■opmfekeb Rubriek van den Arbeid Het witte doek i Ons Weekpraatje Ze> zeggen wel eens ,dat de politiek vuil is tegenwoordig, maar ze is dat tenslotte altijd min of meer geweest. Daar moest men vroeger maar over hooreu. Vooral in Limburg was het bar. Daarover liepen boven den Moerdijk de wonderlijkste verhalen. Het viel echter heusch mee als men de feiten persoonlijk meemaakte. We zijn daartoe eens het is natuurlijk al heel lang geleden in de gelegenheid geweest. We logeerden op een boerderijtje in een klein dorp je, waar de gemeenteraadsverkiezingen op til waren. We zaten juist aan de thee met den gast heer en de gastvrouw, toen van buitenaf een raam pje werd geopend, en daar-een oolijken Limburg- sche boerenkop door werd gestoken. Er ont wikkelde zich een sappig gesprek in Limburgsch dialect, hetwelk we niet vermogen weer te ge ven, maar het kwam op zijn hoog-Hollandsch uitgedrukt op het volgende neer. De oolijke bezoeker was candidaat voor den gemeenteraad en hij was in gezelschap van een tweeden candidaat, met wien hij tezamen verkie zingspropaganda voerde. Ze hadden geen program en beloofden niets meer, maar noodigden onzen gastheer als gebuur uit om des avonds ,in het cafe van Die en Die een ootje bier te komen drin ken. Ze hadden een heel vat besteld. Als rechtgeaard boven-Moerdijker schrokken we natuurlijk geweldig van zooveel politiek be derf en toen de candidaten vertrokken waren rie pen we dan ook ontsteld uit „maar dat is toch zuivere omkooperij?" De gastheer lachte eens flauwtjes en antwoord de „weineen.Die mannen presenteeren hun vrien den en geburen een biertje en rekenen daartegen over op dezen steun bij de verfüezing, tmaar verplichten doen we ons tot niets. In verkie zingstijd hebben we hier menig avondje vrij drinken. Wat zou dat?" Omdat het journalistenbloed ons reeds in de aderen stroomde, gingen we des avonds meejnaar de fuif, waar het overigens heel tam toeging. Het publiek vermaakte zich met de candidaten en de candidaten met het publiek. „(Waarom zoo interviewden we een der ge gadigden naar een raadszetel wil je hier in dat gat toch eigenlijk zoo graag in den raad zitten?' „Tja, kijk r's,. luidde, maar dan in het sappig Limburgsch, zijn antwoord, ,,ik heb ruzie met den burgemeester en dien kan ik nergens beter dwars zitten dan in den raad. Ook een politiek program." En zijn we nu tegenwoordig zooveel beter en netter in de politiek, ook boven den Moerdijk? Was het niet beter een potje bier te drinken van een candidaat zonder politiek program, dan el- ken dag via den brievenbus te worden getrac- teerd op de pamfletten der 53 partijen, gesticht door 530 lieden, wier hoogste eerzucht er in bestaat om een kamerzetel te verwerven, al zou de volkseenheid en het volkswelzijn er voor aan stukken en brokken moeten Hun politie ke overtuigingen zijn over het algemeen veili ger dan het Limburgsche bier. De een loopt, of liep den Vrijheidsbond uit, om als tolbe- stormer zijn betere kansen te benutten. Een ander deserteert uit de oude gelederen, omidlat het fascisme hem meer en vogue lijkt. Een derde speculeert op het mobilisatieslachtofferswee, een vierde op crisisbaloorigheid, een vijfde top de werkloozenjammer. Geef ons dan nog maar liever het Limburg sche bier al smaakt het dan wat zuur. Als er menschen zijn die zich onmogelijk kun nen voegen in een der groote geestesstroomingen, welke in ons land door enkele oude (en groote politieke partijen in de Tweede Kamer worden vertegenwoordigd, laten ze hun kostbare stem welke ze met zooveel strijd verworven hebben, dan toch niet vergooien aan een der vele sriip- perpartijtjes, maar dat zij dan eendrachtig steu nen de candidaten van den Werkloozenbond. Zij zijn de eenigen, die den kiezers een tastbaar voor deel kunnen aanbieden. Mijnheer zoo zei ons een propagandist dezer nieuwe nationale beweging, in dezen crisistijd komt het er vooral op aan, dat'de hoogst moge lijke zuinigheid met 's Bijks ffnantien worde be tracht. We knikten. Cumulatie van ambten en pensioenen is uit den booze. We knikten. Maar tegen cumulatie van ambten en pensioenen wordt in de Tweede kamer niets gedaan;. Wie zijn het die er in de Kamer zitten? Allemaal lie den die reeds een goed bezoldigd' baantje of een ïiP inkomen uit hun zaak hebben. Ambtenaren, onderwijzers, officieren, advocaten, fabrikanten »»nz. We knikten instemmend. i (Welnu, is het geen schande dat zulke ('dingen mogelijk zijn, terwijl er in ons land bijna vier honderd duizend werkloozen rondloopen? Wan neer alle kiezers stemden op de candidaten van den werkloozenbond, dan zouden er straks hon derd werkloozen minder zijn in ons land. De stakkerds zouden een goed bezoldigde betrek king hebben en de staat had honderd gezinnen minder te onderhouden. Er is iets voor te .zeggen. Misschien ware bij wijze van werkverschaffing het aantal leden van het parlement ook uit te breiden. verband met de gevangenhouding van Engelsche employé's der Metropolitan Vickers maatschappij, die van sabotage der Russische Industrie worden beschuldigd. De onderhandelingen over de vernieuwing van het Engelsch-Russische handelsverdrag zijn plotse ling afgebroken en zullen niet hervat worden, voor dat Rusland aan Engeland volkomen voldoening zal hebben gegeven in de kwestie van deze employé's. Verder verluidt het, dat de Engelsche ambassa deur te Moskou voornemens is zich te wenden tot het corps diplomatique aldaar, om aldus een soort eenheidsfront van Europeesche naties tegen het optreden van de Russische regeering te verkrijgen. Reeds wordt door de Engelsche regeering ern stig rekening gehouden met een totale breuk in de handels- en diplomatieke betrekking tusschen Sov jet-Rusland en Engeland In Engelsche kringen houdt men vol, dat er van sabotage geen sprake is, maar dat de tegenslag met de turbines aan de Dnieprkostroidam (hierover is het conflict ontstaan) geheel te wijten is aan de ondeugdelijkheid van de Russische machines. Volgens een bericht van de .Sunday Expres" zou Baldwin namens het kabinet een telegram hebben gezonden aan MaCDonald en Sir John Simon, waar in hij hun verzoekt, zoo spoedig mogelijk naar Lon den terug te keeten. Hij zou hun aandacht hebben gevestigd op de groeiende ontstemming in het Par lement, waar men ernstig ontevreden is over het feit, dat op het oogenblik, dat Engeland voor een ernstige beslissing ten aanzien van Sovjet-Rusland staat en deze kwestie ieder bezig houdt, de Eerste Minister niet te Londen aanwezig is. Het kabinet zou verklaard hebben te weten, dat deze ontstem ming het kookpunt genaderd heeft en tot uitbars ting zal komen, wanneer in het Lagerhuis geen dis cussie over de buitenlandsche politiek mogelijk zal zijn. Vele Lagerhuisleden zouden de opmerking heb ben gemaakt, dat de Eerste Minister te veel waarde hecht aan pogingen om orde in de wereld te schep pen en zijn oogen sluit voor de gebeurtenissen in korting van den werktijd voor bestrijding der werkloosheid in de. praktijk zijn. Dan kan te vens de vertegenwoordiger van de Nederland- sche regeering met dit feitenmateriaal zijn oor deel uitspreken over de wenschelijkheid van n algemeene internationale regeling. Wij willen uiteraard niet op het resultaat van het onderzoek vooruitloopen en hopen t.z.t. een overzicht ervan in deze rubriek te geven,. Buitenland ENGELAND EN RUSLAND, De Britsche regeering is voornemens een scherp ultimatum te zenden aan de Russische regeering in Wettelijke verkorting van den arbeidsduur», Zooals bekend wordt in verschillende kringen de meening verkondigd, dat de werkloosheid) be langrijk zou kunnen worden verminderd, wanneer algemeen tot een verkorting van den arbeids duur zou worden overgegaan, omdat dan een groot aantal werkloozen te werk zou kunnen worden gesteld. Dteze kwestie is niet alleen voor Nederland van belang. Immers, in de maand Januari heeft te Geneve een internationale conferentie plaats ge vonden onder leiding van de internationale or ganisatie van den arbeid, teneinde na te gaan of het niderdaad mogelijk zou zijn, door wettelijke verkorting van den arbeidsduur de werkloos heid te bestrijden. Bijna drie weken lang hebben de experts uit de geheele wereld «er waren geen afgevaardigden van Busland en de Ver. Sta ten van Amerika over dit vraagstuk gespro ken, doch wanneer men de resultaten ervan ziet, blijkt wel, dat men nog niet zoo Jheel veel wij zer is geworden. De arbeidersafgevaardigden stonden op het standpunt, dat men tot werktijdverkorting zou moeten overgaan, doch dat daarbij de bestaande weekloonen niet zouden moeten dalep. De werkgeversafgevaardigden meenden, dat, ook al zou het weekloon dalen, een verkorting van den arbeidsduur niet alleen geen mindere werkloosheid zou kunnen brengen, doch zelfs de bestaande werkloosheid nog zou verergeren. Daar tusschennin stonden de regeeringsverte- genwoordigers die over het algemeen geen vast standpunt hadden en bereid waren de kwestie te onderzoeken. Van dit onderzoek is echter tot op heden nog zeer weinig gekomen. In de vergadering zelf heeft men zich vrij wel uitsluitend bezig gehouden met politieke ar gumenten en hoewel de vergadering als een tech nische bespreking was bedoeld, is er over) -Ie techniek van dit vraagstuk vrijwel niets gedis cussieerd. Men heeft een rapport gemaakt, waar in de meening van de verschillende groepen tot uitdrukking is gebracht en dat aan den Baad van Beheer van het Internationaal Arbeidsbu reau is aangeboden. Deze heeft beslist, dat om trent de verschillende vraagstukken de meening van de regeeringen zou worden gevraagd en dat het Internationaal arbeidsbureau aan de hand van de in te komen antwoorden der (regeeringen een concept overeenkomst zal opstellen, dat dan in de maand Juni verder zal worden behandeld!. Aangezien verschillende regeeringen, in het bij zonder die van Engeland, voorshands ook op 't standpunt staan, dat door wettelijke werktijd verkorting geen vermindering van de werkloos heid kan worden verkregen, staat hef nog zeer te bezien of men 'in Juni a-s.- tot een algemeene internationale overeenkomst zal geraken. In- tusschen is het goed, dat dit vraagstuk Van alle kanten wordt bekeken en bestudeerd en in dit opzicht mag dan ook zeker wel de. aandacht gevestigd worden op het onderzoek, dat mo menteel in ons land plaats vindt door (de arbeids inspectie. Aan een 5000 werkgevers is een vra genlijst gestuurd met het verzoek deze voor 1 Maart a.s. te willen beantwoorden en uit de in te komen antwoorden zal de arbeidsinspectie dan een rapport opstellen. A.angezien de vragen in overleg met de werkgevers zijn opgemaakt, heeft men de zekerheid, dat er geen dingen ge vraagd worden, die in de praktijk nieif te beant woorden zijn of die tot theoretische beschou wingen aanleiding zouden kunnen geven.ÏDe vra gen zijn zeer kort en duidelijk gesteld fen be treffen voornamelijk de feitelijke gegevens die noodig zijn om een oordeel over dit vraagstuk te kunnen vormen. Men mag dan ook hopen dat de ondernemingen wier medewerking wordt gevraagd, de verschil lende vragen kort en duidelijk zullen beantwoor den, opdat de arbeidsinspectie een algemeen beeld van een en ander zal kunnen krijgen en duidelijk zal blijken welke moeilijkheden en mogelijk heden er met betrekking tot' de wettelijke ver- INGEZONDEN (Buiten verantwoording der Redactie.) Van klagende) klagers., Daar zijn zoo van die menschen die altijd wat te klagen hebben. Geen wonder dat ook zij over alles en nog wat hun critiek laten gaan. Jam mer maar dat het meestal alleen meer* afbrekende critiek is. Aan opbouwende critiek is steeds be hoefte met het andere bereikt mten als regel niets. Gelukkig ook maar, want .deze men- scneu zijn zeer geschikt om je ivan de wal af (in de sloot te werken. Zoo loopen 'ter nog heden ten dage bij bosjes rond die maar weinig benul heb ben van de moeilijkheden der tijden |(en vooral zulke zware eischen stellen aan hen, 'die wij onze Begeering noemen. Deze menschen schij nen altijd nog te meenen dat iedere niet of niet ten volle nakoming van hun .wenschen een ongerechtigdheid is en ieder verhooging van of invoering van een nieuwe belasting een misdaad Hoe het een met het ander in overeenstemming is te brengen zeggen ze er niet bij. Dit zou dan opbouwende critiek kunnen worden, nu .is het alleen maar afbrekende. Klagende klagers noem ik ze, 'ik zou ook ku'nnen zeggen: rare men schen. Voor enkele jaren zei mij een heel een voudig lakoniek man, dat er geen raarder men schen zijn dan ter land en ter zee. Ik was dit roerend met hem eens en voegde 'hem toe, laat er nu voortaan ook nog op volgen en in de lucht, waut wat per vliegmachine opstijgt zal ook! soms wel iets raars inhouden. Zoo hebben Tye zelfs een professor die regenmaker genoemd wordt. Deze man heeft al duizenden kilo's zout ver werkt plus de noöüige benzine, om enkele re gendruppels te laten neerkomen. Zouteloos kan je het niet noemen, doch zonde voor het zout en voor de benzine vind ik het wel. Een ander verscji geval trok mij'n aandacht. Ik las hl. in een verslag van een "Witte Kruisvergadering, dat een lid zich niet kon vinden in een contributehef- fin'g die in klassen was verdeeld. Ieder heeft even veel rechten dus ook ieder gelijke plichten!". Het was zeker een kapitaalhater, die uit dien hoek geen hulp wenschte te ontvangen of wel een bezittende, die op zijn geld zit, als hen kip op haax eieren. Deze man heeft zich blijkbaar nog nooit eens voor oogen gesteld, wat dit zou be- teekenen als deze regel werd doorgetrokken. Al leen voor werkloozenvoorziening en steun aan de bedrijven wordt in ons kleine landje dagelijks een millioen uitgegeven. Stel nu dat we drie millioen belasting betalende burgers hebben (dat zal wel ongeveer zoo zijn,) dat zou bij gelijken om )slag al reeds voor ieder een jaarlijksche belasting )vragen van plm. 120 gulden. Nu zijn er echter nog vrij wat meer uitgaven. Wé komen wel tot een vijfvoud. Zoo zou dus yoor ieder een belas tingbiljet van f 600 moeten worden afgegeven. En als daar dan nog zou bijkomen, wat particulieren nu nog aan liefdadigheid en instellingen offeren liep het stellig tegen de 10Ó0 gulden.. Df deze zelfde man dan nog zoo zou spreken, betwijfel ik sterk. Ik voor mij ben altijd fiog maar blij dat ons landje nog zooveel portemonnaie-mea schen bezit die ook terdege aan den tand wor-' den gevoeld. 3 procent van onze bevolking! be- betaalt zelfs reeds 54 prooent van onze geheele inkomstenbelasting en zoo komen anderen er voor een koopje af. Ik zou zoo zeggen, daar heb ben we dankbaar voor te zijn. In veler harten schijnt daar echter geen plaats meer voor te zijn wel zich verongelijkt te gevoelen als te behoo- ren lot de benadeelde partij. Em dan maar kla gen en granzen. In de oorlogsjaren granzende vet, nu granzende mager. Doch altijd granzen granzen. Klagende klagers of wilt ge rare menscnen, zich bevindende ter land en ver zee en in de lucht. Of het ooit anders zal worden. Ik hoop het erg, doch vrees het zeer. Land- en Tuinbouw Stikstofbemesting graangewassen. De geschiedenis herhaalt zich. Dit is ook het geval in de geschiedenis der graanteelt. Hjeb- ben wij tijden gehad, dat deze de voornaamste plaats in den landbouw innam, zoo is ter ook weer oen tijd gekomen dat zij, voor een groot deel, door andere cultuurgewassen verdrongen werd. De graanteelt komt weer op, de belangstelling ervoor wordt grooter en grooter. Vooral de tar- weteelt wordt, dank zij de steunwet, sterk uit gebreid. Zelfs op zand- en veengronden wordt deze thans met min of meer goed resultaat uit geoefend. Het is dan ook een vanjde weinige teel ten welke bij een goede opbrengst loonend is. Daarom ziet men in vele streken de tarweteelt opkomen of zich sterk uitbreiden. Al wordt de roggeteelt tot dusverre niet van regeeringswege gesteund, toch blijft deze, vooral in de zand en veenstreken, een belangrijke plaats innemen. In de eerste plaats omdat in het ge mengde zandbedrijf veel rogge wordt vervoerd en ook omdat men daar minder keus in de vrucht - wisseling heeft. De bemesting der graangewassen komt dus on der een eenigszins ander licht te staan als die der andere gewassen, waarvan de finantieele uit komst minder zeker is. Dlit wil zeggen, dat een oordeelkundige bemesting onzer graangewassen vooral tarwe, zeer voordeelig zal zijn. Dit zal nog meer het geval zijn waar weinig oude kracht in den grond is achtergebleven. In vele gevallen is men met de meststoffen, speci aal met de stikstofmest, spaarzaam geweest, de geweest, de geldelijke opbrengst der gewassen was immers erg onzeker. Bij een volgend ren dabel gewas zou deze schrielheid zich dus zeer wreken. De graangewassen dus oordeelkundig bemesten is een eerste vereischte, vooral op Je [stikstof komt het nu aan, want wat zien wij gebeuren}, indien de stikstofbemesting niet goed genoemd kan worden Het graan groeit slecht, levert weinig graan en stroo op en laat vuil land ach- I ter. Dus lage opbrengsten aan graan, daarentegen I hooge onkosten voor het schoonhouden der ak- kers, ja, de schade daarvan is soms Ihooger dan j de kosten besteed aan een matige stikstofbe mesting. Gaan wij eens na wat de kostprijs is van bv. 100 kilogram graan, tarwe, rogge, haver of gerst dan zullen wij zien, dat deze bij léen slecht be mest gewas hoog, bij een oordeelkundige bemes ting laag is. Döor een ruime bemesting wordt de kostprijs der granen dus lager de winst grooter Om een voorbeeld te noemen zou men, wan neer men door het gebruik van 1' kg', kalksal- peter een meeropbrengst had van slechts een hal ve kilogram. Tarwe met de kosten reeds uitko men. Bij een bemesting van bv. 300' kilogram kalksalpeter per ha. is een meeropbrengst van 150 kilogram tarwe dus zeer laag. Dé graangewassen dus nu met wat stikstof bemest. Wij noemden hier reeds de kalksalpeter. Dé ervaring heeft geleerd, dat men met leen stik stofmeststof, die direct oplost en direct werkt, de beste resultaten bij alle graangewassen ver krijgt. Als overbemesting van wintergranen, doch ook bij de bemesting van zomergranen, zo- mertarwe en haver, zal daarom de kalksalpeter het Leste voldoen. De kalk uit deze meststof werkt tevens gunstig op de structuur van den grond. Strooi de kalksalpeter vroeg in het voorjaar op wintergranen. Bij zomergranen bij het zaaien of later als overbemesting in een of twee malen. Het T«ke;n des Krnises» Victoria theater te Alkmaar i Neen, je bent niet meer in de bioscoop'. Je bent in Bome in het jaar 64, en je voelt de gebeur tenissen op je aanstormen, en wacht in ademlooze spanning de catastrofe af. Ein je voelt je opge nomen in dat kleine hoopje Christenen, die alles trotseeernd, zingend den dood tegemoet gaan, den dood, waarvan ze slechts den overgang zien tot een Eeuwig Leven. En als dan de deuren van de arena langzaam zich sluiten, het gebrul der tot waanzinnig tóe opgezweepte toeschouwers massa, verstomt, overgaat in een laatste lofzang der gemartelde Christenen, en het TEEKEN DES (KBiUlSFS zich op de deur afteekent, dan besef je, dat inderdaad een Nieuwe Wereld komende was ©u verlaat diep onder den indruk het thea ter. Welk eeu film. En welk éen regie. Cecil B. de Mille staat bekend als de regisseur, die schatten verslindt, omdat hij eischt, dat voor alles zijn films historisch juist zijn, en wij ge- looven het graag. Geen oogenblik krijgt de toe schouwer het idee dat het „niet echt" is, tot in de allerkleinste details is alles verzorgd, len de betrekkelijk simpele liefdesgeschiedenis de prefect van Borne, Marcus Superbus, die Pop- pea, Neros gemalin versmaadt voor een Chris tenmeisje waarmede hij den dood ingaat als zij dezen verkiest boven het verzaken van haar geloof is verwerkt in een geheel, dat de toe schouwers meermalen doet huiveren om zijn niets ontziend realisme. Die tooneelen in de are na en de overval <op de Christenen bij de brug, waar zij hun godsdienstoefening houden zijn gruwzaam en toch niet vergrofd. Het zijn slechts oogenblikken, maar in deze oogenblikken geeft de regie door kleine spelmomenten een klaamen zuivere visie van de ontzettende tooneelen, die zich toen moeten hebben afgespeeld. De straffe regie moest ook het ppel der hoofdpersonen tot eer. hoogte brengen die het geen spel, maar wer kelijkheid doet worden. Buitengewoon is de vertolking van Nero, door Charles Laughton en Poppea van Claudette Colbert. In deze figuren weerspiegelt zich het zedelooze tot ondergang gedoemde Caesarenrijk. Het spel van Merica Élissa Landi is van een wondere bekoring, en haar tegenspeler Marcus Superbus (Frederic March) geeft den Prefect van Bome bij wien liefde en plicht tegenover elkander strijden, gaaf en krachtig weer. De bijrollen en figuratie zijn allen af. Wat komisch doet het aan de haast klassieke figuren modern Engelsch met een Amerikaanschen tongval te hooren praten, en is het voor ons de vraag, of de scliitterende muzikale illustratie en geluidseffecten alleen niet beter geweest waren. Het bijprogramma is als gewoonlijk in dit the ater keurig verzorgd en brengt o.a. 'nHollandsch journaal en een allerkoddigste Betty Boop tee kenfilm.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuwe Langedijker Courant | 1933 | | pagina 6