtenaren onaannemelijk zijn en dat de Centrale
haar eigen voorstellen, hiervoren genoemd, in de
aandacht der regeering aanbeveelt.
De volbloed-communist Reuderink en de semi-
bolsjewiek Van Burink, beiden lid van den Rotter
damschen Raad, hebben het Dinsdag j.l. noodig ge
vonden om van hun Russische manieren te laten
blijken door een partijtje Japansch worstelen in de
vergaderzaal van een voornaam N.ederlandsch be
stuurscollege. 't Klinkt vanwege het internationaal
karakter van het gebeurde, heel voornaam, maar in
werkelijkheid was het toch niet anders dan een
intreurig, ordinair gedoe. Een bepaalde aanleiding
was er niet. De eene communist tergde den ander
om zijn gebrek aan lef, wat dien ander niet op zich
liet zitten. De edelachtbaren grepen elkaar aan,
worstelden over stoelen en banken heen en hun col
lega's raadsleden, bijgestaan door stadhuisboden,
konden de worstelenden slechts met moeite van el
kaar sleuren. De volbloed communist bleek toen een
gezwollen aangezicht te hebben, een blauw oog en
een serie bloedige schrammen, 't Is wel verheffend!
Enfin, zoolang ze alleen elkaar nog maar aftuigen
zijn dergelijke communistische excessen nog niet
het érgste voor de samenleving.
De broedermin is niet alleen in het communistische
kamp ver te zoeken, ook de Nederlandsche fas
cisten verdragen elkaar slecht. De zóóveelste scheu
ring heeft zich onder ben voltrokken. De roerige
heer Baars en 16 andere gezagsdragers zijn uit de
leiding hunner fascistische organisatie gestooten en
mét hen een paar honderd leden. Als reden werd
genoemd, dat de uitgestooten groep in de party
dictatuur van het proletariaat" had gevestigd,
waarmee men niet langer wat van doen wilde heb
ben Deswege moesten de arbeiders-fascisten er uit!
Ook omdat ze zoo'n ordinaire propaganda voerden,
o.a. door het uitlokken van relletjes (Overschie)
met communisten. De uitgestootenen hebben zich
aanstonds in een nieuwe, eenig-ware fascistische
organisatie vereenigd, en ook zij geven nu een week
blad uit met een bezem in den kop. Twee bezems
zijn trouwens volstrekt noodig, al was het maar
alleen om het eigen fascistische straatje te vegen.
Nijmegen beleeft weer glorie om den bekenden
4-daagschen afsiandsmarsch. Maandagochtend zijn
de dames en heeren, 2257 in getal, aan de tippel
gegaan. Het weer viel niet mee, maar ze hielden
meerendeels goed vol.
Neen het weer is volstrekt niet meegevallen van
de week'. Onweer en hagel hebben en daar heel wat
schade aangericht. Als gevolg van de hagelverwoes-
tingen in lapwijk bij Hoogezand, moest zelfs een
comité in het leven worden geroepen om de ge-
traffen tuinders te helpen. Een Deensch zeil
jacht liep vast op een plaat bij Ameland. De vijf
opvarenden hebben hachelijke oogenblikken beleefd,
maar dappere redders van onze kust hebben ze in
veiligheid gebracht.
Op Java is een ernstig geval van voedselvergifti
ging voorgekomen. In Tjilatjap zijn n.l. 200 men-
schen ziek geworden én 23 personen zijn er gestor
ven door het gebruik van tempe-boengkil, d.z. koe
ken van gekookte soja-boontjes, opzettelijk met
schimmel bedekt om ze gemakkelijker verteerbaar
te maken. Men zegt, dat de bevolking dit surrogaat
slechts nuttigt in slechten tijd, als er geen geld is
voor beter voedsel. Het zou hier dus een ernstig
symptoom gelden van dreigend voedselgebrek, als
gevolg van de wereldcrisis, welke ook Indië ten
zeerste teistert'.
koopen met 's Rijks financieele middelen. Die mé
neer is 63 jaar oud, eigenlijk een leeftijd om
stil te gaan leven, maar daar hebben we niet mee
te maken. Als die meneer zich op 63-jarigen leeftijd 1
nog de drukte van een vrouw op den hals wil
halen, dan moet-ie dat zelf weten.
Deze Rijksambtenaar, wedr., 63 jaar, „wenscht
huwelijk aan te gaan met wed. of juffrouw". We
schrokken even van de schrille tegenstelling, welke
hier geschapen werd tusschen een juffrouw en een
weduwe, maar die schrik werd al dra vergeten door
een schok van veel ernstiger aard. Een man van
63 jaar kan nu eenmaal niet pronken dat begre
pen we met zijn slanke verschijning en meestal
ook niet met zijn jeugdig uiterlijk. Hij moet wijzen
op andere attractie. Deze Rijksambtenaar noemde
ter aanbeveling zijn „degelijk, zacht karakter", maar
hij begreep blijkbaar, dat een moderne vrouw zulks
niet zooveel interesseert. En daarom vestigde hij de
aandacht op iets meer concreets, meer zakelijks.
„Bij overlijden zoo annonceerde hij recht op
pensioen". Hier werden gegadigden dus lekker ge
maakt, niet op den mooien man, maar op den
dooien man! Ieder zijn smaak! i
Nu hebben we totaal geen verstand van onze Rijks-
pensioenregelen, maar we nemen aan, dat een in
den dienst vergrijsde ambtenaar dat wél heeft. De
offerte zal dus wel serieus zijn. Dan echter vinden
we de zaak eenvoudig een, schandaal.
Is het mogelijk, zoo vragen we ons af, dat een
oude Rijksambtenaar van 63 jaar, die dus nog
hoogstens 2 jaar voor ons aller welzijn te werken
heeft en daarvoor wordt betaald met het gold .j
van het Rijk zich nog een vrouwtje koopt om zijn
laatste levensjaren nog een beetje te laten opvroo-
1 ij ken? Zoo'n oude deugniet kan zich met een vrouw i
van 20 jaar assumeeren, die dan binnenkort voor
misschien 40—50 jaar een pensioen krijgt van
laten we r's veronderstéllen 1000 pop per jaar. j
Is dat alles inderdaad mogelijk? Moet het Rijk wer-
kelijk zulke ouwe-heeren-grap met een halve ton j
subsidieeren, wanneer een Rijksambtenaar zulks j
verkiest?
Waren we lid van de Staten Generaal, we zou-
1 den aanstonds schriftelijke vragen richten tot den
j minister en een briefje om inlichtingen zenden aan
de commissie-Weiter. Thans kunnen we slechts af- j
1 wachten tot de heer Braat zich om informaties tot
ons wendt. Voor hem houden we de uitgeknipte ad-
vertentie in bewaring. Hij kan ze van ons krijgen
voor het goede doel, als-ie tenminste geen onge-
trouwde dochters heeft, die er misbruik van zouden
kunnen maken.
Ons Weekpraatje
We dragen het in ons leven nu eenmaal als een
last mede, dat we véél kranten hebben te lezen,
eiken dag maar weer opnieuw, groote en kleine,
van dichtbij en van verre. Het zal dus wel geen
sensatie wekken, als we hier onthullen, dat we van
al die lectuur ook wel eens een stukje overslaan.
Inderdaad, dat gebeurt. Maar wat we ook ongelezen
laten nooit of te nimmer slaan we de lectuur over
van een huwelijksadvertentie. Zeker, we zijn al ge
trouwd, maar jaAl heeft iemand nen zilveren
sieraad, blijft het voor hem dan geen gfenot om te
kijken naar uitgestalde juweelen, al kan hij ze niet
koopen en al kwelt hem de aanblik misschien te
vens? Voor ons is het altijd een openbaring, te be
merken, dat er hier in ons land zooveel naar het
huwelijk smachtende vrouwen rondloopen, allemaal
nu citeeren we uit de advertenties slanke
verschijningen, knap van gezicht, degelijk en aan
genaam en zacht van karakter, jeugdig uiterlijk,
huishoudelijk van aard, in het bezit van eigen home
en eenig inkomen. Zóó schijnen ze er bij hoopjes
te zijn en tóch zijn we indertijd zoo blind geweest
om.... Enfin, laten we er over zwijgen, gedane
zaken nemen geen keer.
Verwonderlijk is, dat er in deze omstandigheden
ook nog wel eens een man schijnt te wezen, die
in plaats van gebruik te maken van een der boven
bedoelde offerten zelf een advertentie opgeeft
,om gegadigden voor de huwelijksgemeenschap op
te roepen. Of ja, vreemd is het ook weer niet. Het
huwelijk is voor velen een handelsonderneming gé
worden en een pientere koopman vergewist zich nu
eenmaal met alle middelen, dat hij voor zijn goede
geld Inderdaad het allerbeste krijgt, wat de markt
biedt. Een koop is een koop.
Er zijh dan ook volstrekt geen bezwaren behal
ve dan ouderwetsche móreele tegen de moderne
huwelijksaffaires in te brengen, zoolang de men-
schen hun handeltje drijven met d'r eigen geld en
van het gemeenschapsvermogen afblijven. Omdat
dat laatste niet het geval was, werden we dezer
dagen onaangenaam getroffen door de annonce
van een Rijksambtenaar, die een vrouw wensch te te
Plaatselijk
M ieuws
OUDKARSPEL.
Dinsdagavond half negen vergaderde de afdeeling
van den Neutralen Bond van Boeren, Land- en
Tuinbouwers ten huize van den heer C. Vis, alhier.
Een 50-tal leden was aanwezig.
De voorzitter, de heer K. Kaan, opende de ver
gadering met een hartelijk woord van welkom, er
op wijzende, dat het bestuur, gezien den toestand
in den tuinbouw, dew enschelijkheid heeft gevoeld,
deze vergadering bijeen te roepen. De tijd om actie
te voeren is op het oogenblik rijp. We moeten nu
bespreken wat ons te doen staat. Het gaat niet
goed, nog slechter, dan de ergste pessimist het ver
leden jaar heeft gedacht. We zijn allen dit voorjaar
weer naar den akker gegaan om te bewerken in de
hoop, toch nog een stukje brood te kunnen verdie
nen, doch deze hoop is den bodem reeds weer inge
slagen. Spr. wijst op de aardappelziekte, zoodat door
het U.G.B. geen labels meer worden verstrekt en op
de 50 pet. invoerrechten, die de Engelsche regeering
op de aardappelen heeft gelegd. Spr. zelde, dat.de
tijd was genaderd, dat de onderlinge veeten ver
geten moesten worden en dat men buiten het geloof
om, als één man voor elkanders belangen moest
opkomen. Spr. heeft den indruk gekregen, ook op de
audiëntie bij den Minister, dat we niet veel hoop
moeten hebben, dat er veel voor ons zal worden ge
daan. We zullen ons zelf dienen te helpen. Elk per
soonlijk kunnen we ons niet meer helpen, misschien
dat we schouder aan schouder staande nog iets kun
nen bereiken. Er wordt gezegd, dat er moet worden
versoberd. Dat doen we ook wel. Men houdt vanzelf
wel op als men steeds geld uitgeeft en niet ont
vangt. Spr. ziet geen licht in den toestand Als
men ziet, wat er wordt gedaan voor de andere nood
lijdende bedrijven, voelt men de stiefmoederlijke
behandeleing. De tuinders hebben weinig vrienden
in' den nood. Er zal actie moeten worden gevoerd
voor het behoud van het veege lijf.
Alles zal naar beneden gaan en eens zal er weer
een tijd komen, dat de bouwerij een broodje geeft.
Dan komt er weeer opleving. Maar wie zal dezen
tijd meemaken?
Er is slechts één middel. Allen ons uiterste best
doen om de organisatie zoo veel mogelijk te steu
nen. De actie moet niet plaatselijk zijn doch lande
lijk. Het zal echter een harde strijd worden. Als we
het door massaaal demonstreeren niet kunnen ha
len, zullen we onze macht moeten toonen.
De leden moeten het echter niet op de.besturen
laten aanloopen, ze moeten de idee hebben *we
zitten in een vakbond".
De koopkracht van het buitenland wordt ook hoe_
langer hoe slechter en straks zal de uitvoer prac-
tisch onmogelijk worden.
Geen moeite moet ons te groot zijn en spr. doet
een beroep om de leden om toch vooral mee te
werken. (Applaus).
De notulen worden hierna door den secretaris,
den heer C. Borst Pz., voorgelezen en onveranderd
goedgekeurd en vastgesteld.
MEDEDEELINGEN.
HET 2e MILLIOEN EN DE AUDIëNTIE BIJ DEN
MINISTER.
De voorzitter deelde mede, dat het tweede mil-
lioen gauw zal komen. Daar moeten we ons niet te
veel van voorstellen, want het moet over zooveel
schijven loopen. Spr. wijst op het buitengewoon
onaangename, dat dit zoo lang moet duren en her
innert aan de aorlogsjaren, toen voor ons ook zeer
belangrijke besluiten in een paar dagen voor elkaar
waren. Ze denken daar nog maar steeds „Die boe
ren slikkert het nog wel zoo."
Verder deelde voorzitter mede, dat, alvorens op
audiëntie is gegaan bij den Minister, een vergade
ring is gehouden met vertegenwoordigers van den
tuinbouw uit Noord- en Zuid-Hollaftd, om zoo mo
gelijk een lijn te trekken. Men was daar van mee
ning, dat voor Noord-Holland een uitzondering moest
worden gemaakt, daar het in het Westland wel
slecht is, doch het is daar hog maar kort slecht.
Men was het ook eens, dat een algemeene steun
regeling moest worden ingesteld. Doch dit zal niet
eerder kunnen worden behandeld,, dan September,
daar de Tweede Kamer met vacantie is. De Minister
was niet over te halen, de Kamerleden voor dit
voor ons zoo belangrijke punt van de vacantie terug
te roepen. De uitzondering voor Noord-Holland zal
dan zijn, dat wordt aangevraagd met terugwerkende
kracht.
Als de Minister het had kunnen doen zegt spr.,
hadden we het al gehad, doch men moet niet ver
geten, dat de Minister op een post staat en er zajn
er meer. De steunregeling zal niet op een hoog peil
staan, zoodat er een broodje aan kan worden ver
diend. We zijn gewend aan welstand, doch gaan
een anderen tijd tegemoet. De goederen kunnen we
niet duurder maken, dus moeten de kosten ver
minderd worden. De bedoeling is verder, dat boeren,
die van een andere steunregeling trekken, geen kool
mogen telen. De vraag werd echter gesteld, waar
het geld vandaan moest komen. De vergadering was
van meening, dat dit moest komen van een crisis
belasting of een gedwongen leening. Het geld zal
moeten komen uit den hoek waar het zit.
De heer W. Jonker wilde het kapitaal in de doode
hand belasten, doch voorz. antwoordde, dat de an
deren daar bezwaren tegen hadden.
De heer C. Borst Pz., vroeg zich af, of de Netr.
Bond op den goeden weg is. Spr. betwijfelde het.
Het kapitaal hoopt zich al meer en meer op ten
koste van den kleinen man. Het kapitalistisch stel
sel moet worden bestreden. Dg middelen die nu wor
den aangewend, als renteloos crediet enz. zijn slechts
kwakzalversmiddelen. Spr. merkte op, dat het op
de solidariteit der menschen aankomt. Als aanstonds
een opkomende tijd komt, worden degenen, die het
hebben kunnen uithouden, de dupe, want die wor
den aangepakt. De tuinders moeten solidair blijven
en niet koopen als iets voor dergelijke schuld wordt
verkocht. De laksheid moet worden afgeschud.
De voorzitter zeide, dat de tuinders op dezelfde
voet wenschten te worden behandeld als de andere
ondernemingen welke worden geesteund, zooals
banken en stoomvaartmaatschappijen. Spr. is van
meening, dat deze crisis alleen internationaal kan
worden opgelost. Als er geen geld voor steün is,
moet er straks geld zijn voor arm voogdij, want de
tuinders gaan daar straks allen naar toe.
De heer K. Manneveld merkte op, dat de solida-
riteit veel te wenschen overlaat. De rede van Colijn
te Alkmaar werd met applaus beloond. Is dat nu
wat?
Voorzitter zeide, dat men er rekening mee moest
houden, dat die menschen ook een maag hebben en
als die begint te spreken, gaat de natuur boven het
geloof. Daar zijn we al dicht aan toe.
De heer C. Borst Pz. vroeg of het programma
van het Boera#comité nu niet beter was dan het
programma van die Chr. en R.K.
De voorzitter antwoorde, dat samenwerking met
hel; Boerencomité niet kon, omdat dit comité geen
statuten heeft met de Koninklijke goedkeuring.
De heer Maars wilde he afwachten tot Septem
ber en als dan geen resultaat ins bereikt, aanslui
ten bij het Boerencomité.
De heer Manneveld wenschte krappe actie.
De voorzitter verwacht meer succes als de L.T.B.
actie begint te voeren inplaats van de linksche kant.
De heer A. Bakker meende, dat men langs wet-
telijken weg het meeste kon bereiken.
De heer K. Manneveld vroeg nog hoe het moest
als de gelden van het crediet zijn toegezegd. Moeten
we dan briefjes telkenen, dat de leverancier zooveel
en een andere zooveel kan halen?
De heer G. IJff geloofde niet, dat dit behoefde.
Spr is van meening, dat het gemeentebestuur ver
plicht is alles aan den tuinder uit te keeren. Spr.
gaf in overweging dit voorloopig nog aan te zien en
als we nul op het request krijgen op ons verzoek om
alles voor levensonderhoud te mogen gebruiken,
kunnen we altijd nog een anderen weg inslaan.
Na nog eenige bespreking sloot de voorzitter de j
vergadering, nogmaals een beroep doend op da me-
dewerking der leden.
OUDKARSPEL.
Naar wij vernemen is door B. en W. dezer ge
meente toestemming verleent voor het houden van
een collecte ten behoeve van de uitzending van een
tuinder uit deze Provincie met de bekende delegatie
naar Rusland.
Ir. ons verslag over de gehouden verg Wering,
waarin het. doel van deze delegatie werd uiteengezet,
was de naam van den gekozene weggevallen. Op
deze vergadering werd als lid dezer delegatie geko
zen de heer C. Borst Pz. uit deze Gemeente.
OUDKARSPEL.
Bij den heer D. Quax, Diepsmeer, gemeente Oud- 1
karspel, is komen aanvliegen een postduif gemerkt
3-28-A 7205.
Uit den Omtrek
Olficiëele opening van een eigen gebouw van de
afdeeling Alkmaar van het Witte Kruis. i
De afdeeling Alkmaar van het Witte Kruis zal
op den dag van 29 Juli a.s. een heugelijke en bui
tengewone belangrijke gebeurtenis beleven.
Reeds lang werd de wensch gekoesterd om eer
eigen gebouw te bezitten en thans zal deze in ver
vulling gaan.
■Ir 1875 is opgericht de Prov. Noord-Hollandsche
Vereeniging „Het Witte Kruis".
In 1889 volgde de stichting van de afdeeling
Alkmaar met 90 leden, waarvan verschillende woon
den in de omliggende plaatsen.
De opening van het bodhuis aan het Kweeren-
pad vond plaats in 1892, dat in 1914 gedeeltelijk
verbrandde.
Onmiddellijk werd de herbouw begonnen en in
1930 volgde een belangrijke uitbreiding.
Door het hoofdbestuur werd in 1894 overgegaan
tot de stichting van ontsmettingsoven te Alkmaar,
terwijl in 1921 een geheele nieuwe oven werd ge
bouwd.
In 1921 werd het magazijn van verplegingsarti
kelen ingericht op den zolder van den ontsmettings
oven.
Het aantal leden bedroeg In 1920 1191 leden, in
1921 3027, in 1924 4000.
In 1929 werd herdacht het 40-jarig bestaan der
afdeeling die toen 5700 leden telde en de grootste
afdeeling van Noord-Hooiland was.
Het bezit aan verplegingsartikelen had toen een
waarde van f 16.500, waaronder 110 ledikanten.
Op dit tijdstip bedraagt het aantal leden 6200
met een bezit aan verplegingsartikelen van f 18750.
Op 6 Januari van dit jaar is met den nieuwbouw
van het eigen gebouw begonnen en thans zal het
op Crijdag 29 Juli a.s., des namiddags om 3 uur,
officieel woredn geo.pend door den Eere-voorzitter
der Noord-Hollaandsche Vereeniging vn het Witte
Kruis, Jhr. Mr. Dr. A. Roëll,, Commissaris der Ko
ningin in de provincie Noord-Holland.
Dank zij de groote stuwkracht van de heeren Dr.
J. H.'Pameijer en H. W. Frese, resp. Voorzitter en
secretaris-penningmeester is thans een pracht ge
bouw verrezen onder architectuur van den heer
D. Saai en uitgevoerd door den heer Bruin te
Oudorp.
Voor belangstellenden is de gelegenheid tot be
zichtiging opengesteld op 30 en 31 Juli en 1 Aug.
van 2 tot 5 uur en wel op vertoon van de contri-
butiekaart 1932.
Het gebouw bevindt zich in het centrum der stad
en wel in de Gasthuisstraat.
SINT PANCRAS.
De Tuinbouwvereeniging „De Tuinbouw" verga
derde 's avonds 26 Juli in het café van den heer
Bouwstra, onder leiding van den heer C. Klooster
boer.
Aanwezig 125 leden.
Qpderwerp: Stopzetten der veiling.
De voorzitter opent met de' volgende woorden.
Geachte vergadering, ik heet u allen welkom.
Naar aanleiding van een genomen besluit van onze
zustervereeniging „De Toekomst" heeft uw bestuur
gémèend deze buitengewone ledenvergadering te
beleggen.
Zooals de omroeper heeft bekend gemaakt zal
als punt van behandeling gelden: -Stopzetten der
veiling!
Vergadering er zal iets moeten gebeuren, zoo toch
kan het niet langer doorgaan.
Hetgeen door ons geproduceerd wordt brengt be
slist geen behoorlijk uurloon op, d.w.z. bemesting,
pacht, rente, belasting enz. zuiver verlies.
Wij wachten helaas op behoorlijke steun.
Hoewel er vele adressen aan den Minister zijn
gericht en zeker niet minder audiënties zijn ver
leend, heeft zijne Excellentie nu zelfs verschillende
bondsbestuursleden uitgenoodigd - om hem mede te
deelen dat er iets aanhangig is gemaakt. Wat zal
het zijn?
Wanneer eenig resultaat? Wij wachten tót
Mijneheeren zoo dadelijk zal het punt ter be
spreking worden gebracht, een ieder zal zich hier
over kunnen uitspreken.
Ik hoop echter.van op zakelijke wijze.
Het voeren van partij politiek, in menig opzicht
de kanker in het maatschappelijk leven, zal ik met
uw goedkeuring beletten.
Met den wensch dat een eder bij de besprekin
gen de betamelijkheid in acht zal nemen en een
spoedig uitzicht op betere tijden open ik deze bij
eenkomst.
De heer C. Duif Sr., vraagt wat het doel is om
de'veiling te sluiten.
De Voorzitter meent, dat dan goed duidelijk wordt
gemaakt hoe nijpend de toestand is.
De heer Jb. Kooy ziet geen heil in het stopzetten
wat zouden b.v. menschen moeten met nog wel
gevraagde producten. Kool en aardappelen zijn
waardeloos, doch nog heel wat andere producten
als bloemkool enz. brengt behoorlijke prijzen óp.
De consument zou even goed betrekken.
Voorzitter: Onze producten worden thans afge
nomen door consumenten ver beneden productie
prijs.
Vele consumenten konden veel meer betalen zon
der dat zij het aan den lijve gevoelden.
De heer Jb. Wagenaar Sr. is om principieele re
denen al tegen stopzetten.
Zou het niet verregaande roekeloosheid zijn om
alles stop te zetten, dat zou nog weer een regee-
ringsbemoeiing worden hoe meer hoe sléchter.
Wij zouden de producten op het land moeten laten
rotten, het is een staking, ik keur dit sterk af.
Er moet nog meer op steun worden aangedron?
gen wordt gezegd, doch waar moet moet het geld
vandaan komen. De boeren hebben ook toeslag,
doch moeten zooveel betalen dat het niets baat.
Voorzitter: Er is wel geld! Hebt u niet onlangs
het rekensommetje gelezen, de toeslag op melk,
bieten, tarwe enz., er zijn boeren die hun toeslag
geven aan het crisis comité, doch hier is bij velen
hooge nood.
De heer E. Biersteker is wel voor stopzetting doch
de minimum prijzen, welke thans gelden, tnoemt
spr. een bespotting, deze moeten worden verhoogd
en van regeeringswege worden bijgepast.
De heer Hoogland zegt, toen voor 3 weken terug
de aardappelprijzen f2.20 waren, heb ik gezegd,
kunnen we hier niets aan doen, doch er is al zoo
veel gedaan zonder resultaat.
Als voorbeeld zou ik kunnen noemen de f 1.00 toe
slag op de winterkool, steeds werd hoop gegeven
doch na 7, zegge 7 maanden is dit verworpen, waar
om niet b.v. in Januari al.
De zieke aardappelen van vorig jaar, de besturen
hebben veel werk gedaan, doch hierover is zelfs
nooit antwoord ontvangen.
't Is of de regeering den toestand niet begrijpt.
Ik heb den heer S. de Boer opgebeld over stop
zetten, daar is toen een vergadereing voor belegd
door de Prov. Comm., gevolg weer audiëntie, zn
zoo gaan we maar door, doch als de veiling wordt
stopgezet zal dit moeten als in „de Toekomst" met
bijna algemeene stemmen, anders heeft het geen
waarde, er moet wel een krachtig middel worden
gebruikt doch wat!
De Minister zegt, in September komt de Tweede
Kamer weer bij elkaar, dan nog Eerste Kamer enz.
en onz eproducten zijn met dien tijd weg.
In den tuinibouw heerscht nood, schreiende nood
en de kamer gaat, voor dat er iets is gedaan, met
vacantie, dit gaat alle perken te buiten.
De voedselvoorziening zal door het stopzetten
niet in gevaar komen, doch iets zal het toch berei
ken, de bekendheid der nooden. (Applaus).
De heer J. Wagenaar Czn., kan zich voorstellen
dat de stemming onder velen verbitterd is.
De productie-- kosten kunnen worden verkregen,
bakker, kruidenier enz. kunnen niet meer worden
betaald, daardoor worden bittere woorden geuit,
tegenover de regeering.
In een gehouden vergadering van den L. T. B. te
Haarlem zijn ook de woorden geuit.
Doch om dat middel te gebruiken zou the ge
vaarlijk zijn, dit is staking, waar niets mee is te
bereiken, het is slecht dat is waar, doch de absolute
catasrofe zal wel komen, dat is wel hét allerlaatste
middel, ik ben het volkomen met den heer Hoog
land eens over de laksheid der regeering.
Er zullen slagen vallen, felle slagen, de tuin
bouw staat ver op achter bij den landbouw,
bkh uniièvöaoijpuouaze nshenod ersa|hrdlucmwyp
De heer Valstar heeft zoo terdege- gezegd dat de
landbouw beter georganiseerd is, dan de tuinbouw.
Een studie commissie had moeten worden be
noemd dit is tot heden nooit gebeurd.
B.v. op de aardappelen zou een heffing moeten
plaats vinden, pl.m. 700 millioen Kg. aardappelen
worden jaarlijks geconsumeerd, met 3 cent per
Kg. zou dit 21 millioen bedragen, dit was voor de
tuinder meer dan voldoende.
Wanneer steun komt zal dit op de producten
moeten komen.
De heer Hoogland is de meening van Wagenaar
niet toegedaan en zegt indien alles uit de produc
ten wordt gehaald zal de kleine man dit moeten
betalen het moet gezocht worden bij het grootkapi
taal inkomen boven 5 mil, daar kan alles mee ge
dekt worden, niet arbeider of Middenstander, er is
ook in Haarlem gesproken over crisisbelasting.
De heer de Vries: Over den algemeenen toestand
hoeft niet meer te worden gesproken, eerst noemde
men het malaise, toen crisis, en nu is het een ho-
pelooze toestand, ik hoor stemmen opgaan wélke
om principieele redenen niet willen staken.
In de groote textielindustrie is door iedere gezind
heid gestaakt.
Wij zitten thans reeds 3.jaar in de grootste ar
moede. Het nationaal vermogen is 10 milliard, 1 pea
heffing en 100 millioen is beschikbaar, de hardste
werkers hebben thans de slechtste inkomens, zoo
veel eerder stop zooveel beter.
De heer C. de Jong, wil niet meer werken met
woorden doch met daden, de regeering moet thans
duidelijk gemaakt worden tot hiertoe en niet ver
der, er had een fondsvorming moeten zijn, doch dit
is er niet, het kan hu niet anders, wij betalen ons
dagelij ksch brood met 2 ct. per brood voor belasting
voor ons wordt niets gedaan, wij moeten niet bi]
de kladden blijven zitten doch onze tanden laten
zien.
De voorzitter is van meening, dat indien salaris
sen en pensioenen werden verlaagd van de hopge
ambtenaren er geld in overvloed was.
Het voorstel wordt in stemming gebracht, de
uitslag was 75 voor 30 tegen 23 blanco.
Over het al of niet adhaesie betuigen ontstond
een uitgebreide discussie, het bestuur werd vanuit
de vergadering gezegd, heeft gezegd, het moet met
bijna algemeene stemmen, anders heeft dit- geen
waarde.
Tenslotte werd besloten om bericht te zenden naar
„De Toekomst", geen adhaesie betuiging, doch al
leen de uitslag der stemming.
Hierna sluiting.
Buitenland
Een hagelsteen ter grootte van can soepboril.
Uit Biglen in hel Em'menthal (Zwitserland) is
bij een hevige hagelbui een zeldzaam natuurver
schijnsel waargenomen. Er is namelijk ©en buiten
gewoon groote hagelsfeen gevallen' mèf een
■dikte van drie cm. en eon (ünyang van een soep
bord. Hij sloeg een gat in den bodem en was
eerst drie dagen later geheel gesmolten. Het ge
wicht is waarschijnlijk- nfeer dan een kilo geweest
,13© oppervlakte was ruw en stekelig door een
groot aantal ijskristallen, doch de hagelsteen zag
er niet uit of hij- uit verschillende korrels was
samengegroeid. Van de hagelkorrels, die nader
hand vielen, overtrof er geen de grootte vtfo een
walnoot.
