WAAR BLEEF
Imprimé's voor deze zomer
TIEN DODE MANNEN
KOMEN TERUG
Grand Prix voor van Vliet
r
HET ZEEPRINSESJE
PAG. *<4
NIEUW NOORDHOLLANDS DAGBLAD - Zaterdag 5 Juli 1947
Goede prestatie van Matena
J
"Plek Malvety
KORTE KUNSTKRONIEK
1
's
MENS EN MACHINE IN DE OORLOG
(Het hieronder volgende verhaal van het Noord-Afrikaanse
woestijnfront troffen wij aan in het boek „Here is your war" van
Ernie Pyle, de kleine, enigszins schuwe Amerikaan, die echter
de populairste oorlogscorrespondent van de States werd. Het
fragment imponeerde zo, dat wij meenden het in Nederlandse
bewerking niet aan onze lezers te moeten onthouden).
HET was laat in de middag cp
ons woestijnvliegveld. Loom lag
ie zon in de warme lucht en in een
vaag waas hing 't door de propel
lers opgejaagde stof hoven het
vliegveld, lijnen en contouren ver
sachtend. De tijd was aangebroken
iat de machines gingen terugkeren
van hun operaties. En gén voor
aen streken zij neer de reuzen
van Vliegende Forten en de vinnige
kleine Lightnings. Niemand be
steedde er bijzonder veel aandacht
ran, want dit binnenkomen hoorde
•ot het gebeuren van elke dag.
Tenslotte waren zij allemaal
ajnnen. Allemaal dat is te zeggen
}p één na. De staf rapporteerde een
i'ortress vermist. Binnengekomen
piloten zeiden, dat het toestel ach
ter gebleven was en hoogte verlo-
-en had, juist na het doel achter
:ich gelaten te hebben. Het laatste
-apport meldde, dat de Fortress be
slist niet langer dan 5 minuten in
le lucht kon blijven. Inmiddels wa-
1-en er uren voorbij gegaan. De ma
chine was dus verloren.
Tien man waren er in dat vlieg
tuig. Er was die dag veel gepres-
eerd, maar de gedachte aan het
verlies van tien vrienden legde zich
sis een lijkwade over ons heen. We
-ïadden de dood al aanschouwd, die
niddag. Een van de terugkerende
- "orten had boven het veld een rode
ichtkogel afgeschoten en temidden
'an de anderen had ik bij de grote
nachine gestaan, toen ze haar dode
jestuurder met het hoofd naar be
leden uit het ontsnappingsluik lie-
en zakken.
De gezichten van de bemanning
tonden ernstig en niemand durfde
■rg hard op te praten. Iemand hield
■en lederen vliegerscap vast met
1 iloed erop. De piloot z'n handen
varen heel wit. Iedereen kende
ïem. Hij was nog zo jong, 'n paar
lur tevoren. Op dat ogenblik kwam
ie oorlog binnen in ons en we voel-
ien het'diep
- Na de laatste melding gingen we
J net 'n stuk of wat naar de hoge
lontsröletoren. We gingen daar
edere avond heen om twee re-
lenen. Om naar de zonsondergang
e kijken en om te vernemen hoe
t stond met de Duitse bommenwer-
sers die geregeld precies na het
-allen van de duisternis opdoemden
lim onze luchtbasis van de aarde
veg te vagen.
Terwijl we op de toren stonden
>egon de dag zich samen te vou-
ven. Jagers, die de hele dag boven
iet veld gepatrouilleerd hadden,
swamen nu binnen. 'Alle soldaten
n de tentenkampen hadden het
ivondeten beëindigd. Die geluid-
oze, vredige stilte, die soms juist
•oor de schemer komt. lag over het
•liegveld. Met zachte stemmen ston
len mannen te praten over de do-
li le piloot en de verloren Fortress.
7e namen ons voor nog een paar
ainuten te wachten om te zien of
r nog Duitsers kwamen.
Toen gebeurde er iets dat ons
trof als een electrische schob.
Vér weg schoot een rode lïcht-
kogel de lucht in. HH maakte
een boog tegen de donkere ach-
tergrond der hergen en viel om-
i laag. Het kón niets anders zijn.
Het moést zo zijn. De tien dode
mannen kwamen terng!
„Waar is het lichtpistool? Geef me
a groene lichtkogel!" schreeuwde
en officier.
Hij rende naar een hoek van de
oren, riep: „Kijk uit, daar beneden"
n vuurde een groene kogel af
e lucht in. Toen zagen we de ma-
■hine niet meer dan een nietige
warte stip. Het was alsof hij bijna
1 p de grond zat, zo laag was-ie en
tl o de eerste oogopslag konden we
anvoelen, dat hij bijna geen, bewe-
ing meer bezat en zich slechts met
e uiterste inspanning in de lucht
deld. Eenzaam en kreupel sleepte
iij zich huiswaarts twee uren na
11e anderen.
Ik was maar een buitenstaander
- géén' lid van de broederschap der
'I liegers, maar toen kon ik iets be-
rijpen. En op dat ogenblik voelde
iets als menselijke genegenheid
-oor die tróuwe, gehavende rrya-
hine. voor die verre donkere stip,
ie zich krampachtig naar ons toe-
rorstelde in zo'n aangrijpend traag
empo.
Zonder aan iets of iemand te
denken stonden we allen in intense
spanning. Het was, alsof we de ma
chine met al onze zenuwen naar
ons «toe wilden trekken. Niemand
achtte het mogelijk dat het vlieg
tuig ooit het veld zou bereiken;
maar dichterbij kwam het zo
tergend langzaam dat het 'n kwel
ling was er naar te kijken.
De machine bereikte de uiterste
grens van de luchtbasis, nog steeds
op z'n belachelijk geringe hoogte.
Hij scheerde rakelings over de ge
parkeerde vliegtuigen en kwam
nog dichterbij, blijkbaar aanhoudend
op de startbaan. Nu nog maar een
paar honderd yards. Was het dan
toch mogelijk? Zou het lukken?
Ze waren nu over het laatste
vliegtuig heen; nu boven de start
baan. Langzaam, zakte het toestel
naar de grond; de wielen raakten
zachtjes de bodem. En toen de ma
chine de startbaan af rolde reali
seerden die duizenden mannen rond
het enorme veld zich plotseling, dat
ze zwak waren en dat je hun har
ten kon horen bonzen.
De laatste glimp van dee onder
gaande zon doofde uit en de hemel
werd zwart. Dat zou een voordeel
zijn voor de Duitsers, als ze nu vol
gens schema met hun bommen kwa
men. Maar niemand, die er iets om
gaf.'' Onze tien dode mannen waren
als door een mirakel terug van het
graf.
En een verhaal, dat ze te vertel
len hadden! Zoiets was nog niet
voorgevallen in deze hele oorlog!
Het vliegveld Tripoli, hun doel,
werd zwaar verdedigd, zowel door
jachtyliegtuigen als door luchtaf
weergeschut. Die hagelstorm bin
nen te vliegen was naar een pi
loot vertelde precies even erg
als wanneer een muis de strijd aan
bindt met een dozijn katten.
De Thunderbird dat was de
naam van hun Fortress werd
voor de eerste keer getroffen, juist
toen het zijn bommen lading los liet.
Eén motor werd uitgeschakeld. Een
paar momenten later ging de twee
de motor aan dezelfde kant. Wan
neer beide motoren aan dezelfde
kant het werk staakten, betekende
dat gewoonlijk een catastrophe. En
hierin lag het verschil van dit feit
met andere gevallen, waarin be
schadigde bombers nog thuisgebracht
werden.
De Thunderbird was gedwongen
af te zakken achter de andere For-
tressen. En op hetzelfde ogenblik,
waarop 'n Fortress hoogte verloor
of achter blééf, zaten Duitse jagers
erop als 'n zwerm gieren. De jon
gens wisten niet hoeveel Duitsers
er in de lucht waren, maar volgens
hen moeten het er wel dertig zijn
geweest.
Onze Lightning-jagers, het escorte
van de Vliegende Forten, bleven
bij de Thunderbird en vochten zo
lang als ze konden; tenslotte echter
moesten ze wel vertrekken, anders
hadden ze niet genoeg brandstof
meer om de basis te bereiken. De
laatste jager verliet de kreupele
Fortress ongeveer 40 mijl buiten
Tripoli. Gelukkig trok de zwerm
Duitsers terzelfdertijd af; ook hun
benzinedruk was niet hoog meer.
De Thunderbird vloog nog twin
tig mijl verder. Toen verscheen op
z'n eentje een Duitse jager en dook
op de Amerikaanse machine. Z'n
kanonnen' brachten grote schade
toe aan het toch al zwaar geteister
de vliegtuig. Maar de Thunderbird
was gewoon-weg niet uit de lucht
te slaan.
De jager had tenslotte al z'n mu
nitie verschoten en zwaaide af. Onze
jongens waren alleen met hun zware
zorgen. Twee motoren vernield, bij
na alle kanonnen buiten werking en
nog steeds meer dan zeshonderd
km. van huis. De radio zweeg. Ze
verloren hoogte, vijfhonderd voet
per minuut ze zaten nu nog
slechts op twee duizend.
De piloot riep z'n crew op en
hield een beraadslaging. Eruit sprin
gen? Maar iedereen wilde volhou
den, zolang de machine nog in de
lucht.zat. Hij besloot de tocht voort
te zetten. Er was geen snipper sta
biliteit meer in het hele toestel; 't
kapseisde onder een verschrikke
lijke hoek. Maar gaandeweg kregen
ze het zover onder controle dat het
tenminste geen hoogte meer ver
loor.
Op dat moment was hun hoogte
nog maar negen honderd voet en 'n
solide bergrug doemde voor hen op
om de thuisweg te barricaderen.
Lange tijd vlogen ze evenwijdig
langs deze bergen, toen er een won
der gebeurde. Ze wonnen een beet
je hoogte. Ze kregen het ding ten
slotte op 1500 voet.
De laagste pas was 1600 voet, maar
ze kwamen er over heen op 1500.
Verklaar dat eens! Misschien was
het zoals de piloot zei: „we kwamen
niet óver de bergen, we kwamen
er dwars doorheen".
De tweede piloot zei: „Ik zat tegen
het windscherm te blazen om 'm
maar vooruit te krijgen. Op 'n ge
geven ogenblik had ik haast een
voet uit4 kunnen steken om met de
machine over de pas te wandelen".
En de navigator zei: „Als ik op
de vleugeltop had gestaan, had ik
de grond met m'n hand kunnen ra
ken, toen de door de pas gingen
De luchtstromingen waren ongun
stig. Eén vleugel werd voortdurend
naar beneden getrokken en het
kostte onnoemelijke moeite om hem
weer een- beetje hoger te krijgen.
De piloten zaten in geweldige angst
dat de lage vleugel helemaal weg
zou zakken en daarmee het toestel
in een stuurloze rol brengen. Maar
dat gebeurde niet. De navigator
kwam in de cofkpit en hij stuurde
met de beide piloten de machine
huiswaarts. Geen seconde lang had
een van hen enige zekerheid dat ze
het zouden halen. Ze waren star
van spanning,"maar hun droge hu
mor bleef, en ze vloekten hartgron
dig zoals vliegers nu eenmaal
doen.
Alles scheen tegen hen. Het ben
zineverbruik steeg tot het dubbele
en verzwolg hun kostbare voorraad.
Om de ellende nog groter te ma
ken kwam er een krachtige tegen
wind opzetten De benzinevoorraad
werd minder en minder.
Tenslotte zei de navigator dat ze
nog maar veertig mijl van huis wa
ren, maar ze legden die veertig
mijl af alsof ze met paard en wa
gen reden De schemer daalde over
de wazige zandvlakte en veegde
ieder aanknopingspunt in de onme
telijke, vlakke woestijn uit. De ene
oase verschild^ in niets van de
andere. Maar zij wisten vlak bij
huis te zijn. Toen schoten ze hun
rode lichikogel af en wachtten op
het groene signaal van d.e contrö-
lectoren. 'n Minuut later kwam het
de mooiste aanblik, die deze be
manning ooit te aanschouwen had
gekregen.
Toen de machine de grond raak
te schakelden ze het contact uit en
lieten hem uitlopen. Want de rem
men funcionneerden niet meer: Aan
het einde van de uitloop zwenkte
de machtige Fortress de rand van
de startbaan af. Hij besloot zijn his
torische terugkeer met vijf keer als
een gek in de rondte te tollen en
dan vijftig yards achteruit te rollen
vóór hij tot stilstand kwaï^ Toen
de benzinevoorraad werd opgeno
men bleek één tank schoon leeg te
zijn en de andere evenzo op tachtig
liter na.
Diepe duisternis lag over het veld.
Nog vijf minuten meer en ze zou
den het nooit gevonden hebben. De
uitgeputte, gehavende Fortress had
gedurende de ongelofelijke tijd van
vier en half uur op één paar mo
toren gevlogen. Ieddre piloot zal U
verteller dat zoiets niet bestaat.
Die avond dronken we een toast,
met de piloot en een paar jongens
van de bemanning. Iemand hief zijn
glas: „Op jullie veilige terugkeer".
Maar de piloot nam z'n eigen glas
op en zei in plaats daarvan: „Op 'n
verdomd goeie machine!" En de an
deren van zijn bemanning hieven
hun glazen en herhaalden: „Op een
verdomd goeie machine!"
De doorberekening van de
Weeldebelasting
In verband met de invoering van
een weeldebelasting voor bepaalde
categorieën luxe-goederen, is een re
geling getroffen voor het doorbere
kenen van deze belasting in de prij
zen. Krachtens deze regeling mag de
fabrikant of importeur, die weelde
belasting is verschuldigd, de wette
lijk geoorloofde prijs van de betrok
ken goederen verhogen met ten
hoogste 14 pet., behoudens indien hij
rechtstreeks aan een consument le
vert. In dit laatste geval mag de
prijs slechts met' 10,5 pet. verhoogd
worden. Wederverkopers mogen op
hun beurt hun verkoopprijzen
slechts verhogen met hetzelfde be
drag in geld, waarmee hun inkoops
prijs als gevolg van de weeldebelas
ting is gestegen. De leverancier is in
verband daarmede verplicht, de
grootte van.dit bedrag op de vöor de
wederverkoper bestemde factuur
aan te geven. Deze bepalingen zijn
niet van toep&ssing voorzover de
prijsregeling van een bepaald luxe
goed na 30 Juni j.l. is of wordt her
zien, daar in dat geval bij de vast
stelling van de nieuwe prijs reeds
met de heffing van weeldebelasting
is rekening gehouden.
Waïerkampen
„Onze Marine"
Het Algm. Ned. Comité „Onze
Marine" dat, zoals bekend o.m. het
propagandavaartuig Van der Steng
Bouwt, zal dit jaar 4 waterkampen
organiseren,' t.w. te Gouda (Reeu
wijk) van 2126 Juli en van 28 Juli
t.m. 2 Aug. en te Nijkerk van 49
Aug. en van 1116 Aug a.s. Voor
inlichtingen kan men zich wenden
tot „Onze Marine" Postbus 120 Hil
versum.
WIELRENNEN
4. Het prachtige landschap, dat zich nu rond
hem uitstrekte, deed Isodoor zijn ergernis vergeten.
Hij zag dat de prinses van de tocht genoot en, zoals
allen, was hij blij als Vrede zich gelukkig voelde.
Haar ogen straalden, toen zij rondzagover de wijde
velden met wier en zeegras. Hier en daar stonden
bosjes koraalbomen en in de verte rezen de rotsen
steil van de zeebodem op. Over alles was de groen
blauwe zeehemel, waar de zon duizenden goud
korreltjes in toverde. Nadat zij ongeveer een uur
gereisd hadden, kwamen zij een grote school ha
ringen tegen. De haringen waren bezig met het
maaien van zeegras, zodat het de zeepaardjes nooit
aan voer zou ontbreken. De prinses liet half hou
den en stapte uit om een praatje met de haringen
te maken. Die hadden" hun zeisen neergelegd en
vertelden de prinses, hoe het stond met de oogst.
Onderwijl staken de zeepaarden de koppen bij el
kaar en een van hen fluisterde: „Hm, d'r is weer
volop zeegras. Ik wou dat wij eens iets anders
kregen." Zo i^cht had hij dat niet kunnen zeggen,
of Vrede had het wel gehoord. Maar zij v. erd niet
boos, want zij vond dat de zeepaarden gelijk hadden
door J. S. FLETCHER
1
1] n
85
I „Ons spel is het niet," herhaalde
e oude vrouw. „Ze mogen elk
igenblik binnenkomen, ze zul-
:n niets vinden. Er is hier geen
.ruimel in het hele huis. Daar heb
'c voor gezorgd. Ze zijn welkom,
■m als ze komen, weten wij niets
.an je handel met Hanson, niets.
7e hebben je lang genoeg gedekt,
n er is nu verder niets meer te
oen dan een regeling met je te
■effen. Je zult nooit met dat meis-
trouwen. Nooit! Dus zul je er
its voor over moeten hebben. Ga
oor de deur staan, Judah!"
Boyce had zijn'jas al opgenomen
"i wendde zich nu tot de'deur, ter-
fijl Barbara sprak. Maar toen
(adah zijn reuzengestalte tussen
,em en de deur opstelde, trok hij
,:rug, nog met zijn jas over zijn
•rm en met zijn blik afwisselend op
joeder en zoon.
„Je weerhoudt me, dit huis te
'srlaten op je eigen risico, Judah
'lent!" zei hij. „Ik ga eh w.anneer
probeert me te weerhouden, zul
'i 't berouwen. En wat jou betreft,
rrouw, om jouw bedreigingen geef
geen zier. Je vergeet dat ik ge-
<oeg van jullie stelletje weet, om
illie voor jarenlang naar de ge
vangenis, te sturen. Jullie zijn in
mijn macht, en
„En jij in de onze, beste jongen!"
onderbrak Barbara met een kwaad
aardige lach. „Je moogt van jezelf
denken, dat je 'erg slim bent en
misschien ben je dat ook wel, maar
ik hyb mijn hersens ncjg wel bij
elkaar. In jouw macht, welwel! Jij
bent in onze macht, meester Boyce
Malvery. Wij schoten je neef niet
neer en wij gooiden zijn lichaam
niet in de inham. Wij niet. Dat was
jouw werk!"
Boyce spande zijn dunne lippen
over zijn tanden in een stille lach.
Hij tastte naar iets onder zijn jas,
maar hij bleef staan waar hij stond
toen Judah naar de deur was ge
gaan, aan het eind van de kamer,
het verst van moeder en dochter.
„Als het daar op aan zon komen
vrouw," zei hij smalend, „dan weet
ik, wiens woord eer zou worden ge
loofd, het jouwe of het mijne. On
derneem je iets tegen mij, dan zal
ik je van moord beschuldigen en je
zult er voor hangen ook. Jullie mij
beschuldigen! Welja!, Wie zou een
woord van een van 'jullie geloven?
Jullie kunt geen woord tegen mij
bewijzen. En dat weten jullie!"
Gillian legde een hand op de arm
van haar moeder.
„Hij heeft gelijk, moeder," zei ze.
„En dat weet hij. Wij "kunnen nigts.
Wij hebben niets dan wat hij zelf
zei, want we hebben geen getuigen,
niets. Laat hem gaan."
De oude vrouw keek van haar
dochter naar Boyce met vurige ogen
die plotseling donker werden van
gloeiende haat. Toen keek ze naar
Judah en Judah keek naar zijn
moeder.
„Wij zijn niet gewoon mensen te
laten gaan zonder uit ze te hebben
gekregen wat we wilden!" zei ze
veelbetekenend. „Als we niet an
ders kunnen, zullen we 't uit hem
moeten halen., Judah!"
Judah Clent, die zijn gevangene
in het 'oog hield, bracht een hand
achter zijn rug en greep een zware
hondenzweep die aan de wand bij
de deur hing. Met gebogen hoofd en
vooruitgestoken schouders begon
hij Boyce te naderen en zijn witte
tanden glansden in zijn zwarte
baard en zijn tong likte zijn lippen,
de twee toeschouwers buiten kregen
een visioen van een of ander beest
dat op het punt stond zich op zijn
prooi te storten.
„Geef hem ervan langs, Judah!"
zei de oude vrouw. „Haal 't uit hem
Eens zien hoe dik zijn"huid is."
„Wees voorzichtig!" zei Boyce
rustig.
Hij bewoog zich enigszins naar een
kant van de tafel in de richting van
de deur en hield de man in het oog
En Judah, die nog steeds z'n lip
pen likte, kroop voorwaarts.
„Sla hem, Judah!" siste de oude
vrouw. „Geef hem er van .langs!"
Een plotselinge scherpe' gil van
Gillian, vermengd met de even
scherpe knal van een revolver, af
geschoten door Boyce van onder
zijn jasEn Judah Clent kreunde,
Arie van Vliet heeft in het Am
sterdams Olympisch Stadion ge
toond dat hij op dit ogenblik zeker
de finale van een wereldkampioen
schap zou kunnqn bereiken. Zijn
serie tegen,van Looveren ((België)
won hij zoals hij wilde. De tweede
demi-finale tegen de Belg Gosselm
eveneens, en in de finale waarin hij
de derde Belg, zijn aloude tegen
stander Scherens ontmoette, toonde
hij zich weer de meester.
Van Vliet nam direct de kop en
bij het ingaan van de laatste 200
meter lag Scherens aan zijn wieltje.
Een paar rukken van de Nederlan
der en hij was een meter voor. Met
^ruim een lengte won hij deze rit en
de Grand Prix.
De Fransman Senfftleben moest
in zijn serie in Scherens zijn meer
dere erkennen. In de herkansing
moest de Franse kampioen met Gos-
selin en van Looveren uitmaken,
wie een plaats in de demi-finales
zou krijgen. Zeer tactisch nam hij
onmiddellijk de kop om niet inge-,
sloten te worden. Het baatte hem
echter niets, want op hët laatste
rechte eind kwam Gosselin onweer
staanbaar opzetten en woii deze her
kansing in de snelle tijd van 12.2
sec.
Goede tijd van Matena
Voor een grote verrassing zorgde
de Hagenaar Matena een B-
stayer die in de. proefwedstrijd
voor de mindere goden onder de
stayers voor het kampioenschap van
Nederland een buitengewone pres
tatie leverde door de 100 km. af te
leggen in de snelle tijd van 1 uur 19
min. en 32.2 sec. Deze tijd is slechts
2 minuten boven het baanrecord van
Cor Blekemolen, dat op 1 uur 17
min. 0.5 sec. staat en dat ver voor
de oorlog gevestigd werd. Negen
stayers gingen van start, achtereen
volgens: Lambrichs, Reuter, Matena,
Vethaak, de Beer, Dietvorst, Rem-
kes, de Best en Klink. Het werd al
gauw duidelijk, dat niet alle negen
de eindstreep zouden passeren, want
er werd direct een hoog tempo in
gezet. De eerste die sneuvelde was
Vethaak, die na 25 ronden opgaf.
Dietvorst deed hetzelfde na 80 ron
den met een achterstand van 5 ron
den. De overige zeven hebben alle
de eindstreep bereikt, doch er was
er slechts één die opviel, dat was
Matena, die de race van zijn leven
reed. 55 ronden voor het einde, kreeg
Reuter zijn eerste lap en lag'Mate
na alleen aan de kop met minstens
een ronde voorsprong op al zijn te
genstanders. In die laatste 55 ron
den moest Reuter 7 maal de wielen
van zijn stadgenoot voorbij zien
snellen. Alleen de terrier Remkes.
hield het kranig vol. Bij het ingaan
van de laatste zes ronderi*was hij
de enige, die miöder dan 700 meter
achterstand had. Dit was voor Ma
tena een niet onoverbrugbare kloof
en op de eindstreep was de" achter
stand van Remkes ruim" 1200 meter
geworden.
Als Matena tijdens de nationale
kampioenschappen kans ziet een
zelfde tempo als vanavond te rij
den, dan is de mogelijkheid groot,
dat Ben van der Voort zijn kam
pioenstrui aan deze b-stayer, die
zich met één klap onder de aller
grootsten heeft geschaard, ziet over
gaan.
Moest hij enige weken geleden in
de achtervolging nog de meerder
heid van Harmans erkennen, nu was
het weer de oude Gieseler, die op
de baan kwam. Met ruim verschil
won de Rotterdammer deze race in
dér zeer goede tijd van 5 min. 20,6
sec. De tijd van Harmans was 5
min. 24 sec.
MILITAIREN
VERKOCHTEN
DIENSTAUTO
De administratie betaalde
niet op tijd
Een militaire drie-tons vrachtwa
gen veranderde begin van dit jaar
door samenwerking van drie mi
litairen van eigenaar voor de som
van f 1400.De buit werd ge
deeld, waarna de chauffeur aan
zün transportofficier opgaf, dat
zijn wagen uit de Kromhoutkazer
ne te Utrecht gestolen was.
De marechaussee zocht dit com
plot snel uit en arresteerde twee
sergeants en een soldaat, die voor
de krijgsraad te velde volmondig
hun schuld toegaven. Sergeant ter
H. had tijdens de „diefstal" van
zijn auto reeds vier maanden geen
declaratie voor zijn gezin, dat door
moeilijkheden 'en ziekte getroffen
werd, ontvangen. Hij zon op mid
delen om toch aan geld te komen
en vroeg de sergeant van S. of deze
een koper voor een vrachtauto wist.
Deze mengde" de soldaat N. ii) 'deze
zaak, welke een koper vond. Deze
„agent" ontving f 100 van de koper
en f 400 van de buit. Ter H. ontving
f 600, waarmede hij zijn schulden
afdeed en waarvoor hij een pols
horloge kocht. Hij vertelde ter zit
ting, dat hij door het uitblijven van
zijn declaratie gedwongen was ge
weest een deel van zijn huisraad te
verkopen. Het niet uitbetalen bleek
op een fout bij de militaire admi
nistratie te berusten.
De krijgsraad veroordeelde ter H.
tot een jaar gevangenisstraf met
aftrek van voorarrest en de beide
anderen tot 6 jihaanden gevangenis
straf, waarvan 2 maanden voorw.,
aftrek van voorarrest en 'A proef
tijd van twee jaar. Ter H. is uit de
dienst ontslagen.
NEDERLAND
ONTVANGT DUITSE
GOEDEREN
Machines en schepen
als herstelbetaling
Naar berichten uit Brussel verlui
den heeft het geallieerde bureau
voor de herstelbetalingen te Brus-
sel aan Nederland machines uit de
kogellagerfabriek te Schweinfurt
toegewezen tot een waarde van
492.469 rijksmark. De machines ma
ken een vrijwel complete installa
tie uit voor de vervaardiging van
kleinere kogellagers voor de rij
wiel-, stofzuiger- en kleine-motor-
industrie. Nederland zal deze instel-
latie door eigen aankopen moeten
aanvullen.
Verder krijgt Nederland machines
uit de Deutse Sprengchemie aktion
Gesellschaft te Kreiburg-Inn ter
waarde van 407.433 rijksmark, uit
de Pulverfabrik te Hasloch ter
waarde van 15.570 rijksmark, uit de
Dynamit Aktion Gesellsch. te Krim-
mel ter waarde van 1.261.829 rijks
mark.
Tenslotte zijn Nederland nog toe
gekend drie kleine zeeschepen van
200 ton, alsmede de „Valkenberg"
van 1570 toh en de Schillinghorn
van 2974 ton.
Om het beroemde schilderij van
Leonardo da Vinei, „het laatste
Avondmaal" te Milaan, te bescher
men tegen de vernietigende weers
invloeden, wordt voor het fresco een
glazen plaat aangebracht. Van
Thomas Mann komt deze herfst een
nieuw boek uit, getiteld: Dr. Faustps,
het leven van de Duitse componist
AdriarP'Leverkiihn, door een vriend
verteld De Franse filmproductie
heeft een scenario laten maken over
het leven van de grgte dichter Hein-
rich Heine. Charles Boyer zal er de
hoofdrol invervullen. Voor een
uitverkocht Leidsepleintheater heeft
het ensemble van Wim Sonneveld
de première van .het nieuwe pro
gramma ,,'t, Is maar comedie" op de
planken gebracht Vooral de num
mers met een politiek tintje oogstten
veel bijval.
Wel zelden hebben we een
voorjaar gehad, dat een zo
snelle overgang van winterse
kou naar zomerse warmte te
beleven gaf. Het leek wel, of
de lente nagenoeg was uit
geschakeld. Terwijl het beeld
van de dichtgevroren grach
ten en sloten en de herinne
ring aan nare, brandstofloze
avonden nog vers in ons ge
heugen lagen, was daar plot
seling tochde zomer! En
fluks haalden we onze fleu-
rigste kledingstukken te
voorschijn om 'ons uiterlijk
zo spoedig mogelijk in over
eenstemming te brengen met
het uitbundige zomerweer,
wat een genot, weer zo"n
luchtig imprimé jurkje over
ons hoofd te laten glijden,
ook al was het dan misschien
een exemplaar dat al jaren
lang dienst had gedaan.
Ouderwets? Och, de mode
geeft dit jaar zo'n verschei
denheid van dessins te zien,
dat ook een* imprime stof van
enkele jaren her nog hele
maal niet uit de toon valt. En
wat de modellen betreft, na
tuurlijk worden er enkele
nieuwe snufjes gebracht. Zo
werkt men bijvoorbeeld druk
met vierkante halsuitsnijdin-
waggelde zwaar en viel met een
bons over de tafel. Op hetzelfde
ogenblik smeet Boyce de lamp tegen
de vloer en in de duisternis en de
verwarring glipt hij heimelijk uit
de hut in de nog steeds woedende
storm.
BLApK POINT KLOOF
In de duisternis die plotseling in
hun schuilplaats over hen gekomen
was, toen de lamp in de hut werd
gedoofd, voelden Atherton en de
kustwacht-commandant zich door
Rennie vastgegrepen, die haastig
van 'de mannen buiten was terugge
keerd.
„Deze kant uit, mijnhee.r!" riep hij
uit. „Ik ken de weg naar binnen."
Terwijl ze hun ellebogen en sche
nen stootten tegen allerlei uitsteek
sels en hindernissen, voelde Ather-
rton zichzelf om hoeken gesleurd en
door een nauwe gang totdat een van
zijn metgezellen een deur open-
smeet en ze met z'n drieën de huis
kamer binnenstormden, die slechts
werd verlicht door het vuur. Maar
Gillian Clent was al druk bezig
met een émdere lamp en na een
paar seconden zagen ze in 't schijn
sel daarvan de moeder knielen aan
de zijde"van Judah, die van de ta
fel op de vloer was gevallen en nu
op zijnrug lag uitgestrekt. Een
blikt op hem was Atherton voldoen
de om te beseffen dat de grote man
dood was. Ongetwijfeld had Bovce
Malvery slechts, bedoeld, hem bui
ten gevecht te stellen om er zijn
ontsnapping door mogelijk te maken
maar Judah was recht in het hart
getroffen en waarschijnlijk op- slag
gedood. De hand. welke zijn moe
der vasthield, ontsnapte aan haar
greep en viel slap en zwaar naast
het lichaam van de dode man.
Wordt vervolgd
gen, draperieën over de heupen,
strikken, plooien en wat dies meer
zij. Maar dat wil nog niet zeggen,
dat het andere nu zomaar ineens
heeft afgedaan. Eigenlijk kan op 't
ogenblik haast alles worden gedra
gen. Wel zijn de rokken nu beslist
iets langer geworden, maar aan deze
eis valt gelukkig meestal wel te vol
doen, desnoods met behulp van een
bies of strook van afstekend, in dit
geval effen materiaal.
Zoals ieder jaar worden er ook nu
in de eerste plaats allerlei bloem- en
bladmotieven gebracht. Onze foto's
geven hiervan een paar aardige
I voorbeelden, een van een bedrukt
linnen pakje, een Amerikaans ont
werp, het andere van een vlot kurtst-
zijden lavable,jurkje, zoals die, dank
zij onze Nederlandse industrie, ge
lukkig alweer binnen ons bereik
liggen. Er wordt vaak met matte,
fletse tinten gewerkt, hetgeen op
lavable een prachtig effect kan ge
ven. De bedrukte katoentjes zijn in
de regel wat feller van kleur.
Er zou qyer dit onderwerp nog
heel veel te vertellen zijn, maar
het bedrukken van krantenpapier is
aan nog sterker bemerkingen onder
hevig dan het bedrukken van weef
sels! Daarom dus maartot een
volgende keer! A.
eLaor i \*Ar\roty7
De kinderen benedenwaar
Krijgen bananen
dis zetelkens stilste om ruzie
feumm,óm tan ze er nooit
TeBovenkarspelwerdeetii
5[flflgdzong«))mit$qehou
Scfmgen zakte al naar J
de 4ek[as
A v_
3ö üssen. wed weer de
„Patch TT" gehouden,. .JJ
