WAAR BLEEF
PA
KATHOLIEKE KERK
en Studentenleven in Amerika
Vrienden van „Toon de Soep
EEN KATHOLIEK PLAN VOOR
SOCIALE RECONSTRUCTIE
PIMPEL GAAT IN PENSION
Brug tusschen de Nieuwe Wereld
en het oude Christendom
handelden in valsche tabakskaarten
Een goudgele tulp, een bloedroode roos,
een kristallijne lelie
QÉLÉIDE(lijke) ECONONUE
i
"Piel /iatvely
fc;
Wederzien
/an de Pol wed Puropeesch
kampioen kader 71/2
EenMerdamsch gezin met
llkjiuta. vloog imar (fliiknie
De wegen van de An-Panlowna
NIEUW NOORDHOLLANDSCH DAGBLAD- Zaterdag 26 April 1947
PAG. 3
herdenken dat zij vóór 55 j.
cht werden verbonden. Wij
het krasse echtpaar vanaf
ilaats onzen harteüijken ge-
;chen aan en vermoeden dat
t op dien dag niet aan be-
Ling zal ontbreken.
man niet veel op zijn'kerf -
i had deel uitgemaakt van
:htbataljon en van de land-
n werkzaamheden verricht
iffeur en monteur,
r mooi stond P. de Groot
;en er op, die was togen
van zijn vróuw in lid van
i. geworden; in 1935 al
zei, omdat zijn expeditie-
330 slecht ging, als gevolg
concurrentie van het gioot-
n casu de Spoorwegen. Hij
de zaak en ging bij de
als chauffeur en monteur
Duitschers te wecken; zoo
ij zelfs in B?lgit\ waar hij
het front kapotgeschoten -
oest repareeren. Ten laatste
j in de buurt van Apel-
)or de Cahadeezen krijgs-
i gemaakt. Aan den eed op
die hij in groepsverband
legd, achtte hij zich in ge-
et gebonden. Uit het ver-
ek, dat zijn vrouw al het
e in het werk had gesteld,
man van het slechte poli-
d af te houden, doch zij
op tegen de familie van
n die heelemaal in het
rwater terecht was geko-
Zeiler legde hier ook den
p en wees op wat hij noem-
standaardgeval van den
niddenstander, die het niet
.'erken en uit ontevreden-
Ie NSB ging. Ter wille van
pleitte hij clementie,
zaken uitspraak over 14
UITSPRAKEN
Vos, Bergen, 2 jaar en 6
nneering; KI. Hottentot
3 jaar interneering; B. Fa-
neering voor den tijd van
P. Pilkes, Alkmaar, idem
leurdverklaring van f500;
ijk, Alkmaar, 2 jaar int.;
Mkmaar, intern, voor den
detentie; M. Kraak, Alk-
lem; D. Snel, Alkmaar
w.) 2 jaar en 6 mnd. int.
irdyerklaring van f250; P.
ergen, 4 jaar en 6 mnd.
i hervatting onderzoek n.
e omstandigheden. Allen
intzet uit actief en pas-
echt.
ONDEN
>nd aan Zee, 17 April '47.
de Redacteur,
nleiding van het ingezon-
van den heer 'M. Genet,
vateronttrekking uit de
1 April, zou ik U beleefd
rzoeken onderstaande in
ip te nemen.
de heer Genet als een
iker bekend staat en de
i 1 April zich daartoe
icht ik dat bedoeld stuk
op bedoeld' was, doch nu
het ernst is, kan ik niet
n heer Gene* van repliek
Het is ten eenenmale on-
dat iemand die zich ter
undig noemt, dorgelijkeN
debiteeren. Laten Gebr.
tig hun weiland in bouw-
tten, dan gebeuat er. met
stand van'het ten westen
luwland zoo goed als
at iedere landgebruiker,
voldoende water aan-
self den waterstand kan -
och wanneer er één of
dorens, komen, en die
olie capaciteit werken,
geen water meer en dan
ïiets meer te regelen,
aren geleden stond de
i doodgemoedereerd, niet
ing van een ijzeren na
vertellen, dat hij gezien
de duinen het water op
gelegen stuk land
Nu moet hij zelf weten
ien heeft en hij mag, wat
dat gerust gelooven.
iemand is rijp voor een
»eving.
inecr een geheele streek
;ang wordt bedreigd, en
minente leiding van ons
Statenlid, den heer
es op haren en snaren
om die catastrofe af te
i er komt dan een zoö-
practicus met zulken
daverenden onzin aan-
i kan dat toch nog een
:waad doen.
schade, die de water-
veroorzaakt, behoeft
/oord aqn verspild te
geschiedenis is daar, om
nders in het gelijk te
:t staat onomstootelijk
negelde langdurige wa
ng, van Vruchtbaar land
n maakt; een kind kan
n, alleen de heer Genet
e theorie van Gènet zou
:r De Waard, toen hij
i geleden een stuk wei-
osten- van den Heeren-
óitatie bracht, zijn land
van dien weg waarde-
t hebben. Zou Genet de
en doen even met De
over te gaan praten; 't
edelijke baas en ik weèt
ij niét gek is.
delijken dank voor de
erblijf ik,
chtend Uw dw. dn.,
P. TH. LIEFTING
:7, Egmond aan Zee.
18 April 1947
(Van onzen correspondent te Rome)
DE KATHOLIEKE KERK in de
Ver. Staten van Amerika heeft
zich in de laatste 40 jaren op een
bijzondere wijze ontwikkeld. Het
aantal geloovigen is van 14 tot 24
millioen gestegen. Deze zijn over
150 bisdommen in 21 kerkprovin
ciën verdeeld, waarin ongeveer
38.000 priesters werkzaam zijp.
Ofschoon de Staat voor kosteloo-
ze schoolvorming zorg draagt, on
derhouden de Katholieken toch
plm. 8.000 parochieele scholen en
ongeveer 1.600 middelbare scholen.
Bovendien 131 universiteiten en in
stituten voor jongemannen en 638
onderwijsinstellingen voor jeugdige
meisjes dit alles op eigen kosten.
De toelopp tot de instituten en
universiteiten grenst op den huidi-
gen dag aan het zeldzame, daar ve
len van de in de maatschappij te
ruggekeerde soldaten de gelegen
heid om zich op staatskosten een
degelijke vorming te verschaffen
met beide handen aangrijpen. Wij
willen enkele voorbeelden noemen.
Op de universiteit te Georgetown
wonen thans 3 studenten in één ka
mer. Op vele plaatsen worden mili
taire barakken tot slaapzalen voor
studeerenden omgebouwd. Ford
ham, waar de huidige Paus bij zijn
bezoek in Amerika het eeredocto
raat behaalde, telt 8.150 studenten;
Notre Dame, beroemd door zijn
voetballers, 4.500. Het hoogste aan
tal studenten, n.l. 11.506, telt de
Paul University in Chicago. Sint
Louis, het „Rome van Amerika" met
zijn 700.000 katholieken op de 1 mil
lioen inwoners, bestaat van de in
het centrum gelegen universiteit.
Het aantal studenten heeft zich
daar bijna verdubbeld en is van
4.830 van voor den oorlog op ruim
9.000 gekomen. Het grootste deel
van de universiteiten wordt door
de Paters Jesuieten geleid.
De Katholieke jongemannen be-
hooren tot de meest echte en typi-
sche.Amerikanen en er heerscht een
ggede verstandhouding met de niet-
katholieke jongeren.
Bijna één vijfde van de bevolking
is katholiek. Waarom zoo vraagt
men zich vaak af hebben zij dan
niet meer invloed op de regeering,
zooals b.v. de niet meer dan één
millioen tellende Zionisten. Wij
antwoorden hierop, dat de katho
lieken géén staat in den staat vor
men. Bovendien had tot voor kort
de Kerk in de diverse streken een
verschillend aspect, naargelang de
streek of de gemeente door Ieren,
Duitschers, Italianen, Polen, Tsje
chen enz. werden bewoond. Juist
deze omstandigheden hebben het
samensmelten het langst tegenge
houden. Zoo was de Kerk in Cali-
fornië zich haar Spaansche oor
sprong nog bewust. De Kerk in
Sint Louis draagt de markante
Duitsche trekken en de imponee-
rende kerk van Chicago heeft nog
steeds iets van het oude strijders-
bloed. Eerst kortgeleden heeft
zich het episcopaat niettegenstaan
de menige tegenstand, tot een „na
tionale kath. welvaartconferentie"
aaneengesloten met een zetel te
Washington.
Wat de katholieken van alle na
tionaliteiten en Riten heel bijzon
der verbindt, dat is de caritas, die
den nood in de verschillende lan
den van Europa zoekt te lenigen.
Men kan geen enkel kath. dagblad
ter hand nemen, of men kan hierin
de bewijzen lezen. Tot nu toe heb
ben de katholieken alleen al onge
veer 53 millioen liter levensmidde
len verzameld, om van de tonnen
kleedingstukken en honderdduizen
den dollars maar niet te spreken.
Aan het verzamelen van deze ga
ven hebben de vereenigingen hun
beste krachten gegeven.
Verder heeft ook iedere v.ereeni-
ging een speciaal doel, zoo hebben
de Columbusridders, die practisch
in iedere plaats leden hebben, in
het bijzonder den kruistocht tegen
de onderdrukking van de Kerk in
de Oostelijke landen van Europa
op het program staan.
Alzookunnen wij concludeeren,
dat er een nauwe band bestaat tus
schen de Nieuwe Wereld en het
Europeesche contingent. Wij willen
besluiten met een citaat uit een ar
tikel van John Epsten in het blad
„Tablet", waar geschreven staat:
„Een ding is zeker, de katholieken
van de Vereenigde Staten vormen
een brug tusschen de Nieuwe We
reld en het oude Christendom, een
brug die van dag tot dag sterker zal
worden en met de bescherming van
God alle stormen tot stilstand zal
brengen."
Minister van Marine
bezoekt Vissingen
Donderdag heeft de minister van
marine, de heer J. J. A. Schagen
van Leeuwen, een officieus bezoek
aan Vlissingen gebracht, teneinde
zich op de hoogte te stellen van
den toestand in de oude marine-
stad.
De minister was vergezeld van
kapitein ter zee P. Rouwenhorst,
hoofd van het militair onderwijs,
kapt.-luitenant ter zee van Houwe-
ningen, den chef van de huisvesting
der marine, officier le klasse P. L.
Koppen, adjudant van den minis
ter en luitenant ter zeg le klasse
van der Schatte Olivier.
Het gezelschap werd in Vlissin
gen ontvangen door den directeur
van het loodswezen overste J. Cal-
lenfels. De minister bezocht de ge
bouwen van het raadswezen en de
marine-installaties en liet zich later
ook voorlichten door den burge
meester van Vlissingen, mr. B.
Kolff, over den toestand in Vlissin
gen en de mogelijkheden voor de
naaste toekomst, waarbij de huis
vestingsmogelijkheden een belang
rijk punt vormden.
De brandschade te
Sprang Capelle
De schade van den brand die j.l.
Zondag in Sprang Capelle, tenge
volge waarvan eenige schuren en
huizen in de asch werden gelegd,
wordt geraamd op pl.m. f 130.000.
Nader kan nog worden medege
deeld, dat acht runderen in de
vlammen zijn omgekomen.
In samenwerking met de Ossche
en de Belgische politie is een
einde gemaakt aan een nieuwen
bonnenzwendel,die zijn oor
sprong in België had. Beruchte
zware jongens van de bende van
„Toon de Soep" waren er nauw
bij betrokken.
Ruim een maand geleden was het
Noordplein te Rotterdam weer het
tooneel van een levendig handeltje
in tabakskaarten. Hieraan moest
een einde komen en daarom meng
den zich enkele rechercheurs onder
het publiek. Het kostte weinig
moeite contact te krijgen met een
tweetal daar rondloopende Bra
banders, aan wie ze eerst hun pen
ning toonden, toen de koop geslo
ten scheen. Om zich van bewijs
materiaal te ontdoen, wierp de een
daarop al zijn tabakskaarten weg,
terwijl de ander heel linK een
kaart in een der zakken van den
rechercheur liet glijden. De vlieger
ging niet op. Op het hoofdbureau
van politie aangekomen, bleek men
kennis te hebben gemaakt met
twee beruchte leden van de bende
van „Toon de Soep uit Oss, die
destijd enkele jaren preventief ge
zeten hadden, mdat er niet vol
doende bewijsmateriaal tegen hen
verzameld kon worden. Het betrof
hier M. L.van H.,bijgenaamd dok
ter Schel.
Naar Oss
Het gevolg van deze ontdekking
was, dat de politie een uitstapje
naar Oss maakte, woningen door
zocht en nog twee arrestanten
maakte, n.l. den 31-jarigen opper
man H. J. B., die vijftig kaarten
van het eerste duo aan den koop
man A. N. doorverkocht had. Deze
koopman was toevallig een „des-
Op Maandag 5 Mei hoopt het echtpaar H. Koster I. Koster-Sijm
Zeeweg A. 220, Wervershoof, den dag te herdenken dat het voor
50 jaar geleden in het huwelijk trad. Beiden genieten nog een
goede gezondheid. De bruidegom wordt 4 Mei 75 jaar, de bruid
wordt 23 November 73 jaar.
kundige", omdat hij bij den dis-
tributiedienst gewerkt had; hij ont
dekte, dat de gekochte kaarten
valsch waren en vroeg aan den op
perman zijn geld terug, die op zijn
beurt de Toon de Soep-mannen om
terugbetaling vroeg. Maar deze
mannen hadden het geld niet, om
dat ze hun inkomsten inmiddels
weer belegd hadden in nieuwe val
sche kaarten, welke uit België be
trokken werden. Het viertal kon
tegen elkaar worden uitgespeeld en
na een kleine week was men zoo
ver, dat Van der V. voor het eerst
van zijn leven bekende en ook zijn
compagnon ten einde raad maar
toegaf.
Toen de politie eenmaal zoover
was, ging zij in Turnhout neuzen.
De valsche tabakskaarten werden
daar betrokken voorf 4.per
stuk, terwijl ze in den zwarten
handel van f 16 tot f 24 opbrach
ten. De Turnlioutsche verkoo-
pers bleken knapen van 16 en 17
jaar te zijn, die in opdracht van
een tante handelden.
De politie zette een valletje op-
Zij spraken met de niets kwaads
vermoedende tante, die bedlegerig
was, af, dat de knöpen naar Til
burg zouden komen met nieuwe
valsche tabakskaarten en tegelijk
een drukproef voor nieuwe boter-
coupures van 100 rantsoenen zou
den meebrengen. In Tulburg met
het verlangde aangekomen, vielen
ze natuurlijk in handen van de
politie.
Het slot van het verhaal speelde
zich in België af. „Tante" werd ge
arresteerd en met haar een zekere
G., van wien zij de kaarten betrok.
Met de arrestatie van dezen laatste
is een goede slag geslagen. Hij
stond n.l. in verbinding rhet de
drukkers en had in 1943 al een
jaar gevangenisstraf gekregen we
gens het vervalschen van distribu
tiebescheiden.
Oorlogsschepen naar Indië
Hr. Ms. „Jan van Gelder", „Vlie
land" en „Willem van den Zaan"
zullen, op hun reis naar Indië op
10 Mei in Colombo zijn. Hr. Ms.
„Willem van den Zaan" arriveert
op 20 Mei a.s. in Batavia, terwijl
Hr. Ms. Jan van Gelder" en „Vlie
land" daar op 28 Mei zullen aan
komen.
Gewone en aangeteekende brie
ven en briefkaarten kunnen bij
aankomst in Colombo en Batavia
aan de opvarenden worden uitge
reikt, mits deze voor Colombo
uiterlijk op 1 Mei en voor Batavia
resp. op 12 en 20 Mei a.s. ter post
zijn bezorgd. 1
Stijgende melk- en zuivel-
produetie
Met het intreden van het voor
jaar gaat ook de melkproductie
vooruit. Volgens voorloopige gege
vens van het Centraal Bureau voor
de Statistiek ontvingen de zuivel
fabrieken in Maart 170.243 ton melk
van de veehouders, een belangrijke
stijging dus vergeleken bij de
114.688 ton in Februari. Bovendien
is de in Maart afgeleverde hoeveel
heid 25 procent grooter dan die in
de overeenkomstige maand van
1946.
De productie van boter bedroeg
in Maart 2.363 ton, hetgeen even
eens 25 procent meer is dan in
Maart 1946. In Februari werd 1.764
ton boter vervaardigd. De kaas
productie neemt snel toe. Kon in
Februari slechts 360 ton volvette
kaas gemaakt worden, in Maart liep
de productie op tot 1712 ton. Voor
40plus kaas waren deze cijfers 214
ton in Febrauri en 698 ton in Maart.
Aan volle gecondenseerde melk
werd in Maart 1.638 ton vervaar
digd (in Februari 1096 ton).
Nieuwe bloemen in
Gods tuin
De 25 Nederlandsche ziekenver
pleegsters die het Congres te Rome
bijwoonden, en de 15 Nederland
sche'leden van Pax Romana, de in
ternationale vereeniging van Uni
versiteitsstudenten en afgestudeer
den die te Anzio nabij Rome ver
gaderden, hadden op Beloken Zon
dag, 13 April in Sint Pieter een ge
reserveerde plaats onder het
illustre gezelschap dat naar Rome
gekomen was om de zaligverkla
ring van den Milaneeschen leek,
Contardo Ferrini, professor in Ro-
meinsch recht aan de Staatsuniver
siteiten van Mussina, Modena, en
Pavia mede te vieren (4 April 1859
—17 Octojpr 1902.
Morgen, de 27ste April, bij de
Zaligverklaring van Maria Goretti,
MINI^TEC. LiEfTiNCk roT pe KAMER: IK TART ICDEREEN,
TE BEWI;?EM pat ER MET CIELD vvoftpr/*
Realisme, arbeid en orde ten bate van allen
*NE OVERGROOTE belangstel-
ling, die ook in Frankrijk be
staat voor het vraagstuk van den
socialen en economischen weder
opbouw, blijkt mede uit de
aandacht, welke de vastenpredi-
katies van Pataer Michel Riquet
S.J. in de Parijsche Notre Dame
hebben getrokken. De predikaties
waren, zooals bekend is, gewijd
aan het algemeene onderwerp:
„De Christen en het geld". In zijn
kanselrede over „De Christen en
de geleide economie" suggereerde
Pater Riquet een programma van
vijf punten, waarop hier speciaal
moge worden gewezen, omdat het
den Christen kan helpen zijn weg
te vinden tusschen geleide econo
mie, liberalisme en de socialisatie
der productiemiddelen.
1. Het eerste doelwit van ons stre
ven moet zijn een realisme, dat op
lossingen geeft, aangepast aan de
omstandigheden. Een realisme, het
welk de al te simpele oplossingen
vermijdt en de eigendomsrechten
eeerbiedigt, bijzonder van diegenen
die ernstig werken aan de ontwik
keling hunner onderneming.
2. Het tweede doelwit is het her
stel van het primaatschap van den
arbeid. Ieder van ons moet begrij
pen, dat het eerbaar nach christelijk
is, zichzelf te willen verrijken zon
der bij te dragen tot de algemeene
welvaart door ernstig en nuttig
werk. De arbeider kan niet worden
beschouwd als een of ander koop
waar.
door J. S. FLETCHER
1
29.
„We hebben e.en oude brandkast
en daarin bewaren we wat over is
van het oude zilverwerk," ant
woordde ze, terwijl Blake de num
mers aan 't overschrijven was. „Ik
bewaar er de sleutel van. Plotse
ling brak ze met een scherpe uit
roep haar woorden af, toen Bla.ke
haar de portefeuille overhandigde.
„O!" riep ze, terwijl ze in snikken
uitbarstte. „Waarom, waarom kwam
hij niet naar mij op dien avond in
plaats van hier op die manier bin
nen te sluipen
„Niet zoo haastig, niet zoo haas
tig!" onderbrak Blake haar. „Laat
ons niet te hard over hem oordee-
len, vooral wanneer we de moge
lijkheid'overwegen dat hij dood is.
Het kan wel eens heel laat zijn ge
weest. hij kan wel eens heel hard
zijn tijd noodig hebben gehad én
wilde u niet roepen, wat doet het
er overigens ook -toe. Het allerbe
langrijkste is, dat we weten, dat hij
hier is gewpest. Nu moeten we te
weten zien te komen: waar ging hij
heen toen hij van hier vertrok. En
het lijkt waarschijnlijk: naar Shil
hampton."
„Gaat u dan naar Shilhampton?"
vroeg Rachel, toen ze de trap aflie
pen, nadat Blake eerst de kamers
had afgesloten en de sleutels uit het
slot bad genomen. „Begint u daar?"
„Nee, eerst zal ik het probeeren
met dat hotel in Londen, het Mi-
nerva-hotel," antwoordde hij. „Daar
ga ik heen en dan naar de bank om
de nummers op te vragen van de
andere bankbiljetten. En dan "ga ik
't eens probeeren in Shilhampton.
Ik rijd nu naar Brychester terug en
zal Atherton vertellen wat we hier
hebben gevonden. Dan vertrek ik en
onderwijl moet u tegen niemand
iets zeggen. We zullen dan zien wat
het onderzoek oplevert. Over 'n dag
of twee ben ik terug."
Hij reed in een vlot tempo naar
Brychester en bezocht daar den
commissaris, wien hij een kort ver
slag uitbracht van de gebeurtenis
sen van den ochtend.
„En den heelen terugweg heb ik
me afgevraagd," besloot hij met een
lach, „of deze ontdekking de zaak
eenvoudiger of ingewikkelder maakt
Wat denk je ervan?"
„Allebei," antwoordde Atherton
prompt. „Eenvoudiger wordt 't hier
door: we weten nu zeker, dat Ri-
hard Malvery dien avond daar in
de buurt was en dat hij, zij 't in 't
geheim, het ouderlijk huis bezocht.
Dat staat met zekerheid vast."
Blake lachte weer.
„Ik was er zoo zeker van als twee
maal twee vier toen ik daarjuist
Malvery Hold verliet," zei hij.
„Maar op 't oogenblik ben ik daar
zoo zeker niet meer van."
Aherton zat perplex.
„Kijk", vervolgde Blake, „het is
heel gemakkelijk, onopgemerkt dat
huis binnen te dringen. Veronderstel
nu eens, dat een ander daar binnen
drong en die portefeuille daar weg
legde iemand die er tevoren Dick
van had beroofd, iemand die reden
had, ze daar te verbergen, iemand,
die'de kamers heel goed kende. Hè?
Begrijp je wat ik bedoel?"
„Ik begrijp, wat je bedoelt, maar
die theorie kan ik niet aannemen,"
zei Atherton. „Nee, ik neem aan,
dat Dick Malvery die het plan al
had opgevat, dien avond naar Shil-
hamplfen te gaan, na zijn bezoek
aan de „Anchor's Weighed" besloot,
eerst naar huis te gaan en wel om
een bepaalde reden."
„Welke?" vroeg Blake.
„En wel om het grootste deel van
het geld daar achter te laten," ant
woordde Atherton. „Dat is eenvou
dig genoeg. We mogen hieruit af
leiden dat hij wel wist, dat hij zich
in een mogelijk gevaar begaf en hij
liever niet veel geld bij zich wilde
hebben."
„Hij had vijfhonderd op zak," zei
Blake.
„Dat weten we niet," merkte
Atherton op. „Het is mogelijk.... of
niet. Hij zou die vijfhonderd in
Londen betaald kunnen hebben na
ze bij de bank te hebben opgeno
men; hij had er schuldeischers naar
mijn weten. En omdat je toch naar
Londen gaat, Blake, is het beste wat
je kunt doen op de bank alle num
mers op te vragen van de biljet
ten die ze 'm gaven; misschien kun
nen we er dan enkele van op het
spoor komen."
„Dat zal ik deen," stemde Blake
toe. „Hier intusschen nog nieuws?"
„Niks," antwoordde Atherton.
„Van juffrouw Prynne is niets meer
gehoord. De oude Abinett is hier
geweest om te hooren, wanneer hij
die honderd Pond van je krijgt.
Boyce Malvery is nog aan 't puzze
len over de juiste termen in welke
hij zijn belooning voor nieuws zal
aankondigen. Zeg Blake,, weet je
wat we nu werkelijk noodig hebben
om iets te krijgen dat ons naar de
oplossing van dit vraagstuk zal
voeren?"
„En?" antwoordde Blake.
„Publiciteit!" zei Atherton. „Pu
bliciteit! Zoo uitgebreid als het maar
mogelijk is. Het is niet goed een
geval als dit in alle geheimzinnig
heid af te werken. Het moet door
een belangrijk dagblad naar voren
worden gebracht. Wat een pracht
kopy zit er niet in! Wat een dave
rende opschriften zou dit geval
krijgen! "Verdwijning onder ge
heimzinnige omstandigheden van
adelijk "erfgenaam", enzoovoorts. De
goede journalist zou het als een pri
meur van alle primeurs beschou
wen, Blake."
(Wordt vervolgd.)
3. Een geordende onderneming,
afgestemd op het belang der ge
meenschap, moet het derde doelwit
vormen. In stede van ondernemin
gen, die slechts gericht zijn op het
maken van de .grootste winsten op
het daarin gestoken kapitaal, moe
ten wij komen tot ondernemingen,
die een borederlijk werk-gemeen-
schap zijn en waar ieder zijn beloo
ning zoekt in het welslagen en den
opbrengst van de geheele organisa
tie ten bate van allen
4. Het vierde punt bestaat in het
ondergeschikt maken van de per
soonlijke belangen en van particu
liere ondernemingen aan het alge
meen welzijn van het volk en de
geheele menschheid. De Staat moet
optreden aals de beschermer van 't
algemeen belang en de openbare
orde, opdat uit de vrije concurrentie
geen economische dictatuur en uit
deze weer een politieke dictatuur
voortkome, die voert tot interna
tionaal imperialisme.
5. Het laatste punt is de zorg voor
en de eerbiediging van de mensche-
lijke persoonlijkheid. Het zal steeds
noodzakelijk blijken, het beginsel
van persoonlijk eigendomsrecht on
aantastbaar te handhaven, niet
slechts voor wat de verbruiksgoe-
deren betreft, doch ook voor wat
bepaalde productiemiddelen aan
gaat, die verkregen zijn door spaar
zaamheid en arbeid. Het is nood
zakelijk binnen de werk-gemeen-
schappen een ihaximum aan per
soonlijk leven te garandeeren door
middel van ontwikkeling van den
geestelijken mensch.
verwacht men nog grootere toeloop
(16 Oct. 1890—6 Juli 1902).
Het meisje, dat in 1902 bij Nettu-
no door een verliefden buurjongen
werd doodgestoken, omdat zij aan
zijn zinnelijke verlangens niet wilde
toegeven, heeft de algemeene volks
sympathie. Alle jeugdafdeelingen
van de Katholieke Actie in Italië
zullen afgevaardigden naar Rome
zenden, en de geheele bevolking
van Anzio, Nettuno en de Pontijn-
sche moerassen, waar het kind ver
moord werd, wil naar Rome pel
grimeeren; evenals de helft van de
inwoners van Corinaldo (bij Anco-
na) waar Mariëtta geboren is, dé
82-jarige Moeder wil vergezellen op
haar zegetocht naar de Eeuwige
Stad.
De derde zaligverklaring zal 4
Mei plaats vinden. Dan wordt de
stichteres van de Congregatie van
O. L. Vrouw van de Reguliere Ka
nunnikessen van Sint Augustinus
zalig gesproken. Hierbij zal een
Fransche pelgrimage van eenige
duizenden tegenwoordig zijn, waar
bij zich ook een 200 Nederlandsche
pelgrims hebben aangesloten, meest
oud-leerlingen van Ubbergen bij
Nijmegen en Regina Coeli in Vught.
Deze beroemde meisjespensionaten
worden door de Zusters van de
Congregatie geleid die door Alix le
Clerc is gesticht (2 Febr. 15769
Jan. 1622).
Zij wordt zalig verklaard onder
de naam van Zuster Maria Theresia
van Jezus, alhoewel zij die naam
slechts drie jaren gedragen heeft.
Want niet dan na langen tijd en vele
verhandelingen verkreeg* zij ten
slotte de pauselijke goedkeuring
voor haar stichting. Zij wilde na
melijk het contemplatieve, beschou
wende kloosterleven met het actieve
verbinden, met onderricht geven
niet alleen aan interne maar ook
aan externe leerlingen, hetgeen in
dien tijd een nieuwigheid was,
waarvoor Rome nog nooit goedkeu
ring gegeven had. Zoo werd haar
strijden en lijden niet gespaard.
Maar zij werd in haar oorspronke
lijke opzet niet alleen door den
medestichter, den in 1897 heilig ver
klaarden Pierre Fourier, gesterkt
en door de paters Jezuieten, die de
geestelijke leiding der zusters op
zich genomen hadden, maar ook
door Maria zelf, die haar meerma
len verscheen en zelfs twee keeren
het Kindje Jezus in de armen legde.
Herhaaldelijk was zij bij haar gar
bed in extase. Aan een zuster, die
hierover haar groote bewondering
uitsprak, antwoordde zij: „Och,
verlang er niet naar; een weinig
nederigheid is voor de hemel meer
waard dan honderd extatische vi
sioenen. Ze zijn dikwijls het gevolg
van zwakte. Bij mannen komen ze
dan ook lang niet zooveel voor als
bij vrouwen. En van de Allerheilig
ste Maagd is in het Evangelie geen
enkele extase of visioen opgetee-
kend".
Alix verbond er een diepe nede
righeid mede. Aan een adellijk
heer van Saint-Michiel, die zich in
de gebeden van de vrome klooster
zuster aanbeval, „omdat hij haar
als een heilige beschouwde", gaf zij
vol ontzetting ten antwoord;
„Waarde heer, wanneer we voor
Gods rechterstoel verschijnen, zul
len we voor vele ontgoochelingen
komen te staan".
Omtrent Alix le Clerc evenwel
niet. Want Zondag 4 Mei wordt zij
zalig verklaard.
\fANAF MORGEN, den derden
Zondagzal in de Paasch-
vreugde het motiet gaan door
klinken van het heengaan; de
Hemelvaart zal komen en Chris
tus zal opstijgen van deze
aarde. Behoort het tot elke ver
heugenis hierbeneden, dat zij
nooit heelemaal vol kan zijn? Is
in elke ontmoeting, in elk sa
menzijn toch de angst dat de
scheiding zal volgen? Volgt op
elke lach een traanZoo is dit
leven. Een vermengina van
vreugde en droefheid. Maar
eens zal dit anders zijn. Chris
tus zal terugkomen. Eens. Op
het einde der tijden. In heerlijk
heid en majesteit en met macht.
Er zijn menschen, die doen. als
of dit niet zoo zal zijn. Die geen
rekening houden met Zijn we
derkomst. En toch zal dit zijn-
Wij gelooven daaraan. Eenmaal
zullen wij den Godmensch zien
komen Wij zullen Hem zien, ook
reeds op het eind van ons leven.
Hoe zal dit wederzien zijn? In
vreugde? Het hangt van U af!
MARCUS
cLoor Ugnroon
Be Flinisto Beel <zn Jonkman
(\<m iiüüi ktonfóié
41 kmLaTbmpiaeii
(Lflütdfi mu2e.nmaat ktuüen boys
,st Raphael" uiir AUutulox
beStORd 4 0jaar (oójvelejafea./j
99. Vervolgens besloot mijnheer Pimpel,
zijn handen en gezicht te wasschen. Hij
had dit beter kunnen doen, vond z'n vrouw,
vóór hij z'n overhemd aantrok, maar de ar
me man was nu eenmaal de kluts kwijt. Ja,
hij zag niet eerys, dat de waterkaraf op het
'puntje van de handdoek stond, zoodat ook
dat nuttig meubelstuk sneuvelde, toen hij
de handdoek naar zich toe trok. „Zeg er
maar niets van!" zei hij, rood van angst.
10(L Een kwartier later begaf mijnheer
Pimpel zich naar de weeg-automaat, die in
'n hoekje van de tuin van 't pension stond.
Het volgend oogenblik sloeg hij z'n handen
in de lucht. Buiten adem kwam hij bij z'n
vrouw terug. „Vrouw, stel je voor", riep hij
uit, „ik ben 48 kilo afgevallen!" Dat het
kwam, omdat hij nu geen koffer bij zich
had en dat hij integendeel 4 kilo aangeko
men was, is de brave man nooit te weten
gekomen.