i
1
OM ERIC'S LIEFDE
Utrecht, centrum der Diergeneeskunde
MARIJKE IS EEN JAAR!
-54
Meer dan 125.000 stokers in Belgie
DOKTERS ONDER HET MES
VANDEFISCUS!
Wie heeft de grootste macht
in Hongarije?
Wereldrijk
als basis
r
V/ETENSCHAP EN PR ACT IJK
J
NIEUW NOORDHOLLANDS DACBLAD - Dinsdag 17 Februari 1948
PAG. 3
Een onmisbare bulp voor de veeteelt
n (slot)
De akker des doods
n*)
mm
MWm?
Eerst politieke
overeenkomst
antwoordt Dr. van Mook
Echtpaar zonder
identiteitsbewijzen
KERKELIJK BEZIT
GECONFISCEERD
op het eiland Rhodos
door Grieken
Arrestanten eters kopjes op
Een ei in een ei
F'EDILLETON
I'M DE WACHTKAMER van dit Instituut is het iedere ochtend
een hels kabaal. Men kan daar geregeld een veertig tot zestig
mensen zien zitten met blaffende honden, kakelende kippen,
krijsende katten, met konijnen, kanariepieten of ander gevogelte,
allemaal gegadigden voor een poedertje of een spuitje of, als er
niets meer aan te doen is, voor het electrocutie-apparaat. De
conservator, dr. A. M. Ernst, toonde ons terloops in de gangen
tal van rontgenfoto's, aan de hand waarvan men allerlei inwen-
dige afwijkingen direct kan vaststellen. Volgens die plaatjes
schijnen tal van dieren een bijzondere voorliefde te hebben tot
het verorberen van naalden en knopen, welke hinderlijke objec-
ten door operatief ingrijpen verwijderd worden.
Een der nieuwere gebouwen der Veeartsenijkundige faculteit, de
kliniek der kleine huisdieren. Links het houten noodgebouwtje
waar belangrijk wetenschappelijk werk wordt verricht
Verder is er nog een afdeling oog-
heelkunde, terwijl men hier ook een
aparte behandeling tegen rheuma-
tiek toepast. Hetgeen wel demon-
streert, hoe gewetensvol men ook
t.o.v. de kleine huisdieren, die in
het algemeen toch een geringe gel-
delijke waarde hebben, maar waar-
voor bij de meeste eigenaren een
zeer grote liefde bestaat, optreedt.
Wetenschap in een houten loods
Het werk, dat prof. dr. C. Romijn
in zijn houten noodgebouw verricht,
is zeker niet het minst belangrijke.
In het laboratorium voor Veterinaire
Physiologie wordt een groot deel
van de tijd, behalve aan het onder-
wijs, besteed aan wetenschappelijk
onderzoek, o.a. de problemen de
veeteelt betreffende. Momenteel be-
studeert men de kunstmatige be-
vruchting, waarmede men al zeer
goede resultaten heeft bereikt. Ook
de stofwisseling van het dier is een
bron van stuaie, alsmede de wer-
king van het hart. Verder wordt
aandacht besteed aan de invloed
van hormonen en chemicalien op
groei en vetvorming, voor welke
studie tal van ratten, cavia's (mar-
motjes) en andere dieren als proef-
konijn moeten dienen. Men bestu-
deert ook de bloedziekten van het
paard en een ingenieus apparaat,
de electro-cardiograaf, meet hier de
verrichtingen van het paardenhart.
Zo werden hier o.a. alle Amster-
damse politiepaarden onderzocht.
Men beschikt over een eigen, goed
geoutilleerde instrumentmakerij,
waarop men met recht trots is.
„De beste resultaten bereik ik
echter met een toegewijde, enthou-
siaste staf van medewerkers. Met
kennis alleen komt men hier niet
klaar, het is de liefde voor het werk
die vindingrijk maakt", betoogde de
hoogleraar bij het afscheid. En hij
verzekerde ons, dat hij hier in dit
noodgebouw prettig werkte met zijn
mensen.
De walvis in mootjes.
In het Instituut voor Anatomie,
de ontleedkunde, wachtten ons
meerdere verrassingen. Wij troffen
het dat de snijzaal door de onver-
schrokken juffrouw Herber en haar
helpers juist „aan kant" was ge-
maakt. We zijn niet erg happig op
bloederige taferelen!
In deze omgeving, waar de lucht
der cadavers nog tussen de muren
hing, stond ons dr. Slijper te woord,
temidden ven talloze op sterk water
staande mootjes walvis, verzameld
tijdens zijn eerste reis met de „Wil-
lem Barentz", allemaal studiemate-
riaal!
Het meest interessante voor de
leek was wel het museum, waar
zich 'n enorme collectie monstercu-
siteiten bevindt. Een der grootste
van de wereld. We zagen er geiten
met twee koppen, schapen met twee
rompen, kalveren met vijf poten,
veulens met waterhoofden, koppen
met drie hoornen en meer van die
vreemde spelingen der natuur. Een
verzavneling waar ieder kermis-
exploitant zijn vingers naar zou af-
likken!
Goedkope varkens.
Op het Zootechnisch Instituut, het
moet u lezer, langzamerhand wel
gaan duizelen van al die namen,
vertelde dr. W. Hirschfeld ons over
het research-instituut, dat in samen-
verricht op het gebied van voeding
en fokkerij, waarbij natuurlijk de
vitaminen een grote rol spelen. Men
fokt hier, meerdere lezers zullen
dat ook wel graag willen, een stam
varkens, die practisch ongevoelig
zijn voor de meeste ziekten en op
de koop toe nog met heel weinig
voedsel toe kunnen, een voordelig
zaakje dus!
Ook onderzoekt men hier de veel
bij kipp.en in de leg voorkomende
verlamming. Tot slot is aan dit in
stituut nog verbonden een cursus
voor hoefsmeden, de enige in het
land, waar onderwijzers in hoefbe-
slag worden opgeleid.
Leverbot en runderhorzel.
Via het Pathologisch Instituut,
waar men de sectie op de gestorven
zieke dieren doet en veel microsco-
pisch werk verricht, en de Verlos-
kundige afdeling, waar prof. dr. v.
d. Kaay juist twee paarden onder
handen nam. zodat we hem niet
konden bepaderen, kwamen wij op
het Instituut voor de Parasitaire en
Infectie-ziekten. Voor buitenstaan-
ders een nogal viezig gedoe: schurft
leverbot, waarnaar mevr. Wibaut in
Noord-Hollanc| juist een onderzoek
instelt, huidschimmel, spoelwormen
br
Over het algemeen is men hier
van- mening, dat warm en nat weer
parasitaire ziekten in de hand
werkt. De wormen is men al aardig
de baas, er zijn preparaten, die voor
100 pet. werken. Ook het euvel van
de runderhorzel heeft men al aardig
onder de knie. Met goede en goed
kope geneesmiddelen wordt ook de
schapenschurft met kracht aange-
pakt. Met twee, hoogstens drie be-
handelingen zijn de dieren er van af
„Deden alle boeren maar mede",
was de verzuchting van dr. Kunst.
Alleen de longwormziekte is nog een
groot probleem, vooral in de lage
streken.
Infectieziekten
zijn er ook genoeg te bestrijden. Zo
is er een grootscheeps onderzoek
gaande naar de paratyphus, de
ziekte waarover het vorig jaar zo-
veel te doen is geweest naar aan-
leiding van de consumptie van be-
smette eendeneieren. Tal van, wel-
licht onschuldige ..kwakkwaks"
worden nu vastgehouden voor on
derzoek en de eenden zijn vliegvrij
van de buitenwereld, waarin ze niet
eerder terugkeren of ze moeten ge-
heel gezond zijn, afgesloten. Ook
hier worden dieren gefokt en wel
in grote getale, voor het onderzoek.
Besluitende kunnen wij wel vast
stellen, dat er in Utrecht hard ge-
werkt wordt ten bate van onze vee-
stapel. Onze veehouders doen er al
jarenlang hun voordeel mede, wat
aan de Veterinaire Faculteit bereikt
werd. En het stemt tot vreugde. dat
er zowel op wetenschappelijk als op
practisch terrein opbouwend werk
voor ons land verricht wordt. Een
v erk, dat de belangstelling van een
ieder, die met de veehouderij te
maken heeft, verdient, ook van onze
regering.
Uiteraard interesseert de lezers
van ons blad het meest dit veehou-
derijbelang. Maar vergeten we ook
niet de steeds toenemende beteke-
nis van de kleine huisdieren-practijk
en vooral niet de grote betekenis,
die de diergeneeskunde heeft voor
de Volksgezondheid. Door de vlees-
keuring, de handhaving van de voor-
schriften en wettelijke maatregelen
der Veewet, het werk op het gebied
der melkhygiene enz. wordt de mens
zoveel mogelijk beschermd tegen de
gevaren, die zijn gezondheid van de
kant aer dieren bedreigt. Hierbij
werken de medische en veterinaire
ambtelijke diensten m steeds nau-
wer wordend contact samen.
Het eerste art. was geplaatst
in ons nummer van Dinsdag
10 Febr. j.L
Wie echter de hand reikte aan de
blonde germaanse reus, werd tot in
zijn diepste wezen geschokt, deze
mens werd tussen de molenstenen
vermorzeld. En toen het wereldge-
recht jiet nazi-barbarisme veroor-
deelde, kon het Hongaarse volk zich
echter niet ten voile over dit vonnis
verheugen. Niet' dat het de ter dood
veroordeelden betreurde, want zij
verdienden dit lot, doch men was
bevreesd voor de toekomst. Men had
het vermoeden, dat hetgeen de ene
buurman begonnen was, door de
andere in sterker mate zou worden
voortgezet, met nieuwe sluwheid en
terreur. En in dit voorgevoel had
men zich niet bedrogen. Drie jaren
geleden, juist in de dagen voor
Kerstmis welk feest misschien
door geen ander volk met zoveel
kunstzin, warmtev devotie en spel
wordt gevierd als door de Hongaren
brak de gesel Gods over onze
hoofflstad los.
Terwijl het ganse land werd ver-
woest en de hoofdstad drie maan-
den lang werd gebombardeerd en
beschoten, wist de dodelijk ge-
schrokken natie niet, wat haar meer
verbijsterde: het duivelse spel, wat
de germaanse reus, die zijn onder-
gang voelde naderen, met haar
speelde, toen deze, al vluchtende,
de bruggen in de lucht liet vliegen
en de steden en dorpen plat brand-
de, of de vreselijke onbarmhartig-
heid waarmede de „bevrijders" te
werk gingen. De toen overwonnen
Hongaren waren meer aan de ver-
nietiging blootgesteld, dan een
scheepje, dat door een orkaan heen
en weer geslingerd wordt.
Machteloos moest men toezien,
hoe de veestapel, wat daarvan al-
thans door de Duitsers was achter-
gelaten, naar het Oosten werd ge-
dreven. Wij moesten aanschouwen,
niet bij machte iets te kunnen doen,
hoe de mensenjagers van de GPU,
het laatste mensenmateriaal op de
straten samendreef en deze onge-
lukkigen nog maanden na de strijd.
werking met fabrikanten van vee- 1 zonder epig verhoor, naar Siberie
en pluimveevoeders onderzoekingen I zond.
WallstreetDamrakIn de Amsterdamse effectenbeurs werd
een telegrafische schaakwedstrijd gespeeld tussen bankbedien-
den van Wallstreet en die van verschillende hoofdstedelijke
firma's. De bekende schaker v. Scheltinga heeft een geweldige
telegrafische zet in gedachten.
De kerkhoven werden voller,
maar de wiegen verdwenen naar
de zolder, want er was honger en
hoe zal men dan nieuwgeborenen
kunnen voeden? Maar dit verlies
aan mensenlevens en stoffelijke
goederen deed ons minder leed, dan
de slag die men wilde toebrengen
aan ons dierbaarste bezit, onze
christelijke cultuur. Het eerste kun
nen wij nog verdragen, tegen het
laatste echter binden wij de strijd
aan. Bij ons is het nationaliteitsbe-
grip een geworden met het Christen
dom, sinds de tijd dat de heilige
Stephanus, onze eerste koning, ons
plaatste in de gemeenschap der
christelijke volkeren. Ons motto
en wij kunnen bewijzen hieraan
trouw gebleven te zijn is, dat
wij als natie, alleen kunnen blijven
bestaan door onze christelijke cul
tuur en traditie, of anders ophou-
den te bestaan. Het Christendom is
de enige schakel, die Hongarije ont-
trekt aan zijn verweesdheid en een-
zaamheid en het een doet zijn met
de grote familie der Westerse chris
telijke landen. Deze grote histori-
sche roeping, doorleefden de Hon
garen, toen van de zijde der „be-
vrijders" de eerste aanval kwam.
Alle nog resterende krachten heb
ben wij verzameld, om ons laatste
bezit te verdedigen. En in deze
strijd, welke hij, geheel alleen
staande, uit zelfverdediging voert,
wordt hij aangemoedigd door de
christenen in het buifeniand. Dit
geeft hem kracht om vol te hou-
den, tot eens ook voor hem de zon
door de wolken breekt en hij weer
een nieuw leven kan beginnen.
De kardinaal
Deze strijd, door een handvol Hon
garen gevoerd, is fel en verbeten.
En hij zou niet lang vol te houden
zijn, ware het niet, dat wij aan dit
lot in der eeuwen loop gewend zijn
geraakt, en wij in de strijd worden
voorgegaan door onze aanvoerders.
De Hongaar, ofschoon geen „kudde-
dier". dat men achter iedere wille-
keurige leider kan laten aanlopen,
houdt ervan iemand te volgen, in-
dien deze „ver boven alle anderen
uitsteekt".
Aan dergelijke legendarische fi-
gyren klemt hij zich vast.
Onder de leiding van St Stepha
nus zijn wij een nationale eenheid
geworden, terwijl manrien als Paz-
many en Hunyadi onze aanvoerders
waren in onze, 150 jaren durende,
strijd om zelfbehoud tegen de Tur-
ken. Ook nu weer keek het Hon
gaarse volk uit naar een dergelijke,
legendarische fivuur, zowel de
mensen van het asfalt als die van
het land iemand die dit voor
Hongarije zo tragische, historische
uur doorleeft en aanvoelt. Die voor
hen op de bres staat en met ont-
plooide vlag de vrijheid, de waar-
heid en de levenswil verdedigt.
Strijdend zonder partij, zonder wa-
pen, zal hij toch de grootste macht
in het land bezitten. want hij draagt
in zijn hand de ziel van het yolk.
Aan anderen zal het yolk, indien
het door wapengeweld hiertoe wordt
gedwongen, zijn stem geven en ztijn
koren afstaan. doch zijn overtuiging
schenkt het slechts aan deze legen
darische figuur.
De door de Hongaren geroepen
aanvoerder bestaat heden niet
slechts in de verbeelding. maar in
werkelijkheid: de naam van kardi
naal Joseph Mindszenty, betekent
thans in dit land het programma,
de vlag, het protest, de onver-
Naar Antara verneemt, heeft dr.
van Mook thans geantwoord op de
brief van de republikeinse minister-
president, drs. Mohammed Hatta, in-
zake de deelname van de republiek
aan de interimregering. Naar Aneta
meent te weten, wordt in dit ant-
woord met nadruk verklaard, dat
de vorming van een interimregering
voor geheel Indonesie, waarover de
brief van Hatta spreekt, eerst kan
plaats hebben na het tot stand ko-
men van een politieke overeen
komst. Voorts wordt er op gewezen,
dat de republiek zelve de zes poli
tieke suggesties van de commissie
van goede diensten aanvaardde met
het voorbehoud, dat de republiek
eerst aan de interimregering zal
deelnemen na ondertekening van
zulk een overeenkomst. De brief van
Hatta werd, zoals gemeld, niet in
handen gesteld van de delegatie van
het koninkrijk.
Een man en een vrouw, die zich
Hans Alberts en Willy Alberts noe-
men, zijn heden in Londen gearri-
veerd, nadat hun jacht de „Scor-
pion" op een reis van Lissabon naar
Casablanca met het Deense vaartuig
Ranhild in botsing gekomen en ge-
zonken* was. Aangezien geen van
beiden in het bezit was van pas-
poort of enig ander identificatie-
papier werd hen niet toegestaan
aan land te gaan. Hans Alberts ver-
k^aarde in September 1947 met zijn
in Nederland geboren vrouw in de
30 ton metende ..Scorpion" van Ne
derland uit naar de Kanaal eilan-
den gereisd te zijn om verder langs
de Franse, Spaanse en Portugese
kust naar Casablanca te gaan. Hij
had in 1939 Amerika verlaten om
met zijn vrouw Nederland te be-
zoeken, waar hij zich tijdens de be-
zetting voor de Duitsers verborgen
wist te houden en in de verzetsbe-
weging werkzaam was. Hij beweer-
de in het bezit te zijn geweest van
een-Amerikaans paspoort. Indien de
Britse en Amerikaanse autoriteiten
te Londen er niet in slagen het
echtpaar te identificeren zal het op
de Raghild naar Palestina gebracht
worden.
De Kathedraal en het Aartsbis-
schoppelijk Paleis op het vroegere
Italiaahse eiland Rhodos zijn, lui-
dens een bericht in het Atheense
blad „Ethnos", door de Griekse mi-
litaire overheid op dit eiland gecon-
fisceerd en overgedragen aan de
Orthodoxe Metropoliet onder het
voorwendsel, dat deze gebouwen
Italiaans bezit waren. Soortgelijke
maatregelen zijn genomen ten aan-
zien van de oude kerk der Malthe-
ser Ridders en de parochiekerk van
St. Franciscus, evenals tegen andere
instellingen als hospitalen, weeshui-
zen enz.
Mede wordt vernomen, dat de
Aartsbisschop van Hhodos, Mgr.
Acoiari O.F.M., voor het plaatselijk
gerecht werd gedaagd, onder be-
schuldiging van het wederrechtelijk
bezet houden van de beide boven-
genoemde gebouwen. Hij werd tot
een hoge boete veroordeeld. De ge-
hele zaak wordt thans behandeld
door hogere Griekse gerechtelijke
instanties.
Dezer dagen moest een arestant,
die in het Hilversumse politiebureau
vertoefde, naar het ziekenhuis wor
den vervoerd teneinde een maag-
operatie te ondergaan, omdat hij
o.m. een vork in stukjes gebroken
en verorberd had. Dit voorbeeld
vond vanmorgen navolging bij een
nieuwe arrestant, een 47-jarige in-
woner van Laren. die wegens op-
lichting in een Hilversumse eel zat.
Daar de man geen vork ter beschikr
king had, maar wel een theekopje,
brak hij hiervan enkele stukjes en
het oortje af en slikte deze in, waar-
na hij als dessert nog een punaise
tot zich nam. Al spoedig leed hij
aan heftige maagkrampen, zodat
ook hij naar het ziekenhuis moest
worden overgebracht om een maag-
operatie te ondergaan.
Morgen is het weer feest in het Prinselijk gezin. Marijke is een
jaar. Op een koude winterdag kwam ze ter wereld, en ze viert
haar eerste verjaardag op een mooie Februari-dag. Wie zou
niet wensen, dat haar leven vol zon zal zijn, als de dag, waarop
ze voor het eerst verjaart? Hier ziet men het jongste Konings-
kind bij haar Moeder op schoot en het is de kleine Margriet, die
het kopje van haar zusje mag vast houden. Een huiselijke
idylle in de Prinselijke familie, aan de vooravond van de feestdag
Het openen door de hertog van
Gloucester van het Ceylonse parle-
ment, waarmee meteen de status
van dit rijke en dichtbevolkte eiland
als dominion werd ingeluid, doet
ons even stilstaan bij de grote ver-
anderingen, die na deze tweede we-
reldoorlog hebben plaatsgegrepen in
het grote Britse wereldrijk.
In alle tijden zijn er politieke
(Van onze Brusselse correspondent)
SNEL en daardoor bijna onopgemerkt is in Belgie weer de
stakingsvloed komen opzetten. Het b>-gon aan de Franse
grens, waar 47.000 Belgische arbeiders het werk neerlegden.
Daarna volgden een paar mijnen. Thans liggen nagenoeg alle
mijnen in het Walenland stiL Donderdag begon bovendien een
algemene staking in de gas- en electriciteitsbedrijven, terwijl bii
de tramwegen en in de metaalnijverheid wordt overwogen, dit
voorbeeld te volgen. Voeg daarbij dan nog de doktersstaking,
dan heeft men alles bij een wel een alarmerend totaaL
schrokkenheid en de vaorvechter
van de Hongaarse christenheid. De
enige katholieke courant in Honga
rije, het weekblad „Uj Ember", de
nieuwe mens, noemde hem ,.de man
van staal", toen hij tot kardinr»il
werd benoemd en hij was inderdaad
de muur, waartegen de Pijlkruisers
de Hongaarse nazi's ztch te
pletter liepen en die ook nu pal
staat bij de aanvallen op hem ge-
richt.
Reeds in het begin, toen de Duit
sers het land nog slechts half bezet
hadden, verhief hij zijn stem tegen
het door hen gevoerde schrikbe-
wind. Toen hij het einde van de
oorlog zag naderen, liet hij, als
Hongaars opperherder, die, zoals
waarschijnlijk in geen enkel ander
land het geval is, zo grote macht
bezit als in Hongarije, een krachtig
protest horen tegen de zinloze ver-
nietiging waaraan de Duitsers. in
hun laatste verdedigingsstrijd, Hon
garije prijs gaven.
Het antwoord? De moedige hoge-
priester werd met het gehele per
sonnel van het bisschoppelijke paleis
en de studenten van het seminarie
in de gevangenis geworpen. Hier
in de kerker van Iopronkohida.
werden zij gevonden door de Russi-
sche troepen en met andere poli
tieke gevangenen in vrijheid gesteld.
(Wordt vervolgd.)
C. D. K.
Het eerste art. was geplaatst
in ons nummer van 4 Febr.
j.L
De verzamelaar van de B.E.M.
de heer H. van Gestel te Gilze (N.
Br.) deed onder het eiereninpakken
een merkwaardige ontdekking, toen
uit de korf van Gerrit de Vet, van
de Bolberg, een „eitje" van twee
ons te voorschijn kwam. In het ei
bleek nog een ei te zitten. Tussen
de twee goedgeschapen eierdoppen
bevond zich eiwit. In het binnenste
ei zat normaal eigeel en eiwit.
Niet al deze stakingen moeten
afgekeurd worden. Men kan zich
b.v. best de ontevredenheid der
grensarbeiders indenken, die door
de Franse devaluatie hun loon met
45 procent verminderd zien. Hoe
deze moeilijkheid evenwel op te
lossen? Een aanpassing van hun
loon is niet mogelijk, daar dan ook
de Franse arbeiders op meer loon
aanspraak zouden maken. Toch zal
er iets op gevonden moeten worden,
is het niet van Belgische zijde, dan
van Franse kant, want het wegblij-
ven van 47.000 Belgen, van wie
velen leidende posities in de Franse
fabrieken innemen, veroorzaakt hier
natuurlijk grote stagnatie in de
productie.
Ook de staking bij de gas- en
electriciteitsbedrijven ziet er niet uit
als een gevolg van agitatie. Het gaat
hier om particuliere ondernemin-
gen, die sinds de oorlog grote win-
sten hffiben geboekt maar lage lo-
nen uitbetaald. De aanpassing is
hier nimmer zo hoog geweest als
in andere bedrijven. De katholieke
en socialistische bonden hebben
daarom enige tijd geleden een actie
ingezet voor het verlenen van een
premie op de gemaakte winst. Aan-
vankelijk stemden de patroons toe,
er zou een premie van 5 procent op
het normale jaarloon worden uitge-
keerd. Maar op het laatste ogenblik
veranderden zij van mening. De pre
mie zou slechts "worden toegekend
als de regering toestemming gaf om
de tarieven evenredig te verhogen.
De regering weigerde, haar loon- en
prijspolitiek verkeert al genoeg in
gevaar. En aangezien toen ook de
patroons het been strak hielden.
legden de arbeiders het werk neer.
Voorlopig gaat de gas- en elec-
triciteitsvoorziening gewoon door,
daar de bonden t consisne heb
ben gegeven de voorziening zo
goed mogelijk te deen functione-
ren. Daar de staking echter steeds
scherper vormen aanneemt, dreigt
het met deze tak van dienst wel-
dra volkomen spaak te lopen. uit
voorzorg heeft de regering de no-
dige maatregelen genomen om de
bedrijven zo nodig te reqnireren.
Geheel anders ligt de zaak in de
mijnen en metaalbedrijven. Hier is
de staking door het socialistisch-
communistisch vakbondbestuur uit-
gelokt in verband met looneisen,
die bezwaarlijk onderschreven kun
nen worden. Deze stakingen hebben
dan ook een zuiver demagogisch
karakter en vertonen duidelijk een
politieke ondergrond.
Vrijdag kwam te Brussel een door
de regering ingestelde commissie
bijeen om de eisen der 80.000 sta-
kende mijnwerkers nader te onder-
zoeken.'
De doktersstaking tenslotte is een
kleine oorlog tegen de fiscus die de
geneesheren wil verplichten van al
hun clienten een factuur over te
leggen. Als men weet dat de helft
der Belgische dokters een inkomen
opgeeft van 50.000 franc, d.i. onge-
veer zoveel als een gewoon arbei-
der, dan lijkt het wantrouwen der
belastingambtenaren wel gemoti-
veerd!
De Belgische geneesherenbond
heeft zijn leden aangespoord nu
geen enkel formulier in te vullen,
dus ook geen fiscusfacturen. Het
Vlaams Geneesherenverbond wei
gerde echter hieraan mede te doen,
zodat slechts een minderheid der
artsen in de ..staking" betrokken is.
En deze minderheid loopt dan ge
vaar door het gerecht vervolgd te
worden en riskeert zware straffen.
Hun optreden is natuurlijk ook bij
het publiek niet populair. want door
de weigering om formulieren af te
geven. ondervinden de loontre'ken-
den financiele nadelen. Met deze
moeilijkheid zal de overheid het
dan ook wel klaar spelen!
veranderingen te noteren geweest,
sommige ten goede en anderen ten
kwade. Zo zullen ook de wijzigingen
de laatste twee jaren in het Britse
imperium aangebracht, pas na ver-
loop van tijd moeten bewijzen of
inderdaad de beoogde verbeteringen
werden bereikt.
Het Britse imperium heeft bestaan
en bestaat nog uit het gemene-
best en de koloniale bezittingen.
Ofschoon in het gemenebest weinig
veranderingen vielen waar te ne-
men, daar Canada, Australie, Nieuw
Zeeland en Zuid-Afrika op hetzelfde
peil stonden als het Engelse moeder-
land, waarmee ze zelfs gelijkgescha-
keld werden, heeft toch de oorlog
de industrialisatie van deze staten
met zich meegebracht, waardoor
men niet alleen
aan zekere au-
tarkische stre-
vingen heeft
kunnen voldoen
doch boven
dien zich een
plaats op de
weten te ver-
toenemende
HET
VVERELD-
GEBEUREN
Ter gelegenheid van haar zes-
tigste verjaardag, werd de be
kende revue-ster, Heintje Da
vids in het Concertgebouw te
Amsterdam gehuldigd. Rika
Hopper brengt „Heintje" een
ovatie.
wereldmarkt heeft
overen. De steeds
stroom van emigranten voorziet in
de behoefte aan goede arbeids-
krachten en ofschoon thans Enge-
land door de beperking der uitvoer-
mogelijkheden en de toenemende
concurrentie thans nadeel van de
industrialisatie der gemenebest-le-
den heeft, zal de versterkte econo-
mische positie van deze staten da-
delijk een niet geringe kracht blij-
ken voor de stabiliteit en bestendi-
ging van het Britse rijk.
Ook de delen, die rechtstreeks
kwamen onder de jurisdictie van 't
Engelse parlement, gaan langzaam
maar zeker delen in het streven, dat
grotere politieke verantwoordelijk-
heid der onderlinge gebiedsdelen
voorstaat.
Ofschoon het kardinale punt van
dit programma voor ieder land het
zelfde is, zal de snelheid. waarmee
het bereikt wordt, verschillen, daar
traditie, levensstandaard en civili-
satie factoren zijn, die hun invloed
duidelijk laten merken.
De resultaten tot nu toe zijn: de
onafhankelijkheid van Birma, dat
buiten het gemenebest wenste te
blijven en van India en Pakistan,
die wel nieuwe dominions worden.
Ook Ceylon heeft deze status ver-
kozen en gelukkig blijken de ras-
senverschillen op dit eiland tot geen
grote complicaties te leiden.
Malaka kreeg een nieuwe federale
constitutie. Singapore een nieuwe
status. Ook op Malta en in Brits
Guyana wordt in deze richting ge-
werkt en een federale West-Indische
Unie behoort niet tot de onmogelijk-
heden.
In Afrika heeft men met diverse
moeilijkheden te kampen, doch ook
daar gaat men in derichting der
vrijheid, al is 't dan maar stapsge-
wijs, vooruit.
In Nigeria heeft men reeds een
nieuwe grondwet vastgesteld en
hebben de inboorlingen in de re
gering een meerderheid. Ook in de
andere delen van Afrika wordt druk
aan de vorming van een zelfbestuur
gewerkt.
Het is verbazend en fel in con
trast met wat er thans in Oost-
Europa geschiedt, hoe zonder ver
dragen en documenten de overwin-
ning voor bijna alle volkeren van
het Engelse wereldrijk de zon en
het licht der democratische vrijheid
heeft doen doorbreken.
Het plan van Bevin tot vorming
van een West-Europese Unie kan
geen betere basis vinden dan in een
bloc van landen, die door onderlinge
samenwerking en economische
vooruitgang een niet te negeren
macht vormen.
SIC TRANSIT
door HARRIS BURLAND
36.
„Maar misschien heeft juffrouw
Cantri eriets op tegen", meende
Vallon.
„0 neen, mijnheer Vallon", ant-
woordde Simone. „Het is mij vol
komen onverschillig wie er in de
boot meegaat".
Vallon verliet hen, om aan zijn
mannen orders te geven. De ge-
wonden werden met veel zorg in de
boot gelegd; een deel van de roeiers
ging er in en een ander deel duwde
de boot te water en sprong er toen
biJ in-
Een andere groep nam Tregat op
en legde hem in de tweede boot.
Vallon. Cantri en zijn dochter ste-
gen ook in en de laatste wist een
plaatsje te krijgen. De boot werd
van wal gestoten en koerste de
richting van Gartuche uit. De ver-
dere leden der expeditie keerden
te voet langs het strand terug en
Tregat keek de wiegende lichtjes
hunner lantaarns na, die zich door
de duisternis vgrwijderde. Toen hij
hen een dankhymne hoorde aanhef-
fen, die in de stille nacht ver over
zee klonk, kon hij een glimlach
niet onderdrukken.
De lucht was betrokken gewor
den en in de boot stond alleen op
de voorplecht een brandende lan-
taarn. Simqne haalde uit haar tas
een klein zakmesje te voorschijn en
voelde voorzichtig naar de banden
om Tregat's voeten. Ze rilde plot-
seling van ontzetting, want ze voel
de het koude ijzer van voetboeien,
die ze hem hadden aangedaan,
voordat ze hem in de boot brach-
ten. Ze stak het mesje' wanhopig
weg.
Binnen een half uur bereikten ze
Gartuche. Lang voordat ze aan land
kwamen konden ze al zien, dat er
een grote menigte aan het strand
verzameld was. Talloze lichtjes be-
wogen zich langs het water. Toen
ze naderden, klonk er een verward
geroep van vele mensen.
„Hebben jullie 'm? Hebben jullie
'm gezien?"
„Ja, ja," riepen de roeiers terug.
„We hebben 'm! En goed ook!"
Ze kwamen aan land en droegen
Tregat uit de boot en legden hem
op het strand. De menigte verdrong
zich om hem heen en schold hem
uit vooralles wat lelijk was.
„Lafaards, dat jullie zijn!" zei hij.
„Laat me op m'n benen staan! Help
me overeind!"
Ze pakten hem op en zetten hem
rechtop. Toen brulde hij plotseling
als een wild dier en hief zijn ge-
boeide handen boven zijn hoofd op.
Ontzet week de menigte achteruit.
De keten rinkelde om zijn polsen
en zijn ogen flikkerden van woede.
Met een enkele vuistslag had hij
een man de hersens kunnen in-
slaan.
Opeens kwam er een opschud-
ding in de menigte en baande een
vrouw zich een weg naar Tregat
toe. Het was Solange! Toen hij haar
zag, verdween al zijn moordlust en
liet hij de handen zakken.
Toen sloeg ze zonder enige aar-
zeling of schaamte haar armen om
hem heen en drukte haar gelaat te
gen het zijne en toen ze hem los-
liet was ook haar gelaat met bloed
besmeurd. Ze wendde zich om naar
de menigte en trachtte iets te zeg-
gen. Maar ze kon geen woord uit-
brengen en zonk beWusteloos tegen
de grond.
De menigte zag zwijgend toe.
Maar heel achteraan, vlak aan de
kant van het water, bedekte een
andere vrouw haar gelaat met de
handen en schreide bittere tranen.
HOOFDSTUK XIV
Het offer
Er was geen gevangenis in het
dorpje Gartuche en de achterkamer
van de veldwachter diende in geval
het nodig was, om hen, die voor
kleine vergrijpen met het gerecht
in aanraking kwamen, op te slui-
ten. Maar men begreep heel goed,
dat dit geen geschikte plaats was,
om een man als Tregat, die beschul-
digd werd van zulke vreselijke
halsmisdaden, gevangen te zetten.
Vallon kwam met het voorstel,
hem naar een der kelders van Huize
Tregat te brengen en de ruwe me
nigte betoonde luide haar bijval
met dat plan. Ze vonden het een
kostelijk idee, dat iemand in zijn
eigen huis zou worden opgesloten.
De beide veldwachters lieten zich
vooral overtuigen door het argu
ment van Vallon. dat die kelders
geen venster hadden, in de rots
waren ingebouwd en deuren had
den van dik eikenhout met ijzer
t
beslag en van zware sloten voorzien
Margau en Vallon waren perso-
nen van invloed. Men hechtte waar
de aan hun woorden. Zij gaven na
kort beraad bevel, de gevangene
voor het verdere van de nacht naar
Huize Tregat te brengen, vanwaar
hij de volgende dag kon worclan
vervoerd naar de gevangenis van
het district. Enige mannen zetten
Tregat op een wagen en reden hem
langzaam het dorp door. Vallon
drong er op aan, dat Margau en
Cantri met hun dochters de nacht
onder zijn dak zouden doorbren-
gen, omdat juffrouw Margau te
ziek was, om nog helemaal naar Li-
nouvaux te gaan en juffrouw Can
tri haar het best gezelschap kon
houden en verzorgen.
De beide vaders gaven gehoor
aan zijn uitnodiging. omdat ze het
redelijke van die bewering moesten
toegeven. Solange was te zwak, om
weerstand te bieden en Simone had
haar eigen reden om er niet tegen
te zijn. Zij had reeds een plan be-
raamd en die uitnodiging kwam
hear daarbij zeer goed te pas.
Z stapten in Vallon's auto, die in
de dorpsstraat teruggekeerd was en
reden vlug het dorp door. Aan de
voet van de heuvel haalden ze de
stoet in, die Tregat naar zijn ge
vangenis begeleidde. Met vast op-
eengeklemde lippen keek Sinaone
nog lang om. Solange zat met ge-
sloten ogen en zag niets. De drie
mannen keken elkander grijnzend
aan. Terstond na hun thuiskomst
ging Solange naar bed.
Simone zou op dezelfde kamer
slapen en hoezeer ze haar mede-
dingster ook haatte. ze kon nu toch
die dienst aan het zieke meisje
moeilijk weigeren.
(Wordt vervolgd)
