Kameroverzicht
Nieuwsblad v. Moll. Noorderkwartier
aal
No 121
DONDERDAG 20 OCTOBER 1932
41e Jaargang
Buitenlandsch
Overzicht
In den dwaaltuin des levens
hpoftfellj-
Sint Pan-
oken moet
is zal wor-
le bepalin-
og in het
t de resul-
ren zoodat
lit nu weer
de eerste
strijd, uit-
mlust" al-
2—0
2—0
2—0
2—0
0—2
2—0
2—0
2—0
0—2
0—2
2—0
2—0
2—0
2—0
0—2
1—1
0—2
0—2
1—1
0—2
,1 24.16
meerder-
e le klasse
►dam. Deze
1ST.
en misluk-
die boven-
toen onze
met veel
meer voor
lurlijk na-
oude ge-
;en Zuid
waren de
om een of
;hten. Ge
niet, maar
s op je ge-
ent laat
Dor op. zijn
het stadje,
ar in Carl
itscher.
sheel van
me mede,
t een uit-
ra Dongen
voélde èr
bovendien
:hter in de
als hij het
gedachte,
eed en met
setten, dat
n een vrij
l Clara zou
We hadden
en geladen
schot, het
dood neer-
Hartmann
enen over-
g te doen
de beenen
i vcor eeu-
i te maken
,ar tenslot-
chting van
:n want
lijk van de
boodschap
ie vrij was
:issie moest
woedende
it het bui-
Dongen in
sei de oude
dus reeds
en plantte
zielsverge-
ien ik met
illen.
Dongen de
terwijl hij
ïeilspellend
ik met een
Heeft hij
is de zaak
sg zich met
Hartmann
- spoorloos
sve Clara
zich zelve
X. Meege-
ch opnieuw
n hoed en
igelukkigen
nde.
TELEFOON INTERCOMMUNAAL NO. JX.
NIEUWE
LANGEDliKEil
DEZE COURANT VERSCHIJNT
DINSDAG DONDERDAG
en ZATERDAG.
Abonnment8prijs:
per 3 maanden Ui.
Itilini: finna 1.1. IIIZEB. - Beladen 1.1 KEIZER. duisei IgirHamde.
AD VERTENTIEN
Van 1—5 regels 75 cent;
elke regel meer 15 cent
GROOTE LETTERS
NAAR PLAATSRUIMTE.
Kabinetscrisis in België, Tsecho Slowaï
en Roemenië. Spanje internationaal wa
pendepot? De moeilijke Vier-mogend-
heden-conferentie. Uitstel der Ontwape
ningsconferentie? Russisch-Japansche
vriendschap.
Donkere wolken pakken zich samen aan den
politieken hemel van verschillende kleine Europee-
sche staten. Het crisist er geducht
De meest opmerkelijke regeeringscrisis is die,
welke in België is ontstaan. De jongste gemeente
raadsverkiezingen hebben er de ontevredenheid des
volks gedemonstreerd tegen de financieele politiek
der regeering en tegen de contingenteeringspolitiek,
welke het leven in België zoo veel duurder maakte.
Ofschoon een katholek-liberale regeering in België
het bewind voert, schenen de katholieken het meest
verantwoordelijk worden gesteld voor de gevoerde
poliitek en dat schijnt aanleiding te zijn geweest
voor de liberalen om zich van de katholieken los te
maken en toenaderng te zoeken tot de socialisten.
De liberale ministers in het kabinet raakten ineens
van meening, dat het land over de neuwe fnan-
cieele wetten eerst gehoord moest worden. Toen de
andere ministers het daarentegen een landsbelang
noemden, dat de financieele hervorming en sanee
ring zoo spoedig mogelijk werd doorgevoerd, traden
de liberale ministers uit het kabinet en werd de
premier Renkin gedwongen om het ontslag van het
kabinet aan den koning aan te dieden. Het werd
aanvaard en verwacht wordt thans, dat een inte
rim-kabinet zal optreden, hetwelk tot kamerontbin
ding en het uitschrijven van nieuwe verkiezingen
zal overgaan. Liberalen en socialisten zoeken elkaar
op het oogenblik om een nieuwe regeeringscoalitie
in de nieuwe Kamer te vormen. De neuwe coalitie
stelt zich voor, een actie tegen het Bijzonder Onder
wijs, althans tegen de subsidieering er van, te voe
ren. Maar hoe moet het gaan in zake de lands
verdediging, waarvoor de liberalen zulke enorme
kapitalen beschikbaar willen stellen?
In Tsecho-Slowakije is de minister-president
Udrzal de uitspraak laten we aan den weiwillen
den lezer over afgetreden „wegens gezondheids
redenen". Van de gelegenheid zal worden gebruik
gemaakt om het kabinet, dat blijkbaar ook niet erg
gezond meer was, politiek te georganiseeren.
In Roemenië is het kabinet Vajda afgetreden.
In dit land dreigt een financieele debacle. Boven
dien was er een moeilijkheid met het aanhangige
Roemeensch-Russische non-agressiepact. Titulescu,
de afgettreden Londensche gezant, was tegen het
verdrag. De boerenleider Maniu is thans belast met
de vorming van een nieuw kabinet, waarin Titu
lescu als minister van buitenlandsche zaken zou
worden opgenomen.
De Fransche premier Herriot gaat een reis maken
naar Spanje, wat tot veel commentaren aanleiding
geeft. Verondersteld wordt, dat Herriot een nauwe
toenadering tot Spanje gaat zoeken. In het ontwa-
FEUILLETON
11)
„Wat zullen je collega's, die je toch al trotsch en
hooghartig vinden, de hoofden samensteken en zich
gichelend en met leedvermaak het nieuwtje vertel
len, wat zullen zij wroeten in je verleden en je te
genwoordig bestaan en naar middelen zoeken om je
te kunnen compromitteeren, wat zal je vriend
Nerz
„Zwijg, monster!" gilde Malwine, terwijl zij wan
kelend naar haar schrijfbureau liep, waaruit zij een
rolletje geld nam en het Tautenberg toewierp.
Op hetzelfde oogenblik werd de deur geopend en
verscheen Robert op den drempel. Hij had het
recht onaangemeld binnen te treden, een gunst, die
de zangeres zelfs haar vadere nimmer had toege
staan. Met één blik had hij de situatie overzien,
hij wist, dat vader en dochter op zeer gespannen
voet met elkander stonden, en begreep, zichtbaar
ontsteld door de opgewondenheid zijner geliefde,
dat het tusschen beiden tot een uitbarsting moest
zijn gekomen. Bescheidenheidshalve wilde hij zich
terugtrekken.
„Ik stoor wellicht," zeide hij, weder naar de deur
gaande, „over een uur zal ik weder hier zijn."
„Blijf, Robert!" riep Malwine hartstochtelijk uit,
zich aan zijn borst werpende. „Verlos mij van dezen
man!" smeekte zij.
De jonge tooneelspeler zag den ouden heer, dan
lijn dochter aan, hij wist waarlijk niet, wat hij
uit de smeekbede van de zangeres moest opmaken
en daarop antwoorden.
„Ik ben hier te veel," zoo verbrak Tautenberg
eindelijk het pijnlijk stilzwijgen, „sta mij to.,-, dat
Ik mij terugtrek."
Hij boog voor Robert en verliet het vertrek.
„Schoft!" schreeuwde Malwine hem na, terwijl
zij den vertrekkenden een blik van diepen haat
toewierp.
De jonge tooneelspeler maakte zich uit de armen
van het jonge meisje los en trad van ontzetting
een schrede achteruit.
„Malwine! Het is je vader!" zeide hij op verwij
tenden toon.
Met groote oogen, als begreep zij de woorden van
den jongen man niet, zag zij hem eenige seconden
lang in het gelaat. Dan riep zij gillend;
„Mijn vader, zeg je? Neen hij is mijn vader
niet, hij is het niet!"
Met de handen voor het gelaat zonk zij zuchtend
en schreiend op de lage sofa neder.
„Niet je vader?" vroeg de kunstenaar op een
toon van grootte verwondering en verrassing. „Wie
is deze man dan?"
peningsplan, dat in Parijs wordt uitgewerkt, zou
voorzien zijn in de instelling van een internatonaal
wapen-depot, hetwelk Herriot zich in Spanje had
gedacht. Volgens sommigen, omdat Spanje gelbgen
is tusschen Frankrijk en de Fransche kolonie Ma
rokko in Afrika, zoodat de Franschen een votte ver
binding met het depot zouden hebben ende
Duitschers er veel moeilijker bij kunnen!
Och ja, buurvrouwen en volkeren moeten wat te
vertellen hebben van elkaar.
Met de vier-mogendhedenconferentie wil het maar
niet vlotten. Het gaat hier over den Duitschen pari-
teitseisch. Om er over te praten, wil de Fransche
regeering niet naar Londen komen, maar wél naar
Genève. En de Duitschers willen niet naar Genève,
zelfs niet, nadat Mac Donald het ze voor den twee
den keer dringend heeft gevraagd. Alles om prestige
kwesties! Daaraan moet desnoods het heil van
Europa en van den vrede worden geofferd. Mac Do
nald zal nu nog eens probeeren om partijen naar
Lausanne te krijgen. Als dat ooit mislukt, noudt hij
er mee op.
Door de Duitsche halsstarrigheid is op het oogen
blik elke internationale samensprekng tot misluk
king gedoemd. Naar men weet, neeft Duitscniand
zich ook al van de Ontwapeningsconferentie terug
getrokken en nu begint men de wereld voor te
bereiden op een uitstel dier conferentie. In een
bericht uit de Ver. Staten heet het, dat het zoo heel
dringend is, dat de mogendheden in het voorjaar
naar een oplossing van oe wereldcrisis gaan zoeken
en twee beiangryke conferenties op netzeilde tijd
stip, zoo worat oetoogo, oat gaat niet. ue ontwape
ningsconferentie moet oaarom wijken voor ae eco-
nomiscne conferentie. Vroeger werd juist betooged,
dat oeze laatste tot mislukking zou zijn genoemd,
ais niet eerst een accooro omtrent ontwapening
was bereikt!
De Japansche gezant te Moskou heeft bij zijn
terugkeer te tokio veikiaara, oat ue vernoudmg met
Rusiand zeer vrienuscnappeujk is geworden, ue
Russen gaan accooro met een gezantscnap in Mand-
sjoekwo in Moskou en nepoen metde Japanners
nieuwe verdragen gesloten in zake visscnerij en
petroléumwinmg. En hierprotesteeren de com
munisten op last van Móskou tegen de imperiaiis-
tsche actie van Japan en (Jnina en Manasjoekwo.
schoorsteenen, welke den storm ten offer vielen. Een
kwaad ding was het, dat het in de voorafgaande
weken zoo geplasregend had, waardoor in stroomen
en! polder wateren een hooge waterstand was ont
staan. Hier en daar was het gevaar van overstroo
ming dan ook zeer ernstig, maar ook die bezoeking
wero voorloopig nog van ons afgewend.
De Amsterdammers troffen het al heel slecht, dat
zijn geworden door voorgenomen verzachting der
contingenteeringsmaatregelen. Met de Duitschers
hebben bovendien zakelijke besprekingen plaats om
te geraken- tot goederenruil, waardoor betaling van
wat we naar Duitschland uitvoeren, meer verzekerd
zal zn. De toestand liet op dat punt heel wat te
wenschen over.
l K ----- Rotterdam begint hoe langer hoe meer bekendheid
het begin van hun voetgangersweek juist met het te verkrijgen als smokkelcentrum. Vaak werd hier
booze weer samenviel, als stormen loeien en het den laatsten tijd verboden in- of doorvoer van nar-
water neergutst, is het minder aanlokkelijk om een cotica achterhaald. Deze week is de politie een uit-
openluchtschool te gaan bezoeken. Daarom hadden gebreide smokkelhandel in wapens op het spoor
j agenten, die het publiek tot ge- gekomen, 9ü pistolen en de noodige munitie wer-
ordende voetgangers zouden opvoeden, voorloopig den in beslag genomen. Het is een sinister bedrijf,
een gemakkelijke taak. Het schijnt, dat de hoofd- De meeste gesmokkelde wapens gaan naar onze po-
stedeiijke politieagenten het als paedagoog goeci
„doet". De mensehen vonden het tenminste erg
grappig om zich in rechte banen te laten leiden en
te leeren, hoe ze een straat zonaer al te veel levens
gevaar kunnen oversteken. Men stelle zich overigens
van de resultaten niet te veel voor, want, even goed
van begrip ais de Amsterdammers zijn, even eigen
wijs zijn ze mede. Ze zuilen ais regel slecnts aoen,
wat hun op poene van zóóveel boete geboaen
is, maar van raadgevingen en vriendelijke ver
zoeken zijn ze maar weinig gediend. Het is een ege-
nschap, welke ze overigens met de bewoners van veie
andere plaatsen gemeen hebben.
iets nieuws voor de hoofdstad was de invoering
van verkeerslichten op de drukke punten. Een mooi
ding voor menscnen, die niet kleurenblind zijn en
in Amsterdam wonen. Vreemde bezoekers zullen net
vermoedelijk niet zoo gauw Degrijpen, wat er aan
de nano is, ais nun in oe nopiostao plotseling geei
en gioen voor de oogen woi€t georaaid.
Het lot van den beiastingoetaier wordt wel héél
zwaar in den tegenwooroigen tijd. Niet alleen de
filinneiiiaihiscfi uverzient
De Storm. Voetgangersweek in Amster
dam. De opcenten op de Gemeentefonds-
belasting. Allerlei.
Bijna elk najaar brengt een krachtigen storm met
zich, maar dezen keer heeft het al zeer geducht ge
spannen. Menegeen heeft op Maandag en Dinsdag
j.l. zijn hart vastgehouden over het lot van zijn
wankel huis of zijn wrakke scheepske. De loods-
booten zelfs werden binnengaats gehouden en onze
machtige Indië-vaarder, de Van Oidenbarnenvelt,
werd ook al om redenen van veiligheid buitensgaats
gehouden tot de woedende elementen zich zouden
hebben gelegd. Hier en daar heeft een windhoos op
het land aanmerkelijke scnade aangericht, zooals te
Westerlee bij Winschoten en te Jubbega, maar overi
gens waren het slechts boomen en wat wankele
ltiek-zwaar-geladen Oosterburen, die er elkanders
leven mee bedreigen.
Dó bedrijfsradenwet nog aan de-, orde.
Hoe werkgevers er over denken en
f wat de socialisten ermee willen aan
vangen. Wat er nu aan de orde komt
Die behandelyig der bedrijfsradenwet werd de
ze week voortgezet. Met de algemeen© beschou
wingen waren de Dinsdag en, de Woensdag ge
moeid, toen eerst kwam men aan de artikels
gewijze behandeling.
Bij ae aigemeene 'beschouwingen heeft de hr.
rijksregeenng denkt aneriei nieuwe fiscaie maat- Mr. a. or tenners t het standpunt der werkgevers
reeeieil Ulü. maar OOK fif» r>p.sr.urp.n van 1
uitieengez-et 111 Jb.et bij zond-ex dat, der katnolieke
werkgeversorganisaties, waarvan de heer Hor-
tennorst een uer leiders is. Bezwaar voor den hr.
Jhorxennorst was voornamelijk, dat het ont
werp Verschuur overheidsorganen schept, terwijl
de werkgevers bedrijfsorganen uit zien zelf wil
ien. laten ontstaan en groeien. Amendementen,
door hein mgeuiend, veruuideiijken zijn bedoe
ling. Ue overheid, zoo meent mr. Kjortenhorst„
nioue zich wiet met de Oprichting .van bedrijfsra-
den bemoeien, alleen deze erkennen, als ze uit
liet overleg tusschen werkgevers en werknemers
organisaties zijn tot stand gekomen. Wé merken
op, aat het wetsontwerp de instelling van be-
arijlsraaen ook niet loreeert. Artikel 2 bepaalt
dat ze worden ingesteld als omstandigheden-
daart-oe aanleiding geven."' En dan nog met zon
der dat een speciale commissie is gehoord. De
katholieke ar ueidersal'gevaardigden Hermans
verklaarde zich tegen de amendementen! K,orten
regeien uit, maar ook ae oesturen van gemeenten,
aoen op aat geoieü nun uiterste oest. in Uenaringen,
zoo lazen we van ae week, zijn ae Inwoners zens
verbnja met een oeiasting op Dranüverzekering, up
üen auur zal „laten branaen, wat Dranüen wil" •-
toen voordeeiiger woraen. net bnjkt voorts, dat het
aantal gemeenten, waar meer aan öo opcenten op
ae gemeenteionasoeiasting woraen geneven, sedert
het vorig jaar gestegen is van zwi tot 447. Toen zijn
er n<® 101 gemeenten, waar neeiemaal geen opcen-
raen geneven. Als ae besturen aerzeive eens
0 van net maken van regtame verstonnen,
iksverhuizingen zouaen te aanscho&wen zijn.
Laten we nu aanstonds een m^er opwekkend oe-
rient doen volgen; Welnu; het scnijnt, dat de
spoorwegen spoed betraenten met de vaststelling
van goeakoopere tarieven. Het verluidt, aat üe
abonnements- en scnoherkaarten voor üe Noorder
en Zuiüer groep, met ingang van 1 Januari a.s.
reeds in prijs zullen worden verlaagd en wel met
15 pet.
Van het bedrijf der P. T. T. is bekend geworden,
dat de opbrengsten belangrijk bij de ramingen ten
achter zijn gebleven. Om die reden zullen dan ook
geen, tariefverlagingen worden voorgesteld, ook niet
voor de verleening van busrecht. Op dat laatste was horst en ook de c.h.. afgevaardigde Slotemaker
uit handelskringen sterk aangedrongen. ue Bruine deed dat. Hermans naderde bovendien
tdofotd" ^^scth^contin- dicht het standpunt der sociaal democraten, ver-
.ponncr woi- fj|HAS|jjjfe detügd o.a. door Kupers. Beiden! wenschtem, de
instelling van ondernemersraden -en verordenende
genteering wat afneemt en dat de export-mogelijk
heden naar België, o§.. van visch, wat gunstiger
Een siddering doortrilde het lichaam van het
meisje, dat daar in haar schoonheid neerzat, met
de handen nog voor het gelaat, terwijl zij een
vloed van tranen den vrijen loop liet.
„Later, Robert, later," trilde het van haar lip
pen, „thans nog niet! Laat mij een uur alleen,
ik ben zoo moe en ik verlang naar rust."
De jonge tooneelspeler nam zijn hoed en reikte
het bedroefde meisje zwijgend de hand. Tauten-
berg niet Malwine's vader en toch noemde zij hem 1 morgen naar haar toe,
zoo? En wat was er gebeurd, dat het meisje zich in u te leeren kennen,
zoo'n groote opwinding bevond? Hoofdschuddend
schreed Robert de trappen af een donkere wolk
verspreidde zich over zijn voorhoofd. Dit was een
raadsel, dat alleen Malwine kon oplossen.
richte woning van Robert waren binnen getreden;
„ik hoop, dat je haar spoedig aan mij zult voor
stellen!"
De jonge man was eenigszins verrast en een
licht rood kleurde zijn gelaat want met geen letter
had hij ooit in zijn brieven aan zijn vader dit on
derwerp aangeroerd. Alleen aan zijn moeder en zijn
zuster had hij er iets van uitgelaten.
Natuurlijk, vader," antwoordde Robert, „wij gaan
verheugt er zich reeds in
„Wat zijn haar ouders en hoe is haar naam?"
zoo informeerde de rechter verder.
„Zij is als eerste dramatische zangeres aan ons
theaterverbonden," antwoordde de jonge kunste
naar niet zonder eenige verlegenheid. „Malwine
Tautenberg is haar naam, haar moeder is dood,
haar vader haar, vader bewoont met zijn doch-
IX. 1 ter gemeenschappelijk hetzelfde huis."
De laatste woorden had Robert aarzelend, tame-
Op het perron van het station te T. liep Robert I lijk onzeker uitgesproken; hij was thans over de
Nerz op en neer; hij scheen iemand te verwachten, verhouding, waarin de zangeres tot haar vader
want van tijd tot tijd zag hij uit naar de richting stond in het onzekere geraakt, niettegenstaande
van welke de naaste trein moest kernen. zij hem overal als haar vader voorstelde.
Eindelijk liet zich een langgerekt gefluit hooren 1 „Tautenberg, zeg je?" vroeg de rechter, met de
en kort daarop reed de trein langzaam het station
binnen. Robert zag opmerkzaam naar de voorbij
rijdende coupe's en scheen eindelijk de rechte te
hebben gevonden, want hij wuifde levendig met de
hand, terwijl hij met zijn blikken den nog in bewe
ging zijnden wagen volgde. Een knarsend geluid,
een bewijs, dat de trein stopte en weldra openden
de conducteurs de deuren der coupe's. Haastig
spoedden de reizigers zich naar den uitgang. Mid
den tusschen deze lange rij van reizigers stonden
twee menschen stil en begroetten elkander op de
meest hartelijke wijze: Robert en de rechter Stern,
zijn vader.
De steeds stijgende roem van den jongen tooneel
speler had eindelijk het hart van den halsstarrigen
hand over het voorhoofd strijkende, als wilde hij
zwakke herinneringen opwekken. „Ik heb mij nooit
om jou theaterprinsessen bekommerd, maar deze
naam moet mij toch eenmaal in het leven belangrijk
zijn voorgekomen!"
„Wel mogelijk," zoo meende de tooneelspeler,
„maar bezwaarlijk zal het zijn verband te zoeken
tusschen dezen naam en dien der u bekende repre- onwel en de heeren moeten het niet euvel duiden,
Zij liepen verder en kwamen eindelijk aan de
woning van de zangeres. Malwine was door Robert
van het voorgenomen bezoek op de hoogte gesieid
en ontving den geliefde en diens vaaer in het
kleine met veel smaak en elegant ingerichte salon.
De schoone zangeres legde den ouden heer al haar
innemende beminneiijkneid aan den dag, zoodat
de reenter den besten indruk ontving van de uit
verkorene van zijn zoon. Een zekere bescheiden
terughoudendheid, welke het meisje weiberekenend
in acnt nam, liet niet na een gunstig oordeel over
Malwine te verwekken; in plaats, zooais hij ver
wachtte een eerzuchtige ij dele en trotsche kunste
nares te zullen ontmoeten, stond een bescheiden,
zeer welopgevoede en geestige jonge dame voor hem.
Met groote tevredenheid bemerkte de listige prima
donna, dat zij het vooroordeel van den ouden heer
tegen haar stand had overwonnen en het sluwe spel
had gewonnen; met des te meer zekerheid bleef zij
haar rol spelen.
„U moet ook den heer Tautenberg leeren kennen,
vaaer!" zeide de jonge tooneelspeler opstaande, „ik
zal u bij hem aanmelden."
„Goed, Robert!" antwoordde de rechter, die door
den gunstigen indruk, die Malwine op hem had ge-
njaakt, in goede stemming bleek te zijn. „Het is mij
aangenaam kennis te manen met de familieleden uit
de kunstenaarswereld," zoo wendde hij zich lachend
tot Malwine.
„Je vader is op zijn kamer?" vroeg Robert.
Het meisje knikte. „Maar jammer genoeg, is hij
sentant.
Den volgenden dag begaven de rechter en Robert
zich op weg om het voorgenomen bezoek af te leg
gen. Langzaam liepen zij door de straten der volk
rijke stad en de jonge man had genoeg te ant
woorden op de vragen van zijn vader, die met
scherpen blik de omgeving in oogenschouw nam.
vader gebroken; hij moest toch eindelijk inzien, dat Alles interesseerde hem in hooge mate.
Robert's keuze, wat zijn beroep betrof, uit eene
aangeboren neiging voor de tooneelspeelkunst, was
ontstaan. Met de grootste vreugde ontdekten de
beide vrouwen deze verandering in het inzicht van
den zakeljjk denkenden rechter; de levenspositie
van den 'jongen man bleek een voor zijn jaren
schitterende loopbaan te belooven en tot het geheel
slagen van zijn eenmaal gekozen levensrichting
stod hem blijkbaar alle gelegenheid open. Hij be
antwoordde eindelijk een brief van zijn zoon, waarin
wel is waar werd gewezen op de teleurstelling, die
hem bereid was, maar welks inhoud toch de eerste
Plotseling bleef de rechter staan en zag om naar
een opgeschoten jongen, die zoo even de muts diep
had afgenomen, terwijl hij hen voorbij liep. Robert
had den groet vriendelijk beantwoord.
„Alle duivels!" riep de oude heer uit, „dat is de
doofstomme slungel, die ons gedurende den laatsten
zomer tweemaal in de nabijheid van Ilmenau over
vallen heeft!'
wanneer zij zich het genoegen moeten ontzeggen
en van dit bezoek moeten afzien."
„Is hij onwel?" herhaalde de jonge man, „des te
meer reden is er voor mij omtrent zijn gezondheid
te vergewissen."
Hij haastte zich heen te gaan en kwam na korten
tijd met de boodschap terug, dat mijnheer Tauten
berg binnen weinige minuten in het salon zijner
dochter zou verschijnen.
Het was Malwine niet mogelijk een zekere angst
te bedwingen, die zich van haar meester had ge
maakt. Eerst heden, toen haar verloofde zijn vader
als de rechter Stern had voorgesteld, had zij erva
ren, dat Nerz de aangenomen naam was van Robert
als tooneelspeler. De naam van den Rechter wekte
de vrees bij haar op, dat deze dezelfde zou kunnen
De tooneelspeler lachte. „U meent, de kleine boef, zijn als met wi-en Tautenberg in verbinding had ge
die op den weg van Ilmenau naar Arnstadt de
paarden met opzet schichtig maakte en dan een
aanval had gedaan op het leven van uw reisgenoot?
schrede bleek te zijn op den weg der verzoening en Helene schreef mij daarover, maar ditmaal moet
eindelijk was daarop de volle toenadering gevolgd.
Het was de innige wensch van beiden elkander na
de scheiding zoo spoedig mogelijk weer te zien en
de rechter besloot er eindelijk toe naar T. te gaan
en getuige te zijn van de triomphen, die zijn zoon
als tooneelspeler inoogstte.
„Je hebt een meisje, naar lk thuis heb gehoord,"
begon de rechter, nadat zij de behaaglijk inge-
vergssen, de jonge man is noch doofstom,
noch een misdadiger, integendeel, hij is de bediende
van den ouden Tautenberg, die hem reeds als knaap
tot zich nam en met hem zeer tevreden
staan, want zij herinnerde zich nog zeer goed den
indruk, dien de onverwachte verschijning van den
Rechter in Ilmenau op haar vader had gemaakt. Op
dat onverkwikkelijke moment had zij vluchtig de
gelaatstrekken van den rechter Stern gezien, en het
daarna gevolgde plotselinge vertrek, had een nadere
kennismaking verhinderd; heden zou zij hem niet
meer herkend hebben, maar de naam wekte de
Hoofdschuddend zag Robert's vader nog steeds herinnering weder bij haar op van het gebeurde,
den reeds gepasseerden jongen na; de verklaring echter te laat, om haar vader nog intijds te kunnen
van zijn zoon scheen hem niet te kunnen bevredi- 'waarschuwen.
Ben- (Wordt vervolgd)
