Spanje herstelt zich langzaam Het vreemdelingenverkeer van dezen zomer in Zuid-Limburg 4 Nieuw Noordhollondsch Dogblod Volle winkels en dure prijzen „BUFFALO BILL" HERDACHT Wild-West hield stierf als katholiek Duitsche diplomaten verlaten Vaticaanstad TOURISME IN DE BADKUIP Kenmerk van hef' gewest wordt niet gezien Teekenfilmpje Motatot .karrtetdeer uvEWjS' \kzr oznS likotjk op (o?. SlijkkuiS -teqenVfcodfii&n In Oslö Jk ktijq je na] v&l eenS,\toht maai.'" MAANDAG ,2 SEPTEMBER 1948 Geen visscherslatijn! Op het strand, ter hoogte van den Wassenaaxsche slag, werd door een visscher een zeld zame zonnevisch gevonden. Het exemplaar, dat 30 kg. weegt, zal aan het Haagsche schoolmuseum worden afge staan. (Ned. Fotobureau P.] Er is wel geen held uit de Nieu we wereld die zoo'n bekendheid heeft verworven als Buffalo Bill de beroemde scout der bergen en savannahs van het Wilde Westen. Hij werd geboren in 1846 te Denver in den staat Colorado. In zijn jeugd deed hij dienst als bo de-ruiter te Kansas en vervoerde post over de door vijandige In dianen en roovers onveilige vlak ten. Zijn moed en behendigheid redde hem steeds weer uit de meest hachelijke situaties zoodat hij een legendarische figuur werd in hel Westen. In den veldtocht van Sheridan (1868) deed hij dienst als „Chef of Scouts" tegen plunderende Indianen. De bij naam „Buffalo Bill", hij heette William Cody, verwierf hij zich door z'n weergalooze behendigheid bij de buffeljacht. Na 1880 stelde hij uit Indianen en cowboys een Wild-Westtroep samen waarmede hij de Ver. Staten en Europa af reisde. Kolonel Cody was met een ka tholieke vrouw gehuwd en telde vele vrienden onder de geloofs- genooten van zijn vrouw. Hij werd op zijn sterfbed bekeerd en ge doopt. Het Kath. blad van Denver: „The Catholic register" publiceer de een artikel over hem en de ge schiedkundige Vereeniging der Staat organiseerde een tentoon stelling van dagboeken, documen ten, foto's en andere herinnerin gen aan dezen onverschrokken held. Nadat reeds eerder de voor malige Duitsche ambassadeur bij den H. Stoel. Von Weiszacker, naar Duitschland is vertrokken' zijn thans ook de laatst gebleven functionarissen van de Duitsche ambassade in Vaticaanstad per auto vandaar vertrokken. De di plomaten begeven zich naar Frankfort, waar zij ter bestjhik- king van den geallieerden be stuursraad gesteld zullen wor den. II. (Slot) Dienzelfden avond werd in de verschillende bioscopen al een film vertoond over de aankomst en het uitladen van de Holland- sche koeien. Het hotel was netjes en men behandelde de Holland- sche gasten met alle voorko mendheid, eigen aan de Zuide lijke bewoners, waarbij vooral de gastvrije en ongedwongen ma nier van omgang ons opviel^ Men was een en al vriendelijkheid en bediende ons op onze wenken alsof wij voorname gasten waren 's Avonds in de tuin van „La Carmen" was het een algemeene verbroedering en het ging zoo ver, dat de Hollanders, na het zingen van Wilhelmus, De zilve ren vloot, Sarie Marijs en andere bekende melodieën voor de grap met de hoeden rondgingen. De Spanjaarden namen dit voor ernst aan en gooiden met hun peseta's naar de beduusde Hol landers, die deze humor in het begin niet zoo goed konden ver werken. De ontknooping Van dit misverstand bracht een algemee ne feeststemming en er werd menig keer geklonken op de Ca- merados Orland'os en op het prachtig-glanzende Hollandsche vee. De volgende dagen merkten wij echter wel, dat het niet over al een feeststemming was, die er hing. Ook hier waren de prij zen van de artikelen erg hoog, hoewel er wel veel te zien was in de etalages Brood is daar b.v. erg schaars, het is distributie- goed', maar ondanks dat bijna niet te krijgen. Boter, is heele- maal een luxe en de Hollandsche en Friesche boeren gewend aan hun heerlijk potje boter op tafel hebben dit dan ook erg gemist. Het is er bijkbaar zulk een luxe, dat wij tijdens ons verblijf geen stukje boter zagen. De koeien als kijkspel. Maar dit alles werd dubbel en dwars vergoed door het andere wat er te zien was: de ezeltjes gebruikt als lastdier; maar ook als vervoer, middel voor scihoone siignorita's die bun glanzende huid en hun gitzwar. te haren met een groote parapluie beschermden tegen de felle Spaan, sche zon; electirische trams die uit puilden van de mensdhen, zoodat er menig keer levensgevaarlijke oo£en. blikken ontstonden; want de he. stuurders ervan zien niet tegen een behoorlijke snelheid door het drukke stadsverkeer op. Het aardigste was bog' wel het groote aantal kijklusti. gen d!at als bij een stierengevecht zich verdrong bij de verzamelplaats van onze koeien, zoo iets hadden ze blijkbaar nog nooit gezien. Een of ander zakelijk aangelegd Zuiderling had daar spoedig een winstgevend zaakje van gemaakt, want den vol. genden dag kon men de dieren alleen bezichtigen wanneer men 1 peseta (25 cent) entreegeld had betaald'. Het werd er nog drukker dan bij ons de Zaterdagsdhe bioscopen. Lan ge rijen signors en zelfs signorita's wachtten met ongeduld op hun beurt om dit wonderlijke schouwspel van een aanttal Hollandsche koeien mee te maken. Waar wij in Nederland arg'eloos en zonder opkijken einde loos vele weilanden langs komen vol met prachtig vee, werd het hier in het mooie en toch eigenaardige Spanje tot een schouwspel van on. gekende mogelijkheden. Men ont wierp affiches en maakte reclame om dit te gaan zien. En de Span jaard; wilcT op iets anders dan het gewone van alledag, stond uren in rijen om een biljetje te bemachti gen. Dat is een van de vreemde è'e1- waarv.'ordi'ngen voor oen buitenlan der; werken schijnt hier niet noodig te zijn; alleen de uiterlijkheid van wat gezelligheid in een café; een buitenkansje wanneer er toeristen komen en het uitbuiten van alles wat maar even naar een gelegenheid om feest te vieren wijst. Het werken is blijkbaar bestemd voor de vrouwen; dit althans bij de volksklassen. Wij zagen tenminste in Santander de Spaansche vrouwen door de straten sjokken bepakt en bezakt', groote doozen en manden op hun hoofden balanceerend en onder- dehand de meest gezellige onder onsjes houdend. Zij winkelden in onoogelijke levensmiddelenhalletjes waar het vleesch onwelriekend geur. de en waar de vliegen zich te goed deden aan fruit en- andere etens waren. Niets voor onze Hollandsche^ degelijkheid. Ook niet b.v> hef eigenaardige dat de mannen avond in avond uit in de café's kunnen rondhangen met wat wijn voor zich en een spelletje kaart. Dat gaat zoo maar door, tot men even iets te doen krijgt en wat geld verdient, om datzelfde geld1 maar weer te verteren bij een groot glas vino tinto (roode wijn) of ontelbare kopjes koffie. Volle winkels Wij Hollanders waren daar, zooals ik reeds schreef, geziene gasten, al liet men wel eens al te veel zijn teleurstelling blij ken, wanneer men tot de ont dekking kwam, dat die goede Hollanders geen Engelsche ciga- WIJ vervolgen en be sluiten hiermede de beschouwingen van den deelnemer aan het vee transport uit ons land naar Spanje. retten bij zich hadden, maar de ontgoocheling duurde in den regel niet erg lang, want ook onze rookertjes werden graag geaccepteerd. Een fleurig tafereeltje zagen wij op een der boulevards, toen een grotesk uitgedoste neger zijn schoenen voor een pesetaatje glanzend liet poetsen en daarna een gezicht zette, o! hij zeggen wilde: „Dat heb ik hem netjes laten doen". Dat alles is vreemd voor een buitenlander, die alleen maar de nuchterheid gewend is van vlakke polderlanden en don kere luchten. Hier was tijdens ons verblijf het weer buitenge woon mooi; warm en zonnig lagen de straten en zonnig waren de menschen, die wij ontmoet ten. Een Tantaluskwelling voor ons waren echter de rijk-gevulde etalages vooral van de kleeding- magazijnen; onze vrouwen zou den hier hun hart opgehaald hebben aan de frissche japonne tjes, de vele kousen in allerlei schakeeringen de leuke schoen tjes, die overal stonden; de man nen aan alle mogelijke soorten fietsen, radiotoestellen, likeuren en wijnen, dassen en overhem den, zoodat de bedelrokjes en de zoo niet officieel genoemde bedeloverhemden konden ver dwijnen. Maar ook hier weer, als in andere landen, hadden de Hol landers een tekort aan geldige munten Wat zegt u b v. van een pak, dat 340 peseta's kost, zoowat 80 90 gulden, of van een over hemd, waarvoor u ongeveer 10 gulden betaalt, alles-zonder pun ten. Het is er wel duur, maar te koop en dat beteebent al heel wat. De gemiddelde Spanjaard komt er echter ook niet aan te pas, want op onze informaties kre gen we ten antwoord, dat de werkende man ongeveer 30 tot 40 gulden per week verdiende, zoodat er dan weinig voor klee- ren en dergelijke overblijft, vooral als men bedenkt, dat de man veel nood'ig heeft voor zijn dagelijks cafébezoek. Het meeste trof ons echter het veelvuldig kerkbezoek, ook over dag, zoowel door mannen als vrouwen, die zelfs meermaleri per dag even de kerk binnen komen, om te bidden bij de Ma donna Zou dit misschien een uitvloeisel zijn van den voorbijen tijd', toen Spanje zooveel leed over zich heen zag gaan? Wij als buitenstaanders in het innerlijke van Spanje's ziel konden er niet over oordeelen, maar toch dach ten wij er het onze van. Onwillekeurig 'kwam ook de gedachte bij ons op, die in vele bladen stond vermeld, dat Spanje een land' is van onrust en onte- ,vredenheid. Wij hebben er niets van kunnen bespeuren, hoe «we er ook ons best voor hebben ge daan. Overal was het er wat men noemt gewoon, dezelfde ver schijnselen als elders troffen we aan. Alleen dat ontdekten we overal: Spanje, het land, dat diepe wonden heeft overgehou den van geloofsvervolging en burgeroorlog, herstelt zich uiterst langzaam. Daar zal natuurlijk een reden voor zijn En d'ie is niet alleen, dat de Spanjaard niet erg werkwillig is. Ook diepere oorzaken moeten' daarvoor te vinden zijn. Het is een land, dat de belang stelling en zorg van velen noodig heeft H. B. Hu OOK DEZEN ZOMER bloeit het vreemdelingenverkeer weer in het land bezuiden Sittard. En wel op de meest intense wyze. Waar Zuid- Limburg voor den oorlog druk kon zijn van vacantie-gangers en kort na de bevrijding, in den na-zomer van 1944, een recreatie-centrum was van cosmopoiitische figuren, is het thans een overbevolkte streek, waar betrekkelijk weinig menschen productief werken. Heel de mijnstreek en omlig gend centrum, alsmede het grens land, liggen tot half September vol met ontspanning-zoekenden uit hoogere regionen. Middelpun ten van kampleven zijn Epen en Mechelen. Groote touristen-centra zijn; Valkenburg, de primus inter pares, Maastricht met zijn cultuur Heerlen en Kerkrade met de mij nen, Gulpen en Vaals. Dit laats'e trekt speciaal door zijn bijzondere sfeer, eigen aan een grensstadje. De veelal gebrekkige accommo datie heeft de touHsten niet kun nen weerhouden te komen. Geen bed of dit an is meer vrij. Zelfs sliep men in een badkuip. Reeds is het een en kele maal voorgekomen, dat zwervers hun nacht in de open lucht moesten doorbren gen, slapend op de rustieke banken van het rotspark in de Walramstad. Een hotel met aanpassing voor 60 menschen, herbergt er thans 140! Hoewel het charmante Geul stadje Valkenburg normaal 3000 gasten kan bergen, is het huidige aantal hier heel ver boven. De hoeveelheid pensiongasten is nu dan ook het dubbele van het oor spronkelijke inwoner-tal. Prijzen zijh meestal buitenspo rig. Zoo kwam het voor, dat een echtpaar zonder kinderen voor vijf dagen hotelleven betaalde f 160.-. Er zijn immers liefhebbers genoeg. De doorsnee-bezoeker blijft slechts ongeveer anderhalve, week. Aan merkelijk veel „kleine luiden" zijn dit jaar van de partij. Ook is opvallend de groote groep van die trekkers, die men in deze be paalde streek aanduidt met de benaming „crapule". Waar al de ze menschen het geld vandaan halen om hun duur en dikwijls kwistig leven te leiden is onna speurlijk. Openluchttheaters steeds uit verkocht. Dancings overvol. Rijen wachtenden voor toegang tot grotten en andere bezienswaar digheden. Het peil van de gezoch te ontspanning- is overigens met hoog. De tourist, die met edele ge dachten en schoone herinneringen naar huis terugkeert, is zeer spo radisch te vinden. Het kenmerk van dit ge west wordt niet gezien. Men is tevreden met een pe riode van uitleven, zooals men dat thuis niet kan. Geestelijke leiders en vroede vaderen van steden en dorpen strijden een harden strijd voor behoud van eigen zeden in dit land. Ondanks het feit, dat dit verkeer van vreemdelingen een materieelen welstand zeer bevor dert, is men in Zuid-Limburg niet erg tevreden. De snobistische be oefenaars van de naalctcultuur do- mineeren nog steeds. De vooze vlotheid van menig tourist, terug in eigen kring, is geen goede re- 1 doen met menschen met een be- clame. Men heeft hier liever te grijpend waarnemen en een de cente levensopvatting! Heerlen. H. D. Wij hebben ons de me dewerking verzekerd van een teekenaar, die de voornaamste en interes sante gebeurtenissen van de afgeloopen week in beeld brengt voor het nummer van Zaterdag. In verband met het uit vallen van het j.l. Za terdagsdhe nummer we gens Koninginnedag, wordt dit teekenfilmpje voor dezen keer vandaag geplaatst. Wat de teeke naar gepresteerd heeft, is nog voldoende actueel, al staat Euwe op het oogenblik gelijk met Botwinnik! rieuimbefg'S.pcOGeS bijna-ten fhet vtfetd. hóxj tijd. .Zeq maat: zz hadden er \&&r Q2i\ hóóttace Odn kunmnnrnkeri! Jn Kid 9tauntontDurnDol vtet kitte aeeataadmet zómhlndamis.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuw Noordhollandsch Dagblad : voor Alkmaar en omgeving | 1946 | | pagina 4