THEE
Nieuwsblad v. Holl. Noorderkwartier
41e Jaarsrani?
Inden dwaaltuin des levens
No "2 telefoon iNTEKooMMDNaALno.«i. DONDERDAG 29 SEPTEMBER 1982
NIEUWE S
DEZE COURANT VERSCHIJNT
DINSDAG DONDERDAG
- en ZATERDAG.
Abonnmentsprljs:
per X maanden ƒ1.16.
llilpave: Firma 1. H. KEIZER. Redacteur 1. H KEIZER. Bureel RoordscHwoude.
ADVERTENTHN:
Van 1—5 regels 75 cent;
elke regel meer 15 cent
GROOTE LETTERS
Buitenlandsch
Overzicht
t Reconstructie van het Rritsche kabi
net. Ee volkenbonldsvergadering.
Een Scandinavisch ontwapeningsplan en
een indiscretie daaromtrent. Elen aard
beving teistert Griekenland. Eten cy
cloon verwoest half portorico. Ghan
di en de paria's.
Op Woensdagmiddag is de breuk' in het En-
gelsche kabinet van nationale concentratie on
herstelbaar gebleken. Die vrijhandelaars in de re
geering van Mac Donald hebben zich niet kunnen
neerleggen bij de resultaten van de rijksoonfe-
rentie te Ottowa., waar voor de dominions voor
keursrechten wcriien geschapen. Eien oogenblik
heeft men nog overwogen om) de indiening den
wetsvoorstellen, uit de overeenkomst van, Otto
wa voortspruitende, voorloopig nog uit; te stel
len, maar tenslotte zagen de leden der regeering
algemeen in, dat deze verschuiving der moeilijk
heden tot niets zou leiden. Toen zijn Smowdens
afgescheidene van de Labour Partij en de libera
le Herbert Samuel en Archibald Sinclair heen
gegaan. Die Simon liberalen blijven het kabinet
voorloopig nog steunen.
Mac Djonald zal trachten om zijn kabinet weer
zoo spoedig mogelijk aan te vullen, waarbij hij
de idee van nationale concentratie wil hooghou
den znoder dat hij zich echter strikt aan de par
tijverhoudingen wil binden.
De volkenbondsveradering is deze week' onder
voorzitterschap van de Valera geopend. Er viel
een merkbare verwijdering te constateerem tus-
schen de Dniitsehe en Fransche ministers afge
vaardigden, die elkaar blijkbaar opzettelijk mij
lden. Diat heeft de duitsche pariteitseisch gedaan
Von Papen heeft overigens deze week nog eens
nadrukkelijk verklaard, dat Duitschland geen
verhooging van haar bewapeningsniveau verlangt
maar ontwapening der anderen volgens dezelfde
methodes, die voor Duitschland gelden. Nooit
kaji de vrede van Europa bereikt worden
zoo ezi hij indien gepoogd wordt om enkele
staten te degradeeren tot staten met minder rech
ten. In de felle rede welke de Pransche min.
pres. Zondag jl. tegen den Duitschen pariteits
eisch hield, gewaagde de spr. o.m. over een nieuw
en te accepteeren denkbeeld in Volkenbondskrin-
gen over een wijze van ontwapening, waaraan
de kwestie der veiligheid was vastgekoppeld.
Niemand kende nog dat nieuwe denkbeeld, ook
de Duitsche regeering niet, welke daaromtrent
Raar verwomaering uitsprak. Het blijkt thans, dat
FEUILLETON
2)
Voordat men den top van de „Gichelhahn" bereikt,
komt men nog voorbij het boschwachtershuis Kabel-
bach, waarin men bier en andere verfrtsschingen
kan krijgen. Ook hier heeft zich het genie van
den onsterfelijken dichter vereeuwigd, want het
opschrift boven de deur van het huisje:
„Freudig trete herein und froh entferne Dich wieder,
Ziehst Du als Wand'rer voorbei segne die Pfade
Dir Gott!"
ontroert, evenals zoovele andere gedichten, welke
van Goethe afkomstig zijn.
Hier, in de kleine, weinig schreden van het huis
verwijderde veranda van natuurhout, zaten den dag
na hun aankomst' de advocaat Stern met vrouw en
dochter bij een glas melk. Bothner met zijn echtge-
noote hadden reeds onderweg kennis met hen ge
maakt en nu aan dezelfde tafel plaats genomen.
„Hoe lang denkt U hier te blijven, mijnheer de
rechter?" vroeg de leeraar, nadat zij over de genoe
gens van de badplaats gesproken hadden.
„Tot kort voor het einde van de vacantie," ant
woordde Stern.
„Dan zal uv/ vertrek ongeveer in dezelfden tijd
vallen,, wanneer ook wij aan den terugkeer moeten
denken. Het begin van de lesuren roept mij weer
terug tot mijn ambtsbezigheden.
„Als het U goed dunkt, zullen we eikaars gezel
schap deelen," zei de advocaat opgewekt.
„Ik en mijne dames hebben niemand, bij wien
we ons kunnen aansluiten en wij zijn dus uitslui
tend op ons zelf aangewezen," De leeraar reikte den
ouden heer de hand. „Afgesproken," riep hij, terwijl
ook de dames overeenkwamen gedurende het ver
blijf op Ilmenau met elkander samen te zijn.
Gisteren, heeft u hier wellicht nog oude beken
den. naar wij vermoeden tangetroffen, vervolgde
de leeraar, wellicht was u deze ontmoeting nog
zeer interessant geweest."
De rechtsgeleerde luisterde verbaasd toe: „Giste-
de Scandinavische landen lie nieuwe gedachte
hebben ontworpen en aan de zgn. 8 kleine mogend
heden, waaronder Nederland, ter overweging eD
onderlinge voorbespreking hebben voorgedragen.
Aan de Eransche regeering was er nog geen me-
öedeeling van gedaan. Dteze moet er door een in
discretie van een der acht kleine mogendheden
van op de hoogte zijn gekomen. De wereld ziet
iniusschen met levendige interesse naar bijzonder
heden van dat nieuwe project uit. Ook in Vol
kenbondskringen toont men een levendige be
langstelling. Blijkens verschillende gehouden re
devoeringen is men er tè Geneve van doordron-
gen, datVde Volkenbond de ontwapeningsconfe
rentie en de a.s. economische wereldconferentie
moet doen slagen, of het prestige van den Vol
kenhond zal onherstelbaar hebben geleden.
Van de week is intusschen een verloren Volken-
bondszoon bij zijn terugkeer in het Volkenbonds
paleis met gejuich begroet. Het, was de staat
Argentinië, welke zich wtederom in den schoot
der naties liet opnemen. Tot voorzitter der
eerste dit is de juridische oommissie der
Volkenbondsvergadering is benoemd onze mi
nister van buitenlandsche zaken Jhr. Beelaerts
van Blokland, die daarmede automatisch zitting
krijgt in het bureau van de Vjolkenbondsverga
dering. Aan Sir Eric Drummond is op zijn ver
zoek eervol ontslag verleend als Volkenbonds
secretaris. Het ontslag gaat eerst in op 30 Juni
1933 maar in November aanstaande zal zijn op
volger reeds worden aangewezen. De Nederlander
inr. Loder is in de plaats van den Belg JDtes-
tree benoemd tot lid der Commissie voor Hltel-
lectueele samenwerking.
Natuurelementen hebben op Dinsdag jl. ge
weldige catastrophen anagericht. Op dien dag
woedde in Griekenland een aardbeving, welke in
het bijzonder het schiereiland Cihalcidice 'leister
de. Vijftien dorpen werden geheel verwoest en ex
wordt gesproken van 150200 dooden. Zelfs een
door 200 gezinnen bewoond eilandje zou in de
zee verdwenen zijn, maar daaromtrent zijn de
berichten nog niet geheel duidelijk. Terzelfder
tijd woedde in Portorico een eiland tegenover de
oostkust van Middden Amerika een cycloon,
waarbij de hoofdstad San Juan werd verwoest en
tientallen kleinere plaatsen het lotj deelden.
Ook hier zouden meer dan 200 dooden zijn ge
vallen en duizenden gewonden. Die Amerikaan-
sche marine is ter hulp gesneld.
Aan Ghandi is de Etiropeesche wereld, waar
onder de pers, amende honorable verschuldigd.
Uit de berichten hier hadden we opgemaakt, dat
Ghandi zijn hongerstaking begonnen was uit pro
test tegen het door Engeland, aan de Indische
paria's, de verstootenen der Hindoesche samen
leving verleende stemrecht. Ghandi echter heeft
VERKRIJGBAAR
ren?" vroeg hij „en is het niet mogelijk deze kenis-
making nu te hernieuwen?"
„Helaas, neen", antwoord'de Bothner, de perso
nen, waarvan ik sprak zijn reeds vanmorgen vroeg
vertrokken, en wel zonder van ons afscheid te ne
men, ja, zelfs zonder ons in het minst van hun
voornemen in kennis te stellen, hoewel wij in het
zelfde huis woonden en mijn vrouw een pensions-
vriendin van de jonge Mal wine Fau ten berg is.
„Is dat haar naam? Zoo informeerde Stern.
„Ja, Tautenberg, vader en dochter, de bekende
zangeres aan het stadstheater in TDan
zal het wel een vergissing zijn, ik ken niemand
van dezen naam."
„De oude heer zag U gisteren aankomen, herkende
U en noemde Uw naam en titel. Misschien herinnert
U zich zijn persoon, als ik U zeg, dat de gewaarwor
ding U hier te zien, een zeer merkwaardige en oogen-
schijnlijk uiterst ontstellenden indruk op beiden
maakte. Hieraan schrijf ik ook het plotselinge ver
trek van Tautenberg en zijn dochter toe, want er
was eerst van hun vertrek geen sprake."
„Omdat U bevriend met hen is, vind ik dit ver
trek voor dag en dauw wel wat verdacht," merkte
de vrouw van den rechter op.
„Malwine had nog dezelfden avond het dienst
meisje een briefje gegeven met de boodschap, het
mij den volgenden morgen te overhandigen", ver
telde de vrouw van den leeraar. Het houdt in een
afscheidsgroet en de mededeeling, dat tengevolge
van een telegram zij plotseling moesten vertrekken".
„Dat is inderdaad raadselachtig," zei de oude heer
nadenkend, „hoe ik ook peins, ik kan me hun naam
niet herinneren."
„Zou hun naam wellicht een aangenomene zijn?
Zoo wendde de leeraar zich tot zijn vrouw.
„In het pension werd het meisje als Malwine Tau
tenberg voorgesteld, maar of dit een valsche naam
is, weet ik niet. Hun papieren moeten er echter mee
overeengestemd hebben, anders zouden zij niet toe
gelaten zijn en ook de initialen, op haar waschgoed
gemerkt waren dezelfde, als de voorletters van haar
naam."
„Er blijft ons al niets anders over, als de oplos-
sing van dit raadsel aan de toekomst over te laten,
„antwoordde de rechter; het blijft evenwel wonder
lijk, dat onze aankomst de reden is van zulk een
overhaast vertrek onzer vermeende bekenden," „Wilt
alleen 'de noodzaak betreurd, dat de Hindoesche
kastengeest het noodig maakte om de paria's
aan een eigen vertegenwoordiging te helpen. Hij
streefde de gelijkberechtigdheid der paria's na,
de verzoening der kasten met de verstootenen.
Daarin is .hij geslaagd, de Hindoesche kasten
hebben, onder den druk van Ghandi's offer een
machtiger vertegenwoordiging der paria's aan-
vard, dan waartoe de Engelschen hadden beslo
ten. Natuurlijk vond de Elngelsehe regeering de
nieuwe regeling uitstekend, waarop Ghandi zijn
hongerstaking opgaf.
Hie^wstijdrngen
BEDROG BIJ EEN EIND-EXAMEN?
„Het Volk" bericht, dat er verdenkingen van be
drog zijn gerezen tegen den rector van het gym
nasium te 's-Hertogenbosch, die een bij hem inwo-
nenden leerling uit de zesde klasse bij het her
examen vooraf zou hebben ingelicht omtrent het
geen hem gevraagd zou worden. Naar het blad mee
deelt, wordt 'een onderzoek naar de juistheid der
beschuldiging ingesteld.
U ons nog tot aan de „Gigelhahn" vergezellen?"
wendde hij zich thans speciaal tot den leeraar en
zijn vrouw.
Beiden stemden hiermede in, het gezelschap stond
op en begon het weeke bergpad te beklimmen langs
een met afgevallen- dennennaalden bestrooiden
v/eg.
De beide mannen liepen met de oudere dame
j vooruit, terwijl de jongere vrouwen volgden. Helene
voelde zich tot het jonge vrouwtje van den leeraar
aangetrokken. Ook Gertrude keek met welgevallen
naar het jonge meisje. Arm in arm liepen zij, op
gewekt babbelend onder het donkere dak van de
denneboomen voort. In hun gesprekken openbaarde
zich het vertrouwen, dat zij elkander schonken;
Gertrude had haar nieuwe vriendin haar kleine
eenvoudige liefdesgeschiedenis verteld, die eindigde
voor het trouwaltaar, en in haar een opmerkzaam
toehoordster gevonden, aan die openhartigheid van
de jonge vrouw, geloofde deze nu, wederkeerig haar
vertrouwen verschuldigd te zijn.
„Bent U het eenigste kind uwer vader?" Vroeg
de vrouw van den leeraar.
„Ik heb nog een broer," antwoordde Helene, maar
haar gezellin ontging de lichte zucht niet, die bij
deze woorden over haar lippen kwam.
„Houdt U dat voor een ongeluk?" vroeg Gertrude
schertsend, terwijl zij het meisje onderzoekend aan
keek.
„Volstrekt niet" antwoordde deze, „in tegendeel,
ik houd heel veel van Robert. Maar, ja, het is
een treurige geschiedenis.
Verbazing en nieuwsgierigheid lagen in de trek
ken van haar gezellin te lezen, maar ze vroeg niets,
uit bescheidenheied onthield zij zich van de vraag
om duidelijker te zijn.
Indien Helena haar tot deelgenoote van haar
geheim wilde maken, dan zou zij dit ook zonder het
haar te vragen doen.
Mijn broer studeert, tenminste, dat moet hij
doen," ging de dochter van den rechtsgeleerde na
een oogenblik voort.
Het was de dringende wensch van vader, dat
hij de rechtswetenschappen bestudeerde en dit
deed Robert, hoewel met tegenzin. Hij hoopte, dat
hij mettertijd van deze droge studie zou gaan hou
den, maar dat viel hem niet mee. Een onbedwing
bare neiging voor het tooneel dringt het ernstige,
wetenschappelijk streven opzij en hij kent maar
een doel; toneelspeler te worden.
„En verzet uw vader zich daartegen?"
„Met alle geweld, hoewel Robert al sinds bijna een
jaar de hartsroerendste brieven schrijft om vader's
toestemming.
Al sinds maanden beantwoordt vader deze brieven
niet meer, nadat hij hem gedreigd heeft, zich ge
heel van hem los te maken, als hij er niet van af
ziet; maar Robert is eveneens onhandelbaar, de
liefde voor de tooneelkunst is sterker in hem, dan de
kinderlijke gehoorzaamheid."
Heeft hij talent voor tooneelspelen
Ik geloof van wel, tenminste, hij heeft het al
met succes ophet tooneel geprobeerd en zijn fouten
wil hij door ijverig studeeren onder leiding van een
knappen leermeester verbeteren. Wel is waar is hij
nu alleen nog op dé geringe financieele ondersteu
ning aangewezen, die moeder hem verschaft, daar
mijn vader hem niet eerder geld zal sturen, alvo
rens hij de zekerheid heeft, dat Robert voor altijd
zijn „gril", zooals vader het noemt, laat varen,
maar dat is naar alle waarschijnlijkheid een ver-
geefsche hoop en de volledige breuk tusschen vader
en zoon schijnt onvermijdelijk.
Zij waren gedurende het gesprek tamelijk ver
achtergebleven; bij een open plek in het bosch ge
komen, bemerkten zij pas, dat het gezelschap, een
honderd passen van hen verwijderd, was blijven
staan, om hen op te wachten. Helene's vader had
de hoed afgezet en veegde zich het zweet van het
voorhoofd; het ongewone bergklimmen en de
warmte bemoeilijkten den gezetten man het voort
gaan.
Plotseling trad een jong, armzalig gekleed man
uit het bosch; een oogenblik aarzelde hij, keek naar
alle richtingen om en stapte toen op het gezelschap
toe, den beiden heeren een briefje overreikend,
waarop met ongeoefende hand de volgende woor
den geschreven waren: „Een arme doof-stomme
vraagt U om een gift." De bedelaar nam het gege
ven geldstuk met een dankbaren hoofdknik aan
en verdween met snelle schreden weer tusschen de
boomen, in dezelfde richting, vanwaar hij gekomen
v/as. Zijn verschijnen en verdwijnen had iets zoo
buitengewoon geheimzinnigs, dat de beide mannen
elkaar verrast en vragend aankeken, als verwachtte
de een van den ander de verklaring van dit zeld
zame bezoek.
(Wordt vervolgd).
