Crisisnood als Propagandist
INGEZONDEN
OnsCourantenverhaal
EEN TRIEST GELUID.
Wie op het oogenblik kan zeggen dat de crisis
nood hèm niet schaadt, integendeel slechts voor
deel brengt, dat is de boffer, dien men met recht
benijden kan. De Vereeniging voor Actieve Handels
politiek nu rangschikt zichzelf onder die gelukki
gen. „Met rustigen gang vervolgt onee vereeniging"
aldus schrijft zij haeren weg; van luidruchtige
propaganda onthoudt zij zich in deze maanden. Zij
kan zich de weelde veroorloven, omdat een voor-
terffelijke propagandist voor haar werkt, die met
onweerstandelijke kracht weifelenden en weerbar-
stigen brengt tot de aanvaarding van maatregelen,
door onze Vereeniging sinds geruimen tijd bepleit.
Die propagandist isde crisisnood"
Bij het lezen van deze regelen in een der maand
blaadjes van bovengenoemde vereeniging, welk blaad
je ons toevallig in handen kwam, werden wij even
stil. Wij kennen deze vereeniging nauwelijks. Zij in
teresseert ons ook niet bijzonder. Men zegt, dat een
professor aan het hoofd er van staat. Een groot en
verwoed ijveraar voor actieve handelspolitiek, een
politiek, welke zich tot doel gesteld heeft, om ons
land met beschermende maatregelen sterk te doen
staan in den strijd tegen het internationale pro
tectionisme. Het zij zoo. Ook de actieve handelspoli
tiek boezemt ons geen groot belang in, kan ons zelfs
om het platweg te zeggen gestolen worden. Wat ons
echter wèl interesseert, dat is de benepen achter
grond van dergelijk geschrijf. Hier toch wordt door
een vereeniging, die de bescherming van het alge
meen belang tot haar doel stelt, de crisisnood als
propagandamiddel aangegrepen. Kan het triester?
Het doet denken aan de taal van de Tribune. ,Wij
constateeren zo ogaat het blaadje hoogmoedig ver
der, „dat de grondbeginselen waarop onze organisa
tie haar actie baseert, thans in Nederland's wet
geving zijn neergelegd."
Is het niet in-droevig, dat men van den nood
toestand, welke de regeering dwong tot het nemen
van maatregelen, waarvan geen verstandig mensch
in normale tijden ooit voorstander zou zijn. gebruik
maakt om zekere „grondbeginselen" aan te bevelen?
Enfin, men weet nu tenminste, welke die grondbegin
selen zijn. De vereeniging voor Actieve Handels
politiek juicht het namelijk toe, dat haar beginselen
in de contingenteeringswet zijn aanvaard: „Lamme
Goedzak is begraven. Hij ruste in vrede." Als een
luidroepende koekoek heeft de vereeniging haar ei
gelegd in het regeeringsnest, zonder dat de regee
ring dat gemerkt heeft, toen zij op haar contingen-
teerings-eitjes zat te broeden. En nu de jonge veel
vraat èr eenmaal is, is het contingenteeren niet van
de lucht. Steeds dringender en luider roept het
verachtelijke beestje om nieuw voedsel, dat de crisis
nood hem in zoo ruime mate bezorgt.
Wat is contingenteering eigenlijk? Men weet,
dat Frankijrk er de bakermat van is. Dit land had
zich in zijn buitenlandsche handelsverdragen aan
bepaalde invoerrechten tegenover het buitenland ge
bonden. Maar toen de crisis steeds meer en erger
werd, vond de Fransche regeering dat de binnen-
landsche markt door de bestaande tareifmuren niet
voldoende beschermd werd. Men ging toen eenvou
dig contingenteeringswetten afkondigen, krachtens
welke de invoer uit het buitenland tot willekeurige
hoeveelheden werd teruggebracht. Door die contin
genteeringswetten stelde men de bestaande handels
verdragen buiten werking. Bedoeld als tijdelijke
maatregel, kreeg de contingenteering spoedig zoo'n
vat op de leidende geesten, dat he welhaast als vast
stelsel werd aanvaard. Groot is de verwarring, welke
daardoor is aangericht. Op het congres van Fran
sche producenten, die aanvankelijk voor contingen
teering waren, werd zelfs vastgesteld, dat men met
de contingenteering veel te ver ging. Zoo bleek o.a.,
dat men door allerlei omkooperijen van ambtenaren
e.d. ook goederen was gaan contingenteeren, die in
het geheel niet in Frankijrk werden vervaardigd, en
die dus ook geen bijzonder bescherming tegen buiten
landsche concurrentie noodig hadden.
Doordat de contingenteeringsmaatregelen. dikwijls
opde meest onverwachte oogenblikken werden afge
kondigd, moesten in sommige gevallen groote hoe
veelheden goedern, welke aan de Fransche grens
waren aangekomen, eenvoudig worden vernietigd,
omdat zij anders bedorven zouden zijn. Groot was
ook het onrecht, dat de contingenteering bracht doo-
dat vele importeurs nog tijdig in de gelegenheid
waren om zich van invoer te voorzien, terwijl ande
ren daarbij juist achter het net vischten. Allerlei
corrupties waren hiervan het gevolg. Maar het
grootste nadeel ontstond toch wel uit de vele con
flicten met het buitenland, dat zich de contingen-
Zij spoedde zich daarheen en troonde haar vader
met zich mede. Door een zijdeur binnengaande be
stegen zij een trap. Alexa bleef voor haar kamer
staan, maar slechts qven, onmiddellijk liep zij
verder, opende de deur van lady Wolga's kamer en
liet haar vader binnen. Zij wist dat Felice bene
den was.
,/Hier zullen zij niet naar u zoeken zeide
zij'. ,.lk zal bij u komen als de vervolgers weg
zijn. Nu moet/'ik weg om hen van het spoor te
leiden."
Zij spoedde zich daar de voorzaal waar zij
lady Markham aan de deur ontmoette. Ben oo
genblik scheen haar hart stil te staan. Zij trad
de gezelschapskamer binnen, waar de vriendin
van lady Wolga stralende van vreugde haar op
den voet volgde.
Hte was lady Wolga nog niet gelukt zich
van den markies te ontslaan en mr. Dalton:
moest geduldig wachten om tot het zoo ge-
wenschte onderhoud met de lady te worden
toegelaten.
ILord Montheron was door de aankondiging
van der, vrederechter verhinderd geworden een
smeekend aanzoek te doen tot een spoedig hu
welijk met lady Wolga en kon den verloren
draad niet meer terug vinden. Hij had noch
tans vast besloten het huis niet te verlaten,
voordat hij zijn doel zou hebben bereikt. Juist
had hij zijn rol weer opgenomen, toen Alexa
binnen kwam, die hij met woede in het hart en
met wraakzuchtige oogen aanzag.
Alexa ging zitten, maar lady Markham trad
naar lady Wolga, bij wie zij als een strenge aan
klaagster staan bleef.
„Mijn lieve lady Wolga," zeide zij op scher
pen toon ,,ik heb u iets bijzonders te zeggen,.
Ik moet een zware beschuldiging uitspreken
tegen miss Strange, uw juffrouw van gezelschap
of beter, ik wil haar ontmaskeren, en ik zal
dit doen in tegenwoordigheid Van u en uw
gast."
teering vaft zijn uitvoer niet zonder meer liet wel
gevallen. Frankijrk werd de laatste maanden vrijwel
met alle groote landen in een conflict va necono-
mischen aard gewikkeld. Amerika dreigde met extra
belasting op Fransche goederen. Italië opende een
contingenteeringsoorlog Duitschland beperkte uit
„sanitaire overwegingen den Franschen invoer, En
geland dreigde met verhooging van tarieven. België
nam geduchte maatregelen van afweer, kortom, er
ontstond een geladen atmosfeer in Frankrijk's bui
tenlandsche betrekkingen. Zoo goed en zoo kwaad
het ging, trachtte de Fransche regeering de ge
moederen te bedaren door toe te zeggen, dat men
niet verder zou gaan met het contingenteeren van
den invoer. Ook zag men in. dat de Fransche uitvoer
dermate achteruit geloopen was, dat het nadeel
hiervan in geenen deele werd gecompenseerd door
het voordeel, dat de contingenteering aan den bin-
nenlandschen producent had gebracht.
Dit is dus het resultaat van het contingenteerings
stelsel, in Frankrijk, in een land dus, dat men tot
zekere hoogte kan rangschikken onder de landen,
welks bedrijfsleven nog betrekkelijk goed door de
crisis is heen gekomen. Bovendien is Frankrijk een
land, dat zich tot zekere hoogte zelf kan bedruipen,
Dat veel minder dan andere landen als Engeland
en Duitschland op den uitvoer naar andere landen
is aangewezen. Desniettemin heeft men den vlag
moeten strijken voor het geweld, dat door zijn be
schermende maatregelen werd opgewekt. Hoe zal het
nu een klein land als Nederland, dat stellig voor het
grootste deel van zijn welvaart afhankelijk is van de
wereldmarkt vergaan, indien men gehoor geeft aan
den roepstem van de ridders der actieve handelspoli
tiek? Gevreesd moet worden dat Nederland daardoor
zal worden gevoerd aan den rand van een afgrond,
waarin het te pletter zal vallen, indien het gevaar
niet tijdig wordt ingezien. Men heeft dezer dagen
een bericht kunnen lezen, va nhet verongelukken
vaneen kudde schapen in een diep ravijn, ergens
inde Fransche Alpen. Doordat een der schapen
schichtig werd en in den afgrond sprong werd ook
de rest van de kudde door angst bevangen. Zoo volg
de de heele troep het voorbeeld van het eerste
schaap en verdween de kudde in den diepen af
grond. Laten wij hopen, dat het den Nederland-
schen bewindslieden niet als deze bang geworden
schapen vergaat.
(Buiten verantwoordelijkheid der Eedactie.)
DEMONSTREER.
Koedijk, dat is een plaatsje,
tl" weet, 't ligt aan 't kanaal,
Ze gingen demenstreeren,
Engingen allemaal!
Vrijmoedig ging men vragen
Den burgervader brood
En geldwant och, zij zitten
In allergrootsten nood.
De gemeentekas zelve
Heeft eht beroerd en slecht,
Maar.... er is EENSGEZINDHEID!
DUS, alles komt terecht!
Wat kon men anders geven
Omdat er was geen geld
Dan bonnenom te leven
Al was 't met de WIL wel goed gesteld?
Gingen tuinders in den loop der jaren
Naar den Ministerhij was er niet
Maar ambtenaren waren er vele
Voor het kluitje en het riet!
Hij trok zich van dat hoopje boeren
Geen sikkepitje aan
Zoolang ze zóó verdeeld zijn
Dacht hij, zal 't daar wel gaan!
Maar nu het hier zoo slecht is,
Kom IK bij u met een vraag....
Zeg, landman, of wat gij wel zijt
Gaat de liefde niet door den maag?
We nemen aan dat dit toch waar is
Dat is toch zeker en gewis
Kunt u dan nog begrijpen....
Dat er VERDEELDHEID bij de tuinders is?
We moeten gaan protesteeren
Wordt gehoord in ieder huis
Maar als het er op aan komt
Dan blijven ze stiekum thuis!
Als gij er niet voor voelt, best.
Dat staat u volkomen vrij
Maar is er wat te halen
Wees er dan OOK niet het eerste bij.
Steun niet steeds op een ander
Wil niet steeds „profiteeren"
Maar wilt gij wat, dan moet ook gij,
Meedoen en DEMONSTREEREN!
r
JLady Markham," riep Wolga 'streng.
',:Ha,'u gelooft mij niet? Welnu, ik kan mijn
woorden door bewijzen staven," Tiep lady Mark
ham, en haar stem trilde van trots,hoon en tri
omf. ,.Ik kan u 'bewijzen dat zij een avontu
rierster is."
,/Lady Markham," riep Wolga nog eens, drif
tig wordende.
,,jlk kan het bewijzen" 'ging de aanklaagster
voort. „Zij heeft haar 'beminde in djt- huis, in
uw kamer gebracht, lady Wolga. Waarschijn
lijk is hij op dit oogenblik bezig uw juweele.n
te rooven. D*at meisje is een bondgenoote van;
een dief.'
Zonder een antwoord af te wachten trok zij
hevig aan de schel en beval den binnenkomenden
bediende met eenige andere mannen stil naar
boevn te gaan en de de.uren der kamers van la
dy Wolga te bewaken. c
JDat is alles valsch. Ik geloof er geen woord
van' zeide lady Wolga 'beslist. „Alexa bestraf
lady Markham's leugen i'
Maar een blik op Alexa deed haar zwijgen.
Was de ontroering, die haar lief gezichtje ver
ried, was de wilde schrik die uit de oogen
var. het meisje sprak een bewijs voor de waar
heid der aanklacht?
Op dit oogenblik hoorde 'men buiten stem'-
men en de Londensche politieagenten met John
Wilson aan het hoofd, alsmede de konstabels
van Montheron drongen het huis binnen en ver
schenen een oogenblik later in de kamer,.
,j Wij zoeken naar een ontvluchten misdadiger
milady" zeide een der politieagenten met een
eerbiedige buiging voor lady Wolga. „Wij heb
ben hem tot hier 'vervolgd doch daar wij zijn
spoor plotseling bijster werden, dachten wij,
dat hij dit huis is binnengegaan."
„Welnu, wat heb ik u gezegd?" riep lady.
Markham en haar stem trilde van genoegen. ,.De
ontvluchte misdadiger is boven in lady Wolga's
Wij moeten het netjes doen,
Maargeen doezel en geen zwijgen,
De regeering moet onz' nooden
Maar goed in de gaten krijgen!
Maar weest toch flink en weest toch nog
Kaerels van vleesch en bloed!
't Is nog het eenigst wat gij kunt
Demonstreert! Gij KUNT, gij MOET!
Geld voor brood, en geld voor kleeren
Hebben wij niet meer
Komt vrienden, VRIENDEN, eensgezind nu.
Komt nu allen! DEMONSTREER!
X.
Sint Pancras, Juli 1933.
Buitenland
MOORDENDE DROOGTE.
Uit Kaapstad wordt gemeld, dat naar schatting
van deskundigen, die een bezoek gebracht hebben
aan de door droogte geteisterde gebieden van het
Noord-Westelijk gedeelte van Kaapland en Oranje
Vrijstaat, ruim tien millioen schapen om het leven
zijn gekomen als gevolg van de droogte, die gedu
rende verscheidene maanden in enkele deelen van
Zuid-Afrika heeft geheerscht.
Het geschatte verlies is ongeveer 20 procent van het
totale aantal schapen dat in de Zuid-Afrikaansche
Unie is. De deskundigen verklaren, dat de geties-
terde gebieden vol liggen met doode en stervende
schapen. Honderden eens welgestelde farmers zijn
thans tot den bedelstaf gebracht en gaan naar de
steden om werk te zoeken.
De Zuid-Afrikaansche Spoorwegen hebben al hun
beschikbaar rollend materiaal ter beschikking ge
steld van die farmers, die hun dieren naar streken
wilen brengen, waar wel gras en water zijn. Tot
dusver is er in geheel ZuidAfrika slechts weinig re
gen gevallen, zoodat de toestand hoe langer hoe er
ger wordt en men vreest dat, tenzij er in de laatste
helft van Juli en Augustus een flinke hoeveelheid re
gen valt, de veestapel nog verder belangrijk zal in
krimpen.
DE AFSPRAAK.
Vermoeid door de drukke werkzaamheden, welke
haar den af geloopen dag in beslag haden genomen,
klom Annie Clarijs de hooge trap op, ontdeed zich
van hoed en mantel, streek het haar glad en liet
zich lui in een gemakkelijke stoel vallen.
Peinzend en meteen vermoeiden blik in haar
oogen overdacht ze de moeilijkheden des levens
en haar mooi sympathiek gezichtje, dat door een
woik ravenzwart haar omlijst werd. drukte bij deze
bezigheid droefheid en verveling uit. Het was toch
ook waarlijk niet prettig als jong meisje alleen op
de wereld ts moeten leven, hard te moeten werken
en bcvendien te verlegen te zijn zich vee! tusschen
de menschen te begeven. Arme Annie.
Vaak was ze al gevraagd door collega's om op
partijen en bals te komen, maar ze voelde zich ver
legen en niet op haar plaats tusschen de. volgens
de laatste mode gekleede menschen. Ze was een
maal op een intiem partijtje geweest en had zich
zoo nietig en verlegen gevoeld tusschen al ;lie fijn
gekleeed menschen, dat ze na een uur alweer ver
trokken was. Den laatsten tijd echter was er schijn
baar verandering in haar levenswijze gekomen, ze
had zich nl. voorgenomen zich flinker te gedragen
zich vrienden en vriendinnen te verwerven, kortom,
zich bij het moderne leven aan te passen en zc
maakte dan ook van elke gelegenheid gebruik om
met jongelui in contact te komen, hoewel de ver
legenheid haar nog wel eens parten speelde.
Langzaam maar zeker ontwikkelde zich meer per
eigen kamer bezig haar juwbelen te rooven.
Zijn bondgenoote bracht hem 'daar oozeven bin
nen. Volg mij. Hij ka» niet ontsnappen
Met bijna jeugdige vlugheid en veel bewe
ging stapte zij naar de deur, de voorzaal in en
de trappen op. door tie anderen gevolgd. iMïet
de snelheid van een gewond ree dat nog ee®,
iifaiste noging waagt, om te ontvluchten, liep
Alexa allen voorbij en vloog de trappen op.
Werwonderd en ongeloovig ging lady Wolga
haar na, gevolgd door ;den markies en 'mr. Dal
ton.
Het gezelschap drong in lady Volga's bou
doir en daarna in haar kleedkamer..
De vluchteling hoorde zijn vervolgers komen
Hjj wist dat ontsnappen óf zich verbergen on
mogelijk Was. "Zijn uur was geslagen. Met de
armen over elkaar en 'fier opgeheven (hoofd stond
hij te midden der kamer in den vollen schijn!
van het haardvuur. Op zijn edel gelaat lag een
uitdrukking van kalmte en tevredenheid, die
een zonderling contrast met het leveni rondom
hem vormde
^jDaar" riep lady Markham triomphieerenid,
den vluchteling aanwijzend'. „Daar is haar
bondgenoot.
Mr. Strange lachte treurig. Hjj bezag alle
aanwezigen en greep bedaard in zijn' borstzak.
Met een schreeuw liep Alexa naar h'em .toe
Zij raadde zijn doel.
„Neemt hem gevangen" riep Pierre Een ar d,
„het is lord Stratford Heron, de moordenaar
zijns broeders."
Ook zonder dien uitroep had .lady Wolga
zich niet in den ontvluchten moordenaar vergist
Met den eersten oogopslag herkende zij den
gescheiden echtgenoot. Noch de lange jaren,
noch de verandering, welke de tijd, kommer .en
zorgen als gevolg steeds met zich. voeren, ,noch
het vergrijsde haaar en de veranderde gelaats
kleur. konden haar ook slechts een oogenblik
doen 'twijfelen D;e handen op de borst, gevouwen
soonlijkh^jd in haar wezen en ging ze de wereld
meer van den ironischen kant bezien. Vroeger hield
haar kost juffrouw haar met alles voor den gek,
maar ze had zich beklaagd en gedreigd net ver
trek en het gevolg was geweest, dat haar loven in
dit kosthuis wat dragelijker werd. „Juffrouw, uw
eten" deed de stem van de hospita haar uit hst ge
peins opschrikken en met een schok opvliegen
..Goed, zet u maar neer, dank u," zei Annie en met
een licht accent in haar stem vervolgde ze, „ik had
liever dat u voortaan eerst klopte alvorens u bin
nen kwam."
„Zeker, als uwes dat wil juffrouw, mij goed hoor"
grinnikte de dikkerd en plotseling voegde ze er aan
toe, een brief uit haar schort halend: „is deze brief
misschien voor uwes juffrouw?" Verbasad niet we
tend, van wien dezen brief zou zijn, strekte Annie
haar hand naar den brief uit. „Voor mij vroeg ze.
en bekeek ht adres. „Ja, er staat mej. Annie streng
vertrouwelijk." Is hier iemand anders die Annie
heet?" vroeg ze schuchter, verlegen met haar fi
guur. ,Nee, hoor, wel de dames Jos en Net, en juf
frouw Jeanne. En ik heet ook geen Annie" ginne
gapte de gemoedelijke dikkerd. „Misschien van een
stillen doodbidder, of Doodbidder?" in
formeerde Annie verbaasd. „Ach nee gut, ik vergis
me, hijii," lachte de lobbes, „ik bedoel natuurlijk
van een aanbidder" en wiegelend van pret met de
handen in de zijde verwijderde zij zich, steeds mom
pelend van „Doodbidder hoe komt een mensch er
bij.' Annie intusschen maakt de envelop nerveus
open en leest tot haar verbazing:
BESTE ANNIE,
Ik moet je noodzakelijk spreken. Heb je iets
belangrijks mede te deelen. Ben je onb3kend,
maar stel veel belang in je en ben er van
overtuigd dat van uw kant de belangstelling
ook groot zal zijn. Kom om 3 uur Zaterdag,
reclamezuil, tegenover de Langestraat. Her-
kenningsteeken van mij. bouquet bloemen.
Vol verwachting, REMLY."
Daar was het avontuur dat ze wilde beleven. Rem-
ly, wat een eigenaardige naam. Annie sloot de oogen
en verdiepte zich in vergissingen. Daar was dan
eindelijk de dag na lang wachten aangebroken en
om twee uur verliet ze haar kosthuis, hoewel het
slechts een half uur loopen was. Langzaam, heel
langzaam ging de tijd en ook langzaam ging Annie
in de richting van de afgesproken plaats. Het was
bijna drie uur. Nog één hoek om en dan
„Vooruit" sprak ze zich zelf moed in en ineens,
hoe het gekomen was. wist ze zelf niet meer, was
ze den hoek om en liep met neergeslagen oogen in
derichting van de zuil. Schichtig keek ze op. Wat
was het hier druk, wat een dames. Ineens stond ze
stil en werd krijtwit. Daar, bij de zuil stond met
een bouquet in de hand, een heer met een wandel
stok, wijzend naar een reclameplaat en de ont
hutst Annie las tot haar ontzetting:
..Belangrijk voor uw verdere leven. „Remly"
schoonheidscream, zogrt dat ge jeugdig blijft. Ken
nismaking gratis door proefmonster." Annie be
greep. Een handige zakenman had in verschillende
bussen in de stad brieven geworpen met den be
kenden inhoud en succesvol. Lachend en met
roode gezichten zag Annie vele meisjes passeeren
Erger werd het nog toen de couranten verschenen
en Jtemly" overal bekend maakte. Annie's ver
trouwen in de menschen is sindsdine diep geschokt.
met 'half geopenden mond en starenden blik
stond zij daar bewegingloos als een zuil. Eielfs
haar adem scheen in zijn beweging gestoord.
De politieagenten traden vooruit óm hem te
vatten.
JTerug" riep de herkende lord Stratford He
ron met vaste, gebiedende stem, een revolver
tevoorschijn halende. Ik zal mij niet levend la
ten vangen."
Ee mannen Weken onwillekeurig voor zijn
wild vlammende oogen.
Houdt op" riep mr. Dalton, en zijn stem
klonk niet minder ernstig. yJtaakt hem piet
aan
„Wat, wilt ge hem laten ontvluchten?" riep
Benard. „Ik stel u voor hem verantwoordelijk"
„Maar grijpt Pierre Benard" ging mr. Halton
voort, geen acht slaande op de woorden ,van deni
kamerdienaar, tegen hem heb ik een bevel van
gevangenneming wanjfc hij heeft den moord op
den laatsten markies van Montheron gepleegd"
Een doodsche stilte volgde Op dit bevel.
Mr. Dalton toonde de volmacht tot in hech
tenisneming van Benard. De politieagenten wil
den hem grijpen, maar hij verzette zich .woe
dend en vluchtte in een hoek der kamer.
„Op welken grond beschuldig je mij, lords
Montheron vermoord te hebben?" vroeg, hij/
Alvorens mr. Dalton kon antwoorden, trad
Alexa naar voren en voegde hem toei
,/Ik heb je gadegeslagen, toen je in het graf
der ikapel van Montheron aar je daar verbor
gen diamanten ging zien. Ik kan de .beambten
de plaats aanwijzen waar ze liggen. Ik vond
een stuk van een horlogeketting in h:et snij
werk van het ledikant van den vermoorden
markies het andere stuk ligt in je juweelen
kistje En hoe kun je je rijkdom verklaren?,
Pierre Benard sprong wanhopend op Alexa
toe, maar op het eigen oogenblik grepen hean
de politieagenten en boeiden hem.
iWordt vervolgd.