Binnenlandsch Overzicht
Een Potpourri die 121 uren duurt.
Vacantieweertje. De politieke terreur
:n den Haag. Nederland te Los An
gelos. De derde kruiser.
Ov-_* htt weer hebben we dezen zomer over
h't algemeen niet te klagen gehad en ook voor
den vaeantietiid valt het nog wel mee. Dat is
zeer gelukkig voor de menschen die wil'Ien en
kuninen uittgaan en zeer profijtelijk voor de za
kenlieden, die voor een groot deel van hun ver
diensten op het vacantieseizoen zijn1 aangewezen
Toen in de eerste vacantiedagen, wat regendrup
pels vielen, grepen aanstonds velen naar de pen
om hun traditioneel betoog te houden over oen
vervroeging der vacamties. De huidige school -
vacanties zouden juist in een tijd vallen, waarin
ten onzent veel regen plast. Of het juist is? In
vacantietijd is een mensch meer geneigd om op
het weer te letten dan anders. Ware dat niet hetj
geval, dan zou men o.i. hebben kunnen bestati-
gen, 'dat het in Nederland van Januari tot De
cember regent, als men het niet hebben lean,
en dat de zon er schijnt als men n^et e^n para-
pluie van huis gaat.
Velen vergeten, jdat de schoolvacanties sinds
eenige jaren reeds zijn vervroegd. Voor de lagere
scholen in het bijzonder vielen de vacanties eer
tijds steeds in Augustus, totdat men ontdekte dat
Augustus een speciale regenmaand was. Bij wij-
zo van proef werden de schoolvacanties oen vrij
algemeen een drietal weken vervroegd. Thans ech
ter heeft men geconstateerd dat het ook in Juli
kan regenen. Moet de aanvangsdatum! nu eerst
nog verder worden teruggebracht om de menschen
tot het inzicht te brengen dat het in Juni ook
nat kan zijn?
De vervroegde vacanties hebben in vele plaat
sen tot gevolg gehad, dat de inspanning der kin
deren voor een schoolperiode van; Augustus tot
Kerstmis te groot werd geacht, waarom een na-
jaarsvacantie werd tusschengevoegd, of de twee
vrije dagen voor het plaatsen der kachels en het
witten der scholen tot een verlof van een weekje
wedden uitgedijd. Men houdt zijn hart vast voor
de consequenties, ewlke aan een nieuwe vervroe
ging der schoolvacanties kunnen zijn verbonden.
Er is geen ding, waarin een klein land niet
even groot kan zijn als een geweldig nabuur. Ve
len landgenooten was het daarom( al lang een
doorn in het oog, dat de Duitsche politieke vecht
jassen in zulke 'mooie pakjes rondliepen en er
elkaar naar hartelust beoorloogden, terwijl' hier
alle politieke hartstocht slechts in; wat scheid-
partijtjes ter vergadering of in de politieke bla-'-
den kon worden uitgevierd.
Een socialistische jongeman te Amsterdam
vond uit, dat er ook ten onzent wat meer leven
in de politieke brouwerij moest komen. Hij sticht
te, tegen den zin overigens der kopstukken van
zijn partij een afweerorganisatie tegen het fas
cisme. dat in ons land, nog moest worden gebo
ren, ging naar zijn kleermaker, waar hij zich
een generaalsuniform liet aanmeten, verspreid
'de zijn portret middels de arbeiderspers en zit
sedert dag en nacht te wachten op de aanmelding
van soldaten. Een paar menschen, die het wat
zielig vonden, stichtten in allerijl een vereeniging
van zwarthemden, die het voorloopig zonder een
Mussolini moeten doen en toen eindelijk kregen
de communisten de kans om wat straatheibeltjes
uit te lokken. Fascisten en bolsjes raakten slaags
in Overschie en Schiedam. Van de week troffen
ze elkaar zelfs op hetl Buitenhof in den Haag.
De zwarthemden trokken hun messen* plant-ten
die in eenige communistische lijven en trokken
daarop in gesloten colonne af. Net echt buiten-
landsch.
Ons dunkt dat het nu weer eens welletjes
wordt met de oomedie. ÏWe hebben er geen enkele
behoefte aan om het buitenland, speciaal onze
Oosterburen hier in alle opzichten te imiteeren.
We moesten die mooie pakjes en het optrekken
in gesloten colonnes nu maar gaan verbieden, voor
dat ook hier de dooden gaan vallen in dit nieu
we politieke spel. Toen Wijnkoop; eens een he
vig militante bevlieging kreeg, hebben; ze hem
irei een glaasje water kunnen kalmeeren. Een
paar flinke waterstralen van de brandweer op
gesloten formaties van Fascisten of Roode Fron
ters, zouden in korten tijd al het militante vuur
onzer politieke krijgsscharen kunnen blusschen
In Duitschland moeten galg en rad weer worden
opgericht om aan de politieke uitwassen paal en
perk te stellen, hier kunnen we het thans
nog met de brandweer af.
In Los Angelos is het alles bij elkaar toch een
sof geworden voor ons land. Men heeft betoogd,
dat de eer onzer natie gemoeid was met de Ne-
derlandsche deelname aan de Olympische spelen
en dat zelfs geen verwijzing naar de slechte tijds
omstandigheden een excuur kon zijn voor af
zijdigheid. Nederlands driekleur moest en zou
wapperen aan Üe andere zijde van den Oceaan. I
Enfin, we hebben een ploeg het beste van het
beste kunnen uitzenden. Van Egmond behaalde
een wielerkampioenschap, zoodatlukkig om de eer
van de natie onze vlag een paar minuten om
hoog is gegaan aan den middelsten mast te Los
Angelos. Willy den Ouden werd. tweede op de
100 meter schoolslag en we juichten heel hard
om onze desillusie, dat ze geen eerste was ge
worden waarop we vast hadden gerekend
weg te juichen. Voor de prestaties van ex zus
Braun hebben we ook even in de handen kuninen
klappen. Onze zeilers, de gebrs. Maas, hebben
ons vele dagen in spanning kunnen houden om 1
de mooie kans, die ze maakten, ofschoon we an- 1
fiers maar bitter weinig met de zeilsport op-
hebben. Overigens was het een en al teleurstel
ling. Onze geweldige hardlooper Berger, onze
hinkstapsprong fenomeen Peters, de hoogspringen-
de juffr. Gisolef onze gesterde ruiters, onze
schermkampioenen, estafette loopsters, onze roei
ers, aan al deze illusteren is de Nederlandsche
sportwereld voor 40.000 pop bekocht geweest.
Maar aan de eer der natie is voldaan en dat is
mei; geen geld te betalen.
Niet alle menschen willen met een zelfde blij
heid hun offers brengen voor den roem van onze
vlag als de Nederlandsche sportslieden. In ons
Indie bv. is men niet bereid om de helft derkos-
ten mee te dragen voor den derden kruiser, met
welken we over alle wereldzeeën het noodige res
pect voor onze driekleur zouden kunnen af
dwingen. Het is een slechte tijd zeiden ze daar in
den Volksraad en als ze in het Moederland een
.derden kruiser voor Indie willen hebben, dan
moeten ze die zelf maar betalen. Zoo'n kruiser
zoo meenden ze in deiu Volksraad, was een mooi
ding voor werkverschaffing. Die bouw; van den
kruiser spaart aan het Rijk een hoop werkloo-
zerjsteun uit en dus is er geen enkele reden om
de kosten voor Üe helft of voor welk deel ook,
op Indie te verhalen.
ZZoo ongeveer luidde de motiveering van een
motie Soeroso in den InÜischen volksraad. .De
motie werd aangenomen met 3127 stemmen.
Ze haalt natuurlijk niets uit, want wat ons op
perbestuur hier over Indie beslist, is afgedaan.
De volksraad mag daartegen in hoogstens een
wensch kenbaar maken.
Ons Weekpraatje
We hebben ons onlangs zeer gevleid gevoeld
door den oproep tot medewerking van den Mi
nister President aan hen, die geroepen zijn om
de openbare meening voor te lichten. Het is
werkelijk een onderscheiding om met een mi
nister en edelman te ijveren voor het welzijn van
het volk. De ons toegewezen, taak schijnt daar
uit te bestaan, Öat we het publiek duidelijk ma
ken, hoe ingewikkeld de crisisproblemen zijn en
van welk een groot algemeen belang het is, dat
we offers aanvaarden om eigen dingen, als in
flatie of een algeheel staatsbankroet te voor
komen. In dat opzicht hebben we werkelijk ons
best gedaan en we zullen ons best blijven doen,
maar we moeten toch uitdrukkelijk' bedingen, dat
onze compagnon ministers de samenwerking! re-
eel doorvoeren en ons niet in de wielen rijden^
want dan zouden we tot de ontbinding van de
vennootschap moeten besluiten.
Als wij het volk aanzetten om de tering naar
de crisisnering te zetten, dan, moeten de minis
ters niet als bons viveurs in hun departement
optreden en daarmee aan den heer Braat alle
gelegenheid bieden om het volk, dat we van dag
tot dag crisisdown praten, tot hernieuwd gepruL,
tel te vervoeren. Zuinigheid in de staatshuis
houding is een stelsel voor alle tijden, maar als
er crisis in het land is, dan is dat stelsel gewor
den tot een wet voor Meden en Perzen, een regel
zonder uitzondering.
De regeering weet tot hoeveel wrevel het aan
leiding heeft gegeven dat een aantal politieke
persoonlijkheden en ambtenaren kans hebben ge
zien om door cumulatie van ambten en pensioe
nen een inkomen te verwerven* dat ver boven
het normale uitgaat. De regeering zelve beweert
dat ze aan dien misstand eerder reeds eigener be
weging paal en perk heeft gesteld en voorts, dat
de mare omtrent een en ander erger is dan de
kwaal. Wij voor ons we zouden er nog aan wil
len toevoegen dat het in normale tijdsomstan
digheden ook niet zoo erg is, als sommige perso
nen door samenvoeging van ambten en later dus
ook van pensioenen, zich een inkomen verwer
ven, dat tot boven het middelmatige stijgt, want
sommige capaciteiten gaan eveneens boven het
middelmatige uit. Op het oogenblik wekt het
ontstemming dat weet de regeering wan
neer ene persoon werk wiï doen voor twee of
zich de arbeidsresulftaten van twee, in pensioen
of samentrekking van loon en pensioen ver
werft. Zoo iets vloekt ook met den huidigen
nood, waarin er voor honderdduizenden geen
werk is en geen verdienste.
Alfe de regeering gedane zaken excuseert met
gewezen verhoudingen, dan heeft ze het gelijk
aan haar zijde. Voor het heden echter is zij, blij
kens haar verklaringen in de volksvertegenwoor
diging, tegen verdere mogelijkheden tot cumula
tie van salarissen en pensioenen. Zeer terecht.
Maar toch blijft de praktijk in tegenspraak met
haar bedoelingen en dat isi iets, wat het volk
niet begrijpt en dat wij, die geroepen heeten om
de publieke opinie van voorlichting te dienen,
onmogelijk weten goed te praten.
In een onzer grootere gemeenten/ werd dezer
dagen iemand tot burgemeester benoemd, die wel
inkomsten had uit functies, welke hij reeds eer
der had waargenomen, maar die ook nog betrek
kel'ijk jong was en blijkens door hem gedane
publicaties een zeer te waardeeren kracht is in
zake het bestuurswezen, meer in het bijzonder
terzake finantieel gemeentelijk beheer. Het is
goed als aan zoo'n kracht de gelegenheid wordt
geboden om zich de gemeenschap, ten nutte te
n aken.
Echter waarom een gepensionneerd grooti ma
joor van het leger geroepen moet worden om zijn
bestuurlijke talenten te laten schitteren ads
hoofd der gemeente Sitedum, terwijl' er zooveel
menschen, zonder inkomen, geschikt zijn om de
Stedumsche bevolking op het pad van rust, orde
en Stedumsche welvaart te houden, terwijl er
bovendien straks een aantal verdienstelijke ge
meente-ambtenaren hét crisis-bosch, met wacht
geld, zal worden ingestuurd, ziet, dat begrjjpt.
de publieke opinie niet, nóch de heer Braat, nóch
de journalist, die geroepen is de publieke opinie
tegenover harde crisismaatregelen tam-tam te
houden.
En waarom een gepensioneerde kolonel direc
teur moet worden van het luchtvaartbedrijf in
Soesterberg, begrijpen wij om al de genoemde re
denen evenmin. Als de heer Braat te dezer zake
vragen stelt aan de regeering, dan antwoordt
de Minister van Oorlog, dat bedoelde kolonel
maar f4000,pensioen geniet en als directeur
te Soesterberg er nog maar f4000,salaris bij
zal krijgen. Wil de minister daarmee zeggen,
dat we ons om die paar duizend gulden maar
niet zoo druk moeten maken?
Vijf etmalen feest in het land van
koeien en komkommers. Zpstjg pak-
jes cigaretten en vijftig koppen zwarte
koffie de dagelijksehe versnapering
Het moet wel de aandacht trekken en de lach
lust opwekken. Waartoe men al niet komt om
wat te verdienen!
!ln het Algemeen Handelsblad" van heden
morgen lezen wij het volgende:
Het Noord-Limburgsche plaatsje Horst ligt
uit de voegen. Het is gedaan met de heerlijkheid
van de landelijke stilte. Die boeren kunnen met
hun gedachten niet bij het werk blijven en la
ten den akker eenige malen per dag een uurtje
in |den steek om Siaan het dorpscafé te tijgen.
De buurvrouwen' vergeten het dorpsmieuws om
elkaar op de hoogte te houden met den stand
van zaken in de herberg. De jeugd verlaat huis
en hoeve om uren lang voor de gelagkamer post
te vatten. In de stille dorpsstraten heerscht een
ongewone kermisdrukte.
Het is ,.l)auerklavierwelltmeister" Heinz
Arntz uit Dusseldoref, die dit alles op zijn ge
weten heeft. Waarom hij dit eenvoudige plaatsje
heeft uitgekozen om het wereldrecord-pianospel
te verbeteren, weet niemand. Maar het kleinste
kin|d van de straat en de boer van de verst' afge
legen hoeve weet precies te vertellen, hoeveel
uren de record-jager ,,'r op het zitte" en hoeveel
minuten hij in dien tijd heeft gepauzeerd.
In een doodgewoon café zit deze razende Hoe-
land vijf dagen en vijf nachten aan éen stuk te
tokkelen. Ein van uren uit den omtrek komt men
kijken naar dit wereldwonder.
De burgemeester heeft voor dezei gelegenheid
het sluitingsuur verlengd; de caféhouder het bier
bier van twaalf op vijftien eenten gezet en uit
de gemeentenaren is een controlecommissie ge-
orvmd om dAi virtuoos op de vingers te tikken,
als een seconde geen muziek wordt gehoord.
'sNaehts gaan de heeren comité led en aan de
stamtafel kaarten, terwijl herr Arntz met fiksche
marschen en hartstochtelijke opera-muziek half
Horst uit den slaap houdt. En tegelijk met de
ouzverture van de dorpshanen komen de boeren
hooren, hoe het gegaan is. „In einen rits door."
zegt de feestcommissie dan en met een vroolijk
hart gaan de Horstenaren naar! koeien en kom
kommers.
Tegen den tijd, dat de dorpsbarbier het café
binnenstapt om den pianist, die dan in zij|n rie
ten tuinstoeltje achterover leunt eii een woesten
galop aanheft, te soigneeren, stijgt! de belang
stelling zeer. En als de assistente den record
jager allerlei lekkere hapjes- in, den mond stopt,
loopt-heel het dorp uit. Dan kijkt de ,,Weltmeis-
ter" met zijn vermoeide, grootel oogen door het
lokaal, waar een zwoele, benauwde atmosfeer
hangt van cigaretten- en pijpendamp en hij speelt:
,,Das musz ein S,t ck vom Himmel sein." Hij
neemt dan een teug koffie en steekt nog een si
garet op, terwijl hij met de linkerhand eenige
accooredn aanslaat.
,Hpeule", roept het publiek.
En de ,,Dauerklavierweltmeister,' zet zijn zoo
veel-duizend-zooveelster nummer in ,,Ich bin ja
heut' so gliicklich"; de zaal zingt mee ,,so glück
lich wie noch nie"......
Plaatselijk Nieuws
PAARDENSPORT.
Een groote demonstratiemiddag door de Landelijke
Rijvereeniging „Westfriesland" en „Oudkarspel" op
het D. T. S.-terrein te Oudkarspel op
Zondag 14 Augustus a.s.
Paardensport. Een woord dat een heerlijke
klank heeft voor de paardenliefhebbers(sters), en
dat de aandacht trekt van hen, die in de gelegen
heid zijn met bewonderende blikken te staren naar
het ras en zijn berijder (ster), wanneer deze zich in
flinken ren, galop, dan wel stapvoets voort bewegen.
Men bewondert de sierlijke lijnen van het rij
paard en de forsche of gracieuse houding van ruiter
en amazone.
Hoè jammer dat dit edele dier zoo geheel door de
mechanische kracht wordt verdrongen. Er is geen
plaats meer voor in het hedendaagsche jagende
bedrijfsleven.
En nu mag men op de boulevard te Scheveningen
een Concours d'Elegance organiseeren voor auto's,
men mag de vervolmaking van luxe en comfort be
wonderen, wij twijfelen er niet aan of een ieder
zal het met ons eens zijn, dat niet gaat boven een
rijtuig, bespannen met een paar mooie paarden.
Daarom, nu alles wordt gemechaniseerd, en ook
menige dame achter het stuurrad plaats neemt,
moet men het toejuichen, dat op hét oogenblik het
paard de volle aandacht niet alleen trekt van onze
jongens en meisjes, om zich in de edele rijkunst
te oefenen, maar ook liefde wordt aangekweekt voor
dit edele trouwe dier.
Overal worden tegenwoordig rijvereenigingen op
gericht, waarvan de leden zich onder deskundige
leiding gaan bekwamen in het paardrijden.
En nu deze sport zoo aan het opkomen is, meende
de V. V. V. V. V. te Oudkarspel niet beter te kunnen
doen dan voor Zondag 14 Augustus a.s. een Demon
stratiemiddag te organiseeren, waarbij o. a. zal uit
komen „Lady", het kampioen-springpaard 1931,
Stadion Amsterdam, terwijl de bekende rijvereen.
„Westfriesland" en „Oudkarspel" zullen demon-
streeren.
Wij mogen hier het programma nog laten volgen:
1. Entree Parade; 2. Polonaise; 3. Dressuurproef
en Manége-figuren; 4. De Vier Jockey's, zwaardere
rijkunst; 5. Stoelenrace; 6. Figuren op den cirkel;
7. Polonaise met hindernissen; 8. De Hongaarsche
Post; 9. Hooge Sprongen met „Lady"; 10 De Vier
Jockey's; 11. De gestoorde Theevisite; 12. De levende
Pyramide; 13 Patrouille springen; 14 Springconcours
klasse b.
De aanvang is bepaald op half drie en de entree
is f 0.25, kinderen fO.10.
Men leze tevens de groote biljetten en men kome
in grooten getale naar Oudkarspel op Zondag 14
Augustus a.s.
INGEZONDEN
(Buiten verantwoording der redactie).
OUDKARSPEL, Aug. '32,
Mijnheer de Redakteur.
Beleefd verzoek ik U nog eenige plaatsruimte
voor het volgende.
Dat u, mijnheer T., op mijn ingezonden stuk zot
antwoorden had ik verwacht en dat u het in dien
geest gedaan heeft, daar had ik wel zoo wat op ge
rekend.
Zaterdag j.l. kreeg ik van een zekeren N. N. uit
Zuidscharwoude een uitknipsel uit het „Noord-Hol
landsch Dagblad" van 2 Augustus thuis gestuurd
waarin een artikeltje voorkwam* getiteld„Russische
boer onder den knoet." „De Sovjet Regeering als
bloedzuiger." In dit artikel wordt beschreven hoe de
Russische boer op heden nog door de Sovjetregee-
ring op de meest ergerlijke manier wordt uitgebuit.
Er was een schrijven bij, waarin de wensch werd
geuit, vooral deze toestanden in Rusland te bestu-
deeren. Ik vrees echterzoo schreef N. N. Hij
bedoelde hier blijkbaar mee, dat wij enkel datgene
te zien zullen krijgen wat gezicht verdragen kan
Het spijt me dat de inzender zijn naam er niet
bij geschreven heeft, misschien had ik nog meet
goeden raad aan hem mogen vragen.
Ook U mijnheer T. is van gedachte, dat men
ons alleen het toonbare zal laten zien. Had U dan
niet wijzer gedaan nog wat te wachten met schrij.
ven tot wij van de reis terug zijn. Wanneer wij nu
enkel het goede te zien krijgen en u weet volgens
uw ingezondenstuk veel van het slechte, dan had
den wij later weieens. met elkander kunnen debat
teer en.
Ik zou u thans ook uit artikelen en brochure's van
Ir. Struik veel kunnen vertellen van de schitterende
vooruitgang in de Sovjet Unie. Dezer dagen las
uit een dagboek van iemand uit een arbeidersdele
gatie die er geweest was van het vele goede dat hij
gezien had. Onlangs heb ik een brief gelezen van een
Hollander die eenige maanden in Rusland werk
zaam is. Ook deze schreef, al moest hij nog veel
van de Hollandsche geriefelijkheden missen, dat
het voor de arbeiders in die streken heel goed was.
Maar wanneer men deze dingen aan de menschen
vertellen gaat, dan halen sommige menschen
schouders op en anderen, al zagen zij het persooi
lijk, dan zouden zij het nog niet gelooven. Dan komt
mij weer die malle geschiedenis in herinnering van
den boer, die een circus bezocht en voor de eerste
maal in zijn leven de als drommedaris bekende ver
schijning te zien kreeg.
De boer bekeek haar eerst van den eenen, daarna
van den anderen kant, krabde zich op het hoofd
gaf tenslotte zijn meening in deze woorden te ken
nen: „Zoo'n stuk vee bestaat er niet!"
Er is een andere dierengeschiedenis, die op de
critici der Sovjet Unie toepasselijk is: De geschie
denis van de zeven blinden, die een olifant onder
zochten. De eene rapporteerde dat een olifant er uit
zag als een touw, de andere, dat de olifant er uitzag
als een boomstam, weer een ander dat een olifant
als een muur er uitzag enz. Sovjet Rusland is iets
dergelijks gecompliceerds en enorms, dat men
men het bezoekt, of in zijn kamer er krantenbe
richten over leest, er naar believen over schrijven
kan, dat bewijst dat de Sovjet Unie een of andere
categorie vanaf het paradijs tot en met de hel op
aarde vormt. De hellethese is bizonder gemakkelijk
dank zij de bolsjewistische practijk van de z.g. zelf-
critiek. De bolsjewiki onthullen in hun pers zonder
pardon hun eigen fouten en tekortkomingen.
Dat Rusland een heilstaat is, het zou krankzinnig
heid zijn om dit te beweren. Maar de groote vraag
voor mij is deze: Hoe is het er geweest en hoe is het
er thans. Ik herinner mij voor eenige jaren terug
eens een voordracht gehoord te hebben getiteld „De
Godzoeker". In deze voordracht wordt geteekend
het leven, het lijden en strijden van de Russische
boeren in de Csarentijd. Hoè de boeren tot de laat
ste cent werden uitgeschud en hun laatste stuk vee
werd verkocht om de belasting te betalen. Toen ik
dit aangrijpende stuk hoorde voordragen, kwam bij
mij de gedachte op zouden de boeren, en arbeiders
zich dit laten welgevallen of zouden zij in verzet
komen. De Russische revolutie is er dan ook spoe
dig op gevolgd.
Wel wordt er tegenwoordig nog dwang uitgeoefend
op de dorpsbourgeoisie als deze in haar klassehaat
tegenover het collectieve bedrijf tot sabotage of
geweld overging. De staat, die in de Sovjet Unie
de belangen van het werkende volk vertegenwoor
digt, greep dan in om den nieuwen collectieven
bedrijfsvorm tegen reactionaire elementen te be
schermen. De Koelakken werden onteigend en zoo
doende in de gebieden van volledige collectivisatie
als klasse gelikwideerd.
Terwijl de kapitalistische wereld onder de moker
slagen van een ongehoorde crisis kraakt, wordt in
de Unie der Socialistische Sovjet Republieken een
nieuwe maatschappelijke orde opgebouwd.
Voor de kapitalistische orde zijn „de productie
krachten te geweldig geworden voor de verhou
dingen," waardoor „de geheele burgerlijke maat
schappij in wanorde" raakt, om de woorden van
Karl Marx te gebruiken. De nieuwe orde van de toe
komst, de socialistische orde, zooals deze in de
Sovjet Unie thans planmatig wordt opgebouwd, is
in staat die productiekrachten volledig in haat
dienst te stellen en opent daarmee ongekende pers
pectieven aan het menschelijk geslacht.
De kapitalistische wereld vertoont hoe langer hoe
meer 't beeld, door Karl Marx in 1848 als toekomst
beeld van het kapitalisme geteekend: De bourgeoisie
is niet meer in staat, nog lnger de heerschende
klasse der maatschappij te blijven en de levens
voorwaarde harer klasse aan de maatschappij als
regel en wet op te dringen. Zij is niet in staat te
heerschen, omdat zij niet in staat is, haar slaaf het
bestaan, zelf binnen zijn slavernij te verzekeren,
omdat zij gedwongen is, hem in een toestand te
laten verzinken, waarin zij hem voeden most, in
plaats van door hem gevoed te worden. De mil-
lioenen werkloozen in de kapitalistische wereld zijn
er, om te bewijzen hoe juist Marx het kapitalisme
heeft doorzien.
Tenslotte dit. Eenigen tijd geleden hoorde ik het
volgende vertellen. Een delegatie van tram en
spoorwegpersoneel uit ons land reed met een auto
bus door de straten van een der Rcssische steden.
Toen zij voorbij een kerk reden, werd er aan de
gids verzocht om te stoppen. Deze gaf hier geen
gehoor aan. Toen beduiden ze den chauffeur dat hij
moest stoppen. Ze gingen het kerkgebouw binnen
waarop dat oogenblik de dienst werd gehouden.
Het was een Grieksch Katholieke kerk. Het viel
hun op dat er in hoofdzaak oudere menschen wa
ren. Na de dienst werd het kerkgebouw bezichtig'
en kwam men tot de conclusie dat alles nog in
goeden staat was. Op de vraag aan den gids, waar;
om hij wou doorrijden, antwoordde deze. Dat M
zich als communist zich wel een beetje schaamde
dat er nog dergelijke kerken bestonden.
Hieruit blijkt echter dat er nog priesters zijn, die
de kerkdiensten leiden en dus niet leven als slaven-
Mijnheer de Redakteur, ik heb wel wat veel van
uw plaatsruimte gevergd. Ik dank U daar dan oo-<
hartelijk voor en zal u den eersten tijd niet meer
lastig vallen, daar de tijd mij voorloopig ontbreek'
over deze zaak te schrijven.
C. BORST Pz
