HOE DE CHINESE COMMUNISTEN de Abdij van Yankiaping verwoestten De strijders van El Qalaah Het Kerstgebeuren in de Letterkunde DE VERRE STEM (j 1 Kath. Instituut voor Filmscholing Over de achtergronden van de nieuwe encycliek HET NIEUWS Schoencrême Wrijfwos Poetsextract Ikberichten mti-papisme Trappisten vonden een tragische dood Driekoningen legende door Lou Steyger Onnozele Kinderen Enig in de wereld Amusementsperiode Duidelijke taal Extra vlees! van Donderdag en Vrijdag lang voorbij J jrt liep zoetjes aan op 100 kg en de 2e soort 100 kg. ieverbouwers hebben 2 elkaar 'n buitenkansje het is hun van harte ikt het ook goed. Van is maar heel weinig De prijzen voor de gë- ove sortering lopen van f 21.drielingen note- 17, nep 12 tot 15. n Botercontrole- station ndbouwhuis vergaderde het Kaascontrólesta- voorzitterschap van de >el, die in zijn openings- oestand nog chaotisch ch vertrouwen uitsprak nstand, die door harde envoudig leven aan de »n het hoofd kan bie- mede, dat er nieuwe in voorbereiding zijn, in uitvoering duidelijk zullen aangeven tussen tig plus en magere kaas; e kwalificaties zal ook „Holland" op de kaas- irkomen. Het ledental 1 tot 163 gedaald, w.o. i en 125 zelfkazende laatste kan men echter apieren leden beschou- is boeren, die nog zelf nazien van de rekening begroting 1948 werden „De Holland" te Castri- tra te Beemster en P. abekerk; het entréegeld ijzigd op f 1.— per koe jereide kaas. ndvraag kwam de pen- g van het personeel ter rover ook in de verga- het botercontrölestation verd; hét 'igt in de be- op een volgende ver- t uitvoerige voorlichting n, dit punt, ter sprake heer E. Govers de voor van de heer Nobel had il, werd vour de leden otercontrölestation een ia afgewerkt. Hier be- antal leden 131, w.o. 43 !7 melkinrichtingen, 60 en 1 zelf karnende boer. ld werd, dat met inganS ember 1.1. de gewichts- op het wikkelpapier het fc van het pakje aan- de pakjes nu netto egen: in wikkels van 1 tot 1.02 kg; van kg. 051 kg. en van 1/4 kg. 0.255 kg. anciële commissie wer- i de N.V. Melkinrichting Velsen, de fabriek „De khout en de fa. P. Har- iam. dan ooif 24 Dec. Andijvie ooi 1216; spruitkool 8 18.50; boerenkool 14 ol 612; gele kool 67 32; II 20-35; bloemkool 50; II 20—40; sla 11—12 •RSPEL, 24 Dec. 5000 kg groene kool 10 kg spruitkool 0.49 tuks bloemkool 0.39 16—0.30; stek 1.50—0.19; kool 6. Ingezonden) blij om, dat de katho- \lkmaar het er zo over te zijn, dat geen anti drijfveer was van het van hun voorstel: een ïument te plaatsen op nd. Men mag niet licht- lelen en men mag niet men geen bewijzen ensen, dat we ook in iorp zo eenvoudig kon ons oordeel. Maar het ijk, wanneer het juist tholiek gezin is, dat uit it wordt, om een huis at nog groter is, maar de kerk. moeilijk, wanneer juist gezinnen voortdurend en van „de Commissie" of er nog een gezin bij worden, al is het ge- man sterk!, terwijl Nw.- er dan 20 huizen telt, twee mensen inwonen, commissie maar geen te nemen, erg moeilijk, wanneer lang van katholieken als er een bedrijfje of openkomt, aanstonds Zorg dat er geen romt! erg moeilijk wanneer k belang altijd wordt id, ook van gemeente llen de zakenmensen blijven profiteren van klanten. jaar geleden eens een n mijn deur gekregen, Rector afkomstig bleek >k bij alle niet-katholie- orgd. Het was getiteld: id! neen ik, een beroep ge- medeburgers, om de die onder de oorlog te houden: de geert igheid en van welwil- ;enover eikaars belan- rde toen reeds zeggen: ïad dat briefje net zo unnen houden, bij som- it antipapisme te diep! n.i. beter, dat alles wat st is, zich dichter aan- de vreselijke ellende weer over de wereld ien.... want men kan eten, dat het nationaal- zijn practijken niet geweest is, als wat nu d en zijn onderhorige t toegepast, oorlog komt, en wie sandan zullen we vereende krachten iets het hoog tijd de on- 's" af te leggen. US. NIEUW NOOROHOLLANDS DAGBLAD - Zaterdag Tl December 1947 De 5e Augustus werd in het openbaar een eigendom verkocht, dat het klooster verscheidene jaren geleden had verworven, gelegen op een afstand van 2 of 3 KM, ge naamd Sin-tchoang, waarop men een boerderij had gebouwd, die door enkele paters en broeders weed verzorgd, terwijl anderen, zfeken en zwakken, die tijdelijk niét in staat waren het gemeen schappelijk werk in de abdij te volgen, daar wat konden uitrusten onder een minder streng regiem. Op 8 Augustus werd de hele communiteit met geweld in de abbatiale kerk samengebracht. De ming-ping, soldaten uit het gewone volk, een soort communistische burgerwacht, werden belast met de bewaking en namen plaats in het koo», rondom het altaar, waarvan ze reeds het tabernakel hadden opengebroken, en de kandelaars en overig toebehoren hadden stukge slagen. Die concentratie duurde tot 17 Augustus. Op 17 Augustus is er een grote vergadering in de open lucht, waar aan een 30-tal dorpen uit de omtrek gedwongen wordt deel te nemen. Heel de communiteit is gedagvaard en de voornaamste paters moeten beurtelings antwoorden, onder dreigementen en slagen, op vragen betreffende bovenstaande punten van beschuldiging. (Met grote edel moedigheid stelt een Franse monnik zich verantwoordelijk en treedt het eerst naar voren, in plaats van de Pater Mor, om deze te onttrekken aan ergere mishandelingen en hem door deze beproeving heen te bren gen, voor 't welzijn van de commu niteit en de toekomst van het klooster.) Gedurende die lange zitting wer den de voornaamste monniken wreed geslagen, onder verschillende voorwendsels en,op verlangen van het volk". Tenslotte worden allen weer naar de kerk teruggebracht. Enkele dagen later worden de monniken op de beide slaapzalen van het klooster geïnterneerd. Ze ontvangen voedsel in nauwelijks voldoende porties, maar mo'gen slechts eruit gaan -om hun natuurlijke behoeften te voldoen, en dan altijd onder be waking. In de nacht van 22 op 23 Aug. kwamen de soldaten tweemaal op de slaapzaal en namen er uit de cellen weg, wat hun daar overbodig scheen. In de morgen van de 23e, na het ontbijt, moesten allen hun cel verlaten en zich twee aan twee naar de kerk begeven, zonder zich van iets te kunnen voorzien. In de kerk bevonden zich reeds de afge vaardigden van de dorpen rondom en de burgerlijke autoriteiten van de pa-lou. Enkele monniken worden weer gedwongen de gegïondheid van bovenstaande beschuldigingen te bevestigen. Bovendien worden ze ervan beschuldigd de buurlui van het klooster hardhandig te hebben behandeld, toen deze op heterdaad betrapt waren bij het weghalen van brandstof op het eigendom van het klooster. Een der paters wordt wreed geslagen. Als sommigen medelijden tolden, protesteren de communisten, zeggend, dat het nu niet de tijd is van medelijden, maar van wraak. De 26e Augustus, werd dezelfde pater des nachts wederom zo mishandeld, dat men meende dat hij in stervensgevaar verkeerde. Gedurende die rechtszittingen moest een christen-meisje uit een gehucht dicht bij het klooster, verschijnen om tegen de monniken te getuigen. De procurator kende haar omdat ze geregeld verstel- en naaiwerk voor het klooster had verricht en had haar, omdat hij wist, dat voor het klooster huis zoekingen dreigden, geld en waar devolle lituflgische voorwerpen toe vertrouwd, omdat hij meende, dat die bij haar veiliger zouden zijn. Omdat zij die dingen had verbor gen werd het meisje zwaar schuldig geoordeeld, en daarom werd ook zij wreed geslagen. Op 't ogenblik bevindt zij zich nog in de gevange nis, vooral omdat zij tijdens de openbare rechtszittingen de on schuld van de paters had betuigd op al de punten van beschuldiging. De burger-mandarijn van de Ro den veroordeelt alle monniken tot gevangenisstraf, in naam van het volk natuurlijk. De voornaamste paters worden gebonden, sommigen met handboeien, anderen met ket tingen, enkelen hadden de handen met koorden op de rug gebonden. Spoedig zullen de meesten gezwol len handen, armen en benen heb ben. Men neemt Hen het klooster kleed af. Drie paters en fraters worden apart opgesloten; de scho lastieken (ruim twaalf) en de broe ders (een veertigtal) worden be waakt in de refter van het klooster. Ondertussen was in de verschillen de vertrekken alles weggehaald, want het klooster was door de be volking geplunderd. Na 23 Augustus worden ze in ver schillende kamers opgesloten en ieder op z'n beurt wordt onder vraagd omtrent de bovengenoemde punten en vooral omtrent verstopte voorwerpen en de vermeende ge heime bergplaatsen. Deze ondervra gingen duren ongeveer tot aan het einde van de maand. We moeten nog opmerken, dat de hele commu- IL (Slot*) niteit in deze periode 's nachts weg gevoerd werd naar een dorp, 20 km van La Trappe, waar men drie da gen verbleef. Na terugkeer in het klooster werden de ondervragingen herhaald: waar is de miswijn ver borgen, de kaarsen, de honing, de kelken, de waardevolle gewaden, vooral de ornamenten van de Abt Omdat de communisten beweer den, dat de monniken te veel naar buiten liepen, werd ook dat gere glementeerd en werd bepaald, dat allen gezamenlijk driemaal daags naar buiten moesten om in de stal groepsgewijze hun natuurlijke be hoefte te doen. We merken hierbij op, dat van meerderen de handen gebonden waren, zelfs op de rug. Op 30 Augustus begint voor de communiteit eigenlijk pas de ware marteling en staan ze voor het be gin van een pijnlijke kruisweg. Al len worden door de Roden gedwon gen hun geliefde abdij te verlaten. Onvoldoende gekleed, met een pakje, waarin in der haast enkele hoognodige dingen zijn geborgen, begeven ze zich op weg, opgejaagd door hardvochtige soldaten. Begin September zijn de nachten reeds koud in de buurt van de grote Chi nese Muur, en tot overmaat van ramp begint hel na een lange pe riode van droogte overvloedig te regenen, zodat de bergwegen onbe gaanbaar worden en er 'n vochtige kou ontstaat. Het slechte weer duurt voort tot half September. Onder deze omstandigheden trekt de he- roieke karavaan langzaam door de bergen en dalen. De ouderen raken spoedig uitgeput, de zwakken en zieken dreigen onderweg te bezwij ken. Maar dat telt niet mee. Men moet vooruit, altijd maar lopen, tot aan de vierde dag; het bun deltje weegt zwaar op de schouder en dreigt de adem af te snijden van hen, die met de handen op de rug gebonden zijn. Die aan de buiten kant lopen krijgen herhaaldelijk slaag en klappen. Van dorp tot dorp bereikt men zo Teng-tia-yo, een plaatsje waar men 35 dagen blijven moet, waar 12 leden van de commu niteit sterven en begraven worden en waar zich zulke droeve tonelen afspelen, dat ze vergeleken kunnen worden met de meest heroieke blad zijden der Chinese kerkgeschiede nis. Begin September (de 6e of 7e) sterft Pater Guillaume, meer dan 70 jaar oud, 'n oud Frans missiona ris van Szechwan. Hij wordt spoe dig gevolgd door P. Etienne, oud- Lazarist en missionaris van Cheng- tingfu, meer dan 60 jaar oud; het derde slachtoffer is P. Lheureux, 'n Canadees, gewezen Jezuiet en oud-missionaris van Suchowfu, wel bekend aan de 500 missionarissen, die door de Japanners in het kamp van Weihsien of in Peking (1943- '46) werden geïnterneerd. Daarna is de beurt aan P. Ying, geboortig van Kanton en woonachtig te Peking; 65 jaar oud stierf hij als zijn mede broeders van uitputting en van el lende, misschien ook tengevolge van dysenterie. Bovendien telde men 8 doden onder de lekenbroeders, waarvan twee de leeftijd hadden van 82 en 75 jaar. Terwijl het merendeel der ge vangenen dysenterie had, dient in het voorbijgaan te worden opge merkt, dat het in deze gevangen schap hun niet altijd toegestaan werd, naar buiten te gaan, als dat nodig was. Begin October werd de groep gevoerd naar 't dorp Moutia-twang, op 25 km afstand van Yangkiaping. Van die plaats vertrokken in de eerste helft van October, in drie groepen, achttien broeders en scho lastieken, vrijgelaten, en ontslagen van de misdaad, dat zij hadden gebeden voor het succes van de Kue-tiuns (regeringstroepen) en van de partij van de Kuo-ming- t'ang, of andere pekelzonden en na beloofd te hebben in het vervolg dergelijke dingen niet meer te doen. Moge deze illustere Orde jonger en levenskrachtiger te voorschijn komen uit deze kwellingen aldus eindigde dit treffende relaas van Dom. Alexis Baillon, Abt van O.L. Vr. van Troost. Het eerste deel van dit arti kel was opgenomen in het N.N.H.D. van Zaterdag 20 De cember j.l. TOEN DE HITTE van de dag geweken was en de zon rood gloeiend achter de donkere heuve len was weggezonken, beklom Si- notar, de sterke, de trappen van het paleis. De wacht, die iedere avond omstreeks deze tijd de poor ten sloot, liet hem binnen en bege leid door een der poortwachters, liep hij met snelle schreden naar de binnenplaats, waar op een lage steen de figuur van Balthazar on der een zuilengang op een platte steen was gezeten. Balthazar, de vorst der bergen, een man sterk als de onwrikbare steen rotsen, temidden waarvan hij zich een burcht had gebouwd, die bergen en dalen beheerste, zat hier, zoals hij de laatste tijd vaak placht te doen, verzonken in gepeins, zijn hoofd pijnigend met getallenreeksen en ingewikkelde formules. Sinotar wachtte totdat de duisternis, die snel inviel, reeds de eerste sterren aan 't donkere firmament toverde. Toen richtte de vorst zich plotseling op en zag de hoofdman staan. Hij wenkte de poortwachter toe en nadat deze zich met een buiging verwijderd had sprak hij: „En gij Sinotar, wat hebt gij Uw meester te zeggen?" Sinotar boog en antwoordde: „Heer wij zijn gereed, de paarden en ezels staan reeds gepakt. Wij wachten Uw bevelen." „Goed gedaan, mijn trouwe die naar, gij kunt vertrekken met Uw manifen. Morgen volg ik U. Volgt gij de Ster, zij zal Uw weg leiden." Sinotar, de sterke, boog en haastte zich naar buiten. Op een teken van hem zette een der poortwachters de hoorn aan de mond en blies een lang gerekt signaal. Dat was het sein voor de vele wachtenden om op hun rij dieren te stijgen en nauwelijks wa ren de laatste tonen van de hoorn in de stilte van de avond verklonken, of reeds klonk de Hoefslag der paar den langs de bergwanden. Sinotar, de sterke, de man die niet wist van waar hij kwam en waarheen hij ging, hij volgde de Ster en vijftig mannen volgden hem. De gehele nacht reden zij door, totdat zij tegen de morgen het dal van de grote ri vier, de Euphraat, bereikten. Daar werd halt gehouden en sloeg men de tenten op. Sinotar zat op een vooruitstekende rotspunt en zag het bedrijvig gedoe van zijn mannen aan. En zijn ge dachten namen een vreemde vlucht. „Waar kom ik vandaan en waar heen zal mijn tocht zijn? Zal deze Ster er antwoord op geven?" Wie en wat was deze Sinotar, een zwerver, een avonturier, wie zal het zeggen? Als slaaf was hij de poorten van Phausia binnengebracht, ge boeid aan handen en voeten. Nu tien jaar later, verliet hij de stad van zijn meester, gehuld in kostbare ge waden, leidend de sterkste krijgers van het land, dat hem had aange nomen. Iedere nacht, wekenlang, trok de kleine stoet verder, overdag slapend en rustend in kleine tenten, gehuld in huiden en wollen klederen. _En de Ster ging voor hen uit. Zou zij ooit blijven stilstaan, zoals Balthazar, de vorst der rotsen, gezegd had? (Wordt vervolgd) El Qalaah, de poort te Jeruza lem, bekend onder de naam de ro versburcht, waar het Paleis van Herodes was gebouwd. MET KERSTMIS verkondigde de Engel niet enkel een vreugde, een blijde tijding, maar een grote, een buitengewone vreugde. Bij de kribbe zien we Maria in al de weelde van Haar goddelijk Moederschap. En toch: wat een tegenstelling morgen in het Evangelie! Niet ver van de grot der Geboorte schreien in Bethlehem moeders en zij laten zich niet troosten, omdat hun kleinen er niet meer zijn. Wat is dat voor iets geheimzinnigs? Gaat dan op aarde vreugde al tijd samen met verdriet? Wordt de blijde lach dan noodzakelijk verdrongen door de tranen? Maar er zal eens een tijd zijn, dat God Zelf elke traan uit onze ogen zal wegwissen. Het zelfde Boek der Openbaring, waarin Hij ons dat verzekert, laat ons morgen de Onnozele Kinderen zien, zingend en blij voor de troon van God. Niet het leed, niet de beproeving, niet het ge mis van wat ons lief is, is het eindpunt. Het is enkel de weg, het middel om te kunnen komen tot dat staan rond het Lam op de berg Sion en om het te kun nen volgen overal waar het gaat. MARCUS Van wel geen enkel feest in het Kerkelijk Jaar zijn zoveel schetsen gemaakt en liederen gedicht en ge toonzet als van het Kerst gebeuren. En dit is geen wonder. Want, wie zich even verdiept in de waar de van dit Hoogfeest, wie even afdaalt en durft ver wijlen bij de gebeurtenis sen, die we dan gedenken, moet wel tot de conclusie komén, dat alle voorwaar den voor het ontstaan van schetsen en liederen en ge zangen hier aanwezig wa ren en zijn. Warenen zijn, ja, want een studie over dit werk, over de Kerstlyriek alleen al, zou ettelijke delen en kolommen vullen. Het feest is dan ook be zongen vanaf de trouba dours uit de grijze, lang- voorbije Middeleeuwen tot op onze dagen. Het gebeuren is te ver heven en te realistisch van inhoud, om niet te moeten spreken tot de ontvanke lijke gemoederen der poë ten en prozaisten. In het tijdvak der Mid deleeuwen waren 't voor al de zogenaamde Kerst- leisen, die tot op onze da gen toe in zwang zijn ge bleven. Onder Kerstleisen verstaan we gezangen met een zeer slepende maat en rhythme, die een refrein hebben met de cadans van een wiegeliedje. Inderdaad werd dan ook tijdens het zingen van dit refrein door meisjes of jongens, gekleed als engel tjes geschommeld met het wiegje van de kribbe waarin het Kerstekind ge legen was. De volksmond heeft veel van deze liederen bewaard zij het dan ook erg ver minkt, tot op onze dagen. Zo neemt men algemeen aan, dat het bekende „Ons genacet die avontstar", dateert vanuit de eerste eeuwen van onze letter kunde. Ook he: „Nu sijt welleco- men, Jesus lieve Heer", is van zeer oude datum en de woorden,en verminkte tekstdelen geven dit zeer duidelijk aan. De refrei nen van die versjes zijn betrekkelijk eenvoudig en eigenlijk niet meer dan een vrome slepende op eenstapeling van woorden en klanken, thans zonder enige betekenis vaak. Maar eens waren het de zinvolle woorden van vro me wiegeliedjes. Verminkt tot ons gekomen, maar fraai als ze waren, bleven ze hangen in de gemoede ren der mensen en. zangers. „Wie kent niet het „Susa ninna, susa noe"? En wie kent niet de prachtige rea listische strofen van het „Ons genacet die avont star", „Die moeder makede het kindeken een bat, Hoe lieflic dattet daer inne sat" of: „Dat kindeken pletter den metter hant, dattet water uten beke spranc". Een kennismaking met enkele verzen uit deze tij den zal zeer zeker voldoe ning geven. Ook de latere tijden heb ben een schat van kerst liederen geschonken, die eveneens van alle tijden zullen blijken te zijn. Prof. Anton van Duin kerken geeft in „Kerst lyriek", dat zo juist in herdruk verschenen is, een kleine, sublTeme bloemle zing uit onze overgrote schat van kerstliederen. Een nadere kennismaking hiermede kunnen we onze lezers ten zeerste aanra den. Internationaal bekend is geworden het Duitse kerst lied: „Stille nacht, Heilige nacht". Het is gedicht in al zijn ontroerende en toch eigenlijk simpele eenvoud door Jozef Mohr, een ka pelaan in Oberndorf (Oos tenrijk) De muziek ervan maakte de onderwijzer Frans Gru- ber uit Arnsdorf, die het in de Kerstnacht van 1818 in de kerk van Oberndorf voor het eerst speelde en begeleidde op zijn luit, wijl ter elfder ure het orgel onbruikbaar was. In zijn meeslepende trant van woorden en mu ziek, in zijn naieve cadans, is het uitgegroeid tot een wereldberoemd versje, dat gezongen wordt vanaf de koude igloe's der eskimo's in de poolstreken tot in de klamboe-bespannen dorpskerkjes der negers in de Kongo. Want daar is het met Kerstmis snikheet en toch vertellen missionarissen ons, hoe, bij het zingen van dit vers in de kerstnacht, er de sfeer van het koude Noorden met vriesn achten en koude nachtmissen schijnt te hangen. De dich ter Mohr en de componist Gruber hebben zich/door dat ene versje, dat zo ge grepen was uit een rijkbe- snaard gemoed, geplaatst in de rij van onsterfelijke kunstenaars. We weten het allen, hoe het eens klonk in de kerst nacht van 1917, toen even het vuren stokte in Vlaan deren en Noord-Frankrijk efi soldaten van vriend en vijSfid het zongen bij de graven en vuren der slag velden. Van andere zijden weten we ook, hoe soldaten van Stalingrad het zongen in de kerkers van deze vuur- hel; ja, hoe Russen het neurieden temidden van de sneeuwstormen van die nacht. En dit alles om het sim pele gebeuren van iedere dag: een verstoten ouder paar, een arm kind en een beestenstal. En toch juist hierdoor van alle tijden en van de hoogste importantie. Te Leiden heeft het afscheid plaats gevonden van de Mijnen- opruimdienst, welke haar taak heeft beëindigd. Tijdens de toe spraak van de Commandant der Zeemacht, Schout bij Nacht J. J. L. Wellinge, tot de manschappen. MGR. SILVANI t Internuntius te Wenen Te Wenen overleed op 65-jarige leeftijd, mgr. Maurilio Silvani, die het vorig jaar tot internuntius bij da regering te Wonen benoemd werd. Voordien was hij sedert Maart 1942 nuntius in Chili, met de titel van aartsbisschop van Lepanto. VAN DE ZIJDE van een Romeinse leek, die een zeer nauw contact Ndjawa Barat" (West-Java) luidt het opschrift achter de bestuurs tafel op de West-Java-conferentie. Dr. Hilmari Djajadiningrat, reoomba voor West-Java, voorzitter van de conferentie, welke te Bandoeng wordt gehouden, antwoordt de sprekers in de eerste termijn. onderhoudt met de Vaticaanse krin gen, vernemen wij, dat de H. Va der het plan, om de Encycliek „Op- tatissima Pax" te schrijven, opvatte onmiddellijk na het mislukken van de Conferentie der Grote Vier te Londen en dat Z. H. dit belangrijk document in drie dagen zou vol tooid hebben. Alvorens de volledige tekst van de Encycliek gepubliceerd werd in de „Osservatore Romano", kreeg de pers een résumé, waarin zo als een figuur uit de Vaticaanse kringen ons mededeelde zeer sterk de nadruk werd gelegd op het gedeelte, hetwelk de huidige slechte toestanden in de wereld betreft en de remedie daartegen, die de H. Va der de mensheid toedenkt. Geheel de korte Encycliek is overigens, aldus dezelfde zegsman, een aan klacht van de voortdurende staat van angst en politieke zowel als so ciale onveiligheid, waarin de volke ren leven, en een oproep tot vrede en naastenliefde. In geen ander betoog van de re gerende Paus zijn zo duidelijk de immorele methoden van de commu nistische politiek veroordeeld; in derdaad wordt in de Encycliek ge- j zegd: helaas ontbreekt het niet i aan diegenen, die de noden van de proletarische klassen verergeren en uitbuiten met heimelijke en arg listige berekening en zodoende de edele pogingen verhinderen, waar mede men het verlorene zoekt te herwinnen met gepaste orde en ge rechtigheid." En verder citeerde onze zegsman de daaropvolgende passage: „Zij, die volgens yooropgesteld plan op onbedachtzame wijze de menigte ophitsen doordat zij haar opwekken tot opstand, tot oproer en aansla gen op andermans vrijheid dragen zonder twijfel niets bij tot ver zachting van de armoede van het volk, maar vermeerderen deze eerder en lokken de uiteindelijke ondergang uit, doordat zij de haat verscherpen, en de geregelde gang van zaken onderbreken. De partij strijd was en zal voor .vele volkeren een grotere ramp zijn dan zelfs oorlog, honger en epidemieën." Dit is een duidelijke tekst, een beslist stelling nemen van de hoog ste geestelijke Autoriteit, die niet meer kan zwijgen ten overstaan van de ontkenning der morele wetten, welke niet slechts de privé-activi- teit van de staatsburgers, doch ook de openbare en politieke activiteit van de staat en de partijen moeten regelen. De H. Vader geeft hier blijk van een kalme onpartijdigheid en ob jectiviteit, die boven alle politieke hartstochten en partijen staat, wan neer hij op dezelfde krachtige toon de fouten aanmerkt van de kapita listen en van hen, die er niet de noodzaak van inzien, dat „iedereen en in het bijzonder hij, die méér bezit het gemeenschappelijk wel zijn boven het eigen voordeel en het privé-belang stelt." En vervolgens: „Maar vóór alles is het dwingend geboden, de ge moederen tot rust te brengen, en terug te voeren tot een broederlijke eensgezindheid, tot onderling be grip, tot wederkerige samenwer king, zodat het mogelijk wordt die Het Centraal Distributiekantoor deelt mede, dat voor het tijdvak van 24 December 1947 tot 4 Januari 1948 de bonnen 060 algemeen en 581 al gemeen zijn aangewezen voor het kopen van 50 gram vlees. leerstellingen en normen in toepas sing te brengen, die in overeen stemming zijn met de christelijke leer en de omstandigheden van het ogenblik." En zo de H. Vader zowel hen veroordeelt, die de noden van het proletariaat uitbuiten, als diegenen, die het eigen belang en het eigen voordeel boven het algemeen be lang stellen, bidt Hij ook, opdat het Goddelijk Kind van Zijn kribbe uit hen verlichte, die dikwijls eer der dan bewogen te zijn door hals starrige kwaadwilligheid bedro gen worden door dwalingen, die als schoonschijnende waarheden zijn vermomd. Het s.s. „Willem Ruys" is in Ba tavia aangekomen en daar feestelijk ontvangen. Aan de vooravond van Kerstmis zijn verschillende Ko ninklijke Onderscheidingen uitge reikt, aan enkele Oost-Indonesiërs en verder aan enige wethouders in Nederland. In de loop van 1948 zullen enige wijzigingen van ge meentegrenzen in Westbrabant aan hangig gemaakt worden. Een Limburger was daags vóór Kerst mis de 660.000ste bezoeker op Schiphol, hij kreeg van de K.L.M. een gratis retourbiljet op een der binnenlandse diensten en de Ame rican Overseas Airways, bood hem een reistas met inhoud aan. De Bioscopen zullen Oudejaarsavond gesloten zijn, opdat het personeel dan in de familiekring kan zijn. Onderhandelingen zijn gaande om opnieuw 200 politieke delinquenten naar Indonesië te zenden, die op Biak (Tarakan) Amerikaanse oor logsgoederen. welke Nederland overnam, zullen inventariseren en verzorgen; dit bespaart millioenen aan deviezen; na twee jaar zijn de betrokkenen vrij. Maandag a.s. zullen bonnen voor koffie en thee worden aangewezen. Of U er om wil denken, dat biscuits met chocolade bewerkt, alleen op de versnaperingen- of suikerbon verkrijgbaar is! „Redt ons van het analfabetisme", is de hartekreet uit Indonesië; dus wordt er in Ne derland actie gevoerd, om méér onderwijzers naar Indië te krijgen; hun positie zal spoedig bij de wet beter geregeld worden, en er wordt gezorgd, dat het gezin van de uitge zondene sneller kan overkomen. De weer herstelde Servaasbrug is Woensdag officiëel heropend. „Wij zullen meer doen voor "de lij1- dende mensheid", zei president Tru man, nadat hij de kaarsjes van de kerstboom had aangestoken; het lot van anderen laat ons niet onver schillig en wij geloven nog in de broederschap der mensen! Het Rode Kruis ontving een gift van f50.000 uit Zuid Afrika. China heeft een nieuwe Grondwet, alle Chinezen boven 20 jaar zijn stem gerechtigd en dit zijn er 200.000.000; wie wil de stemmen tellen? De Duitse sociaal-democraten vroegen in een nota de aandacht van de in- ter-geallieerde controle-commissie voor de chaotische toestand in de Duitse landen; zouden de geallieer den dan geblinddoekt zijn? Noord Amerika had een witte Kerst, op sommige plaatsen lag de sneeuw 30 c.m. dik, er werden ge wond en ook enige vermist. De Republiek Indonesia heeft aan de Commissie van Drie gevraagd een onderzoek in te stellen naar de ac tiviteit van de Nederlandse troepen in Krawang; wij berichtten reeds, dat 150 bende-leden gedood wer den, de Republiek beweert, dat 300 republikeinen zijn gedood. Be halve (als gemeld) het Vaticaan, zijn ook enige Regeringen van an dere landen doende, enige ter dood veroordeelde Spaanse Communisten van de dood te redden. Een zware typhoon teisterde Manilla op de Philippïjnen; verscheidene hui zen zijn verwoest en twee schepen verkeerden in nood. De tijd, waarin we het ver schijnsel film louter als een mid del tot amusement konden zien, is eigenlijk al lang voorbij. Reeds geruimen tijd voor de oorlog werd de film gebruikt, of liever ge zegd, misbruikt, als een politiek propagandamiddel en hoe tijdens de bezetting onze bezetters overi gens zonder veel resultaten, de film dienstbaar maakten aan het uitdragen van hun verderfelijke ideeën, is maar al te goed bekend. Het is duidelijk geworden dat de film, naast de pers en de radio, ja vaak nog meer, geworden is tot een vorm van publicatie, waar ter dege rekening mede dient ge houden te worden. Wij kunnen met de film veel goed en veel kwaad doen, het laatste is maar al te vaak gebeurd en het wordt hoog tijd, dat wij katholieken dit moderne, en bij uitstek in onze tijd passende Tnstrument eens gaan gebruiken voor ónze ideeën. De film moet een instrument worden van opvoeding, beschaving en vre de. Om daartoe te geraken is ech ter een eerste vereiste dat niet alleen een kleine kring van des kundigen, maar het grote publiek leert onderscheid te maken tussen goed en kwaad, tussen de goede film en de kitsch. Het publiek, en vooral de jeugd heeft daartoe voor lichting nodig, een deskundige en verantwoorde voorlichting. Het onlangs opgerichte Katho lieke Instituut voor Filmscholing beoogt nu een tweeledig doel. Voor eerst wil het de vorming van het publiek filmcritisch bevorderen en ten tweede wil men de opleiding van technisch bekwame en bevoeg de filmdeskundigen ter hand ne men. Hoewel wij reeds over een staf van bekwame critici beschikken, is het een feit dat Nederland, trou wens elders zijn ze ook niet over vloedig gezaaid, onder de katholie ken weinig filmtechnici telt. Willen wij een stem in het kapittel hebben, dan moeten wij ons kunnen meten met vooraanstaande figuren uit het andere kamp. Deze beide doelstellingen wil het Kath. Instituut voor Filmscholing, dat te Amsterdam aan de Overtoom 57 is gevestigd, bereiken door het uitgeven allereerst van een schrif telijke cursus, durende een jaar, die bedoeld is voor opvoeders, geeste lijken, journalisten, bioscoopexploi tanten en voor belangstellende ouders. En dat is geen overbodige luxe. We hebben op school allen leren lezen, schrijven, spreken, we hebben gedichten leren lezen, mu- ziekkennis opgedaan, lichaamsont wikkeling gehad, we weten iets af van de voornaamste schilders al thans, maar van de film wetefi we practisch niets, dat ondergaan we maar! Naast de cursus beschikt het in stituut nog over een bibliotheek waarin tal van wetenschappelijke, technische en wijsgerige literatuur over de film en dan is er ook nog een informatiedienst ingesteld. Om het werk voor de goede film en de belangstelling voor het insti tuut te stimuleren worden voorts in de grotere plaatsen een aantal studie-avonden georganiseerd waar toe de leden gratis toegang hebben, of reductie genieten. Een en ander in overleg met de K.F.A. Het instituut zal voorts publica ties over belangrijke films het licht doen zien die tegen een zeer popu laire prijs in de handel worden ge bracht. Deze zullen 'eens in de maand verschijnen. No. 1 verschijnt waarschijnlijk op 1 Februari en zal handelen over de film „Monsieur Vincent". Een opleiding tot filmdeskundige is nog in voorbereiding, alsmede een overeenkomst met het Dep. van O. K. en W. teneinde te verkrijgen dat een eventueel diploma van de school een wettelijke erkenning zal genieten. Het mooiste zou zijn, in dien men ook nog een filmlabora torium kon oprichten, teneinde technische scholing zo volmaakt mogelijk te doen zijn. Voorbeeld voor buitenland Dit Instituut, dat allengs de allu res van een hogeschool op filmge bied zal krijgen, is een voorbeeld voor het buitenland. Reeds werden contacten opgenomen met de Kath. Film Actie in Frankrijk, Engeland en voornamelijk met België. Dit laatste land zal aan de totstandko ming van <je plannen, die reeds in een vergevorderd stadium verke ren, medewerken door uitwisseling van leraren terwijl tevens is over eengekomen, dat in België eén der gelijke school niet zal worden ge vestigd, zodat de Nederlandse te vens voor België bestemd is. Het is een groot project waar veel geld voor nodig is. Men wil zich zelf ge heel bedruipen, hetgeen kan ge schieden als er voldoende aanmel dingen voor de cursussen zijn. Van particuliere zijde is er ook voldoen de belangstelling terwijl ook het Hoogwaardig Episcopaat belang stelling toonde voor het streven der school. Er zijn plannen, om door een loterij-actie de financiële basis nog te versterken. De eerste indrukken zijn veelbe lovend, hier is met durf een pro bleem aangepakt, dat reeds lang om oplossing vroeg. Moge met deze cursus bereikt worden, hetgeen goedwillende filmliefhebbers zich reeds lang droomden, een eigen ka tholieke filmorganisatie die klinkt als een klok. Het woord is nu aan het publiek, dat moge inzien, welke belangen er op het spel staan. Zware sneeuwval te New York Te New York heeft men de zwaar ste sneeuwval èinds 1900 te kampen Er ligt reeds een laag van 35 cm. en het sneeuwt nog steeds. Men heeft 10.000 man aan het sneeuwruimen gezet, uitgerust met 900 zware en 300 lichtere sneeuwploegen en ander materiaal. Het voetgangers- en rij- verkeer wordt ten zeerste belem merd. Autobus stort in ravijn Bij Como in Italië is een autobus met wintersportliefhebbers in een ravijn gestort, tengevolge waarvan 21 personen om het leven kwamen. Er zij 29 gewonden. FEUILLETON, door PETE FALCON 94. Toen enige uren later het gezel schap op Schiphol arriveerde, werd Mary verrast met een grote bos bloemen van consul Wheeler. Op 't kaartje stond „Ten afscheid en als gelukwens bij de officieuze verlo ving." Tijdens de vlucht over de Oceaan naar New-York zat inspecteur Burns niet naast zijn assistent. Hij had deze plaats moeten afstaan aan Mary. Gelukkig kon hij vóór de jongelui gaan zitten, zodat zijn ge voelens niet te hevig werden ge schokt. De avond van de volgende dag zaten vier mensen aan een klein diner: de gastheer Mr. Regan, in specteur Burns, Mary en Fred. De directeur van de All-Round Radio-Corporation had hulde ge bracht aan het werk van Burns en Fred en vertelde, dat hij de docu menten ter beschikking had gesteld van de regering, die er maar naar eigen goeddunken mee moest han delen. Als een echte Amerikaan had hij niet het minste bezwaar tegen de verloving van zijn dochter met Fred, hoewel deze maatschappelijk nog carriëre moest maken. „Als detective is hij ongeschikt," had Burns meedogenloos opgemerkt toen dit vraagstuk werd aangeroerd. „Hij heeft wel resultaten geboekt en getoond zijn hersenen te kunnen ge bruiken, maar het gebeurt mij te veel bij vlagen. Hij werd gedreven door een onbewust impuls, niet waar Fred?" Fred keek Mary aan en erkende volmondig: „Ik geloof, dat je gelijk hebt, inspecteur." Aan het slot van de avond was Burns opgestaan, had zijn glas op geheven en gezegd: „Mag ik vra gen, dat er op hetgeen ik nu ga zeggen geen commentaar volgt? Ik ben iedereen dankbaar, maar toch het meeste miss Regan. Wordt niet jaloers Fred, maar ik zal altijd aan haar blijven denken als aan de vrouw, die mij, zonder dat ze het wist, genas van een bepaald voor oordeel jegens haar sexe, dankzij haar beminnelijkheid, kordaatheid enenomdat ze een echte vrouw is." Hierop liep de inspecteur, enigs zins verward naar de deur Voor hij verdween bleef hij echter nog even staan en vroeg aan Fred: „Hoe is het met de romantiek? Zoiets van: ze leefden verder lang en gelukkig met elkaar?" Fred greep Mary bij de hand. ging met haar naar hem toe en zei: „Ik heb je altijd 'gezegd, Will, dat ik ook een mcWern mens ben. Datzelf de geldt voor Mary. Op de vlieg tocht van Nederland naar New York hebben we het er over gehad. Een bewijs voor onze nuchterheid, nietwaar? Wij weten, dat ons moei lijkheden te wachten kunnen staan wij zullen die proberen te over winnensamen!" „Mooi ideaal?" grinnikte Burns. „De romantiek der nuchterheid. Toch heel verstandig, geloof ik. Zal ik ook proberen te zijn en nu maar eens naar het hoofdbureau gaan om te kijken of er wat is. Misschien zijn er wel weer belangrijke documen ten gestolen EINDE Verzending van zeepost Naar Nederlands-Indië kan zee post worden verzonden met het m.s. „Oranje" dat 3 Januari a.s. ver trekt. Hiertoe poste men uiterlijk 31 December. Wil men de passagiers en de opvarenden onderweg correspon dentie doen toekomen, dan poste men voor Port-Said uiterlijk op 4 Januari a.s. Voor Singapore op 14 en voor Batavia op 15 Januari. Deze stukken worden verzonden met de luchtdienst AmsterdamBatavia, zo dat ze als luchtpostcorrespondentie gefrankeerd behoren te worden. Naar Curacao en de overige Ne derlandse gebiedsdelen in de West vertrekken 6 Januari het m.s. „Hy- d^a" en het s.s. „van Ostade". Bei den nemen zeepost mee.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuw Noordhollandsch Dagblad : voor Alkmaar en omgeving | 1947 | | pagina 3