OPRUIMING
Koster
J. B. KÖSTER
'n koopgelegenheid
zonder weergar
Van alles en nog waf
bij
wil zeggen
Onschuldig verbannen.
In alle afdeelingen enorme koopjes.
Ja; van alles en nog wat. Laten we beginnen met
te zeggen, dat het meest belangrijke nieuws eigen
lijk niets beteekent. De Londensche Conferentie,
waar de heele wereld op wacht. Een kind met een
waterhoofd als zoovele conferenties. Zij zal worden
verdaagd, wellicht tot heden, Donderdag, en de
bankdirecteuren, die financieele adviezen moesten
geven zijn reeds „huistoe".
Dr. Colijn blijft nog wat en de laatste berichten
luiden: „Alle hoop nog niet verloren." Wie lacht
daar? En millioenen menschen snakken naar
verlichting van de drukkende last van tariefmuren,
contingenteeringen, hooge invoerrechten enz. enz.
Duitschland alleen telt ruim 66 millioen inwoners
is van alle staten het dichtst bevolkt, op Rusland
na, waarna dan nog volgen België, Nederland en
Engeland. Wij zullen 't wel niet begrijpen, maar
naar het ons voorkomt, staan de Staten tegenover
elkander als Staatsconcurrenten, en zooals 't zoo
dikwijls gaat. zijn de schreeuwers de baas.
Roosevelt heeft dictatorische bevoegdheden ge
kregen en Amerika is nog altijd de grootste staat.
Engeland, dat altijd tegen vrijhandel is geweest, zal
er moeilijk toe overgaan, hoewel het al vijftig jaar
geleden is, dat Clemenceau lid werd van de Cob-
declub te Londen. Maar alle gematigde leden
zegden toen hun lidmaatschap op, omdat zij niet
in één verband wenschten te zitten met een zoo
radicaal man als de Tijger!
Diplomatenkunstenaars zou men ze kunnen noe
men. En zoo zijn er werkelijk. Daves Hennen Moris
kwam als de nieuwbenoemde Amerikaansche am
bassadeur aan het Belgische Hof te Brussel aan
met een vioolkist in de hand. Dat maakte de be
groeting minder officieel, maar zoo ziet men, de
kunst trad hier op den voorgrond. Hij had er toch
niet naar geluisterd, als men hem had toegevoegd:
„Maak nou geen muziek!"
We zitten nu eenmaal in een wereld van ver-
verdwazing. De dames loopen in strandpyama's
en zelfs -waren er verpleegsters in een ziekenhuis
te Leicester die zich in het openbaar vertoonden
met een flanellen heerenpantalon aan. Zij waren
al eenmaal door de directrice gewaarschuwd, die de
dracht in strijd achtte met de waardigheid van de
instelling waaraan zij verbonden waren. Toen zij
niettemin recidive pleegden, volgde ontslag.
Welke tijden wij nog tegemoet zullen gaan, weten
wij niet, veel goeds stellen wij er ons niet van
voor.
Beleedigingen en opruiingen zijn aan de orde van
den dag. Het Communistische Roterdamsche Raads
lid Frenay had zich eerlang daaraan schuldig ge
maakt "en moest in het hotel „de houten lepei'
eenigen tijd brommen. Dezer dagen kwam hij vrij
en werd door geestverwanten hartelijk begroet. Dat
waren zij van plan tenminste, maar hij was door
een achterdeurtje aan de huldiging ontkomen en
was reeds thuis toen zijn vrienden op hem wacht
ten. Er kwam zoo'n toeloop van nieuwsgierigen, dat
de politie eenige charges moest uitvoeren. Maar
toch laten wij niet al te hard oordeelen. De beide
communistische kamerleden, die pas in de Tweede
Kamer hun entree hebben gemaakt, en die fractie
thans op volle kracht is, hebben zonder blikken of
blozen trouw aan de Grondwet beloofd. Nou, wie
weet nog!
lieymiijdingÊfi
Knoeierijen bij de. P.T.T.
Bij de P.T.T. heeft liet monster „steekpen
ning'' zijn kop weer eens opgestoken.
FEUILLETON
Haar toestand was hoogst gevaarlijk. Als zij tot
bewustzijn kwam en een kleine onvoorzichtige be
weging maakte, zou zij zeker van het smalle punt
in de diepte storten. Zoo hij haar redden wilde,
dan moest dit met spoed geschieden.
Hij klauterde tegen den steilen wand op Kleine
spleten en gaten boden voor voeten en handen een
steunpunt aan. Zoo bereikte hij na eenige minuten
de plaats, waar Alexa bewusteloos lag. Weder nam
hij een lucifer en verlichtte haar aangezicht. Ja,
het was zijn dochter, maar zij leefde. Hij had geen
tijd om hare wonden te onderzoeken, voorloopig was
de zekerheid, dat zij nog leefde, hem genoeg. Hij
nam haar op, drukte haar met zijn eenen arm aan
zijne borst en hield den andere vrij, om zich vast
te houden.
De terugtocht was gevaarlijk; een enkele misstap
zou hem en zijne machtelooze dochter een zekeren
dood gebracht hebben. Wel week menigmaal de losse
steen onder zijne voeten, wel viel er nu en dan een
losse wortel van den sttuik, waaraan hij zich vast
hield, maar hij bereikte toch na ongehoorde moeite
de trappen.
Sidderend van den uitgestanen angst zette hij zich
met moeite zijne dochter in 'de armen houdende,
op een trap neder. Wat zou hij nu doen? Het kasteel
was voor den nacht gesloten, en hij kon niet aan
kloppen, om hulp te verzoeken, zonder zich te ver
raden. Hij kon Aleza niet verlaten, alvorens haar
wonden onderzocht, zich van haar toestand over
tuigt te hebben. Renard kon ieder oogenblik terug
komen om zich van haar dood te overtuigen. Zijn
besluit was kort. Zoodra hij zijne krachten weder
verzameld had, stond hij op, nam Alexa. in zijne
armen, en liep over het terras naar de ruinen.
Toen hij in het donker gekomen was, bleef hij
pluotseling staan, daar hij een mannenhoofd voor
een groote, gedeeltelijk met struiken begroeid Ven
ster zag.
,3en jij het, Pierre?" fluisterde eene stem, welke
hij als als die van Jean Renard herkende.
Mr. Strange antwoordde niet, doch spoedde zich
verder. Jean verliet het venster en kwam eene
minuut later aan eene open deur, maar te laat,
want mr. Strange was intusschen met zijn last ver
dwenen.
Nu onze bekende solide kwaliteiten en moderne modellen voor ONGELOOFLIJKE
LAGE PRIJZEN.
Denkt er aan Bij Koster hangt 'n nienw Costume voor U gereedU behoeft
slechts even te komen passen.
De opruiming is Zaterdag I Juli, begonenn.
Langestraat
Het onderzoek naar de knoeierijen bij de P.
TUT. wijst in de richting van een over het ge
Uieele land .zich uitstrekkend complot. Niet al
leen de tot nu toe gesignaleerde aannemersfir
ma, maar nog een groot aantal firma's van den
zelfden aard moeten zich hebben schuldig ge
maakt aan soortgelijke knoeierijen.
Ernstig ongeval met een kajuo
Vier jongelui die voor hun genoegen een
kanotocht maakten in het Goereesehe gat, heb
ben daar vele uren geworsteld tegen steijke
golfstroomen waarbij de kano herhaaldelijk is om
geslagen. Elrie van hen wistep zich met de
grootste jjioeite te redden, de vierde, de 24-ja-
„Pierre!" riep Jean zacht. „Ben jij daar, broeder?
Pierre!"
Maar er volgde geen antwoord. Hij bing door de
ruinen tot aan de deur der kapel, wijl de gestalte in
die richting verdwenen was. Hij riep den naam
zijns vroeders verschillende malen, eerst zacht, dan
harder maar op misnoegden toon.
Eenige minuten later werd zijn roepen door Pierre
Renard beantwoord, die als een schaduw uit de rui
nen te voorschijn kwam.
„Ben jij het, Jean?" fluisterde hij. „Wat maak je
een onzinnig leven?"
„Waarom heb je mij dan niet dadelk geant
woord?" zeide Jean geërgerd. „Sedert twee uren heb
ik hier op je gewacht. Je zeidet mij, dat ik eiken
nacht in de ruinen zijn moest."
„Ik zeide in de nabijheid."
„Neen in de ruinen. Ik heb gewacht en gewacht
en je lrijft den spot met mij. Waarom heb je nier
geantwoord, toen ik voor een kwartier tot je sprak?
Waafom liep je zoo plotseling heen?"
„Ik was niet hier. Ik kom juist van het terras."
„Ik weet wel beter, verwonder je maar niet. Ik
heb je gezien, als altijd geheimzinnig voortsluipend,
maar op eens was je weg en als van de aarde ver
dwenen."
„Voor den duivel!" riep Renard woedend, „je hebt
den vogel gezien, dien wij nazitten? Heb je hem
aangesproken?"
„Ik heb hem geroepen!"
En daarmede verraden, dat ik in de nabijheid ben,
en hem gewaarschuwd, op zijn hoede te zijn. Je
bent een slimme spion, Jean Renard! Hij houdt zich
in de ruinen verborgen en we moeten hem vinder..
Van nacht moeten w ehem vangen."
Zij vermoedden niet dat zij werden afgeluisterd.
John Wilson was dicht genoeg bij hen om elk woord
van hun gefluister te verstaan. Hij vroeg zich af,
wat voor een vogel het was, dien Pierre Renard na
zat
Het kwam hem voor, alsof hij een net van gehei
men ging ontdekken, en zijn ijver spoorde hem aan,
deze alle op te lossen.
„Als ons wild in de ruinen is." zeide Jean Renard,
„dan zal hij er uit komen, om het meisje te spreken.
Wij zullen daarom beter doen, op hem te wachten,
tot hij zich vertoont, dan hem te zoeken."
„Hou je mij voor e endwaas?" vroeg Pierre op
denzelfden fluisterenden toon en voegde er nog
zachter bij: „Het meisje is dood!"
„Dood?" herhaalde Jean.
Wilson verschrikte en liet bijna een schreeuw.
„Ja. dood!" verklaarde Pierre. „Hou je mij voor
een zot, dat ik zulk een gevaarlijk schepsel zou laten
ALKMAAR
rige Wim B'ademaker, uit Botterdam wordt yej
mist. Men neemt aan dat hij verdronken
Gehdnfzinujge moord.
Lijk van land bon wier gevonden.
Gistermiddag heeft een arbeider In de bos-
scheii onder het dorpje Swolgen het lijk gevon
den van den 51-jarigen landbouwer Matthijs
Brugen uit Broekhuijzenvorst, die Zondag zijn
wpning had verlaten en daarin niét meer was
teruggekeerd. Het lag op, slechts enkele honder
den meters afstand van de woning. Het lichaam
was geheel met 'bloed bedekt en het hoofd
vreeselijk verminkt. Het slachtoffer lag tegen
leven, dat zij mij in het verderf kon storten? Meen
je dat ze me altijd ontkomen zou? Een aardig meisje
zooals zij, is met al hare sluwheid, tegen een vijand
zooals ik ben, niet opgewaassen. Nu is zij dood en
ligt in»den afgrond verpletterd. Alexa is uit den
weg geruimd nu komt haar vader-aan de beurt!"
De broeders gingen terug'naar den slottuin. Jean
duidde de plaats aan, waar hij mr. Strange gezien
had, nam een dievenlantaarn van onder zijn jas uit,
stak hem aan en het zoeken begon. Geen plaatsje
bleef ondoorzocht, maar van den vluchteling was
geen spoor te vinden. Vervolgens gingen zij te zamen
naar de kapel, door de deur welke deze met de
ruinen verbonden en die nooit gesloten werd, maar
ook hier bleef elke nasporing te vergeefs.
„Wij hebben alles nauwkeurig onderzocht," zeide
Pierre mismoedig. „Hij is weder in het park of heeft
zich verborgen in de geheime schuilplaats, die in
de kapel of in het kasteel zijn moet. Men zegt dat
hij de geheime kamer kent. Vloek over hem! Ik zou
zoo gaarne weten, waar dat kabinet is.'4
„Weet je er niets van?"
„Niet het minste. Dikwijls genoeg heb ik uit tijd
verdrijf daarnaar gezocht en eindelijk slechts half
aan zijn bestaan geloofd. Ik zal je zeggen, wat ik
doen zal. Ik heb de politie een wenk gegeven, waar
door lord Montheron gelegenheid vindt lady Wolga
Clyffe te winnen. Zij is zoo schuw als een vogel.
Wat haar den markies in de armen kan drijven, is
de gevangeneming des vluchtelings door de politie.
Zij is eene trotsche lady, en zou den markies gaarne
huwen; in dit geval zal met hem naar het vaste
land reizen, om de ontroering en het schandaal te
ontgaan. Ik heb lust, den markies een onverwachten
dienst in zijne liefdesaangelegenheid te bewijzen,
ik zal morgen naar Schotland-Vard telegrapheeren.
Als lord Stratford gevangen genomen wordt, dan
volgt zonder verder onderzoek zijn vonnis. En wij
deelen samen de belooning, Jean; het is een aardig
sommetje, wel der moeite waard," en de oogen van
den bediende vonkelden bij den matten schijn der
lantaarn.
„Misschien kunnen wij hem van nacht nog beet
krijgen." merkte Jean op. „Zouden de beambten van
Schotland-Yard zich niet om den moord van 'net
meisje bekommeren?
„Moord? Wie kan zeggen dat men haar vermoord
heeft? Men zal er op zweren dat het een ongeluk is,
en de markies zal een proces krijgen, dewijl hij geen
ballustrade aan den rand des afgronds liet maken.
Er zal aan haar geen teeken te vinden zijn, hoe zij
den dood gevonden heeft. Ik ben te sluw, Jean,
dan dat ik iets onvoorzichtigs zou doen. Ik zal de
zaak ten uitvoer brengen en de helft der belooning
Nlagdalenenstraat
(Köster's Volkszaak.)
den hoogen kant van den greppel In den bosch-
rand en hield een mes tusschen de vingers ge
klemd welk voorwerp er klaarblijkelijk is tus
schen geduwd, nadat de doodj reeds was ingetre
den, teneinde het te doen voorkomen alsof de
verslagen© zelfmoord zou hebben gepleegd.
D|e politie tast volkomen in het duister
Vergane glorie.
Op de Botterdamslche veemarkt is Dinsdag
een voshengst verkocht, die eenige jaren gele
den door een fokvereeniging te Oud Vossemeer
voor 70.000, gulden was aangekocht, en die voor
meer dan 100.000 gulden verzekerd was, voor
de som van 120 gulden.
Het dier moest als slachtpaard van de hand
gedaan worden. Hbld.
opstrijken." Hebzucht was een hoofdkaraktertrek
van Pierre Renard.
„Als je hem van nacht niet schuw gemaakt had,
Jean,ging Pierre voort, „zou hij nog op het terras
verschijnen om zijne dochter weder te zien Kom
wij zullen buiten op den loer gaan liggen.'
Zij gingen weder naar buiten.
Wilson had zich dicht achter hen gehouden en
hoorde nu en dan gedeelten van hun gesprek. Hij
verborg zich in een hoek, wachtende op de dingen
diet komen zouden. Zijne nieuwsgierigheid was zeer
„Wees nu stil en spreek geen woord. Jean." zeide
Pierre, toen zij zich op een veilige plaats hadden
nedergezet. „Als hij zich nog eenmaal laat zien, zal
hij ons niet ontloopen."
TWEE EN VIJFTIGSTE HOOFDSTUK.
Toen Alexa weer tot haar zelve kwam, lag haar
vader over haar heengebogen, in een angst te groot
om in woorden te kunnen worden beschreven. Zij
herkende hem, niettegenstaande zijn gekleurd ge
zicht en haar. Zij stamelde zacht zijn naam en sloot
dan weder de oogen.
De pogingen van haar vader om haar tot bewust
zijn terug te brengen gelukten.
„Vader' fluisterde zij en haar blauwe oogen za
gen bevreesd in het rond. „Vader is u het werxelijk"
..Ik benhet Alexa. Zeg mij, waar je gewond bent.
Ik vind geen gebroken ledematen, noch gevaarlijke
kneuzingen. Ben je inwendig gekwetst. Adem eens
diep, mijn kind, zoo'.
Alexa gehoorzaamde en ademde lang en diep zon
der pijn.
„Ik. denk dat ik slechts eenige licht© kneuzingen
heb" zeide zij. „Ik herinner mij nu alles. Iemand
slingerde mij in den afgrond. Ik dacht zeker dat
ik zou sterven. Hoe heeft u mij gered? Ik zou kunnen
gelooven, dat ik dood ben en wij ons in een andere
wereld bevinden," en wederom zag zij verwonderd
cm zich heen.
Zij lag op een bed van zachte matrassen en de
kens, Rondom haar waren kale muren, zonder ven
ster en zonder zichtbare opening, die frissche lucht
toeliet. De kleine ruimte werd door een aan den
muur hangende lantaarn verlicht. Een ruwe houten
bank, een soortgelijke tafel en een leunstoel waren
al dc meubelen van het onderaardsch vertrek. Een
paar aan den muur bevestigde bakken waren met
allerlei soort van levensmiddelen gevuld.
Alexa beschouwde deze dingen en zag dan haar
vader aan.
(Wordt vervolgd).
