1 1 ,1 Jp steden willen ook wel met ons mee en zoo geld genoeg te vinden uit de geweldige inkomens, die
weinig mogelijk te vergaderen, omdat dan de t h<jb het landbouwblad van het Boe- er in ons land zijn.
N.M-B. de kastanjes uit het vuur moet halen? ren*omité) willen de visschers uit alle visschers- Wij moeten eischen dit: Toeslag per HAoflS
Dieze vereeniging moet terdege meehelpen en dorpen 00k mee. We moeten strijden menschen, gulden per gezinshoofd met vrijstelling van ane
?er niet slap tegenop hangen. daar worden wij toe gedwongen. Laten wij laten
Ik hoop echter dat dit niet besloten is. Zoo- blijken dat wij niet langer met ons laten spotten
14. uil. JQT, ¥UT) A-Tsor PT Irnri toch want zij passen op ons toe het grootste afslacht
veel te beter voor den N.M.E. Maar er kon toen gysteel^d£t denkbaar is.
wel eens iets van waar zijn. Nu hep ik het over demonstreeren. Maar laten
Op het oogenblik zijn er veel goedgekeurde wy beginnen met het ordelijk te doen. Want
- «--.J.j schreeuwen en balleeren, daar bereiken wij mijn
aardappelen. Zie zijn echter weinig of niets waard
4 wekep terug is het voorgevallen, dat men
schen hun pootgoed gingen veilen omdat ze geen
geld in huis hadden. En zoo is het thans hog., Die
aardappelen worden verklad. We kunnen meer
krijgen, maar ze worden verklad door geldgebrek
IWanneer we ze vasthouden, dan krijgen we
gelid ervoor. Eergisteren kon ik voor de drielin
gen nog 4 gulden en, voor de poters 3.50.
Wat daar aan te doen Was dat niet iets ge
weest om over te vergaderen? Ik vind van wel.
Dte voorz. Het kan waar zijn, dat we eerder
bij elkaar hadden moeten komen. Maar wat kun
nen wij als kleine vereeniging doen? De toeslag
is afgewezen, omdat andere plannen in de lucht
'hingen, die al in werking waren. Dat waren de
garantieprijzen. Eln deze zijn nog hangende.
En wat de marktberichten betreft. Daarin heb
ik toch wel eens meer1 gelezen, dat het een of
ander product onverkoopbaar was. Wat) u ver
nomen heeft over een besluiti van den N.M.B.
is ©en groote leugen. Ik zou wel willen vragen
uit welke bron het komt.
D|e heer S.trijbis. Jij hebt het zelf gezegd. De
N.M-(B. is tegen den N.B. dus kon het best waar
zijn. H,et is mij medegedeeld door Klaas Man-
ncveld. i
Die heer Manneveld zegt echter van mets te
weten.
Die voorz. Wanneer je zooiets; in de vergade
ring slingert, moet je heti weten. Ik hoop dat
de vergadering' gelooft dat er niets van aan is.
Die heer iStrijbis. Is er niets over gesproken?
Andere N.M-B,- bestuurders verklaren van ab
soluut niet.
De heer P. Kostelijk. Wanneer de persoon niet
genoemd kan worden, breekt alles af.
De heer iSrhrijbis neemt zijn woorden terug.
Die voorz. wijst flan op den verkoop der poot-
aardappelen. Maar geef daar eens een weg voor
aan. Er zijn menschen uitgegaan,die daardoor
met hun eigen mes de keel afsnijden. Men moest
samensmelten in een verkoopbureau. Wanti wan
neer de een 4 gulden vraagt, vraagt de ander,
een kwartje minder. Die Eendracht kan daar
niets aan doen. Men kan niet op zijn eigen men
schen aan Er is op het oogenblik maar een mo
tief: geldgebrek.
De liéer P. Wijn is van oordeel dat dit alleen
bij wet geregeld'kan worden, Maar men heeft den
verkoop los van de keuring gelaten. Die tuinbouw
organisaties staan te zwak. Dte verkoop kan al
leen geregeld bij wet. Maar minister was er
niet voor.
De Heer iStrijbis. Hoe is de keuring bij elkan
der gekomen?.
'Dp heer Wijn: door een wet.
De heer iStrijbis. We hadden verwacht, dat de
regeering met garantieprijzen zou komen. Maar
ze laat'ons st.
Die heer P. Appelman leest hierna het volgende
voor:
Geachte Vergadering!
Strijbis en ik hebben gemeend eens een verga
dering bij elkander te roepen, want de toestand
is van dien aard dat het hoog noodig weer eens
tijd wordt om bij elkander te komen. Want de
toestand wordt zoo, zooals geen mensch verwacht
had, en nog, volgens mijn meening, zijn wij er nog
lang niét-
De Koningin is van 't voorjaar in Broek geweest
en heeft steun toegezegd. Ze zou de arme bouwer-
tjes wel helpen, maar daar is niet van gekomen.
Evengoed gaan ze in Broek feestvieren. Kijk men
schen, ik ben bar arm en dan komt een mensch
aan 't denken, vooral in zoo'n tijd als 't thans is. Nu
heb ik nagedacht over het werk wat die ministers
voor ons doen. Ze gaven de groot-bouwbedrijven
steun, de tarwewet en bietenwet. Toen dachten
wij, wat hebben die een bevoorrechting boven de
kleine tuinders. Ik denk dat zij dat gedaan heb
ben om een beetje tweedracht te scheppen (een
beetje haat en nijd zaaien) want zij vangen ten
slotte nog weinig of niets. Kijk maar naar de
Commissie Welter. Weiter zegt nu, of hij heeft het
kort geleden gezegd, dat de werkloozen in de stad,
die worden verlaagd maar in het boerenland, op
het platteland verhoogd. Ook al om die groep uit
elkaar te houden. De steun aan de tuinders was
Verleden jaar kreeg ik een brief in huis voor de
mislukking van de aardappelen, dat was f800.—.
Toen is daar niets van gekomen. Toen zouden wij
1 gulden toeslag krijgen op de kool. Ik weet niet
goed meer of ik 9 of 10 wagons heb opgegeven,
maar daar hebben zij zoo lang over zitten praten
om het maar uit te stellen, want wij zijn toch maar
boertjes. Toen kwamen de credieten, alle tuinders
blij Maar het is crediet, dus schuld, dat moet weer
terug. Nu komt dadelijk de gedachte bij mij op.
hoe weinig of je op je voormannen kan rekenen.
Want hier zijn er nog heel wat die van die credie
ten niets gehad hebben, door toedoen van onze
raadsleden, onze eigen menschen. Ik bedank dan
ook die raadsleden vanaf deze vergadering, die
tegen hebben gestemd en doe dat in naam van
die andere arme tuinders en hun weenende vrou
wen en kinderen dat zij op zoo'n dusdanige wijze
zijn vertnoord.
Toen kwam de steun aan de Boeren. Ik sprak een
boer dat pas de varkenswet er door was. Nou, zegt
hij, ja, de boeren worden wel geholpen maar de
tuindertjes laten zij zitten hoor!
Van de week sprak ik dienzelfden boer en klagen
niet te kort. Nou, zeg ik tegen hem, ik dacht dat de
boeren zoo geholpen werden zooals je me zei. Hij
zeet het is nog veel slechter. Voor de varkenswet,
zooals een slager mij zei, zijn 2800 ambtenaren
aangesteld. Een boer krijgt thans voor de melk
met steun minder als zonder steun.
Nu zou ik wel uit willen bulderen, mensehen
wordt wakker! Je hebt nu wel weer een zootje cre
diet, dus met een 4 a 5 weken zitten jullie toch
weer zonder en met meer schuld. Als jullie allemaal
zoo arm waren als ik, dan waren we al in Den
Haag geweest om te demonstreeren, want daar
moet het opaan en niets anders. Geen vriendelijke
verzoeken meer. Het geeft niets op de been Alle
maal naar den Haag. Zoo ik vernomen heb kan
't niet meer. Ruys de Beerenbroek heeft het ver
boden. Ze willen daar die rottende massa met
Amsterdam, dat
inziens ook niets mee. En als wij demonstreeren, dan
het bestuur en de burgemeester voorop, en niet
anders. De burgemeester heeft tegen mij persoon
lijk gezegd, dat hij met de tuinders mee leeft.
Dus mee en niet anders.
De burgemeester heeft gezegd op de voorlaatste
vergadering, dat de tuinders waren niet georgani
seerd Hij voelde, dat het zoo nooit kon, zonder
een vakorganisatie, maar nu hebben wij er een
en de Burgemeester is al een paar maal uitge-
noodigd maar nog nooit verschenen. Dat vmd )k
voor mij toch niet goed want misschien kon hij
dan ons ook wel een wenk geven hoe of wat wij
moeten eischen. En dan verder vrienden. Dan heb
ben wij de commissie Welter. Die is niet alleen
tegen de ambtenaren maar tegen de boeren. Kijk,
tegen de boeren op deze voege. Weiter verwacht
een groote beroering onder de plattelands bevol
king. (Zie de Courant).
Bij de sterke bezuiniging die men wil, is er
natuurlijk geen plaats voor steun aan tuinders.
De begrooting moet sluiten.
Of de begrooting van den tuinder sluit dat komt
er niet op aan. De oorlogsuitgaven moeten door
blijven gaan. Zeer ernstig wordt voor ons de reor
ganisatie van de politie op het platteland. De ge
meente- en rijksveldwachters zullen verdwijnen.
Daarvoor in de plaats komt een modern politiecorps,
staande onder leiding van den Commissaris der
Koningin voor elke provincie.
De dorpsveldwachter immers is gemoedelijk. Hij
kijkt in vele gevallen niet zoo nauw. Hij kent er alle
menschen van het dorp en woont er zelf in. Heeft
dus belang er bij, niet al te veel vijandschap van de
tuinders op zijn hals te halen.
Maar Weiter vreest voor uitbarstingen op het
platteland en daarom stelt hij voor een politie
corps samen te stellen, dat zal uitgerust zijn met
automobielen, machinegeweren en andere overvals-
werktuigen. En dan onder controle van den com
missaris der Koninging. Dat wil zeggen, onder di
recte regeeringscontrole. Geen menschen uit het
dorp zelf, maar vreemden, die er lustig o p los
kunnen slaan en niet bang behoeven te zijn voor
den haat van de bevolking. Dat men zulke maat
regelen gaat nemen is een bewijs er voor, dat men
niet van plan is iets voor de tuinders en boeren
te doen en het verzet dat er daardoor komen zal,
direct den kop in te drukken. Nu is dat nog maar
een voorstel, maar als wij honger krijgen dat al heel
gauw klaar is want eigenlijk is het al zoo, maar
het zal wel zoo ver komen. En dan verder is er
een voorstel ter sprake „een georganiseerde pro-
dUDat is een voorstel van „De Tuinderij" Een ge
publiceerd voorstel van een commissie uit de vei
ling te Hilversum.
1. Teelt regeling. De veilingen moeten zeggen
wat en hoeveel men mag telen.
2. Geen gelegenheidstuinder zijn.
3. Vaststelling van dusdanige minimumprijzen,
dat zij de kosten dekken.
Bekijken wij deze punten even nader.
Als aan den Langendijk de koolteelt moet wor
den ingekrompen, dan moet er een groot deel m
grasland veranderen, want iets anders bouwen dat
gaat niet. Als in Beverwijk de aardbeien worden
verminderd, komt het zeer dure land renteloos. Dat
is nu practisch ook al zoo, zegt de commissie, want
wij telen met verlies. Daarom wil zij de prijzen van
de producten die nog loonend zijn, zoo hoog moge
lijk stellen, dat zij loonend zijn. Heeft de commis
sie al nagedacht over wat loonend is? Als wij hier
op Langendijk of in Beverwijk en het Westland
stukken land onbebouwd moeten laten. Ook op
braak land moet je nog werken, zooals vuil be
strijden, grasmaaien enz. Dan moeten de pro
ducten de kosten van dit dure land ook opbren
gen De kostprijs zal dan wel aan den hoogen kant
moeten komen. Heeft de commissie dan wel be
dacht dat de verminderde koopkracht m de steden
dan nog minder zal kunnen koopen als voorheen?
Dat dan dus nog minder geteeld en de prijzen
nog hooger zullen moeten worden en dat dit thans
moet lijden tot een even hopeloozen toestand als
thans? Dat het buitenland bij hooge prijzen gaat
invoeren. Dus dat regeling tot gevolg zal moeten
hebben dat de tolmuren zullen moeten worden ver
hoogd. Dat wij dus nog een groote afzondermg
zullen moeten krijgen. Dat bij een kostprijs beparng
de loonen gauw hoog gevonden worden, dus dat
loonsverlaging het gevolg zal zijn. Dat er minder
werk zal komen, dus de werkloosheid toenemen. Nee
menschen, allemaal lapmiddelen. Een vloot van
ambtenaren, die geen loonsverlaging zullen krij
gen, maar verhooging, ten koste van ons.
Wij worden zoo politiek bedhet is haast
met geen pen te beschrijven. Wij moeten het brood
hier duur betalen terwijl in Canada geweldige
massa's tarwe worden vernietigd. In Argentinië
v/orden groote voorraden vleesch vernietigd. In Hon
garije groote voorraden wijn. In ons land staat
de kool te verrotten. In Brazielië wordt de koffie
in zee geworpen of in stookgelegenheden verbrand.
Overal is een teveel en toch honger en groote el
lende In Amerika wil men het graan wel afstaan
maar' voor een loonenden prijs en die wil men
niet geven, zoodat daar van den kant der boeren
een groote actie uitgaat. Nu vraag ik mij af, kun
nen wij dat hier ook niet doen, want zooals wij
thans verkoopen leggen wij er geld bij. Maar ik
denk dat als wij alles wilden stopzetten, dat wij
zouden gedwongen worden om onze groenten over
te geven. Er zal wat moeten gebeuren want zoo
kan het niet. Ik zie aankomen dat het volgend
jaar een werkman 7 a 8 gulden verdient. En dan
zegt onze groote huurbaas: Nu Jan of Klaas, huur
vangen doe ik toch niet, voor 8 gulden in de week
dan kan je bij mij werken. En zoo komt het at
en niet anders, tenminste als wij ons daar niet
heel spoedig tegefi verzetten en daar is in de eer
ste plaats voor noodig een geheele massale organi
satie van het geheele platteland en met de arbei
ders uit de steden. Dan wou ik met elkaar eischen
stellen en geen verzoeken. Eerst moeten wij heb
ben dien gulden toeslag van de kool van het ver-
loopen jaar. Dan een toeslag op de aardappelen en
vroege kool. Deze twee laatste zag ik veel liever
per H.A., want wat zullen wij nu toch hebben aan
een garantieprijs voor het komende seizoen, de win-
terkool. De kool is zeer slecht, voornamelijk de roode
Al stellen ze die nu op 3 gulden dan hebben of
vangen wij er niets voor. De Heeren in Den Haag
weten al lang, dat de kool zeer slecht is. Nu waren
wij het verloopen seizoen tevreden met een gulden
toeslag, En zullen zij zeggen: nu zullen we ze dien
gulden maar geven, en als wij daar niet mee te-
lasten.
Ik heb gezegd.
(Applaus)
Die voorz. Wat hierop te zeggen als voorz.
Wie hebben een kleine vereen, en we kunnen er
hier niets aan doen. We hebben de vakvereeniging
ook nog. In de tuinbouwvereen. zit men met
verschillende gevoelens, maar in de vakvereenig.
is men bezield met dezelMei gevoelens. Het zou
goed geweest zijn wanneer allen; op de demon
stratie geweest waren. Als bet nog slechter wordt
ien daar is alle kans( op, dan zal men op zijn
achterste beenen staan. i
Die heer Appelman. Zoo ilang! moet men het
niet wachten laten.
Die voorz. Niet allen zijn, er voor klaar. We
(hadden een mooie demonstratie in Alkmaar.
(Maar op de vergadering van de Prov. Q. waren
Ier, die zeiden de straat niet op te gaan.
D|e heer L. Kalvexdijk: dat zijn de menschen
die nog een goed traktement hebben zooals
Valstar. ,1 i
Die voorz. Ook anderen, diie) geen traktement
hebben. Maar wat Appelman wil, moet inge
diend worden bij de vakorganisatie.
D|e heer Appelman. Het zijn tuin bouwbelan
gen. Jij moet ook mee. I 1
De voorz. Men kan mij niet dwingen als voor
zitter van de tuinbouwvereeniging.
Dte heer O. de Vet. Wie kunnen wel raakd..
Dte heer O. Borst zegt dat het mede zijn fee huid
is, (dat deze vergadering niet eerder is gehouden.
Ik achtte het niet noodig, omdat de menschen
onze hoofdbestuursleden.
De heer Kaan zegt, dat er woorden van critiek
zijn gericht aan de tuinbouwvereen. en aan het
Ci. B. Spr. gaat volkomen mee met de critiek
op het O. B. Djat is de oorzaak geweest van de
oprichting van den N.B.. Men neemt daar een
gemakkelijk standpunt in. Zoodoende ia de vak
vereeniging opgericht. D(e verschillende vakver
enigingen moeten elkaar trachten te vinden om
©en lijn te trekken. Maar daarbij moeten we den
steun hebben van 'de veilingsvereenigingen om
iets te kunnen bereiken bij de regeering. Een
ernstig woord van critiek wil spreken laten hoe
ren aan het adres van het C'. B. omdat men daar
de belangen van het gros der leden niet ziet. Men
zit daar nog teveel aan den veiligen kant. Diaar
zitten menschen, die zich nog redden en die daar
door den toestand anders zien. Dat is ons onge
luk. Wanneer we allemaal aan den grond zateu
dan zou er actie komen. Jammer is het dat er
remmen gevonden worden in die menschen, die
in de eigen organisatie voorpreken dat het aan
stonds wel beter zal worden. Maar men moet er
rekening mee houden, dat aanstonds een 50
60 procent als tuinbouwer zal vallen. Het gros
'moet ©chter bestaan blijven omdat het anders
een groote finantieele strop zal worden. En ons
kan geen beter bestaanszekerheid worden gege
ven dan door garantieprijzen. Iki koester echter
geen hoop op het verkrijgen daarvan. De minis
ter is van goeden wille,, maar er zijn krachten,
in de maatschappij, di© meer invloed hebben dan
de In mister. Voor het verkrijgen ervan bestaat
echter maar éen middel: machtsvorming.
Door een massalen invloed kunnen) wij alleen
ons doel bereiken.
Echter zijn we daar nog ver vanaf. Men moet
zich verbazen over het bekrompen inzicht van
hun klachten konden indienen bij den N. B,. Het
viel mij echter op dat, er zoo weinig menscheri d;e zicp nil nog redden geraken
op Ideze openbar© vergadering waren. Het is dan 'reddeloos
ook jammer dat daar niet meer grieven naar vo- 1 l0nder de katholieke tuinders heerscht een bui
ren zijn gebracht. De voorz. van den N. B. had woon weerspannige geest en ik vrees dat
dan in zijn rede op de demonstratie zeker reke- m|n daar aanstonds zijn kluisters zal verbreken,
ning gehouden met deze grieven. Op de N.MB. echter dat het bij ons niet zoover zal
vergadering is besloten om in de tuinbouw ver- komen daartoe kan veel. worden bijgedragen
eeniging niet met politiek te komen. We bereiken Aiders van de veilingen en het O. B..
(daar ook niets mee. Een. revolutionaire toon Wat verspeelt is in geld, werd verdiend met
geeft hier ook niets. Die is op haar plaats in hard' werkeu E,n dat moet niet kunnen wanneer
den N. B. De demonstratie zal echter niet m schouder aan schouder staan.
Amsterdam worden gehouden, maar in den Haag is keter in den warmen en heeten tijd, het
en gaat uit van verschillende organisaties Deze koofd poe] te houden. Er staat nog veel voor de
wordt gehouden den derden Dinsdag in Sept., op alvorens wij kunnen zeggen ,,'t rooit erop"
den zg. rooden Dinsdag. I Dan is daarmede het fundament gelegd van ons
De heer Wonder zegt, dat' er over gesproken is huig er bestaanszekerheid voor den tuin-
dat er in den Haag niet meer gedemonstreerd!
mag worden. Wat deze vergadering betreft is hij De'heer Wonder zegt, dat ofschoon in ons een
verheugd, dat deze door de menschen is opgewor- tandi~j eest heerscht, hij zich goed kan Hi
pten. En de besprekingen volgende, vraagt hij d£nken dat ,er menschen zijn met een kalmen geest
zich af of de tuinbouworganisatie) nog wel nut Qm|dat z% zick nog redden. Zij zien het daarom
heeft voor propaganda, en komt tevens de vraag rusti er aan daJ1 wij. Wij die aan den grond zit-
naar voren, wat wel en wat niet voor de tmnb. ^oeten laten zien dat we denken. Wij zijn
vereen is.? Dan is het maar beter de tuinbouw^ i 'tandi„ omdat het zoo lang duurt. En dan
vereen, op te heffen en alleen den N.E. te hou- gtormi het wel eens in je binnenste. Spr. hoopt
den. De veilingsbelangen kunnen ook daar be- kalm-eii hun best zullen doen zich te
sproken worden. verplaatsen in den toestand van hen, die aan den
Door Valstar werd in zijn rede gezegd: ;,wie zitten v.
straat op wil, die gaat, maar ik ga faiietU 8 D(e vQorZ zegt ZOOVeel ondervinding in het ver-
eengiingsleven te hebben opgedaan, dat hij kan
constateeern dat de tuinbouw slecht georgnai-
seerd is. Ein wij kunnen nu nog niet op elkander
laf De een tracht den ander een vlieg af te van
gen Als Wonder op mijn plaats zat, geloof ik
niet dat hij direct alles voor elkaar zou hebben.
Ook heb ik mij niet verzet tegen de oprichting
van den N.B., maar ik wilde de vereeniging niet
en bloc overgeven. Dat kon en kan niet.
Door den heer O. de Vet wordt hierna het
voorstel geda,an te besluiten voortaan geen land
meer te huren wanneer daarvoor twee borgen ge
vraagd worden en ook voortaan geen gas en
electriciteit en waterleiding meer te betalen. Wij
hebben die centen bitter noodig.
Door anderen wordt het extra; half procent
marktgeld naar voren gebracht dat geheven wondt
teneinde een fonds te vormen,) waaruit de door-
geloopen kool kan worden betaald.
Vanaf de bestuurstafel wordt deze heffing ver-
jdedigd. terwijl anderen dit percentage ingetrokken
wemschen te zien.
Ook de garantieprijzen komen nog weer eens
ter sprake waarbij in de tuinbouwvereeniging;
bijzonder sterke pleidooien worden gehouden om
testrijden voor een betere maatschappij, dan deze
onder het kapitalistische stelsel.
Door den heer L. Kalverdijk wordt' dan nog de
aandacht gevestigd op de poterbewaarplaats,
wlaarop de voorz. antwoordt dat hierover) zal
De heer Borst to volkomen met Wonder 1 cordon gespwto op de vergaring W het lnotst
meegaan. In het najaar is er roeds gezegd, dat de w c. de Vet, onder-
r i 1 r\ TTiM?J+ Uoolnfan i n.11
Op
Em het is niet zoo onnatuurlijk, wanneer Valstar
dat zegt. Diat houdt verband met zijn trakte
ment. Wanneer hij de menschen vredig weet te
houden, krijgt hij misschien nog een lintje toe.
Wij gaan ook niet graag de straat op. Maar er
is voor ons op het oogenblik maar éen weg.
Wantneer we nu niet de straat opgaan, gaan we
aanstonds voorgoed den weg op.
Het is van de hoofdbestuursleden treurig, dat
een afwachtende houding wordt aangenomen.
Die menschen worden kunstmatig tegengehou
den. Maar wij moeten laten voelen dat we niet
tevreden zijn. We moeten naar Amsterdam, om
te demonstreeren. Het gaat om ons bestaan. ^Ge
voel nu, vrienden, dat ge moet strijden. Sitei
het niet uit. Laat ieder voor zich een stille eed
zweren, propaganda te maken, dat wij menschen
zijn. We moeten laten voelen dat we niet tevre
den zijn met de slappe houding van de jhoofd-i
bestuursleden. Ge moet opstuwen. Laten voe
len dat er iets in u leeft. Djan komlen (de' leider^
niet voor maar achter de kar. Djan zullen zij
gevoelen dat ze een stap erbij moeten doen.
(Applaus.) 1 1
D|e heer Kramer: zoo'n voorz. moeten we heb
ben. i Ii
D'e voorz. Wanneer ik het iniet goed 'doe, hoe
pel me dan maar op. Maar ik neem het voor de
hoofdbestuursleden op. Diat zij niets zouden doen
is een leugen. Diat er niet meer bereikt is, is
niet hun schuld
teugels strakker moeten worden ^aangehaald, om den heer G jjf wordt besloten aan
dat er anders niets van terecht komt. Maar m gemeenteraad het verzoek te richten om het
deze dingen kan men in de tuinbouwvereen. biet d ronder hortren te verhuren
«el «itvoeree. DeFf-B. i, de pleats weer gewlSTa.
bereikt to worden dm in de >mto«er.4 besluitentLtaan geen
waar zooveel kleuren en schakeeringen zijn. 01 nei niet
Hi Oudkarspel begint een goede geest te komen, W m J» miwQOjfi vall| den raad af
een geest die al meer opstandig begiet te worden;
Wij moeten echter nog leeren opstandig te wor
den. Ik beschouw de leden in de tuinbouwvereen.
als in een bewaarschool. Maar wij moeten naar de
openbare school en dat is de N.B.
D|e les in o pstandigheid wordt gegeven in den
N.B. Echter moet op deze vergadering niet een
toon worden aangeslagen, als men nu doet. Het
bestuur doet zijn best in het belang van de vei
ling, om ervan te maken wat ervan te maken is.
De heer Wijn wenscht in denzelfden geest te
spreken. Wij kiezen echter zelf onze voormannen
en daar dienen we rekening mee te houden. Wij
zijn zelf verantwoordelijk voor die menschen.
vreden zijn, dan zullen ze zeggen: Nou, het was OokJmoeten we er rekening mee houden, dat de
H| tuinbouwvereeniging een neutrale vereeniging is.
Maar wij kunnen niets tot stand brengen, om
dat niet alle tuinbouwvereen. gevoelen voor op
positie. Er moet rekening gehouden worden met
ide andersdenkenden die niet mee doen willen. E!n
daarom kunnen wij miet de schuld geven aan
verieden jaar naar jullies zin, dus het is nu ook
genoeg hoor! Maar ze weten ook al, dat de vroege
kool is verrot en de aardappelen bij hopen ver
ziekt en de toeslag zal worden uitbetaald per 100
Daarom tuinders, Boeren, Visschers, arbeiders,
komt op met uw belangen, wij moeten. Wij worden
te wachten om daarnaar de verdere houding te
bepalen.
Die heer Strijbis wensc ht het bestuur op het
hart te drukken in het vervolg eerder te verga
deren. De harten zijn thans weer eens opgelucht.
De voorz. zegt dat men uit het punt niet veel
kon opmaken. Er werden geen bepaalde voor
stellen gedaan. We hebben echter een praatavond
gehouden, waarbij ieder zijn hart heeft kunnen
luchten. En in dezen gemoedstoestand kan men
(den menschen veel vergeven.
De heer J. Kalverdijk vindt het niet goed dat
buro-ers en vreemdelingen een vergunning' moe
ten'\alen om met 1 hengel te kunnen visschen.
Spr. zou desnoods willen dat het vischrecht aan
de visschersvereeniging werd ontnomen.
Diit onderwerp zal ook op de volgende verga
dering worden besproken.
Hierna volgt onder dank sluiting der verga
dering. 1
