Morgen 5.6 millioen Belgen naar de stembus
Amerika kan het niet zonder
Europa stellen
Drie eeuwen geleden stierf
Maria Tesselschade
Kersen dikker, prijzen lager
UITSLAG VALT MOEILIJK TE VOORSPELLEN
Het grote geding:
DE KONINGSKWESTIE
r
Zoterdag 25 ]un.i 1949
3
h 7>:J
C.V.P. in doorsnee
optimistisch
J
H—
S'lill!
In Duitse gevangen
schap gestorven
Het vernuft is voor geen dollars te koop
Prof. de Benito
vertelt
Gevierde vrouw in Gouden Eeuw
Goed nieuws uit de Betuwe:
Bedevaart-
naar Dokkum
Weinig verrassingen
op de vijfde dag
De Belgische koninklijke
familie, gekiekt te Pregny
in Zwitserland. V.l.n.r!:
prinses Josephine-Charlot
te, prins Albert, koning
Leopold, de gravin van
Réthy zijn gemalin, prins
Boudewijn en de kleine
prins Alexander.
(Van onze eigen redacteur)
BRUSSEL, Juni. Ruim 5,6 millioen Belgen (250.000 vrouwen méér dan mannen) gaan
morgen hun eerste burgerplicht vervullen. Het is de negende algemene verkiezing na de invoe
ring van het algemeen stemrecht en de eerste waaraan ook vrouwen mogen deelnemen. Een
tweede merkwaardigheid is, dat tegelijk voor de Kamer, de Senaat en de Provincieraden
wordt gestemd. Zulks gebeurt om de kiezers niet te veel te vermoeien en het de hotelhou
ders, die toch al klagen, naar de zin te maken. Maar het meest van betekenis worden deze
verkiezingen toch, omdat de oplossing van de koningskwestie en van de grondwettelijke im
passe, waarin het land thans verkeert, er wel licht van afhangt.
Het grote geding
F,n tenslotte is er dan de ko
ningskwestie. De C.V.P. heeft,
gevolg gevend aan de uitdrukke
lijke wens van de vorst, van deze
aangelegenheid geen verkiezings
zaak gemaakt. Niettemin stelt zij
zich, en wel speciaal bij de vrou
wen, bij wie in dit geval waar
schijnlijk niet het politiek inzicht,
maar het sentiment de keuze zal
bepalen.
Het is dienstig, dit bijna dood-
geprate en -geschreven vraagstuk
nog eens zeer kort te synthetise
ren. Ten tijde van België's bevrij
ding was er niets, dat moeilijk
heden met de koning deed ver
wachten. Op 13 Juni en nog op
8 September 1944 betuigde de
regering in proclamaties haar ge
hechtheid aan Leopold en op 26
April 1945, toen de eindoverwin
ning nog slechts een kwestie was
van dagen, verklaarde de minis
ter van voorlichting aan de pers,
dat bij het einde der afwezigheid
van de koning de machten van de
Regent automatisch zouden ver
vallen.
De campagne, die vanavond
eindigt, werd gekenmerkt door
bijzonder grote activiteit van de
katholieke en socialistische propa-
ganda-apparaten, maar tegelijk
door een merkwaardige onaan
doenlijkheid van de grote massa.
Dat maakt het wel heel moeilijk
de uitslag te voorspellen. Moeilijk
ook om te kunnen zeggen, of de
triomfantelijke slogan der katho-
lieden: „Met de C.V.P. naar de
volstrekte meerderheid" méér zal
blijken te zijn dan alleen maar
een geslaagde leus.
Wel valt als een feit te consta
teren, dat de socialistische partij
leiding zich kennelijk niet op haar
gemak voelt en dat men in C.V.P.-
kringen, de leiding inbegrepen,
van gematigd tot zeer optimistisch
gestemd is.
De „vcrruimingspolitiek"
van de C.V.P.
Het alles overheersende pro
bleem in België is de politieke
repressie. Zij doorkruist elke aan
gelegenheid, elke verhouding. De
politieke rechtspraak, de bijzon
dere fisicale wetten, kortom alles
wat behoort tot de Londense Be
sluiten, hebben in bijzonder in
Vlaanderen tot een gepassio
neerde reactie geleid, omdat daar
op grond van de waarneembare
verschijnselen de overtuiging
leeft, dat de vervolgingsfurie zich
bijzonder tegen Vlamingen èn
katholieken heeft gericht. In ze
kere zin is zelfs de koningskwes
tie een onderdeel van het repres
sie-complex.
Het voornaamste verwijt, dat
de C.V.P. wordt gemaakt, is, dat
zij in strijd met de verkiezings
beloften in de afgelopen parle
mentaire periode te weinig kracht
dadigheid aan de dag heeft gelegd
om aan de Londense Besluiten en
aan de onwaardige hetze tegen
koning Leopold een eind te maken.
De C.V.P. wordt niet alleen ver
weten, dat zij als grootste rege
ringspartner zich door de socia
listische bravour heeft laten over
vleugelen, maar ook dat zij ge
weken is voor de dreigementen
van de straat, in casu de agitatie
van de in meerderheid onder
linkse signatuur staande voor
malige weerstand. Waarbij de cri
tici dan ook nog overvloedig heb
ben geïnsinueerd, dat van de ex-
Limogeards, in welke partij zij
ook zitten en dus ook van een
de Schrijver en een van Cauwe-
laert. nu eenmaal geen werke
lijke medewerking aan een op
lossing van het repressievraagstuk
te verwachten valt.
De C.V.P.-leiding heeft zeep wel
begrepen, dat deze critiek uit de
hoek der „zwarten" bij de ver
kiezingen tot een scheuring zou
kunnen leiden. Teneinde dit te
voorkomen heeft de Vlaamse helft
van de C.V.P.-leiding de z.g. ver-
ruimingspolitiek gepropageerd,
bestaande uit het opvangen van
de exponenten dezer critiek op
haar eigen candidatenlijsten. Te
gen het felle verzet der Waalse
katholieken in, die in him gebied
nog steeds met de linkse weer-
standshysterie hebben rekening
te houden, hebben de kiezers, ook
te Brussel, deze verruimingspoli-
tiek goedgekeurd, zodat als resul
taat van de proefstemmingen be
kende „besproken" figuren als
een Delwaide, een mr. de Winter,
een Victor Leemans en een dr.
Muilier op verkiesbare plaatsen
voor Kamer en Senaat werden
gesteld.
Het „gebaar" van minister
Moreau de Melen
Deze tactiek heeft de dreigende
„zwarte" scheuring in Vlaanderen
de wind goeddeels uit de zeilen
genomen, maar aan de andere
kant kregen de Waalse katholieke
leiders het nu te kwaad met de
linkse reactie. Dit bracht de ka
tholieke minister van justitie, mr.
Moreau de Melen, er toe een daad
te stellen tegen het verwijt van
zwartgezindheid en slapheid te
genover de landverraders en col
laborateurs.
Op de dag, dat de candidaat-
stelling voor Kamer en Senaat
werd gesloten, liet hij plotseling
elf ter dood veroordeelden, waar
onder een vrouw, fusilleren.
Nu betrof het hier wel zwaar-
schuldige lieden, maar in België
overheerst de opvatting, dat er nu
onderhand genoeg bloed heeft ge
vloeid en het wekte grote ver
bittering, dat er zelfs doden moes
ten vallen als verkiezingspropa
ganda. In „zwarte" kringen werd
deze demonstratieve daad boven
dien uitgelegd als een bewijs van
de „dubbelhartigheid" der C.V.P.
Oost-West, een leuze
die pakt
Het was heel handig van de
C.V.P. om bij deze verkiezihgen
het accent geheel te leggen op het
grote wereldconflict tussen Oost
en West. In al haar affiches en
redevoeringen wijst zij er op, dat
het thans in het diepste van de
zaak gaat om een veldslag tussen
dc christelijke beschaving en het
godloze communisme, in welke
strijd alleen de C.V.P. zich de
exponent in België kan noemen
voor de goede zaak. Konings
kwestie, schoolvraagstuk, repres
sie enz., al deze zaken zijn van
ondergeschikte betekenis en ko
men automatisch in orde als de
kiezers in dit grote geding de
juiste zijde weten te kiezen.
Dit pakt! we hebben het in
tal van gesprekken met kleurloze
en bepaaldelijk a-katholieke kie
zers vastgesteld. Abelen komen er
recht voor uit, dat menig punt in
het C.V.P.-program en verschil
lende candidaten hun niet aan
staan, maar dat zij toch voor de
C.V.P. zullen stemmen, omdat
deze de enige positieve kracht in
België in het grote duel is.
In Antwerpen doet zich boven
dien nog deze merkwaardige si
tuatie voor. Daar is dr. v. Cauwe-
laert de lijstaanvoerder. Hij is niet
alleen de man voor de katholie
ken, maar als vurig voorstander
van de specifiek Antwerpse be
langen (Schelde-Rijnprobleem)
de hoop van de handels- en
scheepvaartwereld. Zijn histori
sche (zij het misbruikte) verkla
ring: „geen Schelde-Rijnkanaal,
geen Benelux" heeft Spaak doen
afzien van zijn benoeming in de
gemengde Nederlands-Belgische
water wegencommissie. Dat is voor
de Antwerpse „captains of indus
try" een tegenvaller geweest,
maar zij ijveren nu, zo liberaal
zij overigens mogen zijn inge
steld, voor v. Cauwelaert, in de
hoop dat een groot C.V.P.-succes
hem in de positie zal brengen van
minister-president. Spaak mag
dan rustig aan buitenlandse zaken
blijven, een v. Cauwelaert als
premier zou zeker in de kwestie
der havens en waterwegen boven
hem staan.
Maar op 8 Mei 1945 werpt de
communistische partij het masker
af. In een dagorder wordt onmid
dellijke abdicatie geëist. Daarmee
is dé etterbuil gebarsten. De socia
listen, beducht voor de concur
rentie van uiterst links, schake
len zonder blikken of blozen op
deze leuze over, de koning wordt
in en buiten het parlement be
zwadderd, niets schijnt heilig
meer in België, en het lijkt of er
geen wctsregelen op majesteits
schennis meer bestaan. Nog in de
laatste weken hebben bladen als
Le Feuple en Le Soir niet geaar
zeld het huwelijksleven van ko
ning Leopold in opspraak te
brengen.
Maar ook in deze zaak is de
waarheid tenslotte onweerstaan
baar naar voren gekomen. De aan
tijgingen zijn door officiële onder
zoekingscommissies weerlegd en
od de kern van de beschuldigin
gen is in het begin van dit jaar
een merkwaardig licht geworpen
- een onprettig zijlicht tevens op
het officiële Frankrijk en het
Churchilliaanse Engeland van
1940 door de mémoires van de
Engelse admiraal Keyes. Niet Bel
gië liet zijn bondgenoten in de
steek, maar het omgekeerde was
het geval. Dit mocht alleen niet
geweten worden, omdat de feiten
het moreel van het Franse leger
hadden kunnen schokken. Ergens
in deze mémoires zegt Keyes, naar
aanleiding van Churchill's critiek
op de koning in zijn rede van
4 Juni 1940: „Het is verdoemelijk
onsportief een dapper koning te
belasteren" (damnaly unfair to
abuse a galant king).
De geruchtmakende konings
historie gaat nu morgen, onver
brekelijk verbonden als zij is aan
de verkiezingen, misschien haar
eindstadium in. Om die reden be
staat voor deze verkiezingen ook
huiten België de grootste belang
stelling.
Hieronder: Prins Alexander
uit het huwelijk van koning
Leopold en mej. Liliane
Baels, thans gravin van
Réthy, gekiekt tezamen met
prinses Josephine-Charlotte.
DR. JHEIN HOEBEN WORDT
IN NEDERLAND BEGRAVEN
Het stoffelijk overschot van Dr.
Hein Hoeben, die in 1942 tengevolge
van de vele ontberingen in Duitse
gevangenschap is overleden, wordt
naar Nederland overgebracht.
Maandag 27 Juni zal in de paro
chiekerk van de H. Willibrordus te
Teteringen een plechtige Requiemis
worden opgedragen door pastoor A.
Andriessen, waarna het stoffelijk
overschot op het katholieke kerk
hof te Teteringen ter aarde zal
worden besteld. De absoute zal
worden verricht door rector J. van
Besouw.
Dr. Hein Hoeben was in leven
directeur van de Katholieke We
reldpost, het Katholieke persbureau
dat om zijn berichten en correspon
denties over het nazisme en om
zijn medewerking met pater Fried-
rich Muckermann S.J. bijzonder
door de nazi's gehaat werd.
Dr. Hein Hoeben werd op 1
Augustus 1940 in Teteringen door
de Duitse bezetters gearresteerd en
in Vught opgesloten. Reeds op 16
Augustus 1940 werd hij uit Neder
land naar de Polizeigefangnis op de
Alexanderplatz te Berlijn overge
bracht. Ten tijde van zijn wegvoe
ring genoot Dr. Hein Hoeben een
normale en goede gezondheid. Ten
gevolge van het lijden en de ont
beringen in Duitse gevangenschap
liep hij een maagkwaal op, waar
aan hij reeds op 28 Februari 1942
in het Polizeilazaret te Berlijn be
zweek.
Toen hij in 1940 afscheid nam
van zijn gezin waren zijn laatste
woorden tot zijn kinderen: „Ik heb
altijd mijn plicht gedaan; nu eist
mijn plicht dat ik heenga".
Zoals bekend is werd in diezelfde
tijd ook de naaste medewerker van
Dr. Hoeben, Rector van Lierop,
door de Duitsers gearresteerd en
is ook deze in Duitsland om het
leven gekomen.
Alle bescheiden en papieren van
de K.W.P. zijn destijds door de
Duitsers in beslag genomen, waar
door het levenswerk van Dr. Hoe
ben. de internationale samenwer
king op het gebied van de Katho
lieke pers, grotendeels werd ver
nietigd.
Professor de Benito, die ver
bonden is aan het secretariaat
van de Unesco, is op reis door
Nederland te Den Haag geweest,
waar hij vragen van journalisten
heeft beantwoord, die over aller
lei kwesties liepen. Zo vertelde dc
professor o.a. eens een langdurig
onderhoud te hebben gehad met
de eerste wereldburger Garry
Davis. Zijn indruk was, dat deze
man, al is hij weinig ontwikkeld,
een zeer goed menend activist is
Voor de idee der internationale
samenwerking en dat zijn geste,
die begonnen is met het verscheu
ren van zijn Amerikaans paspoort,
om het begin van het einde te
maken aan de tegenstellingen
tussen de naties, wel degelijk
grote waarde heeft.
Zijn invloed is onmiskenbaar.
Hele kranten en groeperingen in
de openbare mening, zoals de
Franse Combat-groep, staan ach
ter hem en steunen zijn actie met
het machtige wapen der publici
teit. Er werd de professor ge
vraagd, of hij niet vond, dat der
gelijke pogingen iets charlatan
achtigs veriaden. Hij ontkende dit
ten stelligste. Davis is een een
voudige jongen, die onder de oor
log soldaat is geweest. Een zeer
ontwikkelde geest moet men bij
hem niet zoeken, maar zijn werk
is eerlijk en het heeft zijn waar
de", was zijn oordeel.
Professor de Benito heeft de
laatste jaren veel gereisd en hij
kwam op zijn praatstoel toen men
hem vroeg wat zijn mening was
over de Amerikaanse cultuur. Zo
als men weet is de Unesco de
organisatie der Ver. Naties, die
Driehonderd jaar geleden stierf, op 24 Juni, Roemer Vissehers
dochter, Maria Tesselschade, een der bekende vrouwen uit de
Nederlandse Gouden Eeuw. Haar vader, de welgestelde koop
man Roemer Visscher, die tevens een geestige en schertslievende
letterkundige was, gaf haar, xijn tweede dochter, heur bijnaam,
toen hij, ten tijde van haar geboorte, schade leed aan zijn
handelsvloot onder Tessel. Met haar oudere zuster Anna, was
Tesseltje het bekoorlijke middelpunt van het gezelschap grote
geesten, dat zijn bijeenkomsten hield op het slot van de Drost
van Muiden, Hooft, en dat in de geschiedenis bekend staat als
de Muiderkring.
Meer nog dan haar zuster, die die gewend was^ geweest, te leven
ingetogener scheen, trok zij met haar
charmante persoonlijkheid en haar
veelzijdige begaafdheid, de belang
stelling en dikwijls meer dan de
vriendschap van mannen als Hooft,
Huygens, Barlaeus, Breero en Von
del. en oogstte zij om haar schoon
heid en haar geest, om haar kennis
eii haar kundigheden, de waarde
ring van vele andere groten uit
haar tijd. Maria Tesselschade was
bedreven in muziek en zang, in het
graveren in glas en koper, in het
borduren en in de poëzie. Zij was
een begaafde vrouw op al deze ge
bieden, zij was een uitzonderlijk
moderne vrouw in haar tijd, door
haar ontwikkeling, die nog niet
pleegde te behoren tot de geeste
lijke uitrusting van de vrouw in die
dagen. Men karakteriseert haar het
best. door haar een veelzijdig be
gaafde dilettante te noemen en
daarbij de nadruk te leggen op haar
begaafdheid. Sierlijk gegraveerde
roemers gaf zij ten geschenke aan
Hooft en aan diens tweede vrouw,
Leonora Hellemans, puntige verzen
schreef zij aan het adres van Hooft
en Huygens, die haar gedichten
hadden opgedragen. Van haar lite-
riare werk is ons maar weinig over
gebleven, doch haar gedicht: On-
derscheyt tusschen een wilde en 'n
tamme Zanghster, is een voorbeeld
van haar harmonische en charman
te poëzie. Tesseltje, die vele aan
zoeken van mannen van betekenis,
had afgeslagen, huwde eerst in 1623
op 29-jarige leeftijd, met een on
betekenend man, de zee-officier
Allart Crombalgh, door Hooft on
deugend Crommetje genoemd.
Maria Tesselschade. die van ka
tholieke huize was, doch die een
libertijnse opvoeding genoten had,
huwde een protestante man en zij,
GROTE PLUK STAAT
VOOR DE DEUR
(Van een speciale verslaggever)
ELST, 24 Juni. De Betuwe
heeft dit jaar goed nieuws voor
frait-liefhebbersde Mei-kersen, die
de komende dagen van de boom
gaan, zijn dikker en beter van
kwaliteit en wat voor velen een
woordje meespreekt ook belang
rijk lager in prys.
Het koude weer van de laatste
weken heeft de groei van de kersen
weliswaar aanmerkelijk vertraagd.
Maar dit betekent gelet ook op
de betrekkelijk vele uren zonne
schijn in het begin van deze week
nog eerder een vóór- dan een
nadeel voor de consumenten. Thans
hebben de vruchten gelegenheid ge
had langzamer en vollediger te
rijpen, waardoor ze dikker en
zwaarder van gewicht zijn gewor
den. Dat dit laatste ook een winst
voordeel voor de kopers op het
hout betekent, spreekt vanzelf.
Wanneer men op het ogenblik
door de Over- en Neder-Betuwe,
onze eerste nationale kersen-streek
komt, dan hoort men reeds van
verre het geratel van bouten klep
pers en het geblaf van het schiet
geweer. Soms ontdekt men een in
lompen gestoken, ouderwetse vo
gelverschrikker. Het zijn nog de
mussen en merels, die zich aan de
kostelijke vruchten te goed doen.
Over een. twee dagen begint echter
wel bijna twee weken later dan
normaal de grote kersenpluk.
Dan gaan de ladders tegen de
stam en moet de buks even zwij
gen. Zo goed als zeker mogen we
dit weekend nog de onvolprezen,
vaderlandse Mei-kers op tafel ver
wachten.
Hier in de Betuwe wappert de
nationale drie-kleur reeds langs de
verkeerswegen om aan te duiden
waar in de bongerds de „heerlijke
zitjes" te vinden zijn. Wat daar
momenteel zo vers van de boom te
genieten valt. zijn de zwarte en
Duitse kersen, die ook bij U in dt
stad te krijgen zijn.
Pluklonen omlaag.
Langs de straat en in de stads-
winkels waren ze dezer dagen voor
1 gulden 20 per kilo te krijgen. Ik
kocht vandaag bjj zo'n schaduw
rijk bongerdtentje 1 kilo pracht-
kersen (bijna kleine pruimen), voor
1 gulden 10 (deze getallen zijn na
tuurlijk zo variabel als het weer).
Op de veilingen van Tiel, Gelder-
malsen en Kesteren echter vielen de
prijzen in een week terug van 1
gulden 30 op 80 cent. De fruitboe-
ren verwachten een nog sterkere
daling in prijs, zodat de eerste soort
Meikersen, waar U en ik op zitten
te wachten, wel op ongeveer 50
cent zullen komen d.w.z. op de vei
ling. En in de winkels, dus voor de
consument, zal de kersenprijs zich
dit jaar tussen de 60 tot 70 cent
per kilo bewegen, dit voor de eer
ste soorten? Vorig jaar lag die
prijs om en nabij de gulden.
De fruitboeren betalen dit jaar
niet meer per kilo geplukte ker
sen, doch nemen de plukkers tegen
een dagloon van ongeveer 15 gul
den aan. Vorig jaar bedroeg het
plukloon 20 a 25 cent per kilo, het
geen al gauw een 20 a 25 gulden
per dag opgebracht. Geen stukloon,
maar dagloon, waaruit de prijs
daling van dit jaar voornamelijk
te verklaren valt.
Nog even geduld
Slechts hier en daar, zo onder
meer in de boomgaarden van Gendt
en Doornenburg is de kwaliteit en
de kwantiteit van de kersen wat
minder. In meerdere boomgaarden
bij Lent en Eist is de hoeveelheid
dit jaar wat achteruit gegaan.
Daar is die fikse hagelbui op de
Zaterdag voor Pinksteren schuld
aan. In de rest van de Betuwe,
vooral op 'n centrum als Kesteren,
laat zich echter alles op zijn best
aanzien. Natuurlijk kan een onver
wachtse tegenslag nog roet in het
kerseneten gooien. De hele cam
pagne duurt immers een week of
vijf en voordat die tijd verlopen is
mag men geen slot-conclusies trek
ken.
Zoals gezegd: de eigenlijke, grote
Mei-kersen-pluk begint pas van
daag of morgen. Nog even geduld
en U kunt uw dierbaren een kleine,
sappige verrassing na het eten be
zorgen. Dan lopen ook des morgens
vroeg de treinen uit Nijmegen en
Arnhem weer, die de meisjes en
jonge vrouwen naar het extra-werk
van de jam-fabrieken brengen
(Teo-jam, Eist). Dan komen hier
weer de onvermijdelijke missie-
naaikringen en verenigingen van
koorzangers en wat-al-niet-meer in
autobussen vol aanzetten.
Een dagje kersen-eten. Bon ap-
petit! J. V.
in het voor grote geesten gastvrije
huis van haar vader en te verke
ren met de meest hoogstaande
mensen van haar tijd. volgde haar
man, uit haar geliefd Amsterdam,
naar Alkmaar, waar hij woonde.
Haar verblijf te Alkmaar echter,
beroofde de kring van haar ken
nissen niet van haar bekoorlijk ge
zelschap. Ook na haar huwelijk
verkeerde zij in de Muiderkring
en wij weten, dat zij in 1632 leven
dige betrekkingen onderhield met
Hooft en zijn familie. In 1634 stierf
haar oudste dochtertje en kort
daarop haar man, van wie zij op
recht gehouden had. Professor
Barlaeus en Huygens, die weduw
naars waren, dongen vergeefs naar
haar hand; zij kon haar gestorven
echtgenoot'niet vergeten. Nog meer
slagen troffen Tesselschade. In 1647
stierf haar hoofse vriend Hooft; en
drie maanden later haar enig over
gebleven kind; het volgend jaar
Barlaeus. In 1642 was Maria terug
gekeerd tot de katholieke kerk.
Enkelen van haar vrienden namen
haar dit kwalijk, maar zij ging
haar eigen weg, trouw aan het her
vonden geloof.
Op 24 Juni 1649 stierf zij te Am
sterdam, waarheen zij was terug
gekeerd. Verdriet had haar gebro
ken. In zijn grafschrift op Maria
Tesselschade schreef Huygens:
Leert lyden met beleidt
Die van wat liefs moet scheyen.
Op Maandag 25 Juli a.s. gaat de
Nationale Bedevaart naar Dokkum
om onze H.H. Geloofsverkondigers
en Martelaren, de H.H. Bonifatius
en Gezellen te eren en dank te
brengen.
Deze bedevaart heeft reeds voor
de achttiende maal plaats, ten min
ste in dit verband. De oude kro
nieken verhalen reeds van bede
vaarten naar Dokkum. Gedurende
de laatste eeuw heeft de pelgrima
ge opgang en neergang gekend,
doch de laatste tientallen van jaren
heeft de Nationale Bedevaart naar
Dokkum haar vaste plaats in dc
hernieuwde verering van onze
vaderlandse heiligen gekregen
Dit is verheugend. Op de eerste
plaats immers lossen wij daardoor
een schuld in. die wij jegens onze
Heiligen zij brachten het Geloof
naar ons vaderland en gaven daar
voor hun leven en op de tweede
plaats houden wij daardoor „onze
lendenen omgord en brandend
onze lampen", want wie ter bede
vaart naar Dokkum gaat, sterk in
zijn Geloof staat, en die daar ook
dringt uit dè bron, is een „strijder
van Gédeon".
Toch behoeft voor deze strijders
niemand dan de wereld bang te
zijn. Dat doet Dokkum niet
want de Noordelijkste stad van
Friesland, waarvan slechts 7 pCt
katholiek is, ontvangt de Roomse
pelgrims onbevangen en dat
doet geen enkele waarlijk-christe-
li.ike Nederlander want de Bis
schop van het Roomse Zuiden.
Mgr. W. P. A. M. Mutsaerts van
's-Hertogenbosch. die dit jaar de
Bedevaart leidt heeft aan de pel
grims de intentie meegegeven: „de
bevordering van de goede verstand
houding tussen katholieken en niet-
zich speciaal bezig houdt met de
cultuur, daaronder begrepen de
wetenschap en het onderwijs.
Men moet de cultuur in de
Nieuwe Wereld heel anders be
kijken dan de Europese cultuur,
was zijn mening. In de Verenigde
Staten b.v. is van zeer grote be
tekenis, dat het universiteitsleven
geheel door het particulier initia
tief van enkele zeer rijke Ameri
kanen is mogelijk gemaakt en
door hen ook in stand wordt ge
houden. De cultuur heeft er veel
met dollars te maken. Men kan
dit verfoeilijk vinden, maar het is
nu eenmaal zo gegroeid en wij
staan pas aan het begin van een
cultureel leven in Amerika, waar
nog van alles uit kan groeien. Ook
veel goeds.
Het was prof. de Benito opge
vallen, dat in Noord-Amerika
sterk de gedachte gaat leven, dat
de Nieuwe Wereld het nooit zon
der Europa zal kunnen stellen.
Dit inzicht is vooral de laatste
jaren sterk gerijpt, nu men heeft
Ieren inzien, dat de morele en
psychologische moeilijkheden, die
ons werelddeel een bijna hopeloze
zaak van herstel dreigden te ma
ken, geleidelijk, maar zeer ver
rassend toch overwonnen gaan
worden.
Een typisch voorbeeld van dit
gevoel van saamhorigheid is b.v.
geweest de medische sanering van
de negerrepubliek Haiti in Mid-
den-Amerika. Hier hebben het
vernuft van Oude en Nieuwe we
reld elkaar gevonden in het be
strijden van vele besmettelijke
ziekten. Men kan Europa in Ame
rika eenvoudig niet missen. De
V er. Staten mogen over grote
materiële en 'geldelijke middelen
beschikken, het vernuft, dat in
Europa gerijpt is, kan men zomaar
met overplanten! Het blijkt voor
geen dollars te koop te zijn.
Slechts door samenwerking kan
men ervan profiteren.
Het behoeft geen betoog, dat
deze constatering van grot belang
is voor het werk dat de Unesco
zich voorstelt te volbrengen en
dat geheel berust op de idee der
internationale samenwerking.
Spreekt men over de cultuur
van Zuid-Amerika, dan krijgt de
Europeaan al dadelijk een vreem
de smaak in zijn mond als hij
aan de revolverpolitiek denkt,
die daar een zo sterke rol speelt.
Men vraagt zich dan in Europa af,
hpe het mogelijk is, dat in derge
lijke landen de cultuur gaat leven
onder de mensen. Toch zien wij
dat hier verkeerd. In Zuid-Ame
rika is men aan een gezond staat
kundig inzicht inderdaad nog niet
toe, maar de bevolking heeft wel
degelijk veel belangstelling voor
zaken van artistieke betekenis.
Er zijn duidelijk elementen van
de Spaanse en Franse cultuur
daar doorgedrongen, die zich doen
gelden,zodra er voor een of an
der cultureel onderwerp belang
stelling wordt gewekt. Dan voelt
men hoe cultureel feitelijk de
mensen zijn, speciaal de eigen be
volking en hoe vatbaar voor ont
wikkeling.
Ook over Mexico heeft prof. de
Benito het een en ander verteld.
Het land is door de oorlog econo
misch sterk vooruitgegaan. So
ciaal zijn er nogal wat spanningen
ontstaan, daar de sterk geïndu
strialiseerde steden een veel ho
ger levensniveau kregen dan het
platteland, dat economisch ach
terbleef, maar er zijn vele licht
punten in dit land. Aan de strijd
tegen de kerk is sinds een jaar
of acht definitief een eind geko
men.
Over het algemeen wordt de
toestand van vele Amerikaanse
staten gekenmerkt door een over
vloed aan middelen, die de bo
demrijkdom oplevert en die deze
landen in staat stellen om in de
ze tijd economisch omhoog te ko
men. Dit gaat echter gepaard met
gebrek aan geschoolde krachten
en kapitaal cm deze middelen
voldoende uit te buiten. Vandaar
dat ook emigratie naar het Ame
rikaanse halfrond zeer nittig en
gewenst is.
LAWNTENNIS
De belangrijkste uitslagen van
de wedstrdijen van de Internatio
nale kampioenschappen van Wim
bledon luiden:
Dames enkelspel: Mevr. Walker-
Smith (G.B.) slaat mevr. Summers
(Z.A.) 62, 62; Louise Brough
slaat mevr. Halford 61, 60;
Margaret Dupont-Osborne slaat
mevr. Chandler _(G.B.) 61, 61;
mevr. Watermeyer, Z.A. slaat mej.
Straubeova 61 6—2 Mej. Hoahing
slaat mej. Moran V.S. 62, 57,
6—3.
Heren dubbelspel: Abdesselam en
Borotra slaan Ampon en van Mee
geren (Ned.) 63, 64, 60:
Drobny en Falkenburg slaan Geel-
hand en Peten 64, 64, 64;
Gonzales en Parker slaan Mitic en
Pallada, 86, 62, 63; Cucelli
en M. Delbello slaan Billington en
Butler (G.B.) 11—9, 6—4, 6—1;
Cochell en Johansson slaan Canepe-
le en R. Delbello, 64, 63, 75;
Harper en van Swol slaan Feher en
Vad (Hong.) 3—6 6—3 6—4 13—11.
Dames dubbelspel eerste ronde:
Mej. Fry en mevr Rihbany (V.S.)
slaan mej. Marcellin (Fr.) en mej.
Straubeova 63, 60;
Gemengd dubbelspelCockburn
en mevr. Watermeyer (Z.A.) slaan
Mitic en Nel Hermsen 64, 64;
Ampon en mej. Butler slaan Tho
mas en mej. Marcellin (Fr.) 62,
61; Sturgess en mevr. Summers
slaan Fannin en mevr. Rihbany
62, 61; Sidwell en Margaret
Dupont-Osborne slaan Bjerre en
mej. Fog (Den.) 62, 61.
katholieken in Nederland".
Moge de 18e Nationale Bedevaart
naar Dokkum door intentie en
aantal deelnemers prachtig slagen!
Hoofdbestuur van de St. Boni-
fatiusbroederschap
Hoofdcomité van de Nationale
Bedevaart.
