HEKELGEM
HET NEDERLANDSCHE BOEK
NA DEN OORLOG
De kern der moeilijkheden
in Britsch-lndië
Nieuw Noordhollandsch Dagblad
3
De jongste Abdij der Benedictinessen
Nieuw Brabantsch blad
Vakdiploma
kleermakers
Verwachting niet bevredigd
DE WEDEROPBOUW IN
DE WIERINGERMEER
DINSDAG B AUGUSTUS 1946
NIEUWE GESCHIEDENIS, en toch weer oud. Een Benedicti
nes, D. Gertrudis Molengraaff-Schim van der Loeff O.S.B.
genaamd, werd 25 jaren geleden door de Abdis van Bourgne
(Fr.) naar België gezonden, om een nieuwe stichting te be
ginnen. Zij zou geen Hollandsche vrouw geweest zijn, als zij
geen doortastendheid en practische zin had getoond. Zij was
een bekeerlinge, en daarom misschien toegerust met meer
dan gewone vurigheid voor haar ideaal. Zij was getrouwd,
maar haar man en zij zochten „den Heer te behagen", en
zetten hun „ja-ik-wil" om in maagdelijke bruidsliefde. God
zegende haar jonge stichting, eerst in Heide, later in He-
kelgem. Ongelooflijk groot waren de moeilijkheden, maar nog
grooter was haar vertrouwen. Of leert de gelofte van armoede
niet: Dominus providebit, de Heer zal erin voorzien.
De Paters Benedictijnen van
Affligem zijn de geestelijke va
ders van de jonge loot aan den
Benedictijnschen stam Er is nu
eenmaal een traditie van eeuwen
noodig om zooveel moeiijkheden
ineens te kunnen opvangen. En
ze zijn opgevangen, God heeit er
in voorzien, en thans de stichting
als een jonge boom, temidden
van de rijpende akkers in het
zoo vruchtbare heuvelland.
Eenige maanden geleden kwam
ZEm. Kardinaal van Roey per
soonlijk de blijde tijding bren
gen, dat de Priorij „Maria Media
trix" tot Abdij was verheven Er
werd een Abdis verkozen Wie
anders kon dat wezen dan de
krachtige priorin, die thans den
staf mag voeren over 52 monia-
len, novicen, postulanten, bin
nen- en buitenzusters? In Sep
tember zal de plechtige Abdis
wijding plaats vinden onder toe
loop van vele Abten en Abdis
sen uit België. Frankrijk en Hol
land.
De reis naar Hekelgem gaat via
Antwerpen, Brussel en daarna per
tram tot vlak bij Aalst. Daar, op de
grens tussohen de Belgische provin
cies Brabant en Vlaanderen rijzen de
torens van Affligem omhoog. Deze
Abdij is een stichting uit overoude
tijden en er is nog een klein gedeelte
van de Abdijkerk van 1130 over. Het
grondplan van de Abdij herinnert aan
dat van Egmond. De tegenwoordige
gebouwen zijn van veel jongeren
datum. Architect Kropholler treeft het
nieuwe gedeelte gebouwd. In de Ab
dijkerk (van 1890) wordt ook zielzorg
uitgeoefend voor de buurtbewoners.
Zij ervaren dat het onder de krom
staf van den "Heer Aht" goed le
ven is.
Pater Prior, de bekende Dom Dr.
Franco de Wij els, mede-auteur van
het Volksmissaal van Affligem, is de
zielzorger van de Benedictinessen van
Hekelgem, dat op 20 minuten afstand
ligt. U moet niet banig zijn voor een
paar modderschoenen, een Abdij ligt
nu eenmaal niet aan een asfaltweg.
Maar de Paters die door weer en
wind, regen en sneeuw moeten bag
geren, weten er wel raad op; u kunt
in Affligem een keuze maken uit een
heele serie overschoenen.
In Hekelgem is de jonge Abdij nog
maar een bescheiden gebouw. Tuinen
en landerijen zijn groot en vruchtbaar
maar verder is' het huis zelf heel een
voudig. Toch zijn er meer Zusters in
die kleine ruimte dan Paters in de
groote Abdij. Maar geen nood. Er
wordt gebouwd. Er wordt aan ge
werkt. De machines ronken zoo hard
dat de Zusters elkaar in het koor
nauwelijks kunnen verstaan. Werk
lieden roepen, auto's rijden af en
aan, op gevaar af in den modderweg
te zakken. Heipalen zijn er niet noo_
dig in dien vetten Vlaamschen klei-
bodem. De Kardinaal heeft gezegd
dat men den moed moest hebben om
te bouwen. Dominus providebit. De
giften komen steeds meer binnen
De jonge stichting groeit dat het
een lieve lust is. Dikwijls g'aat de
kloosterpoort open voor een nieuwe
postulante. Zij komen uit België en
Holland. Oosterhout' is vol zegt men.
Andere contemplatieve Benedictines»
senkloosters kent Nederland niet.
Daarom zijn er al veel Hollandsche
meisjes uit Haarlem, Amsterdam;
Utrecht, De Bilt, Nijmegen, Eindho
ven, 's Hertogenbosch enz. naar He
kelgem gegaan.
Er is onder haar een echte
familiegeest, een blij en gul
lachen over kleine vreugden en
groote dingen, een reine sfeer
van onbezorgd leven. Maar er is
ook een vurig zoeken van God,
een oprecht streven naar con
templatie van God en goddelijke
dingen, een bruidsliefde, groot
en sterk en mannelijk en een
innig vereenigd zijn met Christus
in God. De zorg voor het heilig
Officie, het liturgisch koorgebed,
is kenmerkend voor de Benedic
tijnerorde, en Paus Pius X, die
als ideaal gaf; gebed in schoon
heid kan tevreden zijn over zijn
zangeressen van Hekelgem.
Heer Abt had gelijk, toen hij
op Sacramentsdag bij een plech
tige inkleeding van een meisje
uit Haarlem (een bekeerlinge)
zeide: God heeft u geplaatst in
een lusthof, vol schoone bloe
men
Wat zou het schoon zijn, als er
eens een perkje van die bloemen
naar Egmond zou worden over
geplantZulke bloemen heeft
Holland zoo hard noocTig
F B.
Eindelijk hooren wij dan weer
eens een stem uit het Zuiden. Een
stem die een jong en frisoh geluid
laat hooren. Brabantia Nostra het
orgaan van de gelijknamige ver_
eeniging die zich eertijds slechts tot
de intellectueelen van Brabant richt
te; is door de redactie omgedoopt
tot een neuw orgaan dat zich nu tot
de breede lagen van Brabants bevol
king wendt. Het is een echt gezins
blad;; maar dan een van de goede
soort geworden, dat hoewel speci
fiek Brabantsch van opzet; de
eig'ensdiap heeft niet separatistisch
tie zijn en het doel nastreeft door
goed Brabander te worden ook goed
Nederlander te zijn.
Het eerste nummer van het nieu
we blad;, Edele Brabant ziet er
zeer goed uit en doet wat het uiter
lijk betreft; eenlgszins aan De Nieu
we Eeuw denken. Mgr. B'aeten gaf
het blad een inleidend woordje mee
en wij zouden ons al zeer moeten
vergissen als "Edele Brabant" dat
vele interessante artikelen over
de geschiedenis en de godsdienst van
het gewest bevatJ haar weg tot
het Brabantsche volk niet zou vin
den. L. S.
Door de Vakgroep Kleermakerij te
Den Haag worden als voorheen de
examens georganiseerd voor de
kleermakers.
Na de bevrijding zijn dit de eerste
examens, welke voor het Gezel A,
B en Meesterdiploma worden afge
nomen.
De belangstelling was zoo groot,
dat niet minder dan 338 candidaten
voor de examens werden ingeschre
ven en de commissie vakopleiding
zich genoodzaakt zag in 4 plaatsen in
ons land de examens te organiseeren.
Inmiddels hebben van 29 Juli t.m.
3 Aug. de examens m Groningen
reeds plaats gevonden. Vanaf heden
worden gedurende 3 weken te Utrecht
examens waaronder die voor het
leerlingstelstel, afgenomen.
Van 12 tot 17 Aug. hebben de kleer
makers gelegenheid in Amsterdam
nog blijk van hun kunnen te geven
en tenslotte worden van 26 Aug. tot
31 Aug. de jonge vakgenooten te Den
B'osch getoetst.
De examens werden uitgeschreven
en voorbereid door de commissie voor
vakopleiding van de Vakgroep Kleer
makerij.
QE OORZAAK van het feit
dat er betrekkelijk weinig
goede literatuur in onze boek
handel te vinden is, hetgeen
wij reeds eerder constateer
den ligt grootendeels wel
hiërin, dat wij tijdens den
oorlog een deel van onze
groote literatoren hebben
moeten missen. Voorts is de
papier-schaarschte, waaraan
alle bedrijven mank gaan, een
niet te verwaarloozen factor
gebleken.
Van de grooteren die ons
ontvielen willen wij slechts
vermelden Johan Huizinga de
humanist die aan de gods
dienst zoo'n voorname plaats
toekende, de dichter Mars
man, een fijnvoelende en ern
stige denker, de felle criticus
Menno ter Braak en de zoo
populaire A. M. de Jong. Zij
allen hebben bij het meeren-
deel van het lezende publiek
een groote leemte achtergela
ten die, zooals het er nu voor-
De president van Italië, Enrico de Nicola, en de eerste minis
ter Alcide de Gasperi, werden door Z.H. den Paus in audiën
tie ontvangen. (Ass. Press P.)
staat, niet gemakkelijk zal
zijn te vullen. Onze verwach
tingen, die zeer hoog waren
gespannen werden niet of
slechts ten deele bevredigd.
Van Arthur van Schendel
heeft men meer verwacht dan
zijn historische gedicht „De
Nederlanden" dat ongetwij
feld een grootsch werk is met
zeer vele verdiensten, doch
dat door de meesten niet naar
waarde kan worden geschat.
Hij zal met een nieuwe roman
moeten komen om al zijn
oude lezers weer te trekken.
Van Jan Derks, voor velen een
nieuwe ster aan het letterkundig fir
mament, zagen wij twee tooneelstuk-
ken die vol beloften voor de toekomst
waren. Zijn nieuw verschenen boek
"De Lindeboom"waarin de geschie
denis van een Brabantsche familie
wordt beschreven, zal ongetwijfeld
in breeden kring met voldoening
worden ontvangen. Het is een prettig
vlot geschreven boekwerk, waarvan
de hoofdfiguur goed is getypeerd.
Van geheel anderen aard is "Vrouw
en Vriend" van Anna Blaman, een
werk dat literair op zeer hoog peil
staat. Een knap stukje psychologie,
maar geen lichte kost.
Het negende en laatste deel van
Frederik van Eeden's dagboek "De
Vermoeide Zwerver" verscheen kort
geleden in druk. Een boek vol op
rechtheid en van groote bekoring;
dat ondanks het tragische element,
dat den boventoon voert, toch den
lezer veel troost zal bezorgen.
Bijzonder getroffen heeft ons de
legende van den Monnik van Sibculo
het hoofdthema van "De Winter
kraaien" door Aar van de Werfhorst.
Het leven van de turfgravers staat
ons daarin duidelijk voor oogen en
bladzijde na bladzijde ondergaan wij
met den zwaren arbeid, het noodlot
en de slagen die de hoofdfiguren van
het werk treffen. Al schijnt er wei
nig zon in dit werjk, toch laat het
geen somberen weerklank na. Wij
zijn benieuwd naar Madame Jazkowa.
Theun de Vries heeft een boeiend
werk geschreven; waarop wij later
terug zullen komen.
Niet onder de romans resorteerend
doch voor den katholieken lezer zeer
belangrijk en leerzaam is Anton van
Duinkerken's "Hedendaagsche kette
rijen", waarin de problemen en
stroomingen van vóór den oorlog, die
ook nü nog' actueel zijn, worden be
sproken.
Ook op het meesterwerk van den
historicus Rogier "De geschiedenis
van de Katholieke Kerk in de zes
tiende eeuw" zullen wij nader terug
komen, L. S.
De verjaardag van Prinses Irene. Op het bordes van het pa
leis kijkt de jarige prinses met haar ouders en haar zusjes
naar het bloemencorso, dat te harer eere gehouden wordt.
DE onafhankelijkheidsbeweging
in Britsch India dateert reeds
van het begin van deze eeuw. De
naam, die met deze beweging on
afscheidelijk verbonden is, is de
naam van Gandhi. Hij is de
stichter van de Congres Partij,
een politieke partij, die zich tot
doel stelt de vrijheid en onaf
hankelijkheid van Britsch India
en een ieder kan hiervan lid
worden, onverschillig tot welk
geloof of sociale groep hij be
hoort Deze drang naar zelfbe
stuur werd op verschillende tij
den door het Engelsche Gouvern-
ment beantwoord door machts-
overdraging op Indiërs zelf Be
gon het met kleinere posten, ge
leidelijk werden alle ambten
opengesteld en bezet door In
diërs, behalve dat van Gouver
neur (Een Gouverneur staat aan
het 'hoofd van een provincie
onderverdeeld in verschillende
districten.) In-1935 was het zoo
ver gekomen, dat door alge-
meene verkiezingen provinciale
ministeries gekozen werden,
waardoor het ninnenlandsch be
stuur en de wetgeving heelemaal
in handen van Britsch Indiërs
zelf kwamen. Het resujtaat van
de verkiezingen was, dat in de
meeste provincies een Congres
ministerie aan de macht kwam.
Dit was niet te verwonderen,
daar de Congres Partij de eenige
groote politieke partij is, met de
Mohammedaansche Liga in op
positie Verhouding 300 millioen
Hindoes, 90 millioen Mohamme
danen
Deze provinciale ministeries (allen
Indiërs) hebben de provincies be
stuurd tor 1939, het begin van den
wereldoorlog. Toen het Engelsche
Centrale bestuur Britsch Indië in den
wereldoorlog betrok, bedankten uit
protest alle provinciale Congres mi
nisteries en werd het provinciale
bestuur weer overgenomen door den
Gouverneur en zijn raadgevers. Zoo
is de toestand nu nog. Gedurende den
oorlog is verschillende malen volle
dige onafhankelijkheid, binnen of
buiten het Engelsche Gemeenebest,
aan Br. Indië beloofd. Waarom wordt
dat nu niet gegeven en waar zit de
moeilijkheid?
Bij de eerste verkiezingen in 1935
hadden de Mohammedanen nog wei
nig eenheid' en politiek bewustzijn.
Dit is sterk veranderd gedurende
de laatste 10 jaar. Onder de energie
ke leiding van Jinnah hebben zij een
sterke politieke partij gevormd en
ofschoon zij zich ook de onaffiianke.
lijkheid van Indië tot doel stellen,
willen zij dit op een speciale manier
verwezenlijkt zien. Hun doel is Paki
stan: Indië verdeelen in strooken en
waar zij een politieke meerderheid
vormen, daar hun eigen natie stich
ten, onafhankelijk dus van de rest
van Indië. En de rede van hun eisoh?
Wij kunnen de Hindoes' of de Con
gres Partij niet vertrouwen. Bewijs?
Zie hoe de Mohammedanen verdrukt
werden onder de Congres ministeries
van 1935—1939.
Het doel van de Hindoes of Con
gres Partij is: Hindustan. Br. Indië
één geheel, een natie, geen. versnip
pering, met de grootste partij aan de
macht: vertrouw ons en je zal niet
teleurgesteld worden.
Velen zijn overtuigd dat Engeland
haar belofte van volledige onafhan
kelijkheid voor Indië wil nakomen.
Maar (roe kan zij het doen? Aan w'ie
kan zij haar macht of bestuursappa
raat overdragen? Aan de Congres'
Partij? Gevolg zou zijn burgeroorlog.
Toegeven aan den eisch van de Mo
hammedanen? Gevolg zou zijn bur
gerooriog.
Gedreven door verantwoordelijkheid
gevoel ten opzichte van kleine min
derheden, eischt Engeland dan ook
dat de twee groote politieke partijen
te samen komen en een constitutie
maken dat in groote trekken het be
stuur zal regelen en veiligheid zal
geven aan de belangen van kleinere
groepen. Maar van toenadering' is
geen sprake, samen confereeren wil
len ze nietieder houdt zich aan z'n
eisch. Pakistan—Hindustan. De Con
gres Partij roept aanhoudend haar
slagwoord: "Groot Indië", laten de
Engelsehen Indië verlaten en wat er
ook gebeure. dat is onze zaak en wij
zullen dat wei opknappen terwijl de
Mohammedaansche Liga onverfiolen
een bloedbad beloofd als hun eisch
van Pakistan niet wordt ingewilligd.
Vanaf Februari is een missie
van Engeland in Britsch
Indië bezig om dit netelige
probleem op te lossen, maar
tot nu toe zonder succes. En
toch moet er een oplossing
gevonden worden en spoe
dig, want de drang naar on
afhankelijkheid, aangewak
kerd door andere gebeurte
nissen in het Verre Oosten
(Indonesië en Siam) is zoo
hoog gestegen, dat het iedter
oogenblik tot uitbarsting kan
komen. En dan zijn de ram
pen en ellende voor land en
volk en waarschijnlijk ook
voor de honderden missiona
rissen niet te overzien. Een
verblinde volksmassa kent
geen rede en ziet geen ver
schil tusschen een witte sol
daat en een witte missiona
ris
t Rev. C HOOGLAND.
Lutjebroek. 30-7-46
In de laatste vergadering van
den Raad van Advies inzake dein
wederopbouw van de Wïeringer-
meer is o.m. gesproken over de
Zweedsche noodwoningen. Deze
woningen zijn te klein voor groote
gezinnen. Besloten is derhalve
door de Commissie Wederopbouw
Wieringermeer daar "°waat dit
noodzakelijk is gebleken door ge
brek aan slaapruim'.e voor kinde
ren, aparte onderkomens bij te
bouwen.
Wat betreft de huisvesting der
seizoenarbeiders, deze zull^j^gen
onderkomen kunnen vijf.tjen ir 4e
zoogenaamde DJ^T-karr^n
Het arbeidersvraagstuk is blij
kens een rftededeeling van het
arbeidsbureau niet meer urgent.
Voor het, seizoenwerk is een vol
doende .'arbeidsreserve aanwezig.
Met ANWB zijn onderhan
delingen gaande ten einde te ko-
fnen AoVde herplaatsing van ver-
keëfcgbèrden in de Wieringermeer,
