nieuwstijdingen
Buitenland
Onschuldig verbannen.
SPORT EN WEDSTRIJDEN
DOOR EEN TRAP VAN EEN PAARD GEDOOD.
De 64-jarige landbouwer Verkoelen te Heerier-
heide kreeg zoo'n ernstigen trap van zijn paard
tegen het hoofd, dat hij spoedig daarna is over
leden
ONEERLIJKE STEUNTREKKERS.
De politie te Haarlem heeft nog drie steenzetters
gearresteerd, die werkloozensteun hebben getrokken
terwijl zij niet werkloos waren.
DE HONDERDDUIZEND
De Hoofdprijs der Staatsloterij, van honderddui
zend gulden is gevallen in de vijfde klasse op nr.
4138.
Wie de gelukkige is weten wij niet. maar een ge-
lukwensch is 't wel waard.
Te Oss is een landbouwschuur, waarin een
groote hoeveelheid hooi, afgebrand. Verzekering dekt
de schade.
In den nacht van Zaterdag op Zondag is nabij
Boudewijnskerke, gemeente Zoutelande, een groote
landbouwschuur met een partij vlas afgebrand.
Zeven runderen kwamen in de vlammen om.
Zondagnacht heeft te Maasbracht een ernstige
brand gewoed, waarbij twee meisjes ternauwernood
aan den dood ontsnapten. Zij liepen ernstige ver
wondingen op. Door van het dak te springen redden
zij haar leven.
De groote brand te 's-Gravenzande. Omtrent
den enormen brand, die Zaterdagnacht op de ter
reinen der groenteveiling te 's-Gravenzande heeft
gewoed en waarbij fustloods in den asch werd ge
legd, vernemen we nog, dat eenig vermoeden be
staat, dat hier kwaadwillikheid in het spel is. Het
politieonderzoek heeft ten deze echter nog geen re
sultaat opgeleverd.
EEN VLIEGTUIG ALS PRIJS!
We zijn langzamerhand aan veel gewend geraakt
op het gebied van de radio en van de omroep-pro-
paganda, maar dat een omroepvereeniging een
vliegtuig als prijs onder de luisteraars uitlooft
't Was de heer W. Vogt van de Avro, die een twee-
persoons-Pander-vliegtuig met opvouwbare vleugels
uitgeloofde onder de luistervinken, die vóór 25 Juli
a.s. hun bijdrage storten
DE ROODE HAAN.
Zoo langzamerhand komt men tot de overtuiging
dat het vqfor de brandwaarbofg-piaatschappijen
eveneens een crisistijd is geworden. De roode haan
kraait maar al te dikwijls tegenwoordig, en de
oorzaak is o.i. al te dikwijls onbekend. En het zijn
in den laatsten tijd niet alleen kleine maar ook
veelal groote branden, die woeden.
Wij lazen nu weer van een GROOTEN BRAND
te NAALDWIJK, waarbij een groote loods van de
veilingsvereeniging ..Westland" te 'sGravesande af
brandde.
Het vuur vond in de enorme houtvoorraden, er
waren circa 50.000 a 60.000 kisten opgestapeld, gre
tig voedsel, zoodat de groote loods, welke op het vei
linggebouw aansluit in een minimum van tijd in
lichte laaie stond. De brandweer van 's-Gravezande
moest zich beperken tot het net houden van de
belendende perceelen. Het veilinggebouw had aan
één zijde reeds vlam gevat. Gelukkig kon dit ge
bouw worden behouden de; enorme loods lag echter
binnen enkele uren geheel in asch.
Op de veiling ontstond stagnatie, doordat de kis
ten voorraad geheel was vernield en direct werk
moest worden gemaakt van nieuwe voorraden.
De veling kan nu echter weer ongestoord voort
gaan.
Verder vermeldt het „Handelsblad" nog de vol
gende bijzonderheden.
De belangstelling van buiten was enorm. Zelfs
uit Leiden en Dordrecht waren belangstellenden in
auto's gekomen, die bij het uitgaan van het theater
een rooden gloed aan den hemel hadden ontwaard
en uit nieuwsgierigheid naar den brand getrokken
waren. In de anders zoo rustige plaats heerschte
buitengewoon, groote drukte. Een kleine honderd
auto's waren op het Marktplein opgesteld, waar
een groote menigte zich in de omgeving van den
brand bewoog.
De politie had uitgebreide maatregelen getroffen
om het trerein van den brand af te zetten.
De schade, wordt op f 35.000—f 40.000 getaxeerd.
Alles wordt door verzekering gedekt.
Omtrent de oorzaak van den brand tast men nog
in het duister
Te Bemmel is het Café „De Roskam" afge
brand, benevens het woonhuis "en een slagerij. De
schade is zeer aanzienlijk.
DIEFSTAL VAN GROENTENKISTEN.
Wij hebben er al eens op gewezen, dat de lang-
vingerige avonturiers, die weinig of geen begrip
toonen te bezitten van het „mijn en dijn", het
Westland als hun operatieterrein kiezen.
Het volgende staaltje bewijst dit weder
Sedert eenige maanden vermisten verscheidene
tuinders in het Westland kleine voorraden van hun
groentenkisten, waarvoor een statie-geld van f0.30
geheven wordt. Een onderzoek naar de oorzaak dier
vermissing had nimmer esultaat, totdat een van de
gedupeeden aangifte bij de politie deed.
De rijksveldwacht kwam tot de ontdekking, dat
onbekenden des nachts op de tuinen kwamen en
daar tientallen kisten ontvreemden, die aan het
Centraal Inneembureau in Den Haag tegen ont
vangst van f 0.281/» statiegeld werden afgeleverd.
De hoofddader was van deze nachtelijke tochten
blijkens het verder onderzoek begonnen met
een rijwiel, doch toen de zaken goed gingen, breidde
hij zijn bezoeken uit en trok er met "assistentie
per schuit op uit. De schuiten werden gewoonlijk
bij een tuinder ontvreemd, waarna de nachtelijke
vaart door de Westlandsche vaarten begon en be
langrijke voorraden groentenkisten werden ont-
veemd.
De nachtelijke bezoekers bleken niet gemakkelijk
ontdekt te kunnen worden, ondanks het feit, dat
de politie met bijzonderen ijver zocht. Overdag
hielden de daders zich schuil, terwijl zij des nachts
van de binnenwateren gebruik maakten, waar een
wandelaar of wielrijder niet kan komen .Een groot
voordeel voor de daders was tevens, dat een van hen
gedurende 18 jaren als schipper in het Westland
had gevaren en dus volkomen op de hoogte was met
de vaargelegenheid in de streek. Men wist zoodoende
gemakkelijk den dans van snapt te worden te ont
springen, daar het voor de politie een onmogelijke
taak was alle vaarten des nachts onder controle te
houden, temeer waar de daders sluw genoeg waren
om hun diefstallen nu te Monster, dan te Waterin
gen, Honselersdijk, Poeldijk, Kwintsheul of andere
Westlandsche gemeenten te jjlegen, waardoor een
vast spoor niet te vinden was.
De gestolen veilingschuiten, waarmede de kisten
vervoerd, vond men gewoonlijk den anderen dag
onbeheerd aan de Groentenmarkt in Den Haag. Da
daders behaalden met hun nachtelijke avonturen
een 'goed inkomen.
Deze week is het den rijksveldwachters van Mon
ster en Hoek van Holland gelukt den hoofddader
op de Hoefkade te Den Haag te arresteeren. Na
verhoor is hij in verzekerde bewaing gesteld.
HET SPANT ER TUSSCHEN DUITSCHLAND EN
OOSTENRIJK.
Het is reeds ten volle gebleken, dat Oostenrijk
van de Hitleriaansche politiek niets moet hebben.
In Duitschland was het besluit genomen, dat elke
Duitscher, die naar Oostenrijk gaat, 1000 Mark als
visum zal moeten betalen. Ook Oostenrijk neemt
maatregelen.
De „Neue Preie Presse" verneemt, dat de Oosten-
rijksche gezant te Berlijn, ir. Tauschitz, door de
regeering naar Weenen is ontboden en hier reeds
Zondagavond werd verwacht.
Dinsdag wordt een ministerraad gehouden, die zich
FEUILLETON
Lord Montheron ging voorop. Hij gaf uitvoerige
verklaringen van alles wat hem eenigermate wetens
waardig voorkwam. Hij opende eene verborgen kleine
deur en bracht zijne gasten in eene geheime kamer,
waarbij hij eene lange geschiedenis vertelde van een
vroegeren heer van het kasteel, die zich hier ver
borgen had gehouden toen zijne vijanden naar hem
zochten.
De kamer werd nauwkeurig bekeken, vooral lady
Wolga stelde er groot belang in
„Deze oude kamer hield vele geheimen verborgen,"
zeide lord Montheron. „De Herons van Montheron
hebben hier bijna acht honderd jaren gewoond. Er
is veel gebeurd. Eerst twee jaren geleden ontdekten
wij eene gevangenis onder den grafkelder, maar
niemand wist er iets van."
„Ik heb wel eens gehoord dat hier een geheime
kamer moet zijn," zeide lady Markham nadenkend,
„waar een ridder van het huis weken lang verbleef
terwijl het kasteel door vijanden was bezet."
„Die kamer zou zich ergens in de nabijheid der
kapel moeten bevinden," antwoordde de markies.
„Ik weet echter niet waar zij is en of zij wel be
staat. Men zegt dat elke markies van dit huis het
geheim op zijn zoon en erfgenaam overdroeg. Als
er werkelijk zulk een kamer zouw ezen. dan moet
mijn ongelukkige voorganger er iets van gekend
hebben, maar ik geloof niet dat iemand er iets van
kan zeggen. Mij heeft het ten minste niets gezegd
ik kon toen ook niet denken, dat ik zijn opvolger
zou worden."
Lady Wolga verbleekte, zij wist dat het geheim
der kamer aan haar echtgenoot was bekend ge
maakt; hij had het haar echter nooit medegedeeld.
Wat wenschte zij het nu gaarne te weten!
„En je kunt volstrekt niet denken waar 'de kamer
is?" vroeg lady Wolga.
Lady Wolga ging voor.
Het vroolijk gepraat en gelach verstomde, toen het
gezelschap den drempel overschreed en zich in de
mat verlichte kapel bevond. In de nissen onder het
altaar en den preekstoel lagen spookachtige gestal
ten. die allen schrik aanjoegen.
De jonge dames drongen op elkaar aan en spraken
fluisterend; lady Wolga trad naar voren, bleef bij
het altaar staan en zag scherp in het rond.
„Vele geslachten der Herons hebben hier gebe
den," en hare stem klonk luide door de kapel. „De
kapel behoort eigenlijk niet tot de ruïnen. Op re
genachtige Zondagen en gedurende den winter hiel
den wij hier godsdienstoefening; toen was alles nog
in goeden toestand."
„Dat is het nog, doch er wordt geen godsdienst
oefening meer gehouden," antwoordde de markies.
„De bedienden komen niet gaarne hier. Zij zeggen
dat het er spookt."
„Spoken! In een kerk!"
„Ja, de bedienden zijn bijgeloovig. Wij gaan thans
naar de dorpskerk. Daar liggen de jonge leden der
familie begraven."
„Ook de vermoorde markies?"
Lord Montheron knikte.
Lady Wolga zag om zich heen. De overige leden
van het gezelschap ware naar de ruïnen terug
gekeerd en zij bevond zich met den lord alleen
„Wat roept deze plaats het verleden weer in mij
wakker!" zeide zij. „Het is mij alsof er geen acht
tien jaren voorbij gingen, alsof de tijd stil heeft
gestaan. Achttien jaren!"
„Een lange tijd," zeide markies en volgde haar
tot voor de familieloge waarzij weer staan bleef.
De markies was er nu met den rug naar toe ge
keerd. Hare oogen gingen beurtelings van den lord
naar de gordijnen en van de gordijnen naar den
lord. Zij gevoelde iets onrustigs, alsof er wat buiten
gewoons moest geschieden. De wind huilde vreeselijk,
wellicht was dit de oorzaak harer onaangename
stemming..
„Een nare nacht," zeide lady Wolga, zich dieper
in haar shawl wikkelende.
„Niet voor mij," antwoordde de markies. „Je te
genwoordigheid doet mij den storm vergeten. Wolga,
want ik hoop thans toestemming te erlangen voor
ons huwelijk. De menschen gelooven allen dat wij
reeds verloofd zijn, ik beschouw je dan ook als mijne
bruid."
Zijne stem had iets ongewoon krachtigs; er lag
eene beslistheid in, als had hij een positief recht.
Lady Wolga keer starlings naar de familieloge.
Haar gelaat stond strak. Maar wat zag zij daar
op eens? Daar boven in de loge bewoog zich eene
schaduw. Bevond zich daar iemand?
Lady Wolga's hart stond stil; met ingehouden
adem keek zij naar de plaats, waar zij meende de
beweging te hebben opgemerkt en hare oogen
trachtten de duisternis te doorboren. Maar, zij zag
niets meer. Toen zij gewaar werd dat lord Monthe-
zal bezighouden met den toestand, ontstaan door de
visumverordening der Duitsche regeering.
Naar verluidt zal men ten opzichte van reizen
uit Oostenrijk naar Duitschland op dezelfde wijze
optreden, wat evenwel niet veel gewicht in de schaal
zou leggen
Verder wordt evenwel het denkbeeld van ver
gaande invoerbeperkingen tegenover Duitschland
ovewogen, waarbij een scherper uitvoering der be
staande verboden, alsook uitvaardiging van nieuwe
verboden, die speciaal tegen Duitsche goederen ge
richt zouden zijn, ter sprake zouden komen.
De eerste dagen zouden dergelijke maatregelen
echter nog niet zijn te wachten.
Het Huis van Afgevaardigden heeft voor den duur j
van het eerste dienstjaar een salaris van $75.000 j
voor president Roosevelt goedgekeurd.
Volgens de grondwet kan het salaris van den pre
sident niet gekort worden. President Roosevelt zal
evenwel vrijwillig 15 pet. van zijn salaris in de
staatskas terugstorten, om ook zelf te vallen onder
de door hem toegepaste salarisvermindering van het
staatspersoneel.
De leden van het Congres die gewoonlijk 10.000
per jaar krijgen, zullen thans ruim 90.000 ontvan
gen.
TE KARIGE VERGOEDING.
Waar niet is, daar verliest de Keizer zijn recht.
De „Daily Telegraph" verneemt dat de eigenlijke
reden, dat de Amerikaansche delegatie ter Londen-
sche economische wereldconferentie nog steeds niet
definitief is aangewezen, voornamelijk is dat de
leden dier delegatie slechts f 12.50 per dag krijgen
voor hun persoonlijke uitgaven. Naar wij reeds meld
den, worden de namen genoemd van minister Huil,
senator Pittman, James Cox en McReynolds, allen
behoorende tot de democratische partij. Er zouden
nog drie anderen woden aangewezen, maa die zijn
blijkbaa voor f 12.50 per dag niet te vinden.
ZEEROOVERS EN RIJKE CHINEESCHE
VLUCHTELINGEN.
Uit Dairen wordt, volgens V. D„ gemeld, dat het
Japansche stoomschip „Hoshoen Maru", dat geheel
bezet was met Chineesche vluchtelingen, in de Golf
van Petsjili is overvallen en geheel uitgeplunderd
door er als onschuldige passagiers uitziende Chinee
sche zeeroovers.
Er waren ongeveer 1000 Chineesche vluchtelingen
uit Tientsin aan boord, die uit angst voor de komen
de gevechten bij de Japansche bezetting de wijk
hadden genomen. Velen hunner waren rijke koop
lieden, die al hun bezittinges hadden meegenomen.
De buit der zeeroovers was dan ook reusachtig groot
De leider der bende was een jeugdig en zeer elegant
gekleed Chinees, die de berooving der passagiers met
groote rust en hoffelijkheid leidde en die persoon
lijk den gezagvoerder en de officieren arresteerden.
Toen ten slotte aan den horizon een Japansche tor
pedojager opdook, ontkwamen de zeeroovers zwaar
beladen met een langszij komende boot en landden
aan de kust van Sjantoeng.
LOONSVERLAGING VOOR STAATSPERSONEEL.
Een volksstemming.
In Zwitserland is een belangrijke volsstemming
gehouden. Het volk moest er n.l. over beslissen, of
de in December j.l. door de regeering en de bonds
vergadering na een half jaar onderhandelen vast
gestelde loonsverlaging voor het staatspersoneel met
VI2 pet. uitgevoed zou worden of niet.
De opkomst der kiezers was buitengewoon groot.
De loonsverlaging werd verworpen met 408.500 ja-
stemmen tegen 503.500 neen-stemmen.
De voornaamste reden voor het verwerpen, ligt wel
naar men algemeen van opvatting is in het feit, dat
men een grondige en algemeene hervorming der
bondsfinanciën verlangt en niet een eenzijdige sala
risvermindering.
ron zich over haar zwijgen en haar staren naar een
enkel punt begon te verwonderen, antwoordde zij
luide:
„Je zegt dat je mij als je bruid beschouwt, my-
lord. Het is waar, ik beloofde je te huwen maar op
eene voorwaarde."
„Onder welke voorwaarde?!" Vroeg de markies
eenigszins verward. „Je droegt mij op lord Stratfords
naam weer in eere te herstellen. Maar dat is geene
voorwaarde. Hij was schuldig; ik zweer het. Zijn
naam kan niet meer worden gezuiverd."
„Het moet erv het kan!" riep lady Wolga harts
tochtelijk en haar blik zweefde weer naar dezelfde
plaats. „Ik heb nooit een oogenblik aan de schuld
van mijn echtgenoot geloofd en zijne onschuld moet
bewezen worden-"
„Je echtgenoot? Je weet dat je van hem ge
scheiden bent."
„En jij vergeet dat ik tot scheiding gedwongen
werd. Ik zeg je, Roland Ingestre, dat ik met vreugde
vaderland, rang, rijkdom kortom alles prijs geven
en lord Stratford Heron zou volgen, wanneer hij
leefde en mij nog beminde! Liever zou ik de vrouw
van dien ongelukkigen martelaar zijn, dan de bruid
van een keizer!"
Een gerucht als van een half onderdrukten zucht
deed zich hooren.
„Was dat de wind?" vroeg de markies.
„Ja, ten minste als het de geesten van de voor
vaderen van dit huis niet zijn, die opstaan om mij
te helpen lord Stratfords onschuld te bewijzen,"
zeide lady Wolga plechtig.
De markies beefde en werd bleek. Hij luisterde
eenige oogenblikken naar den storm.
„Dat alles heb je mij reeds te kennen gegeven,
Wolga," zeide hij na eene poos. „God zij dank, dat
je de gelegenheid voor zulk een dwaas besluit niet is
aangeboden. Als lord Stratford ooit in Engeland
kwam, zou hij spoedig ontdekt en gevangen genomen
worden om het over hem uitgesproken vonnis te
ondergaan. Ofschoon zijn dood uit Amerika gemeld
werd, blijft men hem nog steeds nasporen. Geheime
politieagenten loeren op hem, vooral te Londen. Als
hij zich in Engeland bevindt kan hij onmogelijk den
arm der gerechtgheid ontgaan doch ik ben over
tuigd dat hij dood is.'
„Als hij leefde, zeide lady Wolga," zou ik alles
willen geven wat ik bezit om hem nog eenmaal te
zien, nog eenmaal zijne stem te hooren en hem te
zeggen, dat ik nooit aan hem twijfelde, dat mijne
liefde voor en mijn vertrouwen in hem nooit wan
kelde. Ofschoon van hem gescheiden heb ik nim
mer opgehouden mij als zijne vrouw te beschouwen
de hoop te voeden op een hereeniging met hem, zij
het niet in deze dan toch in eene andere wereld,
Bridge-drive.
In de ruime, voor dit doel uitnemend geschikte
zaal van „Concordia", alhier, werd Zaterdagavond
een bridge-drive gehouden.
De organisatie was in handen van den heer J.
Deutekom, die alle eer van zijn werk heeft gehad.
Niet minder dan 32 paren waren van heinde en
verre gekomen om in dit slootenland bruggen te
slaan.
Na een welkomstwoord van dd| bekenden Alk-
maarschen bridger, den heer v. Tïulik, die tevens
den heer Mallekote dank zegde voor zijn bereid
willigheid om als „teller" op te treden, werd een
aanvang gemaakt.
Gespeeld werd volgens het officieele systeem,
waarbij de geluksfactor in het eindresultaat vrijwel
geillimineerd is.
De deelnemers waren in twee groepen van 16
paren verdeeld, „die Groszen Kanone" in de A-af-
deeling, terwijl de mindere broeders elkaar in de
B-afdeeling te lijf gingen.
In de A-afdeeling werd met wisselend succes ge
speeld en het bleef langen tijd een open vraag, wie
het winnen zou. Tenslotte bleek het vreemdelingen
legioen te sterk voor onze Langendijksche bridgers;
in den oneven lijn wonnen de heeren A. Kroon en
P. J. Pronk (Warmenhuizen) met 30 strafpunten
den eersten prijs op den voet gevolgd door hun
dorpsgenooten de heeren J. Vlam en S. Swan, die
met 32 punten den tweeden prijs wonnen.
In den even lijn wonnen de heeren v. Gulik en
v. Kuyk (Alkmaar) den eersten prijs, met een groo-
ten voorsprong op de tweede prijswinnaars, de hee
ren P. v. d. Molen en C. Smit (Broek op Langendijk)
In de B-afdeeling waren de heeren P. en Abr.
v. d. Welle (Zuidscharwoude) buitengewoon op dreef.
Met slechts 15 strafpunten wisten zij hier op den
eersten prijs beslag te leggen. De heeren T. de Boer
en T. Leek uit Obdam werden hier tweede met 28
punten.
In den anderen lijn won op totaal onverwachte
wijze de onder het motto „You never know your
luck", 25 uur van te voren geïmproviseerde U. K. G-
combinatie van de heeren P. Eecen (Oudkarspel) en
H. Sorgdrager, (Haarlem) den eersten prijs met een
tamelijk grooten voorsprong op de tweede prijswin
naars, de heer en mevrouw J. N. Otto uit Heilo.
Na afloop maakte de heer v. Gulik den uitslag
bekend. Hij feliciteerde de gelukkigen en hoopte
dat het spelpeil zich steeds in stijgenden lijn zou
ontwikkelen. Hierna had de prijsuitreiking plaats.
Onder de talrijke prijzen waren enkele zeer smaak
vol gekozen kunstvoorwerpen, die zeer zeker in de
smaak van de diverse winnaars gevallen zijn.
Met dat al is deze avond, dank zij de keurige
regeling, met zoo'n groote opkomst en toch zoo'n
genoeglijke „echte" sfeer de beste propaganda voor
dit mooie spel geweest. H. S.
ZWALUWEN 1—B. S. V. 1. 5—1.
Vrijdagavond speelden „Zwaluwen" I en B. S. V. I
(Broek op Langendijk) een zeer saaie wedstrijd met
slecht spel van beide partijen.
Na 2 minuten spelen hadden de Zwaluwen de
leiding door een ver schot van den linksbinnen, wat
wel houdbaar was geweest.
B. S. V. ontwikkelde hierop een zeer forsch spel
wat echter door den scheidsrechter, D. Koning,
in den kiem gesmoord werd. Verschillende straf
schoppen moesten aan beide zijden genomen worden.
Door onvastheid van den doelman van B. S. V.
wist de Zwaluwen middenvoor nog een punt in het
doel te loopen, zoodat de rust kwam met een 20
voorsprong voor de Zwaluwen.
Na de rust werd de voorsprong door den midden
voor vergroot tot 30 en toen kwam de beurt aan
B. S. V. om te scoren. De Zwaluwen-Keeper ving
den bal wel maar te los en de bal rolde over den
lijn. Wanneer de backs eerder ingegrepen hadden,
had dit doelpunt voorkomen kunnen worden.
Toen was het echter ook uit met B. S. V. en was
de eindstand tenslotte 51.
Het doelpunt van den linksbuiten verdient een bij
zondere vermelding. Dit was beslist een mooie pres
tatie. Toch moet de linksbuiten, die overigens zeer
goed speelde, er om denken dat hij niet te veel
terug speelt, want dan is het gevaar groot dat hij
zijn eigen voorlinie buitenspel zet.
B. S. V. speelde hier haar eersten wedstrijd in dit
seizoen wat wel zichtbaar was daar het individueele
spel wel tamelijk goed was maar het rechte samen
spel was er niet. Dit was ook het geval bij de
Zwaluwen; maar dit was wel te wijten aan de drie
invallers, de rechtsbinnen, rechtsback en keeper.
De rechtsbinnen hoort niet in het eerste elftal
thuis, zijn plaatsen was zeer onzuiver en de twee
mooie kansen die hij voor de rust kreeg had hij niet
voorbij mogen laten gaan.
De rechtsback was tamelijk goed en de keeper
deed niet voor zijn collega's in het eerste elftal
onder.
waar alle onrecht vergolden wordt."
De markies werd onrustig en beet zich op de
lippen.
„Dat zijn woorden van een schoolmeisje en niet die
van eene vrouw als jij,' zeide hij ernstig. Ik neem
ze ook niet aan als eene beslissing, want ik heb
een recht op je, Wolga, dat ik niet zal prijs geven.
Sedert jaren ken ik je en je hebt me stilzwijgend
hoop gegeven. Ik leg mijn hart hier'aan je voeten;
Je kunt, je moogt het niet verstooten!
De markies sprak dringend, doch de lady deed als
of zij het niet bemerkte. Zij keek nog altijd naar de
plaats waar zij de schaduw had zien bewegen.
„Wij zullen over deze zaak niet verder spreken,"
antwoordde zij kalm. „Mijne gasten vertrekken mor
gen, maar ik blijf nog eene week op Clyffebourne."
„Een spoedig besluit! Blijf je alleen?"
„Met mijne huishouding, maar zonder mijne gas
ten. Na zooveel drukte verlang ik naar eenzaamheid
en rust. Ik houd er van om 's avonds langs de klip
pen te wandelen, en ga steeds alleen. Ik bekommer
mij niet om wind of regen. Het ruischen der zee en
de avondkoelte werken kalmeerend op mijn geest."
De markies schudde het hoofd.
„Klinkt je dat te romantisch? Mij schijnt het me
nigmaal, alsof mijn hart, in weerwil dat het zooveel
heeft geleden, nog zoo jong is als voor achttien
jaren," en zij bedwong een lachje. „De volgende
week vertrek ik naar Londen."
„Ik had mijne reis op morgen bepaald," zeide de
markies. „Maar als jij blijft, blijf ik ook. Heb je
er ook aan gedacht, dat het de volgende week zal
blijven regenen en stormen?"
„Wat geef ik om het weder! Ik wacht nog eene
week," antwoordde lady Wolga beslist. „Laat on£
nu gaan."
Toen de lady zich omwendde, meende zij de gor
dijnen van de loge te zien bewegen, waarom zij
nog eens snel omkeek. Alles was echter weer stil
en zij vertrok, gevolgd door lord Montheron. Door
de ruïnen gaande, vroeg zij zich af of zij het doel,
waarmee zij naar Mont-Heron was gekomen, bereikt
had. Zou haar vermoeden valsch geweest zijn, of
hadden andere ooren dan die van lord Montheron
hare verklaring gehoord? Zij zou veel gegeven heb
ben om dit zeker te weten. En als hare woorden ge
hoord waren, wat zou er dan gebeuren; Onwille
keurig herinnerde zij zich den koopman, dien zij
bij de klippen ontmoet had, en de toon zijner stem
klonk haar nog in de ooren. Had een wonderlijke
gelijkenis haar bedrogen? Wie was de vreemdeling
aan wien zij onophoudelijk dacht?
