De nood in den Tuinbouw
OUD NIEUWS.
Onschuldig verbannen.
Actie der Middenstanders
Donkere vooruitzichten
in Indië
der bevolking in
over 1931
wenden, opdat men gezamenlijk zijn schouders er
onder kan zetten.
De heer DE GEUS vraagt of er reeds gegadigden
voor het slikken zijn.
De heer SWAGER vraagt of men dan van allen
steun uitgesloten is.
De heer DE GEUS deelt mede dat men aan den
gang kan wanneer men hoogstens 100 snees be
bouwd. Men zal niet in conflict komen met den
tuinbouwsteun.
Hierna sluiting.
De besturen der 50 West- Friesche gemeenten
hielden een vergadering in de Parkzaal te Hoorn,
onder voorzitterschap van burgemeester Groot
(,Burgemeester Dekker heeft zich om gezond
heidsredenen tijdelijk teruggetrokken.)
Na een reeks van mededeelingen over de be
reikte resultaten en loopende onderhandelingen
met regeering, provincie en organisaties, werd
o a. besproken het wenschenprogram van den
Neutralen Bond van Boeren Land en [Tuinbou
wers.
Omtrent de punten 1 en 2 (uitbetaling richt-
prenzij en steunverleening tot dien datum) werd
geen discussie gevoerd, nadat was) medegedeeld,
dat al het mogelijke door de veilingsorganisaties
en de commissie van vijf hierin reeds is gedaan
en uitbetaling voor de deur staat.
Wat betreft 9 e punten 3r en 4 (garantie voor
ploegloon en aankoop van meststoffen) hierover
kwam de vergadering tot overeenstemming dat
nu de tuinbouw via het product geholpen wordt
en de commissie bovendien niet om bijdrage in
de productiekosten kan gaan bedelen. Dit zou
ernstige krachtsverspilling beteekenen. Het te
.verwachten feit dat de 5 millioen ontoereikend
zijn zal de commissie zeer zeker er toe zetten1
om te trachten onverkorte uitbetaling der richt
prijzen tot. stand te krijgen. Voor dit doel zijn de
veilingsorganisaties met de commissie van 5
steeds op de bres geweest en zullen daar blijven
ook.
Tot uiting kwam nog een ernstige klacht dat
onze plattelands gemeentebesturen, die bijna zon
der uitzondering noodlijdend raken voor een
groot deel slachtoffer zijn van de finantieele ver
houding .tusschen Eijk en gemeenten.
Deze gemeenten hebben te zuinig geleefd, de
steden profiteeren het meest van de uitkeering
gemeentefonds.
Lit vraagstuk wordt algemeen als zeer urgent
aangevoeld, doch wordt beschouwd als be hoor en
de tot de competentie van de vereeniging van Na-
derlandsche gemeenten.
Nog werd beraadslaagd over de vraag hoe de
gedupeerde tuinders die niet of niet voldoende
zullen blijken te profiteeren vaii de Tuinbouw-
steunwet zullen moeten worden geholpen tot
den .nieuwen oogst.
Aan de commissie werd opgedragen hiervoor
een steunplan te ontwerpen.
FEUILLETON
17).
„Lieve vader, ik moet U alles mededeelen. Sedert
den avond dat U aan lord Kingscourt hebt gezegd,
dat een vloek op mij drukte, heb ik nagedacht en
de waarheid geraden. Ik herinnerde mij, dat U
nooit van mijn moeder gesproken hebt, dat ik niet
weet wie zij is, ja niet eens of zij tot de levenden
of tot de dooden behoort.
„Alexa, je bedriegt je. Je moeder was een van de
reinste en trouwste vrouwen, zelfs niet in staat
iets onreins te denken. Uw moeder! O zij was zoo
rein als goud als een engel uit den hemel! Een
ander geheim drukt op U en mij. Vraag niet ver
der, ik kan het je niet zeggen!"
Alexa zag haar vader verward aan.
Dan was ik op een verkeerd spoor," zeide zij na
een kort stilzwijgen, haar oogen vol dankbaarheid
opheffende. „O vader, ik heb gevreesd, getwijfeld,
geleden! Vertel mij iets van mijn moeder, lieve papa,
wanneeir stierf zij?"
Mr Strange stond op en ging naar het venster.
Een 'machtig verlangen om zijn dochter alles te
zeggen, maakte zich van hem meester. Hij begeerde
haar deelneming, welke voor hem balsem zou zijn
op de bloedende wonde van zijn hart.
„Ik kan je niets van haar vertellen mijn kmd,"
antwoordde hij eindelijk, „zonder je het gcheele
geheim bloot te leggen. Hoe kan ik je deze vreeselijke
geschiedenis mededeelen? Hoe kan ik je ophelderen
waarom je uit de samenleving bent uitgesloten en
veroordeeld tot een leven van eenzaamheid? Dit
drama is niet geschikt voor je rein gemoed."
„Verhaal het mij niet, als U gelooft, dat het
beter voor mij is het niet te kennen," zeide Alexa
„maar als ik niet huwen mag, moet ik ten minste
weten waarom; ik moet weten, welke soort vloek
op mij rust."
„Neen, neen! Dat zou een groot ongeluk voor je
zijn en toch wordt ik gedrongen je alles te ver
tellen, Alexa. Sedert lord Kingscourt ons verlaten
heeft, heb ik er meermalen aan gedacht, U de ge-
heele waarheid te onthullen, opdat U zoudt erken
nen hoe ongelukkig en medelijdenswaardig ik ben.
Ik heb verlangd naar het oude, lieve Engeland. Ik
zou vroolijk sterven wanneer Ik de vroegere plek
ken nog eens terug kon zien, die ik zoo lief heb ge-
„Kunnen wij daar niet heen gaan, vader? Ook ik
verlang naar Engeland!" riep Alexa vol geestdrift
uit. „Zou U in Londen niet zeker zijn? Lieve papa,
ik heb gelezen dat Londen met een wildernis gelijk
staat; zouden wij ons daar niet beter kunnen ver
bergen dan in de woestijn of in de steppen?"
Een donkere blos kwam over het gelaat van Mr
Strange; de sterkte van zijn helmwee was m zijn
Plaatsten wij in ons vorig nummer de plannen
tot actie, ontworpen door de plaatselijke midden
stand svereenigingen'en die van Sint Pancras, wij
laten hier volgen het adres, als gevolg van de te
"Warmenhuizen gehouden middenstands ver gade-
ring, aan den Minister van Economische Zaken
en .Arbeid verzonden.
Warmenhuizen, 2 Januari 1933..
Aan Zijne Excellentie den Minister van
Economische Zaken en Arbeid,
te 's-Gravenhage.
Excellentie,
Die Besturen van de Alkmaarsche Vereeniging
van den Handeldrij venden en Industrieelen Mid-
denstand, ,de Langedijker Winkeliers-, Nering-
en Vakvereeniging, de Middenstandsvereeniging
„Samenwerking" te Warmenhuizen en de Han
deldrijvende en Industrieele Mididenstandsvereeni
ging te Anna Paulowna, ten deze domicilie kie
zend aan het secretariaat van de voorlaatst ge
noemde vereeniging, Dorpstraat 63 te Warmen
huizen, veroorlooft zich in opdra,cht van een
op 28 December jl. in laatstgenoemde gemeente
eghonden gemeenschappelijke vergadering, het
navolgende onder uw aandacht te brengen.
Door den nood in de tuinbouwstreken en in
de gebieden van de bloembollencultuur in Noord
Holland is de positie van den handeldrijveniden
en industrieelen middenstand gaandeweg slechter
geword enJDie koopkracht is sterk verminderd,
terwijl aanzienlijke bedragen, waarvoor volgens
van oudsher bestaande gewoonte op crediet aan
de bevolking is geleverd, niet meer binnen komen.
Voor vele kleine middenstanders beteekent dit
een dreigenden ondergang, aangezien zij niet al-
leen hun bedrijfskapitaal en hun credietwaardig- i
heid, doch ook hun debiet allengs verliezen.
De .toestand van de ambachtspatroons is veelal
nog slechter, aangezien zij bijna geen opdrach
ten tot het uitvoeren van werkzaamheden meer
ontvangen, doordien particulieren, bedrijven, in-
stellingen en gemeenten in deze streek geen geld
meer hebben en derhalve niet tot uitvoering
daarvan kunnen besluiten.
Deze patroons kunnen daarvoor hun verplich
tingen tegenover de leveranciers van 'grondstof
fen en andere benoodigdheden niet meer nako
men en evenmin personeel in dienst houden. Hun
inkomsten zullen weldra geheel ten einde zijn,
zoodat, waar de crisiseomite's in deze streek evea
min over geldmiddelen beschikken, zij overgele
verd zullen zijn aan de weldadigheid van mede-
j burgers of van het Burgerlijk Armbestuur, het-
geen voor deze uijveren een onwaardigen toer
stand is..
De praktijk heeft uitgewezen, dat de steunï
maartegelen voo rden tuinbouw geen merkbaré
verbeteringen voor de middenstands bedrijven ten.
gevolge hebben, aangezien het daarvoor uitge
trokken bedrag ontoereikend is en de uitkeer
ringen meestal moeten dienen voor aanschaffing*
van bedrijfsbenoodigdheden, betaling van huur,
aflossing en rente e.d., van afbetaling op schul-
oogen te lezen.
„In achttien jaren tijds moet Ik veel veranderd
zijn," zeide hij nadenkend. „Wie van hen, onder
wie ik toen verkeerde, zullen mij herkennen? Maar
het is onmogelijk, ik durf het niet te wagen. Wil
kunnen niet gaan.Alexa, een wonderlijke aandrang
drijft mij U de geschiedeins te verhalen. Wil j?
haar hooren?"
Alexa boog zacht het hoofd.
„Maak de deur toe!" zeide hij.
Alexa sloot de deur.
.Draai de lamp neder!"
De lamp werd neergedraald, zoodat slechts een
zwakke schemering In de kamer heerschte.
„Wend je gezicht af," beval de vader met een
holle, gebroken stem. „Zie mij niet zoo aan, mijn.
kind Ik kan het niet verdragen je blik te ontmoe
ten, 'totdat ik met mijn verhaal begonnen ben.. En
ik hoop, dat je dan de oogen nog tot mij moge op
heffen, beminnend en vertrouwend als altijd. Ben
je gereed?"
„Ja, vader!" klonk het zachte antwoord. „Nu dan
zal ik de geschiedenis van den vloek verhalen, die
zoawel op jou als op mij rust. Ik zal je mededee
len, waaarom je uit de samenleving bent gestooten,
waarom zelfs de armste bedelaar in Engeland met
verachting op je neer zal zien.
den wegens geleverde eerste levensbehoeften is
meestal geen sprake.
Van niet minder belang hierbij"*Is de positie
van de grossiers en fabrikanten, die aan mid
denstanders in deze streken leveren, Gebleken is
dat ook zij de nadeelige gevolgen van de ver
stoorde verhoudingen ondervinden, zoodat ook
de centraal gelegen grootere gemeenten veel be
lang hebben bij pogingen tot verbetering van
den toestand.
Die besturen van voornoemde vereenigingen
vertrouwen, dat uwe Excellentie maatregelen zal
willen nemen om met bekwamen spoed in dezen
noodtoestand te voorzien, waarbij zij zich ten vol
le aansluiten bij het adres, dat de Koninklijke Ne-
derlandsche Middenstandsbond d.d. 8 December
jl. aan de Tweede Kamer der Staten Generaal
heeft gericht.
Met verschuldigde gevoelens,
Namens de Besturen van;
(Volgt onderteekeuing.)
UIT ONS NR VAN 15 JANUARI 1893.
Ontstellend zijn de berichten omtrent den toe
stand in Indie. Men komt onder een diepen indruk
wanneer men de maatregelen verneemt, die geno
men moeten worden om een totale ineenstorting
te voorkomen.
In het „Handeslblad" lezen wij omternt de te
nemen maatregelen het volgende:
Het verslag van de Tweede Begrootingscommissie
is aan den Volksraad overgelegd. In dit verslag
wordt betoogd, dat zoo met niet zou mogen rekenen
op een krachtige opleving een ineenstorting van de
bestaande landshuishouding niet zal zijn te voor-
Het is onafwijsbaar dat de taak van den Staat an
ders, met name minder zal moeten worden vervuld.
Inzake aflossing van de Indische schuld acht de
commissie conversie noodzakelijk en mogelijk.
De commissie acht het ook geboden in 1934 in
de salarissen der ambtenaren nog dieper in te grij
pen. De commissie beveelt aan over te gaan tot
intrekking van alle ambtstoelagen, intrekking van
de doktorentoelagen, staking van de extra-uitkee-
ringen aan het weduwen- en weezenfonds, storting
van 2 procent pensioenbijdragen ook door landsdie
naren met minder dan ƒ50 per maand, herziening
van de pensioenbijdragen van militairen, instelling
van een centraal comptabiliteitskantoor voor West
Java, samensmelting van kleine gemeenten met re
gentschappen, vermindering uitkesringen aan locale
ressorten en zelfbesturen, overdracht van volkson
derwijs, ziekenzorg, enz. aan de locale ressorten,
verdere verlaging van de pensioenen, wijziging van
het tarief der Inkomstenheffing, heffing van suiker
accijns, weeldebelasting, zwaardere belasting van de
mijnbedrijven, welke een oliebelasting impliceert,
zoomede nog enkele andere maatregelen.
DRAISfflAvANmKENBUR
•iLtV
LEEUWARDEN-
TIENDE HOOFDSTUK.
Alexa wachtte in bange spanning en met een
kloppend hart de mededeelingen van haar vader
af, die nog altijd aan het venster stond, uitziende
in den donkeren nacht. De drang, om zijn dochter
alles te vertellen, was zeer groot in hem, maar hij
wist toch niet hoe hij beginnen zou. De gebeurte
nissen van het verledene dwarrelden hem door .het
hoofd. Zonder vaderland stond hij daar een
vreemdeling in het verre oord een vluchteling die
niet wist waarheen hij zijn voet zou richten Se
dert maanden had een onbeschrijfelijk heimwee
zich van hem meester gemaakt; sinds hij lord
Kingscourt voor de eerste maal gezien had, was
de oude liefde voor zijn vaderland met onwaar-
staanbare hevigheid in hem ontwaakt. Hij had zijn
last jaren lang gedragen, nu echter werd deze hem
te zwaar en het verlangen naar menschelijke deel
neming grooter en grooter.
Hij ging van het venster af en met gezonken
hoofd en over de borst gekruiste armen doorliep hij
de kamer. Hij scheen vergeten te hebben, dat hij
zijn dochter zijn levensgeschiedenis zou verhalen.
Lang heerschte er een diep stilzwijgen, dat einde
lijk door de zachte stem van Alexa werd verbro-
„Vader", zeide zij lieftallig, „het zal u te moeilijk
vallen mij uw geheim mede te deelen. Ik wil er
niet op aandringen het te hooren."
Mr. Strange ontwaakte als uit een droom en zag
het meisje met droevige oogen aan.
„Je hebt er recht op het te kennen," zeide hij.
„De hemel vergeve mij als ik je een te grooten last
opleg mijn kind. Ik had gehoopt, je de verschrik
kelijke waarheid te kunnen verbergen, steeds alles
voor je te zijn Ik had gedacht, dat je in de ver
latenheid van ons Grieksch tehuis, waarheen in
zestien jaren tijds geen vreemdeling is gekomen,
een langdurig wreedzaam leven zou hebben, geen
andere liefde leeren kennen dan die voor je vader;
het noodlot heeft anders gewild. De liefde heeft
den weg tot je hart gevonden zelfs in ons eenzaam
dal, waar wij als kluizenaars leefden."
Een diepe zucht ontsnapte zijn borst.
„Er staat geschreven, dat de zonden der voor
vaderen gewroken zullen worden aan de nakome
lingen," zeide hij verder, „en wij mogen er wel
bijvoegen dat het ongeluk der ouders ook op de
kinderen drukt. De vloek, die je onschuldig hoofd
treft, Alexa, Is dezelfde, die op mij viel. Je bent
door de wereld vervloekt door mij."
„Vader!"
„Gaarne zou ik gsteorven zijn, indien ik je had
kunnen besparen, wat je nu reeds geleden hebt,"
zeide mr. Strange met een treurigheid, die zijn
dochter innig het hart bewoog, als een uitbarsting
van vertwijfeling. Ware Lord Kingscourt niet naar
Griekenland gekomen, dan konden wij misschien
heden nog tevreden in ons huis leven. Zijn tegen
woordigheid heeft al deze rampen over ons ge
bracht."
Hij heeft ons geen leed willen aandoen. Papa Hij
was het onschuldige en onbewuste werktuig der
voorzienigheid."
^Mr. Strange boog het hoofd.
„Laat mij dan mijn geschiedenis vertellen, aleer
ik aan het wankelen wordt gebracht," hernam hij
na een kort stilzwijgen. „Achttien jaren geleden,
Alexa, weerklonk een verschrikkelijke tijding door
geheel Engeland, die iedereen deed rillen; de cou
ranten waren er mede gevuld; er werd daarover in
de salons gefluisterd, in de nederigste hutten ge
sproken. Het geheele beschaafde Europa was daar
over ln ontzetting. Het was een vreeselijk duister
feit het groote familiedrama van Montheron!"
Hij sprak de laatste woorden schor fluisterend.
Alexa, stil en bleek, luisterde ademloos toe.
„Tot op dezen dag wordt de moord te Montheron
met afgrijzen genoemd," aldus voer Mr. Strange
voort. „Ook lord Kingscourt zinspeelde er op, den
morgen van zijn afreis Het verhaal gaat over van
geslacht tot geslacht. 'Zulke gruweldaden sterven
nooit uit in de herinnering. De geschiedenis van de
misdaad is in een dik boek openbaar gemaakt als
een gewichtig feit voor de verzameling van zeld
zame afschuwelijkheden en dit boek werd in vele
talen omgezet; jaren geleden heb Ik zelf een uit
treksel daarvon in de Atheensche couranten gelezen.
,De moord te Montheron!" herhaalde Alexa
zacht, als wilde zij den naam in haar geheugen
prenten
„Een en twintig jaar geleden," aldus ging mr.
Strange voort, „waren de Montherons een van de
fierste en aanzienlijkste geslachten van Groov
Brittanje; hun stamboom reikt in den nacht der
OP SCHAATSEN NAAR MARKEN.
Zooals wel te verwachten was, stroomden Zondag
van verschillende kanten de liefhebbers van een
tochtje op schaatsen naar Marken toe. Evenals voor
twee jaar dit eiland een overval heeft moeten
doorstaan, was dit ook nu weer het geval. Evenals
toen waren ln den namiddag te Monnikendam en
Marken alle eetwaren opgebruikt en moest men
zich met roggebrood tevreden stellen.
TWEE WONDEREN.
Het eerste is, dat voor het huls van den burge
meester te Zutphen een manifestatie heeft plaats
gehad van werklieden, die al zingende een paar
maal aan de bel trokken en op de vraag der politie
antwoordden, dat zij den burgemeester kwamen be
danken, omdat hij hun werk had verschaft. Toen
de burgemeester aan de deur kwam, drukten zij
hem de hand en riepen: „Lang zal hij leven!"
Het tweede wonder is het feit, dat in het laatste
jaar door denzelfden curator ln twee failissementen
in en nabij Dinxperlo, de volle 100 pet. aan de cre
diteuren Is uitbetaald.
In genoemd nr. komt de volgende advertentie
voor:
„Wil je hartelijk lachen? Ga dan naar de paling-
rij derij op 't Waardje, te Oudkarspel, op Woensdag
18 Januari 1893, des 's middags 1 uur IJs en weer
dienende. Het Bestuur.
8.061.571 INWONERS.
GUNSTIG STERFTECIJFER
Aan de statistiek van den loop der bevolking in
Nederland over 1931, welke door het Centraal Bu
reau voor de Statistiek Is uitgegeven, wordt het
ijavolgende ontleend:
Op het eind van 1931 telde ons land 8.061.571
inwoners, nl. 4.006.359 manenn en 4.055.212 vrou
wen. Het aantal mannen op 100 inwoners bedroeg
49.7C, het aantal vrouwen 50.30, terwijl op elke
1000 mannen 1012 vrouwen werden aangetroffen.
In 1830 kwamen op 1000 mannen 1045 vrouwen
voor, in 1880 1023, in 1909 1021 en hl 1920 1013,
waaruit een langzamerhand gelijk worden der aan
taJlen mannen en vrouwen valt waar te nemen.
Van 1930 op 1931 nam de bevolking met 1.59
middeleeuwen. Hun grootste trots bestond daarin,
dat niet de geringste schaduw van oneer of scnande
ooit den beroemden naam bevlekt had. De mannen
waren dapper op het slagveld geweest, wijs in den
raad van het volk, geacht en bevoorrecht bij de
heerschers. De vrouwen waren spreekwoordelijk
schoon, zacht, beminnenswaardig en kuisch. Maar
het lot wilde, dat de trotsche naam met smaad werd
bedekt; een vreeselijk ongeluk boog den hoogmoed
der Montherons tot in het stof!"
Alexa luisterde met ademlooze inspanning; zij
waagde het niet zich te bewegen, slechts haar oogen
wierpen een zijdelingen blik op haar vader, wiens
schreden en woorden immer sneller werden.
„De Markies van Montheron", aldus voer Mr.
Strange voort, „was toen, een en twintig jaar ge
leden, een ongehuwd man op bijna 40-jarlgen
leeftijd en ongeneeslijk lam. Zeer gevoelig voor zijn
kwaal, vermeed hij het gezelschap en had gezwo
ren nooit te zullen trouwen. Hij was in zijn jeugd
verloofd geweest met een dame, die hem misleid
en een zijner vrienden, een rijken jongen man
gehuwu had. Hierdoor was niet alleen zijn hart
maar ook zijn eergevoel zoodanig gewond, dat hij
nooit meer trouwen wilde. Hij had een broeder die
zestien jaren jonger was' dan hij, Lord Stratford
Heron, voor wien hij zich een teedere leidsman en
vriend toonde. Daar hij niet wilde trouwen, be
noemde hij zijn jongeren broeder tot erfgenaam van
zijn titels en goederen en zoo werd deze overai als
de toekomstige markies van Montheron begroet. Met
het oog daarop deed lord Stratford Heron een schit
terende partij. Hij huwde de dochter van een her
tog den hertog van Cliffebourne wiens fier
heid die der Montherons nog overtrof en die zelfs
zijn dochter een koning niet zou gegeven hebben,
wanneer aan de waardigheid van dien koning iets
zou zijn af te dingen geweest.
Lady Wolga, de gade van Heron, was een zeld
zaam wezen, onvergelijkelijk schoon, maar koud als
ijs en niet minder trotsch dan haar vader. Haar
jonge man vergoodde haar en zij beminde hem. Hy
bracht haar mede naar Mont Heron, het stamslot
zijn vaders, de woning zijns broeders, die hem met
open armen ontving en haar als heerscheres van
het slot huldigde. Hij zeide haar, dat zij hier eens
de werkelijke, rechtmatige meesteres als Markiezm
van Montheron zou zijn.
Te Montheron werd een jaar later lord StraUord
Herons eenig kind, een meisje geboren. Onbeschrijf
lijke vreugde heerschte in het slot. De klokken luid
den, de pachters brandden vreugdevuren en een
grcot feestmaal werd gehouden, want, wanneer geen
zoon op dit meisje zou volgen, dan zou zij eens
markiezin van Montheron, erfgename van ae titels
en goederen worden. De markies, de menschen-
schuwe oudere broeder, deelde in de vreugde der
anderen Hij gaf haar den naam van Constance.
Deze was een oude familienaam, dien de oudste
dochter sinds eeuwen gedragen had."
Wordt vervolgd.
