Nieuwsblad v. Holl. Noorderkwartier
42e Jaargang
Uitgilt: firma I. U. KEIZER BeJictwr I. H. ItlZtB. - Bureel Unmdscliirmiiiilt. 1
Derde blad
Raedtpraet
Wanneer II eens plotseling millionair
werd
De vroolijke kant.
Nuttige wenken.
Kleine Kwaje Krabbeltjes,
No 30 TELEFOON INTERCOMMUNAAL NC. 52 ZATERDAG 11 MAART 1033
NIEUWE M m
IHGEDIJKEH CdUftiMT
DEZE COURANT VERSCHIJNT
DINSDAG DONDERDAG
- en ZATERDAG.
Ab nnnmentspry s
par 3 maanden 1.16.
ADVERTENTTEN
Van 1S regels 75 cent;
elke regel meer 15 cent
GROOTE LETTERS
NAAR PLAATSRUIMTE.
OUDKARSPEL.
TEMPO TEMPO!
NAAR BENEDEN
EEN VREEMDE MOSK OP 'T VINKETOUW.
HET SLOT WAS PAKKEND.
Tempo, tempoStembureau klaar? Attentie
heeren. Jetzst geht es losVergeleken bij de
vertraagde film van de Oudkarspelsche Begrootings-
raadsvergadering, zouden we deze vergadering als
een non-stopvarietéact willen kwalificeeren. De uit
drukking is niet eerbiedig, we willen het erkennen,
en alle misprijzing van de standing van een Ge
meenteraad zij ons verremaar de dachten
onwillekeurig aah een revue van Ter Hall of
circus Sarassani, want ook hier was kunst en vlieg
werk, er waren komische intermezzo's, de figuratie
kon er wezen, en de apotheose werd tot het slot
bewaard, met een klap op den vuurpijl toe.
Er hing iets in de lucht, en de stem van den
voorzitter heeft iets vermlanends gehad, als hij
den leden adviseerde, beknopt en zakelijk te blijven,
en eikaars overtuiging te eerbiedigen.
Dat gaf mioed. We hadden voor deze Raadszitting
twee-en-een-halve kolom disponibel gehouden, maar
eilieve, nu we onze sobere aanteekeningen nagaan,
vreezen we er een paar duimen bij te moeten lee-
nen, of het archief waarin de zeeslang lectuur onder
het hoofd ,,Komkomm|ertijd'' bewaard wordt te
moeten nasnuffelen.
Enfin, we hadden van het achtste raadslid ver
nomen, dat buurman Vis de Kolfbaan disponibel
moest houden voor eventueele fractie vergaderingen
In de schilderachtige omgeving, waar de zoete
zigeunerwijsjes van Rolanda nog zweefden, zouden
de ge moederen weer tot kalmte kunnen komen,
maar, als het waar is, was het niet noodig geweest,
want zoover is het niet gekomen. De loonen van de
lichtbedrijvenTusschen haakjes wet een mooie
alliteratie.... Haast vanzelf vloeit een sonnet ons
uit den vulpen als
Ze waren geboren in zonnegloren
Maar nou valt het niet mee.
Wat droeve akkoorden we nu hooren
Ze moeten naar benee
De snuitjes huilen traan met tuitjes
Het spijt ons om de liën
Maar dat de zon schijnt in hun ruitjes
Dat kunnen we niet zien
Niet langer zijn we stil, tevreden en gedwee
We denken alsmaar omi ons eigen portmenee
En deez gedachte gonst maar in ons om
De korting stut' weldra des schatkist zwakte
plekken,
We 'geven 't nóóit, en nóóit hen meer weerom
Alleen het kost gauw meer van stijgen als van
dekken.
Nietwaar? Hoeveel winnen we ook alweer uit? En
wat heeft het al gekost met alle op- en dependen
tie? Enfin, alle beetjes helpen, en het is voor de
krantenmenschen wat |e nqemt en fijn stukje
kopy geweest. En dat is ook wat waard alleen.
vorige maal verworpen 6 tegen 1, en nu Commis
sie-voorstel aangenomen 4 tegen 3, Het kan ver-
keeren, zei Brero.
De arbeiders-avondschool heeft ook geen jool,
s ze hooren, dat ook hier afwijzend is beschikt.
De heer Bakker was principieel voorstemmer, maar
gezien den toestand stemde hij tegen. Enfin, meneer
Bakker moet dezer dagen méér doen om zijn hou
ding te rechtvaardigen, dus had hij gelijk, om het
zóó te doen.
Via wat klein goed kwamen we langzaam maar
zeker een het kardinale punt de gemeente-ontvan
ger. Het ging vlug, nadat de heeren eerst door
het drinken van een kopje inderdaad geurige thee
St. Pancras krijgt concurrentie zich de noodige
kalm|te tot het nemen van een dergelijk besluit eigen
gemaakt hadden. En toendaar kwamen de
„vrije" stemmen los. Meneer Bakker niet, meneer
Zaagman niets, meneer Timmerman niets, maar
een vreemde iend in de bait, of liever een vreemde
mosk op 't vinkentouw. Inmiddels wenschen we
den heer Mosk veel geluk met zijn benoeming,
en gelooven, dat ongeacht de voorafgaande duis
tere gebeurtenissen, deze kwestie, een Voor de ge
meente loffelijk einde gekregen heeft. Maar hoe is
het nu gegaan? Welke geheimzinnige gebeurtenis
sen hebben zich tevoren afgespeeld? We hebben
in ons Donderdagnummer een grooten mond open
gezet, dus zijn nu ook verplicht te resumeeren, wat
wij er verder van hoorden. Officieel hoor, niet van
buitenom dezen keer, en we hebben „getuigen". De
heer Bakker zou er zich tegen verzet hebben op de
voordracht te komen, maar algemeen zouden er
leeftijdsbeziwaren zijn tenopzichte van den heer
Timmerman. Men wilde dezen den oneer sparen op
de aanbeveling geplaatst te zijn en geen stem) te
krijgen, en daarom traden de heeren Bakker en
Zaagman als figuranten op. De heer Bakker zou
het met ons eens geweest zijn, wanneer er een
„man met een papiertje" benoemd was, die den
burgemeester kon Vervangen. Als de Burgemeester
langen tijd ziek zou zijn, wordt het óók duur. Ook
keurde de heei; Bakker het niet goed, da|t de
Raadsleden-sollicitanten aan de stemming moesten
deelnemen, omdat zij steeds één stem op voor had
den. Enfin, de zaak komt hier op neer, dat alles
wel weer in kannen en kruiken was voor de pu
blieke vergadering aanving. Was een voorvergade
ring van den Raad niet wenschelijk geweest? We
zijn hier in Oudkarspel erg, wat je noemt, „wette
lijk". B..en W. moeten de voordracht opmaken
Ja, ja, die voordracht. Op de agenda, stond
niet vermeld de namen der aanbevolenen. Heel
onschuldig vroeg een der verslaggevers, of hij de
namen mocht weten; maar gestrengelijk wees de
Burgemeester hem1 terecht. Het was bekend genoeg,
want alle kranten hadden er over geschreven.
Dit was de apotheoseDe klap op de vuurpijl
kwami op het gangetje, toen een andere journalist
nieuwsgierigelaar het waagde te Vragen aan den
Burgemeester, die mieneer Zaagman en mieneer
Bakker van de conferentie wegriep, wele meerder
heid van B. en W. de voordracht had opgemaakt.
„Daar heeft U toch niets mee te maken', zei meneer
Wijnveld, de deur zei „klap', en de arme verslag
gever, die nog wel beleefd met zajn Zondagsche
hoed in zijn hand stond, zei niets meer van de
schrik en zocht troost bij de dames, die bij buurman
Vis, een interessante bijeenkomst hielden. „Waaruit
menschen leven' het leekenspel zal hij daar gezien
hebben. Misschien heeft hij het in de Raadszaal
al wel begrepen
En zoo is ook dit baantje weer vergeven.l
lijk, observer heeft niet gesolliciteerd. Wij zullen
maar blijven denken, het is zaliger te geven dan de
ontvangen (als je geven moet van een ander zijn
geld en niets anders ontvangt als standjes van
Raadsleden, die 't niet miet je eens zijn) en daar
om geven we er voor dit keer ook finaal de brui
aan: Abgelaufen.
WAT ZOU U DAN WEL WILLEN?
Wie heeft zich niet eenmaal in zijn leven afge
vraagd, wat hij zou gaan doen, wanneer hij plot
seling millionair werd? Het komt helaas slechts zeer
zelden voor, dat van een gelukkigen sterveling een
onbekend dollaroom komt te overlijden, en voor
90 pet. blijft deze gedachteeen schoone droom.
Een groot dagblad heeft bovengenoemde vraag
gesteld aan menschen van zeer uiteenloopende be
roepen en standen. Ziehier eenige van de resultaten:
De Dokter.
Wanneer ik millionnair zou worden, zou ik dit
millioen en mij zelf volkomen ter beschikking stel
len om de menschheid van een verschrikkelijken
plaag te bevrijden: De kanker. Hoe meer geld voor
dit onderzoek beschikbaar wordt gesteld, des te
meer mienschen kunnen zich zonder door eigen
materieele zorgen gekweld te worden, aan het on
derzoek naar deze kwaal geven.
De Tooneelspeler.
Wanneer mij een mdllioen ter hand werd gesteld,
zou ik, indien ik er de capaciteiten toe bezat mij
voornamelijk op de regiekunst toeleggen of anders
zins een der grootste regisseurs de gelegenheid ge
ven zijn artistieke pretenties na te leven. Deze zou
misschien in staat zijn om de banden tusschen het
volk en het tooneel wat nauwer aan te halen dan
thans het geval is. Dit kan echter alleen geschieden
wanneer de regisseur zich, zonder door materieele
zorgen gekweld te worden, op den geest van den
tijd kan instellen. Hieraan ontbreekt thans nog wel
het een en ander.
De kleine verkoopster.
Wanneer ik millionnaire zou zijn, zou ik manne
quin willen worden of filmster.... Ja, ja filmster,
evenals Greta Garbo. Maar ik ben bang dat een
millioen in Hollywood niet veel indruk zou maken
en daarom geloof ik dat ik toch maar hier zou wil
len blijven. Maar ik zou zeker iedere modeshow bij
willen wonen en geen costuum zou mij voor goed
genoeg of te duur zijn. Ja wanneer ik een milloen
rijk was
De Moeder.
Ik zou vast en zeker het geld voor kindertehuizen
besteden, bestemd voor kinderen, die in nood ver-
keeren, angst of kommervolle omstandigheden ver-
keeren. Niets is voor een moeder verschrikkelijker
dan de gedachte dat kinderen in- ellende op moeten
groeien.
De tienjarige.
Wanneer ik een millioen had, dan zou ik al mijn
vriendjes uitnoodigen om met mij naar Amerika
te gaan, naar het land waar de Indianen wonen.
En wij zouden van de Indianen de blanke broeders
worden en met hen de vredespijp rooken. Mijn
vader Wil nog niet dat ik rook maar dan kan hij
het imimiers toch niet zien.
De vrouwelijke politicus:
Mijn millioen zou voor die partij bestemd zijn die
de leus van gelijkheid voor mannen en vrouwen
in haar programi voert. Thans ts het nog zoo dat
de vrouwen, al hoewel zij het grootste gedeelte van
de 'bevolking vormen, nog slechts schaarsch in de
volksvertegenwoordiging aanwezig zijn. Eerst dan
zal er veel veranderd kunnen worden in de wetge
ving wat nu nog voor het grootste gedeelte ten
voordeele der mannen en ten nadeele der vrouwen
uitvalt.
Het kind.
Wanneer ik een millioen had, zou ik eens in de
week mijn hals en ooren wasschen.
De Millionnair:
U schreef mij dat u dezje vraag aan vele men
schen hebt gesteld en ook mijn oordeel wenschte
te vernemen. Ik wil gaarne aan dit verzoek voldoen
onder voorwaarde dat U mijn antwoord aan het
slot zult willen stellen en het als een résumé zult
willen beschouwen.
Laat ik U dan dit als levensles leeren: of men nu
een millioen bezit of niet, het levensgeluk laat zich
daardoor niet in het minst beinvloeden. En voorts
geld brengt eenige comfort met zich mee, doch ook
vele ongemakken waarvan men als niet-millionnair
gespaard blijft..
Vriendin: En, heeft de dokter iets gedaan om de
genezing van je man te bespoedigen?
Mevrouw: O ja, hij heeft gezegd dat hij vijf gul
den per visite zou rekenen.
Sergeant Pietersen kon goed met zijn schoon
moeder opschieten,. Hij kreeg dezer dagen een
erfenis en vroeg schoonmama wat hij met al dat
geld zou beginnen. „Weet je wat, jongen zei opoe,"
je bent nu al zoo lang knecht geweest, koop een
oud fort, en een paar kanonnen, en begin voor je
zelf."
DWEILEN. Een zeer eenvoudige oplossing van het
dweilenvraagstuk, zoo eenvoudig dat menige lezeres
die al heeft gevonden, is de volgende. De dweil was te
vervangen door een z.g. mop aan langen steel, dus
bukken en rugpijn uitgesloten. U heeft daarbij een
emmer water, waarvan de helft ongeveer wordt afge
dekt door een soort vergietje, een aan den rand
bevestigde instolping met gaatjes. Elke smid of
koperslager kan die voor U maken. Als de mop in
het water is uitgespoeld, verwijdere men het over
tollige vöcht, door de mop in het vergietje rond te
draaien, wat dezelfde uitwerking heeft als uitwrin
gen.
(In Oudkarspel staan op de voordracht voor ge
meente-ontvanger, uit 42 sollicitanten, als no. 1 en
no. 2 een wethouder en een raadslid. Eigenaardig
is het, dat bij een gelijksoortige voordracht, in
vorige jaren, de partij van eerstgenoemde, de be
noeming en benoemde heftig becritiseerd hebben).
Langs lijnen der geleidelijkheid
Oudkarspel stond jaren terug op zijn kop,
't Was schande.het kwam niet te pas.
Dat hadden de Raadsvriendjes netjes bestoofd
Geen mensch, die er verder in zoo'n stel gelooft
Een Wethoudergaan ze ontvangertje maken..
Zoo'n Raadsbesluit.kon men niet anders
dan laken
En veel jaren later,.komt nu weer de dag
Dat een oproep moet worden gedaan.
En onder de velen, die 't baantje najagen
Zijn twee, die speciaal onze aandacht nu vragen.
Wéér twee uit den Raad.van de zijde die toen.
Zoo „doelbewust" riepen.. „Hoe kunnen ze
't doen!"
O, hoor naar mijn woorden, zie niet naar mijn
daden
Want och, de politiek, gaat nog langs kronkelpaden.
J.
Te aanvaarden bij de betaling.
Behoorende tot de nalatenschap van
den heer Germent Hart.
Zoekt een uurtje ontspanning en bezoekt onze senmerenae
gedecoreerde en verlichte zaak. EEN IEDER IS VOL LOF.
Leest eerst onze tarieven op de tafels en U zult verbaasd opkijken van onze prijzen
