Binnenland.
Waar vrouwen graag van lezen.
Kinderrubriek
Wat niet iedereen weet
Rob de Avonturier
mv-^C
Eioor eén Duitsche bril.
Wie heeft zich te beklagen? Nederland zeker
liet ia de. eannliiaie die Kei. naü «ooialistsche
de verschillende stations en halteplaatsen in het
baanvak aanwezig zijn, vroeg genoeg op het
rangeerstation te Zwolle zullen aankomen.
In denzelfden nacht kunnen zij dan nog ver
der vervoerd worden.
In verband hiermede zijn op tien van de be
langrijkste stations in deze baanvakken locomo
tieven gestationneerd, die ook op de nabij gele
den gebracht omdat zooals de rijkskanselier
reeds in zijn regeeringsverklaring zeide alle
in geenerlei opzicht met de kwestfé 'Öèr monar
chie samenhangende dingen voorloopig niet ac
tueel zijn.
Gedupeerde schouwburgbezoekers.
't Stond kamp, drie teugen drie, want er was er ien i met de kruiden. Melk, stroop en honing worden met
ziek. Nou zelle ze 't op de volgende vergaring doen.1 elkander vermengd en door de bloem gewerkt, waar
Ze moste nou maar een steunregeling voor spinaziena men dit deeg zoolang kneedt totdat men een
soepel geheel heeft.
Een broodvorm wordt ingewreven met boter en
het deeg erin gelegd, daarna wordt het minstens
1 uur in een matig warme noven gebakken.
Is de koek gaar, dan op een rooster uit laten
dampen en geheel en al koud laten worden.
Rozijnen en krenten zullen wij zooveel mogelijk
bij pudding, vla en gebakken angerechten gebruiken
en wanneer wij kweeperen of andere zure vruchten
koken, dan zal bijvoeging van een handvol rozijnen
veel mindre suiker vragen.
Hieonder laten wij nog eenige gerechten volgen,
die zonder suiker bereid wordn.
Appel- en Bananesla.
Drie zachte bananen worden met een vork fijn
gemaakt en zoolang geklopt totdat zij schumig zijn
Drie zure appels worden goed gewasschen, daarna
geraspt en met het sap van twee citroenen met de
of zoo wat vrage, want 't modderen zal aansons
wel dein weze. Ze hewwe der nag over de avond-
skool ok praat, net as in Noordskerwoud. Der kon
niks van kommie vanzelf, 't Onderwais kost al ge-
nog. Nou ik docht, van der Molen zei wel jzegge,
zeker omdat 't van ons kant is, maar hai zaide
niks, en de are zaide ok niks, en toen was 't metien
ofloupen. Ze hewwe de polletiek er gnappies buiten
leiten, en zoo hoort 't ok, ei. De veldwachter heb
deer ok een veer leite moeten. Dat gong ok hard;
vaif en vaiftig golden tegelaik. Das are thee as in
Oudkarspel, en deer gong 't nag maar over een
tientje. Afain ze zelle ok docht hewwe, 't licht is
ok duur en of we der nou nag ien lang en twee
breed over prate, de wereld is nou ienmaal ziek. De
segare wazze niet zoo best, as aars leek 't wel, en
toch van dezelfde prais. Afain, bai de lilleke paip die
deuze en gene opheden rouke moet, vergeleken ben
ze nog primjee vanzelf. Maar die men neef meenam
van de vergaring van dat begrafenisfonds uit Broek
wazze beter, de weerlicht ja. Hai zaide, dat er wazze
der zoo'n beetje, en je zouwe toch zegge, 't kost bananenschuim vermengd. Men kan dit gerecht in
amper wat, en den nag een segaar toe. Deer moste glazen opdienen met wat geslagen room versierd,
ze allegaar lid van weze, ze konne main vast op-1
skraive. 't Zei er met Paaschmaandag ok te doen Gedroogde vruchtensla.
weze in de Haag, azze ze Willem de Zwijger her
denken gane. 'k Heb toch nag efkes glaint in men Men neemt gelijke hoeveelheden gedroogde vij-
aigen. Ze zelle deer een eed van trouw oflegge, of gen, perziken, dadels, pruimen en roeijnen en wascht
zok of zain en de woorde deervoor heb een roomsealles in warm water flink af. terwijl uit de pruimen
kapelaan maakt, 't Ken verkeere, zaide Breero al. de pitten verwijderd worden. Men maalt nu alles
Afain, 't is heel gelukkig vanzelf datte ze deerover j met 100 gram anmandelen of noten door den vleescli
niet meer klamme, en wat main aangaat, viere ze1 molen of heeft men dezen niet, dan worden alle
deer maar feist, want as die eerste Willem der j ingrediënten zeer fijn gehakt, daarna wordt alles
niet weest was, hiette wai nou nag Jasperos en goed gekneed onder bijvoeging van sap van een hal-
Meraitjos moet je rekene. En we wazze allegaar ve citroen en wat geraspte schil en met een deegrol
Langedaiker osse. Nou niet vanzelf. En we hadde
allegaar van die sikkebeerdjes en alle blonde from
mesies wazze zwart. En we mochte vanzelf weer
duelleere ok, net as nou de stedente in Heidelberg
weer magge. Nou, ik ken der wel, die wazze den nou
al zeuventien keer dood weest. Kom, 't wordt zeuren,
en Meraike roep men alweer, want ze ken 't kip-
pevoerskutteltje niet vinde, en dat lait toch geneven
de zoutkist, Wat een ommenenweerom, zok verhui-
Nou de groete, ok van Meraike.
Suntebankerisos.
Leste nuws.
'k Ben aigeluk efkes te laat weggaan, aars had
ik ok stollesteere kunnen nei 't baantje van orgel
trapper in Oukarspel. 't Is mooi werk. Je trappe
maar, en je trappe maar, tot je zelf een trap kraige,
en ze weer een aar neme. Afain, den ken je toch
nei achtjaar zegge, dat gien mensch zoo'n houp
wind maakt heb voor niks, as jai.
De allergezondste suiker krijgen wij uit de
honing, waarom wij deze dan ook altijd op de koffie
tafel zullen nemen. De suiker, die in honing voor
komt is druiven- en vruchtensuiker en bijzonder
uitgerold tot een halve centimeter dikte, waarna er
vierkante stukjes van worden gesneden, die men in
plaats van koekjes kan presenteeren
Hoe Koning Wreed genezen werd.
Een sprookje door Essay. 1
schilleïnde bedrijven behaalt men op het oogen-
blik voordeel doo rjlen hoenderstapel te doen
selecteeren. Sommige pluimveevereenigingen la
ten een deskundige overkomen om dezen oor.
deelendc naar uiterlijke kenteekenen de min
der goede legsters te laten aanwijzen. Waar die
uitgezochte koppels afzonderlijk worden gezet,
zijn de groote verschillen in geldelijke uitkom
st™ sf.p.rlr na_ar vnrpri (rp.treden
De koning staarde even glimlachend voor zie
uit.
„Luister eens Annie, ziei hij, „ik heb een heele
tijd geluierd, weet je. Maar dat is n uafgeloopei
Zou ik soms mogen werken met je vader?"
„Misschien wel," sprak Annie, „er is vrij ve<
werk. Er moet wel hard gewerkt worden, want vade
moet zoo vreeselijk veel belasting betalen."
„Waarom moet hij dat?" vroeg de koning vet
wonderd.
„U is zeker een vreemdeling?" sprak Annie. „Ati
ders zoudt u toch zeker wel weten, dat konin
Wreed zoo vreeselijk veel geld noodig heeft voor
feesten aan het hof, dat hij telkens en telken
weer extra belastingen laat innen."
De koning zweeg. „Koning Wreed, koning Wreed
soesde het door zijn hoofd. Waar had hij dien naait
meer gehoord.?
„Ik vind dien koning Wreed erg onrechtvaardig
sprak hij. „Als hij feesten wil houden mag dat nie
gaan ten koste van zijn onderdanen. Dat is
schandaal.
Annie knikte.
„Dat zegt iedereen," verklaarde zij. „Maar het geel
niets. De koning is nu eenmaal de baas en niemam
In een groot rijk heel ver weg leefde een
volk onder de wreede heerschappij van Koning
Wreed. In werkelijkheid heette hij Koning Albert
maar niemand noemde hem zoo. Zijn wijze van re-
geeren had hem den bijnaam van Koning Wreed
gegeven en niemand van zijn onderanen dacht er
dan ook aan om hem anders te noemen.
De armen en rijken in het groote rijk hadden
het lang niet prettig. De koning hield groote feesten
die erg veel geld kostten en de onderdanen moesten
moesten het betalen. Er werden hooge belastingen
geheven en soms kwamen de soldaten des Konings
bij de boeren en dreven het vee met zich mee naar
de koninklijke slachterijen.
En als de boeren dan kwamen klagen bij den rech kan €r i€ts aan doen."
ter kregen ze nog straf op den koop toe. j En zoo gebeurde het dat koing Wreed die
Het volk leefde dus in armoede en ellende en de geheugen was kwijt geraakt met Klaas den vade
koning hield zijn feesten en dronk zijn wijn. Hij van Annie het bosch inging om het zware hout
Een zilver muntstuk verliest in 10 jaar 1 procent
van zijn gewicht. Op die basis berekend, gaat ieder
jaar van de in omloop zijnde zilveren muntstukken
ongeveer 10 aan zilver verloren.
De bevolking van de hoofdstad van Amerika,
Washington, bestaat voor 30 procent uit negers.
Er zijn in Duitschland 2.6 millioen geiten, die per
jaar ongeveer een milliard liter melk geven.
De oudste Duitsche wandklok dateert uit het jaar
1390. Het uurwerk ervan is hoofdzakelijk van ge
smeed ijzer vervaardigd.
Charles Parsons, de uitvinder van de stoomtur
bine, beweert dat de temperatuur der aarde op een
diepte van IS tot 20 kilometer 500 tot 600 graden
is. Misschien gelukt te avond of morgen deze ener
gie nuttig voor het menschdom te maken.
Wij spreken van een boek als zoodanig, omdat
de oude Germaansche volken hun „Runen" schrift-
teekens) bijna uitsluitend op tafelen griften, die
gemakkelijk verteerbaar. Het gfehalte aan gist- van „Buchenholz (Beukenhout) waren gemaakt.
stoffen is zeer hoog en hierdoor zijn de gerechten,
die met honing bereid worden gemakkelijk verteer
baar. Honing kan men dan ook inplaats van suiker
gebruiken om een of ander gerecht zoet te maken.
Ook kan het dienst doen bij het maken van ont
bijtkoek, waarvoor wij hier een recept laten volgen:
Ontbijtkoek.
500 gram zelfrijzend 'bakmeel, 250 gram stroop
(donkere) 2 flinke lepels honing, 1.25 theelepel ka
neel, 1 theelepel gemalen kruidnagelen 2.5 dl. melk.
De bloem wordt eerst gezeefd en daarna vermengd
In de Duitsche taal is dat duidelijker waarneem
baar. Buch en Buchenholz.
Zwart is niet in alle deelen der aarde de kleur
van rouw. In Turkije en in Syrië draagt men daar
voor blauw, in Egypte geel en in China wit.
In de stad Hamilton prov. Ontario Canada mag
men na middernacht slechts in avondkleedij op
straat zijn. Anders wordt men gearresteerd.
Staal is elastischer dan rubber,
op wedden.)
(Daar kunt u
lachte, hij was vroolijk, en vroeg niet hoe zijn bras
partijen moesten worden betaald.
Op een goeden dag ging de koning op jacht met
een aantal leden van zijn hofhouding. Het was een
prachtigen zonnigen dag en de konig voelde zich
recht pleizierig. Hij reed voort op zijn paard en
praatte opgewekt met zijn hovelingen.
Plotseling werd er geroepen „een wild zwijn, een
wild zwijn." Nu begon het jagerbloed van den ko
ning te koken. Hij boog zich over den nek van zijn
paard, gaf het de sporen en rende vooruit, het
zwijn achterna.
Het werd een dolle rit.
Het opgejaagde beest rende door het kreupelhout
of de duivel hem zelf op de hielen zat en koning
Wreed galoppeerde steeds sneller en sneller Hij
wilde het zwijn nu eenmaal hebben, het kostte
wat het wilde. Toen hij vlak achter het wild voort-
rennende beest was gekomen gebeurde er plotseling
iets wonderbaarlijks.
De koning wilde net zijn zwaard rukken toen hij
een vreeselijken klap kreeg die hem van zijn paard
deed storten. Even zat hij versuft te kijken. Flauw
tjes begreep hij het hij was tegen een dikken boom
tag aangereden.
Toen was het plotseling of zijn geheugen afknap
te. Alles werd zwart voor zijn oogende wereld
ging opeens sneller draaienkoning Wreed ver
loor het bWustzijn
Toen hij bijkwam lag hij in een oud wrak bed
dat in een kleine hut stond. Een beetje zonlicht
speelde door de gebarsten ruitjes en wierp lichtplek-
jes op de verschoten opgelapte deken.
„Waar ben ik?" fluisterde de koning zachtjes.
„Hij is bijgekomen" hoorde hij Ven hooge stem
zeggen en een klein blond meisje trad op het bed
toe en zei:
„U is hier bij Klaas, den houthakker. Dat is
mijn vader ziet u. Hij heeft u gisteren in het
bosch gevonden. Wie is u eigenlijk? Is u ook een
houthakker? Of neen, dat zal wel niet zoo zijn. u
hebt zulke mooie kleeeren aan."
Het was raar, maar of het nu door die slag op
het hoofd kwam of waardoor dan ook: de koning
kon zich niets meer herinneren. Hij wist niet eens
meer dat hij een koning was. Daarom zei hij:
„Neen neen, kleine meid, ik ben ook een hout
hakker. Ja, ik geloof zeker dat ik een houthakker
ben."
Het meisje lachte.
,Ik heet Anne, zei ze zachtjes. „Wat leuk dat u zegt
ik geloof dat ik ook een houthakker ben. Weet u
dat dan niet zeker?"
hakkerswerk te doen
En hij leerde het zware houthakkersleven doo
en door kennen. Hij leerde begrijpen wat werket
hard werken en zwoegen was en hij leerde ook d
ellende kennen die in de woningen der armei
heerschte. En toen op een zonnigen dag, kwam plo
seling het geheugen van koning Wreed terug. Hi
had namelijk een boom omgekapt en bij het vallei
van dien boom raakte eert der takken hem tegei
de slaap. Even duizelde hijeven wankelde h:
op zijn beenen en toen werd alles plotseling wee
duidelijk voor hem.
Hij herinnerde zich weer dat hij koning van he
groote rijk moest wezen en hij rende terug naa
de houthakberswoning.
„Kleeden jullie je aan" sprak hij tot den hout
hakker en diens vrouw en dochter, we gaan op be
zoek bij den koning.
Eerst wilden ze niet medegaan omdat ze dachten
dat ze toch niet toegelaten zouden worden, maai
dekoning drong zoo aan dat ze eindelijk meegingen
Toen zij in het paleis kwamen liep de koning
dadelijk door naar de groote feestzaal, waar een
vroolijk bal aan den gang was. De koning duwde d<
lakeien die hem eerst nog niet herkenden in zijn
eenvoudige houthakkersplunje opzij en stapte de
zaal binnen.
Daar was men natuurlijk erg verbaasd hem te
rug te zien in zulk een kleeding. De koning gaf ech
ter geen antwoord op de vragen die hem aan alle
kanten werden gesteld. Hij liep regelrecht naar het
podium, betrad het en sprak:
„Van nu af zijn er in mijn Paleis geen fee,sten
meer. Wij zullen inplaats daarvan eens wat meer
aandacht gaan besteden aan een rechtvaardig en
menschelijk bestuur van het land. Bergt uw mooie
kleeren weg, sluit de wijnkelders, stuurt de muzi
kanten weg. Men noemt mij koning Wreed, en met
recht: ik heb de gevolgen van mijn wijze van re-
geeren gezien. Dat is nu voorbij. Het zal beter
worden en alle menschen die hier in de zaal aan
wezig zijn moeten me daarbij helpen".
En uit de zaal klonk één „Hoerah! op. Ieder
helpen! Enieder deed het ook.
Het rijk van „Koning Wreed" werd een land vol
gelukkige tevreden menschen. En de koning kreeg
een andere bijnaam. Men noemde hem nu „Koning
Recht"
En dien aam kwam hem toe.
24. Nadat ze eenigen tijd geloopen hadden, werd
hun de weg versperd door een diepe kloof. Juist wil
den ze teruggaan, toen Rob op een afstand een na
tuurlijke brug ontdekte in de vorm van een rots,
die zich over den afgrond spande. Dichterbij geko
men, zagen ze dat de brug, ofschoon tamelijk rbeed
aan de kanten in het midden heel nauw was. Het
zal een gevaarlijk werkje zijn, om die brug over te
steken; zullen wel het wagen?" informeerde Rob.
„Het schijnt de eenige manier te zijn, om de over
kant te bereiken dus we zullen het wagen" ant
woordde Daan grimmig.
25.0roote hoogten maakten Rob nooit duizelig en
dapper ging hij, geheel rechtop loopend voor, terwijl
Ouwe Daan ,die bang was, dat hij draaierig zou wor
den op handen en voeten voortkroop. Ze waren on
geveer halverwege gekomen, toen ze tot hun ont
steltenis een scherp gekras hoorden en verscheiden
geweldig groote, venijnig uitziende vogels op hen af
zagen komen ,Buk je, Rob" schreeuwde Ouwe Daan,
verontrust, „of die nijdige beesten zullen je naar be
neden werpen."
26. Ondertusschen klom het geheimzinnige inïand-
sche meisje, dat hen de heele tijd gadegeslagen
had en het gevaar waarin ze verkeerden zag, op
een rots. Toen spande ze haar boog en schoot.
'MM<Ë
27. De pijl vloog recht op haar doel af, en terwijl de
vogel, die Rob aanviel, omlaag tuimelde, zagen Rob
en Daan het meisje weer naar beneden klauteren.
Rob riep haar en beduidde haar, halt te houden.
Maar ze schonk er geen aandacht aan en verdween
vlug tusschen de struiken en rotsen van het ra
vijn. „Ze wil geen vrienden met ons worden," zei
Rob teleurgesteld. „Laten we vlug opschieten. De
roofvogels krijschen van woede, ze kunnen ieder
oogenblik terugkomen."
