HOE DE CHINESE COMMUNISTEN
de Abdij van Yankiaping verwoestten
De strijders van El Qalaah
Het Kerstgebeuren in de Letterkunde
DE VERRE STEM (j
1
Kath. Instituut voor Filmscholing
Over de achtergronden
van de nieuwe encycliek
HET NIEUWS
Schoencrême
Wrijfwos
Poetsextract
Ikberichten
mti-papisme
Trappisten vonden een tragische dood
Driekoningen legende door Lou Steyger
Onnozele Kinderen
Enig in de wereld
Amusementsperiode
Duidelijke taal
Extra vlees!
van Donderdag en Vrijdag
lang voorbij
J
jrt liep zoetjes aan op
100 kg en de 2e soort
100 kg.
ieverbouwers hebben 2
elkaar 'n buitenkansje
het is hun van harte
ikt het ook goed. Van
is maar heel weinig
De prijzen voor de gë-
ove sortering lopen van
f 21.drielingen note-
17, nep 12 tot 15.
n Botercontrole-
station
ndbouwhuis vergaderde
het Kaascontrólesta-
voorzitterschap van de
>el, die in zijn openings-
oestand nog chaotisch
ch vertrouwen uitsprak
nstand, die door harde
envoudig leven aan de
»n het hoofd kan bie-
mede, dat er nieuwe
in voorbereiding zijn,
in uitvoering duidelijk
zullen aangeven tussen
tig plus en magere kaas;
e kwalificaties zal ook
„Holland" op de kaas-
irkomen. Het ledental
1 tot 163 gedaald, w.o.
i en 125 zelfkazende
laatste kan men echter
apieren leden beschou-
is boeren, die nog zelf
nazien van de rekening
begroting 1948 werden
„De Holland" te Castri-
tra te Beemster en P.
abekerk; het entréegeld
ijzigd op f 1.— per koe
jereide kaas.
ndvraag kwam de pen-
g van het personeel ter
rover ook in de verga-
het botercontrölestation
verd; hét 'igt in de be-
op een volgende ver-
t uitvoerige voorlichting
n, dit punt, ter sprake
heer E. Govers de voor
van de heer Nobel had
il, werd vour de leden
otercontrölestation een
ia afgewerkt. Hier be-
antal leden 131, w.o. 43
!7 melkinrichtingen, 60
en 1 zelf karnende boer.
ld werd, dat met inganS
ember 1.1. de gewichts-
op het wikkelpapier het
fc van het pakje aan-
de pakjes nu netto
egen: in wikkels van 1
tot 1.02 kg; van kg.
051 kg. en van 1/4 kg.
0.255 kg.
anciële commissie wer-
i de N.V. Melkinrichting
Velsen, de fabriek „De
khout en de fa. P. Har-
iam.
dan ooif
24 Dec. Andijvie
ooi 1216; spruitkool 8
18.50; boerenkool 14
ol 612; gele kool 67
32; II 20-35; bloemkool
50; II 20—40; sla 11—12
•RSPEL, 24 Dec.
5000 kg groene kool
10 kg spruitkool 0.49
tuks bloemkool 0.39
16—0.30; stek 1.50—0.19;
kool 6.
Ingezonden)
blij om, dat de katho-
\lkmaar het er zo over
te zijn, dat geen anti
drijfveer was van het
van hun voorstel: een
ïument te plaatsen op
nd. Men mag niet licht-
lelen en men mag niet
men geen bewijzen
ensen, dat we ook in
iorp zo eenvoudig kon
ons oordeel. Maar het
ijk, wanneer het juist
tholiek gezin is, dat uit
it wordt, om een huis
at nog groter is, maar
de kerk.
moeilijk, wanneer juist
gezinnen voortdurend
en van „de Commissie"
of er nog een gezin bij
worden, al is het ge-
man sterk!, terwijl Nw.-
er dan 20 huizen telt,
twee mensen inwonen,
commissie maar geen
te nemen,
erg moeilijk, wanneer
lang van katholieken
als er een bedrijfje of
openkomt, aanstonds
Zorg dat er geen
romt!
erg moeilijk wanneer
k belang altijd wordt
id, ook van gemeente
llen de zakenmensen
blijven profiteren van
klanten.
jaar geleden eens een
n mijn deur gekregen,
Rector afkomstig bleek
>k bij alle niet-katholie-
orgd. Het was getiteld:
id!
neen ik, een beroep ge-
medeburgers, om de
die onder de oorlog
te houden: de geert
igheid en van welwil-
;enover eikaars belan-
rde toen reeds zeggen:
ïad dat briefje net zo
unnen houden, bij som-
it antipapisme te diep!
n.i. beter, dat alles wat
st is, zich dichter aan-
de vreselijke ellende
weer over de wereld
ien.... want men kan
eten, dat het nationaal-
zijn practijken niet
geweest is, als wat nu
d en zijn onderhorige
t toegepast,
oorlog komt, en wie
sandan zullen we
vereende krachten iets
het hoog tijd de on-
's" af te leggen.
US.
NIEUW NOOROHOLLANDS DAGBLAD - Zaterdag Tl December 1947
De 5e Augustus werd in het
openbaar een eigendom verkocht,
dat het klooster verscheidene jaren
geleden had verworven, gelegen op
een afstand van 2 of 3 KM, ge
naamd Sin-tchoang, waarop men
een boerderij had gebouwd, die
door enkele paters en broeders
weed verzorgd, terwijl anderen,
zfeken en zwakken, die tijdelijk
niét in staat waren het gemeen
schappelijk werk in de abdij te
volgen, daar wat konden uitrusten
onder een minder streng regiem.
Op 8 Augustus werd de hele
communiteit met geweld in de
abbatiale kerk samengebracht. De
ming-ping, soldaten uit het gewone
volk, een soort communistische
burgerwacht, werden belast met de
bewaking en namen plaats in het
koo», rondom het altaar, waarvan
ze reeds het tabernakel hadden
opengebroken, en de kandelaars en
overig toebehoren hadden stukge
slagen. Die concentratie duurde tot
17 Augustus.
Op 17 Augustus is er een grote
vergadering in de open lucht, waar
aan een 30-tal dorpen uit de omtrek
gedwongen wordt deel te nemen.
Heel de communiteit is gedagvaard
en de voornaamste paters moeten
beurtelings antwoorden, onder
dreigementen en slagen, op vragen
betreffende bovenstaande punten
van beschuldiging. (Met grote edel
moedigheid stelt een Franse monnik
zich verantwoordelijk en treedt het
eerst naar voren, in plaats van de
Pater Mor, om deze te onttrekken
aan ergere mishandelingen en hem
door deze beproeving heen te bren
gen, voor 't welzijn van de commu
niteit en de toekomst van het
klooster.)
Gedurende die lange zitting wer
den de voornaamste monniken
wreed geslagen, onder verschillende
voorwendsels en,op verlangen
van het volk".
Tenslotte worden allen weer naar
de kerk teruggebracht. Enkele
dagen later worden de monniken
op de beide slaapzalen van het
klooster geïnterneerd. Ze ontvangen
voedsel in nauwelijks voldoende
porties, maar mo'gen slechts eruit
gaan -om hun natuurlijke behoeften
te voldoen, en dan altijd onder be
waking.
In de nacht van 22 op 23 Aug.
kwamen de soldaten tweemaal op
de slaapzaal en namen er uit de
cellen weg, wat hun daar overbodig
scheen. In de morgen van de 23e,
na het ontbijt, moesten allen hun
cel verlaten en zich twee aan twee
naar de kerk begeven, zonder zich
van iets te kunnen voorzien. In de
kerk bevonden zich reeds de afge
vaardigden van de dorpen rondom
en de burgerlijke autoriteiten van
de pa-lou. Enkele monniken worden
weer gedwongen de gegïondheid
van bovenstaande beschuldigingen
te bevestigen. Bovendien worden ze
ervan beschuldigd de buurlui van
het klooster hardhandig te hebben
behandeld, toen deze op heterdaad
betrapt waren bij het weghalen van
brandstof op het eigendom van het
klooster. Een der paters wordt
wreed geslagen. Als sommigen
medelijden tolden, protesteren de
communisten, zeggend, dat het nu
niet de tijd is van medelijden, maar
van wraak. De 26e Augustus, werd
dezelfde pater des nachts wederom
zo mishandeld, dat men meende dat
hij in stervensgevaar verkeerde.
Gedurende die rechtszittingen
moest een christen-meisje uit een
gehucht dicht bij het klooster,
verschijnen om tegen de monniken
te getuigen. De procurator kende
haar omdat ze geregeld verstel- en
naaiwerk voor het klooster had
verricht en had haar, omdat hij
wist, dat voor het klooster huis
zoekingen dreigden, geld en waar
devolle lituflgische voorwerpen toe
vertrouwd, omdat hij meende, dat
die bij haar veiliger zouden zijn.
Omdat zij die dingen had verbor
gen werd het meisje zwaar schuldig
geoordeeld, en daarom werd ook
zij wreed geslagen. Op 't ogenblik
bevindt zij zich nog in de gevange
nis, vooral omdat zij tijdens de
openbare rechtszittingen de on
schuld van de paters had betuigd
op al de punten van beschuldiging.
De burger-mandarijn van de Ro
den veroordeelt alle monniken tot
gevangenisstraf, in naam van het
volk natuurlijk. De voornaamste
paters worden gebonden, sommigen
met handboeien, anderen met ket
tingen, enkelen hadden de handen
met koorden op de rug gebonden.
Spoedig zullen de meesten gezwol
len handen, armen en benen heb
ben. Men neemt Hen het klooster
kleed af. Drie paters en fraters
worden apart opgesloten; de scho
lastieken (ruim twaalf) en de broe
ders (een veertigtal) worden be
waakt in de refter van het klooster.
Ondertussen was in de verschillen
de vertrekken alles weggehaald,
want het klooster was door de be
volking geplunderd.
Na 23 Augustus worden ze in ver
schillende kamers opgesloten en
ieder op z'n beurt wordt onder
vraagd omtrent de bovengenoemde
punten en vooral omtrent verstopte
voorwerpen en de vermeende ge
heime bergplaatsen. Deze ondervra
gingen duren ongeveer tot aan het
einde van de maand. We moeten
nog opmerken, dat de hele commu-
IL (Slot*)
niteit in deze periode 's nachts weg
gevoerd werd naar een dorp, 20 km
van La Trappe, waar men drie da
gen verbleef. Na terugkeer in het
klooster werden de ondervragingen
herhaald: waar is de miswijn ver
borgen, de kaarsen, de honing, de
kelken, de waardevolle gewaden,
vooral de ornamenten van de Abt
Omdat de communisten beweer
den, dat de monniken te veel naar
buiten liepen, werd ook dat gere
glementeerd en werd bepaald, dat
allen gezamenlijk driemaal daags
naar buiten moesten om in de stal
groepsgewijze hun natuurlijke be
hoefte te doen. We merken hierbij
op, dat van meerderen de handen
gebonden waren, zelfs op de rug.
Op 30 Augustus begint voor de
communiteit eigenlijk pas de ware
marteling en staan ze voor het be
gin van een pijnlijke kruisweg. Al
len worden door de Roden gedwon
gen hun geliefde abdij te verlaten.
Onvoldoende gekleed, met een
pakje, waarin in der haast enkele
hoognodige dingen zijn geborgen,
begeven ze zich op weg, opgejaagd
door hardvochtige soldaten. Begin
September zijn de nachten reeds
koud in de buurt van de grote Chi
nese Muur, en tot overmaat van
ramp begint hel na een lange pe
riode van droogte overvloedig te
regenen, zodat de bergwegen onbe
gaanbaar worden en er 'n vochtige
kou ontstaat. Het slechte weer duurt
voort tot half September. Onder
deze omstandigheden trekt de he-
roieke karavaan langzaam door de
bergen en dalen. De ouderen raken
spoedig uitgeput, de zwakken en
zieken dreigen onderweg te bezwij
ken. Maar dat telt niet mee. Men
moet vooruit, altijd maar lopen,
tot aan de vierde dag; het bun
deltje weegt zwaar op de schouder
en dreigt de adem af te snijden van
hen, die met de handen op de rug
gebonden zijn. Die aan de buiten
kant lopen krijgen herhaaldelijk
slaag en klappen. Van dorp tot dorp
bereikt men zo Teng-tia-yo, een
plaatsje waar men 35 dagen blijven
moet, waar 12 leden van de commu
niteit sterven en begraven worden
en waar zich zulke droeve tonelen
afspelen, dat ze vergeleken kunnen
worden met de meest heroieke blad
zijden der Chinese kerkgeschiede
nis.
Begin September (de 6e of 7e)
sterft Pater Guillaume, meer dan
70 jaar oud, 'n oud Frans missiona
ris van Szechwan. Hij wordt spoe
dig gevolgd door P. Etienne, oud-
Lazarist en missionaris van Cheng-
tingfu, meer dan 60 jaar oud; het
derde slachtoffer is P. Lheureux,
'n Canadees, gewezen Jezuiet en
oud-missionaris van Suchowfu, wel
bekend aan de 500 missionarissen,
die door de Japanners in het kamp
van Weihsien of in Peking (1943-
'46) werden geïnterneerd. Daarna is
de beurt aan P. Ying, geboortig van
Kanton en woonachtig te Peking;
65 jaar oud stierf hij als zijn mede
broeders van uitputting en van el
lende, misschien ook tengevolge van
dysenterie.
Bovendien telde men 8 doden
onder de lekenbroeders, waarvan
twee de leeftijd hadden van 82 en
75 jaar.
Terwijl het merendeel der ge
vangenen dysenterie had, dient in
het voorbijgaan te worden opge
merkt, dat het in deze gevangen
schap hun niet altijd toegestaan
werd, naar buiten te gaan, als dat
nodig was.
Begin October werd de groep
gevoerd naar 't dorp Moutia-twang,
op 25 km afstand van Yangkiaping.
Van die plaats vertrokken in de
eerste helft van October, in drie
groepen, achttien broeders en scho
lastieken, vrijgelaten, en ontslagen
van de misdaad, dat zij hadden
gebeden voor het succes van de
Kue-tiuns (regeringstroepen) en
van de partij van de Kuo-ming-
t'ang, of andere pekelzonden en na
beloofd te hebben in het vervolg
dergelijke dingen niet meer te
doen.
Moge deze illustere Orde jonger
en levenskrachtiger te voorschijn
komen uit deze kwellingen aldus
eindigde dit treffende relaas van
Dom. Alexis Baillon, Abt van O.L.
Vr. van Troost.
Het eerste deel van dit arti
kel was opgenomen in het
N.N.H.D. van Zaterdag 20 De
cember j.l.
TOEN DE HITTE van de dag
geweken was en de zon rood
gloeiend achter de donkere heuve
len was weggezonken, beklom Si-
notar, de sterke, de trappen van
het paleis. De wacht, die iedere
avond omstreeks deze tijd de poor
ten sloot, liet hem binnen en bege
leid door een der poortwachters,
liep hij met snelle schreden naar
de binnenplaats, waar op een lage
steen de figuur van Balthazar on
der een zuilengang op een platte
steen was gezeten.
Balthazar, de vorst der bergen, een
man sterk als de onwrikbare steen
rotsen, temidden waarvan hij zich
een burcht had gebouwd, die bergen
en dalen beheerste, zat hier, zoals
hij de laatste tijd vaak placht te
doen, verzonken in gepeins, zijn
hoofd pijnigend met getallenreeksen
en ingewikkelde formules. Sinotar
wachtte totdat de duisternis, die snel
inviel, reeds de eerste sterren aan 't
donkere firmament toverde. Toen
richtte de vorst zich plotseling op en
zag de hoofdman staan. Hij wenkte
de poortwachter toe en nadat deze
zich met een buiging verwijderd had
sprak hij: „En gij Sinotar, wat hebt
gij Uw meester te zeggen?"
Sinotar boog en antwoordde: „Heer
wij zijn gereed, de paarden en ezels
staan reeds gepakt. Wij wachten Uw
bevelen."
„Goed gedaan, mijn trouwe die
naar, gij kunt vertrekken met Uw
manifen. Morgen volg ik U. Volgt
gij de Ster, zij zal Uw weg leiden."
Sinotar, de sterke, boog en haastte
zich naar buiten. Op een teken van
hem zette een der poortwachters de
hoorn aan de mond en blies een lang
gerekt signaal. Dat was het sein voor
de vele wachtenden om op hun rij
dieren te stijgen en nauwelijks wa
ren de laatste tonen van de hoorn in
de stilte van de avond verklonken,
of reeds klonk de Hoefslag der paar
den langs de bergwanden. Sinotar,
de sterke, de man die niet wist van
waar hij kwam en waarheen hij
ging, hij volgde de Ster en vijftig
mannen volgden hem. De gehele
nacht reden zij door, totdat zij tegen
de morgen het dal van de grote ri
vier, de Euphraat, bereikten. Daar
werd halt gehouden en sloeg men
de tenten op.
Sinotar zat op een vooruitstekende
rotspunt en zag het bedrijvig gedoe
van zijn mannen aan. En zijn ge
dachten namen een vreemde vlucht.
„Waar kom ik vandaan en waar
heen zal mijn tocht zijn? Zal deze
Ster er antwoord op geven?"
Wie en wat was deze Sinotar, een
zwerver, een avonturier, wie zal het
zeggen? Als slaaf was hij de poorten
van Phausia binnengebracht, ge
boeid aan handen en voeten. Nu tien
jaar later, verliet hij de stad van
zijn meester, gehuld in kostbare ge
waden, leidend de sterkste krijgers
van het land, dat hem had aange
nomen.
Iedere nacht, wekenlang, trok de
kleine stoet verder, overdag slapend
en rustend in kleine tenten, gehuld
in huiden en wollen klederen. _En de
Ster ging voor hen uit. Zou zij ooit
blijven stilstaan, zoals Balthazar, de
vorst der rotsen, gezegd had?
(Wordt vervolgd)
El Qalaah, de poort te Jeruza
lem, bekend onder de naam de ro
versburcht, waar het Paleis van
Herodes was gebouwd.
MET KERSTMIS verkondigde
de Engel niet enkel een
vreugde, een blijde tijding, maar
een grote, een buitengewone
vreugde. Bij de kribbe zien we
Maria in al de weelde van Haar
goddelijk Moederschap. En toch:
wat een tegenstelling morgen in
het Evangelie! Niet ver van de
grot der Geboorte schreien in
Bethlehem moeders en zij laten
zich niet troosten, omdat hun
kleinen er niet meer zijn. Wat is
dat voor iets geheimzinnigs?
Gaat dan op aarde vreugde al
tijd samen met verdriet? Wordt
de blijde lach dan noodzakelijk
verdrongen door de tranen?
Maar er zal eens een tijd zijn,
dat God Zelf elke traan uit onze
ogen zal wegwissen. Het zelfde
Boek der Openbaring, waarin
Hij ons dat verzekert, laat ons
morgen de Onnozele Kinderen
zien, zingend en blij voor de
troon van God. Niet het leed,
niet de beproeving, niet het ge
mis van wat ons lief is, is het
eindpunt. Het is enkel de weg,
het middel om te kunnen komen
tot dat staan rond het Lam op
de berg Sion en om het te kun
nen volgen overal waar het gaat.
MARCUS
Van wel geen enkel feest
in het Kerkelijk Jaar zijn
zoveel schetsen gemaakt
en liederen gedicht en ge
toonzet als van het Kerst
gebeuren. En dit is geen
wonder. Want, wie zich
even verdiept in de waar
de van dit Hoogfeest, wie
even afdaalt en durft ver
wijlen bij de gebeurtenis
sen, die we dan gedenken,
moet wel tot de conclusie
komén, dat alle voorwaar
den voor het ontstaan van
schetsen en liederen en ge
zangen hier aanwezig wa
ren en zijn.
Warenen zijn, ja, want
een studie over dit werk,
over de Kerstlyriek alleen
al, zou ettelijke delen en
kolommen vullen.
Het feest is dan ook be
zongen vanaf de trouba
dours uit de grijze, lang-
voorbije Middeleeuwen tot
op onze dagen.
Het gebeuren is te ver
heven en te realistisch van
inhoud, om niet te moeten
spreken tot de ontvanke
lijke gemoederen der poë
ten en prozaisten.
In het tijdvak der Mid
deleeuwen waren 't voor
al de zogenaamde Kerst-
leisen, die tot op onze da
gen toe in zwang zijn ge
bleven. Onder Kerstleisen
verstaan we gezangen met
een zeer slepende maat en
rhythme, die een refrein
hebben met de cadans van
een wiegeliedje.
Inderdaad werd dan ook
tijdens het zingen van dit
refrein door meisjes of
jongens, gekleed als engel
tjes geschommeld met het
wiegje van de kribbe
waarin het Kerstekind ge
legen was.
De volksmond heeft veel
van deze liederen bewaard
zij het dan ook erg ver
minkt, tot op onze dagen.
Zo neemt men algemeen
aan, dat het bekende „Ons
genacet die avontstar",
dateert vanuit de eerste
eeuwen van onze letter
kunde.
Ook he: „Nu sijt welleco-
men, Jesus lieve Heer", is
van zeer oude datum en
de woorden,en verminkte
tekstdelen geven dit zeer
duidelijk aan. De refrei
nen van die versjes zijn
betrekkelijk eenvoudig en
eigenlijk niet meer dan
een vrome slepende op
eenstapeling van woorden
en klanken, thans zonder
enige betekenis vaak.
Maar eens waren het de
zinvolle woorden van vro
me wiegeliedjes. Verminkt
tot ons gekomen, maar
fraai als ze waren, bleven
ze hangen in de gemoede
ren der mensen en. zangers.
„Wie kent niet het „Susa
ninna, susa noe"? En wie
kent niet de prachtige rea
listische strofen van het
„Ons genacet die avont
star", „Die moeder makede
het kindeken een bat, Hoe
lieflic dattet daer inne sat"
of: „Dat kindeken pletter
den metter hant, dattet
water uten beke spranc".
Een kennismaking met
enkele verzen uit deze tij
den zal zeer zeker voldoe
ning geven.
Ook de latere tijden heb
ben een schat van kerst
liederen geschonken, die
eveneens van alle tijden
zullen blijken te zijn.
Prof. Anton van Duin
kerken geeft in „Kerst
lyriek", dat zo juist in
herdruk verschenen is, een
kleine, sublTeme bloemle
zing uit onze overgrote
schat van kerstliederen.
Een nadere kennismaking
hiermede kunnen we onze
lezers ten zeerste aanra
den.
Internationaal bekend is
geworden het Duitse kerst
lied: „Stille nacht, Heilige
nacht". Het is gedicht in
al zijn ontroerende en toch
eigenlijk simpele eenvoud
door Jozef Mohr, een ka
pelaan in Oberndorf (Oos
tenrijk)
De muziek ervan maakte
de onderwijzer Frans Gru-
ber uit Arnsdorf, die het
in de Kerstnacht van 1818
in de kerk van Oberndorf
voor het eerst speelde en
begeleidde op zijn luit,
wijl ter elfder ure het
orgel onbruikbaar was.
In zijn meeslepende
trant van woorden en mu
ziek, in zijn naieve cadans,
is het uitgegroeid tot een
wereldberoemd versje, dat
gezongen wordt vanaf de
koude igloe's der eskimo's
in de poolstreken tot in
de klamboe-bespannen
dorpskerkjes der negers in
de Kongo.
Want daar is het met
Kerstmis snikheet en toch
vertellen missionarissen
ons, hoe, bij het zingen van
dit vers in de kerstnacht,
er de sfeer van het koude
Noorden met vriesn achten
en koude nachtmissen
schijnt te hangen. De dich
ter Mohr en de componist
Gruber hebben zich/door
dat ene versje, dat zo ge
grepen was uit een rijkbe-
snaard gemoed, geplaatst
in de rij van onsterfelijke
kunstenaars.
We weten het allen, hoe
het eens klonk in de kerst
nacht van 1917, toen even
het vuren stokte in Vlaan
deren en Noord-Frankrijk
efi soldaten van vriend en
vijSfid het zongen bij de
graven en vuren der slag
velden.
Van andere zijden weten
we ook, hoe soldaten van
Stalingrad het zongen in
de kerkers van deze vuur-
hel; ja, hoe Russen het
neurieden temidden van
de sneeuwstormen van die
nacht.
En dit alles om het sim
pele gebeuren van iedere
dag: een verstoten ouder
paar, een arm kind en een
beestenstal.
En toch juist hierdoor
van alle tijden en van de
hoogste importantie.
Te Leiden heeft het afscheid plaats gevonden van de Mijnen-
opruimdienst, welke haar taak heeft beëindigd. Tijdens de toe
spraak van de Commandant der Zeemacht, Schout bij Nacht
J. J. L. Wellinge, tot de manschappen.
MGR. SILVANI t
Internuntius te Wenen
Te Wenen overleed op 65-jarige
leeftijd, mgr. Maurilio Silvani, die
het vorig jaar tot internuntius bij da
regering te Wonen benoemd werd.
Voordien was hij sedert Maart 1942
nuntius in Chili, met de titel van
aartsbisschop van Lepanto.
VAN DE ZIJDE van een Romeinse
leek, die een zeer nauw contact
Ndjawa Barat" (West-Java) luidt het opschrift achter de bestuurs
tafel op de West-Java-conferentie. Dr. Hilmari Djajadiningrat,
reoomba voor West-Java, voorzitter van de conferentie, welke te
Bandoeng wordt gehouden, antwoordt de sprekers in de eerste
termijn.
onderhoudt met de Vaticaanse krin
gen, vernemen wij, dat de H. Va
der het plan, om de Encycliek „Op-
tatissima Pax" te schrijven, opvatte
onmiddellijk na het mislukken van
de Conferentie der Grote Vier te
Londen en dat Z. H. dit belangrijk
document in drie dagen zou vol
tooid hebben.
Alvorens de volledige tekst van
de Encycliek gepubliceerd werd in
de „Osservatore Romano", kreeg
de pers een résumé, waarin zo
als een figuur uit de Vaticaanse
kringen ons mededeelde zeer
sterk de nadruk werd gelegd op het
gedeelte, hetwelk de huidige slechte
toestanden in de wereld betreft en
de remedie daartegen, die de H. Va
der de mensheid toedenkt. Geheel
de korte Encycliek is overigens,
aldus dezelfde zegsman, een aan
klacht van de voortdurende staat
van angst en politieke zowel als so
ciale onveiligheid, waarin de volke
ren leven, en een oproep tot vrede
en naastenliefde.
In geen ander betoog van de re
gerende Paus zijn zo duidelijk de
immorele methoden van de commu
nistische politiek veroordeeld; in
derdaad wordt in de Encycliek ge-
j zegd: helaas ontbreekt het niet
i aan diegenen, die de noden van de
proletarische klassen verergeren en
uitbuiten met heimelijke en arg
listige berekening en zodoende de
edele pogingen verhinderen, waar
mede men het verlorene zoekt te
herwinnen met gepaste orde en ge
rechtigheid."
En verder citeerde onze zegsman
de daaropvolgende passage: „Zij,
die volgens yooropgesteld plan op
onbedachtzame wijze de menigte
ophitsen doordat zij haar opwekken
tot opstand, tot oproer en aansla
gen op andermans vrijheid dragen
zonder twijfel niets bij tot ver
zachting van de armoede van het
volk, maar vermeerderen deze
eerder en lokken de uiteindelijke
ondergang uit, doordat zij de haat
verscherpen, en de geregelde gang
van zaken onderbreken. De partij
strijd was en zal voor .vele volkeren
een grotere ramp zijn dan zelfs
oorlog, honger en epidemieën."
Dit is een duidelijke tekst, een
beslist stelling nemen van de hoog
ste geestelijke Autoriteit, die niet
meer kan zwijgen ten overstaan van
de ontkenning der morele wetten,
welke niet slechts de privé-activi-
teit van de staatsburgers, doch ook
de openbare en politieke activiteit
van de staat en de partijen moeten
regelen.
De H. Vader geeft hier blijk van
een kalme onpartijdigheid en ob
jectiviteit, die boven alle politieke
hartstochten en partijen staat, wan
neer hij op dezelfde krachtige toon
de fouten aanmerkt van de kapita
listen en van hen, die er niet de
noodzaak van inzien, dat „iedereen
en in het bijzonder hij, die méér
bezit het gemeenschappelijk wel
zijn boven het eigen voordeel en
het privé-belang stelt."
En vervolgens: „Maar vóór alles
is het dwingend geboden, de ge
moederen tot rust te brengen, en
terug te voeren tot een broederlijke
eensgezindheid, tot onderling be
grip, tot wederkerige samenwer
king, zodat het mogelijk wordt die
Het Centraal Distributiekantoor
deelt mede, dat voor het tijdvak van
24 December 1947 tot 4 Januari 1948
de bonnen 060 algemeen en 581 al
gemeen zijn aangewezen voor het
kopen van 50 gram vlees.
leerstellingen en normen in toepas
sing te brengen, die in overeen
stemming zijn met de christelijke
leer en de omstandigheden van het
ogenblik."
En zo de H. Vader zowel hen
veroordeelt, die de noden van het
proletariaat uitbuiten, als diegenen,
die het eigen belang en het eigen
voordeel boven het algemeen be
lang stellen, bidt Hij ook, opdat het
Goddelijk Kind van Zijn kribbe uit
hen verlichte, die dikwijls eer
der dan bewogen te zijn door hals
starrige kwaadwilligheid bedro
gen worden door dwalingen, die
als schoonschijnende waarheden zijn
vermomd.
Het s.s. „Willem Ruys" is in Ba
tavia aangekomen en daar feestelijk
ontvangen. Aan de vooravond
van Kerstmis zijn verschillende Ko
ninklijke Onderscheidingen uitge
reikt, aan enkele Oost-Indonesiërs
en verder aan enige wethouders in
Nederland. In de loop van 1948
zullen enige wijzigingen van ge
meentegrenzen in Westbrabant aan
hangig gemaakt worden. Een
Limburger was daags vóór Kerst
mis de 660.000ste bezoeker op
Schiphol, hij kreeg van de K.L.M.
een gratis retourbiljet op een der
binnenlandse diensten en de Ame
rican Overseas Airways, bood hem
een reistas met inhoud aan. De
Bioscopen zullen Oudejaarsavond
gesloten zijn, opdat het personeel
dan in de familiekring kan zijn.
Onderhandelingen zijn gaande om
opnieuw 200 politieke delinquenten
naar Indonesië te zenden, die op
Biak (Tarakan) Amerikaanse oor
logsgoederen. welke Nederland
overnam, zullen inventariseren en
verzorgen; dit bespaart millioenen
aan deviezen; na twee jaar zijn de
betrokkenen vrij. Maandag a.s.
zullen bonnen voor koffie en thee
worden aangewezen.
Of U er om wil denken, dat biscuits
met chocolade bewerkt, alleen op
de versnaperingen- of suikerbon
verkrijgbaar is! „Redt ons van
het analfabetisme", is de hartekreet
uit Indonesië; dus wordt er in Ne
derland actie gevoerd, om méér
onderwijzers naar Indië te krijgen;
hun positie zal spoedig bij de wet
beter geregeld worden, en er wordt
gezorgd, dat het gezin van de uitge
zondene sneller kan overkomen.
De weer herstelde Servaasbrug is
Woensdag officiëel heropend.
„Wij zullen meer doen voor "de lij1-
dende mensheid", zei president Tru
man, nadat hij de kaarsjes van de
kerstboom had aangestoken; het lot
van anderen laat ons niet onver
schillig en wij geloven nog in de
broederschap der mensen! Het
Rode Kruis ontving een gift van
f50.000 uit Zuid Afrika. China
heeft een nieuwe Grondwet, alle
Chinezen boven 20 jaar zijn stem
gerechtigd en dit zijn er 200.000.000;
wie wil de stemmen tellen? De
Duitse sociaal-democraten vroegen
in een nota de aandacht van de in-
ter-geallieerde controle-commissie
voor de chaotische toestand in de
Duitse landen; zouden de geallieer
den dan geblinddoekt zijn?
Noord Amerika had een witte
Kerst, op sommige plaatsen lag de
sneeuw 30 c.m. dik, er werden ge
wond en ook enige vermist. De
Republiek Indonesia heeft aan de
Commissie van Drie gevraagd een
onderzoek in te stellen naar de ac
tiviteit van de Nederlandse troepen
in Krawang; wij berichtten reeds,
dat 150 bende-leden gedood wer
den, de Republiek beweert, dat 300
republikeinen zijn gedood. Be
halve (als gemeld) het Vaticaan,
zijn ook enige Regeringen van an
dere landen doende, enige ter dood
veroordeelde Spaanse Communisten
van de dood te redden. Een
zware typhoon teisterde Manilla op
de Philippïjnen; verscheidene hui
zen zijn verwoest en twee schepen
verkeerden in nood.
De tijd, waarin we het ver
schijnsel film louter als een mid
del tot amusement konden zien, is
eigenlijk al lang voorbij. Reeds
geruimen tijd voor de oorlog werd
de film gebruikt, of liever ge
zegd, misbruikt, als een politiek
propagandamiddel en hoe tijdens
de bezetting onze bezetters overi
gens zonder veel resultaten, de
film dienstbaar maakten aan het
uitdragen van hun verderfelijke
ideeën, is maar al te goed bekend.
Het is duidelijk geworden dat de
film, naast de pers en de radio,
ja vaak nog meer, geworden is tot
een vorm van publicatie, waar
ter dege rekening mede dient ge
houden te worden.
Wij kunnen met de film veel goed
en veel kwaad doen, het laatste is
maar al te vaak gebeurd en het
wordt hoog tijd, dat wij katholieken
dit moderne, en bij uitstek in onze
tijd passende Tnstrument eens gaan
gebruiken voor ónze ideeën. De
film moet een instrument worden
van opvoeding, beschaving en vre
de. Om daartoe te geraken is ech
ter een eerste vereiste dat niet
alleen een kleine kring van des
kundigen, maar het grote publiek
leert onderscheid te maken tussen
goed en kwaad, tussen de goede
film en de kitsch. Het publiek, en
vooral de jeugd heeft daartoe voor
lichting nodig, een deskundige en
verantwoorde voorlichting.
Het onlangs opgerichte Katho
lieke Instituut voor Filmscholing
beoogt nu een tweeledig doel. Voor
eerst wil het de vorming van het
publiek filmcritisch bevorderen en
ten tweede wil men de opleiding
van technisch bekwame en bevoeg
de filmdeskundigen ter hand ne
men.
Hoewel wij reeds over een staf
van bekwame critici beschikken,
is het een feit dat Nederland, trou
wens elders zijn ze ook niet over
vloedig gezaaid, onder de katholie
ken weinig filmtechnici telt. Willen
wij een stem in het kapittel hebben,
dan moeten wij ons kunnen meten
met vooraanstaande figuren uit het
andere kamp.
Deze beide doelstellingen wil het
Kath. Instituut voor Filmscholing,
dat te Amsterdam aan de Overtoom
57 is gevestigd, bereiken door het
uitgeven allereerst van een schrif
telijke cursus, durende een jaar, die
bedoeld is voor opvoeders, geeste
lijken, journalisten, bioscoopexploi
tanten en voor belangstellende
ouders. En dat is geen overbodige
luxe. We hebben op school allen
leren lezen, schrijven, spreken, we
hebben gedichten leren lezen, mu-
ziekkennis opgedaan, lichaamsont
wikkeling gehad, we weten iets af
van de voornaamste schilders al
thans, maar van de film wetefi we
practisch niets, dat ondergaan we
maar!
Naast de cursus beschikt het in
stituut nog over een bibliotheek
waarin tal van wetenschappelijke,
technische en wijsgerige literatuur
over de film en dan is er ook nog
een informatiedienst ingesteld.
Om het werk voor de goede film
en de belangstelling voor het insti
tuut te stimuleren worden voorts
in de grotere plaatsen een aantal
studie-avonden georganiseerd waar
toe de leden gratis toegang hebben,
of reductie genieten. Een en ander
in overleg met de K.F.A.
Het instituut zal voorts publica
ties over belangrijke films het licht
doen zien die tegen een zeer popu
laire prijs in de handel worden ge
bracht. Deze zullen 'eens in de
maand verschijnen. No. 1 verschijnt
waarschijnlijk op 1 Februari en zal
handelen over de film „Monsieur
Vincent".
Een opleiding tot filmdeskundige
is nog in voorbereiding, alsmede
een overeenkomst met het Dep. van
O. K. en W. teneinde te verkrijgen
dat een eventueel diploma van de
school een wettelijke erkenning zal
genieten. Het mooiste zou zijn, in
dien men ook nog een filmlabora
torium kon oprichten, teneinde
technische scholing zo volmaakt
mogelijk te doen zijn.
Voorbeeld voor buitenland
Dit Instituut, dat allengs de allu
res van een hogeschool op filmge
bied zal krijgen, is een voorbeeld
voor het buitenland. Reeds werden
contacten opgenomen met de Kath.
Film Actie in Frankrijk, Engeland
en voornamelijk met België. Dit
laatste land zal aan de totstandko
ming van <je plannen, die reeds in
een vergevorderd stadium verke
ren, medewerken door uitwisseling
van leraren terwijl tevens is over
eengekomen, dat in België eén der
gelijke school niet zal worden ge
vestigd, zodat de Nederlandse te
vens voor België bestemd is. Het is
een groot project waar veel geld
voor nodig is. Men wil zich zelf ge
heel bedruipen, hetgeen kan ge
schieden als er voldoende aanmel
dingen voor de cursussen zijn. Van
particuliere zijde is er ook voldoen
de belangstelling terwijl ook het
Hoogwaardig Episcopaat belang
stelling toonde voor het streven der
school. Er zijn plannen, om door
een loterij-actie de financiële basis
nog te versterken.
De eerste indrukken zijn veelbe
lovend, hier is met durf een pro
bleem aangepakt, dat reeds lang om
oplossing vroeg. Moge met deze
cursus bereikt worden, hetgeen
goedwillende filmliefhebbers zich
reeds lang droomden, een eigen ka
tholieke filmorganisatie die klinkt
als een klok. Het woord is nu aan
het publiek, dat moge inzien, welke
belangen er op het spel staan.
Zware sneeuwval
te New York
Te New York heeft men de zwaar
ste sneeuwval èinds 1900 te kampen
Er ligt reeds een laag van 35 cm. en
het sneeuwt nog steeds. Men heeft
10.000 man aan het sneeuwruimen
gezet, uitgerust met 900 zware en
300 lichtere sneeuwploegen en ander
materiaal. Het voetgangers- en rij-
verkeer wordt ten zeerste belem
merd.
Autobus stort in ravijn
Bij Como in Italië is een autobus
met wintersportliefhebbers in een
ravijn gestort, tengevolge waarvan
21 personen om het leven kwamen.
Er zij 29 gewonden.
FEUILLETON,
door
PETE FALCON
94.
Toen enige uren later het gezel
schap op Schiphol arriveerde, werd
Mary verrast met een grote bos
bloemen van consul Wheeler. Op 't
kaartje stond „Ten afscheid en als
gelukwens bij de officieuze verlo
ving."
Tijdens de vlucht over de Oceaan
naar New-York zat inspecteur
Burns niet naast zijn assistent. Hij
had deze plaats moeten afstaan aan
Mary. Gelukkig kon hij vóór de
jongelui gaan zitten, zodat zijn ge
voelens niet te hevig werden ge
schokt.
De avond van de volgende dag
zaten vier mensen aan een klein
diner: de gastheer Mr. Regan, in
specteur Burns, Mary en Fred.
De directeur van de All-Round
Radio-Corporation had hulde ge
bracht aan het werk van Burns en
Fred en vertelde, dat hij de docu
menten ter beschikking had gesteld
van de regering, die er maar naar
eigen goeddunken mee moest han
delen. Als een echte Amerikaan had
hij niet het minste bezwaar tegen
de verloving van zijn dochter met
Fred, hoewel deze maatschappelijk
nog carriëre moest maken.
„Als detective is hij ongeschikt,"
had Burns meedogenloos opgemerkt
toen dit vraagstuk werd aangeroerd.
„Hij heeft wel resultaten geboekt en
getoond zijn hersenen te kunnen ge
bruiken, maar het gebeurt mij te
veel bij vlagen. Hij werd gedreven
door een onbewust impuls, niet
waar Fred?"
Fred keek Mary aan en erkende
volmondig: „Ik geloof, dat je gelijk
hebt, inspecteur."
Aan het slot van de avond was
Burns opgestaan, had zijn glas op
geheven en gezegd: „Mag ik vra
gen, dat er op hetgeen ik nu ga
zeggen geen commentaar volgt? Ik
ben iedereen dankbaar, maar toch
het meeste miss Regan. Wordt niet
jaloers Fred, maar ik zal altijd aan
haar blijven denken als aan de
vrouw, die mij, zonder dat ze het
wist, genas van een bepaald voor
oordeel jegens haar sexe, dankzij
haar beminnelijkheid, kordaatheid
enenomdat ze een echte
vrouw is."
Hierop liep de inspecteur, enigs
zins verward naar de deur Voor hij
verdween bleef hij echter nog even
staan en vroeg aan Fred: „Hoe is
het met de romantiek? Zoiets van:
ze leefden verder lang en gelukkig
met elkaar?"
Fred greep Mary bij de hand. ging
met haar naar hem toe en zei: „Ik
heb je altijd 'gezegd, Will, dat ik
ook een mcWern mens ben. Datzelf
de geldt voor Mary. Op de vlieg
tocht van Nederland naar New
York hebben we het er over gehad.
Een bewijs voor onze nuchterheid,
nietwaar? Wij weten, dat ons moei
lijkheden te wachten kunnen staan
wij zullen die proberen te over
winnensamen!"
„Mooi ideaal?" grinnikte Burns.
„De romantiek der nuchterheid.
Toch heel verstandig, geloof ik. Zal
ik ook proberen te zijn en nu maar
eens naar het hoofdbureau gaan om
te kijken of er wat is. Misschien zijn
er wel weer belangrijke documen
ten gestolen
EINDE
Verzending van zeepost
Naar Nederlands-Indië kan zee
post worden verzonden met het m.s.
„Oranje" dat 3 Januari a.s. ver
trekt. Hiertoe poste men uiterlijk 31
December. Wil men de passagiers en
de opvarenden onderweg correspon
dentie doen toekomen, dan poste
men voor Port-Said uiterlijk op 4
Januari a.s. Voor Singapore op 14
en voor Batavia op 15 Januari. Deze
stukken worden verzonden met de
luchtdienst AmsterdamBatavia, zo
dat ze als luchtpostcorrespondentie
gefrankeerd behoren te worden.
Naar Curacao en de overige Ne
derlandse gebiedsdelen in de West
vertrekken 6 Januari het m.s. „Hy-
d^a" en het s.s. „van Ostade". Bei
den nemen zeepost mee.