Het Bonifatiuspark van Dokkum
nieuwe kruisweg gekregen
heeft
Symboliek van de Paaskaars
voor ons?
RWACHTJNG
R5E WASSERIJ
LICHT VAN
CHRISTUS
Kunstwerk van Jacques Maris
Opdracht van pater Brandsma z.g.
„Nou, nou",
zei de Kardinaal
Wonderlijke
stigmata van
Therese Neumann
Stukken barok als een evangelieverhaal
De kaarsemaker
in zijn element
[ANIEREN zijn er,
eede gift te schen-
Vaticaan Zender,
into, het geschenk
Nederland aan Z H.
tegenheid van Zijn
Tfeest. Welke die
elders in dit num-
;en onlangs gehou-
>t, waar besproken
;atholieke pers het
?nd de propaganda-
;weede en laat-
kon voeren, opge-
voor eenvoudige
op het platteland,
n postkantoren e.d.
niet zo gemakke-
tweede gift de
de eerste keer in
n hebt, weet u wel!
iken. Die mensen
d, om te gaan met
n postwissels en
gauw postzegels bij
al uit het Zuiden
erking en er werd
hieruit ook ver
worden, dat de
net b.v. de Paas-
latholieke Actie op
iet geringst is. Hoe
besloten aan de
'astoors te vragen,
n, dat wie geen
et, zijn tweede gift
n de vorige keer,
in een enveloppe
5 kan bezorgen of
pastoor bekend te
)at hoort men dan
maf de preekstoel,
e tijd van voorbe-
let niet mogelijk
i precies kloppen-
te maken en wij
in welke rayons
;ze manier van na-
of niet toegepast
ider twijfel zal het
e gevallen ook in
wel nuttig kunnen
e gevallen zal men
lemen, dat de pas-
Even opletten dus,
i Paas-Zondag iets
zen!
>or het K.N.M.I. te
van Zaterdagavond
ld (opgemaakt te
ÏER BEWOLKING
;ige wind tussen
n Zuidwest, meer
dan vandaag, nog
1 droog weer. In
ken van Holland
later iets lagere,
igeveer dezelfde
r als vandaag.
'EC TEL.2670
UNTENDE
HANDELING
(Adv.)
ITER GROOT
LEERT
Vrijdag herdacht
ot de dag dat hij
dienst trad bij de
net als standplaats
ad Vrijdagmorgen
neentelijk Slacht-
?al van bloemstuk-
zoor deze gelegen-
ocaliteit.
estuur van Alk-
igenwoordigd door
r. Leesberg. Een
ieze spreker het
Gemeentebestuur
n Bergen komt
prees de wijze,
«ter Groot, zijn
gemakkelijke en
taak heeft ver
van waardering
i de bronzen leg-
lemeente Alkmaar
lurgemeester van
jubilaris, wiens
;r meermalen had
de tevredenheid
en. n,en enveloppe
namens het Ge
in Bergen over-
i. Directeur van
.lis, Alkmaar, me.
ang van de loop
ster van de jubi-
hem stuurman
specifiek Noord-
amens het Ge-
ti Alkmaar ook
elijke enveloppe
sen sprak namens
Een rijk gevulde,
fruitmand werd
5Prak namens het
lis Alkmaar, eeri
enveloppe met
tastbare bewijzen
hal- en stalbaas
onder aanbieding
and.
rak namens de
stand voor het
ïthuis bij ont
eer Th. L. Dries-
erd een ruiker
s, de heer W. de
as het personeel
arie, hetwelk in
een ambtenaar-
is het dienstver-
kte de sprekers
ik over te bren-
ende gerneente-
ileef men nog
lijeen.
5 HAD DOOD
'OLCE
is de 27-jarige
A. van A. te
:uwe Binnenweg,
t hij een toeval
ts gevallen. Hij
rziekenhuis ver-
daarna is over-
Zaterdag 16 April 1949
PAG. 3
Vk/EER maken wij ons op om het
grootste feest te gaan vieren
van het gehele kerkelijke jaar:
Pasen is de dag der dagen! De
koninklijke dag onder de andere
dagen, zo noemt hem de H. Gre-
gorius van Nazianze, een feest,
dat vóór alle feesten gaat, gelijk
de zon de sterren overtreft. Het
behoeft dan ook weinig verklaring
dat dit feest in onze eredienst met
een rijke symboliek van gebeden
en plechtigheden werd omgeven
De feestviering begint feitelijk
reeds daags tevoren in de vroege
morgen van de Paas-Zaterdag.
Want wel hebben we op de droeve
avond van Goede Vrijdag Hem
begraven in de sombere grafspe
lonk, maar we dragen toch de
zekerheid Zijner verrijzenis met
ons mee en zo gedenken we op
Paas-Zaterdag het „preaonium der
verrijzenis", de voorboodschap der
vreugdevolle mare, dat Hij weer
leeft.
In de vroege morgen werd in
het voorp.ortaal der kerken het
nieuwe viiur, het nieuwe licht en
de wierook gewijd. Vanuit het
donkere voorportaal droeg de dia
ken het nieuwe licht het kerkge
bouw binnen. Daarbuiten streed
de opkomende zon nog met de
nevelen van de nacht en schoot
haar eerste lichtgensters tegen de
vale morgenhemel. En in het
schemerend duister van de nacht,
die nog niet geweken was uit de
kerkruimte, klonk daar plots de
juichkreet: Lumen Christi! Licht
van Christus!
Als een stemmige triomftocht
was de gang van de diaken, die
tot driemaal toe zijn stem deed
weerklinken in eenzelfde drie
voudige juichkreet. En in een zang
vol sublieme schoonheid heeft hij
de paaskaars gewijd en ontstoken,
een zinnebeeld van Christus, ons
Licht, die uit de kille, donkere
grafspelonk als overwinnaar van
ae dood naar buiten trad. Wan
neer van de Engel, die de steen
afwentelde en zich neerzette op
de rand, gezegd wordt, dat zijn
kleren schitterden van licht, hoe
moet dan het triomferende licht,
dat afstraalde van Zijn heilige
gestalte, de -hof van Joseph van
Arimathea als in een paradijs
herschapen hebben.
Bii de belijdenis van ons geloof
bidden we, dat Christus is God
van God, Licht van Licht. Zelf
noemde Hij zich het Licht der
wereld en vermaande ons, te zor
gen, dat de duisternis ons niet zou
overvallen, te zorgen, dat ons
licht zodanig schijnen zou, dat de
mensen zien kunnen, dat onze
werken goed zijn. Zeer diep en
schoon is deze symboliek van het
licht in de Kerk, in ons leven Is
Christus het Licht, wij zijn kin
deren van het licht; we zijn licht
in de Heer, nadat we eens duis
ternis geweest zijn. Begrijpelijk is
het dan ook, dat vanaf de oudste
tijden op Paas-Zaterdag, de feest
vreugde om het licht, dat Chris
tus is, gevolgd werd door het toe
dienen van het Doopsel aan de
pas bekeerden. Wat moet het een
indrukwekkend gebeuren geweest
zijn, als deze nieuw-gedoopten in
witte klederen en met het licht
in de hand voor het eerst deel
nemen aan de H. Mis en de H.
Communie ontvingen. Nu was
door hun doopsel, door hun in
lijving in de Kerk, de duisternis
voorgoed voorbij, nu droegen ze
Christus, het Licht en zouden de
werken des lichts doen.
En telkens als de Paasluister
ons omgeeft, de juichtonen van
het Alleluia na de sombere vas
ten weken uitbreken in ons hart,
moet daar ook in ons het nieuwe
licht ontstoken worden, het licht
van Christus, en moeten we als
goede katholieken alle zonden
verbannen uit het hart. Want het
geheimzinnige wonder, dat zich
aan Hem voltrok, die daar pas de
verachtelijke dood van _de slaven
was gestorven, heeft zich in de
harten van duizenden en millioe-
nen op mystieke wijze herhaald,
ook zij zijn van de dood overge
gaan tot een nieuw leven, telkens
als ze de Paasgenaden benut
tend aan hun zonden verzaak
ten. Alleen zo zullen we echt met
Hem kunnen jubelen op de dag
der Verrijzenis en zal ook voor
ons dit feest der feesten met de
gouden schijn van een bovenna
tuurlijke vreugde zijn omgeven.
Lumen Christi: Licht van Chris
tus! De boodschap van de Paas-
morgen klinkt verder dan onze
kerken en onze grenzen. Zij is van
universele betekenis en moet
evenals het licht gaan van het ene
einde van de aarde naar 't andere.
Een van de voorwaarden voor de
Apostelen om hun taak als afge
zant van Christus te kunnen ver
vullen, was dat ze getuigen van
Zijn Verrijzenis waren geweest.
Want deze waarheid is de hoek
steen. die het gebouw van ons
geloof bijeenhoudt: als Christus
niet verrezen was. dan was ons
geloof niets waard. Ook zij zijn
lichtbrengers geweest en allen,
die na hen kwamen om de fakkel
van het geloof te dragen langs de
heirbanen der bewoonde wereld,
Een afbeelding van de Twaalfde Statie van de nieuwe Kruisweg,
die de kunstenaar Jacques Maris vervaardigde in opdracht van
pater dr. Titus Brandsma O.Carm. z.g. voor het Bonifaciuspark
in Dokkum.
Dokkum als bedevaartplaats heeft
na mgr. Jansen z.g. wel het meest
aan pater Brandsma te danken. Hij
had voor dit bedevaartsoord, een
bekende plaats in de geschiedenis
van Friesland ten tijde van de eer
ste Christenen in de Lage Landen,
een grote voorkeur en veel, heel
veel heeft pater Titus in zijn rijke
leven over Dokkum gesproken en
geschreven. Het verstrekken van 'n
opdracht aan de kunstenaar Jac
ques Maris tot 't maken van een
kruisweg paste dan ook geheel in
het streven van deze Carmeliet om
aan de martelplaats van de grote
prediker SL Bonifacius meer be
kendheid te geven.
Als piëteitvolle gedachtenis aan
prof. Brandsma heeft Jacques
Maris de 12e statie groter ge
maakt dan de andere en onder
deze statie een plaat aangebracht
waarop het laatste couplet uit 't
gedicht van prof. Brandsma staat
ja tot in de ondoordringbaarneid
van wouden en bergen en tot de
woeste en ongenaakbare stammen
der aarde. Niet steeds is hét in
onze dagen een triomftocht als
van het licht dat doorbreekt en
de duisternis verdrijft, want vaak
voert de laatste een strijd op leven
en dood en wil Christus' Kerk
terugdringen in de kille onvrucht
bare sfeer van de grafspelonk.
Sinds vele eeuwen is er niet zo'n
openlijke en zo'n duivelse strijd
geweest tegen de Katholieke
Kerk. En wel kan de dwaling voor
korte tijd de waarheid terug
dringen, maar haar overwinnen
nooit.
Want de Kerk leeft van Hem,
die door eigen kracht de dood
overwon en die onsterfelijk uit de
gesloten grafspelonk te voor
schijn trad. En voor het licht, dat
van Hem uitgaat, wijkt op de
duur iedere dwaling en daarom
herhaalt zij met recht ieder jaar
op de morgen van Paas-Zaterdag,
als een juichkreet: Lumen Christi!
Licht van Christus!
VEERTIEN DAGEN geleden is de eerste actie ingezet
voor het geschenk van Nederland aan Z.H. de Paus,
bij gelegenheid van Zijn vijftigjarig priesterfeest. Het zou
een bedrag van een millioen gulden zijn, voor een nieuwe
Vaticaanse Zender. Radio Anno Santo. Een hoogst-nuttig
en dringend-noodzakelijk geschenk. Het gaat om het
moderne apostolaat mogelijk te maken met een der meest-
moderne middelen: de radio. Het gaat om de uitbreiding
van het Godsrijk op aarde. En om de verdediging
daarvan. Weet u het nog, hoe wij veertien dagen geleden
hebben verteld, dat de vijanden van de Kerk zich met zo
veel energie weten te bedienen van de moderne techniek,
om de wereld tot chaos en ellende te brengen? Dat 82 rode
zenders Rome overstemmen, dat de Russische zender die
van het Vaticaan tweehonderd rjtaal overtreft. Ja, de kin
deren van de duisternis schijnen dan toch slimmer te zijn
dan de kinderen van het licht! Maar wij kunnen tonen, dat
dit toch niet altijd opgaat. Wij kunnen daar een eind aan
maken. Door ons geschenk van de Vaticaan Zender Radio
Anno Santo, aan de Paus, die pas vijftig jaar priester was,
en behalve op ons gebed, recht heeft op een geschenk. In
één klap was meer dan de helft van het gevraagde bedrag
al bijeen door een kerkcollecte. Geef nu de helft van wat
ge de vorige keer gegeven hebt. Dan wordt de Vaticaan
Zender spoedig voltooid en zal Ra d i o ,,Anno Santo in
het komende jaar een feit zijn!
geschreven, dat hij op 13 Febr.
1942 in de gevangenis van Sche-
veningen dichtte.
Dit couplet luidt:
,,Want Gij, o Jezus, zijt bij mij,
Ik was U nimmer zoo nabij,
Blijf bij mtj,ebij mij, Jezus zoet,
Uw bijzijn maakt mij alles goed''
Onder de plaat staat vermeld:
„Ter nagedachtenis aan prof. dr,
Brandsma O. Carm., 26 juli 1942
te Dachau overleden.
De kapelletjes, waarin deze af
beeldingen zijn geplaatst, werden
gebouwd van Friese kloosterstenen
z.g. „moppen", afkomstig van de
oude kloosters van Claerkamp on
der Rinsumageest, Sion, in de
buurt van Niawier, Ludinga bij
I-Iarlingen, Litlum bij Sexbierum,
Bartleniem bij Birbaard en Smalle
Ee in de gemeente Smallingerland.
Ook werden stenen gebruikt uit
de muren van het Franciscaner
klooster naast de Broerekerk van
Bolsward, van Bergum en Hasker-
dijken.
Het bestuur van (le St. Boni-
facius-Stichting heeft de bedoe
ling om gedurende de Paasdagen
het processiepark open te stellen,
opdat een ieder zich van de rijke
aanwinst van het Bonifaciuspark
kan overtuigen.
Een redacteur van de Gelderlan
der heeft met de kunstenaar Jac
ques Maris een gesprek gevoerd en
hem opgezocht in zijn atelier.
Deze journalist schrijft in zijn blad:
„Onder de vele andere opdrach
ten, die Maris heeft, is er één,
waarvan hij zich bijzonder veel
voorstelt. In opdracht van de Ka
tholieke Actie te Nijmegen zal hij
een groot monumentaal kruis ma
ken, dat geplaatst zal worden aan
de Nijmeegse zijde van de Waal
brug, ter hoogte van de schaal,
waarin het bevrijdingsvuur somwij
len oplaait. Het wil op die plaats
aan allen die uit het Noorden ko
men, getuigen van de christelijke
sfeer van het land, dat zij gaan be
treden en bovendien wil het daarin
uitdrukken het lijden en de miserie
van de stad Nijmegen in de loop
der geschiedenis. Want Nijmegen
zou oorspronkelijk geen oorlogsmo
nument krijgen. De commissie had
daarin niet voorzien. Men is dan
ook niet gebonden aan de voor
schriften, die deze instantie gaf en
waarin was vastgelegd, dat er in
ieder geval geen kruis mocht komen
ter herdenking van Neerlands oor
logsleed.
Het kruis zal vervaardigd worden
van graniet en een hoogte bereiken
van elf meter, ofschoon er nog
kans is, dat het zeventien meter
hoog wordt. Het voetstuk zal de
figuren van de grot.e Nijmeegse
heiligen dragen n.l. de heilige Step-
hanus ,de heilige Albertus Magnus
en de heilige Petrus Canisius, ter
wijl aan de vierde zijde de figuur
van de grote keizer Karei zal ko
men. De kruisboom zal tot op be-
•paalde hogte de verschillende epi
soden -uit Nijmeegs geschiedenis
uitbeelden, daarna blijft de kruis
boom onbewerkt om de overgang
van het profane naar het religieuze
aan te duiden, terwijl de dwars
balk de figuren van de Apostelen
zal dragen.
Als er weer eens oorlog komt",
zegt Maris, „zal men het Kruis
kunnen vellen, maar het graniet is
onverwoestbaar. Daarom zal het
ook geen brons zijn want men zou
het weldra smelten".
Maris is bijzonder geobserveerd
door de impasse, waarin zich de re
ligieuze kunst bevindt en hij heeft
zelfs op het punt gestaan voor goed
met haar te breken, afscheid te ne
men van dit land en te emigreren.
Men heeft hem er van weerhouden.
En door een merkwaardige impuls
kwam hij ertoe daarna een kruis
te vervaardigen bijzonder geschikt
om de wand van een salon of huis
kamer te sieren. „Waarom zou
men niet inplaats van een schilde
rij een kruis kunnen ophange, dat
te zelfder tijd een versierende func
tie heeft".
In zijn atelier verdringen elkaar
de werkstukken. Men ziet er nog
een sterk sprekende kop van Von
del, een vrouWenkop, die alles sug
gereert, waarmede een mens moet
worstelen, en een symbolisering
van het Offer. Men bespeurt er nog
de vroegere voorliefde en de in
vloed van Rodin, de grote Franse
beeldhouwer, een voorkeur, die er
nog is, maar aan welks invloed hij
zich ontworsteld heeft. Er staat 'n
imponerende vrouwenfiguur, die
eigenlijk in het Stedelijk Museum
thuishoort.
Maris werkt aan een Annunciatie
voor de grote tentoonstelling „Pro
Arte Christiana" en aan een vrou
wenportret voor zijn eigen tentoon
stelling, die hij eerst in Nijmegen
wil houden en die later naar Am
sterdam en andere steden zal gaan.
Men ziet er een schets voor een
nieuw altaar van de Passionisten-
kerk in Mook. En zal het een al
taar .worden zonder tabernakel, 'n
wens van de beeldhouwer, welke
nog niet door zijn opdrachtgever is
ingewilligd
Het is typerend, hoe vele beel
dende kunstenaars zich distancië-
ren van alle ismen en er waarde
aan hechten zich daarover indub-
belzinnig uit te spreken.
Maris, die over de hele wereld
heeft gezworven en er intens heeft
gewerkt, hij woont temidden van
het wijde land, dat rust ademt en
zo vol is van bezinning en geeste
perspectieven. „Ze hebben me uit
gelachen, toen ik wegging uit Am
sterdam. Ze hebben gezegd, dat ik
verloren zou lopen en dat ik hon
ger zou lijden. Wel de eerste tien
jaren zijn niet zo best geweest,
maar nu? Wel, de opdrachten be
reiken mij uit het gehele land. Uit
Dokkum en Heilo, uit Gennep en
Oosterbeek. Maris werkt voort en
uit het gesprek dat hij voert, ont-
denkt men zijn rijk geestelijk leven,
zijn kennis van de mens en zijn be
zetenheid voor de kunst, zijn in-
spiratieve geest welke in zijn kun
stenaarsschap tot schone, gave
vormen komt."
"pOEN de voorbereiden
de commissie voor
het geschenk van Katho
liek Nederland, Radio
Anno Santo, Vaticaan
Zender, Zijne Eminentie
Kardinaal de Jong het
eerst van haar plannen
sprak, zei Z.E.: „Nou,
nouwant dit icas
zonder twijfel een enorm
plan. Sindsdien is be
kend geworden, dat van
het verhoopte millioen
practisch in één rlag
600.000 gulden bij elkaar
is. Wij weten nog niet,
wat de Kardinaal nu ge
zegd heeft. Maar wij ver
moeden zo, dat Zijne
Eminentie hoogst tevre
den is. En dat Hij geheel
voldaan zal zijn, in
dien Katholiek Neder
land nu nog doet, wat
van hem verwacht wordt:
in de eerstkomende dagen
het millioen volmaken.
Geef de helft nog eens
van wat u gegeven hebt!
Gireer op 533.000, Radio
Anno Santo, Amsterdam
of zend een postwissel en
luister ten overvloede
hedenavond naar de
K.R.O., die nog iets daar
over te vertellen heeft.
KONNERSREUT, 15 April (Reu
ter). Heden, Goede Vrijdag,
bloeden de Stigmata van Therese
Neumann, de 51-jarige boeren
vrouw te Konnersreuth, zo seint
Reuters correspondent. Twee dui
zend Amerikanen en Duitsers
stroomden bij de boerderij waar zij
woont tezamen, om dit wonder te
aanschouwen. Een aantal autori
teiten op medisch gebied hebben
Therese Neumann aan een onder
zoek onderworpen, doch zij kunnen
geen verklaring van het gebeuren
geven, noch kunnen zij de geloof
waardigheid van het verschijnsel,
dat zich thans reeds 24 jaar lang
iedere Goede Vrijdag voordoet, in
twijfel trekken.
dingen te weten, die nu weinig geweten zijn", zo schrijft
Guido Gezelle in zijn „Ring van het Kerkelijk Jaar". De bran
dende Paaskeersé betekent de verrezen Christus; daarom wijdt
men er de doopvont mee en steekt men ze diepe in het water,
zo Christus ook, onder de hand van Joannes gedoopt, 'in het
water van de Jordane ging; daarom wordt zij solemneel uit en
weg gedaan op Ons Heer Hemelvaartsdag na de woorden van
het Evangelie: „En Hij wierd opgenomen ten Hemel en zit ter
rechterhand Gods".
Gezelle vertelt ons waarom de
Paaskaars van zuiver bijenwas is
gemaakt, ,,'t waren de bietjes die
de oude Christenen aanzagen als de
enigste dieren die maagdelijk
leefden; nu. zo Maria, de Moeder
Maagd, Christus ontvangen en vooi
ons op de wereld gebracht heeft,
zo brengen die maagdelijke moeder
bietjes het maagdewas op de we
reld
Ook de moderne fabrikant -heeft
voor de Paaskaars zijn eerbied be
waard. Als wij dezer dagen bij de
kaarsenmaker waren, zagen wij dat
voor het maken van deze grote
sierlijke kaarsen nog het zuivere
handwerk beoefend wordt, en de
oude tradities van het vak weer
gaan leven.
De kaarsemaker is zelf pas in zijn
sas als de Paastijd nadert, als de
boetepsalmen in de kerken weer
klinken en als iedere gelovige het
hoofd buigt en „mea culpa" zucht.
Dan wordt er in was en kleur een
schone lofzang gepreluieerd op het
Hoogfeest van Christus' Verrij
zenis.
De oude man grijpt een zware
plaat was uit het oventje, waar het
op de juiste temperatuur is ge
bracht om goed kneedbaar te wor
den en alle mechanisme wordt weg-
gebannen uit de werkplaats. Op
het zuiver voelen en het precies
bepalen van de maat gaat het nu
aankomen. Boven de werktafel is
een koord gespannen, dat straks, als
het op maat is gesneden, de pit van
de kaars zal worden. Langzaam zien
wij om die draad heen de vorm van
de wasklomp overgaan in de lang
gerekte vorm van een van die mo
numentale kaarsen, die de Lof van
de Overwinnaar van de Dood zul
len verkondigen die het Licht in
de wereld heeft gebracht.
Dergelijke creaties, van zo verhe
ven symbolen brengen de maker in
spanning en doen hem vergeten
wat om hem heen is. Ge ziet slechts
zijn ijverige handen, die rollen en
duwen en kneden, die daarna voor
de fijne afwerking gebruik maken
van een vierkant plankje, waar
mede de vorm zuiver glad en rond
wordt afgewerkt. Dat plankje,
waarmee honderdzestig jaren lang
hier de kaarsen zijn afgeplat, zodat
er de gaten van de drukkende vin
gers van lang gestorven voorgangers
van de kaarsemaker in geprent
staan, het spreekt alleen reeds boek
delen over de zorg en de liefde die
voor dit werk vereist zijn.
Na het pletten en draaien komt
dan het festijn der versiering van
de Paaskaars. Voor deze gelegen
heid gaat er een kastje open en
daar komen de fijnste vooroorlogse
spullen uit. Bladgoud dat nooit ver
kleurt en gekleurde was, die het
zuiverste rood tegen de blanke
was laat contrasteren. Met een pri
mitief houten pennetje leeftijd
als van het afplatplankje wordt
in een rand van bladgoud het or
nament gemaakt en met een ander
gerasterd stukje gereedschap gaat
Michel fijna gaatjes verspreiden
over een veld van goud dat hij in
de voet van de kaars heeft aange
bracht. Bij de grootste exemplaren
er zijn er bij van 60 tot 60 pond
komt er dan nog een heel ge
schilderd tafereel bij, waarin ge
Christus ziet verrijzen: de Godde
lijke figuur, stralend in het licht
der Overwinning beneden hem de
soldaten die ondersteboven tuime
len van schrik. Het is er alles in
prachtig perspectief op geschilderd
en, als het gaat zoals de kunstenaar
het wil, dan wordt het omrankt
met bloemvi en randen van goud en
rood, waarift hij ejn onstilbaar ge
noegen heeft.
Hij leeft nog geheel in de tijd
van de goede oude barok, deze
man. Een tijd, waarin men wist dat
een paaskaars een stuk ware de
votie kon zijn. Een stuk, waarin de
glorie en de heerlijkheid van deze
allerschoonste tijd van het litur
gisch jaar spreekt door een over
vloed van ornamenten en symbolen.
Daarin kan de kaarsemaker zich
vrij uitleven. Als hij maar zorgt,
dat hij de liturgie geen geweld aan
doet en de vijf plaatsen waar de
priester de wierookkorrels moet
plaatsen als symbool van de vijf
H. Wonden van Christus, niet ver
geet.
Er zijn altijd barokke paaskaar
sen, omdat er nog genoeg pastoors
zijn, die juist zo'n geweldig stuk
Emokwerk bestellen. Zwaar van om
vang en een levend evangeliever
haal.
Toen ze dit gezegd had, keerde Maria Magdalena zich om en zag Jezus staan; maar ze wist niet, dat het Jezus was. Hij sprak
tot haar: Vrouwe, waarom weent ge; wie zoekt ge? In de mening dat hij de tuinman was zeide ze hem: Heer, zo gij Hem weg
gedragen hebt, zeg me, waar ge Hem hebt neergelegd, dan zal ik Hem weghalen. Jezus zei haar: Maria! Ze keerde zich naar
Hem toe en zei in het Hebreeuws: Rabboni; dat wil zeggen: O, Meester! Jezus sprak tot haar: Raak Mij niet aan; want nog
ben Ik niet naar de Vader opgestegen. Maar ga naar Mijn broeders, en zeg hun: Ik stijg op naar Mijn en uw Vader, naar
Mijn God en uw God. (Uit het Evangelie van de H. Joannes, 20 14-19)
(Naar een originele tekening van Gijs Vlamings)
t
