Algemeene Vergadering
„Neordermarktbond"
Buitenlandsch
Overzicht
Onschuldig verbannen.
Autobusdienst over den
afsluitdijk geopend
Voorstel 9.
Na nog eenige bespreking wordt aan het bestuur
mandaat gegeven deze zaak verder in de vergade
ring van den Vierbond aanhangig te maken.
Voorstel 10.
De afgevaardigde licht dit toe. Er is geen advies
van het Bondsbestuur, alleen een afwijzing, en de
afdeeling is het hier niet mee eens. Spreker zet
uiteen, hoe de afdeeling zich de uitvoering van haar
voorstel gedacht heeft. Thans is de administratie
der vrachtvaarders dikwijls noodwendig slordig' en
geeft onaangename abuizen.
De heer KEEMAN (Betaalmeester) zet uiteen hoe
de voorstellers de draagwijdte van hun voorstel niet
beseffen. Het zou dubbel werk geven en zijn er
werkelijk overwegende administratieve bezwaren
aan verbonden. Spr. meent dat thans de vracht
vaarders de afrekeningen en administratie nauw
keurige zullen behandelen. Overigens hebben er met
de vrachtschippers geen afwijkingen plaats gehad
De afgevaardigde van 't Veld blijft van meening,
dat de bezwaren te ondervangen zijn.
Na nog eenige bespreking wordt het voorstel,
zijnde niet gesteund, niet verder in behandeling ge
bracht. De bouwers zouden voor kool per vracht
schipper, hun naambordje op de partij kunnen
zetten, opdat het op hun naam geveild kan worden
De zaak zal verder onderling overlegd worden.
Voorstel 11.
De heer P. BRAND (N. Niédorp) deelt mede, dat
de afdeeling met het prae-advies van het Bestuur
meegaat.
Aldus besloten.
RONDVRAAG.
TUINBOUWBELANG vroeg waarom niet per 100
kilo wordt gewogen. Men drong aan dat de keur
meester zal toezien op het goed plaatsen der bas
cules.
De VEREEN. HEERHUGOWAARD vraagt inlich
tingen over verschillen in de steunuitkeering.
De heer JAC. GROEN zet een en annder uiteen,
en hoe de bedoeling van de steunwet 1933 is dat
dezelfden dag van aanvoer de bedragen zullen wor
den uitgekeerd.
Op voorstel van de Eendracht zal een motie wor
den verzonden aan den minister om zijn belofte in
te losschen voor 1932 om meer dan 5 millioen be
schikbaar te stellen. De afd. Harenkarspel, Oost,
stelde voor de grootst mogelijke bezuinigingen toe
te passen om de rekening sluitend te maken. Dit
zal worden betracht.
Door den heer A. v. d. VEER (N. Niedorp) wordt
voorgesteld tot stichting van een In-en-Verkoop
bureau voor aardappelen over te gaan. De afge
vaardigde licht dit toe.
De heer JAC. GROEN wil de illusie ontnemen,
dat de Keuringsdienst een verkoopbureau zou kun
nen oprichten.
De afd. WAARLAND zou gaarne zien, dat er ven -
tilatie in de overkapping werd gemaakt.
Dit zal gebeuren.
De heer KOSTELIJK wijdt uitvoerig uit ievr ed
steunwetten 1932 en 1933, en is dankbaar dat de
Noordermarktbond heeft aangedrongen op toeslag
voor witte kool. De datum, 3 September, geeft echter
te denken en geeft aanleiding tot ontevredenheid.
Spreker wijst er op dat 400 wagons geveild zijn en
58 wagons hebben kunnen profiteeren. Men denkt
misschien dat de witte kool de richtprijzen heeft
benaderd. Spreker wijst op het artikel warme toma
ten, en op den toeslag op stook tomaten. Hetis
billijk, dat ook op witte kool toeslag wordt gegeven,
en was het ook noodig om o.a. hun te verdagen.
Spreker zou een motie zenden, om tot een toeslag te
komen.
De heer Kostelijk zegt nog enkel te willen aan
komen met een motie, dat een onbillijkheid begaan
is. (Applaus)
VOORZITTER deelt mede; dat hedenmorgen is
ontvangen het bedrag van de tuinbouwsteunwet
f73.799.49.
De verdeeling is: Bewaarkool 21 Januari18 Juni.
31 October—31 December. Vroege aardappelen: 4
Juli—31 December.
De toeslag is 15 cent per 100 kg.
De heer BRUGMAN (oud-voorzitter) dankt voor
de yriendelijke ontvangt, en gewaagt er van, hoe hij
steeds met den Noordermarktbond heeft megeleefd.
De discussies zijn heden vruchtbaar en zakelijk ge
voerd en hoopt spr. dat spoedig een optimistischer
geluid gehoord zal worden
De heer WIJNVELD, burgemeester van Oudkar
spel, spreekt, ook namens den Burgemeester van
Zud- en Noordscharwoude een woord van dank. Spe
ciaal vindt spr. het prettig de vergadering te heb
ben bijgewoond, omdat het voor gemeentebestuur
deren zoo noodzakelijk is, te ervaren wat er onder
de bouwers leeft en werkt. Spr. hoopt, dat alle
maatregelen genomen in het belang van de bou
wers, en alle maatregelen die nog genomen moe
ten worden, spoedig niet meer noodig zullen zijn,
en verder dat de internationale verhoudingen zich
mogen beteren, opdat de tuinders weer aan hun
boterham komen. (Applaus).
De voorzitter deelt nu mede, dat er een aange
naam bericht is binnengekomen, namelijk dat de
Nieuwe Langedijker Courant aan alle afgevaardig
den een exemplaar van het blad van heden met
het vergaderingsverslag tot half zeven. (Het was
toen half acht, verslaggever). Dit wordt door den
Noordermarktbond op hoogen prijs gesteld. (Ap
plaus)
Voorzitter dankt nu allen die hebben medege
werkt hem de leiding gemakkelijk te maken, en ook
dankt hij de aanwezige persvertegenwoordigers en
verzoekt den verslaggever van de N. L. Cr. de dank
van de vergadering te willen overbrengen.
Hierna sluiting.
Het oorlogsgevaar was niet denkbeeldig
Sinds de redevoering van Hitier, en de be
kwame wijze waarop de Duitsche rijkskanselier
gepoogd heeft Diuitschland eenigermate te be
vrijden uit de knelling van een waarlijk zeer groo
te isolatie door het laten hooren van een zeer
gematigd en vreedzaam geluid, ja het aanne
men van een dociele en volzame houding jegens
het buitenland, was de algemeene belangstelling
weer met iets meer hoop en begrijpelijke span
ning gericht op de verdere evenementen in de
stad der ontwapeningsconferentie, Geneve. Eat
de spanning te dien opzichte groot was behoeft
niet te verwonderen. Die internationale atmos
feer was inderdaad vergiftigd en sinds idie natio
nale revolutie in Biuitschland duisterder en duis
terder geworden. Een uitlating als van den Em-
gelschen, premier Thomas, dat het publiek nooit
zal beseffen hoe dicht men weer bij een catastro
fe, d.w.z. een oorlog genaderd was, toont wel
zeer duidelijk hoe de toestand in feite was. B|e
FEUILLETON
Intusschen werden op het kasteel de toebereidse
len voor het diner voortgezet. Een. bode van Clyffe-
bourne bracht een brief, waarin iday Wolga den
markies mededeelde, dat zij en haer gasten, daar
het voortdurend bleef regenen, den volgenden dag
naar Londen zouden vertrekken, dat echter de be
dienden op Clyffebourne bleven, dewijl zij geloofde
binnen veertien dagen te zullen terugkeeren. Aan
gaande het dienr schreef zij, dat zij besloten had
haar gasten de ruinen bij maanlicht te laten zien.
Daar echter dezen avond op geen maanlicht kon
gerekend worden, verzocht zij den markies de ru
inen te laten verlichte.n
„Een heerlijk idéé" riep lord Montheron. „De weg
over de plaats van het kasteel naar de ruinen moet
met linnen overdekt en de ruinen moeten geïllumi
neerd worden. Ten tijde dat lady Wolga hier nog
woonde gebeurde dit dikwijls. Zij zal gelooven dat
de vroegere tijd is teruggekeerd. Onze eenvoudige
maaltijd zal in een schitterend feest veranderd
worden."
En onmiddellijk gaf hij de noodige bevelen. Nadat
hij alles beschikt had, keerde hij naar zijn kamer
terug ,waar hij zijn bediende vond, die op zijn gemak
in den leunstoel van zijn heer lag. De markies werd
bleek van woede.
„Wat doe je in mijn stoel?" riep hij. „waarom sta
je niet op als ik kom."
Pierre stond niet op doch wendde het hoofd naar
zijn gebieder.
„Hoe dikwijls heb je me zulke vragen gedaan?"
zeide hij den wijsvinger op den neus leggende, „en
ontwikkeling van de afgeloopen week toont al
evenzeer dat het inderdaad ernstig is geweest,
mmera de groote en bijkans uitbundige vreugde,
waarmede allerwege het wederom op gang kko-
men van de ontwapeningsconferentie, deze lang
zaamste en pijnlijkste aller internationale schouw
spelen, werd begroet kan moeilijk anders dan
als een opluchting en een verlicht ademhalen
worden beschouwd, omdat tenminste deze klip-
p en zee weer zonder schipbreuk was doorgezeild
Intusschen zal men goed doen zich niet aan al
te groote uitbundigheid over te geven.
Nog niet teveel optimisme.
Het moge waar zijn dat Hitier een vredelie
vend woord heeft laten hooren, voor wiens me
morie niet al te kort is, is de echo van een an
der en rinkelender geluid uit Biuitschland de re
de van von Papen, om nog maar enkele dagen
terug te gaan, nog geenszins verklonken. Em
het is dan ook begrijpelijk, zelfs wanneer men
een oogenblik buiten beschouwing laat, dat in
het Verre Oosten een tot de tanden gewapend
land. bezig is een vrijwel weerloos land ts vuur
en te zwaard te veroveren en te knechte_, dat
landen als Frankrijk niet onmiddellijk meegin
gen ïn het koor der gelukkigen, maar liever
eerst eens rustig overleggen en uitkijken, wat
er onder de huidige practische omstandigheden
gedaan en niet gedaan kan worden. Het blijft het
voor ons neutralen vaststaand feit, dat het een
wantoestand is, wanneer twee landen, als Frank
rijk en Euitschland, dermate ongelijk bewapend
zijn, als hier het geval is. Anderzijds moet ge
constateerd .worden, dat het Fransche volk in
derdaad werkelijk en intens pacifistisch is, het
Buitsche en het tegenwoordige nationale Duit
sche volk daarentegen weer gaarne den druk der
wapenen op heup en schouder voelt rusten. En
zoo kan dan ook gezegd worden, dat, wanneer
Hitler's lokkende woorden inderdaad blijken idle
waarheid te zijn en Hitlers daden dus een aan
wijzing zullen geven in dezelfde richting als zijn
rede in den Rijksdag aanwees, het waarschijnlijk
zal worden, dat ook in Frankrijk de neiging om
de wapenen weg te werpen grooter zal worden
i dan thans. Thans is het zoo, dat een volk, dat
vele en gevaarlijke wapenen bezit, deze behoudt
omdat het geen oorlog wil, omdat het bang is
voor een nieuwen oorlog, terwijl de klanken uit
het land, dat geen wapenen bezit tot voor zeer
kort telkens harder en dreigender werden. Valt
het dan te verwonderen, wanneer Paul Boncour
den moed vindt om in de ontwapeningsconferen
tie, waar ieder nog in de eerste warmte van een
nieuw enthousiasme zat te gloeien, duidelijk uit
een te zetten, dat de anyaaiswapenen die Franb-
rijk thans bezit en die het land natuurlijk als
een zijner beste verdedigingsmiddelen beschouwt
slechts kan 'vernietigen, wanneer een internatio
nale veiligheidsgarantie bestaat en een automa
tisch functioneerende buitengewoon scherpe con
trole wordt uitgevoerd op de bewapeningen, wel
ke controle tegelijk moet gelden voor de partij
culiere wapenindustrie en den wapenhandel. Het
is jammerlijk maar het is nu eenmaal zoo, dat
de ontwikkeling Frankrijk achterdochtig heeft
gemaakt jegens Eiuitschland en het zal lang du
ren voor een dergelijke historisch gegroeide ach
terdocht uitgesleten is en Djuitschland, of de we
reld mogen niet verwachten, dat een woord van
Hitier voldoende zal zijn, om datgene te berei
ken, wat noch de overwinning van 1918, noch
de daarop volgende jaren tot stand hebben kun
nen brengen, nl. een gevoel van veiligheid door
besef van eigen kracht ten opzichte van den Buit
schen nabuur. Dit besef van eigen kracht wordt
in, Frankrijk nog gezocht in de wapenen. Het is
jammer maar waar. En de toestanden zijn thans
in de buiten Europa gelegen deelen der wereld nn
niet bepaald zoo, dat een nuchter man zich kan
indenken dat de ontwapeningsconferentie bin
nen afzienbaren tijd tot groote resultaten ko-
wat heeft het uitgehaald? Ik ben communist van
beginselen, zooals je weet, en geloof evengoed te zijn
als lord Montheron.
De markies werd rood van woede.
„Maar wanneer iemand van de bedienden jou
zoo eens zag?' riep hij. „Men zou verbaasd staan en
praten
„Daarvoor ben ik te voorzichtig. Slechts als wij
alleen zijn huldig ik mijn communistische ideeën"
antwoordde Pierre. „Gaat het diner door of zal het
weer het verhinderen?"
„Niets zal het verhinderen. De maaltijd zal een
feest zijn. De ruinen worden geilumineerd."
Pierre uittfc een kreet van verbazing.
„Morgen vertrekt lady Wolga naar Londen, ik ga
mee, zorg dus voor mijn koffers."
„Goed" zeide Pierre opstaande. „Ik wilde ook
naar Londen, niet voor mijn pleizier, maar voor
zaken. Mijn broeder heeft den vluchteling derwaarts
gevolgd en mijn geschreven, dat hij op Leices te-
Square logeert. Ik geloof dat hij daar zal wachten
tot ik overkom."
„Lord Straford Heron te Londen?"
„Ja. Meen je dat ik stil heb gezeten.?" Ga maar
met de feesten voort. Ik zal de wacht houden. Jean
bespiedt voorloopig den vluchteling en als ik te
Londen ben zal ik de zaak zelf afmaken."
„Maar stil. Er mag niets van bekend worden want
als lady Wolga alles verneemt dat hij leeft en zich
hier bevindt, dan is alles gedaan. Ofschoon zij van
hem gescheiden is en hij veroordeeld werd, acht
zij hem toch onschuldig en zou voor hem door het
vuur gaan. Zij bemint hem nog. Zij zal echter de
mijne worden, dat heb ik gezworen.
„Milady zal het verstandig vinden met het verle
den te breken. Zij zal jou huwen en haar gemaal
vergeten. Morgen spreken wij er verder over, of he
denavond na het feest. Wannee je goed speelt,
kun je van avond een heel stuk vooruitkomen,"
Hij verliet de kamer eng ing langs een omweg naar
de ruinen.
Alexa zag hem komen. Hij naderde de plaats
Biit hoofdje schrijft het „Handelsblad" boven
de beschrijving van den tocht over den afsluitdijk
door een zijner verslaggevers.
Wanneer wij driemaal meer per week versche
nen wij bedoelen nattuurlijk onze krant
dan hadden wij ongetwijfeld het reisje kunnen
meemaken, doch dat neemt niet weg, dat wij
gaarne onze lezers op de hoogte stellen van de
opening van dezen nieuwen dienst. Die „Handefe-
blad".correspondent is dus ook voor ons op reis
geweest.
Vandaag is de afsluitdijk opengesteld voor
den geregelden autobusdienst van de A.T.O. tus-
schén Alkmaar en Leeuwarden, die als voor-
looper van het toekomstige spoorwegverkeer
over den Dijk dient te worden beschouwd. Om 6
uur 55 is, zonder eenige officieele plechtig
heid, van beide gemeenten uit, de eerste bus
vertrokken.
Een nieuwe mijlpaal in de historie van de
droogmaking van de Zuiderzee.
D|e A.T.O. had voor dezen dienst tien nieu
we Saurerreiswagens gekocht, keurig ingericht
met stalen fauteuils welke zich voor dit lange
waar zij zat. Zij wilde hem vermijden, want zij vrees
de hem, omdat hij haar naar het leven stond en trok
zich dus in de kapel terug eer hij he bemerkt had.
Zij liep door het zijschip naar de groote familie-
loge die zoo ruim was, als een kamer en welker
gordijnen dichtgetrokken waren. De deur stond
op een kier. Zij trad binnen en zette zich in een
donkere hoek neer, waar zij niet gemakkelijk gezien
kon worden.
Nauwelijks was zij in veiligheid of zij hoorde Re-
nard komen. Haar hart sloeg snel. Pierre ging voor
bij de loge. waarin zij zat, naar de preekstoel. Be
vend schoof Alexa de gordijnen een weinig op zijde
en keek. De bewegingen van den dienaar hadden
iets sluipends. Het was duidelijk dat hij iets ge-
heims van plan was.
Achter den preekstoel bevond zich de sacristie
en nder den preekstoel leidde een trap raar den
kelder, waarin de Montherons sedert eeuwen be
graven werden. Alexa had den kelder nog niet be
zocht doch zij had er van gehoord.
Nadat Pierre nog eens omgezien en een tijdje ge
luisterd had, sloop hij behoedzaam den trap af.
Alexa was nieuwsgierig te weten, wat Pierre in
den kelder gin doen en vooral wat zijn geheimzin
nigheid beteekenen moest. Zij herinnerde zich dat
het haar eerste plicht was den ellendeling voet
voor voet na te gaan en daar het hier wellicht
een gewichtige aangelegenheid gold, besloot zij hem
te volgen. Zacht verliet zij de loge, luisterde een
oogenblik en gleed als een schaduw den donkeren
trap af.
Onder aan den trap bevond Alexa zich in een
soort portaal dat op een lang en breed gewelf uit
liep. De deuren stonden op een kier, een lichtstraal
drong tot haar door.
Alexa sidderde. Maar de liefde tot haar vader
en de gedachte aan haar doel deden haar alle vrees
overwinnen. Zij ging verder.
Pierre Renard stond in het gewelf met een lan
taarn in de hand, welke hij had aangestoken. Langs
beide zijden van het gewelf was een rij doodkisten
traject in het bijzonder leenen. Alle toegangs-
- wegen tot den Afsluitdijk zijn echter nog niet
op het zware verkeer ingesteld, zoodat de A.T.
O. dezen zomer 'met kleinere, doch niet min
der geriefelijke wagens den dienst zal onderhou
den. Efyenals van de Saurer-wagens is ook het
koetswerk van de kleinere bussen van Neder] -
fabrikaat. De Firma Verheul te Waddinxveen
heeft zich te dezen opzichte op uitnemende wij
ze van haar taak gekweten. Boor het aanbrengen
van een brievenbus voor aan de wagens is de post
verbinding tusschen West Friesland en het noor
den /an ons land mede zeer gediend. Dte rit gaat
van Alkmaar uit over Van Ewijcksluis, Den
Oever. Harlingen en Franeker naar Leeuwarden
en duurt juist 3.5 uur. H|et traject is 130 km
lang.
Uit Alkmaar vertrekt de bus, 8.55a, 8,55,
10.55a, 12,55a, 14.55a, en 18.55. De vertrekuren
uit Leeuwarden zijn 6.55a, 10.55a, 12.55, 14.55,
18.55a, en 18.55a. Vrijdagsmorgens vertrekt uit
Alkmaar in verband met de markt te Leeuwar
den em 3.55 een extra bus. Die met een a ge-
j merktle vertrekuren vervallen op Zondag. Het
j tarief voor de reizigers bedraagt over het ge-
heele 'traject, enkele ,reis f. 3.40, retour f6.50.
Met een retourbiljet kan de terugreis in haar
j geheel ook per .trein 3e klasse afgelegd worden
j op het overeenkomstige traject.
Door het Piollderland
Na deze zakelijke gegevens thans een korte
beschrijving van den .tocht, die ook uit toeristisch
oogpunt de moeite waard is.
Wij Hollanders zijn door ons landschap aan
ruimte en vergezicht dusdanig verwende men-
schen, dat velen het schoon er van ongenoten
laten. Niettemin, natuurschoon valt ook op de
zen tocht door het vlakke polderland van West
Friesland en den hoek van Friesland „waar de
"greiden groenen" volop te genieten.
Edrect achter Alkmaar, wanneer wij langs
Koedijk en Schoorldam rijden, zien wij links
het blonde duin dat verder op overvloeit in het
tecre groen der vlakke velden. D|e talrijke dorp
jes liggen in lange rijen uitgestrekt langs dij
ken/ en wegen, meestal op de scheiding der pol
ders. En waar wegen of landpaden het vaarwa
ter kruisen, zijn ze er met bruggetjes of vlot
bruggen over geleid. De vlotbrug bij de Kooij
is voor den autobusdienst nog een obstakel.
Hef toelaatbaar gewicht voor voertuigen is 6000
kg. hoewel de brug op 8000 kg. beproefd is.
Heir zal spoedig een vaste brug dienen te komen
om het verkeer met zware bussen mogelijk te
maken. En ook de tolheffing moet hier ver
dwijnen.
Èe betonweg langs het Balgzandkanaal is in
aanleg, zal waarschijnlijk 1 Juli gereed zijn.
En dan is het gewenscht dat Gedeputeerden de
concessie van de A.T.O. wijzigen door het ver
keer over den nieuwen weg te leiden en niet, zoo
alsi nu, langs de polderwegen, die op het zware
busverkeer nu eenmaal niet berekend zijn.
Over Wieringen gaat de tocht verder over den
30 km langen Afsluitdijk. Op de helft van den
dijk ,aan de halte Breezand, is de heer Hoek
stra van hotel Spaander te Volendam met groo
te voortvarendheid bezig een rustpunt in te
richten. De autobus heeft hier een oponthoud
van ongeveer tien minuten. Een houten hotel
met een ruim terras aan een aardig jachthaventje
noodt- tot rusten. Em van hieruit heeft men aan
den eenen kant een ruim uitzicht over de Wad
denzee, aan de andere zijde over het IJselmeer.
Na een uur bereiken wij het vaste land weer.
En dan volgt een mooie tocht door den
„Oreidhoek" van Friesland. Het landschap is
rondom gestoffeerd met in geboomte verscholen
dorpjes, waarboven ranke torentjes uitspitsen.
Hier er, daar alleenstaande boerderijen, watermo
lens die de vlugge wieken reppen om het schui
mend nat op te voeren naar den breeden boezem
Bochten sloten, omgeven door malsche wei
den, waar het zwartbonte vee en de schapen
smullen van het sappige gras. Em dat alles was,
toen wij den tocht maakten, overgoten door een
tralende zon. Men komt hier vooral onder de
bekoring die er uitgaat van de eigenaardige
geplaatst, die met beeldhouwwerk en opschriften
versierd waren. Renard deed nog eenige stappen
en bleef voor een kist staan, waarop zes figuurtjes
in knielende houding. Bij het schijnsel der lantaarn
kon Alexa zien, dat de kist den naam eener vrouw
bevatte.
De bediende hief de lantaanr op keek naar de
deur en luisterde opnieuw. Toen hij nites verdachts
hoorde, plaatste hij de lantaarnop de kist en trok
een der figuren daar uit. Uit de holte welke grooter
was dan men zou vermoeden, nam hij een houten
kistje. Daarna zette hij zich op de kist neer, nam
een sleuteltje, dat hij aan een zilveren ketting on
der zijn kleeren om den hals droeg en opende
het kistje. Het was met watten gevoerd en oen Re
nard het bij het licht hield, ontwaarde Alexa een
aantal diamanten.
Renard nam verschillende steenen uit het kistje
en hield ze tegen het licht, terwijl hij genoegelijk
lachte.
Alexa werd bleek en. hield zich aan de deur vast
Eindelijk had zij voor haar vermoedens een bepaald
houvast gevonden. Hier lagen de bewijzen voor
haar vaders onschuld. Hier de bewijzen, dat Pierre
Renard de moordenaar van haar oom was. Eindelijk
eindelijk!
Zij herinnerde zich uit het verhaal van haar va
der dat haar oom een collectie diamanten had
bezeten, die omstreeks vijftigduizend pond waard
waren. Na den moord konden deze diamanten ner
gens gevonden worden. Enkelen geloofden, dat lord
Stratford ze had meegenomen, anderen meenden dat
de markies ze verborgen had.
En hier waren de verdwenen juweelen of ten
minste een gedeelte ervan in de handen van Pier
re Renard.
De groote waarde der steenen, het feit, dat hij ze
hier verborg, zijn geheimzinnigheid dit alles
bewees, dat hij ze gestolen had.
Hij nam er de steenen een voor een uit, en liet
ze door zijn handen glijden als een vrek, die zijne
schatten betast. Eindelijk nam hij een steen uit de
