iieizwsfijdingcn
De aandacht waard, f
Publieke vermakelijkheden
Degenslikkers hun werk en hun truce
plichtigheid aan dit .misdrijf, beiden tot zes jaar
gevangenisstraf werden veroordeeld. Gelijk bekend
gingen beiden in hooger beroep, welke zaak Donder
dag 22 September door het Hof behandeld werd,
waarna d>e Procureur-Generaal bevestiging van het
vonnis der Alkmaarsche rechtbank vorderde.
Het Hof heden uitspraak doende, veroordeelde
beide verdachten tot vijf jaar gevangenisstraf.
Het Hof achtte niet bewezen, dat de vrouw na
kalm beraad en rustig overleg heeft gehandeld, zoo
dat de voorbedachte rade vervalt. Bij de strafmaat
hield het Hof rekening met de verminderde toere
keningsvatbaarheid van de vrouw.
BOVENTALLIGE LEERKRACHTEN GEHANDHAAFD
Naar het „Handelsblad" verneemt, is de regee
ring niet voornemens de door de commissie-Weiter
voorgestelde bepaling, dat de gemeenten geen boven
tallige leerkrachten zullen mogen handhaven, over
te nemen.
DOOR DEN TREIN GEGREPEN.
Het slachtoffer overleden.
De 16-jarige zoon van den veehouder G. Z. te Hou
ten (bij Utrecht), die Woensdag op een melkwagen
gezeten, op een spooroverweg door een goederentrein
werd gegrepen en een eind werd medegesleurd,
waarbij hem de linkervoet werd afgereden, terwijl
hij bovendien nog inwendige kneuzingen opliep, is
in den afgeloopen nacht in de Rijksklinieken te
Utrecht overlieden.
toen mevrouw cfilian Nutusil het huis van No
vak passeerde. De dame schrok zoo hevig, dat zij
bewustdfoos op straat vief en een hersenschudding
kreeg en een verlamming. Zij diende een aan
klacht tot schadevergoeding in, die de recht
bank haar toewees. Novak moest zijn huis ver-
koopen om te kunnen betalen. Nrd. Holl. Dbl.
OP STILSTAANDEN AUTO INGEREDEN.
Woensdagavond omstreeks tien uur reed te Apel
doorn op den Amersfoortschen weg op het nieuwe
betonnen gedeelte door de Soerensche bosschen de
luxe auto, bestuurd door den heer J. G. Stork uit
Hengelo .met groote vaart tegen de stilstaande
vrachtauto, eigendom van den expediteur Logten-
herg uit Apeldoorn op.
Beide auto's werden geheel vernield. Persoonlijke
ongelukken kwamen wonder boven wonder niet
voor; alleen mevr. S., die naast haar echtgenoot
was gezeten, kreeg lichte verwondingen.
Het is welhaast onbegrijpelijk, dat de heer S. de
stilstaande auto, die van een behoorlijk achterlicht
was voorzien, niet heeft opgemerkt.
De politie stelt een onderzoek in.
VERLAGING PASSAGIERS- EN VRACHTTARIEF
NAAR INDIë MET DE K. L. M.
In dit verband moet men ook zien de tariefsver
lagingen, welke de K. L. M. met ingang van 1 Nov.
a.s. op haar Indië-lijn gaat doorvoeren. In de eerste
plaats wordt het Passage-tarief voor Amsterdam
Batavia teruggebracht van f 2200 tot f 1750, met in
begrip van logies en voeding onderweg. De K. L. M.
meent met deze tariefsverlaging een ruimer terrein
onder het publiek te bestrijken, en daardoor meer
passagiers tot zich te trekken. Vooral op het ge-
heele traject is het aantal passagiers nog niet erg
groot geweest, n.l. 22. In totaal werden echter 144
uitgaande passagiers vervoerd en 162 thuisgaande.
Hierbij waren vele reizigers uit Calcutta. Overigens
doet de K. L. M. alles om het reizen op de Indië-
route aan te wakkeren. Mocht men aanvankelijk 15
kg bagage vrij mee nemen, er is nu bepaald, dat de
volgende 15 kg tegen half vrachttarief mogen wor
den meegenomen.
Bovendien wordt het vrachttarief van f 17.50 per
kg, teruggebracht tot f 12.50. Deze laatste verlaging
is vooral van beteekemis voor zendingen grooter dan
10 kg, en die dus niet als .postpakket kunnen wor
den verzonden.
Buitenland
Een opzienbarende ontdekking.
Een jeugdige Noorsche scheikundige van de-
Norsk Hydro Mij. heeft een sensationeele weten
schappelijke ontdekking gedaan, door welke het
mogelijk wordt gemaakt bij de productie van
salpeter zeewater in plaats van, soda Oarbonaat
te gebruiken.
Deze uitvinding belooft zeer groote economi
sche resultaten voor de Norsk {Hydro, welke
maatschappij ongeveer 30 jaren lang haar salpe
ter productie baseerde op de productie van stik
stoff uit de lucht. Thans zal zij «dus ook in staat
zijn gebruik te maken van zeewater waardoor aan
koop van ruw product in het buitenland weg
valt.
Die productie van salpeter zal hierdoor dan
ook aanzienlijk goedkooper kunnen geschieden.
De Norsk Hydro neemt groote geheimhouding
in acht over deze uitvinding. Naam van den
uitvinder en diens medewerkers worden strikt
geheim gehouden.
Te Notodden in de provincie Telemark, waar
de maatschappij haar fabrieken heeft, zullen
proefnemingen volgens de nieuwe methode ge
daan worden.
In alle deelen der wereld) 'is op deze uitvin
ding patent aangevraagd. Nrd. Holl. Dbl.
DUITSCHLAND GEHEIME BEWAPENING.
De Geneefsche correspondent van de „Daily He
rald" weet eenige mededeelingen te doen over den
inhoud van de verzameling Fransohe documenten
over de z.g. geheime bewapening van Duitschland.
Vele mededeelingen uitdeze documenten zouden
echter bekende zaken zijn. Zoo wordt o.m. in de do
cumenten vermeld, dat de Duitsche Rijksweer oefe
ningen houdt met imitatietanks. Hieruit wordt afge
leid dat Duitschland dus nog over voorraden werke
lijke tanks moet beschikken.
Verder wordt in de documenten de klacht geuit,
dat de Duitsche politie in zeer hooge mate op mili
tairen grondslag is georganiseerd en tezamen met
de Rijksweer zoogenaamde „stoottroepen" vormt.
De Stahihelm en soortgelijke organsaties wor
den beschouwd als een reserve van zeshonderddui
zend tamelijk goed geoefende en opgeleide mannen,
waarvan wordt aangenomen dat zij over den moder
nen militaire uitrusting beschikken. Ongemerkt
wordt verder, dat Duitsdhland over voldoende lichte
wapenen, zooals machinegeweren en lichte artillerie,
die door het Verdrag van Versailles wordt toege
staan, beschikt over een leger van achthonderddui
zend man te bewapenen. De vliegtuigen der bur
gerlijke luchtvaart kunnen terstond in bombarde
mentsvliegtuigen veranderd worden. Het weinige
toegestane vestinggeschut kan terstond mobiel wor
den gemaakt en alle machines voor landbouw-tractie
kunnen in tanks worden veranderd.
D>e correspondent van de „Daily Herald" weet aan
deze mededeelingen toe te voegen, dat Heriot beslo
ten heeft van zijn voornemen om de documenten
ter onderzoek aan» den Volkenbond voor te leggen,
aaf te zien, aangezien zij geen gegevens bevatten
die ernstig als grondslag voor een Volkenbonds-
onderzoek zouden kunnen dienen.
DE EERSTE SNEEUW.
30.000 geboorten minder 'in Rijnland.
De Provinciale Vroed vrouwenbond vergaderde
in MunchenGladbach. Langdurige besprekingen
werden gevoerd over de geboorten. Geconstateerd
werd dat de crisis ook van "'invloed 'is geweest
op de geboorten. Dr. Herkenrath (Gladbach) en
Landraad dr. Muller (Diusseklorf) gaven statis
tische dijfers over het geboortecijfer. Vergele
ken met 1926 liep het aantal geboorten in 'het
afgeloopen jaar met 30000 terug. Hierdoor wordt
tevens het bestaan van clen vroed vrouwenstand
ernstig bedreigd!.
In het Beiersche bergland is de eerste sneeuw ge
vallen. Zeer vele plaatsen in het Oberland en de
bergstreken zijn in een sneeuwkleed gehuld. In de
Allgau is boven de 1300 M. zeer veel sneeuw geval
len. In de Ammergauer Bergen zou de sneeuw 30
c.M. dik liggen.
Er was eens een man, die in de bin
nenlanden ging jagen. Er kwam een
verschrikkelijk onweer opzetten, en on
middellijk kroop hij in een gat om dek
king te zoeken. Doch het noodweer hield
urenlang aan, en het water steeg hooger
en hooger. Eindelijk bereikte het zelfs
het gat, waarin de jager dekking had
gezocht.
Toen het onwfeer voorbij was kon hij
er echter niet uit, wijl het gat onder
graven en de uitgang bijna geheel inge
stort was.
De jager wist dat, indien hij zich niet
kon bevrijden, hij den hongerdood zou
moeten sterven.
In doodsangst trok zijn geheele leven
aan zijn geest voorbij. Plotseling herin
nerde hij zich, dat hij den laatsten keer
vergeten had, zijn advertenties aan ons
blad opnieuw op te geven.
Deze gedachte maakte hem zóó klein,
dat het voor hem niet moeilijk was, door
het uiterst kleine gat, dat nog open was,
naar buiten te kruipen
ADVERTEER IN DE
„NIEUWE LANGEDIJKER COURANT
Algemeene afdoende publiciteit voor
!ze streek.
Hemacngcölaf kost 12.000] gulden.
Bijna 12.000 guMen 'kostte John T. Novak
ftet geblaf van zijn hond. Die "hond sloeg aan,
Er waren eens.......
Neen, wij vertellen geen sprookje, weten de
jongeren er niet van, de ouderen zullen het zich
zeker herinneren, dat de toeschouwers in groote
verbazing werden gebracht, wanneer op openbare
pleinen of in zalen bij gelegenheid van kermissen
of belangrijke feesten, een man, gekleed in een
kleurig kunstenaarscostuum, rechte of kromme
degens inslikte.
Levendig wordt in het Handelsblad" omtrent
deze kunstenaars" het volgende verhaalt:
Sinds onheugelijke jaren zijn mannen, die dol
ken, ponjaards messen en sabels door hun mond
tot ver in het lichaam laten verdwijnen, geen zeld
zaamheid. Op jaarmarkten en kermissen, in the
aters en circussen, overal ontmoette men deze
vreemdsoortige kunstenaars, die in latere tijden
zeldzamer werden en waarvan men hier te lande
nog af en toe een enkelen beoefenaar aantreft.
In het buitenland komen ze vaker voor. Het
is geen zeldzaamheid als men! in Parijs op een
der Boulevards een degenslikker op de mat ziet
werken, vergezeld van een paar „uitkijk-assistenf
ten' die op de komst der politie letten.
Hel is nog maar enkele jaren geleden dat een
zekere Acostan dit beroep op zijn manier uitoe
fende. Hij was een onverschillige kerel, robust
en sluw, een mat die op het straatpubliek indruk
maakte. Duizenden wandelaars in de buurt van
Giulevard M.ont Parnasse wist', hij op hun
weg tot nieuwsgierigheid voor zijn werkzaam
heden te brengen en vooral in de drukke middag
uren wist hij van de aanwezigheid der talrijke
nienschen handig gebruik te maken. Met breed
gebaar haalde hij midden op de Place de Rennes
.plotseling een geweldigen blinkenden officiers
sabel uit een van zijm broekspijpen en zwaaide
daarmee geweldig door de luchtA waarbij hij
door veel geschreeuw, zich dra door een paar
honderd toeschouwers omringd zag.
„Vrienden", krijschte Acostan, „blijft even
staan. Ik zal binnen vijf minuten deze sabel
tot aan het gevest doen verdwijnen in mijn slok
darm. Ik ben feitelijk tooneelspeler, en u weet
het, een goed theaterdirecteur int den entreeprijs
vooruit. Daarom astublieft"Fluks ging de
breedegschouderde van man tot man, in de lin
kervuist de blinkende sabel, in. de rechter zijn
grooten, verfomfaaiden flambard. De nieuwsgie
rige omstanders offerden hun francs, centime-
stukken rammelden in den hoed. De „degenslik
ker," speculeerde op de nieuwsgierigheid zijner
medemenschen en ze ging als gewoonlijk mét
succes gepaard. Het publiek keek naar de sabel
en sommigen trilden van Spanning hoe toch zoo
traks dat geweldige wapen wel zou wegzakken,
dóór den mond van den degenslikker maar
Juist dat woord „maar" stond met pijnlijke
zekerheid mede Op het programma van den gladja
nus. Telkens wanneer hij den bedeltocht met zijn
hoed maakte, naderde een dienaar der politie, die
het verkeer moest regelen. Natuurlijk verbood
de ambtenaar dan tevens een vertooning als pu
blieke vermakelijkheid midden op de Place de
Rennes. Aoontan toonde zich nu, een goede the
ater-exploitant. Hij bood den politieman direct
zijn verontschuldigingen aan. Er was immers
nog geen overtreding geconstateerd en tot het
publiek sprak hij ongeveer als volgt: „geachte
aanwezigen, u ziet het. ik heb er absoluut geen
I schuld aan, dat deze mijn voorstelling niet kan
doorgaan. Niemand zal mij voor een bedrieger
aanzien en zooals ieder fatsoenlijk directeur geef
I ik het entreegeld voor de niet gegeven voorstel-
1 ling stipt terug."
'Daarna liep de degenslikker weer van man tot
mar. Ieder had het recht zijn gegeven bijdrage
uit den hoed te nemen en ook nu lukte de truc.
leder was zoo welwillend den armen kunstenma
ker het geld te schenken en liet het geldstuk rus
tig in den ouden hoed liggen. En verder? Op
nieuw verdween de sabel in de broekspijp, het
geld verdween in den zak! en het publiek ging
j lachend of hoofdschuddend verder.
Een half uurtje later begon Acostan dan zijn
truc elders opnieuw, natuurlijk in een andere
drukke straat, maar in elk geval daar, waar de
véFkeërspölitié niet te lang op zich liet wach
ten. Zeven maanden lang hield de degenslikker
dit in Parijs vol, zonder 'dat hij feitelijk zijn be
roep behoefde uit te oefenen. Toen kreeg bij een
bekeuring en vertrok naar Madrid, maar het re
sultaat was daar niet zoo schitterend zoodat hij
naar Londen trok om er zijn geluk te beproeven
Feitelijk was deze Acostan zoo als; men reeds
I zal hebben begrepen, geen degenslikker, doch een
j philosoof. Een imitatie kunstenmaker, die spe-
culeerde op de nieuwsgierigheid van het publiek.
Daar de kunst van degenslikken veel van het
lichaam, speciaal van den maagwand eischt, zijn
er*velen, die zich op namaakwerk toeeggen.
Ook is een geval bekend van een Turk, die
met een kameelharig Fezmutsje, gedekt, in
druk maakte door zijn £raaie kleeding en gepo-
i madeerd hoofd en die in z'ijn schede een klette-
renden sabel droeg, 3ie krom was gebogen als
eer. halve maan. Dieze Turk toefde in Hamburg
tijdens te staking der havenarbeiders. Ik trof
hem des avonds in een café. Het was er vol pra
tende en lachende lieden, uitsluitend mannen en
jongens. Plotseling kawm vanonder een hoekta-
fel, die belegd was met hoeden en wandelstokken
de Turk Amat. Hij was bijna geheel ontkleed en
blootsvoets. Het bleek, dat de man von 'Kopf
bis Eusz getatoueerd was. Op elk der dijbeenen
een moskee in het midden van den rug ©en for-
i scbe adelaar. Tusschen de ribben een panorama
links een eekhoorn, rechts een papegaai, enzoov.
van Mekka, op de armen dadel- en palmboomen
Amat zwaaide met breed gebaar zijn kromme
I sabel en hoewel hij trachtte duidelijk te maken
dat hij dit wapen zou probeeren in te slikken, was
het ons allen een raadsel hoe zulks mogelijk
was. 1
Het werktuig werd ons ter onderzoek afge-
j staan en ging weldra van. hand tot hand. Het
werd met belangstelling door de nieuwsgierige
I bekeken en bleek vlijmscherp en een'tweesnijdend
zwaard Te zijn. Bedrog of truc scheen hier uit
gesloten.
Amat lachte, zeker van zijn werk.
Behendig als een jonge panter sprong hij op
een der groote tafels in het midden van het café
rekte zich flink uit, wierp zijn geel hoofd in den
nek, greep toen de sabel, liet deze langs de tan
den, daarna langzaam en zeker in het keelgat
g' ij den. Telkens bij kleine rukjes verdween het
staal.
Man de vele aanwezigen hoorde men geen kik
het was muisstil en een donderend applaus brak
los toen de degenslikker zijn sabel weer, lachend
en werkelijk gracieus, op de tafel had gedepo
neerd'.
Ieder gaf natuurlijk zijn penningske en daar
na ging Amat, die zich intusschen weer had ge
kleed en in een langen, mantel gehuld vriende-
lijk lachend en buigend naar buiten, om eenige
deuren verder in een buurtcafé zijn kunst te
vertoonen.
Vele jaren behoorde deze Mohammedaansche
degenslikker tot de curiositeiten van het Ham
burger avond- en nachtleven, speciaal in het ha
venkwartier. Eenige maanden geleden informeer
de ik eens naar hem.. Een kellner vertelde dat
Amat in een vischrestaurant verleden jaar zich
ir. een graat verslikte en aan de gevolgen is ge
storven.
Als de degenslikkers de wapens werkelijk zou.
dc-r. slikken, werd ongetwijfeld in een minimum
van tijd het lichaam zoodanig) van binnen ver
wond, dat de kunstenaar genoodzaakt zou zijn
h t gevaarlijke werk te staken.
Het geheim van den degenslkiker bestaat er
allereerst in om den drang) tot slikken en bra
ken te overwinnen, maar tevens moet hij nauw
keurig de draagwijdte van zijn maag kennen.
Voorzichtigheid en nauwkeurigheid bij plaat
sing, al is het maar op enkele milimeters af
stand van den maagwand, is een eisch, waaraan
door routine stipt wordt voldaan.
De meest beroemde internationale degenslik-
ker was Chevalier Clequot, een. Franschman, die
met, 14 vlijmscherpe, smalle degens tegelijk werk
te. Niemand heeft tot nu toe dit waagstuk uit
gevoerd. Wel is dit het geval met het door hem
hot eerst vertoonde kunststuk om een horloge
- met ketting in te slikken. Het eind van den
ketting hield hij tusschen d© tanden vast Als
m* het oor tegen de maag legde, hoorde men
het horloge tikken.
Verschillende slikkunstenaars hebben zich toe-
gelegia op het laten verdwijnen van andere voor-
werrpen, als levende visschen, kikvorschen en sa
lamanders. De concurrentie in het vak bracht
hen daar toe. De Italiaan Salandro, die in thea
ters en circussen optrad, wist! het zoover te
brnegen, dat hij twaalf 'levende kikvorschen in
slikte. Een uitgebreid ménu, bestaande uit soep
vleesch. groente en dessert, benevensl een flesch
rooden wijn, werkte hij direct daarop onder de
tonen van het orkest naar binnen. Aan het eind
van deze demonstratie, die circa 20 minuten duur
de, bracht hij dan in een groote met water gevul-
de goudvisschenkom, de twaalf kikker© spring
levend weer tevoorschijn, die naarna lustig in
het water rondzwdlnmen.
Hera Ostria, een buffetjuffrouw uit; Sicilië,
oefende zich ter verhooging van de gezelligheid
voor haar cafébezoekers in het drie maal per dag
uitdrinken van een klein aquarium, waarin zici
zestien goudvisschen van 7 cm. lengte bevon
den. Na een kwartiertje kwam alles weer achter
volgens in 'het aquarium terug. Hera vertelde,
dat zij als kind reeds de grootste pret er in had
om salamandertjes te zoeken en dan eenige van
'de diertjes mee naar school te nemen. Eens toen
de onderwijzer dit bemerkte, heeft ze fluks de
salamanders ingeslikt en er geen hinder van on
dervonden. Na schooltijd kwamen ze levend te
rug. Van dien tijd dateert haaf slikkunst.
Natuurlijk hebben deze soort demonstraties
ook de belangstelling van artaen opgewekt en
herhaaldelijk zijn deze gevallen medisch onder
zocht.
De dieren gaan rechtstreeks naar de maag.
Het inslikken van levende of doode voorwerpen
is een proces, dat, als de afkeer van de daad zel
ve is overwonnen, feitelijk zeer eenvoudig is.
Het terugbrengen der voorwerpen is een zeer
bijzondere zaak en lang niet ieder blijkt hiertoe
in staat. Het terugbrengen der Spijzen of het zg.
„herkauwen" komt meermalen voor, ook) zonder
neiging tot braken, en de amphibieën of visch-
jesslikkers, die men onderzocht, bleken alle her
kauwers te wezen, waarvan sommige virtuozen in
het vak.
Een bijzonder kunstenaar op slikgebied is Elr-
wins, bijgenaamd de levende gasometer"' Als
technisch ambtenaar aan een "Duitsche gasfabriek,
bemerkte hij'minder vatbaar te zijn voor het uit
vloeiende gas van een "lekgeworden buis dan drie
van z'ijn collega's, die allen in bewusfeloozen,
toestand naar het ziekenhuis moesten worden
getransporteerd.
"De dokter die hem na het ongeval onderzocht
constateerde dat Erwins Iongen en maagwand al
zeer zwak op gas reageerden. Als gevolg van de
ze diagnose legde hij zich toe op een variete-nr.
°p gasgebied en oefende zich zes jaren geregeld.
Hij slikte telkens en voorzichtig voorraden
gas en na heel wat pogingen wïst hij het zoover
te brengen een lamp met slang hieraan te beves
tigen.
Het gevaarlijke experiment lukte en Erwins
vormde daarna als gasslikker en levende gasome
ter het eerste varióte-nummer op dit gebied. Om
kcolfltofascheiding in de maag te voorkomen, ge
bruikte hij eiken dag reeds van den ochtend af
acht liter melk, nam zijn middagmaal precies
om 12 uur en at, in overleg met zijn arts, ver
der niet.
Des avonds had hij 2024 liter gas naar bin
nen gewerkt. In verband met ruimte en techniek
gebruikte hij acetyleengas. Het apparaat voor
lichtgas woog zwaarder en verzwolg meer gas
dan het acetyleeninstrument.
Daarna begon zijn werk, met metalen en gum
mislangen die hij uit zijn lichaam aansloot op een
gaskooktoestel, gashaard en andere apparaten.
Zoo verdeelde hij den gasinhoud van zijn maag
met behulp van zijn buikspieren over 2025 mi
nuten. Het resultaat was, dat hij strijkijzers voor
gebruik gereed maakte, lampen liet branden,
spiegeleieren ging bakken enzoovoorts en als het
tooneelgordijn naar beneden rolde, -stootte Er
wins het laatste gas uit de maag, waarmede hij
tevens als slottruc een fraaie 5-armige gaskroon
lustig liet branden. Als dan het hoerageroep en
applaus was verstomd, reed de gasslikker, opge
lucht, vlug naar zijn pension om zich daar wat
op te frisschen.
En dan verbaast het publiek zich soms nog,
dat dergelijke kunstenmakers, die het publiek
amuseeren, een vrij groot honorarium opstrijken.
