Kameroverzicht
Onschuldig verbannen.
Tanrlark A H K F M A
PtSi
Binnenlandsch Overzicht
Ekiostige opstand vaa inlieenische ina-
rilne-sehepcilngem in Ned. Indie. ,Het
slagschip ,„Eie Zevein Provinciën' over
weldigd, EJc'n Nxdfrlandsche Po-
IheinkLit.
Ann het Nederlaaidsche prestige in. 011s Ned.
Indie is een onherstelbare blamage toegebracht
waarbij de verovering van een fort op jCuracao
door Venezolaansche insurgenten nog maar kin
derspel was. De „Zeven Provinciën' een der slag
schepen, waarmede we Indie moeten verdedigen,
en ons „gezagin den Oost behooren te hand
haven, is door de inheemsche bemanning in be
zit genomen en deze is, padat de officieren aan
boord waren gevangen genomen, met pnze .oor
logsschuit weggevaren. Aldus, zij het in andere
woorden, deed Vaz Dias op Zondagmiddag kond
aan de luisterende Nederlandsche schare, welke
juist aan de middagthee zat.
Als gevolg van straffe bezuinigingsmaatre
gelen b roeide het al enkele weken op pnze vloot
.We zullen aan enkele data herinneren. Op '17
Januari kondigde de Indische regeering een ver
hooging aan van de salariskorting van 10 op 17
procent, waartegen op 28 D|ec. in Soerabaja 700
schepelingen een protestvergadering belegden.
Op 31 December werd toen de verhooging Ivan de
korting ingetrokken en op 2 J anuari voer jie
vloot met een voldane bemanning het zeegat
uijj. Op 21 Janpari, terwijl de schepen bp zee
vertoefden, kwam een nieuw Kon. Besluit uit,
waarbij voor de Europeesche marinemannen de
korting toch nog van 10 ,op 14 /procent werd
gebracht, terwijl over het inheemsche personeel
nader zou worden beslist. Op 27 Januari werd
te Soerabaja opnieuw een protestvergadering ,be
legd, waarop een straatdemonstratie volgde.
Op denzelfden dag was het pantserschip. „De
Zeven Provinciën" te Sabang aangekomen, waar
op het weer voor schietoefeningen uittrok. On
derwijl was aan de bemanningen het houden van
vergaderingen verboden geworden. Op 30 Janu
ari werd voor het inheemsche marinepersoneel
een verhoogde korting tot 17 procent aangekon
digd. Voor zekerheid werden dien nacht 400
militairen uit Malang naar Soerabaja gediri
geerd. Veertig man personeel, inheemschen en
Europeanen, aanleggers van demonstraties als
weigeringen om aan te treden voor appel, werden
gearresteerd. Des anderen daags weigerden 425
man inheemsch personeel te Soerabaja dienst.
De „Zeven Provinciën" kwam dien dag te Oleh
(Leh op Atjeh aan en de bevelvoering gaf aan de
Europeesche bevolking een fuif aan boord. Den
anderen avond waren 71e commandant ,en een
groot aantal zijner officieren te gast bij de Eu
ropeesche bevolking. Toen is de Europeesche
bemanning, bestaande uit de achtergebleven 16
ofifcieren en een aantal Europeesche onderoffi
cieren door de inheemsche bemanning overwel
digd en zijn de muiters piet het Nederlandsche
pantserseliip een protest vaart begonnen naar Boe
rabaja. JBloed schijnt er bij' deze gebeurtenis niet
te hebben gevloeid en de bemanning, welke het
schip in haar macht heeft, schijnt ook geen ver
der geweld in den zin te hebben', Dje ;scheeps-*
commandant welke gewaarschuwd is omtrent
hetgeen was voorgewillen, door een officier, die
tijdig pver boord is kunnen springen, heeft de
muiters .gevolgd op een klein gouvernements
vaartuig, de „Aldebaran." Met hem hebben de
opstandelingen radiografisch in verbinding ge-
FEUILLETON
„Ik heb ervan gehoord," antwoordde de vrouw.
„Jaran geleden toen het groote drama van Mont-
Heron in geheel Engeland bekend werd, sprak ieder
een erover. Het komt echter niet te pas, zulke za
ken aan te roeren In de tegenwoordigheid van een
jonge dame als u. Het dorp Mont-Heron is zeer lief
en in den zomer zijn er veel badgasten. Daar wij
nu nog in October zijn, zal de lucht er voor u wel
goed wezen, maar in den winter is hij te scherp,
vrees ik, want u ziet er teer uit."
.JUs u mij naar Mont-Heron wil brengen, zal u
mij zeer verplichten, mrs. Tomkins," zeide Alexa op
haar gewone aangename manier, waardoor zij dade
lijk iedereen voor zich innam.
„Ik moet daar zijn maar zou er niet gaarne
alleen aankomen zonder gezelschap. Zoodra ik daar
ben, kan ik gemakkelijk een kamenier krijgen."
„Ik ga met u mee" zeide mrs. Tomkins op vasten
toon. Wij zullen van den eersten trein gebruik
maken,, dan kunnen wij misschien van avond te
Mont-Heron zijn."
Zij vroeg naar het vertrek van den eersten trein
en vernam, dat het meer dan tijd was om den snel
trein van den Zuidwesterspoorweg nog te kunnen
halen. Zij bestelde dadelijk een rijtuig, terwijl Alexa
nog snel een paar regels aan haar vader schreef,
die hem haar aankomst te Londen en het vertrek
naar Mont-Heron onder de hoede van een vrouw,
welke haar van Parijs af begeleid had, mededeel
den. De brief werd op den weg naar het station
in een bus gestoken.
Een uur later bevond zich Alexa weer in een wagen
eerste klasse en stoomde naar haar voorloopige
bestemmingsplaats. De plaats harer geboorte, den
geboortegrond harer voorvaderen, het slot, waar
haar vader zoo gelukkig geweest was en zooveel
geleden had, en waar haar om op zulk een raad
selachtige wijze was vermóórd gevonden. Zou het
haar gelukken dit raadsel op te lossen? Zij had
een taak op het oog, waarvoor een man zou terug
deinzen, vertrouwd met het onthullen van geheimen
en zij was slechts een zwak onervaren meisje.
Stelde zij veel vertrouwen in zich zelve, of zou
haar de liefde de noodige voorzichtigheid verleenen
om alle hinderpalen te overwinnen en haar tot
de zege ee voeren? De beantwoording van al deze
vragen lag in den schoot der toekomst diep ver
borgen en slechts de tijd kon den sluier op heffen,
dien Alexa thans reeds te vergeefs trachtte te
doorboren.
staan,. Ze deelden beleefd mede,; dat hun actie
een protest gold. tegen de loonkorting, dat' aan
boord niemand "gewond was en (dat ze den com
mandant en zijn officieren een etmaal voor Soe- j
rabaja werd bereikt, aan "boord .zouden toelaten j
met eerbewijzen ontvangen en hem daarna het
bevel zouden Overdragen. Ee muiters willen j
de zaak thans een weinig operette-achtig afhan
delen, jnaa rons dunkt, dat ,een tragedie voor hen
in het verschiet ligt. Het gebeurde is een kaak- 1
slag voor heel de Europeesche .bevolking in In-
die en uit de inkomende berichten kan men op- j
maken, ,dat de goede geest onder het Europee- J
sche marinepersoneel door deze 'inheemsche mui- j
terij is herwekt. Er werden, demonstraties van j
trouw aan het gezag georganiseerd .en mogelijk j
zal de reactie van het droef gebeuren misschien
een beweging voor Indie zijn, als we hier in de
Novemberdagen van 1918 hebben gekend toen de
revolutie was aangekondigd.
De Nederlandsche regeering is natuurlijk
ook onder den indruk der voorvallen en op
Maandagavond is in den Haag een extra kabi
netszitting belegd. Als alle leed straks weer
geleden is, zullen er ongetwijfeld straffen val
len bij hoog en bij laag. Mogen de verantwoorM
delijke mannen 'in hun drift om reclit te doen,
echter plet blind blijken voor de feiten, welke
zoo al niet een rechtvaardiging dan toch een
verklaring der noodlottige gebeurtenissen in zich
omsloten hielden.
Werkloosheid,
branden.
roofovervallen en
Het is te begrijpen dat èr in deze dagen wei
nig belangstelling bestaat voor overig! binnen
landsch nieuws, dat we daarom maar zeer kort
samenvatten. Herinneren we dan .allereerst
aan een nieuwe schoone geste onzer koningin,
die thans, naar we ons meenen te herinneren, voor
de derde maal, een gift van 10.000 gulden deed
toekomen aan het Nat. Crisipcomite. H.M.
is daarbij ongetwijfeld geleid door degedachte
aan de steeds toenemende werkloosheid. Uit
Amsterdam werden dezer dagen cijfers bekend,
welke aantoonden, dat er in de hoofdstad; in 'ie
maand Dleoember op elke drie arbeiders een werk
looze rondliep. Het Brabantsche Oss be
waart haar roemruchte reputatie. Deze week
hadden er weer twee roofovervallen plaats. Een
op een oude vrouw, welke er het leven vermoe
delijk wel niet zal afbrengen en een, waarbij een
18-jarig bakkersknechtje om een paar guldens
werd neergeslagen, gelukkig zonder dat hij daar
bij ernstig werd gewond. Eelle branden heb
ben hier en daar wederom gewoed. In Botter
dam is een complex pakhuizen daarbij vernield
In 'Amsterdam werd een ertsmalerij door het
vuur verteerd. In Beekbergen verteerde een kurk
fabriek door het vuur. Een groot foto-atelier
in Gouda onderging een gelijk lot. In Uiden ver
brandde een pakhuis maar mede werden daarbij
Buitenstaande kermiswagens en vrachtauto's
grondig verkoold.
Wijziging viajn de kieswet aanvaard.
De Tweede Kamer aanvaardde de vorige
week haar werkzaamheden met de installatie
vau het bekende Amsterdamsche raadslid mr.
P. M- Eomme als nieuw lid, opvolger 'van
den heer Guit. De katholieke kamerfractie
VEERTIENDE HOOFDSTUK.
Mont-Heron het stamslot van den markies van
Montheron lag op een steile rots aan de kust van
Cornwallis. De muren van het slot uit harden steen
gebouwd en grauw als de rotsen zelve, waarop zij
stonden, schenen slechts een deel daarvan uic te
maken.
De golven van de zee sloegen bruisend en schuimend
tegen den uitgeholden voet der rotsen en des win
ters guurde de wind wild op de tinnen van het slot.
De natuur scheen deze plaats tot het meest on
herbergzame oord In Engeland gestemd te hebben,
maar het plan der natuur was door de kunst ver
ijdeld geworden Aan het hoofdgebouw waarin de
woningen waren', sloten zich oranjerieën en een pal-
menhuls aan. Aan den anderen kant, naar de zijde
van het land, ging de berg van het bovenste terras
af in een steile helling over en hier voerde een
breede straatweg door bloemen- en groententulnen
naar het dorp Mont-Heron, dat een half uur ver
wijderd lag.
Oorspronkelijk een gering visschersdorp, was het
een hoewel klein, toch zeer geliefd badplaatsje had
een kerk, twee hotels, een aantal villa's, die gedu
rende den badtijd aan vreemdelingen werden ver
huurd, verscheidene badhuizen en liefelijke plant
soenen.
De omgeving van een kleine haven en zandbank
wanneer het eb was, waren de lievelingsplaatsen
van de hier vertoevende vreemdelingen.
Het dorp behoorde aan het slot Mont-Heron en de
hotels, villa's en woonhuizien brachten den tegen-
woordlgen eigenaar een aanzienlijke som aan huur
op.
Het grootste en beste van de beide hotels droeg
op een wit schild het wapen der Montherons en
werd „Hotel Mont-Heron" genoemd. Het was een
groot geboüw van twee verdiepingen, omgeven door
een grooten en fraaien tuin, die in den zomer zeer
veel bezocht werd.
In het begin van den dag na haar afreis uit
Londen, stapte Alexa Strange met haar reisgenoote
aan het hotel Mont-Heron af. Zij waren laat in den
avond te Penzance gekomen en genoodzaakt ge
weest aldaar te overnachten. Den volgenden morgen
hadden zij een rijtuig besteld, dat haar naar Mont-
Heron bracht. Hier nam Miss Tomkins van haar af
scheid
„Ongaarne laat ik u hier onder vreemden achter,
miss," zeide de goede vrouw. „Ik wenschte dat ik
bij u kon blijven, tot u een goede kamenier heeft
gevonden, maar ito word thuis verwacht. Zie vooral
goed toe bij uw keuze. En nu vaarwel miss. Ik
hoop dat de rozen spoedig op uw bleeke wangen
zullen terugkeeren."
Alexa zag het rijtuig na, totdat het achter boomen
en huizen verdwenen was. Nu wendde zij haar blik
naar de zee, die als een groote spiegel voor haar
lag uitgebreid. Zij trad aan het hoekvenster, dat een
wordt door deze nieuwe kracht vhersterkt ge
acht. De heer Eomme moet een stoer werker
en bekwaam spreker zijn.
|D|e stemplicht blijft.
Era BtWfmschi—Bolode meerderheid voor
die wet..
Een aanvang werd gemaakt met het ontwerp
tot wijziging van de kieswet. Dte veranderingen
beoogen een verschuiving der verkiezingen, van
Juli naar Juni, en voorts het bemoeilijken der
cariclidaatstellingen, althans de verkiezing, 'voor
kleine partijtjes, welke geen reëele kansen heb
ben. Voor oen eerste zetel zal volgens de nieuw
voorgestelde bepalingen minstens de kiesdeeler
moeten worden benaald vroeger 75 procent
en bij toekenning van volgende ketels zal het
gemiddelde aantal stemmen per zetel niet be-
ineden 90 procent mogen zakken. Dat alles
geldt voor leden van de ;T|weede Kamer en die
van de Prov. Stoten. Bij gemeenteraadsverkie
zingen komt een lijst met 75 procent van den
kiesdeeler voor een zetel in aanmerking.
De oppositie kwam natuurlijk voornamelijk los
van de vertegenwoordigers cfer "kleine partijtjes,
die in het ontwerp een aanslg op hun bestaaan
meenden te zien. Mr, Beumer a.r. 'had tegen
de voorstellen geen bezwaar, maar hij wilde
de gelegenheid aangrijpen om den stemplicht, ei
genlijk opkomstplicht uit de wet te lichten,
maar zijn voorstel werd verworpen met 4932
stemmen. Anti rev., soc. dem. en de vertegen
woordigers der kleine partijen stemden voor.
Mr. van den Bergh. s.d. had een amendement
ingediend om de kleine partijtjes reeds in de
.voorstemming te laten afvallen. Aan zulke voor
stemming zou tien procent der kiezers deelne
men en lijsten, welke 'dan niet minstens een "10e
deel van den kiesdeeler haalden, zouden bij ,iie
normale verkiezing vervallen. Er waren hij de
andere partijen groote bezwaren van praeti-
schen en psychologischen aard. Geven 10 proc.
der kiezers een zuivere weerspiegeling van heel
het corps? Men mag de menschen, die hun éigen
lijst zagen uitvallen, dwingen,om nog eens hun-
tweede voorkeur te bepalen? Zoon voor-verkie
zing zou bovendien 80.000 gulden kosten aan het
rijk plus groote sommen aan de partijen;. Het
amendement werd tenslotte Ingetrokken. Ejen
ander amendement van denzelfden voorsteller,
booogende om het stelsel jder gemiddelden in z'n
vollen omvang toe te passen derhalve ook voor
gemeenteraden maar niet voor gemeenten van
minder dan 20.000 zielen werd door de El.
Katholieken en Sociaal Diemocraten aangenomen
d.i. met 4641 stemmen.
Het ontwerp over de nieuwe rechterlij
ke imdeeling. Heftige oppositie-
Toen kwam het befaamde ontwerp aan de
ored om uit overwegingen van bezuiniging een
aantal rechtbanken en kantongerechten op te
neffen. Minister Dunner zag in 1927 een voor
stel tot opheffing van "38 kantongerechten ver
worpen als gevolg van/de aanvaarding van een
motie van Schaik. De heer Sehaik verzwijgt
nu echter zijn meen ing, zooals een goed ka
mervoorzitter betaamt. Zou hij .thans anders
over de zaak denken, nu de noodzaak van be
zuiniging dringend is geworden? Mej. Katz c.h.
bleek er nieuwsgierig naar/
Die oppositie was adders - wederom sterk. Men
wilde wel bezuinigen maar niet zoo, niet als de
minister wilde derhalve, niet door opheffingen.
Mr. Boon lib. vroeg de instelling van een kamer
commissie welke te onderzoeken zou hebben hoe
heerlijk uitzicht aanbood over de zee, over den rots
achtigen oever beneden het dorp en het statige
slot, dat zich vol majesteit op de hooge rotsen ver
hief, die scherp zich tegen den hemel af teekenden,
van den vierkanten toren woei de vlag met het
geslachtswapen.
Zij behoefde geen opheldering om zich te overtui
gen, dat zij Mont-Heron het slot harer voorvaderen
de plaats harer geboorte en van haar eerste kinds
heid, voor zich had.
Haar hart sloeg sneller, en haar oogen schit
terden.
Daar ligt het rechtmatige eigendom van mijn
vader, dacht zij „Mijn vader is de werkelijke mar
kies van Montheron, hoewel hij onder den ban van
een onrechtvaardig doodvonnis staat en als een
veroordeelde vluchteling leeft. En ik ben in werke
lijkheid lady Constance Heron, hoewel hier slechts
Alexa Strange, die ik, wanneer mijn plan mislukt,
zal blijven tot mijn, dood. Verbergen gindsche oude
grijze muren daar op die rots het geheim van het
raadsel, dat ik gekomen ben op te lossen? O, vader
daarboven, help mij den naam van mijn vader
in eere herstellen en hem zijn plaats in de maat
schappij teruggeven. Nu moge de strijd beginnen,
ik heb besloten, eerder te sterven dan zonder red
ding te brengen, tot mijn on gelukkigen vader terug
te keeren."
Er werd aan de deur geklopt en op Alexa's „bin
nen" verscheen de hotelhouder mlet het vreemde-
lingenboek benevens pen en inkt.
„Wilt u zoo goed zijn, miss, uw naam hier in te
schrijven?' zeide hij. „En als u Iets begeert, ben ik
tot uw dienst."
Alexa schreef haar naam in.
„Ik denk eenige weken hier te blijven," zeide zij,
„misschien ook langer, als het mij bevalt, daarom
wilde ik een kamenier huren, een oude, goed beken
de vrouw. Wil u zoo vriendelijk zijn, mij zulk een
persoon aan te wijzen?"
„Ik zal het aan mijn vrouw vragen' antwoordde
de hotelhouder „Deze weet van zulke zaken meer
dan ik. Ik zal' haar dadelijk naar u toezenden."
Hij verwijderde zich en weinige minuten later
verscheen zijn vrouw. Deze had een gunstig uiter
lijk. Alexa groette haar beleefd en droeg haar ver
zoek voor.
„Wat is dat voor een slot daar in de verte"?
vroeg zij, nadat de oude dame haar beloofd had
haar een goede kamenier te bezorgen en wel in de
persoon van een zekere mrs. Goff, die, zooals zij
vertelde, vroeger op het slot Mont-Heron in dienst
geweest en als getuige voor het gerecht was ver-
„Dat is Mont-Heron, het verblijf van den markies
van Mont-Heron' antwoordde de dame. „De eerste
vraag, die alle vreemdelingen gewoonlijk doen, be
treft het slot. Ik vertrouw dat u er van weet Mo
gelijk is dit echter niet het geval, wijl u mij zoo
jong schijnt te wezen. Daar viel het drama van
anders op Justitie ware te bezuinigen). Mir. van
Eappard lib. viel hem bij. Ook mevr. Bakker
v.d. en de heer Lambrink a.r. Oppositie kwam
voorts van mej. Katz c.h. de heeren Schaper en
Faber s.d. Floris Vos en ds. Kersten. Volgens den
laatste zit in het ontwerp ook hl weer een
.jBoomseh gevaar."
Verdedigd, zij het niet enthousiast, werd het
ontwerp door de heeren mr. van Wijnbergen en
mr. Goseling r.k. en den heer Smeenk a.r. Het
wordt een moeilijke zaak voor {minister Donner
en voor misschien heel de regeering.
De Pers werd niet toegelaten.
Een bevriende relatie zendt ons het Exportblad
van de Westlandsche Courant waarin wij een zeer
interessant artikel vonden, betreffende bovenge
noemde Vergadering, waar de Pers niet werd toe
gelaten, maar een namens het Groepsbestuur sa
mengesteld communiqué der vergadering aan het
Persbureau Vaz Dias werd overhandigd, welk
bureau dat aan de bij hem aangesloten nieuws
bladen heeft doorgegeven. Wel was ons opgevallen,
dat, evenals in Alkmaar de groote bladen de oppo
sitie weer hadden doodgezwegen. Het exportblad
schrijft nu o.a.
„De verslaggever keerde echter reeds in den
middag terug met de mededeeling dat deze bui
tengewone Groepsvergadering NIET VOOR DE
PERS TOEGANKELIJK was. Deze mededeeling
werd hem gedaan door den Voorzitter van het
Groepsbestuur, den heer F. V Valstar, die hier
aan toevoegde dat hij een uittreksel van zijn
openingsrede en een namens het Groepsbestuur
samengesteld communique der vergadering aan
het Persbureau Vaz Dias zou geven. Op de vraag
van onzen vertegenwoordiger om dat uittreksel
van 's Heeren Valstars rede antwoorde de heer
Valstar dat de Westlandsche Pers deze rede kon
krijgen op conditie dat zij eerst Zaterdag zou
worden gepubliceerd, gelijktijdig met de publica
tie in de Tuinderij. Dit laatste werd echter (te
recht) geweigerd."
Het blad becritiseert dan verder deze geste van
het Groepsbestuur en meent dat het beter ware
geweest de komst van de Pers toe te juichen, opdat
heel tuinbouwend Nederland op de hoogte blijft,
welke maatregelen vaor zij|n belangen genomen
worden, instede de deur angstvallig gesloten te
houden. Inderdaad, ook ons lijkt het toe, dat het
Centraal Bureau op deze manier de tuinders steeds
meer van zich vervreemden zal, wanneer dat althans
nog mogelijk is. Er is natuurlijk critiek geweest,
en zoolang deze van opbouwende aard is, moesten
de Heeren Valstar c.s. er geen bezwaar tegen heb
ben, dat deze opgenomen wordt. En per slot van
rekening, lekt het toch immers altijd uit, wat er
op zoo'n dergelijke vergadering behandeld is Al
leen hebben de heeren Valstar c.s. DAN de ver
antwoordelijkheid op zich te nemen, wanneer de
aan de Pers verstrekte mededeelingen geen zuiver
objectief karakter dragen. De voornaamste argu
menten tegen de politiek van het Centraal Bureau
waren alle gangbare producten met toeslag, uit
schakeling van de speculatieve tuinbouw (contract
kool) en landbouwers-tuinbouwers, en niet wachten
tot voorjaar 1934 met den toeslag maar uitbetaling
van den toeslag gelijktijdig met het te veilen pro
duct. De „note gaie" ontbrak ook niet op deze
vergadering. Toen eenige Heeren uit het Westland
zich tegen een standsorganisatie, in casu den Neu
tralen Bond uitspraken, verklaarde dé heer Valstar
PERTINENT, daar niet tegen te zijn, maar inte
gendeel samenwerking met den Neutralen Bond
Noodzakelijk en wenschelijk was.... Menig tuin
der Neutraler Bonder zal zich bij het lezen van deze
uitlating onwillekeurig het vertelseltje van dien
Vos, die de Passie preekte herinneren!
A-van-W.KEMBURG'S
LEVERTRA
LEEUWARDEN-
Montheron voor. Heeft u er nooit van gehoord?"
„Ja, ik heb er iets van vernomen," antwoordde
„Ik zal het u bij gelegenheid gaarne vertellen,
Alexa, „maar ik zou er wel meer van willen hooren.'
miss. Ik heb reeds honderd malen aan mijn gasten
alles medegedeeld, maar ik ben nooit moede het te
herhalen."
„Wat beteekent die vlag op den toren?" vroeg
Alexa.
„Zij beteekent dat de markies op het slot is. Hij
was anders altijd op reis. Maar in de laatste jaren
bleef hij thuis, behalve met het Londensche sei
zoen
„En is hij zeer bemind?"
„De markies? Ja, hij is algemeen bemind, en
meer nog in Londen dan hier, zoo ik hoor. Maar
iedereen ziet hem gaarne en hij heeft veel vrien
den."
Hiermede was het gesprek ten einde en spoedig
daarop nam de oude dame afscheid van Alexa.
Na verloop van een uur kwam zij reeds met mrs.
Goff terug. Deze won dadelijk de gunst van Alexa
Zij was een bejaarde, kalme persoonlijkheid, een
voudig gekleed, en had een eerlijk, goed een, aan
genaam gelaat. Zij maakte een diepe buiging voor
Alexa, die haar met nauwkeurig oog opnam. Op
de vraag van het meisje verklaarde mrs. Goff zich
bekwaam voor de zaken van een kamenier. Zij werd
aangenomen en trad dadelijk in dienst
„En nu" zeide Alexa tot de hotelhoudster, „zal
u mij wel wat eten willen bezorgen, daarna ga ik
een wandeling maken op den havendam, en mrs.
Goff zal mij begeleiden."
„Wees zoo goed mij Majory te noemen, miss,"
zeide mrs. Goff, toen de eigenares van het hotel
haar verlaten had. „Uw lief gezicht en uw vriende
lijkheid hebben reeds mijn hart gewonnen."
„Noem mij miss Alexa,' antwoordde het meisje,
kalm, daar zij begreep, dat de woorden van de
vrouw geen vleierij bevatten maar de uitdrukking
waren van het geen zij in haar hart gevoelde.
Zij trad weder aan het venster en zag op naar
het oude slot met de fier van den toren waaiende
vlag. Zij brandde van verlangen om uit den mond
van haar kamenier de geschiedenis van den moord
te Montheron te hooren, maar beheerschte haar
ongeduld.
„Ik zal tot den avond wachten' sprak zij bij zich
zelve. „Het is reeds een kleine: schrede voorwaarts,
dat ik een kamenier in dienst heb, die ten tijde
van den moord op het slot getuige voor het gerecht
was In den loop van den, tijd kan er iets gebeurd
zijn'dat een lichtstraal in het donker werpt. Ik wil
geduld hebben tot den avond, en dan zal deze vrouw
mij het drama van Montheron vertellen."
(Wordt vervolgd.)
