Mijn Oranje-Trein Doofheid en gevoel voor muziek. FEUILLETON Langs Dwaalwegen mmJOrilWf INGEZONDEN S'Tï,n d°fg ik,SteedS «SU",an "et gewla" Maar niet alleen van levende dieren moet hier ge sproken worden, maar er moet ook gedacht wor den aan de dieren, die in druipsteengrotten in steen lagen onder den aardbodem versteend zijn en ons kunnen vertellen van de dierenwereld, die In vroe gere perioden eens onze planeet heeft bevolkt. Steeds weer worden op dit gebied nieuwe ontdekkingen gedaan en het is nauwelijks aan te nemen, dat de toekomst wat de nieuwe ontdekkingen betreft zal achterblijven bij vroegere eeuwen. De vraag of er nog onbekende dieren zijn, moet bevestigend worden beantwoord. MERKWAARDIG VOVORBEELD VAN DOOVE COMPONISTEN. Voor den competenten musicus is de muziek in de tweede plaats een aangelegenheid voor het oor, in de eerste plaats evenwel een zaak van het in nerlijk hooren, de voorstelling. Hij heeft bv. ter be- oordeéling van een hem nog onbekend muziekwerk niet de weergave door een muziekinstrument noodig doch slechts een blik in het notenschrift. Hij zal op deze wijze beter fouten kunnen ontdekken dan wanneer hem de muziek wordt oorgespeeld. Evenmin heeft een begaafd musicus bij het scheppen van toonwerken een instrument noodig. Het is van Beethoven bekend dat hij het liefst in de vrije natuur componeerde, ook voor hij zijn gehoor ver loren had. Het voor een componist dubbelzware lot verhinderde hem niet, voort te gaan met muziek werken te scheppen. Integendeel, zijn meest diep zinnige werken, de negende symphonie, de Missa Sqlenmis en de laatste kwartetten schiep hij, toen hij stokdoof was en hij er nimmer een toon van heeft kunnen hooren. In den laatsten tijd hebben eenige in hun jonge jaren doof geworden personen medegedeeld, dat de toonkunst geenszins een voor hen ontoegankelijk gebied is. Zoo deelde een reeds grijze Zwitser mede. die op zijn vierde jaar zijn gehoor verloren had, dat hij tegenover een orkest zittend, opeens de toongolven met al haar accoorden en klankschakeeringen tot zich voelde komen en zich als in den hemel verplaatst meende en letter lijk verrukt was over de muziek. Sindsdien zijn concerten zijn grootste genoegen en hij heeft reeds zijn lievelingscomponisten Hij heeft den indruk, dat hij in een hol metalen vat zit, waartegen op rhythmische wijze wordt geslagen en dat naar mate de slagen worden aangebracht hard en zacht klinkt. Hoofd en handen voelen hierbij niets. Het is hem alsof de klanken door den rug dringen en de borst doorstroomen. Ook de oogen helpen bij den muzi- kalen indruk mede, omdat ze de bewegingen van den dirigent en van de spelers, voornamelijk van den pianist kunnen volgen en daardoor de muziek begrijpelijker maken. Zoo staat ook een jonge Oos- tenrijksche beeldhouwer die op zijn zesde jaar doof werd, tegenover de toonkunst. Bij hem helpen voor al de oogen, niet door de partituur in te kijkijn, maar door de bewegingen der uitvoerenden te vol gen. Door zijn handen op den speler te leggen poogt hij ook door het gevoelszintuig zijn indrukken te versterken. De meest wonderlijke verschijning onder deze doove muziekgenieters is een man uit Silezië, die ondanks zijn volkomen doofheid in staac is zelfs lichte muziek te schrijven. '"Deze musicus is sinds twee jaar doof. Pianospel is hij niet in staat te hooren, maar wel de klank van de viool, als hij zijn oor aan het instrument legt. Nooit heeft hij een muzikaal' werk volkomen kunnen hooren. Nu en dan even de melodie, de klank van de begeleiding heelemaal niet. Ondanks alles even wel heeft hij zich op de viool en piano zoo geoe fend, dat hij deze instruementen ook in ensemble- spel met anderen bespeelt, ja hij ziet zelfs de fouten welke door anderen worden gemaakt. En reeds meer dan 21 jaar verdient hij zijn brood met muzieklessen te geven en honderden leerlingen zijn door hem ge vormd. Eindelijk is zijn muzikaal voorstellingsver mogen zoo groot, dat hij sinds zijn zestiende jaar zelfs werk in lichten stijl kan schrijven welk werk niet slechter is dan de succesvolle werken van com ponisten die hooren kunnen. ook. Een weduwnaar mét acht kinderen had het oog laten vallen op een weduwe met zes kinderen Beiden voorvoelden echter, dat een huwelijksbootje, reeds bij den start met een zoo grooten kinderzegen, het zwaar tegen de stor men des levens te verantwoorden zou hebben. c we(1iiwnaar en de A weduwe besloten daarom alvorens definitief zee te kiezen een proeftocht van ie enige weken te wagenv zegt de Tel., waar uit wij dit bericht overnemen. De op den tocht ondervonden moeilijkheden deden lie toekom stige echtelieden besluiten, zich tot de politie te wenden met het verzoek de acht kinderen van den man onder te brengen bij liefdadig- heidsinstellingenDe zes kinderen van de vrouw gébTekef 611 beleteel V°°r 6611 £elukkig huwelijk De verloofden kregen nul op het request, waarop de weduwnaar zich uit de voeten maak- t een m veertien dagen niet boven water ver scheen, de vrouw de zorg over de 14 kinderen latende. Inmiddels had de weduwe, reeds den eersten dag van haar eenzaamheid aangifte ge ■daan bij de politie die zich toen wel moest ont fermen over de acht kinderen van den man. En toen alles door de overheid geregeld was, kwam de man, de Til burger den T., weder bij zijn uit- 1 verborene terug. Op. die terugkomst had de re- 1 cherche nochtans gewacht. Den T. werd on- middellijk gearresteerd onder verdenking zijn kinderen verlaten te hebben met het oogmerk zich van hen te ontdoen. Thans is de weduw- naar op transport naar Breda gesteld. De we- duwe heeft haar weduwnaar de boodschap mede gegeven, dat zij op hem zal wachten. üieaiwstiJfiSiigen H u wel ijksbi'lctsclen. Het komt meer vqor dat voor het huwelijk gesloten wordt,, verschillende beletselen uit den weg geruimd moeten worden. Maar zoo kras als liet in Tilburg dezer dagen gebeurd is, zal het wel niet voorkomen en dat is gelukkig ,/Buschbeck", zoo ging v. Plösznitz voort, zon der zich door de stugge houding van den ba ron te laten terugschrikken, ,,je moogt mij wei geren dit huis bannen te treden, ik wil daarover niet boos zijn, otschoon ik zoo aangedaan ben, dat ik nauwelijks op mijn beenen kan blijven staan, maar je hebt geen recht aan mijn op.- rechtheid te twijfelen. Wij hebben elkander in jaren niet gezien; toen ik het bericht van het overlijden van je goede en edele vrouw ontving, vergat ik alles weer; dit treurig bericht dreef mij met geweld weer naar je toe en ik had slechts dit eene verlangen den ouden vriend weder die band te drukken en hem te bewijzen, dat mijn vriendschap voor hem onverflauwd is gebleven. Die vriendschap leefde weder meer dan ooit bij mij op en die heeft mij hierheen gevoerd. Wan neer je mij niet gelooft goed ik ga weer heen zonder den drempel van je huis te hebben overschreden." „Kom" antwoordde Ruschbeck, en ging terug naar de tuinkamer. Over het bleek gelaat van den kapitein gleed Nu geheel Nederland zich suf prakkizeert om uit de crisis te komen, is elke nieuwe gedachte een overdenking waard. In het te Alkmaar verschijnend blad „Alkmaar aan Zee" vonden we een artikel onder bovenstaand opschrift. De schrijver hiervan is een ex-Alkmaarsch gemeenteraadslid, partijloos (of bezig een nieuwe partij te stichten) en kondigt zich zelf aan als iemand „die wat te zeggen" heeft In hoeverre dat juist is, laten wij ook gaarne aan het oordeel onzer lezers over. De schrijver zegt dan o.m. 't volgende: MIJN Oranjetrein staat eiken dag gereed te Utrecht. Eien onafzienbare rij koelwagens, vee- wagens, kaaswagens en gewone goederenwagens wordt eiken dag volgeladen met goederen, die voor ons waardeloos of vrijwel waardeloos zijn en rolt naar Rusland, diep in Rusland. In Mos kou, Sint Petersburg, Novgorod, Kasan, Sara- tof, enz. Eien bureauwagon herbergt den 'ge volmachtigde en hij verkoopt tegen elk aanne melijk bod de goederen, die anders op 'die mest hoop zouden worden geworpen, het vee, dat met afslachting wordt bedreigd, onze waardelooze bessen, pruimen, tomaten, kool ja..... waar is het artikel, dat niet tot deze treurige lijst behoort. De Zuiderzee zal verder worden ingepolderd Reeds zijn duizenden hectaren land bij gewonnen. Allerwege ontginningen. De zolders kraken van onzen oogst...... het is bijna met angst, dat de boer en de akkerman den geweldigen wasdom van dit gebenedijde land dagelijks meemaakt de lange en zware arbeidsdagen leveren hem een productenlawine, die hem dreigt te vernietigen, en terwijl hij arm, straatarm wordt. Geen stap kunnen wij in Holland doen of we struikelen overkostbaar voedsel, dat verrot. We zien langs velden en wegen menschen zwoegen onder gewei- dj.ge lasten. Waardeloos. Er worden schapen ge- schoren. Die wol is waardeloos en de veemenzol ders buigen door onder de opgetaste voorraden van de vorige jaren. Ik ben geen mooi-schrijver en laat het aan an deren over onder schrijnende woorden te brengen, hoe afgrijselijk de toestanden ten plattenlande zijn geworden. Wij Nederlanders zijn een zonderling men- schenras. Het is heel moeilijk eikaars vertrou- wen te winnen, maar, wanneer we eenmaal ons vertrouwen op iets of op iemand gezet hebben, zijn we even njoejljjk tot de erkenning te bren- ggen, dat we ons vergist hebben. Het is alsof we het als een verraad voelen van onze begin selen, van onze voormannen, wanneer we zouden een triompheerend lachje als hij den vroegeren vriend volgde, nu kon hij verwachten, dat hij weder denzelfden invloed als vroeger op hem zou kunnen uitoefenen. Hugo v. Plösznitz was van Oudsher de booze geest van den baron geweest. Hij had ten eerste de hartstochten, die in den baron sluimerden, in hooge mate opgewekt om zoo mogelijk daar uit voordeelen te trekken. Toen hij Adalbert v, Buschbeok voor het eerst ijl de residentie had leeren kennen, was deze nau welijks twintig jaren o-ud en had den rijken en onzelfstandigen jongeling het volle leven inge voerd; hij had verder door zijn bekendheidl en gemakkelijkheid zich in gezelsohappen te kun nen bewegen, een grooten invloed op den jongen baron uitgeoefend. Dezen invloed had hij steeds weten te behouden en Busehbêok was zwak ge noeg zich te laten eliden, waardoor hij .al zijn zelfstandigheid verloor. Toen Plösznitz wegens een tot nog toe on opgehelderd voorval uit den dienst was Ontsla gen ,had hij jaren lang op het landgoed van den baron geleefd en had door zijn algemeene kennis en handigheid hem menigen dienst bewezen, doch hem ook daarbij nog lichtzinniger en wankelmoe diger gemaakt. De gemalin van den baron, die den gevaar- I lijken invloed van dezen man reeds lang. ha# ont'- dekt, had tenslotte voor jaren aangedrongen hem uit het huis te verwijderen. Buschbeck was in ffn,in nood zit te wachten op kljk' datjieb jelui verkeerd gedaan. We zullen andere menschen nemen het allernoodigste wellicht naar elke post gaat J™J* verwachte berichten „van hooger hand" terwijl hij misschien tot zonsondergang non be zig is zijn land „schoon te makfn-van® zSi hoMM welllck<; vervloekte oogst, trekken de „hoofden van takken van dienst", de referenda rissen, de redacteurs, de hoofd.commiezen en corn er's .?m V1J °f xZ6S uur van hun dagtaak raar Scheyemngen of ze gaan met vacatie. En p het rijtje af, worden de nooden van ons vo'lk iïSrf i /jde natuur daar°P wacht- Dn inmiddels levert de aarde eiken dag opnieuw duizende en duizende tonnen voedsel, bestemd j voor bederf of voor vernietiging. I En dat, terwijl er op deze wereld zoo tal van Geef mij vijf boeren waar de klei nog aan zit feS die.te stiif ^kt zijn om den rug te gunnen buigen, boeren, die zoo stug en star geworden zijn onder hun wrok tegen al die stomme wereldregeerders, dat ze bijna niet meer p aten kunnen. Geef mij een stelletje doofstom- 1 w!tSr i80' en g6e{ ons dan volmacht alles 1 r ambtenarij is, wat adviseurs AI zijn de gevaarlijksten) te passeeren en wij zetten heel Nederland aan he/prX^ren en rog eens produoeeren. Opnieuw de*5»! top-prestatie voorbereid, de haringloggers het zeegat uit, zooveel mogelijk landVwonnen werken van den ochtend tot den avond En dan uitvoeren. Uitvoeren zonder' ons te storen aan papieren belemmeringen, zonder be- riirTnf Vragen 7an deze machfcelooze regee- nng. Alle dagen met treine levensmiddelen en p ucten naar Rusland. Schepen vol te laden naar Brazilië, naar China, ongeacht papieren be we ToToS™611 °iet 7verkooP;en- dan lossen mn wTT ,Wag°n\We lossen toch onze sche- Zrr^l TTken met verliezen desnoods, met ®aar'"- dat duurt niet lang Sak^6 land dat profiteert van onze nood- zaak ons goed cadeau te doen zal op den duur delTr,^^ volk gedwongen worden deze vreem- Jven On?Z6A ^erlanderS den handtel vrij te geven. Onder den drang van erkentelijkheid van eIke^ Zal tenslotte die regeering ETlKE regeering moeten zwichten en we zullen „do open deur" geforceerd hebben. no^ +°P t?6, manier kan er van ons land ®og wat terecht komen. kerels mett0h°nr ^olland met een Paar harde wSbf t f k°PPien aan het hoofd, geen wijdsche kantoorlokalen. Een paar telefoons doorloopend aangesloten met de directie der /Tf11'met de voornaamste plaatsen in Rusland, een paar Russen als tolk, menschen Ènnen on deeT i0Dal€11 W®1 en het buitenland kennen op de treinen en Nederland gaat weer uit „parlevmken" zooals de oude Kat^jkers dien d e met schepen vol Leidsche wollei dekens en hanng uitvoeren en met tapijten en zuidvruch ten terug kwamen. Zoo gaan we weer als Bon tekoe met den koopman Rol aan boord „aan den vent met ons goed. i7at rijf1tegeBw°°rdig doet is te „uit gekookt, TE deskundig, TE veel papier be schreven met overwegingen en beloften Geen Oranjetreintjes om eigen volk in de lu ren te leggen Wat is er te 'bereiken met Na- derlandsch fabrikaat in Holland bij Hollanders I om ïf1mCer verdienen weten, en niets meer' om te koopen hebben. Produceeren moeten we ®7da prodacent loope alle papieren bezwaren en' alle tergende en belemmerende bepalingen en ver ordeningen onderst boven. Onze boeren moeten m?7i °?- ]jes Paudea zooals verouderde po litieker tjes doen Geen demonstratieflauwiteiten waarvan niemand zich meer iets aantrekt. Da den. - Geen opstandige daden tegen regeerinirs- personen, maar tegen regeeringssysteemen. De Randel, de zuivere kwestie van vraag en Zl 1 geforceerd te scheppen, want cTT 5°°P .dle machine van zelf...... de handel is net die hier uitkomst moet brengen. En die handel moet uitgaan van knoestige desperados dje geen bezwaren ken. en of willen hooren. Van daar mijn doofstommen. Die gaan in elk geval niet confereeren. En dan zijn we al een heel eind op streek, (Buiten verantwoordelijkheid der Bedactie.) Het volgende is overgenomen uit S. O. S dus bii een klein deel der lezers bekend. Ik neem het stukje in zijn geheel op en draag het allereerbiedigst over aan mm. Oud, die de gijzeling heeft ingesteld voor belastingzaken. Weest op Uw hoede ONZE „AFGRIJSELIJKE" WETTEN. DE GEGIJZELDE VLAMING. een plank uit te breken, zoodat het publiek eens een zjj het dan ook steelsgewijze. blik, kan werpen oo den chaos die op dit erf te zien ik Dit 7s Zn^ geen bravourstukje, want evenals mjjn administra^ Met alles wat onze rechtspleging betreft is het, eigenaardig gesteld. Veel menscL kïgen er over van renntrSnkere^ °V8r maar het is de houdinS houdW J TlterS die onmiddellijk weer in de zich als de wreede kaPüein zich het begin daartegen geweest en had zich zoo af hankelijk van den man gevoeld, dat hij had ge meend niet meer buiten hem te kunnen leven Tenslotte had hij zich niet meer tegen zijn ver wijdering verzet en toen de kapitein was vertrok ken, was veel aan het daglicht gekomen, dat zijn slecht karakter teekende. Het was zelfs zoo ver gekomen, dat hij' de brieven van den kapitein waarin steeds om finantieele hulp werd gevraagd nimmer meer beantwoordde en zijn vroegeren vriend had hij dan ook totaal vergeten. Nu was hij op eenmaal weder teruggekeerd en met tegenzin had de baron hem ontvangen. Hij wist, dat hij van al de vriendelijke en deelne-» mende woorden niets kon gelooven, hij wilde er ook geen geloof aan schenken en zich onttrekken aan den geringsten invloed, dien de kapitein zou trachten uit te oefenen, en toch nauwelijks- zaten zij in .de tuinkamer tegenover elkander, terwijl de bedienide (een flesch wijn had gebracht of Plösznitz had reetis weder een deel van zijn vroegeren invloed verworven. Er was ook waarlijk niemand, die ,aï de groote en kleine zwakheden van den bAren zao nauw keurig kende, als hij, die de juiste tact bezat hem te beheersehep. ^Dat had zijn .macht ver sterkt over den .baron, die steeds had moeten dpen, wat hij .wilde. Maar nimmer had de ka pitein het zoo .aangelegd, dat de baron zich als zijn slaaf gevoelde. Integendeel, het was steeds zoo geschied, dat jde baron zelfs, dep indruk krceg Een dergelijke houding kan ik niet bewonderen maar ik gevoel bepaald een afkeer voor de laffe manier waarop en verslaggevers en op dividend be luste aandeelhouders de angst en vrees van Ie eenvoudige domme beklaagde in een of andere snertzaak uitbuiten om de sensatielust van een deel ran het publiek te ekplolteereu. o„ te spreken van de getuigen die deze „journalisten" €en achter zich aan trekken als Jan Klaas- sen zn Katrijn. Voor menige eenvoudige ziel is de „Krant een meer vrees aanjagend object dan de rechter zelf. Er zijn verslaggevers, die zich daarop beroemen. Deze rubriek kan heusch interessant wor den en (dit voor de paar menschen die ik tegen elkaar zie meesmuilen), u zult ook DE zaak behan deld krijgen dien aar Uw meening mijn mond moest snoeren. Want: ,,'t is anders" zegt een slogan. Deze rubriek schrijf ik in vervolg. Ik kan mij ter wille van de duidelijkheid niet tot uitspinnen of inkrimpen van de stof zetten. Feiten en nogmaals feiten zal ik geven, geen intimidatie van betrekkenen maar ook geen hoera-geroep als een of ander rechter of advocaat leelijk zou kijken. Het eerste geval, dat ik „akelig" nuchter wil vertellen noem ik „afgrijselijk" en er zullen weinig romans zijn die in wreedheid ons Nederlandsch „recht" zullen overtroeven. Ongeveer tien jaar geleden kwam ik in contact met een Vlaming, een gewezen groot aannemer uit Gend. Deze heer W.(alle beginletters zijn juist) was een activist, een van die Vlamingen, die, profiteerde van het feit, dat België in den oorlog werd betrok ken, hebben getracht de afscheiding van Vlaanderen te bewerkstelligen. Hoewel ik het ten zeerste te laken vind onder dergelijke omsttandigheden een actie te beginnen was mjjn verhouding tot W. zui ver zakelijk. In dien tijd maakte ik persoonlijk kennis met meer activisten, zooals prof. Fournier, prof. Dekker, René de Clercq, den gevoeligen dich ter, maar zonderlingen kunstkenner, onlangs over leden. Het waren allen zeer knappe menschen. W. viel een beetje uit den toon maar het bleek mij later, dat W. eigenlijk in de „kongsi" verzeild was gëraakt door de manier waarop hij een volks menigte kon opzweepen door zijn geweldige stem. De eenige keer waarop hij in mijn woonkamer de Vlaamsche Leeuw zong, vreesde ik, dat de ruiten in de Amstellaan zouden belanden. Toen ik hem leerde kennen had de man al zaken gedaan in Holland. In mislukte zaken ben ikzelf speeialiteit en ik interesseerde mij dus voor iemand, die ook in stroppen handelde. Ejr kon echter niets meer gered worden, de man raakte ge- dat hij uit eigen wil handelde. De kapitein bezat een bijzondere gave van veinzen. Hij kon .treurig zijn, wanneer hij in- .nerlijk verheugd wsa, hij kon lachen, wanneer hij bitter gestemd was en hij verstond op voor treffelijke wijze de kunst den eerlijken en op rechten mensch te spelen, terwijl hij een man was, op wien men zich niet in het geringste kon verlaten. Twee belangrijke eigenschappen bezat hij in de laatste jaren niet meer nl. eergevoel en geweten. Zonder bezwaar was hij in staat tot het verrichten van elke daad, wanneer er voor deel uit te halen was en'hij zou zelfs niet zijn teruggeschrokken met euvelen moed en fijne be rekening zijn slechtste neigingen bot te vieren, wanneer hij slechts wist niet ontdekt te zullen worden. Zijn aangeboren geslepenheid werd be- heerscht door een mate van voorzichtigheid, die bewondering afdwong. Elk terrein der wtetenschap scheen hij te hebben bewandeld, hij nam de dingen snel in zich op, hij had een bijzonder sterk geheugen en wist zich in elk gezelschap op de meest voortreffelij ke wijze te bewegen en aan te _passen. De eerste fleseh wijn was spoedig geleegd, aangezien de baron zeer snel en veel dronk; het scheen alsof hij elke herinnering, die zich aan hem opdrong, met gewdld wilde verbannen. De bediende moest een ïweéde en daarna een deriib flesch wijn op de tafel brengen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuwe Langedijker Courant | 1933 | | pagina 5