WAAR BLEEF
IN HET BOMVRIJE SALZKAMMERGUT
Amerikaanse tenniskoningin
wordt beroepsspeelster
83.544 GEVALLEN VOOR DE
TUCHTRECHTER
dfimonsMiés qeqev&n
Be eerstse „-HoUondsc mM weel
\iwmpiwA <m gekeurd
r
Potteaen pannen dktMievaj
De i^w'ictbandèadistcibiitliz
woKlluiigetoi
nededaMvecloordeiMus-
mfftcfi tegen Zuid-Afrika
Europees kampioen...Hf
Alt-Aussee, de laatste hoofdstad
van het Derde Rijk
NIEUW NOORDHOLLANDS DAGBLAD, - Zaterdag 24 Mei 1947
PAG. 5
De epiloog van het Groot-Duitsedrama
ai)
Excellenties, generaals, filmartisten
en andere gewichtige lieden op vlierinkjes
en in koestallen
Dammen
JÈ.
fm
mum
m m*w
m
w
m
W
"Piel Aiali
vet
W:
m
m m
m
m
„Godsgeloof (L)"
Overzicht prijsovertredingen in 1946
in het Arrondissement Alkmaar
A
Uierum Qui2JÜjejTi£giLC werd
DE UNIE-BOM VAN OPA RIPARATO
IN ATTNANG-PUCHHEIM, de toegangspoort naar het gebied
van de Traunsee en het Salzkammergut. stoomt het wereld
verkeer van het Westen naar het Oosten: Wenen, Budapest, de
Oriënt. Wie naar het Zuiden, het Salzkammergut wil reizen,
moet hier een bergtreintje met supertractie bestijgen. Het is een
gewichtig overlaadstation en daarom hebben de geallieerde
bommenwerpers het finaal in de prak gegooid. Wanneer men
uren lang door streken spoort, die de lugubere kenmerken van
de totale oorlog tonen, is een reis door deze wonderschone we
reld een tocht als op een vreemde planeet.
Dartel hobbelt het lokaaltje
langs Gmunden met zijn Esplanada
aan de idyllische Traunsee naar
Bad Ischl, de gedistingueerde sole
badplaats, waaraan keizer Franz
Josef, Aartshertog Johann, Lehar
en andere grote Oostenrijkers hun
namen verbonden. Dan sluipt het
treintje omzichtig om de hang van
de Pötschenpass en slingert zich
door de kloof van het Ausseeër ge
bergte langs het fantastisch gelegen
Hallstadt en Hallstadtersee, met zijn
rijk geornamenteerde houten hui
zen als uitgestrooid over de rots
wand, om dan langs de oever van
de altijd wild opbruisende Traun
opwaarts te snellen naar het pre-
tentieuse Bad Aussee. Hier laten
we de trein verder aljj.cn zijn weg
vervolgen naar het Zuidelijke Enns-
dal, naar Steinach Irdning. Wij
volgen het hoge gezelschap, dat
een menigte van sleden bestijgt en
laten ons glijden naar het, in de
omslotenheid van een krans van
bergreuzen onder dominantie van
de 3000 meter hoge Dachstein met
zijn eeuwige witte muts gelegën
dorpe Alt Aussee.
Als Doornroosje uit
de slaap gewekt.
Hier zijn we aan een „finis ter-
rae" gekomen. De enige toegangs
weg slingert zich in wilde bochten
langs de uitlopers van het gebergte,
gepaard aan een snelle bergbeek en
loopt tenslotte dood tegen de mas
sieve, loodrechte wanden van het
„Totes Gebirge", een in waarheid
dood gebergte met voorwereldlijke
holen en spelonken, waar de
sneeuwvelden zich in het "oneindige
lijken uit te strekken. Nietig ligt
het dorpje in de diepe dalkom.en
toch verheft het zich 1000 meter
boven de zeespiegel. De bevolking
leefde er sinds eeuwen onopge
merkt door de wereld, van de zout-
bergwerken, van schrale landbouw
en magere veeteelt en van zomer
gasten. Het telde honderd jaar ge
leden goed 1800 zielen, het telt ze
nu nog. tn deze weinig opwindende
levensstaat ware oolj nimmer ver
andering gekomen, indien niet de
alle dimensies van menselijk-moge-
lijke overtreffende gebeurtenissen
van de oorlog hier hadden ingegre
pen. Want dit sluimerende berg
dorp, waarvan zelfs vele Oostenrij
kers de naam niet eens kennen,
promoveerde in de laatste maviden
van de oorlog plotseling tot de dui
zelingwekkende hoogte van de laat
ste ..hoofdstad van het Groot-Duit
se Rijk". Toen het nog niet bezette
deel van het Reich, vogral na de
val van Berlijn, feitelijk nog slechts
bestond uit enige Oostenrijkse pro
vincies, trok het zich nog in vrij
heid bevindende kader van de
Duitse leiding zich in deze van na
ture bijna bomvrije omgeving terug
om van daaruit „de laatste weer
stand" te leiden. Zo steeg de be
volking van Alt-Aussee in korte
tiid van 180(1 tot ruim 6000 koppen.
Men hoorde er alle talen ter we
reld, want zelfs Turken, Brits-In
diërs en Jappen waren er terecht
gekomen.
Excellenties met een
melkkannetje.
Ministers met driedubbele doc
torstitels, generaals en diplomaten,
mitsgaders ega's, .kinderen en klein
kinderen, woonden er' op vlierink
jes en in koestallen. Excellenties
stonden voor de enige melkwinkel
ter plaatse urenlang in de rij om
een kwart litertje melk of dromden
voor het raadhuis voor 'n schoenen
bon of onderdak. Het leven takelde
af tot een weinig aanlokkelijk be
staan, magr daarvoor in xuil was
men beveiligd tegen de duizeyden
witte vogels, die elke dag van" Ita
lië kwamen aangevlogen recht op
de Dachstein af, om zich daar dan
in de richting van de doelen te
verdelen: Wenen, Linz, Salzburg,
Passau, Regensburg, spoorweg
knooppunten, fabrieks- en bevol
kingscentra en de Donaubruggen.
Weliswaar waarschuwde ook daar
de koekoek, dat er geallieerde vlie
gers op komst waren en draaide
een banketbakkersvrouw de enige
handsirene, maar wezenlijk gevaar
was er tussen deze machtige rotsen
niet.
De invasie van de
verfluchte Auslander"
Het hele dorp staat overhoop, als
nu op een mooie Februaridag de
officiële invasie van die „verfluchte
Auslander" plaats vindt. Er is zó al
geen plaats meer, waar moeten die
nu weer ondergebracht worden?
Altenburg, belast met de verzor
ging zijner onvrijwillige gasten, be
geeft zich naar het raadhuis, wor
stelt zich door de veeltalige menig
te heen, welke des .burgemeesters
bureau onder de handwijzer „Zum
Bürgermeister" belegeren. De bur
gemeester is een jong bestuurs
ambtenaar, speciaal vanuit het pro
vinciale gouvernement gezonden om
de buitengewone toestanden in het
dorp te bemeesteren. Hij heeft al
lang de moed opgegeven om iets
ervan terecht te kunnen brengen.
De vreemdelingen puilen al aan
alle kanten uit en nog steeds ar-
riveren nieuwe gasten met speciale
verblijfsvergunningen der aller
hoogste regeringsinstanties, waar
voor hij maar heeft te bukken. Nau
welijks heeft hij gisteren een uit
gebreide kolonie van troetelkinde
ren van Goebbels, de film- en' to
neelsterren aan goedgemeubileerde
villa's moeten helpen of nu weer
zegt hem deze vertegenwoordiger
van Buitenlandse Zaken het bevel
aan, dat hij heeft te zorgen voor
onderdak voor leden en families
van de nationale Rumeense, Bul
gaarse en Kroatische regeringen.
En dat, waar Buitenlandse Zaken
zelf met een uitgebreide staf is
binnengerukt, het Reichssicherheits-
hauptafhbt onder de persoonlijke
leiding van Kaltenbrunner zich in
een villa heeft geïnstalleerd, de
Gestapo het hotel „Zum Hirsehen"
in beslag genomen heeft, de Hon
gaarse rijksbestuurder von Horthy
met familie in hotel „Am See" is
geïnterneerd en de Kroatische
poglavnik Pavaldo zijn familie en
hof in het moderne pension van de
enige plaatselijke slager heeft on
dergebracht. Daarenboven heeft de
laatste dictator van het nog niet
bezette deel des Rijks, Eigruber van
Linz zijn tenten opgeslagen in een
van een Joodse eigenaar geroofde
villa en heeft ook al een sleep van
ambtenaren meegebracht.
Volksverschuiving naar
randorde.
Op het raadhuis tracht de bur
gemeester duidelijk te maken, dat
de grens bereikt is: „Herr Alten
burg. het gaat niet meer."
„Niet gaan, het m o et gaan.
Daar, die grote villa, daar kunnen
er toch nog heel wat in?"
„Is reeds bezet. Die is Dr.' Mae,
de staatspresident van Estland, met
gevolg toegewezen."
„Zet hem dan eruit. Wat hebben
we nu nóg aan Estland?"
„Neen, neen, dat is al te grof,
dat gaat niet!"
Des avonds vindt de zoveelste
volksverschuiving plaats. De min
ste goden moeten hun vlierinkjes
verlaten, om in koestallen in te
trekken, hogere goden worden uit
de hotels naar de pensionvertrekjes
bij de zoutbergwerkers getranspor
teerd en de hoogste autoriteiten
van diverse nationaliteit delen broe
derlijk de hotelkamers met twee
en drie.
De burgemeester heeft het ge
voel, de baas van een gekkenhuis
geworden te zijn
Pauline Betz, de 28-jarige Ame
rikaanse tenniskoningin, „the first
lady of tennis", Bobbie Betz, of hoe
dc Amerikaanse pers in haar en
thousiasme dit tennisfenomeen mag
noemen, een elegante verschijning,
soepel, een en al gratie zelfs tijdens
de meest opwindende momenten
van een wedstrijd, heeft stormen
derhand het flegmatieke Wimble-
don-publiek veroverd. Pauline Betz,
drie jaar kampioene van de Ver
enigde Staten, bereikte haar doel:
de titel van Wimbledon. Doch toen
Pauline na haar overwinning in de
finale op haar landgenote Brough
met een innemend lachje het cen-
trecourt afliep, stormachtig toege
juicht door het publiek, zal zij zelf
noch het publiek hebben durven
dromen, dat het de laatste maal was
geweest, dat Wimbledon Pauline en
Pauline Wimbledon zag. Immers, zij
heeft nadien schromelijk de regels
van het amateurisme overtreden.
En daar is heel wat over te doen
geweest. Zij moest kiezen of delen
en zij koos tenslotte: prof worden.
Zij bedong25.000 dollars voor
het eerste jaar, dat' zij als profes
sional zal optreden, hetzelfde bedrag
dat een andere tennisster, Alice
Marble, in 1941 ontving. De eerste
manager, die zij raadpleegde, vond
de som te hoog, maar de tweede,
Harris, voelde wel iets voor een
contract op die basis. En zo is Bob
bie Betz beroepstennisspeelster ge
worden. Wimbledon zal het elegante
figuurtje niet meer terug zien. Ten-
tij men tot een open kampioenschap
overgaat. Maar een strijd tussen
profs en amateurs, neen, dat gaat
tegen alle principes van de Brit
in.
ZATERDAG 24 MEI 1947
Correspondentie en oplossingen
onder motto „Damrubriek" in te
zenden aan het bureau van dit blad.
Oplossingen van de problemen no.
88 en 89 in te zenden tot uiterlijk
5 Juni a.s.
Probleem No. 88
van Dr. M. Belinfante te Amsterdam
«f
m
W 'sH
m ii is
ij
fj
g§ m
S3
Stand:
Zwart 13 schijven op 1, 6, 8, 12,
13, 14, 16, 18, 19, 23, 25, 30 en 35.
Wit 13 schijven op 17, 22, 27, 28,
32, 33, 34, 39, 42, 44, 47, 49 en 50.
Wit speelt en wint.
BIJ DE PROBLEMEN
Probleem No. 88.
Deze compositie is uit de tijd toen
Belinfante nog student was in de
wis- en natuurkunde. Later, toen
hij leraar in deze tak van onderwijs
was geworden, heeft hij meer pro
blemen van klein formaat met
fraaie dwangspelontknopingen ver
vaardigd. Zeer waarschijnlijk plaat
sen wij binnenkort een dergelijk
probleemstukje van hem.
Probleem No. 89.
De Franse problemist Pelé weet
in veel van zijn problemen iets
raadselachtigs te leggen. Zo ook met
dit probleem. Ten opzichte van de
stand van de witte schijven op 45
en 50 meent men de tekstzet reeds
te kunnen gissen. Maar het is ech
ter gehe'el anders dan men denkt,
en met de tweedé inleidingszet is
dit in niet mindere mate het geval,
terwijl de sleutelontknoping eerst
met de laatste zetten iets vaag be
gint door te schemeren. Kortom het
is een probleem met onverwachte
verrassingen van het begin tot het
einde.
OM NA TE SPELEN
Onderstaand volgen enkele partij
fragmenten, welke zijn voorgeko
men met de wedstrijd U.D.I.De
Kroonschijf, welke op Zondag 18
Mei jl. te Den Bosch gespeeld werd.
Partijfragment No. 1.
Zwart (N. Smit, De Kroonschijf)
10 schijven op 3, 4, 6, 9, 14, 17, 18,
19. 23 en 29.
Wit ,(G. Emons; U.D.I.) 10 schij
ven op 26, 27, 28' 30, 32, 35, 36, 39,
44 en 48.
In deze partij zijn vooral van
zwart veel dreigende combinaties
voorgekomen, die door goed ver
dedigend spel zijn afgewend. In
bovenstaande stand ging wit door
2621 tot een schijfoffer over, om
daarna 2822 te spelen. Door drei
gingen enz. zal wit hiertoe wel zijn
beweegredenen hebben gehad, even
als zwart, die hierna door 2934
en 34 25 het spel, wat het mate
rieel betrof, weer op een gelijke
basis bracht. Het is intussen nu de
vraag of wit buiten het schijfoffer
26—21 met voor hem gunstig spel-
verloop een andere zet had kunnen
doen, terwijl verder zwart door de
aansluitingszet 9—13, nadat wit 28
22 speelde, allicht eveneens aan
kwaliteit zou hebben verloren, als
hij met het winnen van een schijf
zou hebben gewonnen. Hiervoor is
vrij zeker tijd en studie nodig. Wat
denken de lezers er van?
Partijfragment No. 3.
Met de partij H. v. d. Pol met 5
schijven op 8, 16, 17, 24 en 26 en
wit (Wagenaar) 5 schijven op 23,
25, 27, 32 en 35, die een spelverloop
van 77 zetten heeft gehad, kwam
het tegen U.D.I. tot de volgende
afwikkeling:
1. Wit 23—19. Zwart 24 13. 2.
25—20. 16—21. 3. 27 16. 26—31.
Zonder het terugwerpen van de
zwarte schijf van 31 naar 22 wordt
het spel vrij zeker remise. 3. 32
27. 31 22. 4. 20—15. 22—28. 5. 15—
10. 28—33. 6. 10—4. 13—19. 7. 4—10.
1722. Een onverwachte en verras
sende resource-zet, waarbij zwart
met een slotstand van 1 tegen 3
dammen nog juist remise-spel kan
bereiken. 7. 103. 3338. Remise.
Had de witte schijf 16 op 26 ge-
door J. S. FLETCHER
51.
„Misschien zou ik nog een belo
ning kunnen bieden," zei hij. „Ik
zou bijvoorbeeld duizend Pond kun
nen uitloven voor hem, die mij op
het spoor van die mensen zou kun
nen zetten. Wat zou u daarvan zeg
gen?"
Daniel Pyke lachte en vervolgde
zijwaarts zijn weg door de straat.
„Ik moet lunchen," zei hij en liet
Blake staan waar ze elkaar hadden
ontmoet, terwijl de laatste zich af
vroeg, hoeveel de Pykes eigenlijk
wel zouden weten.
„En tenslotte," mijmerde hij, ter
wijl hij naar de Cardinal's Hat te
rugkeerde, „tenslotte weten ze mis
schien helemaal niets. Ik geloof, dat
ik zelf maar eens voor nieuws moet
gaan zorgen."
Dit besluit stond vast in zijn
geest, toen hij die namiddag op pad
toog naar Malvery Hold en het
werd versterkt toen hij met Rachel
Malvery over de jongste ontwikke
ling sprak. In stille bewondering
luisterde Rachel naar zijn verslag
over de voortgang van de laatste
twee dagen: het nieuws over de
cheque vervulde haar klaarblijkelijk
met verbazing. Maar ietwat tot
Blake's verwondering toonde ze
geen verrassing toen hij haar ver
telde van Athertons verdenking
met betrekking tot Boyce's tegen
woordigheid in de hut van de
Clents op de vorige avond. Ze lach
te wat, bitter en sarcastisch.
„Dat kan best," zei ze. „Heb ik
het niet altijd gezegd, dat het ge
heim van Dicks verdwijning daar
ligt?"
Ze wandelden het terras op en
neer, aan het einde van de ver
waarloosde tuin van Malvery Hold
en terwijl zij sprak, wees ze over
de inham naar de hut van de Clents
gemakkelijk te zien 'op ruim ander
halve kilometer afstands. „Daar is
het, daar, daar!" herhaalde ze
hartstochtelijk. „Zoek achter alle
geheimen van die plaats, hoe klein
en onbetekenend ze ook lijkt en u
zult alles vinden wat u weten wilt."
„Maar wat denkt u van Boyce
Malvery's bezoek, gisterenavond,
tenminste als hij daar was?" zei
Blake. „Als we al het andere eens
terzijde laten. Waarom zou Boyce
daar zijn? Wat heeft hij tè maken
met de Clents?"
„Hoe kan ik dat weten?" wierp
Rachel tegen. „Al wat ik over Boyce
Malvery weet is, dat hij de titel be
geert die mijn vader al spoedig zal
achterlaten en dat piets hem zoveel
vreugde zou verschaffen als de we
tenschap, dat Richard er nooit in
zou kunnen opvolgen. U zou Boyce
nooit vreugdevoller nieuws hebben
kunnen geven dat dat Dick dood
en volkomen uit de weg was. Hij
heeft Dick altijd gehaat, omdat Dick
hem in de weg stond. Hij was er
steedg op uit een gelegenheid, te
vinden, Dick kwaad te berokkenen;
die kwestie van die cheque is na
tuurlijk niets anders dan een of
ander gemeen plannetje om Dick
te schaden. Maar dat is tenslotte
niets. De kwestie is: wat kan er
worden gedaan om dit vraagstuk op
te lossen? Het mat mij af, ik kan
's nachts niet slapen doordat ik mij
telkens afvraag waar hij is, dood
of levend. Dikwijls denk ik, dat ik
in het holst van de nacht aan de
deur hoor kloppen en ik ben dik
wijls naar beneden gegaan om te
zien of er iemand was!"
„Neen!" riep Blake uit. „Dat moet
u niet doen. U moet proberen, niet
aan die gedachten toe te geven. Ik
vraag me af. wat het best gedaan
kan worden. U zegt, dat het geheim
bij die Clents ligt. Maar hoe kan ik
er dan achter komen? Ik kan niet
eenvoudig hun huis binnendringen
en het onderzoeken. Als ik ze al
leen maar in het oog kon houden,
Als ik een aanwijzing tot iets zou
kunnen ontdekken, hoe klein die
aanwiizlng ook maar zou zijn...."
Rachel, die droefgeestig over de
inham had staan staren, waar de eb
langzaam was ingetreden, trok zich
plotseling terug van de terrasmuur,
op welke ze gedurende l"\t gesprek
hadden geleund.
„Kom deze kant uit," zei ze. „Ik
zal u een plek laten zien, van welke
ik dijkwijls de hut van de Clents in
staan, dan had De Kroonschijfspeler
nog op de volgende mooie wijze
winst kunnen forceren, nl. door 8.
314 (belet hiermede 3842 te spe
len wegens 1437 enz.). Zwart 38
43 en 9. Wit 1428. Met damhalen
op 4338 volgt 2837 en op 4339.
Wit 28—44 enz.
Probleem No. 89
van G. Pelé te Orleans.
1
SS
1
g§
JU Ui
JL-
1
1
n
1
s
a
i
SS
5
a
S i§
71
3 B
s
SR
Stand:
Zwart 14 schijven op 6, 8, 9, 10,
13 tot 16, 18, 19, 24, 26, 29 en 33.
Wit 14 schijven op 17, 21. 25, 27,
30, 32, 36, 37, 41, 42, 43, 45, 46 en 50.
Wit speelt en wint. -
Positie Nederlandse
passagiersschepen
„Boissevain", 21-5 van Amster
dam te Batavia; „Delftdijk", 22-5
van Vancouver naar §an Francis
co; „Modjokerto", Batavia-Rotter-
dam, 22-5 om 17 uur te Aden;
„Noordam", 23-5 van New York te
Rotterdam; „Sibajak", Rotterdam-
Batavia, pass. 23-5 2 uur Kaap
Finisterre.
D6 Tannenbergbund, een stich
ting van generaal Ludendorff (de
thans overleden profeet van de „to
tale Krieg"), behoorde tot de Duitse
organisaties, die met fanatieke haat
ook streden" tegen het christendom.
In het bijzonder vervolgde deze
bond Joden, Jezuieten en Vrijmetse
laars. De geestelijke en persoonlijke
band tussen Tannenbergbund en
nationaal-socialisme is genoegzaam
bekend. Mathilde Ludendorff, de
verkondigster van het „Duitse Gods
geloof", denkt evenwel dat de bond
nog kans heeft, al is het nationaal-
socialisme afgeschreven. Zij begint
dan ook nu voorzichtig pogingen in
Ret werk te stellen en schreef in
een circulaire aan haar aanhangers:
„De overwinnaars uit deze wereld
oorlog hebben Rlechtig godsdienst
vrijheid beloofd. Zodoende blijft
onze godsdienstige overtuiging, de
door ons erkende waarheid, een on
aantastbaar en onaangetast goed en
zullen onze kinderen niet tot het
volgen van godsdienstonderricht
verplicht worden. Het is dan ook
een der wezenlijkste rechten, dat
wij onze kinderen in de ernstige
moraal van onze geloofsbekentenis
opvoeden, en ik hoop, dat ons gods
dienstonderricht overal weer opge
nomen of opnieuw georganiseerd
wordt. Op alle ondervragingsfor
mulieren en in alle ambtelijke pa
pieren beantwoorden wij sinds 30.3.
37 de vraag naar onze godsdienst
met .Godsgeloof (L)' Het zal nog
wel een tijd duren voor wij weer
zullen kunnen vergaderen en rede
voeringen zullen houden". Intussen
moest Mathilde Ludendorff voor een
Beiers gerechtshof verschijnen we
gens nazi-propaganda.
het oog heb gehouden. Waarom ik
dat deed, zou ik niet kunnen zeg
gen."
Ze ging hem voor langs de mos-
begroeide treden van het terras
naar een dikbegroeid stuk grond,
dat van Malvery Hold langs de rand
van de inham liep. Er was een
looppad door de onderbeplanting,
maar het was klaarblijkelijk zo
weinig gebruik dat het moeilijk was
er doorheen te dringen; het leidde
naar een vierkante, half in puin ge
vallen toren, die daar tussen wat
geboomte op een kleine hoogte
stond. Rachel duwde de deur ervan
open en beklom een wenteltrap die
naar een kamer leidde, waarin
enkele antieke meubelstukken ston
den.
„Mijn grootvader liet dit bouw
werk optrekken als een sterrewacht
en een wachttoren." zei ze. „Zoals u
ziet zijn' er hier vensters die uit
zicht geven op het noorden, het
oosten, het zuiden en het westen.
Deze twee geven uitzicht on 't Ka
naal; dat op Brychester. En dit,"
ging zij voort, wijzend naar het
vierde raam. „beheerst de monding
van de inham. Kijk!"
Blake ging naar het openslaand
venster, waar het stof als een korst
op zat. en keek wat hij er door kon
waarnemen. Hij bemerkte, dat hij
op de inham neerzag, op de dam
aan de begrenzing van de zeezijde,
op de SUHe Kolk. ziedend en brui
send in het grauwe zand, en op de
rotsgroep aan welker einde het
vreemde bouwwerk stond dat hij
en Atherton de vorige avond had
den bezocht.
Wordt vervolgd.
Voor het arrondissement Alk
maar verscheen een overzicht
over de prijsovertredingen, welke
in het jaar 1946 werden genoteerd,
waarbij een en ander moet ge
zien worden als aanvulling van
de Ministeriële antwoorden n.a.v.
de interpellatie Joekes in de
Tweede Kamer. De cijfers heb
ben uitsluitend betrekking op
prestaties van de organen van het
Directoraat-Generaal van de Prij
zen. Een absoluut totaal-beeld
geven ze dus niet, doch zij geven
een voldoende exposé van de
huidige ernstige toestanden op
dit gebied.
Geldstraffen
In 1946 is aan geldstraffen door
de gezamelijke Tuchtrechters voor
de Prijzen een totaalbedrag van
10.674.473.85 opgelegd. Een bedrag
van 2.251.601.36 hiervan wordt ge
vormd door z.g. „Schikkingen". (Een
schikking is een voorstel tot beta
ling van een bepaald bedrag. Dus
een vorm van afdoening buiten
rechterlijk vonnis.
Het Arrondissement Alkmaar
heeft in dit totale bedrag een aan
deel van 114.419.40 of ruim 1%.
In dit cijfer zou men de strijdMot
uitdrukking mogen brengen die in
dit arrondissement tegen prijsop
drijving wordt gevoerd.
Zaken
Door de gezamelijke Tuchtrech
ters voor de Prijzen in Nederland,
19 in getal, zijn in het afgelopen
jaar 83.554 gevallen van prijsover
tredingen behandeld. In 3047 geval
len is de veroordeelde in Hoger Be
roep gegaan bij de Bijzondere Po
litierechter.. Omtrent de laatste za
ken zijn mij geen concrete samen
gevatte resultaten bekend.
De Tuchtrechter te Alkmaar,
Hoorn en Den Helder heeft 2663 za
ken afgedaan of ruim 3% van het
totaal. In dit cijfer kan men geen
activiteit van de betrokken Tucht
rechter lezen, omdat de diverse za
ken onderling zeer ver uiteenlopen.
Men heeft ingewikkelde zaken en
eenvoudige enz. enz.
Dit cijfer geeft inderdaad slechts
een gedeelte weer van de werkelijk
begane prijsovertredingen, daar
niet alles ter kennis van de Tucht
rechter komt.
Andere straffen dan geldstraffen
In 328 gevallen, dus 13% van het
totale aantal zaken heeft de Tucht
rechter volstaan met het geven van
een waarschuwing. Daaruit blijkt,
dat het er niet om te doen is de be
trokkene kost wat kost geld uit de
zak te kloppen, doch een zodanige
situatie te verkrijgen, waarbij de
prijsvoorschriften volledig worden
nageleefd.
Direct mag hierbij gewezen wor
den op de nieuwe branche voor
lichting, die thans door het Direc
toraat-Generaal van de Prijzen in
praktijk wordt gebracht. Daarbij
wordt van de meest gebruikte prijs
voorschriften een voor een ieder be
grijpelijke uiteenzetting gegeven.
Intussen zijn reeds een zevental van
dergelijke brochures verschenen.
Het mag bij een dergelijke uitge
breide en duidelijke voorlichting
volkomen redelijk worden geacht,
dat de Tuchtrechters er in het ver
volg van uitgaan, dat iedereen in
de gelegenheid is op voldoende
wijze kennis te nemen van de voor
zijn branche geldende prijsvoor
schriften.
Verontschuldigingen als „ik wist
het niet", „ik begreep het niet" enz.
enz. verliezen hun geldigheid vol
komen. Die weten wil, kan weten!
Dij bijkomende straffen, zoals
sluiting bedrijf, verbod uitoefening
beroep, publicatie e.d. zijn door de
Tuchtrechter ook herhaalde malen
gehanteerd, n.l. als volgt:
Sluiting van het bedrijf in 12 ge
vallen; verbod uitoefening van het
beroep in 6 gevallen; verbeurdver
klaring in beslaggenomen goederen
in 310 gevallen; openbaarmaking
vonnis in 30 'gevallen; totaal in 358
gevallen of ruim 1% van het totale
aantal zaken.
In vergelijking met het aantal
berechte prijsovertredingen n.l.
83.554 is de medewerking van het
publiek, die zich uitdrukt in het
aantal ontvangen klachten van ruim
23.000 gering. Hiervan zijn er in het
arrondissement Alkmaar ingediend
877; Alkmaar 274, Hoorn 292, Den
Helder 311.
Uit een en ander blijkt dus dat
men nog te veel aan de speurders
kwaliteiten van de opsporingsamb
tenaar overlaat gepleegde prijsover
tredingen te achterhalen of niet.
Het is dus nog lang niet voldoende
tot het publiek doorgedrongen dat
met een volledige naleving der
voorschriften ieders belang wordt
gediend en dat het dus de gewoon
ste zaak van de wereld is, dat
iedereen daaraan zijn volle mede
werking geeft. Het is voor het pu
bliek nu toch zo gemakkelijk be
zwaren kenbaar te maken. Het kan
dit op de allereerste plaats bij men
sen uit eigen middelen, n.l. de Bur
gerlijke Prijzencommissies, daarna
bij de opsporingsdiensten van de
Prijsbeheersing enz. enz.
Conclusie
Het gegeven cijfermateriaal heeft
natuurlijk maar een betrekkelijke
waarde. Zoals reeds opgemerkt,
stelt het aantal door de Tuchtrech
ters behandelde zaken slechts een
gedeelte voor van het werkelijk be
gane aantal prijsovertredingen. Het
boete-bedrag geeft voor het meren
deel de omvang weer van de strijd
die door de betrokken overheidsin
stanties tegen de prijsopdrijving en
het daaruit voortvloeiende infla
tie-gevaar wordt gevoerd. Het be
drag dat bij de geconstateerde over
tredingen onrechtmatig is verdiend,
althans voor zover men het heeft
kunnen vaststellen) komt hierbij
ook enigermate tot uiting.
De cijfers geven in ieder geval
wel een globale indruk van hetgeen
er op de zwarte markt gebeurt.
Dat het echter cijfers ziju die
ieder rechtgeaard Nederlander tot
waarschuwing mogen dienen en
tot nadenken kunnen brengen
staat vast. Een stimulans, over de
gezameljjke strijd tegen de prijs
opdrijving, of duidelijker gezegd,
tegen de aantasting van de toch
al geringe koopkracht van een
groot gedeelte van onze bevolking
nog verbetener en gemeenschap-
pelijker te voeren, kan er zeer
zeker in gevonden worden.
vrouwen..-.rYviór..„ ami nvuuum
(S)
11. Boze tongen beweren, dat hij de ongelukkige
aarde voorgoed verlaat en dat hij voor een slordige paar
millioen de Woningcommissie omgekocht heeft voor een
passepartout naar een andere planeet. Wie zal nu de
nieuwe overbuur van de Riparato's worden? Het zal ge
ringe atoomenergie vergen, om de openggkomen ruimte
snel op te vullen met een geriefelijke hypermoderne
woongelegenheid, waar echter, als overal op aarde,
„angst" zal heersen.
Opa spreekt vermoeid. Van zijn levenswerk, zijn laat
ste onderzoekingen, weten slechts enkelen af. Daartoe
behoren zijn jongste assistenten, zijn kleinkinderen
Novella en Silvio. In de garage, die ter misleiding van
dwarskijkers zo genoemd wordt, maar in werkelijkheid
een super privé lab voor de allerparticuligrste proeven
van de prof is, staat een metalen bal met een middellijn
van ongeveer elf meter.
Eén druk op een knopje en de bol opent zich, om
5(c mens binnen te «laten. Binnen in bevindt zich een
Kunstig samenstel van haarfijne instrumenten, met,
zwevende aan een overgevoelige magneet: een paraplu-
vormig voorwerp.
