fas de Hollander Dirck Gerritsz. Pomp
een der eersfe Zuidpoolvaarders?
OM ERICS LIEFDE
Wie heeft de grootste macht
in Hongarije?
Bij de derde W.-Java-conferentie
Een en ander over
DE CLASSIFICATIE
NIEUW NOORDHOLLANDS DACBLAD - Donderdag 26 Februari 1948
Post voor militairen
op wcg naar Indie -
Krtoergek
zijn jullie"
De akker des doods....
N.K.S. Haarlem
Afd. Handbal
Bij de dood van
Frederic Lamond
„Het leven is een
avontuur"
°*nta
Gratie verleend
Staatsprijs voor
Letterkunde
was eeN* ££N-rgD£>y-
in 'nho£K
VAN T)6 lONO£;|?KAW6I?
L A G -ToGRieTje tR B,E-
LAN6-
S t&l-
tofcN He/?lNCJeE,D£ KLAAS
2.1CH op^eNS DAT H£T
tfgfcRTje van hem way,
HADJ& Vfc POppeN
0JAS 'AM E.6N Ell,fiND)E:
pATONKBLJOOND tCV
G£T£N IAJ HOEK \/A<\)
pe ii/Ke ijyzee
-TotCHILI £1? flELAAMa-
ST&LLiNGt KKfeeCt.
H£f?IWWEF?DE fcMGfcLAiUP
ZICH op££(\J( PAT H£T
£\LAiuD,i£
w)M(£Nhad
Tegenstelling
FEUILLETON
door HARRIS BURLAND
i STRIJD OM DE ZUIDPOOL staat plotseling in het middel-
punt van de wereldbelangstelling nu Argentinie en Chili
hebben meester gemaakt van een der Britse Falkland-
nden. De eersie Zuidpoolvaarders zullen wel niet vermoed
ben, dat er om dit onherbergzaam oord nog eens zo'n belan-
strijd gevoerd zou worden. Dit woeste land in een barbaars
laat bergt in zijn bodem zeer waarschijnlijk vele dellstoffen
vooral uranium. Geen wonder dus dat verschillende landen
koortsachtig haasten om zo snel mogelijk een deel voor zich
le wacht te slepen.
ranium, het goud van de twin-
,e eeuw! Daarvoor is men bereid
de grootste inspanningen te ge-
sten. De onbekende Zuidpool,
het begin van onze eeuw nog
endeel6 een witte vlek op de
Ikaart, zal wel spoedig volledig
lekt zijn.
Maar wie waren de eerste
Zuidpoolvaarders?
ler tast men in het duister. Het
jest mogelijk, dat de Inca's de
ipool reeds ontdekt hadden voor
jaar 1000. Wij weten echter
nig van dit cultuurvolk van
d-Amerika. De Spanjaarden
>rdden de gehele bevolking uit,
1 ?ij er in 1500 eenmaal vaste
t hadden. Reeds PtolemaeuS, de
oemde geograaf uit de tweede
w na Christus, meende dat in
Zuiden een groot continent lag.
e hypothese werd door alle gpo-
fen der Middeleeuwen gedeeld.
ar de geschiedenis uit die eeu-
j vertelt ons niet van koene zee-
rders die dit zuidelijk continent
erkten. Pas omstreeks 1500 dui-
i twee namcn op. van een Ita-
in en van een Hollander.
Amerigo Vespucci
>e Italiaanse zeevaarder Amerigo
.pucci is misschien de eerste
opeaan geweest, die in het Zuid-
ilgebied tereeht kwam. In 1490
huisde hij van Florence naar
'ilia, in Spanje, en leerde daar
umbus kennen. Hij werkte na-
lijk bij het Italiaanse handels-
s. dat de tweede en derde reis
i Columbus moest voorbereiden.
avontuur lokte onweerstaanbaar
Amerigo Vespucci besloot het
irbeeld van Columbus na te vol-
i. Hij maakfe zelf verschillende
tdekkingsreizen, met het resul-
t. dat zijn naam werd vereeu-
;d. Men noemde de nieuwe wereld
ir hem: Amerika!
Tussen 1501 en 1502 maakte hij
nieuw een grote tocht op een
rtugees schip. De route was nu
ir het Zuiden: via Brazilie zakte
af langs de kust van Zuid-Ame-
a. Zeer waarschijnlijk ontdekte
toen Zuid-Georgie, in het Zuid-
algebied. Maar bewijzen heeft
n er niet voor.
Dirck Gerritsz. Pomp
Je tweede veel omstreden figuur
de Hollandse scheepskapitein:
rck Gerritsz. Pomp, bijgenaamd
rck China. Deze bjjnaam ver-
erf hij zic.h, omdat hij de eerste
derlander is geweest, die China
-eisde.
Us jongen begon reeds zijn zwer-
•sbestaan. Geboren te Enkhuizen
m. 1544) vertrok hij op elfjarige
ftijd, na het overlijden van zijn
'eder, naar Portugal. Hier woonde
nilie van hem, die voor zijn ver-
re opvoeding zorg droeg. Vijf jaar
er keerde hij terug naar Holland
werkte enige jaren als Spaans-
rtugees tolk bijgie grote vaart.
Maar zijn hart trok naar elders,
keerde terug naar Portugal, en
1568 vinden we hem aan boord
n een Portugees schip, op weg,
ar Indie. Twintig jaar lang woon-
hij te Goa, een belangrijke Por-
gese nederzetting. Van hieruit
lakte hij talrijke reizen naar
dna en Japan Hij ontmoette de
roemde Jan Huygen van Lin-
loten, de grote zeevaartdeskundige
t het einde der zestiende eeuw.
i Portugezen waren toen nog heer
meester op de Indid-vaart en
jlden de route angstvallig geheim.
Van Linschoten speurde ijverig
ar deze route. Geen wonder, dat
i dankbaar gebruik maakte van
belangrijke gegevens, die Dirck
;rritsz. hem kon verschaffen. Ook
ens reizen naar China en Japan
jlde van Linschoten te boek.
Naar Holland terug
Na het qverliiden van zijn vnjuw
•erde Dirck Gerritsz. naar Holland
rug. Maar lang kon hij het er riet
De opvarenden van het s.s. „Zui-
•rkruis", dat op 27 Febr en die
in het s.s. ..Volendam". dat op 28
>br. naar Indie ve.rtrekt, kunnen
Port Said en direct bij aankomst
Batavia post ontvangen.
Hiertoe moeten de stukken uiter-
k resp. 1 en 16 Maart ter post be-
irgd zijn.
uithouden, opnieuw zwierf hij uit.
In 1598 maakte hij deel uit van een
Portugese vloot, die door de Straat
van Magelaen naar Indie koerste.
Dit was een reis vol rampen en
tegenspoed. Het schip. waar hij be
vel over voerde, dreef in een zware
storm af; volgens zijn eigen bereke-
ningen tot 64 gr. Z B. Voor zijn ogen
doemde een gehi met sneeuw en
ijs bedekt land op: Grahamsland.
Een groep eilanden draagt nog zijn
naam. de Dirck Gerritsz. Archipel.
Men twijfelt echter, of hij wel zo-
ver zuidelijk is afgedreven; volgens
sommigen is hij niet verder dan 56
gr. Z.B. geweest. In dat geval zou
hij nooit de naar hem genoemde
Dirck Gerritsz.-eilanden gezien
hebben. Na heel veel moeite wist
hij zich weer te verenigen met dc
rest van de vloot. Doch het geluk
was niet met hem: ze werden door
de Spanjaarden in Chili gevangen
gezet. Pas in 1603 werd de Zuid-
poolvaarder losgelaten en keerde hij
terug naar Enkhuizen met een schat
van gegevens over zijn zeereis en
het verblijf in Chili.
Amerigo Vespucci en Dirck Ger
ritsz. Pomp, misschien de eerste
twee Zuidpoolvaarders. Zeer waar
schijnlijk zullen er anderen voor
hen geweest zijn. Maar zij konden
het niet na vertellen: voor de zee-
man uit vroegere eeuwen betekende
dit gebied de onherroepelijke dood.
Uitgerust met de moderne instru-
menten en techniek is de mens uit
de twintigste eeuw in staat de Zuid
pool te weerstaan en achter 'zijn
geheimen en mogelijkheden te ko-
men. Laten wij hopen, dat deze
vondsten de moderne mens geen
onheil zullen brengen.
Nee, lezers en lezeressen, jullie
iet, maar volgens de opvatting
an een anonieme meneer is het
rit-Gele Kruis knoergek met
jn prijsvraag en hij heeft zijn
elangstelling voor onze geeste-
jke gezondheid geuit door ons
it heslist mede te delen.
Nu knoergek zou je worden
an zo'n rebusactie, want er zijn
tensen die, vaak ontroerende,
rieven schrijven van vier kant-
es om ons mede te delen, dat ze
e rebus hebben ingezonden.
Inderen zeggen dat ze prompt
aan trouwen als ze ,',het" ameu-
lement winnen; een dame van
8 jaar deelt mede, dat ze liever
een fiefs mint, en een ander
udje heeft niets aan een radio-
oestel. omdat ze toch zo dovig is.
Aanbieden van percenten van
ewonnen priizen is schering en
nslag, mededelingen hoe de
rijs verzonden moet worden.
Franco per spoor tot daar en
\aar en v.erder per bode Jansen
■aar hier: zorgt U voor goede
>erpakkiixg?)
Zo gaat het door, en ze tellen
•n sorteren maar daar bij het
V G.K, in Utrecht. Tot 1 Maart
de inzendingstermijn open!
Het zwakke geslacht op de schaats. Het kampioenschap voor
dames over een afstand van 140 m. werd gehouden te Spaarn-
dam onder auspicien van de ijsclub „Nova Zembla". Mej. Rolff
uit Alkmaar (links) werd kampioene, terwijl mej. Swart uit Oost-
zaan (rechts) 2e werd. De tijd van de kampioene was 15,6 sec.
Het doel: de christelijke staats-
idealen van de heilige Stephanus,
gegoten in moderne vorm, volgens
de richtlijnen der sociale encyclie-
ken, te verwezenlijken, met als ge-
volg een ontwikkeld dorp, een zelf-
bewust volk.
Ziet: dit is het geheim van de
Hongaar achter het gordijn, een
openlijke strijd voor de christelijke
Hongaarse tradities en een voorbe-
reiding, deze tot voile bloei te
brengen.
Dil is een wet voor de
van thans, dit is de weg
Hongaarse geschiedenis.
V. (Slot.)
Hoe werd deze netelige kwestie
door een eenvoudige boerenman op-
gelost? Op een heel interessante
wijze!
Geboren als een volkslied, ver-
breidde zich van mond tot mond
onder de van het congres huiswaarts
gaande Hongaren het volgende ge-
zegdei „Wel, als Onze Lieve Heer
het niet beneden Zijn waardigheid
achtte, plaats te nemen op de rug
van een ezel, zal Hij er waarschijn
lijk ook niet boos om zijn. thans op
de rug van de „Rakosi'' rondgeva-
ren te hebben op de Tisza."
De strijd om het eindresultaat
waarin de Hongaren zijn gewikkeld,
is, ofschoon de komische momenten
niet ontbreken, nochtans van een
dodelijke ernst.
De door Sint Augustinus geschre-
ven geschiedenis „de Twee Stcden"
herhaalt zich hier, met dit verschil,
dat, terwijl de gehele wereld hals-
reikend uitziet naar het ontluiken
van de zegepraal der morele krach-
ten, deze zich voor ons, in, al ons
lijden, reeds aftekent, als vrucht
ener 1000 jarige christelijke cultuur.
welke thans in Hongarije de grootste
macht vormt en de meeste aantrek-
kingskracht uitqefent.
Dit demonstreren en dit laaiend
enthousiasme voor de christelijke
overleveringen zijn niet slechts een
gevolg van de stemming van het
ogenblik de hoop is gewettigd, dat
deze tevens leven- en maatschappij-
vormende factoren zullen blijken te
zijn. Want het meest troostrijke in
deze Katholieke renaissance is, dat
juist in de schaduw van het'grove
materialisme, naast een. de maat-
schappelijke chaos begunstigende
propaganda, de geest van de sociale,
Pauselijke encyclieken levende is.
In 1935 verbreidde zich over het
platteland een Katholieke sociale
actie, welke na een werkzaamheid
van tien jaren, diep geworteld was
in de jongelingschap van de dorpen.
In 1945 bestonden er twintig volks-
hogescholen, die ongeveer 300.000
leden telden benevens 100 civiele
secretarissen, die in elk dorp hun
werk verrichtten.
Deze hogescholen waren, met hun
sociaal en cultureel programma, de
dammen, immuun voor de nazi-in-
fectie, en deze hindernissen belem-
meren ook thans de uitbreiding van
het communisme in de dorpen. In
1946 werd deze beweging door de
communistische minister van Bin-
nenlandse Zaken ontbonden, maar
ook daarna bleven dit de plaatsen
waar de jeugd zich nestelde: de
oude werkprogramma's worden te
voorschijn gehaald en volgens deze
schemata houden zij met elkander
hun bijkomsten In stilte, onder een
andere naam.
Voor de eerste ronde van de be-
kerwedstrijden op 29 Febr. a s. zijn
na loting de volgende wedstrijden
(voor de dames) vastgeSteld:
Terr. Ambon. 12 uur: CitoGVO.
Terr. Dem: DemBl. Zwart.
Terr Ambon. 1 u.: AmbonWSV
Terr. SVA. 12 uur: SVA—VDO.
Terr. Wilskr.sp., 12 uur: Wilskr.
sp.—Wilskr. T.
Terr. Ambon, 2 uur: Thecla
Spirit.
Terr. Tybb, 2 uur: Tybb—Pan-
cratius.
Terr. Vijfhuizen, 1 u DSOOdin
Terr. AOG: AOGAbe.
Hongaar
van de
De pianist Frederic Lamond,
wiens overlijden wordt gemeld,
was wel gedurende een halve eeuw
een vaste ster aan het firmament
der grote solisten. Wat er ook in
het muziekleven veranderde: La
mond bleef zichzelf en zijn Beet-
hoven-vertolkingen waren in ieder
seizoen en in iedere plaats gebeur
tenissen van de eerste orde. Hoe-
wel hij een groot repertoire had,
verzocht men hem^ altijd om Beet
hoven te spelen. Was het omdat hij
in zijn uiterlijk iets had. dat sterk
aan Beethoven herinnerde: de bre-
de stroeve mond, het hoge voor-
hoofd. de zware wenkbrauwen. de
in zichzelf gekeerde blik? Had hij
zich zozeer met Beethoven vereen-
zelvigd, dat hij in de loop der ja
ren diens masker ging dragen? Hij
had in zijn wezen de onstuimige
gloed van innerlijke bezieling, wel
ke typisch Beethoveniaans was
Zijn Beethovenspel werd geken-
merkt door een gezonde robuust-
heid en een nadrukkelijkheid in de
voordracht, die een autoritair ka-
rakter droeg. Beethoven had voor
hem geen problemen: hij tastte
nimmer in het onzekere, hij kende
zijn doel, zijn spel opende geen
uitzicht op gevoelige nabetrachtin-
gen; het bracht de diepe ontroe-
ring, die het woord versmaadt. De
uitspraak: ..Kiinstler sind feurig,
die welnen nicht", welke aan Beet
hoven wordt toegeschreven. was
op het spel van Lamond volkomen
toepasseliik. Lamond was een van
de weinigen, die de macht bezat.
om ons de geheimzinnige macht
van Beethoven's latere werken te
openbaren. Maar ook de jonge
Beethoven vertolkte hij met frisSe
charme. Zijn spel kwam voort uit
een rijp gemoed, een diepe wijs-
heid, en men werd altijd weer mee-
gesleept door zijn sterk tempera
ment.
Frederic Lamond werd 28 Jan.
1868 in Schotland geboren. Hij is
dus ruim 80 jaar oud geworden en
tot op hoge leeftijd bleef hij zijn
geestelijke veerkracht hehouden.
Hij studeerde aan het conservato-
rium Raff te Frankfort en in 1893
maakte hii te Leipzig zijn debqut
met het Eerste Pianoconcert van
Brahms. Hij was een van de laatste
leerlingen van Franz Liszt en volg-
de deze een 'jaar lang op al zijn
roncertreizen. Ook van Hans von
Biilow heeft hij nog les ontvan
gen. Hij heeft de traditie van deze
grote virtuozen tot in de moderne
tijd voortgezet.
Sinds 1917 was hij enige tijd lei-
der van een meesterklasse aan het
Kon. Conservatorium in Den Haag.
Doch hij kon zich moeilijk aan een
muzikale onderwljsinstelling bin-
den. omdat zijn cqjicertpractijk hem
volledig opeiste. In alle landen der
wereld heeft hij gespeeld, er is
vrijwel geen orkest, of hjj heeft er
Beethovenconcerten mee gespeeld.
Meestentiids was hij in Berlijn ge-
vestigd, doch in 1937 ging hij in
Schoiland wonen, en in zijn geboor-
teland is hij thans gestorven.
Overal ter wereld zal men deze
vurige apostel der muziek met eer-
bied gedenken.
Ekit is nu eens een kostelijk boek,
dat de uitgeverij ..Het Spectrum"
aan het lezend publiek heeft gege-
ven, dit „Het leven is een avon
tuur" van Mevr. H. Wolffenbuttel-
van Rooyen.
Het is het verhaal van een jong
gezin, dat kinderloos gebleven. tot
de ontdekking komt, dat alle sleur
en alle gewoonten van alle dag hen
niet die levensvulling geven, die zij
er van verwacht hebben. De man
staat als verkoper in een textiel-
zaak en het vrouwtje vult haar dag
in een straat. zoals er honderddui-
zenden zijn in Nederland en over
de hele wereld. Zo'n straat waar de
vervehng van de muren druipt en
waar achter de gordijnen andere
vrouwtjes wachten op het beslis-
sende avontuur, dat het leven aan
ieder mens belooft, wanneer hij en
zij maar vol durven en kunnen hou
den. Maar het avontuur komt niet
in die burgerlijke, stijve en verve-
lend-gapcnde straat. Alleen de
melkboer en de bakker belt aan 't
huis en de vrouwtjes moeten alle-
maal zeven en veertig trappen op
en af, om de deur open te doen en
de mensen te woord te staan. Zelfs
een koordje, om deze deur van bo-
ven af open te trekken brengt geen
ontspanning in die ijselijke gewone
dingetjes.
Kostelijk is die levenswaarneming
op papier gezet en we lachcn stil-
letjes om die deftige mannetjes en
die schuwe, praatgrage, maar o zo
saaie vrouwtjes.
Totdat deze jonge vrouw genoeg
krijgt van de straat met rechte
huisjes en maatgordijntjes [en de
man achter zijn toonbank bandaan
rent. Ze kopen een woonwagen en
gaan er samen op uit, spelen voor
de duizenden kinderen met poppen
in een eenvoudige poppenkast en
Semoran
oorabaja
Bandoeng
•DjogiakcirtQ
rnim male is
javaans
MADOEREES
raw an
JAVAANS VEIMENGD
OEREES
met MADOEREE
JAVAANS VERMENGD
met soendanees
grens van pasoendan
WEST
PRIANGAN!
priangan
rto-4617
DE RESIDENTIES VAN PASOENDAN
lachen en huilen om al die ge-
zichtjes. die ze heel stiekem van
achter het doek begluren. Ze genie-
ten van de natuur, van de verre
einder op de vele wegen, die ze
overtrekken en van zon, maan en
sterren. Enfin van alles, wat het
leven zonder scheve of rechte hui-
zen en zonder maatgordijnen, saaie
vrouwtjes en heren-met-tassen te
schenken weet. Om kort te gaan,
zoals het leven aan hen wordt ge-
openbaard, zoals het werkelijk is,
geven, geven en nog eens geven.
Duizenden moeten dit leven is
een avontuur" lezen, niet om alle-
maal plotseling in een woonwagen
te kruipen en de wegen te bevolken,
want dan zou het opnieuw saai wor
den, maar alleen al om te lezen, dat
het leven niet saai geleefd behoeft
te worden. ook al druipt de verve-
ling. van buiten tenminste. van de
muren en hangen de straatiantaarns
scheef van taaiheid. T. v. d. H.
(Ingezonden)
Geachte Redactie,
Misschien zonder dat u het ver-
moedde, heeft u enige deining ver-
oorzaakt met uw artikel over de
classificatie. Er zijn nu eenmaal
groepen, dieizo met de strijd tegen
de classificatie vergroeid zijn, dat
ze bij een, volgens hun minder
juiste voorstelling van zaken, wel
moeten reageren. Na lezing van uw
artikel stond het daarom bij me
vast, dat er reactie zou komen. Ik
vind het echter jammer, dat die
poging om iets meer licht over de
classificatie te laten schijnen. weer
vast moet lopen op het onderwij-
zers- en ambtenarenbelang. Het
vraagstuk is veel breder. Immers
de classificatie dringt langzamer-
hand door in alle voorzieningen en
regelingen. die van regeringswege
worden getroffen. En bij al die re
gelingen en voorzieningen komt dus
het platteland. iedere keer in een
andere sector, een paar klassen
lager.
Het zij me vergund daarom enke-
le punten onder uw aandacht te
brengen:
le. Op 4 September 1947 ant-
woordde minister Beel aan het lid
van de Tweede Kamer, de heer Pe
ters, tfatde geldende classifi
catie. omdat de oorspronkelijke
grondslagen grotendeels een andere
waarde hebben gekregen dan vroe-
ger daaraan werd toegekend. als
verouderd is 4e beschouwen." Als
u dan bovendien nog in aanmer-
king wilt nemen de berekeningen,
waarop de classificatie-regeling in-
dertijd is gebaseerd. (u kunt ze vin
den in het prae-advies van dr Mol-
ler, uitgebracht voor de Partijraad
van de R.K. Staatspartij in 1926),
dan kan men met reeht beweren:
het nog steeds toepassen van een
dergelijk ..verouderd" (dr Beel) en
..onbetrouwbaar" (dr Mollert sy-
steem is onrechtvaardig. En het
blijven goedpraten, eventueel toe-
passen-zonder-goedpraten. to'dnt er
een nieuw w°tpn«"-V»anpel(:i- nn't-r-
zoek naar zal zijn ingesteld, is on
rechtvaardig.
2e. Voorlopig blijft de regering.
waar ze invloed laat gelden op een
of andere vorm van ..betalen". vast-
houden aan een maatstaf: loonbe-
lasting. inkomstenbelasting, omzet-
belasting. maximumprijzen, enz., dat
alles kent maar een klas. Op dat
punt hoeft de wetenschappelijke
commissie geen bewijs te leveren
voor het goedkopere platteland.
3e. Niettem'o wordt in allp
toren, waar de regering meepraat.
de classificatie steeds verder door-
gevoerd. Bij de meeste arbeiderslo-
nen is de indeling in vijf klassen
van kracht. met verschillen tot 10
a 12 pet. Om welke reden dit recht-
vaardig zou zijn. ontgaat me. Maar
de vakorganisaties kunnen dit beter
beoordelen.
4p. Volgens u is het negatief om
radicale afschaffing te eisen in deze
tijd. Laten we dit even in het mid
den laten Maar dan is het nog veel
neeatiever, een svsteem dat ..ver
ouderd" is, Sat door zeer velen
wordt verfoeid en verworpen.
steeds verder door te voeren. zelfs
in gevallen. waar niet het minste
gevaar bestaat voor econom&che en
sociale chaos. Ik bedoel: consumen-
ten-crediet en noodvoorziening ou-
den van dagen Daar zijn van te
voren bepaalde bedragen geraamd,
en die bedragen konden dus worden
verdeeld. Waarom dan voor klasse I
een maximum van 936 en voor klas
se V een maximum van 792 gulden.
Als men de bedragen door elkaar
genomen had en men had b.v. alle
oudjes 850 gulden per jaar toege-
dacht, dan was er niet meer geld
nodig geweest, dan was er even
goed voor ieder een zeer beduiden-
de verbetering geweest tegenover
de oude toestand, dan had men geen
precedent geschapen om later ne
gatief te moeten werken en., men
had het voordeel gehad rechtvaar-
diger te handelen. Hetzelfde geldt
voor het consumentencrediet. Men
zat -niet met een oude regeling, wel
met een oud idee van dertig jaar
geleden, dat het platteland toch
wel goedkoper zou zijn. Men had
de beschikking over deze spaarpot,
en deze geschatte hoeveelheid aan-
vragen. Waarom dan weer die in-
deling in vijf klassen, waarbij dan
nog als eigenaardig toeval komt;
dat de plattelanders met hun vaak
lager crediet, naar plaatsen trek
ken om inkppen te doen, waar ho-
gere bedragen zijn uitgekeerd, om
dat het daarduurder leven is.
En waarom moet men vaak, als er
overigens gelijke bedragen worden
ontvangen, in de plaatsen der vierde
en vijfde klasse (dat is het platte
land), meer terugbetalen?
5e. In uw hoofdartikel wees u
er zo terloops op, dat er nogal een
beetje demagogie werd bedreven
met dit vraagstuk. Dat is jammer!
De classificatie is een uiterst be-
langrijk probleem, dat zeer diep
ingrijpt in ons leven op het plat
teland: de voorziening met ar-
beidskrachten en leerkrachten, de
verzorging van ouden van dagen,
de behandeling van sociale kwes-'
ties, dat alles staat er mee in ver-
band. Daarom moeten we de clas
sificatie in breed verband bezien,
ook in zijn gevolgen voor het
platteland. Het is niet allien een
onderwijzersbelang, al zou het dan
ook belangrijk genoeg zijn, daar
toch ieder zal moeten toegeven, dat
ook het platteland over voldoende
leerkrachten moet kunnen beschik-
ken.
En mochten er hier of daar dus
propagandisten zijn. die zich laten
verleiden om, wat U noemt, dema
gogie te bedrijven. misschien mag
ik ze dan via dit ..Ingezonden" aan-
raden: Houdt U aan de cijfers;
trekt daar Uw conclusies uit en ze
zullen zo sprekend zijn, dat U geen
demagogische zijpaadjes behoeft te
betreden.
U, Mijnheer de Redacteur, harte-
lijk dank voor de verleende plahts-
■ruimte.
C. SCHUTIJZER
Blokker
Noot van de Redactie.
Dat er grove fouten zitten aan 't
systeem, hebben wij nooit betwist.
Dat er een einde moet komen aan
de toepassing van de indeling. op
grond van onbetrouwbare bereke
ningen, is ook ons standpunt. Maar
dat alles betreft de herziening
van de klasse-indeling, niet de
afsqhaffing op dit moment.
Dat ondanks het prae-advies van
dr. Moller van 1926 22 jaar ge
leden de classificatie niet is af-
geschaft. zal zijn reden zonder twij-
fel wel hebben. Die totale afschaf
fing lijkt ons thans niet bereikbaar
daarom is het practische politiek,
op herziening aan te dringen
in de hoop en het vertrouwen, dat
het op de duur nog eens tot af
schaffing zal komen. Nu volgens
Op Maandag 23 Februari is de
derde West-Java-conferentie te
Bandoeng officieel geopend. Aan
deze conferentie, die een week zal
duren, wordt deelgenomen door 98
gedelegeerden, waarvan een abso
lute meerderheid uit Indonesiers
bestaat. die door verkiezingen zijn
aangewezen. De afgevaardigden.
vertegenwoordigen een bevolking
van 13 millioen, welke begrepen is
tussen de status-quolijn van West-
Java bij Bantam en in het Ooslen
de oude provinciale grens tussen
West- en Midden-Java.
De conferentie is voorafgegaan
door een tweetal conferenties, ge
houden in October en December
van het vorige jaar. De eerste W.-
Java-conferentie was slechts een
orienterende bijeenkomst van zo
objectief mogelijk aangewezen ver-
tegenwoordigers van de diverse
stromingen in West-Java. Zij nam
geen besluit inzake een regeling
van de status van West-Java, doch
verzocht de bijeenroeping van een
algemene conferentie van vertegen-
woordigers van alle bevolkings-
groepen en gebiedsdelen van West-
Java. Deze tweede conferentie zou
voldoende representatief moeten
zijn om tot definitieve besluiten te
kunnen komen.
In December j.i. kwam deze 2de
conferentie eveneens te Bandoeng
bijeen. Zij sprak zich aanstonds uit
voor de vorming van een negara
West-Java (Negara Djawa Barat)
in het verband van de Federatie.
Constitutie, regering en volksver-
tegenwoordiging zouden in de hier-
na te houden derde conferentie tot
stand worden gebracht.
De derde conferentie. waarvan
de opening J.I. Maandag heeft
plaatsgevonden, zal zich dus bepa-
len tot de uitvoering van het be
sluit. dat op de vorige conferentie
werd genomen: de instelling van
een vertegenwoordigend lichaam.
de vaststelling van de staatsrege-
ling, het kiezen van een staatshoofd
Wali Negara) en de benoeming
van een college van bestuur. Het
ligt in het voornemen om op 29
Februari a.s. met een en ander ge-
reed te zijn.
H. M. de Koningin heeft gratie
verleend aan W. l'Ecluse, tot de
doodstraf veroordeeld bij sententie
van het Bijzonder Gerechtshof te
Arnhem. De doodstraf is verwis-
seld in een levenslange gevangenis-
straf.
De minister van Onderwijs, K. en
W. heeft Woensdag de Staatsprijs
voor letterkunde (P. C. Hooft-
prijs) voor 1947 toegekend aan wij-
len Arthur van Schendel voor zijn
roman ..Het oude huis" en aan me-
vrouw Amoene van Haersolte voor
haar novellebundel „Sophie in de
Koestraat".
minister Beel de grondslagen van
de classificatie verouderd zijn, mag
verwacht worden, gelet ook de uit-
latingen van andere ministers, dat
een herziening niet zal uitblijven en
niet zal moeten wachten op het
wetenschappelijk onderzoek. Onze
vraag, waarin de technische herzie
ning zal bestaan, is nog niet beant-
woord.Dit antwoord zal. op het
parlementaire front, vandaag of
morgen toch eens moeten komen.
Wij zullen daarop blijven aandrin-
gen. Dat de klasse-indeling gehand-
haafd is bij nieuwe regelingen als
de Noodvoorziening voor Ouden v.
Dagen, werd gemotiveerd met het
bestaande systeem. Of hand-
having daarvan afgezien van de
wijze van toepassing en be-
rekening onrechtvaardig
mag heten. in de omstandigheden,
waarin wij -thans verkeren, staat
voor ons nog niet vast, als men er
op wil letten, dat de rechtvaardig-
heid altijd twee kanten heeft. Waar
om is de klasse-indeling niet eer-
der afgeschaft? Omdat de „grond-
slagen" toen nog niet verouderd
waren! Toen zou de ..conjunctuur"
afschaffing wel hebben toegdlaten,
maar achtte men het systeem ge
motiveerd. Nu de grondslagen ver
ouderd zijn, laat de „conjunctuur"
afschaffing zonder meer op dit
ogenblik niet toe. Maar het zal wel
tot een zo redelijk mogelijke her
ziening moeten komen. Voor alle
groepen, met daarnaast verder
gaande correcties voor die groepen.
die door de toepassing van de clas
sificatie in het bijzonder zouden
worden getroffen. (Red. N.H.D.)
Li N (j
Voofc
AR6evtiNI£
II KENT HET Evangelie van
vanmorgen uit de Mis: dat
van de rijKe vrek en de arme
Lazarus. De een die in weelde
van kleren en eten leeft, de an
der die nog niet eens de krui-
rpels van. tafel krijgt toegewor-
pen. Dan draaien de rollen zich
om: Lazarus in het hiernamaals
gelukkig, de vrek in de pijn van
de vlammen. Er is een tegenstel
ling op aarde, er zal ook een
zijn later. Het komt er nu maar
op aan, te zorgen dat onze uit-
eindelijke bestemming de goede
is. God onderzoekt het hart en
beproeft "het binnenste, zegt de
Lezing uit de Mis van vanmor
gen. Hij geeft eenieder overeen-
komstig zijn weg en volgens de
vruchten die hij heeft opge-
braclit. De beslissing ligt hierin,
dat wij een goed gebruik. ge
maakt hebben van de levens-
omstandigheden waarin wij ge-
plaatst zijn. Armoede, gebrek is
evenmin een vrijkaartje voor de
Hemel als rijkdom, weel'de.
Christendom is geen Commu
nisme.
MARCUS
44. Ze be
sloot achter de waarheid te komen
door Vallon te ondervragen en
nauwkeurig op zijn gelaatsuitdruk-
king te letten, ais hij haar ant
woord gaf. Ze had hem beloofd,
mee te gaan wandelen, die middag
nog. Het zou hun eerste wandeling
als verloofden zijn en ze hrfd er
vreselijk tegen opgezien. Maar nu
bezag ze die wandeling in een an
der licht.
Ze stopte de halye penning in
haar tasje en sloot haar juwelen-
kistje zorgvuldig weg.
Jean Vallon kwam haar met een
stralend gezicht afhajen voor de
wandeling.
Heel het dorp wist, dat hij met
Simone verloofd was en de kinde
ren keken hem met bewondering
na. Simone wachtte hem reeds op
bij de deur en gaf hem geen gele-
genheid. binnen te komen. Hij be-
groette haar met een warme hand-
druk.
Terstond ging ze met hem de
straat op. De vissers. die voor hun
deur stonden taaroken. keken hen
na en spuwden nadenkend op de
grond. De dorpsmeisjes knikten
elkaar veelbetekenend toe. Een
oud vrouwtje. dat voor haar deur
zat, wuifde hen met bevende hand
een groet en gelukwens toe. Simo
ne had het gevoel. alsof ze voor al
die mensen werd tentoongesteld en
ze had wel in de grond willen zln-
ken. Vallon gedroeg zich volkomen
kalm. Hij groette hier en daar met
een vriendelijk knikje. Simone kon
het niet uitstaan. Ze voelde zich
als een krijgsgevangene, die door
de overwinnaar in triomf rondge-
voerd werd.
„Laten we langs het strand gaan
wandelen", zei ze ten laatste. „Het
is hier zo benauwd en ik heb
hoofdpijn."
..Heelbest, liefste." antwoordde
hij, „maar het strand zal nog wel
nat zijn, want de eb is pas begon-
nen."
.Liever wat nat dan al dat stof
hier en geen zuchtje wind zelfs."
Door een nauw.steegje tussen de
vissershutten kwamen ze aan het
strand.
aan de klippen kwamen, die hoo'g
aan de kippen kwamen, die hoog
uit de zee oprezen. Het zand zoog
aan hun schoenen vast. Hier en
daar moesten pe door plassen heen,
waar het water nog niet terugge-
trokken was.
Vallon praatte heel rustig over
allerlei onderwerpen met 'n tikje
spot in zijn stem. Simone luisterde
zwijgend toe. Een enjcele maal
moest ze lachen om een of andere
opmerking. Eindelijk bereikten ze
de rotsen. Hier werd het gaan
moeilijker en Simone moest nu en
dan Vallon wel een hand geven.
Toen ze een eindje verder waren,
stelde Vallon voor, dat ze onder
een overhangend rotsblok een poos
zouden uitrusten. Ze gingen zitten
en staarden over de zee. Vallon,
die haar afgetrokken houding heel
goed bemerkt had, hield zich keu-
rig op een afstand. Hij kon zijn tijd
immers afwachten?
De blauwe" zee rimpelde zich in
kleine golfjes over het zand en
klotste zachtjes tegen de rotsen.
Een hete zomerlucht trilde over de
heuvels in de verte en langs de
monding der rivier lag'een witte
streep schuim.
Een enkele strandvogel zocht zijn
voedsel tussen de schelpen. De
lucht was onbewolkt. Over het
water kwam een zacht briesje, dat
speelde met het droge zeegras aan
het strand.
Maar noch Vallon noch Simone
hadden veel oog voor de hen om-
ringende schoonheid der natuur.
De eerste dacht alleen aan de
vrouw naast hem. Voor haar ech
ter schenen de haar omringende
heerlijkheid en stilte een bespot-
ting van de beroering, die haar
hart verontrustte en geheel haar
denken was er op gericht, hoe ze
haar verloving zou kunnen ver-
breken. zonder haar woord on-
trouw te worden. Zo zaten ze enige
minuten zwijgend naast elkander.
Simone speeide met het kiezel, als
of ze naar jets zocht. Eindelijk
keek ze hem even aan, maar wend-
de terstond weer het hoofd af.
..Ik heb je iets te vertellen",
zei ze aarzelend. „Iets, dat ik je
gisterenavond al had moeten ver
tellen. Ik hoop, dat je me niet
verkeerd beoordelen zult en bewe
ren, dat ik Tregat's vrijheid onder
valse voorwendsels verkregen heb."
,,Wat is het, liefste?" vroeg hij
teder, hoewel hij tegelijkertijd een
blik vol wantrouwen op haar ge-
laat wierp en haar hand des te
steviger vasthield.
„Ik had het je gisterenavond
moeten vertellen, maar toen had ik
zo veel andere dingen aan het
hoofd.... en per slot van rekening
zal het van niet zo heel veel be-
lang zijn."
Ze hield op en keek angstig
rond, alsof ze vreesde, dat iemand
haar beluisterde.
„Wat dan, Simone?"
„Ik weet niet goed .hoe ik bet
vertellen zal.... en ik*ben zo bang
dat je kwaad zult worden."
Hij gilmlachte haar bemoedigend
toe. alsof hij wilde te kennen ge
ven. dat zo iets ondenkbaar was.
,)Nu danom heel gewoon te
zeggen: ik ben een bedriegster. Ik
word aangezien voor een jong
meisje, maar ik ben feiteliik we-
duwe. Ik ben meer dan acht jaar
geleden getrouwd geweest. Ik had
er mijn reden voor, om mijn meis-
Jesnaam weer aan te nemen. Die
van mijn man was nu juist niet
eervol."
Vallon nam het heel kalm i op.
Het kon hem feitelijk ook niet heel
veel schelen. .Maar hij wilde toch
wel zekerheid hebben.
..Kijk me eens aan, Simone". zei
hij, nog steeds haar hand vasthou-
dend. Ze keek hem vlak in het
gelaat en sloeg haar ogen niet neer
voor zijn onderzoekende blik.
..Vertel je me heus de waar
heid?" vroeg hij bedaard. „Is dat
geen smoesje. om me te bewegen*
je je woord terug te geven?"
(Wordt vervolgd)
