M L U Kinderrubriek Waar vrouwen graag van lezen. Weet U dat Ze hewwe zaid dat Kees Layen te vraien gon Rob de Avonturier m lGi !hi m iG Vc I D Kai der hoo van 1921 was aut ven wor vra- zegl dell peri den vine voei cijf< wee Holl Z. m >t G) te h forn de tege gebi scho sproi nendt Een g dat P. voet r om zi< voet l tie-oi M. uit r gebl( houc den 0 alhii were delsi ik je iallee word deel U eein er g. kwai zitte A] houd en h: duist de zi tharu Dang of h naar zwak hoe k J* meed stand zaam zij is verlo miets gedai slech 2ij Pi< luid had I een r zich schen in - ei stilte de te] uiten Ah niet hoek zichtj meer gin ri zen v EEN EIGENAARDIG VERJAARDAGSGESCHENK HOE KOKKIE RAAD WIST. (VERVOLG III). Den volgenden morgen was het heerlijk zonnig. De vogels kwinkeleerden vroolijk in de boomen en „Rust en Vrede" deed haar naam alle eer aan. In het park werkten de tuinlieden met hun groote stioohoeden aan de bloeiende rozenstruiken en in de keukens klonk het vroolijke gekletter van de ko peren pannen en de fornuizen, die gepoetst werden. De kamermeisjes klopten op de binnenplaats de kleeden uit de paardenstallen waren vol bedrijvig- hed, de hondenhokken, waarin de schitterende haze winden, patrijshonden en Iersche setters van Amou- retta geborgen waren, weerklonken van het geblaf, waarmede de viervoeters de zonnestralen begroet ten. Aangelokt door dien mooien dag, stond Amouretta reeds vroeg op. Ze liet zich kleeden want prin sesjes kleeden zichzelf niet en begon haastig te ontbijteneen zacht gekookt eitje, in een gouden eierdopje, zilveren bordjes, vorken en messen, heer lijk versch brood, met lekkere roomboter, en een fijn schoteltje, kortom een heerlijk ontbijt! Toen belde ze om den kamerdienaar en beval hem de hofdame te waarschuwen, dat zij in het park wenschte te wandelen. De hofdame van dienst kwam slaperig binnen, want ze had den geheelen nacht gewaakt; dat moeten de hofdames om de beurt doen, om als de prinses 's nachts iets mocht wenschen steeds gereed te zijn. De prinses zette haar hoedje op en ging met haar naar buiten. Heer lijk geurde het park. Eerbiedig bogen de tuinlieden, maar in hun oogenschool een guitig lachje. Ze wisten wat er ging gebeuren en verheugdeh zich oprecht voor hun prinsesje! De prinses wandelde de lange rozengang door, een gang van ijzerdraad, die heelemaal begroeid was met de prachtigste donker- roode en witte rozen. Bij den uitgang stond Paters, de oppertuinman, die een diepe buiging, maakte De prinses Sprak eenige vriendelijke woorden, die hij ernstig beantwoordde. De hofdame, die steeds drie Meter achter de prinses moest blijven wandelen wachtte intusschen in de rozengang en kortte zich den tijd met het ruiken aan de rozen. Eindelijk stapte Amourette weer verdermaar de hof dame zag het niet direct en bleef nog even staan. Van dat oogenblik maakte Peters gebruik om snel nader te treden. In zijn hand verborgen had hij een groote, griezelige oorwurm! „Vindt U niet, mevrouw," zei hij beleefd, „dat deze rozen overheerlijk ruiken? Jammer dat er zooveel oorwormen in zitten!" „Wat?" gilde de hofdame „oorwormen? Ajakkes!" En ze deed een stap achter uit. Maar de tuinman had zonder dat ze het bemerkte het beestje, dat hij in zijn hand had ge had, op haar mouw gezet en met een quasi-ver- schrikt gezicht wees hij erop. Met een geweldige snelheid tippelde de oorworm met zijn vele pooten naar den mouwomslag van de hofdame en ver dween in den mouw. De hofdame gilde den heelen tuin bij elkaar. Alle bedienden kwamen aanloopen en dansende en springende nam zij de vlucht naar het buitenverblijf!De tuinlieden lachten zich krom om de welgeslaagde list van meester Peters. Intusschen had natuurlijk Amouretta het gegil van de hofdame gehoord en hoewel zij vreeselijk blij was, van haar verlost te zijn, kwam haar goede hart toch in opstand tegen het feit, dat de hofdame misschien pijn had, dat zij zoo hard gilde. Daarom wilde zij terug gaan. Maar voordat zij een paar meter was teruggeloopen, stond Kokkie voor haar. Hij maakte een eerbiedige buiging.„Koninklijke Hoogheid", zei hij, „ik verzoek U vriendelijk hier te blijven. De hofdame güt alleen, omdat er een oorworm in haar mouw is gekropen. En als U mei mij meegaat, zal ik U bij drie aardige meisjer brengen, die zoo graag eens met U zouden spelen Wilt U dat misschien?".... „Graag!" riep Amouretta uit, „maar laten we dan gauw hier weggaan, anders zoeken zij mij hier en moet ik binnenkomen." „Volgt U mij maar, Koninklijke Hoogheid," zei Kokkie beleefd en ging haar voor. „Ach Kokkie," zei Amourette," zoo heet U toch immers? Noemt mij maar gewoon Amouretta, dat vind ik veel plei- sieriger, dan al dat stijve gedoe." „Prachtig!" vond Kokkie, en hij tilde Amouretta op zijn sterke arm; dan draagt Kokkie de kleine Amouretta op zijn arm naar het speelterrein, dan zijn we er vlugger. „En. weldra waren zij bij de molen aangekomen, het erf van baas Akelaar, dat in een verscholen hoekje van het park lag en zoo'n 'fijn grasveld bezat. Daar waren Annetje, Dolly en Betty al aan het spelen met hun poppen en Koakie had voor Amouretta een fijn steEetje poppen ge kocht met een aardig ledikantje en een echt steeltje Betty had een mooie popenwagen. Dolly had een echt poppenservies en Annetje had voor thee, sui ker en melk gezorgd. En zoo dronken zij me& hun viertjes want Amouretta was al heel gauw de dikste vriendinnetjes met de aardige meisjes uit de poppenkopjes échte thee en ze amuseerden zich kostelijk. (Wordt vervolgd). Ons wekelijksch knippatroon. Wij brengen ditmaal weer eens een paar keurige wandel japonnetjes, die speciaal voor gezette figu ren berekend zijn. Juist voor de zwaardere figuren geldt de spreuk: .Eenvoud is het kenmerk van het ware," zooveel te meer. Wij hebben bij het ontwer pen van deze toiletjes daar sterk rekening mee ge houden. Beide jurkjes maken een zeer gedistingeerden indruk. No 144: moderne wandeljapon met ajourwerk en knoopen garneering. Het model van de japon leent zich het beste voor wollen stof. Benoodigd materiaal: 3.25 meter van 130 c.M. breedte. No. 142: elegante japon, vervaardigd van zwarte zijde, met kantgarneering in een lichtere kleur. Benoodigd: 4 Meter zijde van 90 c.M. breedte; 11/4 Meter kant eveneens van 90 c.M. breedte. Beide patronen zijn in aUe maten a 50 ets. per stuk, te verkrijgen bij de Afd. Knippatronen", van de Uitgeversmaatschappij „De Mijlpaal", postbox 175, Amsterdam. Het bedrag kan worden voldaan per postwissel in postzegels of wel per postgiro 41632. De lezeressen worden vriendelijk verzocht, bij be- itelling niet aUeen het nummer van het patroon, maar ook de verlangde maat (borst-, heup- en tail lewijdte) op te geven. Gelieve verder naam en adres duidelijk te vermel den; men voorkomt daardoor vertraging in de toe zending. MUSSOLINI HOUDT NEET VAN SLANKE DAMES. Italiës mode. De slanke lijn, die Parijs al jaren lang propa geert, en die sindsdien hoogtij viert, geldt voor de dames van alle beschaafde landen" als „ideaal". In Italië is sedert kort een sterke reactie tegen deze „hongerlijn" ingetreden. De Italiaahsche „Bond vand ames-kleermakers" predikt met alle middelen der propaganda den afkeer van de slanke lijn. Deze bond wil een zelfstandige Italiaansche mode; en laat dan ook niets onbeproefd de Parijsche dictatuur op medegebied te breken. De Italiaansche pers heeft zich bereidwiUig in dienst van deze beweging ge steld. In de bladen verschijnen regelmatig caricaturen, waarin de onwaarschijnlijk magere dames, gekleed naar de laatste Parijsche mode, bespot Worden. „Dat zijn verfranschte Italiaansche vrouwen!", en derge lijke dingen staan er dan in den bij behoorenden tekst. Daarnaast worden de modellen afgebeeld, die ontworpen zijn door de Italiaansche mode-huizen En tevens staat er dan bij, waarom men de voor keur moet geven aan deze laatste. „De natuurlijke vorm van de vrouw is gevulder" is het motief, dat telkens terugkeert. Het beste pro- paganda-middel heeft de Bond in het zoogenaamde .Modepaleis" in Turijn. In dit huis worden de laatste modellen van de Italiaansche mode-kun stenaars tentoongesteld. Aan bezoeksters zal het niet ontbreken. Men vraagt zich alleen af, of de Italiaansche dames, hun lijn, die ze met veel moeite en vasten eindelijk verkregen hebben, zoo maar plotseling op zullen geven Het verpotten van Kamerplanten. Iedere plant verbruikt in den loop van het jaar de voedingsstoffen, dfe het beetje aarde bevat, waarin zij wortelt. Het voor jaar is het juiste oogen blik voor het verpotten-fen in nieuwe aarde zetten; men moet hierbij heel voorzichtig te werk gaan, opdat de plant niet beschadigd wordt. Men haalt de plant uit den pot en klopt de aarde met een houtje van de wortels af. Zijn de wortels echter nog omgeven met kluitjes aarde, dan kun nen deze er aan blijven, want het bewijst ons, dat er zich nog voedingsstoffen in de aarde bevinden. Hoe gauwer de aarde uit elkaar valt, des te minder voedingswaarde heeft ze. De nieuwe potenmogen niet te groot zijn. De juiste maat is, als er tusschen de plant en den rand van den pot nog ongeveer twee centimeter speling is. Op den bodem van den pot komen een paar scherven; deze zorgen er voor, dat de water afvoer niet te snel gaat en verhinderen, dot de aarde er door valt. Daarover komt een laagje zand, en dan eerst komt een laag versche aarde. Nu zet men de plant er in gooit er dan weer aarde bij en onderzoekt met de vingers, of de aarde wel stevig genoeg is, en of er geentus schenruimten zijn. Van boven blijft men twee centimeter onder den rand om ruimte te hebben voor het begieten. melkkoffievlekken gemakkelijk te verwijde ren zijn door het volgende te doen!? Met glycerine dipt U de vlek af en wascht ze daarna met lauw- warm water na. 2oolang de vlekken nog vochtig zijn, strijkt mei ze aan den verkeerden kant op. Zelfs de teerste weefsels worden hierdoor niet aangetast. er een eenvoudig middel bestaat tegen slap*, loosheid!? Een koud compres in den hals en wei zoo, dat de helft van het achterhoofd bedekt is, Ook een omslag om het lichaam is dikwijls een goed middel. Overdag moeten de personen, dit aan slapeloos heid lijden veel wandelen, en een zoodanige bezig, heid kiezen, dat de geest voortdurend bezig gehou den vordt. als U visch van te voren in de melk weekt, veel bruiner en zachter wordt! U gemakkelijk de vischlucht van Uw couverts kunt krijgen, als U ze met kolenasch afwrijft daarna in sodawater naspoelt!? de vischlucht uit pannen te verdrijven is, door ze met gebruikte theebladen uit te koken!? U met verdund wijnsteenzuur inktvlekken uit leder kunt halen!? De vlek moet dan met schoon water nagespoeld en is volkomen verdwenen. Ze hewwe van de week hillegaar niks zaid, wan hadde 't veuls te drok met stemmen vanzelf. GRIETJE: Nou, nou, drukke nering maid. TRAINT JE: Brief voor vader, van de kunstmis zekerken me niks skelenag een briefok wel zok of zain denk. GRIETJE: Voor wie is die ansicht? TRAINT JE: Voor main laikt et wel? GRIETJE Nou maid, van wie? TRAINT JE: Vanvan(iniensen begint ze te gieren van de leut)van Kees Laienmoet je verheel de van Kees Laien. GRIETJE: Kees Laienwie is nou Kees Laien.... toe! niet die malle Kees Laien uit et bloote bieneland TRAINT JE: (nag gierend van et lachen). Ja. netvan Kees is et GRIETJE: Weet ie den niet dat je met Preek verkeere? TRAINT JE: Nei vanzelf nietvader en moedei wote ei amper, dat hewwe ik en Preek toch ofsproken? GRIETJE: Maar weerom stuurt ie jou den een anzicht? TRAINT JE: Nouik denk, omdat ek em lesten ders bai Peet Griet zien heb, toen ik en moeder der de thee wazze. Are week komt er weer wat van. 40. Hij riep verscheiden malen, maar zonder resul taat. „Ik ben bang, dat we het voor vandaag op moeten geven," zei hij eindelijk. „De vogels maken te veel lawaai in het woud beneden, dat de inlan ders m'n stem kunnen hooren. De avond begint te vallen en we moeten naar het strand teruggaan voor het donker wordt. Morgen kunnen we naar de holen gaan en de hulp van die menschen inroepen," 4i. Vlug aaaiden ze de met gras begroeide neuvel af en haastten zich naar hun oude plekje onder de palmboomen. Onderweg hielden ze halt bij de beek en verfrischten zich aan het heerlijke koele water. „Daar knap je van op," hijgde Rob. „Als we nu nog wat voedsel konden vinden. Ik sterf bijna van hon ger 42. Ze zochten tusschen de boomen naar noten of vruchten, maar vonden niets. Eindelijk moesten ze naar het strand terugkeeren. „Ik ben bang, dat we de holbewoners om voedsel hebben te vragen, of we moeten morgen wat vinden. Het is jammer, dat we; heelemaal geen vuurwapenen bij ons hebben, daar schijnen ze veel vermaak in te scheppen." 43. De nacht viel en nauwelijks lagen Rob en Das onder de palmboomen, of ze vielen in slaap, zc moed waren ze. De maan scheen en werp een helde lcht over de zee, toen om de rotsen heen een b# geruischloos dichterbij kwam. Aan de voorsteve stond een meisje, dat scherp voor zich uit tuurde o! het strand en wenkte de man, die aan het stu"1 stond te landen. ghe S Bi $hi $N< ffi ;AAN Zuid: Opge dran •Inte verei H scha

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuwe Langedijker Courant | 1933 | | pagina 16