Langs Dwaalwegen gfêïeuwstijglasragemi FEUILLETdil Land- era Tuinbouw Hef gebruik van sublimaat in den Tuinbouw en de eventueeie gevaren daaraan verbonden Boekbespreking o VERKEERSONGEVALLEN Onder een autobus. Te TILBURG zijn twee op de fiets rijdende jon gens onder een autobus geraakt. Een van hen de 17-jarige Spijkers wonende Rugdijk 27, werd op slag gedoon .terwijl de ander He 15-jarige P. Maurik wonende van Malsenhof 31 zoo deerlijk gekwetst bleek, dat hij onmiddellijk naar het St. Elisabeths- ziekenhuis te dezer stede vervoerd moest worden. Er wordt enstig geveesd dat het ongeval ook dit slachtoffer het leven zal kosten. Door slaap overmand. Wederom zijn twee ernstige ongevallen veroor zaakt doordat autobestuurders te lang achter het stuur hebben gezeten. Nabij OIRSCHOT is een vrachtauto van de firma J. J. Kloos uit Rotterdam met fruit geladen, van Maastricht onderweg naar Rotterdam, tegen een boom gereden De twee in zittenden zijn nogal ernstig gewond, van wie een met een zware hersenschudding naar het ziekenhuis alhier is overgebracht. Boven op den volgeladen wagen zat een derde persoon, die een gebroken been heeft. De wagen is geheel vernield. Het fruit lag over den weg verspreid De autp is aan de linker zijde van den weg tegen een boom gereden terwijl de chauffeur, die goed bij kennis was, verklaarde, dat hij niets behoefde te passeeren. doch meende, dat een wiel van zijn wagen geloopen was. Dit is echter niet het geval. Vermoedelijk is de chauffeur door slaap overmand en heeft hij een oogenblik de mcht over het stuur verloren. I ,<v: Onder UTRECHT is een vrachtauto beladen met stukgoederen afkomstig uit Rotterdam en be stemd voor Deventer, welke gisteravond ongeveer halftien de brug over het Merwedekanaal passeer de vermoedelijk tegnevolge van slaap of vermoeid heid van den twee-en-itwintigjarigen bestuurder in den Leidschen Rijn gereden. De man benevens zijn medepassagier konden nog gered worden. Ben kunstwerk waarover al veel te doen is geweest. Er js wel geen schilderstuk, waarover zooveel te ,doen is geweest als de beroemde „Mona Lisa" van Leonarda da Vinci in het Louvre te Parijs. Nu /weer is er een Emgelschman ,Lord Brownley die ji ie rover sensatie heeft verwekt, omdat hij het schilderstuk in het Louvre een oopie noemt en beweert zelf het origineel te bezitten. IV. De baron en Plösznitz reden den volgenden mor gen naar de stad. de verloving werd gevierd en de apotheker was zoo trotsch en gelukkig, dat hij gaarne zijn geheelen wijnkelder had leeggeschon ken. Zijn wangen gloeiden en lachend, in opgewekte vreugde, huppelde hij af en toe door de kamer, streek zijn dochtr daarbij over de wangen, klopte daarbij meermalen den baron op de schouders, zoodat de kapitein hem tenslotte met geweld in de zijkamer trok. .Laat het paar toch een oogenblik den tijd zich tegenover elkander uit te spreken," sprak hij lachend. „U moest toch ook inzien, dat wij beiden hier wel wat overtollig zijn. u als vader en ik als vriend." „Ja ja!" antwoordde Niemitz. „U kan zich niet indenken hoe gelukkig ik ben! Ik kan beiden, hoe ze daar hand in hand zitten, niet genoeg aanzien!" „Goed, dan laat u beiden in deze houding foto grafeeren en dan kan u de foto bekijken." „Gelooft u, dat de baron dit zou willen?" vroeg Niemitz, die de scherts als ernstig gemeend opnam. „Waarom niet? Ik zou u echter op het oogenblik wijjen raden hen heden niet te storen." gaf Plösz- nits te kennen. Eerst laat in den avond keerden Buschbeck en zijn vriend naar huis terug, in de meest opgewekte stemming de terugreis aanvaardende. In het begin reed de baron iederen dag naar de stad, later een paar maal per week, en noch sneeuw noch storm waren in staat hem daarvan terug te houden. De verloving van den baron, welke op aandrang van den apotheker spoedig openbaar werd gemaakt, had tamelijk opzien gebaard, men haalde in de adellijke kringen de schouders op over deze op- zichtelijke verbintenis met een burgerdochter, maar geen van de bekenden van Buschbeck had den moed daarover een woord te zeggen. De baron had zijne verloving aan zijn zoon mede- hartelijke en oprechte wijze geluk wenschte. Even- gedeeld en het deed hem goed, dat Horst hem op eens had men ook in de pastorie de verloving gun stig ontvangen, want onwillekeurig had men daar uit willen afleiden, dat de baron nimmer het recht Ernstig auto-ongeval bij MEPPEL Donderdag zijn onder de gemeente STAPHORST een auto en een wielrijder met elkaar in botsing gekomen, waardoor een vijftal gewonden valt te betreuren van wie een ernstig. De oorzaak is dat een wielrijder plotseling den weg overstak, waardoor de automobilist tegen een boom reed. In 's-Hertogenbosch is Donderdag brand ontstaan in een opslagplaats van lijkkisten die geheel af brandde. Eën aamgrenzend kaaspakhuis toekwam veel waterschade. Uit MEPPEL wordt bericht dat aldaar een rijwielfabriek geheel is uitgebrand. De schade loopt in de duizenden, terwijl het uit 20 man bestaande personeel plotseling zonder werk is gekomen. AISWAvanYMKENBURG-S^] A ••'LEVERTRaaIn LEEUwARDEM Een van de lezers heeft mij verzocht eens iets te willen schrijven over het eventueeie gevaar, dat er verbonden is aan het veelvuldig gebruik van sublimaat in den tuinbouw. Ik zal hier trach ten aan dat verzoek te voldoen, doch zal ik meer in het algemeen het gebruik behandelen van „kwikzilververbindingen Sublimaat nl. dat in de scheikunde voorgei steld wordt door Hg Cl 2, is, evenals de meeste zaadontsmetters, een verbinding van het gif tige element kwikzilver of hydragyrum. Het element zelf kent ieder omdat het gebruikt wordt bij het cvrvaardigen van de gewone thermometers Zooals gezegd, is het elementkwikzilver zelf ook zeer giftig de dampen tenminste, die ver- ei de eigenaardige verschijnselen bij men- schillende eigenaardige verschijnselen bij men- schen teweeg kunnen brengen. Nu zijn ongeveer alle stoffen, die in den tuin bouw gebruikt worden voor het ontsmetten van zaden min of meer meestal zeer ingewik kelde kwikzilververbindingen. Als zoodanig nee men we Germisan Uspulun Ceresan Tiu- tan enz. enz. Dit zijn meest stoffen, waar van de samenstelling alleen den fabrikant be kend is, doch het hoofdbestanddeel is in ieder geval kwikzilver. Het gevaar, verbonden aan het gebruik van die stoffen is o.i. niet zoo bijster groot, omdat in de eerste plaats die stoffen veelal een afstoo- tende geur hebben en ook omdat ze, zoodra ze in aanraking komen rnet water, een eigenaar dige kleur vertoonen. Verder is de verpakking zoodanig, dat direct te zien is, dat men met een gif te doen heeft. De bekende doodskop ont breekt zoo goéu a'ls nooit en tenslotte kan met het inkoopen zelfs een afgesloten busje van 50 gram gekocht worden, zoodat men o'f niets over houdt of men houdt het in ieder geval over in zou hebben zich te verzetten tegen eene eventueeie verbintenis van zijn zoon met Hedwig. De liefde van den baron tot Dora was werkelijk oprecht, zij had hem verjongd, maar toch was hij innerlijk bezorgd. Hij verklaarde wel aan den kapi tein, dat Dora steeds dezelfde tegenover hem was als de eerste dagen der verloving, vrieïidelijk en opmerkzaam, maar er was toch iets in haar hou ding. in haar opgewektheid tegenover hem, dat hem koud aandeed, zoodat hij werkelijk eraan be gon te twijfelen of zij hem wel genegen was. Plösznitz trachtte op allerlei wijze hem te doen overtuigen, dat hij zich vergiste en hem van die gedachten af te brengen. Mijn waarde vriend, ik vind het heel natuurlijk, dat zij tegenover u nog niet geheel onbevangen is!" zeide hij. „Het is toch eigenlijk vanzelf sprekend, dat haar liefde voor jou eigenlijk nog een tikje respect toeteekent voor den ouderen man en den baron en dit houdt een vertrouwelijke omgang wel eenigszins tegen. Dat alles zal met den tijd wel verdwijnen, wanneer zij maar eerst je vrouw is geworden." „En wanneer het niet verdwijnt?" zoo bemerkte de baron op. „Het zal verdwijnen," zoo verzekerde de kapitein met alle beslistheid. „Naar mijn overtuiging draagt Niemitz daarvan de grootste schuld. Hij zal zijn dochter stellig eiken dag vervelen met de verzekering, dat zij zich thans in hooge mate gelukkig kan gevoelen, hoezeer zij door allen zal worden beneid en het kan niet anders dat moet haar tenslotte wel eenigszins angsteig maken. Niemitz is ongetwijfeld een zeer voortreffelijk man, maar wat overspannen, en het vooruitzicht de schoonvader van een baron te wor den, dat heeft hem totaal het hoofd op hol ge bracht. Haha! Hij spreekt tegenover vreemden niet mmeer van- „zijn dochter" maar van de „toekom stige barones." „Hij is een nar!" riep Buschbeck geërgerd uit. want de overdreven teederheid tegenover zijn doch ter had hem reeds lang tegengestaan. „Laat gaan laat gaan!" zoo trachtte de kapi tein zijn vriend te kalmeeren. „Ik herhaal nog eenmmaal, wanneer Dora maar eerst je vrouw is geworden, dan zal zich alles wel wijzigen en anders doen aanzien, zij zal zich dan ook hebben leeren voegen en er is slechts een kleine wenk voor noodig om haar vader wat op een af stand te houden." Mocht het al zijn, dat er aan de woorden van den kapitein weinig geloof viel te hechten, wat hij over den apothener had medegedeeld was volko men de waarheid. Niemitz voelde zich, zooals men dat noemt, over het paard getild. Hij had het ge- de bekende busjes, die goed afgesloten kunnen worden. Iets anders is het met sublimaat. In de eerste plaats is de giftigheid van dit goedje allicht grooter dan van de fabrikaten en dan is het een zeer groote bezwaar dat als re gel de verpakking niet. kleiner is dan 1000 pas tilles. Ook die pastillevorm kan nog wel wat van gezegd worden. Ik voor mij vind een pastille vorm voor kinderen altijd gevaarlijker dan een stofvorm. Een pastillevorm oefent m.i. altijd een aantrekkingskracht uit op de kinderen. Ze zullen eer een pastille in den mond steken dan dat ze een mondvol bv. van Germisan zullen nemen. i Voor het gebruik is de pastillevorm natuur lik buitengewoon gemakkelijk. Als men nu in aanmerking neemt, dat de maxi male medicinale dosis van sublimaat 10 miligr. per keer is en dat zulk een pastille bijna 1000 miligram sublimaat bevatten ban, dat is dus plm. 100 maal zooveel, dan moet men er toch wel van doordrongen zijn, dat een pastille in staat kan zijn ettelijke kinderlevens te vernieti gen. Hetzelfde geldt natuurlijk, hoewel allicht in mindere mate voor huisdieren. Van de vol wassenen neem ik aan, dat zè voorzichtig ge noeg 'zullen zijn. Vooral het feit echter dat ieder een ongelimiteerde hoeveelheid van deze stof koopen kan, zelfs los in een zakje, doet ons wel wat onverschillig met dit goedje omgaan. Beter zou het zijn, indien men ertoe over ging ook sublimaat verpakt te verkoopen en dan bv. busjes, die goed afgesloten kunnen worden in- inhoudende 50, 100, 500 pastilles. De gewone gangbare verpakking van 1000 pastilles deugt voor den tuinbouwer in ieder geval niet. Bij na geen enkele tuinbouwer "heeft 1000 pastil les noodig. Bezien we nu echter de keerzijde van de me daille, dan moeten we ook weer 'toegeven, dat van vergiftigingen in de praktijk zeer weinig vernomen wordt. Een hoogst enkele maal komt het voor, dat iemand, die een gevoelige, of mis schien beter, een overgevoelige huid heeft, ont stekingen krijgt doordat hij met zijn handen of voeten in een sublimaatoplossing geweest is bij het ontsmetten van aardappelen. Ook hiervan "hoort men echter gelukkig nog maar zelden. iWil men echter de put dempen voor het kalf verrdronken is, dan dient het toch aanbeveling de volgende wenken op te volgen: koop nooit meer •sublimaat dan men denkt noodig te hebben; sluit het eventueeie overschot, in een gesloten bus, achter slot. Laat geen minderjarigen met deze stof wer ken houdt men vloeistof over, gooit die dan niet in een sloot men zou de visschën kun nen dooden, giet het liever in een kuil; bewaar nooit sublimaat in een papieren zak of in een kast, waarin ook levensmiddelen bewaard wor den. Overigens verwijs ik naar de mededeeling van den Plantenziektenkirndigefn dienst no. 61 pr. 20 cent „vermeende en werkelijke gevaren, verbonden aan het gebruik van giftige bestrij dingsmiddelen in land en tuinbouw" in welk boekje de slotsom luidt „dat niemand zich uit vrees voor vergiftiging van menschen of dieren behoeft te laten weerhouden van het gebruik der tot nu toe bekende min of meer giftige bestrijdingsmiddelen, mits hij daarbij met oor deel des onderscheids te werk gaat en zich houdt aan de gegeven voorschriften." De ambtenaar bij den Plantenziekten- kundigen Dienst, VAN HERiWIJN/EN, Sint Pancras. voel, dat hij zelf een halve baron geworden was en het was hem onaangenaam, wanneer hij aan zijn beroep van apotheker werd herinnerd. Hij vond dit beroep zelfs niet meer passend voor een toekomstige schoonvader van een baron v. Buschbeck. En hij was reeds in onderhandeling getreden met een jongen man om zijn apotheek te verkoopen. Reeds eenige weken lang was hij bezig een ge dicht te maken, met hetwelk hij Buschbeck en zijn dochter op den huwelijksdag wilde verrassen. Het moest natuurlijk ook openbaar gemaakt worden, want hij wilde tegelijkertijd der muze wijden, opdat zijn naam als dichter in de hoogste kringen zou bewaard blijven. Het eerste ontwerp van dit ge dicht was zeer goed uitgevallen, maar hij besnoeide veranderde en corrigeerde er zoo veel aan, dat er tenslotte niets anders overbleef dan alleen hoog dravende rhytmische en poëtische woorden. In de stad lachte men over hem, want hij groette zelfs zijn vrienden niet meer op de gewone har telijke wijze, maar met een opvallend stijve hou ding: hij vond het niet meer noodzakelijk zijn hoed te lichten doch slechts met zijn rechterhand eene beweging te maken, die wilde zeggen: „Ik ben wel de toekomstige schoonvader van baron v. Busch beck, maar ik ken u nog en wil u ook nog blijven groeten doch een gemeenschappelijk verkeer kan natuurlijk tusschen ons niet meer pplaats vinden." Dat het getal zijner vrienden daardoor niet groo ter werd. maar dat van de lieden, die hem bespot ten, vermeerderde, mmost een ieder opvallen. De baron had zijn huwelijk voor de maand Mei vastgesteld. Voor de jonge vrouw weren meerdere kamers op de meest smaakvolle wijze ingericht en het practisch inzicht van den kapitein had daar bij groote diensten bewezen. Horst had op verzoek van zijn vader daartoe op de meest bereidwilige wijze de middelen verschaft. De lente kwam. In het park waren voor de eerste maal sedert jaren een aantal arbeiders werkzaam om de paden weder in orde te brengen, en het was aan Plösznitz opgedragen die werkzaamheden te leiden, omdat de baron, naar zijn inzicht, daarvoor niet energiek genoeg optrad. Dora kwam met haar vader op een der warme en zonnige lentedagen op bezoek om de plaats, waar zij in de toekomst zou wonen, te leeren ken nen. Zij bleef ernstig en afgemeten, het geheel maakte op haar weinig indruk, zij bleef stil en een droevig waas lag over haar geheele verschijning. Zij was met alles, wat Buschbeck haar toonde te vreden. zij vond alles goed. zij had geen bijzondere wenschen en slechts onder de oude hooge boomen van het park scheen haar gemoed wat rustiger te worden, ademde zij ruimer. Niemmitz liep met korte passen in het huis en Gedenkschriften va,n J. Hl. Schaper Toen de gedenkschriften van mr. P. J. Troel- strra verschenen, werd van verschillende zijden de wensch uitgesproken, dat ook andere voor mannen uit de Arbeidersbeweging hun herinne ringen te boek zouden stellen. Een van de oprichters van de'S.D.A.P. J. H. Schaper heeft thans de pen ogevat om zijn er- varigen te beschrijven. Van zijn 16e jaar tot he den, dus gedurende ongeveer een halve eeuw, heeft hij den grooten strijd van de arbeiders in Nederland meegestreden. De eerste jaren in zijn partij en in de vakbeweging, voorts bijna 40 jaar in de openbare besturen, 35 jaar in het Parlement en ongeveer een kwart eeuw in het Partijbestuur en in diverse instellingen van de S.D.A.P. Ondanks zijn temperament, dat hem zijn over ringing nergens onder stoelen of banken liet steken, koos de Tiweede Kamer hem gedurende meer dan 15 jaar telkens tot haar eersten on- derr-voorzitter, omdat men hem alom had lee ren kennen als een eerlijk, waarheidslievend en bekwaam man. Van schildersgezel heeft, hij zich door eigen kracht, gesteund door het vertrouwen der mo derne arbeidersbeweging, 'tot een van de eerste figuren in onze volksvertegenwoordiging ein in het politieke leven in ons land opgewerkt. Hoe hij heeft gewerkt en hoe de strijd der arbeiders is geweest, kan men lezen in het boek, waar van het eerste deel binnenkort bij J. B. WpL ters te Groningenden Haag het licht zal zien. Op menige bladzijde bespreekt Schaper ge beurtenissen, waarvan het zeer de moeite waard is de bijzonderheden te leeren kennen. Elerst de „oude beweging" onder Domela Nieuwenhuis, toen de scheuring onder leiding van Troelstra, Vliegen, van der Goes, Schaper zelf, alles toege licht met illustraties, facsimile's van brieven, caricaturen. Daarna zijn werkzaamheid in den gemeenteraad van Groningen, en in de1 Tweede Kamer, waar hij aanvankelijk als jongste lid, zich te meten had met ervaren parlementariërs met den machtigen dr. Abraham Knijper, den geharnasten mr. de Savornin Lohman, met den scherpzinnigen mr. Loeff (Schapers maling aan diens juristerij werd een gevleugeld woord) op een wijze die de bewondering wekte van miede en tegenstanders. De schrijver geeft zijn herinneringen met zijn bekende gevoel voor humor. Zijn geschiedschrij- verij is verre van droog en saai', omdat hij zich bij het schrijven telkens weer teruggedacht heeft in het volle maatschappelijke leven, waarin hij ar beidde. Zijn boek zal waardeering ondervinden om de gropte onafhankelijkheid en openhartig heid. Een openhartigheid, die niet alleen zijn per soon en zijn levensomstandigheden, doch ook de in herinnering gebrachte gebeurtenissen betreft Daarbij is hij erin geslaagd zichzelf noch de beweging zijn critiek te sparen. Reeds in het eer ste deel komen de bekende NovembergebeurteJ- missen van het jaar 1918 en zijn verhouding tot Troelstra ter sprake. Het. tweede deel zal in hoofdzaak de parlementaire werkzaamheid be spreken. j Het is een boek voor ieder die belang stelt in het politieke leven van dezen tijd en zij,n wor dingsgeschiedenis in het park op en neer en vond alles verrukkelijk en scheen in het trotsche uitzicht geheel op te gaan. „Waarde vriend," sprak hij, toen hij Plösznitz op zijn wandeling door het park ontmoette, „hier voel Ik mij thuis, hier is het mij wel, hier hoop ik vele gelukkige uren door te kunnen brengen. Onder deze hooge. schaduwrijke boomen waait de wind mij in poëtisch geruisch tegen, ik voel, dat ik hier zal kunnen dichten." „Dan vergeet u daarbij ook niet, er voor te zorgen, dat de paden en de wegen hier in orde worden gehouden," zeide de kapitein niet zonder een boosaardigen en spottenden blik. „Plösznitz, u heeft geen gevoel voor poëzie!" ant woordde de apotheker verontwaardigd. „Niet veel." gaf de kapitein openhartig ten ant woord. „Althans niet meer dan noodzakelijk is. Ik ben nu eenmaal geen dichter, zooals u, de natuur heeft mij in dezen al heel slecht bedeeld, doch ik heb nimmer aanleding gegeven uwe verontwaar diging daarover uit te lokken." „U is onverbeterlijk," antwoordde de apotheker. „Niemitz. heeft u zich dan tot doel gesteld, mij te verbeteren?" vroeg Plösznitz lachend. „Wij zijn beiden te oud, om ons nog te veranderen, en ik zie ook niet in, waarom wij het doen zouden, want wat achter ons ligt, kunnen wij toch niet ongedaan maken." Niemitz had berouw den kapitein toegesproken te hebben en haastte zich weder naar den baron en zijn dochter. Over de viering van het huwelijksfeest heerschte tusschen den baron en den apotheker het grootste verschil. De baron wenschte met haar, die hij wer kelijk liefhad, in alle stilte verbonden te worden, terwijl Niemitz den wensch koesterde, dat de trouw plechtigheid en het huwelijksfeest op de meest schitterende en glanzende wijze zou plaats hebben, al was het alleen slechts om in het voorname ge zelschap zich als schoonvader te kunnen toonen. Hij had het liefst de geheele stad uitgenoodigd. Er had namelijk eene verandering bij hem plaats gevonden, die al zijn vroegere bekenden voor on mogelijk hadden gehouden hij was in vele ge vallen een verkwister geworden. Slechts zijn ijdel- heid verleidde hem daartoe, want hij verbeeldde zich thans verplicht te zijn den voornamen en no- belen mensch te moeten spelen. De baron verzocht Plösznitz den apotheker te bewegen af te zien van zijn idee om het huwelijks feest zoo glansrijk te vieren en gaarne belastte hij zich daarmede, niet alleen om den baron een dienst te bewijzen, maar ook omdat het hem genoe gen deed den hoogmoed van den apotheker te kun nen tegenwerken. (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuwe Langedijker Courant | 1933 | | pagina 6