Nieuwsblad v. Holl. Noorderkwartier
42e Jaarerang;
llilmi: firma I.' II. IEIZIB - .Badaclem I. H. HEIZtR. - flanel NoofdschirwnuJt.
Buitenlandsch
Overzicht
Binnenlandsch Overzicht
Binnenland.
Uit den Omtrek
Stemplicht
No 49 TELEFOON INTERCOMMUNAAL Nr. 53 DONDERDAG 27 APRIL 1933
NIEUWE n
L4HGEIUKEI COURANT
DEZE COURANT VERSCHIJNT
DINSDAG DONDERDAG
en ZATERDAG.
Abonnmentsprljs:
per 3 maanden 1.15.
ADVERTENTIEN
Tan 15 regels 75 cent;
elke regel meer 15 cent
GROOTE LETTERS
NAAR PLAATSRUIMTE.
Te Washington vergaderen de vertegenwoordigers
van verscheidene groote mogendheden en plegen
overleg met den Amerikaansrhen president. De be
langrijkste besprekingen worden gevoerd met Mac-
donald en Harriot. Wat het doel van deze bespre
kingen en hoe is de toestand daar geworden? Zie
daar de vraag, die gesteld moet worden, wil men een
eenigszins duidelijk overzicht krijgen van wat zich'
in de afgeloopen week heeft afgespeeld in de inter
nationale politiek. De vorige week konden wij nog
schrijven, dat te Washington vergaderd werd met
het doel reeds van te voren een zoo groot mogelijke
basis van overeenstemming te krijgen, omdat in
ieder geval alles in het werk gesteld moest worden
om de economische wereldconferentie, die binnen
afzienbaren tijd gehouden zal worden, tot een succes
te maken. Van deze goede voornemens is intus-
schen niet veel meer overgebleven. Of liever, de
voornemens zullen er nog wel zijn, maar de prac-
tische verwerkelijking daarvan is weer verder dan
ooit weg, hetgeen te danken is aan het loslaten
van den gouden.standaard in de Vereenigde Staten.
Toen de eerste berichten over deze verrassende
en buitengewoon belangrijke maatregel bekend wer
den, waren er velen die van opvatting waren, dat
dit een tactische zet was van president Roosevelt,
die hiermede een wapen te meer in handen wilde
hebben, om de landen, en in de eerste plaats Enge
land tot concessies te dwingen en orde te schep
pen in de valutaproblemen. Dit blijkt intusschen niet
het geval is zijn. Het is veeleer waarschijnlijk, dat
Roosevelt tegen zijn zin tot dit loslaten van het
goud als basis van de muntwaarde gedwongen is
geweest door een bijzonder krachtige strooming het
in congres in deze richting. Tot dusverre zijn de
verschillende door Roosevelt genomen maatregelen
er glad door heen gekomen. De publieke opinie in
Amerika was sterk voor Roosevelt geporteerd en het
congres was volgzaam. Wanneer nu Roosevelt zich
zou hebben verzet tegen een door de overgroote
meerderheid van het congres, geëischt loslaten van
den gouden standaard, met het doel den koers van
den dollar te doen dalen, m.a.w. de goederenprijzen
te doen stijgen, zou er groote kans hebben bestaan
op een breuk tusschen het congres en Roosevelt
Wanneer de Amerikaansche president tijdens zijn
verdere bewind geen steun, of slechten steun zou
hebben kunnen vinden in het congres, zou hij in
feite aan handen en voeten gebonden geweest
zijn en niets meer hebben kunnen uitrichten van
al de groote en sterke plannen, die hij misschien,
waarschijnlijk zelfs, nog in petto heeft. Het is daar
om, zegt men, dat Roosevelt zoo spoedig heeft toe
gegeven aan wat hij als een algemeene eisch zag.
Wel, het gezag van president Roosevelt moge in de
Vereenigde Staten daardoor zijn gehandhaafd, de
vooruitzichten van de econorïiische wereldconferen
tie zijn er niet beter door geworden. Alles is weer
op losse schroeven komen te staan. Onzekerheid is
weer het eenig zekere aan de conferentietafels. Naar
het schijnt is dan ook reeds het zwaartepunt van de
besprekingen te Washington, die voorbesprekingen
voor de economische wereldconferentie hadden moe
ten worden, verlegd van het economische naar het
politieke. Intusschen sukkelt de wereld verder en
wordt steeds zieker, en spreekt van malaise en de
chaos staan voor de deur.
En terwijl in Washington de zaken er aldus ver
staan, terwijl in China Japan zijn expansiepolitiek
met een koelbloedigheid en schaamteloosheid voort
zet, die iedere beschrijving tart, terwijl in Duitsch-
land het nieuwe bewind met zijn maatregelen tegen
Joden e.d. het vertrouwen van de geheele wereld in
de Duitsche toekomst nu niet bepaald versterkt
heeft, komt in Genève de ontwapeningsconferentie
weer bijeen voor de bespreking van het Engelsche
ontwapeningsplan. Getuigt het van pessimisme,
wanneer men onder dergelijke omstandigheden geen
illusies meer bezit ten aanzien van practische re
sultaten van deze ontwapeningsconferentie. Wij
meenen, dat dit niet het geval is en dat men wel
degelijk het recht heeft sceptisch, zeer sceptisch te
staan tegenover het hopelooze gespeel met w°0fde"'
het eindelooze de kat uit den boom kijken, dat zoo
langzamerhand het spelletje bij voorkeur is gewor
den van de internationale politiek. De onzekerheid
schijnt wel zoo groot te zijn, dat niemand het zou
wagen een werkelijk positieve daad op zijn rexe-
ning te zetten. En zoo onderhandelen en conieree-
ren te diplomaten verder. De werkeloosheid wordt
in niets beter. De seizoensvermindering van het
aantal werkeloozen is weliswaar ingezet, miaa* wa
helpt dat? Wat is het verschil tusschen 5 mfflloen
werkeloozen en 6 millioen werkeloozen zooals
Duitschland te zien geeft? Een half mülioenmen-
schen is veel, maar of er nu 5'/2 miiiioen dan wel
zes millioen werkeloos zijn, dat maakt te wein_g
verschil. En zoo is het in de geheele wereld. Na een
korte opleving van hoop, in het eind vanhetv g
jaar, is alles weer teruggeloopen. Men leeft van den
dag op den dag en weet niet meer wat van
toekomst te denken. Er wordt over 00^°|sgeva^
gesproken, er wordt over revolutie gesproken,
wereld raakt aan het einde van haar aenuwspan
ningen en de diplomaten confereeren vera r
worden door de gebeurtenissen achterhaald. Het
jammer.
In het begin van deze week is dan de nagedach
tenis van Willem de Zwijger, ,offiucieelQJ® ",^ri-
Alom in den lande is door alleszins bevoegd
teiten de beteekenis van dezen vMrtreffelijK
staatsman in het licht gesteld en ookbuiten on
grenzen heeft men hem op waardige w^ze gevie
In het middelpunt van de feestviering stondonge
twijfeld de hoofdstedelijke herdenking, welke werd
opgeluisterd door de aanwezigheidideiKonikUJ
Familie en vele regeeringspersonen. De herdenki g
van Maandag sloegen een heel wat heterfigu
de z.g. Volkshulde te Delft. Wh behoeven over het
verloop ervan weinig te zeëSer}- reeds in de
schrijving der diverse plechtigheden r®®ds.
dagbladen hebben kunnen vmden.Belangrijkiste
memoreeren, dat de officleele herdenking door nage
noeg geen enkele wanklank is gestoord en dat men
er een harmonieus geheel van heeft weten te maken
Zoo zijn de feestelijkheden geworden tot een mani
festatie van eenheid, boven de verdeeldheid uit.
Jammers is het echter, dat men op een bepaald
punt te Amsterdam den kluts is kwijt geraakt. Want
op penbare scholen is de 400ste geboortedag van
Willem van Oranje op slechts zeer sobere wijze
herdacht. Onderwijzers en leerlingen, die aan de
aubade wenschten deel te nemen of haar wenschten
bij te wonen, kregen daarvoor vrijaf, aarbij het por
tret van den Prins Werd uitgereikt. Het bh wonen
van deze les heeft het gemeentebestuur van Amster
dam echter facultatief gesteld. Hierdoor heeft men
bewust de kinderen getrokken binnen de sfeer der
partijpolitiek, in wier dienst de figuur van den Zwij
ger maar al te veel misbruikt wordt. Men heeft
daardoor niets minder erkend, dat de openbare
school niet in staat zou zijn een figuur als deZwij-
ger objectief, dus van algemeen standpunt uit, te
beschouwen.
Dat een en ander een smet op de herdenking
geworpen heeft, spreekt vanzelf. Wh willen er verder
niets meer van zeggen
Wel willen we er in zijdelingsch verband nog een
feit bh aanknoopen. In Bodegraven is n.l. het erger
lijke geval voorgekomen, dat men het schoolkind in
dienst heeft gesteld 'der politiek.
Aan de kinderen uit de hoogste klasse van de
Christelijke scholen aldaar werd door de onderwij
zers opgedragen op stroobiljetten, vermeldende de
candidaten van een der Christelijke party en, het
hokje rood te maken van den lijstaanvoerder en
daarna de biljetten thuis te verspreiden. Enkele
ouders hebben toen hun kinderen overgebracht van
de bijzondere naar de openbare school.
Zulke dingen kunnen waarschijnlijk alleen in Ne
derland gebeuren.
Zooals te voorzien was, is er iets op til geweest
tusschen Nederland en Japan. Niet voor niets is
Matsoeoka naar ons land gekomen. Pleizierreisjes
van politieke figuren hebben een dieperen onder
grond, dan de oppervlakkige toeschouwer vermoedt.
We weten nu, wat er aan de hand is geweest. Want
het resultaat van de besprekingen ligt voor ons.
Het bericht ni„ dat Japan en Nederland een arbi
trageverdrag hebben gesloten. Daar zitten vele ge-
vaatlijke kantjes aan. Allereerst de omstandigheid
van het afsluiten van een dergelijke overeenkomst
al reeds. Wat heeft deze te beteekenen?
•Als we ruzie krijgen, dan doen we dit en dat.
Ruzie,is dus niet denkbeeldig, ja wordt als van-
zelsprekend aanvaard, alle vriendelijkheden ten
spijt. Maar bovendien, er bestaat reeds lang een
regeling om zich bij voorkomende geschillen aan
een regeling daarvan te onderwerpen: de procedure,
waarin voorzien wordt in de bepalingen inzake
het Permanente Hof van Internationale Justitie.
Nu weet men dat het Hof een Volkenbondsinsti
tuut is en dat Japan voor goed met den Volkenbond
heeft afgerekend. Het land van den Rijzenden Zon
blijkt er dan ook op uit te zijn zich eveneens van
het Hof los te maken. Iik den tekst van het nieuwe
verdrag staat dit niet met zooveel woorden te lezen.
Men heeft het Hof erkend als officleele instantie,
maarmen heeft de bepaling gemaakt dat alles
een der partijen gekant is tegen behandeling voor
het Hof, dat niet zal geschieden. D^r zit 'm dus
de kneep.
Dat onze regeering desalniettemin zich bij de
nieuwe regeling heeft neergelegd, moet worden toe
geschreven aan de omstandigheid, dat er geen be
tere mogelijkheden voor handen schijnen te zijn
Do Tweede Kamer heeft de machtigingswet aan
vaard, zij het dan beperkt tot de drie producten,
bloembollen, rundvee en stroocarton en wel zonder
hoofdelijke stemming. Het is dus toch zoover geko
men, met een ingekrompen werkingssfeer welis
waar, maar de Regeering zal, na aanvaarding van
het ontwerp door den Senaat, de handen vrij heb
ben om maatregelen te nemen ten aanzien van de
bedreigde productengroepen. Erg groot was de te
genstand in de Kamer niet. De heer Braat gaf dui
delijk' te kennen geen vertrouwën te hebben in den
minister en niets van deze wet te verwachten. Om
den landbouw te steunen is z.i. dit ontwerp niet
noodig: men verhooge de invoerrechten en benoeme
bekwame deskundigen. De meeste leden echter zagen
het ontwerp als noodwet en waren er derhalve wel
voor te vinden. Minister Verschuur was dan ook
dankbaar jegens de Kamer gestemd. Hij herinnerde
aan het groote vertrouwen, dat de Romeinsche
Senators den consuls schonken en zeide, dat der
regeering thans een evengroot vertrouwen moet
worden geschonken.
Vrees dat de Kamer wordt uitgeschakeld behoeft
er niet te bestaan, immers zij behoudt het controle
recht. De minister was echter niet zeer gesteld op
een amendement van den Heuvel, waarbij de wet
tot enkele artikelen wordt beperkt. Hij wilde alge
meene bevoegdheid. De Kamer heeft dit niet aan
gedurfd, temeer, daar afgewacht moet worden hoe
de nieuwe regeering eruit zal zien. Door een ander
amendement is de tijdsduur van de wet beperkt
tot 1 Januari 1934. Het zal dtfc voorloopig niet zoo n
vaart loopen met de „dictatuur".
De Eerste Kamer is nog altijd aan het begrooten.
Maar zij schiet op. Het wordt anders ook tijd zou
den we denken.
hotjidenras als een wervelwind achter een kunst
hags voortjaagt, dat op mechanische wijze rond
onr het voetbalveld wordt voortbewogen. 'Spron
gen van '10, 12, ja 15 meter zijn geen zeldzaam
heid. Angstwekkend wordt de vaart. Nauwelijks
raken ze nog den grond. Ze schijnen door de
lucht te zweven. Zeldzame sensaties beleeft de
toeschouwer. Vreemde emoties bevangen hem,
W ie zal winnen „Moestapha Bey" van Eigyp
tischen oorsprong, beige-kleurig, met fluweelen
oogen en een huid als zijde zoo zacht, of Ben
NeVis, de fiere Schot? Of zal gelijk in Zaandam
pnder het oorverdoovend applaus der uitverkoch
te tribunes de kleine Nederlandsche „Malie"
de beste prijzen weer weten weg te sleepen? En
is "de eerste raee afgeloopen, dan hunkert men
fnaitr de tweede, naar de derde, naar lie vierde
men vergeet volkomen tijd en plaats. Men
raakt geheel onder de bekoring van deze prach
tige sport, die aan opwinding niet alleen motor
races en paardenrennen, doch ook voetbal verre
achter zich laat. M°ge se*1 ieder de. gelegenheid
te baat nemen van deze sportgebeurtenis getui
ge te zijn, temeer daar populaire 'prijzen zijn
vastgesteld. Dank een eenvoudig apparaat, loo
pen de honden in het rond, zoodat men de ge
heel© race duidelijk kan volgen. Die leiding be
rust bij de Nederlandsche Exploitatie tot net
Houden van Windhonidenrennen te 's.GraVenhage
Alkmaar.
Wiijnitlheiidenrennm.
,Eeji gebeurtenis van beteekenis staat voor
sportlievend Alkmaar en omgeving voor Zondag
a.s. op het programma. Dan zullen in het Ge
meentelijk Sportpark groote Windhondenraces
worden gehouden, zoowel op de vlakke baan als
met hindernissen om belangrijke geldprijzen. Wie
ooit getuige is geweest van dergelijke rennen,
'neemt indrukken mee naar huis, die hij nooit
meer vergeet en begrijpt de geweldige belang
stelling, die deze prachtige sport in Engeland
bij oud en jong en rijk en arm heeft verworven
't Is als een sprookje van schoonheid en snel
heid, wanneer een koppel van het edelste wind
DALENDE WERKLOOSHEID.
Gemiddeld jaarpercentage: 36.
De directeur van den Rijksdienst der Werkloos
heidsverzekering en Arbeidsbemiddeling deelt mede,
dat de werkloosheid onder de 606.000 leden van in
geVblge het "Werkloosheidsbesluit 1917 gesubsidieerde
werkloozenkassen in de week van 3 tot en met 8
April 1933 bedroeg 27. dat is 2 pet. minder dan in
de week 20-25 Maart.
Het gemiddelde werkloosheidspercentage bedroeg
in het afgeloopen jaar 26. Ter vergelijking volgen
hier de gemiddelde percentages van eenige landen
in Europa over het jaar 1932:
Zwitserland 13
i Groot Brlttannië en Noord-Ierland 19
Zweden 22
België 23
Nederland 26
Noorwegen 30
Denemarken 32
Düitschland 51
Bij 1048 organen der openbare arbeidsbemid
deling stonden op 8 April 1933 in totaal 356.041
werkzoekenden ingeschreven, waaronder 339.936
mannen. In totaal waren werkloos 327.403 personen,
waaronder 316.414 mannen. Op 25 Maart 1933 be
droeg het totale aantal ingeschrevenen bij 1025
organen der openbare arbeidsbemiddeling 376.987.
Hiervan waren werkloos 343.962 personen. Het aan
tal ingeschrevenen bij de organen der openbare ar
beidsbemiddeling is derhalve van 25 Maart tot 8
April verminderd met 20.943, het aantal werkloozen
met 16.559.
GEEN ROODE AMBTENAREN BIJ DEFENSIE.
Mr. dr. L. N. Deckers, minister van Defensie,
heeft, zoo lezen we in 't Alg. Hdbl., een schrijven
gezonden aan alle commandanten, en hoofden van
diensten van land- en zeemacht, waarhij zegt:
„Mij is gebleken, dat sommige autoriteiten zich
de vraag hebben gesteld, of ten aanzien van burge
lij ke ambtenaren, verbonden aan diensten, die onder
het department van Defensie behooren, ter zake
van het steunen van vereenigingen op sociaal-de-
mocratischen grondslag hetzelfde geldt als voor de
militaire ambtenaren. Het antwoord op deze vraag
luidt ontkennend.
„Den militairen ambtenaren is het rechtstreeks
of zijdelings steun bieden aan deze organisaties ver
boden. Hij mag dus geen lid zijn van eenige orga
nisatie op sociaal-democratischen grondslag, geen
abonné zijn op eenig blad der S.D.A.P.
„De Burger-ambtenaar, werkzaam onder het de
partement van Defensie, kan geen lid zijn van de
S.D.A.P. en evenmin als ambtenaar georganiseerd
in een bond, die als sociaal-democratisch beschouwd
moeten worden. Hieronder vallen bijv. de bij het
Nederlandsch Verbond van Vakvereenigingen aan-
gesloten bonden van ambtenaren en overheidsper-
soneel. Natuurlijk moet hij zich onthouden van
propaganda in militaire gebouwen, enz. en mag hij
daarbinnen geen geschriften brengen, die voor den
militair zijn verboden.
„Onnoodig te zeggen, dat het hierboven ten aan
zien van de S.D.A.P. medegedeelde, ook geldt voor
O.S.P., de Communistische Partij en dergelijke
30 GEVALLEN VAN PARATHYPHUS TE HALFWEG.
Te Halfweg is de besmettelijke ziekte parathyphus
uitgebroken. Tot heden zijn reeds eenige tientallen
gevallen, waarschijnlijk 30 a 40, geconstateerd,
waarvan de meeste in de nabijgelegen buurtschap
Zwanenburg. Gelukkig is de ziekte niet yan ern-
stigen aard; tot nu toe zijn geen slachtoffers te
betreuren.
Elf uur op stap. Het gewichtig oogenblik
is langebroken, dat ik naar plicht en geweten
naar innerlijke overtuiging mijn stem zal uit
brengen. Ik heb uren noodig gehad om alle
verkiezings-reclame-biljetten door te lezen. Dag
aan aag lag de deurmat er mede bestrooid. Zij
vielen m rood en zwart gedrukte opschriften
en vetgedrukte regels door de brievenbus. Meer
malen een viertal tegelijk van dezelfde partij.
En op sommige vlugschriften de portretten der
eaindidaten. Wie den inhoud dezer „blauw
boekjes „brochures" libels" „pam
fletten" „schot- of schimpschriften" t,de
inhoud wekte velerlei emoties; ernstig beeft be
studeerd zal met gunstig gevolg examen kunnen
afleggen omtrent zijn politieke kennis en we
tenschap. Jk lieb er veel door geleerd. Zjeer veel.
Heeren medici zullen het aanstonds druk krij
gen. of hebben het reeds heel druk gehad, om
de eenvoudige reden, dat het mij is gebleken, dat
veie partijbesturen „last van de gal' hebben ge-
bad. Maar boe kan het ook anders in zoo n
zfeke maatschappij. Want, de maatschappij
lijdt aan alle ziekten. Dat het zoo erg was, wist
lie nog niet, maar nu weet ik 't. En toen ging
ik; 'met mijzelf te rade. Ik legde de hand op het
hart, ik onderzocht mij zelf en tastte in eigen
boezem. Meer kan een mensch toch niet doen,
dacht ik. .Raadpleeg je geweten, man, maande
een stille stem mij aan. liet gaat er om, het gaat
er om, wees jezelve er van bewust, dat, al
duizelt 't je ook voor je oogen, als die honderden
stem blokjes je met die open, vale oogen aansta
ren, dat je er een van uitkiest, om het te doen
gloeien van vreugde en 't je aanziet met rooden
glans, wanneer de potloodstift een rondedans
heeft gecirkeld in de vale opening.
En zoo geschiedde. DrEFtichtingswijcers
of beter, bordjes, waarop zwarte pijlen geschil
derd, hadden mij den weg naar het stembureau
gewezen. Voor iemand met minder goede oogen
zou 't een toer zijn geweest er te komen. Het
gele oproepingsbiljet werd verwisseld met het
stembiljet. Hummer en naam klonken door het
stemlokaal, aan het einde waarvan een tafel of
bureau, waarachter drie heeren zaten. Ik ga
de stemoel binnen, ontvouw het stembiljet, dat,
alsi men 't van boven vasthield, met den onder
kant tot de knieën reikte, plaatste de roode punt
in hdt stemblokje voor den naam op
Jijstj no. en ik heb mijn stem uitgebracht
op den besten candidaat van alle candidaten, voor
zoover ik het beoordeel. Met een verlicht hart
verlaat ik de cel, nadat ik het stembiljet weer
heb opgevouwen. Die dames, die er waren, zul
len dat wel hebben gedaan op dezelfde wijze
als ik, maar moeten daarbij wel hebben gedacht
■aan een soort beddelaken, nl. wat de grootte
betrof, de kleur was inpiaats van wit grijs.
Ik stond op het punt het stemlokaal te verla
ten, toen een dame door een opmerking van den
voorzitter des stembureau's staan bleef en ant
woordde: „Ik ben hier geweest, reikte u het op
roepingsbiljet over maar stemmen doe ik niet.
Ik heb mijn plicht gedaan." Verwonderd, ei
genaardig glimlachend gelaat van den voorzitter
e(n van de twee andere leden van het stembu
reau. Die voorzitter blijft nog een oogenblik met
I het stembiljet in z'n hand zitten maar de
dame is intusschen heengegaan. Wij willen ge-
I loo ven, dat de zich-van-stemmen'-onthouden-heb-
bende-dame gehuwd is. En nu zijn er twee din-
gjen mogelijk. Zij heeft geheel haar hart en hand
i verpand aan haar echtgenoot of haar echt
vriend staat op de lijst der candidaten en zij koos
I wellicht liever een an^er
j Hier könnte Sie vielleicht ihrem gepreszten
1 oder beklammenen Herzen Luft machen!
O, waarde lezer of lezeres, denk niet slecht
van me. Alles loopt uit op materialisme en af
gunst tegenwoordig. Twee lieve tweelingzusters.
Die verschijnen overal in de hoogste zalen en in
de kleinste hutten. Ik zoek al lang naar een
vreedzaam plekje in onze kleine samenleving,
waar het materialisme zich geen meester van de
j meinschèn heeft gemaakt. Tot nu toe heb ik dat
paradijs nog niet kunnen vinden. Zoekt die
bewuste dame er ook naar Stemde zij daar
om niet? Dacht zij wellicht: „ft Is toch lood
om oud ijzer?"
Zal deze Kamerverkiezing het probleem op
lossen?
'E|n nu de laatste vraag: „heeft die vrouw
gezondigd tegen de wet, heeft zij haar plicht
werkelijk gedaan of had zij moeten stemmen
Ik eindig droog
I Art. 71 der Kieswet legt den stemgerechtig
de de verplichting op, nl. bij verkiezingen voor
Tweede Kamer, Prov. Staten of Gemeenteraad,
zich bij de stemming ter uitoefening van zijn
kiesrecht bij het stembureau te melden, door
persoonlijk zijne oproeping in te leveren. D(e wet
verplicht hem echter niet te stemmen. Blijft
hij in gebreke, "Zoo moet de burgemeester hem
binnen 14 dagen uitnoodigen zich daaromtrent
1 schriftelijk of mondeling te verantwoorden.
Oordeelt de burgemeester geen geldige reden van
verhindering aanwezig, zoo geeft hij aan het
Openbaar Ministerie kennis van het verzuim
(art. 148 Kieswet). De kantonrechter kan, ten
zij van een geldige reden van verhindering blijkt,
straffen; met berisping of boete van ten hoogste
f3.—, bij herhaling binnen 2 jaren van ten
hoogste f10.(art. 149 Kieswet.)