Crisisnood als Propagandist INGEZONDEN OnsCourantenverhaal EEN TRIEST GELUID. Wie op het oogenblik kan zeggen dat de crisis nood hèm niet schaadt, integendeel slechts voor deel brengt, dat is de boffer, dien men met recht benijden kan. De Vereeniging voor Actieve Handels politiek nu rangschikt zichzelf onder die gelukki gen. „Met rustigen gang vervolgt onee vereeniging" aldus schrijft zij haeren weg; van luidruchtige propaganda onthoudt zij zich in deze maanden. Zij kan zich de weelde veroorloven, omdat een voor- terffelijke propagandist voor haar werkt, die met onweerstandelijke kracht weifelenden en weerbar- stigen brengt tot de aanvaarding van maatregelen, door onze Vereeniging sinds geruimen tijd bepleit. Die propagandist isde crisisnood" Bij het lezen van deze regelen in een der maand blaadjes van bovengenoemde vereeniging, welk blaad je ons toevallig in handen kwam, werden wij even stil. Wij kennen deze vereeniging nauwelijks. Zij in teresseert ons ook niet bijzonder. Men zegt, dat een professor aan het hoofd er van staat. Een groot en verwoed ijveraar voor actieve handelspolitiek, een politiek, welke zich tot doel gesteld heeft, om ons land met beschermende maatregelen sterk te doen staan in den strijd tegen het internationale pro tectionisme. Het zij zoo. Ook de actieve handelspoli tiek boezemt ons geen groot belang in, kan ons zelfs om het platweg te zeggen gestolen worden. Wat ons echter wèl interesseert, dat is de benepen achter grond van dergelijk geschrijf. Hier toch wordt door een vereeniging, die de bescherming van het alge meen belang tot haar doel stelt, de crisisnood als propagandamiddel aangegrepen. Kan het triester? Het doet denken aan de taal van de Tribune. ,Wij constateeren zo ogaat het blaadje hoogmoedig ver der, „dat de grondbeginselen waarop onze organisa tie haar actie baseert, thans in Nederland's wet geving zijn neergelegd." Is het niet in-droevig, dat men van den nood toestand, welke de regeering dwong tot het nemen van maatregelen, waarvan geen verstandig mensch in normale tijden ooit voorstander zou zijn. gebruik maakt om zekere „grondbeginselen" aan te bevelen? Enfin, men weet nu tenminste, welke die grondbegin selen zijn. De vereeniging voor Actieve Handels politiek juicht het namelijk toe, dat haar beginselen in de contingenteeringswet zijn aanvaard: „Lamme Goedzak is begraven. Hij ruste in vrede." Als een luidroepende koekoek heeft de vereeniging haar ei gelegd in het regeeringsnest, zonder dat de regee ring dat gemerkt heeft, toen zij op haar contingen- teerings-eitjes zat te broeden. En nu de jonge veel vraat èr eenmaal is, is het contingenteeren niet van de lucht. Steeds dringender en luider roept het verachtelijke beestje om nieuw voedsel, dat de crisis nood hem in zoo ruime mate bezorgt. Wat is contingenteering eigenlijk? Men weet, dat Frankijrk er de bakermat van is. Dit land had zich in zijn buitenlandsche handelsverdragen aan bepaalde invoerrechten tegenover het buitenland ge bonden. Maar toen de crisis steeds meer en erger werd, vond de Fransche regeering dat de binnen- landsche markt door de bestaande tareifmuren niet voldoende beschermd werd. Men ging toen eenvou dig contingenteeringswetten afkondigen, krachtens welke de invoer uit het buitenland tot willekeurige hoeveelheden werd teruggebracht. Door die contin genteeringswetten stelde men de bestaande handels verdragen buiten werking. Bedoeld als tijdelijke maatregel, kreeg de contingenteering spoedig zoo'n vat op de leidende geesten, dat he welhaast als vast stelsel werd aanvaard. Groot is de verwarring, welke daardoor is aangericht. Op het congres van Fran sche producenten, die aanvankelijk voor contingen teering waren, werd zelfs vastgesteld, dat men met de contingenteering veel te ver ging. Zoo bleek o.a., dat men door allerlei omkooperijen van ambtenaren e.d. ook goederen was gaan contingenteeren, die in het geheel niet in Frankijrk werden vervaardigd, en die dus ook geen bijzonder bescherming tegen buiten landsche concurrentie noodig hadden. Doordat de contingenteeringsmaatregelen. dikwijls opde meest onverwachte oogenblikken werden afge kondigd, moesten in sommige gevallen groote hoe veelheden goedern, welke aan de Fransche grens waren aangekomen, eenvoudig worden vernietigd, omdat zij anders bedorven zouden zijn. Groot was ook het onrecht, dat de contingenteering bracht doo- dat vele importeurs nog tijdig in de gelegenheid waren om zich van invoer te voorzien, terwijl ande ren daarbij juist achter het net vischten. Allerlei corrupties waren hiervan het gevolg. Maar het grootste nadeel ontstond toch wel uit de vele con flicten met het buitenland, dat zich de contingen- Zij spoedde zich daarheen en troonde haar vader met zich mede. Door een zijdeur binnengaande be stegen zij een trap. Alexa bleef voor haar kamer staan, maar slechts qven, onmiddellijk liep zij verder, opende de deur van lady Wolga's kamer en liet haar vader binnen. Zij wist dat Felice bene den was. ,/Hier zullen zij niet naar u zoeken zeide zij'. ,.lk zal bij u komen als de vervolgers weg zijn. Nu moet/'ik weg om hen van het spoor te leiden." Zij spoedde zich daar de voorzaal waar zij lady Markham aan de deur ontmoette. Ben oo genblik scheen haar hart stil te staan. Zij trad de gezelschapskamer binnen, waar de vriendin van lady Wolga stralende van vreugde haar op den voet volgde. Hte was lady Wolga nog niet gelukt zich van den markies te ontslaan en mr. Dalton: moest geduldig wachten om tot het zoo ge- wenschte onderhoud met de lady te worden toegelaten. ILord Montheron was door de aankondiging van der, vrederechter verhinderd geworden een smeekend aanzoek te doen tot een spoedig hu welijk met lady Wolga en kon den verloren draad niet meer terug vinden. Hij had noch tans vast besloten het huis niet te verlaten, voordat hij zijn doel zou hebben bereikt. Juist had hij zijn rol weer opgenomen, toen Alexa binnen kwam, die hij met woede in het hart en met wraakzuchtige oogen aanzag. Alexa ging zitten, maar lady Markham trad naar lady Wolga, bij wie zij als een strenge aan klaagster staan bleef. „Mijn lieve lady Wolga," zeide zij op scher pen toon ,,ik heb u iets bijzonders te zeggen,. Ik moet een zware beschuldiging uitspreken tegen miss Strange, uw juffrouw van gezelschap of beter, ik wil haar ontmaskeren, en ik zal dit doen in tegenwoordigheid Van u en uw gast." teering vaft zijn uitvoer niet zonder meer liet wel gevallen. Frankijrk werd de laatste maanden vrijwel met alle groote landen in een conflict va necono- mischen aard gewikkeld. Amerika dreigde met extra belasting op Fransche goederen. Italië opende een contingenteeringsoorlog Duitschland beperkte uit „sanitaire overwegingen den Franschen invoer, En geland dreigde met verhooging van tarieven. België nam geduchte maatregelen van afweer, kortom, er ontstond een geladen atmosfeer in Frankrijk's bui tenlandsche betrekkingen. Zoo goed en zoo kwaad het ging, trachtte de Fransche regeering de ge moederen te bedaren door toe te zeggen, dat men niet verder zou gaan met het contingenteeren van den invoer. Ook zag men in. dat de Fransche uitvoer dermate achteruit geloopen was, dat het nadeel hiervan in geenen deele werd gecompenseerd door het voordeel, dat de contingenteering aan den bin- nenlandschen producent had gebracht. Dit is dus het resultaat van het contingenteerings stelsel, in Frankrijk, in een land dus, dat men tot zekere hoogte kan rangschikken onder de landen, welks bedrijfsleven nog betrekkelijk goed door de crisis is heen gekomen. Bovendien is Frankrijk een land, dat zich tot zekere hoogte zelf kan bedruipen, Dat veel minder dan andere landen als Engeland en Duitschland op den uitvoer naar andere landen is aangewezen. Desniettemin heeft men den vlag moeten strijken voor het geweld, dat door zijn be schermende maatregelen werd opgewekt. Hoe zal het nu een klein land als Nederland, dat stellig voor het grootste deel van zijn welvaart afhankelijk is van de wereldmarkt vergaan, indien men gehoor geeft aan den roepstem van de ridders der actieve handelspoli tiek? Gevreesd moet worden dat Nederland daardoor zal worden gevoerd aan den rand van een afgrond, waarin het te pletter zal vallen, indien het gevaar niet tijdig wordt ingezien. Men heeft dezer dagen een bericht kunnen lezen, va nhet verongelukken vaneen kudde schapen in een diep ravijn, ergens inde Fransche Alpen. Doordat een der schapen schichtig werd en in den afgrond sprong werd ook de rest van de kudde door angst bevangen. Zoo volg de de heele troep het voorbeeld van het eerste schaap en verdween de kudde in den diepen af grond. Laten wij hopen, dat het den Nederland- schen bewindslieden niet als deze bang geworden schapen vergaat. (Buiten verantwoordelijkheid der Eedactie.) DEMONSTREER. Koedijk, dat is een plaatsje, tl" weet, 't ligt aan 't kanaal, Ze gingen demenstreeren, Engingen allemaal! Vrijmoedig ging men vragen Den burgervader brood En geldwant och, zij zitten In allergrootsten nood. De gemeentekas zelve Heeft eht beroerd en slecht, Maar.... er is EENSGEZINDHEID! DUS, alles komt terecht! Wat kon men anders geven Omdat er was geen geld Dan bonnenom te leven Al was 't met de WIL wel goed gesteld? Gingen tuinders in den loop der jaren Naar den Ministerhij was er niet Maar ambtenaren waren er vele Voor het kluitje en het riet! Hij trok zich van dat hoopje boeren Geen sikkepitje aan Zoolang ze zóó verdeeld zijn Dacht hij, zal 't daar wel gaan! Maar nu het hier zoo slecht is, Kom IK bij u met een vraag.... Zeg, landman, of wat gij wel zijt Gaat de liefde niet door den maag? We nemen aan dat dit toch waar is Dat is toch zeker en gewis Kunt u dan nog begrijpen.... Dat er VERDEELDHEID bij de tuinders is? We moeten gaan protesteeren Wordt gehoord in ieder huis Maar als het er op aan komt Dan blijven ze stiekum thuis! Als gij er niet voor voelt, best. Dat staat u volkomen vrij Maar is er wat te halen Wees er dan OOK niet het eerste bij. Steun niet steeds op een ander Wil niet steeds „profiteeren" Maar wilt gij wat, dan moet ook gij, Meedoen en DEMONSTREEREN! r JLady Markham," riep Wolga 'streng. ',:Ha,'u gelooft mij niet? Welnu, ik kan mijn woorden door bewijzen staven," Tiep lady Mark ham, en haar stem trilde van trots,hoon en tri omf. ,.Ik kan u 'bewijzen dat zij een avontu rierster is." ,/Lady Markham," riep Wolga nog eens, drif tig wordende. ,,jlk kan het bewijzen" 'ging de aanklaagster voort. „Zij heeft haar 'beminde in djt- huis, in uw kamer gebracht, lady Wolga. Waarschijn lijk is hij op dit oogenblik bezig uw juweele.n te rooven. D*at meisje is een bondgenoote van; een dief.' Zonder een antwoord af te wachten trok zij hevig aan de schel en beval den binnenkomenden bediende met eenige andere mannen stil naar boevn te gaan en de de.uren der kamers van la dy Wolga te bewaken. c JDat is alles valsch. Ik geloof er geen woord van' zeide lady Wolga 'beslist. „Alexa bestraf lady Markham's leugen i' Maar een blik op Alexa deed haar zwijgen. Was de ontroering, die haar lief gezichtje ver ried, was de wilde schrik die uit de oogen var. het meisje sprak een bewijs voor de waar heid der aanklacht? Op dit oogenblik hoorde 'men buiten stem'- men en de Londensche politieagenten met John Wilson aan het hoofd, alsmede de konstabels van Montheron drongen het huis binnen en ver schenen een oogenblik later in de kamer,. ,j Wij zoeken naar een ontvluchten misdadiger milady" zeide een der politieagenten met een eerbiedige buiging voor lady Wolga. „Wij heb ben hem tot hier 'vervolgd doch daar wij zijn spoor plotseling bijster werden, dachten wij, dat hij dit huis is binnengegaan." „Welnu, wat heb ik u gezegd?" riep lady. Markham en haar stem trilde van genoegen. ,.De ontvluchte misdadiger is boven in lady Wolga's Wij moeten het netjes doen, Maargeen doezel en geen zwijgen, De regeering moet onz' nooden Maar goed in de gaten krijgen! Maar weest toch flink en weest toch nog Kaerels van vleesch en bloed! 't Is nog het eenigst wat gij kunt Demonstreert! Gij KUNT, gij MOET! Geld voor brood, en geld voor kleeren Hebben wij niet meer Komt vrienden, VRIENDEN, eensgezind nu. Komt nu allen! DEMONSTREER! X. Sint Pancras, Juli 1933. Buitenland MOORDENDE DROOGTE. Uit Kaapstad wordt gemeld, dat naar schatting van deskundigen, die een bezoek gebracht hebben aan de door droogte geteisterde gebieden van het Noord-Westelijk gedeelte van Kaapland en Oranje Vrijstaat, ruim tien millioen schapen om het leven zijn gekomen als gevolg van de droogte, die gedu rende verscheidene maanden in enkele deelen van Zuid-Afrika heeft geheerscht. Het geschatte verlies is ongeveer 20 procent van het totale aantal schapen dat in de Zuid-Afrikaansche Unie is. De deskundigen verklaren, dat de geties- terde gebieden vol liggen met doode en stervende schapen. Honderden eens welgestelde farmers zijn thans tot den bedelstaf gebracht en gaan naar de steden om werk te zoeken. De Zuid-Afrikaansche Spoorwegen hebben al hun beschikbaar rollend materiaal ter beschikking ge steld van die farmers, die hun dieren naar streken wilen brengen, waar wel gras en water zijn. Tot dusver is er in geheel ZuidAfrika slechts weinig re gen gevallen, zoodat de toestand hoe langer hoe er ger wordt en men vreest dat, tenzij er in de laatste helft van Juli en Augustus een flinke hoeveelheid re gen valt, de veestapel nog verder belangrijk zal in krimpen. DE AFSPRAAK. Vermoeid door de drukke werkzaamheden, welke haar den af geloopen dag in beslag haden genomen, klom Annie Clarijs de hooge trap op, ontdeed zich van hoed en mantel, streek het haar glad en liet zich lui in een gemakkelijke stoel vallen. Peinzend en meteen vermoeiden blik in haar oogen overdacht ze de moeilijkheden des levens en haar mooi sympathiek gezichtje, dat door een woik ravenzwart haar omlijst werd. drukte bij deze bezigheid droefheid en verveling uit. Het was toch ook waarlijk niet prettig als jong meisje alleen op de wereld ts moeten leven, hard te moeten werken en bcvendien te verlegen te zijn zich vee! tusschen de menschen te begeven. Arme Annie. Vaak was ze al gevraagd door collega's om op partijen en bals te komen, maar ze voelde zich ver legen en niet op haar plaats tusschen de. volgens de laatste mode gekleede menschen. Ze was een maal op een intiem partijtje geweest en had zich zoo nietig en verlegen gevoeld tusschen al ;lie fijn gekleeed menschen, dat ze na een uur alweer ver trokken was. Den laatsten tijd echter was er schijn baar verandering in haar levenswijze gekomen, ze had zich nl. voorgenomen zich flinker te gedragen zich vrienden en vriendinnen te verwerven, kortom, zich bij het moderne leven aan te passen en zc maakte dan ook van elke gelegenheid gebruik om met jongelui in contact te komen, hoewel de ver legenheid haar nog wel eens parten speelde. Langzaam maar zeker ontwikkelde zich meer per eigen kamer bezig haar juwbelen te rooven. Zijn bondgenoote bracht hem 'daar oozeven bin nen. Volg mij. Hij ka» niet ontsnappen Met bijna jeugdige vlugheid en veel bewe ging stapte zij naar de deur, de voorzaal in en de trappen op. door tie anderen gevolgd. iMïet de snelheid van een gewond ree dat nog ee®, iifaiste noging waagt, om te ontvluchten, liep Alexa allen voorbij en vloog de trappen op. Werwonderd en ongeloovig ging lady Wolga haar na, gevolgd door ;den markies en 'mr. Dal ton. Het gezelschap drong in lady Volga's bou doir en daarna in haar kleedkamer.. De vluchteling hoorde zijn vervolgers komen Hjj wist dat ontsnappen óf zich verbergen on mogelijk Was. "Zijn uur was geslagen. Met de armen over elkaar en 'fier opgeheven (hoofd stond hij te midden der kamer in den vollen schijn! van het haardvuur. Op zijn edel gelaat lag een uitdrukking van kalmte en tevredenheid, die een zonderling contrast met het leveni rondom hem vormde ^jDaar" riep lady Markham triomphieerenid, den vluchteling aanwijzend'. „Daar is haar bondgenoot. Mr. Strange lachte treurig. Hjj bezag alle aanwezigen en greep bedaard in zijn' borstzak. Met een schreeuw liep Alexa naar h'em .toe Zij raadde zijn doel. „Neemt hem gevangen" riep Pierre Een ar d, „het is lord Stratford Heron, de moordenaar zijns broeders." Ook zonder dien uitroep had .lady Wolga zich niet in den ontvluchten moordenaar vergist Met den eersten oogopslag herkende zij den gescheiden echtgenoot. Noch de lange jaren, noch de verandering, welke de tijd, kommer .en zorgen als gevolg steeds met zich. voeren, ,noch het vergrijsde haaar en de veranderde gelaats kleur. konden haar ook slechts een oogenblik doen 'twijfelen D;e handen op de borst, gevouwen soonlijkh^jd in haar wezen en ging ze de wereld meer van den ironischen kant bezien. Vroeger hield haar kost juffrouw haar met alles voor den gek, maar ze had zich beklaagd en gedreigd net ver trek en het gevolg was geweest, dat haar loven in dit kosthuis wat dragelijker werd. „Juffrouw, uw eten" deed de stem van de hospita haar uit hst ge peins opschrikken en met een schok opvliegen ..Goed, zet u maar neer, dank u," zei Annie en met een licht accent in haar stem vervolgde ze, „ik had liever dat u voortaan eerst klopte alvorens u bin nen kwam." „Zeker, als uwes dat wil juffrouw, mij goed hoor" grinnikte de dikkerd en plotseling voegde ze er aan toe, een brief uit haar schort halend: „is deze brief misschien voor uwes juffrouw?" Verbasad niet we tend, van wien dezen brief zou zijn, strekte Annie haar hand naar den brief uit. „Voor mij vroeg ze. en bekeek ht adres. „Ja, er staat mej. Annie streng vertrouwelijk." Is hier iemand anders die Annie heet?" vroeg ze schuchter, verlegen met haar fi guur. ,Nee, hoor, wel de dames Jos en Net, en juf frouw Jeanne. En ik heet ook geen Annie" ginne gapte de gemoedelijke dikkerd. „Misschien van een stillen doodbidder, of Doodbidder?" in formeerde Annie verbaasd. „Ach nee gut, ik vergis me, hijii," lachte de lobbes, „ik bedoel natuurlijk van een aanbidder" en wiegelend van pret met de handen in de zijde verwijderde zij zich, steeds mom pelend van „Doodbidder hoe komt een mensch er bij.' Annie intusschen maakt de envelop nerveus open en leest tot haar verbazing: BESTE ANNIE, Ik moet je noodzakelijk spreken. Heb je iets belangrijks mede te deelen. Ben je onb3kend, maar stel veel belang in je en ben er van overtuigd dat van uw kant de belangstelling ook groot zal zijn. Kom om 3 uur Zaterdag, reclamezuil, tegenover de Langestraat. Her- kenningsteeken van mij. bouquet bloemen. Vol verwachting, REMLY." Daar was het avontuur dat ze wilde beleven. Rem- ly, wat een eigenaardige naam. Annie sloot de oogen en verdiepte zich in vergissingen. Daar was dan eindelijk de dag na lang wachten aangebroken en om twee uur verliet ze haar kosthuis, hoewel het slechts een half uur loopen was. Langzaam, heel langzaam ging de tijd en ook langzaam ging Annie in de richting van de afgesproken plaats. Het was bijna drie uur. Nog één hoek om en dan „Vooruit" sprak ze zich zelf moed in en ineens, hoe het gekomen was. wist ze zelf niet meer, was ze den hoek om en liep met neergeslagen oogen in derichting van de zuil. Schichtig keek ze op. Wat was het hier druk, wat een dames. Ineens stond ze stil en werd krijtwit. Daar, bij de zuil stond met een bouquet in de hand, een heer met een wandel stok, wijzend naar een reclameplaat en de ont hutst Annie las tot haar ontzetting: ..Belangrijk voor uw verdere leven. „Remly" schoonheidscream, zogrt dat ge jeugdig blijft. Ken nismaking gratis door proefmonster." Annie be greep. Een handige zakenman had in verschillende bussen in de stad brieven geworpen met den be kenden inhoud en succesvol. Lachend en met roode gezichten zag Annie vele meisjes passeeren Erger werd het nog toen de couranten verschenen en Jtemly" overal bekend maakte. Annie's ver trouwen in de menschen is sindsdine diep geschokt. met 'half geopenden mond en starenden blik stond zij daar bewegingloos als een zuil. Eielfs haar adem scheen in zijn beweging gestoord. De politieagenten traden vooruit óm hem te vatten. JTerug" riep de herkende lord Stratford He ron met vaste, gebiedende stem, een revolver tevoorschijn halende. Ik zal mij niet levend la ten vangen." Ee mannen Weken onwillekeurig voor zijn wild vlammende oogen. Houdt op" riep mr. Dalton, en zijn stem klonk niet minder ernstig. yJtaakt hem piet aan „Wat, wilt ge hem laten ontvluchten?" riep Benard. „Ik stel u voor hem verantwoordelijk" „Maar grijpt Pierre Benard" ging mr. Halton voort, geen acht slaande op de woorden ,van deni kamerdienaar, tegen hem heb ik een bevel van gevangenneming wanjfc hij heeft den moord op den laatsten markies van Montheron gepleegd" Een doodsche stilte volgde Op dit bevel. Mr. Dalton toonde de volmacht tot in hech tenisneming van Benard. De politieagenten wil den hem grijpen, maar hij verzette zich .woe dend en vluchtte in een hoek der kamer. „Op welken grond beschuldig je mij, lords Montheron vermoord te hebben?" vroeg, hij/ Alvorens mr. Dalton kon antwoorden, trad Alexa naar voren en voegde hem toei ,/Ik heb je gadegeslagen, toen je in het graf der ikapel van Montheron aar je daar verbor gen diamanten ging zien. Ik kan de .beambten de plaats aanwijzen waar ze liggen. Ik vond een stuk van een horlogeketting in h:et snij werk van het ledikant van den vermoorden markies het andere stuk ligt in je juweelen kistje En hoe kun je je rijkdom verklaren?, Pierre Benard sprong wanhopend op Alexa toe, maar op het eigen oogenblik grepen hean de politieagenten en boeiden hem. iWordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuwe Langedijker Courant | 1933 | | pagina 10